| dbo:abstract
|
- Čchü (čínsky pchin-jinem qǔ, znaky 曲) je žánr čínské poezie. Vznikl ve 12. století z lidových písní a literárních lyrických básní cch’ jako písně určené ke zpěvu s hudebním doprovodem v dramatech ca-ťü. Písně čchü tvořily základ a nejdůležitější prvek ca-ťü. Ve hrách dialogy posouvaly děj a písně ho následně rozváděly, vždy zpívala pouze jedna, hlavní, postava, která v písních rekapitulovala děj a vyjevovala své myšlenky a city. V písních autoři používali jazyk blízký hovorovému (na rozdíl od literárních cch’). Psali je na melodie, které určovaly jejich rytmus a délku verše. Pro čchü bylo typické vkládání emfatických částic do veršů mimo rytmická schéma, v áriích divadelních her se mezi verše vkládaly i prozaické repliky. Čchü určená pro dramata a zpívaná sólově (san-čchü) se rozlišovala na typy siao-ling, jedna krátká píseň, a tchao-šu, série písní sjednocená tématem a tóninou. Žánr žil až do 20. století, jeho rozkvět připadá na 13. a 14. století, kdy skládáním čchü ve svých dramatech ca-ťü prosluli , Kuan Chan-čching, , a další. Vedle písní cch’, popisných básní a písní š’ patří k hlavním typům klasické čínské poezie. (cs)
- The Qu form of poetry is a type of Classical Chinese poetry form, consisting of words written in one of a number of certain, set tone patterns, based upon the tunes of various songs. Thus Qu poems are lyrics with lines of varying longer and shorter lengths, set according to the certain and specific, fixed patterns of rhyme and tone of conventional musical pieces upon which they are based and after which these matched variations in lyrics (or individual Qu poems) generally take their name. The fixed-tone type of verse such as the Qu and the ci together with the shi and fu forms of poetry comprise the three main forms of Classical Chinese poetry. (en)
- Le qu (chinois : 曲 ; pinyin : qǔ ; EFEO : k'iu) est un style de poème chanté. Ce genre littéraire chinois s'est surtout pratiqué sous la dynastie Yuan. Les parties chantées (qu) du zaju, la forme théâtrale florissante sous les Yuan, ont donné naissance à un nouveau genre poétique du même nom, qu, qui sont les airs extraits des opéras, ou sanqu (散曲, sǎnqǔ, « arias détachés »), poèmes composés indépendamment. Le genre est typique de la dynastie Yuan. Il perdure, sans être aussi populaire, sous les dynasties Ming et Qing. C'est un genre auquel se sont adonnés la plupart des dramaturges. Le qu est similaire au ci des Song, à la différence près que les airs sur lesquels les poèmes sont composés viennent du répertoire théâtral. Alors que le ci était devenu un genre d'une grande virtuosité, le qu se rapproche de la chanson populaire et est le genre poétique le plus proche de la langue parlée. Le dramaturge Ma Zhiyuan est le grand poète du genre, faisant comme dans ses pièces place à l'inspiration taoïste. (zh) (1280 — 1348) s'est aussi illustré dans ce genre. Son style élégant marque un retour vers la langue littéraire. Les qu d'une strophe sont appelés xiaoling (小令, xiǎolìng), tandis que les suites sont nommées (套数 / 套數, tàoshù) ou santao (散套, sǎntào). En raison des contraintes techniques du genre, qui demandaient de bonnes connaissances musicales, le genre a été peu pratiqué par les lettrés, en dehors des dramaturges. (fr)
- 元曲（げんきょく）とは、宋の時代に始まった歌劇で、元代に隆盛した雑劇と散曲を総称したもの。ともに当時、北方で流行した曲調である北曲を用いた。 元代、この両者において優れた作家・作品がたくさん現れ、この時代の文学を代表するほどであったので、漢文・唐詩・宋詞・元曲というように他の時代の文学とともに顕彰された。とりわけ雑劇の方で優れた業績があり、元雑劇（元人雑劇）は雑劇の代表とされる。 (ja)
- Qu (曲) – rodzaj poezji chińskiej; stał się powszechny w okresie Południowej Dynastii Song, a największą popularnością cieszył się okresie Yuan, stąd gatunek nazywa się czasem Yuan qu (元曲). Podobnie jak ci w okresie Song i shi w okresie Tang, qu było za czasów Yuan gatunkiem poezji popularnej, pisanej pod melodię i przeznaczonej do śpiewania. Od ci różni je m.in. rym powtarzający się na końcu każdego wiersza, a także kolokwialne słownictwo. Qu dzieli się na sanqu (散曲) and zaju (雜劇), przy czym ten drugi gatunek jest formą chińskiego teatru. Sanqu dzieli się na śpiewane do jednej melodii xiaoling (小令) oraz santao (散套), które składa się z kilku melodii. (pl)
