| dbo:abstract
|
- Tra le sollecitudini ist der Titel eines Apostolischen Schreibens zur Kirchenmusik, in Form eines Motu proprios. Es wurde am 22. November 1903 von Papst Pius X. (1903–1914) veröffentlicht. Ursprünglich in italienischer Sprache abgefasst und als Hirtenschreiben an das Bistum Rom geplant, erhielt es nach Veröffentlichung der lateinischen Fassung auch gesamtkirchliche Bedeutung. „Die Magna Charta der Kirchenmusik identifiziert den gregorianischen Choral als die Musik, die wesenhaft zur katholischen Kirche gehört und als wahrhaftig heilige und wahre Kunst“. Die Kernaussage zur Kirchenmusik lautet: „Die Kirchenmusik muss in höchstem Maße die besonderen Eigenschaften der Liturgie besitzen, nämlich die Heiligkeit und die Güte der Form; daraus erwächst von selbst ein weiteres Merkmal, die Allgemeinheit. Diese Eigenschaften finden sich in höchstem Maße im Gregorianischen Choral, besitzt in vorzüglichem Maße auch die klassische Polyphonie. Eine Kirchenkomposition ist um so heiliger und liturgischer, je mehr sie sich in Verlauf, Eingebung und Geschmack der gregorianischen Melodik nähert; und sie ist umso weniger des Gotteshauses würdig, als sie sich von diesem höchsten Vorbild entfernt.“ – Pius X. Tra le sollecitudini Der Papst schrieb vor, dass zur Besetzung von Sopran- und Altstimmen allein Knaben einzusetzen seien und verbot die Beschäftigung von Kastraten in Kirchenchören. (de)
- Inter pastoralis officii sollicitudines est un motu proprio de Pie X publié en 1903 sur la musique liturgique de l'Église catholique, surtout connu aussi par son titre en italien Tra le sollecitudini d'après ses premiers trois termes, ou motu proprio Tra le sollecitudini. Il s'agit de l'un des documents pontificaux les plus importants au regard des chants liturgiques dont le chant grégorien. (fr)
- Tra le sollecitudini (Italian for "among the concerns") was a motu proprio issued 22 November 1903 by Pope Pius X that detailed regulations for the performance of music in the Roman Catholic Church. The title is taken from the opening phrase of the document. It begins: "Among the concerns of the pastoral office, ... a leading one is without question that of maintaining and promoting the decorum of the House of God in which the august mysteries of religion are celebrated...." The regulations pointed toward more traditional music and critiqued the turn toward modern, orchestral productions at Mass. (en)
- Inter pastoralis officii sollicitudines è un motu proprio sulla musica liturgica della Chiesa cattolica di papa San Pio X, pubblicato il 22 novembre 1903 e più conosciuto dal suo titolo Tra le sollecitudini, derivante dalle parole iniziali in lingua italiana o motu proprio Tra le sollecitudini. Si tratta di uno dei documenti pontifici più importanti riguardo al canto liturgico e in particolare al canto gregoriano. (it)
- Tra le sollecitudini (Italiaans voor: Onder de zorgen) is de titel van een – bij motu proprio uitgegeven – brief van paus Pius X, van 22 november 1903, met betrekking tot de kerkmuziek. De titel is – net als dat bij encyclieken het geval is – ontleend aan de eerste regels van deze brief, die, uitzonderlijkerwijs niet in het Latijn maar in het Italiaans gesteld was. De eerste regels van de brief luiden: Onder de zorgen van het herderlijk ambt, niet alleen van de Heilige Stoel, die Wij – hoewel onwaardig – door de ondoorgrondelijke beschikking van de Voorzienigheid bezetten, is een van de grootste zonder twijfel die voor het handhaven en bevorderen van het decorum van het Huis van God, waarin de verheven mysteries van de godsdienst worden gevierd, en waar de christenen zich verzamelen om de Genade van de Sacramenten te ontvangen, om bij te staan in het Heilig Offer van het Altaar, om het meest verheven Sacrament, dat van het Lichaam van de Heer, te aanbidden en zich in het gezamenlijk gebed van de Kerk te verenigen in de publieke en plechtige Liturgie. De brief, die mogelijk Don Lorenzo Perosi als co-auteur had, vervolgt met het geven van een aantal nieuwe richtlijnen voor de uitvoering van kerkelijke muziek. Paus Pius X herstelde het primaat van het gregoriaans en kende aan de polyfonie van de Renaissance (met name de muziek van Palestrina) een hogere plaats toe dan aan de latere polyfone muziek. De brief hield een verbod in op gemengde koren, ontmoedigde moderne, naar seculariteit neigende muziek en stelde paal en perk aan het gebruik van piano en percussie-instrumenten. Voorts werd bepaald dat seminaristen een gedegen muzikale opleiding moesten krijgen. Ook sprak de paus de wens uit dat de gregoriaanse muziek weer door het volk gezongen zou worden. Ook hekelde de paus de verminkingen die veel van de gregoriaanse gezangen hadden ondergaan sinds het Concilie van Trente. Een jaar later zou Pius, eveneens bij motu proprio de Benedictijner abdij van Solesmes de opdracht geven een nieuw Graduale samen te stellen, waarin de gregoriaanse muziek in zijn oorspronkelijke luister diende te worden hersteld. (nl)
