| dbo:abstract
|
- La paradoxa d'Olbers estableix que són incompatibles l'obscuritat del cel nocturn i l'existència d'un univers infinit i estàtic. En altres paraules, si l'univers fos infinit i no estigués ni en contracció ni en expansió, llavors el cel nocturn hauria d'estar completament il·luminat, sense regions obscures. Aquesta paradoxa fou descrita en el segle XVI per Johannes Kepler, en el segle xviii per altres astrònoms com Halley i , i finalment l'any 1823 per l'astrònom alemany Heinrich Wilhelm Olbers. El model de formació de l'univers conegut com a big bang és una possible solució d'aquesta paradoxa. (ca)
- مفارقة أولبرز وتسمى أيضاً مفارقة السماء المظلمة (بالإنجليزية: Olbers' paradox) هي مفارقة (تناقض ظاهري) في الفيزياء الفلكية وعلم الكونيات المادي سميت على اسم الفلكي الألماني (1758-1840) وهي الحجة أن ظلمة السماء ليلاً تتعارض مع الافتراض بوجود كون ثابت لانهائي وأبدي. وتناقش هذا المفارقة سؤالا قد يبدو بسيطا للوهلة الأولى : لماذا تبدو السماء داكنة في الليل ؟ وقد طرح هذا التساؤل العالم الالمانى أولبيرز في القرن التاسع عشر.و السؤال التي تبدو اجابته بسيطة للوهلة الأولى هو اعقد من ذلك :فلو افترضنا ان الكون الذي نعيش فيه هو كون لا متناهى ووجد دائما فبالتالى سيوجد نجم (أو مجرة) على امتداد خط بصرنا لو نظرنا في أي اتجاه لاننا نرى ان النجوم والمجرات وموزعة بتساوى في الكون اينما نظرنا وبالتالى ستكون السماء كلها مضيءة بالليل. (ar)
- Olbersův paradox, též Chéseauxův-Olbersův paradox či fotometrický paradox popsaný německým astronomem Heinrichem Wilhelmem Olbersem poprvé roku 1823 a již dříve také Johanem Keplerem v roce 1610 a astronomy Halleyem a de Chéseaux v 18. století, je fyzikálně paradoxní pozorování toho, že noční obloha je temná – zatímco ve statickém nekonečném vesmíru by noční obloha musela být jasná. Toto pozorování je jedním z důkazů pro některý ze současných modelů dynamického vesmíru, jako je třeba model velkého třesku. (cs)
- Das olberssche Paradoxon (alternative Schreibweise Olbers’sches Paradoxon) zeigt den sich ergebenden Widerspruch bei der Vorhersage eines hellen Nachthimmels und seiner tatsächlichen dunklen Erscheinung auf. (de)
- La paradokso de Olbers estas la ŝajna kontraŭdiro inter la faktoj, ke la ĉielo estas nigra nokte, kaj ke Universon oni tiam supozigis konstantampleksa kaj senfina. Ĝi havas la nomon de la germana astronomo Heinrich Olbers, kiu priskribis ĝin en 1823, sed la paradokson jam konis Kepler en 1610, kaj Halley kaj en la 18-a jarcento. (eo)
- Olbersen paradoxa astrofisikaren eta kosmologia fisikoaren arloko paradoxa bat da, hau argudiatzen duena: unibertsoa mugarik gabea balitz eta argia igortzen duten izarrak espazio horretan modu uniformez banatuak baleude, gauez zeruak argia izan beharko lukeela, izar horiek igortzen duten argiari esker. XVI. mendean Thomas Digges ingeles matematikari eta astronomoak antzeko paradoxa bat aurkeztu zuen arren, Heinrich Wilhelm Olbers astronomoak 1823an plazaratu zuen paradoxa hau, eta harengandik hartu du izena, nahiz eta askoz lehenago ere beste batzuek deskribatua zuten (hala nola Keplerrek, 1610ean). Argibide bat baino gehiago proposatu izan da paradoxa horrentzat; hala, lehen aipaturiko unibertsoaren ezaugarri horiek ontzat hartzen badira, esan daiteke urrunen dauden izarrek bizitza laburregia dutela haien argia Lurrera irits dadin; hedatzen ari den unibertsoaren teoria (Big Bang-aren teoria) onartzen dutenek, berriz, antzeko arrazoia ematen dute: unibertsoa gazteegia da izarren argia zenbait aldetatik Lurreraino iristeko. (eu)
