| dbo:abstract
|
- La senatus consultum de Bacchanalibus (esperante senata dekreto koncerne la bakanaloj) estas surskribo verkita en malnova latina lingvo, kiu datas el -186. Enskribita sur bronza tabuleto, ĝi estis malkrovita en Tiriolo (sudo de Italio) en 1640. (eo)
- El Senatus Consultum de Bacchanalibus (Decreto senatorial sobre las fiestas bacanales) es una importante inscripción latina del año 186 a. C. (568 AUC). Fue descubierta en 1648 en la localidad de Tirolo, en el sur de Italia. Básicamente se trata de un decreto que prohíbe la celebración de estas fiestas, salvo en determinadas circunstancias, en el contexto del escándalo de las bacanales. Estas ceremonias suponían un riesgo para la seguridad del Estado romano, por lo que fueron prohibidas. Destaca el hecho de que se fija la pena capital para los principales organizadores de estas fiestas. Como quiera que sea, al parecer estas celebraciones continuaron, al menos en el sur de Italia. (es)
- Le senatus consultum de Bacchanalibus (« décret sénatorial concernant les Bacchanales ») est une inscription rédigée en latin archaïque, datant de -186. Inscrite sur une tablette en bronze, elle fut découverte en 1640 à Tiriolo, dans le sud de l'Italie. Faisant suite au scandale des Bacchanales, elle décrète l'interdiction de ces dernières à travers toute l'Italie. (fr)
- The senatus consultum de Bacchanalibus ("senatorial decree concerning the Bacchanalia") is a notable Old Latin inscription dating to 186 BC. It was discovered in 1640 at Tiriolo, in Calabria, southern Italy. Published by the presiding praetor, it conveys the substance of a decree of the Roman Senate prohibiting the Bacchanalia throughout all Italy, except in certain special cases which must be approved specifically by the Senate. When members of the elite began to participate, information was put before the Senate by Publius Aebutius and his lover and neighbour Hispala Faecenia, who was also a well-known prostitute, as told in the Ab Urbe Condita Libri of Livy. The cult was held to be a threat to the security of the state, investigators were appointed, rewards were offered to informants, legal processes were put in place and the Senate began the official suppression of the cult throughout Italy. According to the Augustan historian Livy, the chief historical source, many committed suicide to avoid indictment. The stated penalty for leadership was death. Livy stated that there were more executions than imprisonments. After the conspiracy had been quelled the Bacchanalia survived in southern Italy. The Senatus consultum de Bacchanalibus can be seen as an example of realpolitik, a display of the Roman senate's authority to its Italian allies after the Second Punic War, and a reminder to any Roman politician, populist and would-be generalissimo that the Senate's collective authority trumped all personal ambition. Nevertheless, the extent and ferocity of the official response to the Bacchanalia was probably unprecedented, and betrays some form of moral panic on the part of Roman authorities; Burkert finds "nothing comparable in religious history before the persecutions of Christians". (en)
- Il Senatus consultum de Bacchanalibus è un decreto del Senato romano col quale furono vietati in tutta Italia i Bacchanalia, eccezion fatta per alcuni casi specifici che dovevano essere esplicitamente approvati dal Senato stesso. Una copia, fatta incidere dal pretore in carica, è stata ritrovata su un'iscrizione in latino arcaico risalente al 186 a. C., ritrovata nel 1640 a Tiriolo, in provincia di Catanzaro. Quando i membri dell'élite cominciarono a prendere parte a questi riti, le notizie che li riguardavano vennero portate davanti al Senato. Il culto fu ritenuto una minaccia per la sicurezza dello stato, furono nominati degli inquirenti, vennero offerte ricompense agli informatori, vennero istruiti veri e propri processi e il Senato cominciò a sopprimere ufficialmente il culto in tutta Italia. Secondo lo storico di epoca augustea Tito Livio, principale fonte storica, diversi uomini si suicidarono pur di evitare un'accusa formale. Per i capi venne decisa la pena capitale. Livio afferma che ci furono più condanne a morte che incarcerazioni. Dopo che la cospirazione fu sedata, i Bacchanalia sopravvissero solo nel sud Italia. (it)
- Het Senatusconsultum de Bacchanalibus was een senatusconsultum uit 186 v.Chr. met betrekking tot de Bacchanalia. De bacchanalia zijn de religieuze feesten en rituelen die uitgevoerd werden voor Bacchus door de leden van zijn cultus. Het document is gevonden op een bronzen tablet in Tiriolo, Italië in 1640. De cultus is waarschijnlijk overgekomen vanuit de Griekse koloniën naar Rome. Het SC is uitgevorderd onder het consulschap van Spurius Postumius Albinus en Quintus Marcius Philippus van de Romeinse Republiek. Het document was gericht aan Ager Teuranus, een gebied in Bruttium, het huidige Calabrië. Naast het Senatusconsultum heeft ook de romeinse geschiedschrijver Livius geschreven over de cultus en de Bacchanalia. Verder is het nog onduidelijk wat voor cultusplaats het was, daar er nog geen archeologische bewijs voor is. Het kan zijn dat het onder de categorie mysteriecultus viel. De feesten, die ter