| dbo:abstract
|
- Un punch block, o punchblock és un tipus de connexió elèctrica utilitzat en telefonia. Es nomena d'aquesta manera a causa que els cables de coure sòlid es connecten a ranures curtes amb un so similar a l'onomatopeia "punch". Aquestes ranures són conegudes com a connectors de desplaçament d'aïllament i generalment estan col·locades a l'ample d'una barra plàstica aïllant. Contenen un parell de navalles metàl·liques que tallen l'aïllant del cable a mesura que s'insereix en la ranura. Així mateix, aquestes navalles mantenen al cable en posició i fan contacte elèctric amb ell. (ca)
- Eine Klemmleiste (auch Klemmenleiste) wird in Schaltschränken zum Anschluss von Kabeln und Leitungen genutzt. Sie ist die Schnittstelle vom Schaltschrank zur Außenwelt, kann aber auch rein intern zum Zweck der Potentialverteilung genutzt werden. Im Schaltschrank wird die Klemmleiste meist in der Nähe der Kabeleinführung angeordnet. Eine Klemmleiste besteht aus einzelnen Reihenklemmen, die auf einer Tragschiene (Hutschiene) montiert und aufgereiht werden. Die Montage auf der Tragschiene unterscheidet sie von unbefestigten Klemmen wie Lüsterklemmen. Die Klemmleiste hat im Stromlaufplan eine eigene Betriebsmittelkennzeichnung, üblicherweise mit dem Kennbuchstaben X und taucht im Kabelzugplan oder Verdrahtungsplan auf. Es wurden auch Klemmleisten mit einer Lötfahne verwendet, mit ihnen konnte eine mit Kabelschuh versehene Leitung mit einer angelöteten Leitung verbunden werden. In österreichischen Baumärkten wird der Begriff Klemmleiste häufig für Lüsterklemmen verwendet. (de)
- Un bloque de punzonamiento (en inglés punch block) es un tipo de conexión eléctrica utilizado en telefonía. Se nombra de esa manera debido a que los alambres de cobre sólido se conectan a ranuras cortas con un sonido similar a la onomatopeya "punch". Estas ranuras son conocidas como y generalmente están colocadas a lo ancho de una barra plástica aislante. Contienen un par de navajas metálicas que cortan el aislante del alambre a medida que se inserta en la ranura. Asimismo, estas navajas mantienen al alambre en posición y hacen contacto eléctrico con él. Se utiliza una herramienta de punzonamiento para insertar el alambre firme y propiamente dentro de la ranura. Algunas herramientas cortarán el exceso de cable. Los bloques de punzonamiento son muy rápidos y sencillos para conectar alambrados, pues no se quita el aislante de los alambres de forma manual y no hay tornillos que aflojar o apretar. Estos bloques se utilizan frecuentemente como paneles de conexiones o cajas de interconexión para PBX u otros sistemas de telefonía conmutada con conectores de 21 pines. Ocasionalmente se utilizan en otras aplicaciones de reproducción de audio, como en paneles de conmutación reconfigurables. (es)
- A punch-down block (also punchdown block, punch block, punchblock, quick-connect block and other variations) is a type of electrical connection often used in telephony. It is named because the solid copper wires are "punched down" into short open-ended slots which are a type of insulation-displacement connector. These slots, usually cut crosswise (not lengthwise) across an insulating plastic bar, contain two sharp metal blades which cut through the wire's insulation as it is punched down. These blades hold the wire in position and make the electrical contact with the wire as well. (en)
- Łączówka – element służący do klasycznego montażu urządzeń elektronicznych. W przeszłości (w okresie międzywojennym, przed wprowadzeniem do powszechnego użytku obwodów drukowanych) był to praktycznie jedyny sposób uporządkowanej konstrukcji bardziej złożonych urządzeń. Alternatywą wykorzystania łączówek w tym okresie był montaż urządzeń w ten sposób, że poszczególne połączenia między elementami realizowane były bezpośrednio („z punktu do punktu”, ang. point-to-point construction) po najkrótszej drodze, a względną sztywność konstrukcji zapewniało przykręcanie niektórych największych elementów do podstawy („chassis”) urządzenia, ewentualnie przy pomocy specjalnych obejm. Tak skonstruowany układ elektroniczny był jednak trudny do inspekcji i naprawy ze względu na chaotyczny, nieprzejrzysty układ przewodów, trudności w ujawnieniu ewentualnych „zimnych lutów” w takiej nieuporządkowanej strukturze, podatność na przypadkowe zwarcia będące np. skutkiem przemieszczania się przewodów i elementów wskutek ewentualnych wstrząsów mechanicznych itp. Klasyczna łączówka była cienką wąską listewką z nieprzewodzącego materiału odpornego na działanie podwyższonej temperatury (bakelit, tekstolit), na której zaciśnięty był co kilka milimetrów szereg miedzianych lub mosiężnych „oczek” (zazwyczaj były