| dbo:abstract
|
- الدحض البابوي (Confutatio Pontificia) نص أصدره الإمبراطور شارل الخامس عام 1530 رداً على إقرار أوغسبورغ . مناسبة والغرض من هذا النص يردان في مقدمة نفس الدحض . (ar)
- Die Confutatio Augustana (lateinisch Widerlegung), eingedeutscht auch Konfutation, ist eine Widerlegung der Confessio Augustana von römisch-katholischer Seite. In der theologischen Literatur wird sie in der Regel kurz Confutatio genannt. Am 25. Juni 1530 legten die protestantischen Reichsstände auf dem Reichstag zu Augsburg Kaiser Karl V. die im Wesentlichen von Philipp Melanchthon verfasste Confessio Augustana vor, um für die Lehre und Praxis der Kirche in den protestantischen Fürstentümern die Anerkennung zu erhalten. Kaiser Karl V. beauftragte daraufhin 20 papsttreue Theologen, die in Augsburg anwesend waren, mit der Abfassung einer Erwiderung. Federführend war Johannes Eck. Eine erste Fassung der Confutatio wurde jedoch vom Kaiser abgelehnt, da sie sehr polemisch und weitschweifig ausgefallen war. Am 3. August 1530 wurde die endgültige Fassung auf dem Reichstag verlesen. In der Confutatio werden insbesondere die Aussagen der Confessio Augustana zur Bedeutung der guten Werke, zur Kirche und zur Heiligenverehrung zurückgewiesen und es wird eine Rückkehr zur römischen Lehre gefordert. In vielen anderen Punkten stimmt die Confutatio jedoch der Confessio Augustana ausdrücklich zu (Art. 1–3, 5, 8–14, 16–18 u. 20). Kaiser Karl V. verweigerte es, den Protestanten den Wortlaut der Confutatio auszuhändigen. Dennoch verfasste Melanchthon eine Antwort darauf, die Apologie der Confessio Augustana, die 1531 fertiggestellt wurde, dem Kaiser aber nicht mehr vorgelegt werden durfte. (de)
- The Confutatio Augustana was the Roman Catholic refutation of the Augsburg Confession, often referred to in the theological literature as simply the Confutatio. On 25 June 1530 the Protestant Imperial States of the realm met at the Diet of Augsburg, and presented Charles V with the Augsburg Confession, largely the work of Philipp Melanchthon setting out the doctrines and practices of the church in the Protestant principalities. The emperor commissioned the papal theologians to prepare a response. An initial version of the Confutatio was rejected by the emperor, as excessively polemic and verbose. In formulating the Confutatio, the lead was taken by Johann Eck. On 3 August 1530, the final version was read at the Diet. The Confutatio rejected some of the statements of the Augsburg Confession while affirming others. It called for a return to Catholic doctrine. In other respects, however, the Confutatio found common ground with the Augsburg Confession. Emperor Charles V refused to hand over the text to the Protestants, unless they agreed not to respond, which they refused. But the Protestants had transcribed it as it was read. Melanchthon responded with the Prima delineatio, which was rejected by the Emperor. Later Melanchthon improved this document and presented it as the Apology of the Augsburg Confession, which was signed at a 1537 meeting of the Schmalkaldic League. The Catholic side did not respond to this formally until the Council of Trent. (en)
- La Confutatio pontificia è un testo commissionato nel 1530 dall'imperatore Carlo V come risposta alla Confessione augustana. L'occasione e lo scopo del testo sono indicati nell'introduzione della Confutatio stessa: (it)
- Konfutacja (Obalenie) Wyznania augsburskiego (Konfesji augsburskiej) – odpowiedź strony katolickiej na Wyznanie augsburskie z 1530 roku. Traktat powstał z inicjatywy książąt i przywódców katolickich w Niemczech, na zamówienie cesarza. Na czele powołanej komisji teologicznej stał Johann Eck razem ze swymi współpracownikami Johannem Faberem, Konradem Wimpiną oraz Johanem Cochlaeusem. Polecono im by powstrzymali się od konfrontacyjnego tonu. Cesarz odrzucił kilka wersji roboczych dokumentu. Miał on początkowo 280 stron, ostatecznie zostawiono jedynie dwanaście. Dokument zaakceptowano dnia 22 lipca 1530 roku jako Responsio Confessionis Augustanae – Odpowiedź na Wyznanie augsburskie i nazwano później Confutatio pontificia, Konfutacją pontyfikalną (papieską – od tytułu papieskiego pontifex, pontificus). Konfutację dnia 3 sierpnia 1530 odczytano przed sejmem w Augsburgu, w tej samej sali, w której wcześniej odczytana była Konfesja. Konfutacja, nawet przez samych katolików była na tyle uznana za złą, że po jej odczytaniu nie udostępniono pisemnej kopii. Po niemiecku ukazała się dopiero po prawie trzystu latach, w 1808 r. W odpowiedzi na Konfutację Filip Melanchton napisał Obronę Wyznania augsburskiego. (pl)
- A Refutação Pontifícia ou Confutatio Augustana foi a refutação da Igreja Católica Romana à Confissão de Augsburgo. Em 25 de junho de 1530, os domínios imperiais protestantes se reuniram na Dieta de Augsburgo e apresentaram a Confissão de Augsburgo ao imperador Carlos V, contendo a exposição de Filipe Melâncton sobre as doutrinas e práticas da igreja nos principados protestantes. O imperador encarregou os teólogos do papado de prepararem uma resposta . Uma versão inicial da Refutação foi rejeitada pelo imperador, uma vez que era excessivamente polêmica e verborrágica. A formulação da Refutação teve a liderança de João Maier. Em 3 de agosto de 1530, a versão final foi lida na Dieta. A Refutação rejeitava, claramente, a declaração da Confissão de Augsburgo e invocava um retorno à doutrina católica romana. Em outros aspectos, no entanto, a Refutação coincidia com a Confissão de Augsburgo. O Imperador Carlos V se recusou a entregar o texto aos protestantes, a menos que eles concordassem em não responder, o que eles recusaram. Mas os protestantes haviam transcrito o texto enquanto era lido. Melâncton respondeu com a Apologia da Confissão de Augsburgo, terminada em 1531, mas não apresentada ao imperador. (pt)
