| dbo:abstract
|
- La paxilina (en inglés, paxillin, del latín paxillus, «pequeño poste») es una proteína componente de las que desempeña funciones en la transducción de señales extracelulares en respuestas intracelulares. Descubierta en 1990, la paxilina tiene un peso molecular de 68 kDa (559 aminoácidos). Su extremo C-terminal contiene cuatro dominios LIM que la unen a las adhesiones focales, quizá por asociación directa con la cola citoplasmática de la integrina beta. Por su parte, en el extremo N-terminal abundan los sitios de interacción proteína-proteína. Diversos prótidos se unen a la paxilina, como proteínas tirosina quinasa — y —, estructurales —vinculina y —, y reguladores de la organización de actina —COOL/PIX y PKL/GIT—. Ayuda a reclutar moléculas del complejo de transducción de señales, con lo que facilita la recepción de estímulos externos que modulan diversos procesos celulares y, por tanto, que intervienen en la adhesión, movilidad y crecimiento de células. En humanos y viene codificada por el gen . (es)
- La paxilline (en anglais paxillin) est une protéine intracellulaire qui s'associe avec une intégrine dans des complexes sous-membranaires appelés (en) participant à l'adhésion cellulaire. La paxilline pourrait être impliquée dans le signal transmis par les intégrines à la (en) et à la (en). Son gène est le PXN situé sur le chromosome 12 humain. (fr)
- Paxillin is a protein that in humans is encoded by the PXN gene. Paxillin is expressed at focal adhesions of non-striated cells and at costameres of striated muscle cells, and it functions to adhere cells to the extracellular matrix. Mutations in PXN as well as abnormal expression of paxillin protein has been implicated in the progression of various cancers. (en)
- A paxilina é uma proteína que funciona como proteína adaptadora na transdução de sinais e foi descoberta em 1990, à qual lhe foi dada o nome em inglês de paxillin, do latim paxillus, que significa "pequeno poste" (não confundir com o alcaloide neurotóxico, em inglês denominado paxilline). A paxilina tem 68 kDa e está localizada no citoplasma nos pontos onde a célula se une à matriz extracelular formando de . A região C-terminal da paxilina contém quatro domínios LIM servem para que a paxilina se una às adesões focais. Acredita-se que nas adesões focais seja estabelecida uma associação direta com a cauda citoplasmática beta-integrina. A região N-terminal da paxilina é rica em sítios de interação proteína-proteína. São várias as proteínas que se ligam à paxilina e entre elas estão proteína-tirosina quinases, como a Src e a quinase de adesão focal (FAK), proteínas estruturais, como a vinculina e actopaxina, e reguladores da organização da actina, como o COOL/PIX e PKL/GIT. A paxilina é fosforilada na tirosina pela FAK e Src, depois da sua ligação com integrinas ou a estimulação por fatores de crescimento, criando sítios de ligação para a proteína adaptadora Crk. A paxilina ajuda a recrutar moléculas no complexo de transdução de sinais do qual faz parte, facilitando a recepção de estímulos externos que modulam diversos processos celulares, e intervindo assim na adesão celular, mobilidade e crescimento de células. (pt)
- PXN (англ. Paxillin) – білок, який кодується однойменним геном, розташованим у людей на короткому плечі 12-ї хромосоми. Довжина поліпептидного ланцюга білка становить 591 амінокислот, а молекулярна маса — 64 505. Послідовність амінокислот A: АланінC: ЦистеїнD: Аспарагінова кислотаE: Глутамінова кислотаF: ФенілаланінG: ГліцинH: ГістидинI: ІзолейцинK: ЛізинL: ЛейцинM: МетіонінN: АспарагінP: ПролінQ: ГлутамінR: АргінінS: СеринT: ТреонінV: ВалінW: Триптофан Y: Тирозин Кодований геном білок за функцією належить до фосфопротеїнів. Задіяний у таких біологічних процесах, як клітинна адгезія, ацетилювання, альтернативний сплайсинг. Білок має сайт для зв'язування з іонами металів, іоном цинку. Локалізований у цитоплазмі, цитоскелеті, клітинних контактах. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- La paxilline (en anglais paxillin) est une protéine intracellulaire qui s'associe avec une intégrine dans des complexes sous-membranaires appelés (en) participant à l'adhésion cellulaire. La paxilline pourrait être impliquée dans le signal transmis par les intégrines à la (en) et à la (en). Son gène est le PXN situé sur le chromosome 12 humain. (fr)
- Paxillin is a protein that in humans is encoded by the PXN gene. Paxillin is expressed at focal adhesions of non-striated cells and at costameres of striated muscle cells, and it functions to adhere cells to the extracellular matrix. Mutations in PXN as well as abnormal expression of paxillin protein has been implicated in the progression of various cancers. (en)
- La paxilina (en inglés, paxillin, del latín paxillus, «pequeño poste») es una proteína componente de las que desempeña funciones en la transducción de señales extracelulares en respuestas intracelulares. Descubierta en 1990, la paxilina tiene un peso molecular de 68 kDa (559 aminoácidos). (es)
- A paxilina é uma proteína que funciona como proteína adaptadora na transdução de sinais e foi descoberta em 1990, à qual lhe foi dada o nome em inglês de paxillin, do latim paxillus, que significa "pequeno poste" (não confundir com o alcaloide neurotóxico, em inglês denominado paxilline). A paxilina tem 68 kDa e está localizada no citoplasma nos pontos onde a célula se une à matriz extracelular formando de . A região C-terminal da paxilina contém quatro domínios LIM servem para que a paxilina se una às adesões focais. Acredita-se que nas adesões focais seja estabelecida uma associação direta com a cauda citoplasmática beta-integrina. A região N-terminal da paxilina é rica em sítios de interação proteína-proteína. São várias as proteínas que se ligam à paxilina e entre elas estão proteína-t (pt)
- PXN (англ. Paxillin) – білок, який кодується однойменним геном, розташованим у людей на короткому плечі 12-ї хромосоми. Довжина поліпептидного ланцюга білка становить 591 амінокислот, а молекулярна маса — 64 505. Послідовність амінокислот A: АланінC: ЦистеїнD: Аспарагінова кислотаE: Глутамінова кислотаF: ФенілаланінG: ГліцинH: ГістидинI: ІзолейцинK: ЛізинL: ЛейцинM: МетіонінN: АспарагінP: ПролінQ: ГлутамінR: АргінінS: СеринT: ТреонінV: ВалінW: Триптофан Y: Тирозин (uk)
|
