| dbo:abstract
|
- Time-Line the eleventh studio album by the English progressive rock band Renaissance, released in April 1983. It was the last album released by Renaissance before they disbanded in 1987. With this album, Renaissance departed from their signature sound and toward 1980s pop, a change which had begun on their previous album, Camera Camera. It was a commercial failure and received the worst reviews of the band's career. It was followed by a band hiatus of nearly 20 years. While Camera Camera's sound was influenced by the band members who had played as Nevada (Annie Haslam and Michael Dunford, along with keyboardist Peter Gosling), on Time-Line Jon Camp took charge of the musical tone and direction. He wrote all the lyrics, strongly influenced the musical style, and went so far as to call this the band's "best album." (en)
- Time-Line was het laatste muziekalbum van Renaissance voordat de band ter ziele ging. De muziek heeft nauwelijks nog iets te maken met de band die progressieve rock speelde in de jaren 70. Het typisch jaren 80-rock met dun klinkende synthesizers en strakke ritmen. De fans van het originele Renaissance zagen nog enkele lichtpuntjes, maar de meesten lieten dit album links liggen. De voormalige tekstschrijfster van de band schreef nog dat dit album in geen enkele verzameling van Renaissance-elpees mocht ontbreken, maar er was geen houden meer aan. Dunford gaf het stokje als leider van de band over aan Jon Camp, maar het mocht niet meer baten. Op sommige tracks kan gezegd worden dat de stem van Annie Haslam tegen vals aan zit. Alleen in “The Entertainer” haalde zij haar oude niveau. Zij probeerde langzaam een solocarrière van de grond te krijgen, maar ook dat mislukte. Na dit in 1983 verschenen studioalbum kwamen nog tal van albums onder de naam Renaissance of variaties daarvan uit, totdat er een weer eens een reünie was. Jon noemde het album ooit het beste dat de band ooit gemaakt had. (nl)
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 4681 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:allWriting
|
- Jon Camp and Michael Dunford, except where noted (en)
|
| dbp:artist
| |
| dbp:cover
| |
| dbp:extra
|
- Camp (en)
- Haslam (en)
- Annie Haslam and Camp (en)
- Haslam and Camp (en)
|
| dbp:extraColumn
| |
| dbp:genre
| |
| dbp:headline
|
- Side one (en)
- Side two (en)
|
| dbp:label
| |
| dbp:length
|
- 190.0
- 216.0
- 220.0
- 235.0
- 238.0
- 249.0
- 2514.0
- 263.0
- 285.0
- 297.0
- 321.0
|
| dbp:name
| |
| dbp:nextTitle
| |
| dbp:nextYear
| |
| dbp:noprose
| |
| dbp:note
| |
| dbp:prevTitle
| |
| dbp:prevYear
| |
| dbp:producer
| |
| dbp:recorded
| |
| dbp:released
| |
| dbp:rev
| |
| dbp:studio
|
- Herne Place Studios, Sunningdale, Berkshire, England (en)
|
| dbp:title
|
- Flight (en)
- Orient Express (en)
- The Entertainer (en)
- Missing Persons (en)
- Distant Horizons (en)
- Electric Avenue (en)
- Majik (en)
- Auto-Tech (en)
- Chagrin Boulevard (en)
- Richard IX (en)
|
| dbp:type
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- Time-Line the eleventh studio album by the English progressive rock band Renaissance, released in April 1983. It was the last album released by Renaissance before they disbanded in 1987. With this album, Renaissance departed from their signature sound and toward 1980s pop, a change which had begun on their previous album, Camera Camera. It was a commercial failure and received the worst reviews of the band's career. It was followed by a band hiatus of nearly 20 years. (en)
- Time-Line was het laatste muziekalbum van Renaissance voordat de band ter ziele ging. De muziek heeft nauwelijks nog iets te maken met de band die progressieve rock speelde in de jaren 70. Het typisch jaren 80-rock met dun klinkende synthesizers en strakke ritmen. De fans van het originele Renaissance zagen nog enkele lichtpuntjes, maar de meesten lieten dit album links liggen. De voormalige tekstschrijfster van de band schreef nog dat dit album in geen enkele verzameling van Renaissance-elpees mocht ontbreken, maar er was geen houden meer aan. Dunford gaf het stokje als leider van de band over aan Jon Camp, maar het mocht niet meer baten. Op sommige tracks kan gezegd worden dat de stem van Annie Haslam tegen vals aan zit. Alleen in “The Entertainer” haalde zij haar oude niveau. Zij probe (nl)
|
| rdfs:label
|
- Time-Line (nl)
- Time-Line (en)
- Time-Line (pt)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is dbp:nextTitle
of | |
| is dbp:prevTitle
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