- Le paradoxe d'Olbers (en anglais : Olbers' paradox), appelé aussi paradoxe de Cheseaux-Olbers ou paradoxe de la nuit noire, est une contradiction apparente entre le fait que le ciel est noir pendant la nuit et l'hypothèse que l'Univers serait statique, homogène et infini, qui impliquerait notamment que depuis tout point du ciel, on devrait pouvoir observer une source lumineuse, aussi éloignée et petite soit-elle. La résolution de ce paradoxe tient dans le fait que l'hypothèse d'un Univers statique, homogène et infini est fausse selon différentes théories de la cosmologie moderne. Parmi celles-ci, la théorie du Big Bang implique au contraire que l'Univers est dynamique et d'âge fini : ces deux caractéristiques permettent de fournir une explication à l'obscurité de la nuit. (fr)
- La paradoja de Olbers o problema de Olbers, formulada por el astrónomo alemán Heinrich Wilhelm Olbers en 1823, y anteriormente mencionada por Johannes Kepler en 1610 y por Chéseaux en el siglo XVIII, es la afirmación paradójica de que en un universo estático e infinito el cielo nocturno debería ser totalmente brillante sin regiones oscuras o desprovistas de luz. (es)
- Olbers's paradox, also known as the dark night sky paradox, is an argument in astrophysics and physical cosmology that says that the darkness of the night sky conflicts with the assumption of an infinite and eternal static universe. In the hypothetical case that the universe is static, homogeneous at a large scale, and populated by an infinite number of stars, any line of sight from Earth must end at the surface of a star and hence the night sky should be completely illuminated and very bright. This contradicts the observed darkness and non-uniformity of the night. The darkness of the night sky is one of the pieces of evidence for a dynamic universe, such as the Big Bang model. That model explains the observed non-uniformity of brightness by invoking expansion of the universe, which increases the wavelength of visible light originating from the Big Bang to microwave scale via a process known as redshift. The resulting microwave radiation background has wavelengths much longer (millimeters instead of nanometers), which appears dark to the naked eye and bright for a radio receiver. Other explanations for the paradox have been offered, but none have wide acceptance in cosmology. Although he was not the first to describe it, the paradox is popularly named after the German astronomer Heinrich Wilhelm Olbers (1758–1840). (en)
- Paradoks Olbers, juga dikenal paradoks langit malam, adalah paradoks yang menyatakan bahwa langit malam seharusnya tidak gelap dalam (asumsi) alam semesta yang tidak terbatas dan tidak berubah. Paradoks ini dinamai setelah Heinrich Olbers, astronom berkebangsaan Jerman, yang merumuskannya pada tahun 1823. Paradoks ini didasarkan pada asumsi bahwa alam semesta itu seragam di arah manapun, tidak berubah, dan tidak terbatas baik dalam ukurannya maupun umurnya. Besarnya magnitudo sebuah bintang akan berkurang seiring dengan kuadrat jaraknya, tetapi jumlah bintang pada jarak tertentu juga akan bertambah dengan kuadrat jaraknya. Oleh karena itu, peluang bintang yang muncul dalam arah tertentu antara jarak x dengan x + δ adalah sama untuk semua x. Peluang ini terbatas, tetapi jumlah bintangnya tak terbatas sehingga kemungkinan bintang pada jarak tertentu sama dengan satu. Namun, jika bintangnya muncul dari segala arah, maka langit akan seterang matahari di segala penjuru alam semesta. (in)
- オルバースのパラドックス (Olbers's paradox, Olbers' paradox) とは、「宇宙の恒星の分布がほぼ一様で、恒星の大きさも平均的に場所によらないと仮定すると、空は全体が太陽面のように明るく光輝くはず」というパラドックスである。その名は、18〜19世紀の天文学者であるヴィルヘルム・オルバースに由来する。ただしオルバースが最初に提起したわけではない。 オルバースの逆説、オルバースの逆理、オルバースの背理、ド・シェゾー＝オルバースのパラドックス (de Cheseaux-Olbers paradox)などともいう。 このパラドックスの帰結は、星は距離の2乗に反比例して見かけの面積が小さくなるが、距離が遠い星の数は距離の2乗で増えるので、これらはちょうど打ち消しあい、どの方向を見てもいずれかの星のまばゆい表面がみえるはずだという推論に基づく。 現在では、そのために必要な距離や時間あるいは星の密度は、実際の宇宙の大きさ・年齢・密度よりおよそ10兆倍も大きなものとなることが明らかとなったため、パラドックスの前提は成立しないことがわかっている。これと同様に「宇宙が一様で無限の広がりを持つ」ことを前提とした天文学のパラドックスにゼーリガーのパラドックスがある。 (ja)
