| dbo:abstract
|
- Sàmicon (grec antic: Σαμικόν, en llatí: Samicum) era una ciutat de Trifília, a l'Èlida, situada prop de la costa entre la desembocadura del riu Alfeu i la del Neda. Estava situada sobre un esperó que sortia d'una muntanya elevada molt pròxima a la costa, i deixava només un pas estret. Pel seu domini sobre aquest pas s'ha pensat que era una ciutat molt antiga i se l'ha identificat amb una ciutat que Homer cita al Catàleg de les naus anomenada Arena i que era una de les possessions de Nèstor, que el poeta situa vora la desembocadura d'un riu que anomena Minieu. Estrabó diu que originalment la ciutat es deia Samos (Σάμος) perquè era dalt d'un turó (samos volia dir antigament 'elevat'), i inicialment Sàmicon era el nom d'una fortalesa encara més elevada. El nom es va estendre a la plana i a la ciutat. Pausànies parla d'una ciutat, Sàmia (Σαμία), que, si no es correspon amb Sàmicon, és de localització desconeguda. Ocupada per la Lliga Etòlia sota Polispercó en lluita contra la Lliga Arcàdia, Filip V de Macedònia la va ocupar el 219 aC, segons diuen Polibi i Pausànies. A la seva rodalia, a la costa hi havia el temple del Posidó samià amb una cova i envoltat d'oliveres silvestres. Era el centre religiós de les sis ciutats de Trifília, que contribuïen al seu manteniment i sota la custòdia de la ciutat de Macistos, la més poderosa de les ciutats de Trifília. Estrabó diu que aquest temple es trobava a 100 estadis de Lèpreon. Vora la ciutat hi havia unes fonts d'aigües medicinals que es deia que guarien les afeccions cutànies. Al llarg de la costa hi havia dues llacunes, i la situada més al sud s'omplia de fonts subterrànies. Les seves aigües eren fètides i els seus peixos no es podien menjar, cosa que Estrabó i Pausànies atribuïen al fet que en aquella llacuna els centaures s'hi rentaven les ferides. Tots dos autors lloen l'excel·lència d'aquella aigua per guarir els problemes a la pell. Sobre la llacuna hi havia dues coves dedicades a les nimfes, la més gran i important era la de les nimfes Anígrides (Ἀνιγρίδες), cantades per la poetessa Mero. Les persones que volien utilitzar la llacuna per sanar-se abans entraven a aquesta cova a oferir les seves oracions a les nimfes. Actualment encara són visibles aquestes coves, però només són accessibles per mar, ja que ha pujat el nivell de les aigües. (ca)
- Το Σαμικό, γνωστό και ως Σάμη, Σάμος, Σαμία, Μάκιστος, και Αρήνη, ήταν πόλη της αρχαίας Ηλείας. Η πόλη βρισκόταν στην περιοχή του σημερινού Καϊάφα, στην χώρα των Καυκώνων στην Τριφυλία. Ιδρύθηκε από Πελασγούς και στην ομηρική εποχή ήταν γνωστή ως Αρήνη, ενώ μετά την κατοίκησαν Επειοί δίνοντάς της το όνομα Σάμος. Αργότερα την κατέλαβαν οι Μινύες της Λέσβου και την ονόμασαν Μάκιστο από το όνομα του , αδελφού του Φρίξου, που ήταν ο αρχηγός τους. Οι Μινύες εισέβαλαν από τη θάλασσα, εκδιώξαν τη δυναστεία των Νηλειδών και έκαναν την Μάκιστο πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο της Τριφυλίας ενώνοντας όλες τις πόλεις σε μια ομοσπονδία με κέντρο τον ναό του Ποσειδώνα. Στην Μάκιστο ήρθαν ο Ατρέας και ο Θυέστης όταν τους έδιωξε ο Πέλοπας από την Πίσα. Όταν αργότερα η Μάκιστος κατελήφθη από τους , με την βοήθεια των Σπαρτιατών, δεν θέλησαν, από ιστορικό πείσμα, να αφήσουν τις παλαιές ονομασίες (Αρήνη ή Μάκιστος) και γι' αυτό επανέφεραν την αρχαία ονομασία Σαμία ή Σαμικό. Έτσι όταν πέρασε ο Παυσανίας από εκεί, η