- Папское опровержение (лат. Confutatio Pontificio) — выражение официальной позиции Римской католической церкви, составленное 3 августа 1530 года в ответ на публикацию лютеранского Аугсбургского исповедания. Ознакомившись с данным возражением, Меланхтон написал Апологию Аугсбурского исповедания. Принимая первые 6 артикулов Аугсбургского исповедания, критике подвергается евангелическая экклезиология, изложенная в 7 артикуле, на том основании, что в церкви могут быть и грешники, и нечестивцы. Католическая сторона также настаивает на безусловном принятии 7 таинств вместо двух евангелических. Критике подвергается евангелический принцип sola fide, настаивается на необходимости добрых дел и утверждается культ святых. Также отвергается евангелическая практика утраквизма (преподания Причастия не только хлебом, но и вином) и критика целибата. Утверждается идея мессы как жертвоприношения, примат духовной власти над светской, необходимость монашества, воздержания от мясной пищи во время постов. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- الدحض البابوي (Confutatio Pontificia) نص أصدره الإمبراطور شارل الخامس عام 1530 رداً على إقرار أوغسبورغ . مناسبة والغرض من هذا النص يردان في مقدمة نفس الدحض . (ar)
- La Confutatio pontificia è un testo commissionato nel 1530 dall'imperatore Carlo V come risposta alla Confessione augustana. L'occasione e lo scopo del testo sono indicati nell'introduzione della Confutatio stessa: (it)
- Die Confutatio Augustana (lateinisch Widerlegung), eingedeutscht auch Konfutation, ist eine Widerlegung der Confessio Augustana von römisch-katholischer Seite. In der theologischen Literatur wird sie in der Regel kurz Confutatio genannt. (de)
- The Confutatio Augustana was the Roman Catholic refutation of the Augsburg Confession, often referred to in the theological literature as simply the Confutatio. On 25 June 1530 the Protestant Imperial States of the realm met at the Diet of Augsburg, and presented Charles V with the Augsburg Confession, largely the work of Philipp Melanchthon setting out the doctrines and practices of the church in the Protestant principalities. The emperor commissioned the papal theologians to prepare a response. An initial version of the Confutatio was rejected by the emperor, as excessively polemic and verbose. In formulating the Confutatio, the lead was taken by Johann Eck. On 3 August 1530, the final version was read at the Diet. The Confutatio rejected some of the statements of the Augsburg Confess (en)
- Konfutacja (Obalenie) Wyznania augsburskiego (Konfesji augsburskiej) – odpowiedź strony katolickiej na Wyznanie augsburskie z 1530 roku. Traktat powstał z inicjatywy książąt i przywódców katolickich w Niemczech, na zamówienie cesarza. Na czele powołanej komisji teologicznej stał Johann Eck razem ze swymi współpracownikami Johannem Faberem, Konradem Wimpiną oraz Johanem Cochlaeusem. Polecono im by powstrzymali się od konfrontacyjnego tonu. Cesarz odrzucił kilka wersji roboczych dokumentu. Miał on początkowo 280 stron, ostatecznie zostawiono jedynie dwanaście. (pl)
- A Refutação Pontifícia ou Confutatio Augustana foi a refutação da Igreja Católica Romana à Confissão de Augsburgo. Em 25 de junho de 1530, os domínios imperiais protestantes se reuniram na Dieta de Augsburgo e apresentaram a Confissão de Augsburgo ao imperador Carlos V, contendo a exposição de Filipe Melâncton sobre as doutrinas e práticas da igreja nos principados protestantes. O imperador encarregou os teólogos do papado de prepararem uma resposta . Uma versão inicial da Refutação foi rejeitada pelo imperador, uma vez que era excessivamente polêmica e verborrágica. A formulação da Refutação teve a liderança de João Maier. Em 3 de agosto de 1530, a versão final foi lida na Dieta. A Refutação rejeitava, claramente, a declaração da Confissão de Augsburgo e invocava um retorno à doutrina cat (pt)
- Папское опровержение (лат. Confutatio Pontificio) — выражение официальной позиции Римской католической церкви, составленное 3 августа 1530 года в ответ на публикацию лютеранского Аугсбургского исповедания. Ознакомившись с данным возражением, Меланхтон написал Апологию Аугсбурского исповедания. Принимая первые 6 артикулов Аугсбургского исповедания, критике подвергается евангелическая экклезиология, изложенная в 7 артикуле, на том основании, что в церкви могут быть и грешники, и нечестивцы. Католическая сторона также настаивает на безусловном принятии 7 таинств вместо двух евангелических. Критике подвергается евангелический принцип sola fide, настаивается на необходимости добрых дел и утверждается культ святых. Также отвергается евангелическая практика утраквизма (преподания Причастия не тол (ru)
|