to oczka podwójne, umożliwiające łączenie większej liczby przewodów), najczęściej wstępnie już pokrytych warstewką cyny w celu ułatwienia lutowania. Dwie takie łączówki ustawiano obok siebie w odległości paru centymetrów i do ich „oczek” wprowadzano i lutowano (do tego potrzebna była odporność na podwyższoną temperaturę materiału nieprzewodzącego) końcówki elementów elektronicznych (oporników, kondensatorów) tworząc charakterystyczną „drabinkę”. Oprócz elementów elektronicznych do łączówek lutowano też przewody łączące poszczególne elementy elektroniczne tworząc w ten sposób obwód elektroniczny. Niektóre elementy elektroniczne, mające większe wymiary (np. głośniki, dławiki, kondensatory elektrolityczne na wysokie napięcie, kondensatory obrotowe) lub więcej niż dwa wyprowadzenia (np. lampy elektronowe, transformatory, potencjometry, przełączniki) miały swoje własne łączówki, do których lutowane były przewody prowadzące do innych łączówek. W praktyce często stosowano technikę mieszaną, tzn. część elementów łączono ze sobą przy pomocy łączówek, a pozostałe techniką „z punktu do punktu”. Montaż tego rodzaju był niezwykle pracochłonny, wymagał przeszkolonego, sprawnego personelu, a i tak podatny był na błędy i niedokładności. Urządzenia budowane przy użyciu łączówek miały – pomimo postępu w porównaniu z chaotycznym montażem „z punktu do punktu” – wciąż stosunkowo duże wymiary. Elementy w układzie elektronicznym montowanym tą technologią łączone były ze sobą stosunkowo długimi przewodami, co wywoływało niebezpieczeństwo pojawiania się licznych sprzężeń pasożytniczych (indukcyjnych i pojemnościowych), wskutek czego zakresy częstotliwości, w których układy te mogły pracować bez zakłóceń były ograniczone od góry do kilku megaherców, zatem w technice radiowej – do zakresów fal krótkich; urządzenia na zakresy UKF były w takiej technologii niezwykle trudne do skonstruowania. Technologia konstrukcji urządzeń elektronicznych przy użyciu łączówek, tak samo zresztą jak montaż „z punktu do punktu”, wykluczała automatyzację montażu, co wpływało znacząco na koszt ich wytwarzania. W teletechnice stosowane są łączówki w kilku odmianach; m.in. łączówki lutownicze spełniające rolę podobną opisanej powyżej, choć ze względu na specyfikę zastosowań teletechnicznych, do ich zacisków lutowane były zazwyczaj tylko żyły kabli teletechnicznych. Łączówki lutownicze płaskie jednostronne produkowane były w Polsce (według normy PN-60/T-82139) jako 2-, 3-,..., 9-rzędowe, na listwie z tworzywa termoutwardzalnego (PN/C-02002), ich końcówki zaś wykonywane były z mosiądzu (lub innego metalu o nie gorszych właściwościach) i pocynowane. Oprócz łączówek lutowniczych w teletechnice stosowane są także łączówki lutownicze stacyjne, łączówki zaciskowo-lutownicze oraz łączówki zaciskowe do głowic kablowych, jak również łączówki zaciskowe w aparatach telefonicznych. W drugiej połowie XX wieku, szczególnie zaś w latach 70. nastąpił burzliwy rozwój elektroniki, objawiający się wzrostem stopnia komplikacji urządzeń elektronicznych, a także wzrostem przepustowości łączy telekomunikacyjnych, co wymusiło opracowanie technologii umożliwiających bezbłędne i szybkie wykonywanie znacznej liczby połączeń w pojedynczym urządzeniu. Wprowadzono wówczas na szeroką skalę obwody drukowane oraz połączenia owijane (ang. wire wrap). Technologia połączeń owijanych w praktyce całkowicie wyparła stosowanie łączówek lutowniczych w teletechnice, a także umożliwiła rozwój komputerów II generacji. Dalszy postęp w tej dziedzinie i powszechne wprowadzenie obwodów drukowanych, najpierw jednowarstwowych, a potem dwu- i wielowarstwowych umożliwił zwiększenie upakowania elementów, miniaturyzację układów, zwiększenie zakresu częstotliwości ich pracy, a także automatyzację montażu i zmniejszenie prawdopodobieństwa pojawienia się błędów w montażu. (pl)
- Plint är en (numrerad eller symbolmärkt) fysisk kopplingspunkt för anslutning av enskilda ledare i elektriska kablar (kopplingsplint). I elskåp förekommer ofta plintar monterade sida vid sida på DIN-skena (plintrad). En plint symboliseras på elritningen som en "stor punkt". (sv)
- Плинт — главная коммутационная единица . Плинты служат для коммутации абонентских или соединительных телефонных линий. Плинт является составной частью оконечного кабельного устройства и устанавливается в телефонных боксах, коробках и шкафах на монтажные хомуты. Бывает двух видов — размыкаемый и неразмыкаемый. Размыкаемый плинт предназначен не только для подключения, но и для защиты низкочастотных кабелей телефонной сети. Имеет 10 пар гнезд. Соединение кабелей осуществляется с внешней стороны плинта при помощи специальных однопарных вилок, с внутренней стороны происходит распределение телефонных пар по номерам абонентов. Плинт представляет собой пластиковую конструкцию, у которой с одной стороны подключается десятипарный кабель, а с другой стороны медные пары разводятся на конкретных абонентов. В конструкции размыкаемого плинта предусмотрена возможность установки грозозащиты. Существуют различные типы плинтов. Основными характеристиками плинта являются — количество пар, вид контактов и способ крепления в . Виды плинтов по типу контакта:
* размыкаемые нормальнозамкнутые
* размыкаемые нормальноразомкнутые
* неразмыкаемые (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Un punch block, o punchblock és un tipus de connexió elèctrica utilitzat en telefonia. Es nomena d'aquesta manera a causa que els cables de coure sòlid es connecten a ranures curtes amb un so similar a l'onomatopeia "punch". Aquestes ranures són conegudes com a connectors de desplaçament d'aïllament i generalment estan col·locades a l'ample d'una barra plàstica aïllant. Contenen un parell de navalles metàl·liques que tallen l'aïllant del cable a mesura que s'insereix en la ranura. Així mateix, aquestes navalles mantenen al cable en posició i fan contacte elèctric amb ell. (ca)
- A punch-down block (also punchdown block, punch block, punchblock, quick-connect block and other variations) is a type of electrical connection often used in telephony. It is named because the solid copper wires are "punched down" into short open-ended slots which are a type of insulation-displacement connector. These slots, usually cut crosswise (not lengthwise) across an insulating plastic bar, contain two sharp metal blades which cut through the wire's insulation as it is punched down. These blades hold the wire in position and make the electrical contact with the wire as well. (en)
- Plint är en (numrerad eller symbolmärkt) fysisk kopplingspunkt för anslutning av enskilda ledare i elektriska kablar (kopplingsplint). I elskåp förekommer ofta plintar monterade sida vid sida på DIN-skena (plintrad). En plint symboliseras på elritningen som en "stor punkt". (sv)
- Eine Klemmleiste (auch Klemmenleiste) wird in Schaltschränken zum Anschluss von Kabeln und Leitungen genutzt. Sie ist die Schnittstelle vom Schaltschrank zur Außenwelt, kann aber auch rein intern zum Zweck der Potentialverteilung genutzt werden. Im Schaltschrank wird die Klemmleiste meist in der Nähe der Kabeleinführung angeordnet. Es wurden auch Klemmleisten mit einer Lötfahne verwendet, mit ihnen konnte eine mit Kabelschuh versehene Leitung mit einer angelöteten Leitung verbunden werden. In österreichischen Baumärkten wird der Begriff Klemmleiste häufig für Lüsterklemmen verwendet. (de)
- Un bloque de punzonamiento (en inglés punch block) es un tipo de conexión eléctrica utilizado en telefonía. Se nombra de esa manera debido a que los alambres de cobre sólido se conectan a ranuras cortas con un sonido similar a la onomatopeya "punch". Estas ranuras son conocidas como y generalmente están colocadas a lo ancho de una barra plástica aislante. Contienen un par de navajas metálicas que cortan el aislante del alambre a medida que se inserta en la ranura. Asimismo, estas navajas mantienen al alambre en posición y hacen contacto eléctrico con él. (es)
- Łączówka – element służący do klasycznego montażu urządzeń elektronicznych. W przeszłości (w okresie międzywojennym, przed wprowadzeniem do powszechnego użytku obwodów drukowanych) był to praktycznie jedyny sposób uporządkowanej konstrukcji bardziej złożonych urządzeń. Alternatywą wykorzystania łączówek w tym okresie był montaż urządzeń w ten sposób, że poszczególne połączenia między elementami realizowane były bezpośrednio („z punktu do punktu”, ang. point-to-point construction) po najkrótszej drodze, a względną sztywność konstrukcji zapewniało przykręcanie niektórych największych elementów do podstawy („chassis”) urządzenia, ewentualnie przy pomocy specjalnych obejm. Tak skonstruowany układ elektroniczny był jednak trudny do inspekcji i naprawy ze względu na chaotyczny, nieprzejrzysty uk (pl)
- Плинт — главная коммутационная единица . Плинты служат для коммутации абонентских или соединительных телефонных линий. Плинт является составной частью оконечного кабельного устройства и устанавливается в телефонных боксах, коробках и шкафах на монтажные хомуты. Бывает двух видов — размыкаемый и неразмыкаемый. Размыкаемый плинт предназначен не только для подключения, но и для защиты низкочастотных кабелей телефонной сети. Имеет 10 пар гнезд. Соединение кабелей осуществляется с внешней стороны плинта при помощи специальных однопарных вилок, с внутренней стороны происходит распределение телефонных пар по номерам абонентов. (ru)
|