- 올베르스의 역설(독일어: Olberssches Paradoxon)이란 1823년 독일의 천문학자인 하인리히 올베르스에 의해 주장된 것으로, 이것은 그동안 가지고 있던 어두운 밤하늘이 무한하고 라는 점이 모순된다는 것을 보여준다. 이 역설은 우주가 정적이지 않다는 빅뱅 이론과 같은 우주론을 지지하는 증거 중 하나이다. 이 "역설"은 때때로 "어두운 밤하늘 역설"이라고 불린다. (보기). (ko)
- Il Paradosso di Olbers ha il seguente enunciato: come è possibile che il cielo notturno sia buio nonostante l'infinità di stelle presenti nell'universo? Prende il suo nome dall'astronomo tedesco Heinrich Wilhelm Olbers, che lo propose nel 1826. In realtà, era già stato descritto da Keplero nel 1610, da Richard Bentley, in un carteggio con Isaac Newton, e dagli astronomi Edmond Halley e Jean-Philippe de Cheseaux nel XVIII secolo. (it)
- De paradox van Olbers is een paradox die stelt dat de nachtelijke hemel niet donker zou moeten zijn in een oneindig en eeuwig statisch heelal. De paradox is naar de Duitse astronoom Heinrich Olbers genoemd, die de hem in 1823 formuleerde. De paradox gaat uit van de veronderstelling dat het heelal oneindig groot is en dat de sterren in zekere mate uniform zijn verdeeld. De magnitude van een ster neemt met het kwadraat van de afstand tot de ster af, maar het aantal sterren op een bepaalde afstand neemt met het kwadraat van de afstand toe. De kans dat er zich in een bepaalde richting tussen afstand x en x+δ een ster bevindt, is derhalve gelijk voor alle x. Deze kans is eindig, en er zijn oneindig veel sterren, dus is de kans dat er zich op een bepaalde afstand een ster bevindt gelijk aan een. Maar als er zich in elke richting een ster bevindt, dan zou de hemel in alle richtingen net zo fel als de zon moeten zijn, wat duidelijk niet het geval is. Olbers was niet de eerste die zich om deze paradox bekommerde. Wellicht de eerste correcte formulering van het probleem kwam van Philippe de Chéseaux in 1744, maar Thomas Digges had zich al in 1576 met het probleem beziggehouden. Johannes Kepler stelde in 1610 voor dat de oplossing was dat het universum niet oneindig groot was. De eerste, die mogelijk de huidige oplossing van de paradox van Olbers voorstelde, was in 1848 de dichter Edgar Allan Poe. Lord Kelvin stelde voor dat het licht van verder verwijderde sterren door stof in de ruimte werd geabsorbeerd. Dat idee leek in zijn tijd een redelijke oplossing, maar houdt tegenwoordig geen stand: als het stof het licht absorbeert, wordt het warmer en gaat daardoor zelf weer licht uitzenden. Dat zou wellicht kunnen zorgen dat er geen zichtbaar licht is, maar de totale hoeveelheid elektromagnetische straling zou gelijk blijven. Als we aannemen dat het heelal weliswaar onbegrensd is in de ruimte, maar begrensd in de tijd, dus een begin heeft gehad, dan kan het licht van sterren die verder dan ct, met c de lichtsnelheid en t de leeftijd van het heelal, van ons afstaan ons nog niet hebben bereikt. De theorie van de fractalen geeft nog een andere theoretische uitweg voor de paradox van Olbers. Het is heel goed denkbaar, dat er oneindig veel sterren zouden zijn, maar dat toch de meeste richtingen vanuit de aarde nooit een ster ontmoeten. In zekere zin ontvangen we wel degelijk uit alle richtingen straling, namelijk de kosmische achtergrondstraling. Toen deze ontstond was de temperatuur van het heelal vergelijkbaar met die van het oppervlak van de zon en was als gevolg daarvan inderdaad de hemel volledig wit. Door de uitdijing van het heelal heeft dit licht een grote roodverschuiving ondergaan, waardoor er nu alleen nog microgolfstraling overblijft, overeenkomend met een zwarte straler met een temperatuur van 2,73 K. De uitdijing van het heelal en de roodverschuiving geven zo een tweede oplossing voor de paradox van Olbers. Het bovenstaande argument waarom Lord Kelvins oplossing niet werkt, is hier niet van toepassing, omdat de roodverschuiving voor een daadwerkelijke afname zorgt van de energiehoeveelheid van de straling. (nl)