- Цюй (曲) — жанр класичної китайської поезії, у перекладі значить пісня. Сформувався на початку XII ст. за часів династій Північна Сун та Цзінь. Твори у жанрі цюй створювалися до XX ст., проте розквіт його припадає на XIII–XIV ст. (uk)
- Цюй (кит. 曲, пиньинь qū, буквально: «песня») — жанр китайской поэзии; исполняется под музыку. Наибольший расцвет цюй пришёлся на времена династии Юань (XIII—XIV века). Также называется — юаньцюй (кит. 元曲, пиньинь yuánqǔ) (ru)
- 元曲，或称元杂剧，是盛行于元代的戏曲艺术，为散曲和杂剧的合称。相對於明朝的傳奇（南曲），後世又將元曲稱為北曲。元曲与宋词及唐诗、漢賦並稱。 廣义的曲泛指秦汉以来各种可入乐的乐曲，如汉大曲、唐宋大曲、民间小曲等。狹義的曲则多指宋朝以来的南曲和北曲。曲分为戏曲（或称剧曲，包括杂剧、传奇等）与散曲两类，元、明以来甚为流行，故後世有元曲之稱。而曲同词的体式相近，但一般在字数定格外可加，较为自由，并多使用口语。音樂部分亦有宮調之分，元曲中最常用的有五宮四調。 相對於艷麗的詞，曲較俚俗而有「惡少」之名，學者鄭騫評：「詞與曲是孿生兄弟，詞是翩翩佳公子，曲則帶有惡少的氣息。」 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- The Qu form of poetry is a type of Classical Chinese poetry form, consisting of words written in one of a number of certain, set tone patterns, based upon the tunes of various songs. Thus Qu poems are lyrics with lines of varying longer and shorter lengths, set according to the certain and specific, fixed patterns of rhyme and tone of conventional musical pieces upon which they are based and after which these matched variations in lyrics (or individual Qu poems) generally take their name. The fixed-tone type of verse such as the Qu and the ci together with the shi and fu forms of poetry comprise the three main forms of Classical Chinese poetry. (en)
- 元曲（げんきょく）とは、宋の時代に始まった歌劇で、元代に隆盛した雑劇と散曲を総称したもの。ともに当時、北方で流行した曲調である北曲を用いた。 元代、この両者において優れた作家・作品がたくさん現れ、この時代の文学を代表するほどであったので、漢文・唐詩・宋詞・元曲というように他の時代の文学とともに顕彰された。とりわけ雑劇の方で優れた業績があり、元雑劇（元人雑劇）は雑劇の代表とされる。 (ja)
- Цюй (曲) — жанр класичної китайської поезії, у перекладі значить пісня. Сформувався на початку XII ст. за часів династій Північна Сун та Цзінь. Твори у жанрі цюй створювалися до XX ст., проте розквіт його припадає на XIII–XIV ст. (uk)
- Цюй (кит. 曲, пиньинь qū, буквально: «песня») — жанр китайской поэзии; исполняется под музыку. Наибольший расцвет цюй пришёлся на времена династии Юань (XIII—XIV века). Также называется — юаньцюй (кит. 元曲, пиньинь yuánqǔ) (ru)
- 元曲，或称元杂剧，是盛行于元代的戏曲艺术，为散曲和杂剧的合称。相對於明朝的傳奇（南曲），後世又將元曲稱為北曲。元曲与宋词及唐诗、漢賦並稱。 廣义的曲泛指秦汉以来各种可入乐的乐曲，如汉大曲、唐宋大曲、民间小曲等。狹義的曲则多指宋朝以来的南曲和北曲。曲分为戏曲（或称剧曲，包括杂剧、传奇等）与散曲两类，元、明以来甚为流行，故後世有元曲之稱。而曲同词的体式相近，但一般在字数定格外可加，较为自由，并多使用口语。音樂部分亦有宮調之分，元曲中最常用的有五宮四調。 相對於艷麗的詞，曲較俚俗而有「惡少」之名，學者鄭騫評：「詞與曲是孿生兄弟，詞是翩翩佳公子，曲則帶有惡少的氣息。」 (zh)
- Čchü (čínsky pchin-jinem qǔ, znaky 曲) je žánr čínské poezie. Vznikl ve 12. století z lidových písní a literárních lyrických básní cch’ jako písně určené ke zpěvu s hudebním doprovodem v dramatech ca-ťü. Žánr žil až do 20. století, jeho rozkvět připadá na 13. a 14. století, kdy skládáním čchü ve svých dramatech ca-ťü prosluli , Kuan Chan-čching, , a další. Vedle písní cch’, popisných básní a písní š’ patří k hlavním typům klasické čínské poezie. (cs)
- Le qu (chinois : 曲 ; pinyin : qǔ ; EFEO : k'iu) est un style de poème chanté. Ce genre littéraire chinois s'est surtout pratiqué sous la dynastie Yuan. Les parties chantées (qu) du zaju, la forme théâtrale florissante sous les Yuan, ont donné naissance à un nouveau genre poétique du même nom, qu, qui sont les airs extraits des opéras, ou sanqu (散曲, sǎnqǔ, « arias détachés »), poèmes composés indépendamment. Le genre est typique de la dynastie Yuan. Il perdure, sans être aussi populaire, sous les dynasties Ming et Qing. (fr)
- Qu (曲) – rodzaj poezji chińskiej; stał się powszechny w okresie Południowej Dynastii Song, a największą popularnością cieszył się okresie Yuan, stąd gatunek nazywa się czasem Yuan qu (元曲). Podobnie jak ci w okresie Song i shi w okresie Tang, qu było za czasów Yuan gatunkiem poezji popularnej, pisanej pod melodię i przeznaczonej do śpiewania. Od ci różni je m.in. rym powtarzający się na końcu każdego wiersza, a także kolokwialne słownictwo. (pl)
|