πόλη λεγόταν Σαμία. Το ιερό του Ποσειδώνα περιελάμβανε, εκτός από τον Ναό του και τον ναό του Ηρακλή Μακιστίου και περιβάλλονταν από ένα ιερό άλσος με αγριελιές. Ο Ναός του Ποσειδώνα ήταν διάστηλος και για την ανέγερση και την συντήρησή του συνεισέφερε όλη η Τριφυλία. Τα χέρια του αγάλματος του Ποσειδώνα, χωρίς γενειάδα, στηρίζονταν πάνω σε μία τρίαινα, ενώ το σώμα του θεού στολίζονταν με ύφασμα από λινάρι και βαμβάκι που ύφαιναν και έφερναν σε πομπή οι κόρες της Σαμίας, αν και σήμερα η τύχη του αγνοείται. Στο ιερό μαζεύονταν οι εκπρόσωποι της ιερής ομοσπονδίας των πόλεων, που είχε δημιουργηθεί, και εξέταζαν τις υποθέσεις της, ενώ εκεί γινόταν και ετήσια γιορτή κατά την οποία κηρυσσόταν εκεχειρία που ονομάζονταν Σάμιος εκεχειρία. Στη διάρκεια της γιορτής οι αντιπροσωπείες των εννέα Τριφυλιακών πόλεων θυσίαζαν εννέα κατάμαυρους ταύρους στον Κυανοχαίτη Ποσειδώνα. Το ιερό βρισκόταν δίπλα στην θάλασσα, κι εκεί αποβιβάστηκε ο Τηλέμαχος προερχόμενος από την Ιθάκη με προορισμό την Πύλο και τον βασιλιά της τον Νέστορα, και βρήκε Πυλίους να τελούν θυσία στο θεό. Κοντά στην πόλη βρισκόταν η σπηλιά των Ανιγρίδων νυμφών με πηγή που έβγαζε ιαματικό νερό. Εκεί όσοι έρχονταν για να θεραπευτούν από τα νερά της πηγής προσεύχονταν πρώτα στο ιερό των νυμφών που υπήρχε στη σπηλιά και μετά περπατούσαν μέσα στο ποτάμι, τον Ανίγρο όπως λέγεται. Η σπηλιά και το ποτάμι σήμερα αποτελούν μέρος των Ιαματικών λουτρών του Καϊάφα. Σήμερα διασώζονται τα λείψανα της Ακρόπολης, 2 χλμ. από το χωριό , πάνω στην τελευταία απόληξη του Όρους Λαπίθα και σε υψόμετρο 200 μ. Τα τείχη της με περίμετρο περίπου 1.600 μ. περικλείουν μια σχεδόν τριγωνική κατηφορική περιοχή. Είναι κτισμένα με τέλειο ισοδομικό σύστημα, από τεράστιους κυβικούς ή πολυγωνικούς τιτανόλιθους. Έχουν πάχος 2 μ. και σε μερικά σημεία διασώζονται σε ύψος 5 μ. Εντυπωσιακές είναι οι τρεις μικρές θυρίδες που διασώζονται ακέραιες με τους παραστάτες στο εξωτερικό μέρος τους και τις τρύπες για τις αμπάρες. Η κατασκευή τους ανάγεται από τον 4ο ως τον 5ο π.Χ. αιώνα, ενώ επισκευάσθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν σαν ορμητήριο, από τον στρατηγό της Αχαϊκής Συμπολιτείας Πολυσπέρχοντα, εναντίον των Αρκάδων. Κοντά στα ερείπια της ακρόπολης, πάνω σε έναν λόφο, βρίσκονται επίσης και τα λείψανα του Τούρκικου Πύργου που έκτισε ο Ιμπραήμ πασάς το 1826. Τα Μυκηναϊκά λείψανα που ανακαλύφθηκαν, αποδόθηκαν στην Αρήνη των Νηλειδών. Στη θέση κλειδί του ομώνυμου λόφου, βρίσκεται ο Μυκηναϊκός Τύμβος του Ιαρδανού που ανασκάφηκε το 1954 και βρέθηκε να περιέχει 16 τάφους που απέδωσαν πάμπολλα και σημαντικότατα ευρήματα της περιόδου 1600 – 1200 π.Χ. τα οποία προέρχονται από ντόπια αγγειοπλαστική, με γεωμετρική ή σχηματοποιημένη φυτική διακόσμηση και φυλάσσονται στην προθήκη 6 της αίθουσας 1 του μουσείου της Αρχαίας Ολυμπίας. Ο τύμβος αποδίδεται στον μυθικό ήρωα Ιάρδανο, σύμφωνα με τις περιγραφές του Στράβωνα, ενώ κοντά στον τύμβο έχει βρεθεί και ανασκαφεί ο ναός του Ποσειδώνα. Στην ίδια θέση έχουν επισημανθεί επίσης και λείψανα Κυκλώπειων τειχών. Στη θέση Φραγκοκλησιά, ένα χλμ. ανατολικά του Κάτω Σαμικού, στις όχθες του ομώνυμου ρέματος, βρίσκεται το . Είναι ένα βυζαντινό λουτρό, από τα ελάχιστα που διασώζονται στην Ελλάδα. Διακρίνονται τμήμα του υπόκαυστου και η δυτική του πλευρά, ενώ οι άλλες πλευρές έχουν διαβρωθεί από τη ροή του ρέματος. (el)