- Em astrofísica, o paradoxo de Olbers (ou paradoxo da noite escura) argumenta que a escuridão do céu está em contradição com a hipótese de um universo infinito e estático. A escuridão do céu é uma das evidências da não estaticidade do universo, como no modelo do Big Bang do universo. Se o universo fosse estático e populado por uma quantidade infinita de estrelas, qualquer linha de visão partindo da terra coincidiria provavelmente com uma estrela suficientemente luminosa, de forma que o céu seria completamente brilhante. Isso contradiz a observação do céu predominantemente escuro. (pt)
- Paradoks Olbersa – paradoks ukazujący sprzeczność pomiędzy obserwowanym ciemnym niebem nocnym a hipotezą, że nocne niebo powinno świecić jednostajnym blaskiem gwiazd je wypełniających. Dylemat ów był rozważany przez naukowców od dawna, jednak Heinrich Olbers nadał mu rozgłos formułując go w następujący sposób: Dlaczego w nocy niebo jest ciemne, skoro patrząc w każdym kierunku, patrzę na jakąś gwiazdę?. Paradoks ten nie jest obecnie tak frapujący jak niegdyś – kiedy zakładano, że Wszechświat jest nieskończony (przestrzennie i czasowo) i jednorodny. Obecnie wiemy, że Wszechświat powstał w wyniku Wielkiego Wybuchu 13,82 miliardów lat temu, a zatem skończony jest jego wiek. Zatem nawet jeśli Wszechświat jest nieskończony przestrzennie, to ze względu na skończoną prędkość światła dociera do nas promieniowanie jedynie ze skończonego obszaru. Co więcej, z powodu ekspansji Wszechświata światło dalekich galaktyk jest osłabione (przesunięte ku czerwieni) tym bardziej, im dalej dane źródło się znajduje. Olbers rozumował następująco: Jeśli Wszechświat jest nieskończony i jednorodny, to patrząc w każdym kierunku, powinienem widzieć światło gwiazdy. Co prawda – gwiazdy im są dalej, tym słabiej świecą, jednakże jest to jedynie pozorny argument. Rozważmy trzy sfery o środku w Ziemi i promieniach równych odpowiednio a, 2a, 3a. Gwiazdy leżące pomiędzy sferą 2 i 3 świecą średnio cztery razy słabiej niż te położone pomiędzy sferą 1 i 2, ale też jest ich osiem razy więcej, ponieważ natężenie światła maleje proporcjonalnie do powierzchni sfery, a liczba gwiazd rośnie proporcjonalnie do objętości kuli, ograniczanej przez tę sferę.Drugim kontrargumentem jest nieprzeźroczystość Wszechświata. Być może światło z odległych gwiazd nie dociera do nas, gdyż napotyka po drodze na jakieś przeszkody w postaci nieświecącej materii. I ten kontrargument możemy jednak zbić: zgodnie z pierwszym prawem termodynamiki owa zasłaniająca światło materia powinna się nagrzać i po odpowiednio długim czasie sama zacząć świecić. Jeśli Wszechświat byłby zatem taki jak w założeniach Olbersa, noc wcale nie powinna być ciemna. Alternatywne rozwiązanie paradoksu Olbersa podał Benoit Mandelbrot. Stwierdził on, że nie musimy koniecznie negować nieskończoności Wszechświata. Możemy zanegować jego jednorodność – materia według Mandelbrota nie jest rozłożona w przestrzeni jednorodnie, a fraktalnie. Dla kosmosu fraktalnego nie można zastosować modelu Friedmana, przewidującego jednorodną ekspansję Wszechświata. (pl)
- Фотометри́ческий парадо́кс (парадокс О́льберса, парадокс Шезо́ — О́льберса) — один из парадоксов дорелятивистской космологии, заключающийся в том, что в стационарной Вселенной, равномерно заполненной звёздами (как тогда считалось), яркость неба (в том числе ночного) должна быть примерно равна яркости солнечного диска. В теории в космологической модели Большого Взрыва этот парадокс полностью разрешается посредством учёта конечности скорости света и конечности возраста Вселенной. (ru)