- O Motu Proprio Inter pastoralis officii sollicitudines (atualmente também referido em latim como Inter plurimas pastoralis officii sollicitudines), em italiano Tra le sollecitudini dell’officio pastorale (Entre os cuidados do ofício pastoral), foi um documento eclesiástico emitido pelo Papa Pio X em 22 de novembro de 1903 e ratificado pela Sagrada Congregação dos Ritos como Decreto nº 4 121, com o objetivo geral de regular a prática e produção de música sacra e o objetivo específico de promover a restauração da música sacra a partir dos princípios restauristas do movimento ceciliano e da restauração do canto gregoriano pelos monges de Solesmes (formulados ao longo do século XIX e apoiados nos anteriores Documentos da Igreja Católica sobre Música Sacra), que defendiam a separação entre os estilos sacro e teatral (ou operístico). Foi uma das mais extensas, objetivas e impactantes determinações sobre a música sacra publicadas pela Igreja Católica, por conta da restauração do canto gregoriano e da polifonia clássica (e pelo estímulo à música contemporânea baseada nessa estética), e pela exclusão, da música sacra, de grande parte dos instrumentos então em uso, dos conjuntos musicais até então mais difundidos (especialmente as bandas e orquestras) e dos estilos então em voga (especialmente o operístico ou teatral). Por ter sido inicialmente formulado em italiano e em seguida traduzido para o latim, língua oficial dos documentos eclesiásticos, o Motu Proprio Inter pastoralis officii sollicitudines é mais conhecido em sua versão italiana Tra le sollecitudini dell’officio pastorale. Na atualidade, a Igreja Católica adota uma segunda tradução latina desse documento: Inter plurimas pastoralis officii sollicitudines. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- Inter pastoralis officii sollicitudines est un motu proprio de Pie X publié en 1903 sur la musique liturgique de l'Église catholique, surtout connu aussi par son titre en italien Tra le sollecitudini d'après ses premiers trois termes, ou motu proprio Tra le sollecitudini. Il s'agit de l'un des documents pontificaux les plus importants au regard des chants liturgiques dont le chant grégorien. (fr)
- Tra le sollecitudini (Italian for "among the concerns") was a motu proprio issued 22 November 1903 by Pope Pius X that detailed regulations for the performance of music in the Roman Catholic Church. The title is taken from the opening phrase of the document. It begins: "Among the concerns of the pastoral office, ... a leading one is without question that of maintaining and promoting the decorum of the House of God in which the august mysteries of religion are celebrated...." The regulations pointed toward more traditional music and critiqued the turn toward modern, orchestral productions at Mass. (en)
- Inter pastoralis officii sollicitudines è un motu proprio sulla musica liturgica della Chiesa cattolica di papa San Pio X, pubblicato il 22 novembre 1903 e più conosciuto dal suo titolo Tra le sollecitudini, derivante dalle parole iniziali in lingua italiana o motu proprio Tra le sollecitudini. Si tratta di uno dei documenti pontifici più importanti riguardo al canto liturgico e in particolare al canto gregoriano. (it)
- Tra le sollecitudini ist der Titel eines Apostolischen Schreibens zur Kirchenmusik, in Form eines Motu proprios. Es wurde am 22. November 1903 von Papst Pius X. (1903–1914) veröffentlicht. Ursprünglich in italienischer Sprache abgefasst und als Hirtenschreiben an das Bistum Rom geplant, erhielt es nach Veröffentlichung der lateinischen Fassung auch gesamtkirchliche Bedeutung. „Die Magna Charta der Kirchenmusik identifiziert den gregorianischen Choral als die Musik, die wesenhaft zur katholischen Kirche gehört und als wahrhaftig heilige und wahre Kunst“. Die Kernaussage zur Kirchenmusik lautet: (de)
- Tra le sollecitudini (Italiaans voor: Onder de zorgen) is de titel van een – bij motu proprio uitgegeven – brief van paus Pius X, van 22 november 1903, met betrekking tot de kerkmuziek. De titel is – net als dat bij encyclieken het geval is – ontleend aan de eerste regels van deze brief, die, uitzonderlijkerwijs niet in het Latijn maar in het Italiaans gesteld was. De eerste regels van de brief luiden: (nl)
- O Motu Proprio Inter pastoralis officii sollicitudines (atualmente também referido em latim como Inter plurimas pastoralis officii sollicitudines), em italiano Tra le sollecitudini dell’officio pastorale (Entre os cuidados do ofício pastoral), foi um documento eclesiástico emitido pelo Papa Pio X em 22 de novembro de 1903 e ratificado pela Sagrada Congregação dos Ritos como Decreto nº 4 121, com o objetivo geral de regular a prática e produção de música sacra e o objetivo específico de promover a restauração da música sacra a partir dos princípios restauristas do movimento ceciliano e da restauração do canto gregoriano pelos monges de Solesmes (formulados ao longo do século XIX e apoiados nos anteriores Documentos da Igreja Católica sobre Música Sacra), que defendiam a separação entre os e (pt)
|