ere van Dionysos of Bacchus onder woest rumoer en grote opgewondenheid werden gevierd, vonden door de Griekse koloniën ook ingang in Italië en verspreidden zich vandaar naar Rome. In de nabijheid van Rome's havenstad Ostia werd in een bos, gewijd aan Stimula, die identiek was met Semele, de moeder van Dionysos, een feest gevierd, eerst plechtig en waardig van karakter, later met een mysteriecultus verbonden, die de dekmantel werd voor zó grote uitspattingen en zó verregaande onzedelijkheid, dat daardoor zelfs het bestaan van de Romeinse staat in gevaar werd gebracht. De Senaat kwam dan ook tussenbeide en besloot deze Bacchanalia, die over geheel Italië vertakkingen hadden, uit te roeien. Volgens Livius lag het initiatief bij de consul Spurius Postumius Albinus die een zijn bevindingen aan de senaat heeft voorgelegd. Als reactie hierop kwam de SC waarin de beperkingen voor de Bacchanalia werden uitgevaardigd. Niet minder dan 7000 personen hadden zich wegens hun deelneming aan die feesten voor de rechters te verantwoorden. Een groot aantal daarvan werd ter dood gebracht, en in 186 v.Chr. maakte de Senaat een senatusconsultum (senaatsbesluit), waarbij alle feesten ter ere van Bacchus in heel Italië ten strengste werden verboden. Alleen voor plaatsen, waar de dienst van de god reeds van zeer oude tijden inheems was geweest, of waar zeer sterke gemoedsbezwaren de opheffing van die dienst te moeilijk maakten, werden uitzonderingen gemaakt. Zij die aangeven een plek van aanbidding nodig achten moeten dat zij het moeten voorleggen aan de praetor urbanus. Ook daar werden echter zeer beperkende bepalingen in het leven geroepen. Indien het toch werd goedgekeurd mocht het met maximaal vijf deelnemers en er mocht geen priester of fondsen betrokken zijn. (nl)
- O Senatus consultum de Bacchanalibus ("Decreto senatorial sobre as Bacanais") é um famoso Senatus consultum eternizado em uma célebre inscrição em latim arcaico datada em 568 AUC, ou seja, 186 a.C. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- La senatus consultum de Bacchanalibus (esperante senata dekreto koncerne la bakanaloj) estas surskribo verkita en malnova latina lingvo, kiu datas el -186. Enskribita sur bronza tabuleto, ĝi estis malkrovita en Tiriolo (sudo de Italio) en 1640. (eo)
- El Senatus Consultum de Bacchanalibus (Decreto senatorial sobre las fiestas bacanales) es una importante inscripción latina del año 186 a. C. (568 AUC). Fue descubierta en 1648 en la localidad de Tirolo, en el sur de Italia. Básicamente se trata de un decreto que prohíbe la celebración de estas fiestas, salvo en determinadas circunstancias, en el contexto del escándalo de las bacanales. Estas ceremonias suponían un riesgo para la seguridad del Estado romano, por lo que fueron prohibidas. Destaca el hecho de que se fija la pena capital para los principales organizadores de estas fiestas. Como quiera que sea, al parecer estas celebraciones continuaron, al menos en el sur de Italia. (es)
- Le senatus consultum de Bacchanalibus (« décret sénatorial concernant les Bacchanales ») est une inscription rédigée en latin archaïque, datant de -186. Inscrite sur une tablette en bronze, elle fut découverte en 1640 à Tiriolo, dans le sud de l'Italie. Faisant suite au scandale des Bacchanales, elle décrète l'interdiction de ces dernières à travers toute l'Italie. (fr)
- O Senatus consultum de Bacchanalibus ("Decreto senatorial sobre as Bacanais") é um famoso Senatus consultum eternizado em uma célebre inscrição em latim arcaico datada em 568 AUC, ou seja, 186 a.C. (pt)
- The senatus consultum de Bacchanalibus ("senatorial decree concerning the Bacchanalia") is a notable Old Latin inscription dating to 186 BC. It was discovered in 1640 at Tiriolo, in Calabria, southern Italy. Published by the presiding praetor, it conveys the substance of a decree of the Roman Senate prohibiting the Bacchanalia throughout all Italy, except in certain special cases which must be approved specifically by the Senate. (en)
- Il Senatus consultum de Bacchanalibus è un decreto del Senato romano col quale furono vietati in tutta Italia i Bacchanalia, eccezion fatta per alcuni casi specifici che dovevano essere esplicitamente approvati dal Senato stesso. Una copia, fatta incidere dal pretore in carica, è stata ritrovata su un'iscrizione in latino arcaico risalente al 186 a. C., ritrovata nel 1640 a Tiriolo, in provincia di Catanzaro. (it)
- Het Senatusconsultum de Bacchanalibus was een senatusconsultum uit 186 v.Chr. met betrekking tot de Bacchanalia. De bacchanalia zijn de religieuze feesten en rituelen die uitgevoerd werden voor Bacchus door de leden van zijn cultus. Het document is gevonden op een bronzen tablet in Tiriolo, Italië in 1640. De cultus is waarschijnlijk overgekomen vanuit de Griekse koloniën naar Rome. Het SC is uitgevorderd onder het consulschap van Spurius Postumius Albinus en Quintus Marcius Philippus van de Romeinse Republiek. Het document was gericht aan Ager Teuranus, een gebied in Bruttium, het huidige Calabrië. Naast het Senatusconsultum heeft ook de romeinse geschiedschrijver Livius geschreven over de cultus en de Bacchanalia. Verder is het nog onduidelijk wat voor cultusplaats het was, daar er nog (nl)
|