- Sámico (en griego, Σαμικό, Samikó) es el nombre de una antigua ciudad griega de Trifilia en la antigua Élide. Está situada cerca de la costa a mitad de camino entre las desembocaduras del Alfeo y el Neda, y un poco al norte del Anigro. Se levantaba sobre el espolón saliente de una elevada montaña, que aquí se acerca tanto a la costa que deja solo un estrecho paso. (es)
- Samicum or Samikon (grec ancien : Σαμικόν) était une ville de Triphylie dans l'Élide antique, en Grèce. Elle était située près de la côte ionienne, à mi chemin entre les embouchures de l'Alphée et de la Neda, un peu au nord de l'Anigros. Elle se dressait sur l'éperon rocheux d'une montagne, et commandait l'étroit passage entre celui-ci et la mer. (fr)
- Samicum or Samikon (Ancient Greek: Σαμικόν) was a town of Triphylia in ancient Elis, situated near the coast about half-way between the mouths of the Alpheius and the Neda, and a little north of the Anigrus. It stood upon a projecting spur of a lofty mountain, which here approaches so near the coast as to leave only a narrow pass. (en)
|
| rdfs:comment
|
- Sámico (en griego, Σαμικό, Samikó) es el nombre de una antigua ciudad griega de Trifilia en la antigua Élide. Está situada cerca de la costa a mitad de camino entre las desembocaduras del Alfeo y el Neda, y un poco al norte del Anigro. Se levantaba sobre el espolón saliente de una elevada montaña, que aquí se acerca tanto a la costa que deja solo un estrecho paso. (es)
- Samicum or Samikon (grec ancien : Σαμικόν) était une ville de Triphylie dans l'Élide antique, en Grèce. Elle était située près de la côte ionienne, à mi chemin entre les embouchures de l'Alphée et de la Neda, un peu au nord de l'Anigros. Elle se dressait sur l'éperon rocheux d'une montagne, et commandait l'étroit passage entre celui-ci et la mer. (fr)
- Samicum or Samikon (Ancient Greek: Σαμικόν) was a town of Triphylia in ancient Elis, situated near the coast about half-way between the mouths of the Alpheius and the Neda, and a little north of the Anigrus. It stood upon a projecting spur of a lofty mountain, which here approaches so near the coast as to leave only a narrow pass. (en)
- Sàmicon (grec antic: Σαμικόν, en llatí: Samicum) era una ciutat de Trifília, a l'Èlida, situada prop de la costa entre la desembocadura del riu Alfeu i la del Neda. Estava situada sobre un esperó que sortia d'una muntanya elevada molt pròxima a la costa, i deixava només un pas estret. Ocupada per la Lliga Etòlia sota Polispercó en lluita contra la Lliga Arcàdia, Filip V de Macedònia la va ocupar el 219 aC, segons diuen Polibi i Pausànies. (ca)
- Το Σαμικό, γνωστό και ως Σάμη, Σάμος, Σαμία, Μάκιστος, και Αρήνη, ήταν πόλη της αρχαίας Ηλείας. Η πόλη βρισκόταν στην περιοχή του σημερινού Καϊάφα, στην χώρα των Καυκώνων στην Τριφυλία. Ιδρύθηκε από Πελασγούς και στην ομηρική εποχή ήταν γνωστή ως Αρήνη, ενώ μετά την κατοίκησαν Επειοί δίνοντάς της το όνομα Σάμος. Αργότερα την κατέλαβαν οι Μινύες της Λέσβου και την ονόμασαν Μάκιστο από το όνομα του , αδελφού του Φρίξου, που ήταν ο αρχηγός τους. Οι Μινύες εισέβαλαν από τη θάλασσα, εκδιώξαν τη δυναστεία των Νηλειδών και έκαναν την Μάκιστο πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο της Τριφυλίας ενώνοντας όλες τις πόλεις σε μια ομοσπονδία με κέντρο τον ναό του Ποσειδώνα. Στην Μάκιστο ήρθαν ο Ατρέας και ο Θυέστης όταν τους έδιωξε ο Πέλοπας από την Πίσα. Όταν αργότερα η Μάκιστος κατελήφθη από τους , με την (el)
|