- Olbers paradox är en paradox inom kosmologin, som uppmärksammar att det inte är lika ljust överallt på himlen, som den genomsnittliga stjärnans ljusstyrka. Den tyske läkaren och privatastronomen Heinrich Wilhelm Olbers var inte först (1823) med att fråga varför det är mörkt på natten, men har likväl fått ge namn åt gåtan. (sv)
- Фотометри́чний парадо́кс або парадо́кс Шезо́—О́льберса — суперечність між яскравістю нічного неба, що спостерігається, та теоретичною його яскравістю в моделі статичного нескінченного Всесвіту, досить рівномірно заповненого зорями. (uk)
- 奧伯斯佯謬（英語：Olbers' Paradox）又稱奧伯斯弔詭、黑夜佯謬或光度佯謬，是由德國天文學家奧伯斯於1823年提出，於1826年修訂，指若宇宙是稳恆態而且無限的，則晚上應該是光亮而不是黑暗的。在此之前，類似的想法已由克卜勒於1610年提出，後來於18世紀愛德蒙·哈雷及（Jean-Philippe de Cheseaux）等天文學家的研究中逐漸成熟。漆黑一片的夜空印證了宇宙並非穩恆態的，是大爆炸理論的證據之一。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- La paradoxa d'Olbers estableix que són incompatibles l'obscuritat del cel nocturn i l'existència d'un univers infinit i estàtic. En altres paraules, si l'univers fos infinit i no estigués ni en contracció ni en expansió, llavors el cel nocturn hauria d'estar completament il·luminat, sense regions obscures. Aquesta paradoxa fou descrita en el segle XVI per Johannes Kepler, en el segle xviii per altres astrònoms com Halley i , i finalment l'any 1823 per l'astrònom alemany Heinrich Wilhelm Olbers. El model de formació de l'univers conegut com a big bang és una possible solució d'aquesta paradoxa. (ca)
- مفارقة أولبرز وتسمى أيضاً مفارقة السماء المظلمة (بالإنجليزية: Olbers' paradox) هي مفارقة (تناقض ظاهري) في الفيزياء الفلكية وعلم الكونيات المادي سميت على اسم الفلكي الألماني (1758-1840) وهي الحجة أن ظلمة السماء ليلاً تتعارض مع الافتراض بوجود كون ثابت لانهائي وأبدي. وتناقش هذا المفارقة سؤالا قد يبدو بسيطا للوهلة الأولى : لماذا تبدو السماء داكنة في الليل ؟ وقد طرح هذا التساؤل العالم الالمانى أولبيرز في القرن التاسع عشر.و السؤال التي تبدو اجابته بسيطة للوهلة الأولى هو اعقد من ذلك :فلو افترضنا ان الكون الذي نعيش فيه هو كون لا متناهى ووجد دائما فبالتالى سيوجد نجم (أو مجرة) على امتداد خط بصرنا لو نظرنا في أي اتجاه لاننا نرى ان النجوم والمجرات وموزعة بتساوى في الكون اينما نظرنا وبالتالى ستكون السماء كلها مضيءة بالليل. (ar)
- Olbersův paradox, též Chéseauxův-Olbersův paradox či fotometrický paradox popsaný německým astronomem Heinrichem Wilhelmem Olbersem poprvé roku 1823 a již dříve také Johanem Keplerem v roce 1610 a astronomy Halleyem a de Chéseaux v 18. století, je fyzikálně paradoxní pozorování toho, že noční obloha je temná – zatímco ve statickém nekonečném vesmíru by noční obloha musela být jasná. Toto pozorování je jedním z důkazů pro některý ze současných modelů dynamického vesmíru, jako je třeba model velkého třesku. (cs)
- Das olberssche Paradoxon (alternative Schreibweise Olbers’sches Paradoxon) zeigt den sich ergebenden Widerspruch bei der Vorhersage eines hellen Nachthimmels und seiner tatsächlichen dunklen Erscheinung auf. (de)
- La paradokso de Olbers estas la ŝajna kontraŭdiro inter la faktoj, ke la ĉielo estas nigra nokte, kaj ke Universon oni tiam supozigis konstantampleksa kaj senfina. Ĝi havas la nomon de la germana astronomo Heinrich Olbers, kiu priskribis ĝin en 1823, sed la paradokson jam konis Kepler en 1610, kaj Halley kaj en la 18-a jarcento. (eo)
- La paradoja de Olbers o problema de Olbers, formulada por el astrónomo alemán Heinrich Wilhelm Olbers en 1823, y anteriormente mencionada por Johannes Kepler en 1610 y por Chéseaux en el siglo XVIII, es la afirmación paradójica de que en un universo estático e infinito el cielo nocturno debería ser totalmente brillante sin regiones oscuras o desprovistas de luz. (es)
- オルバースのパラドックス (Olbers's paradox, Olbers' paradox) とは、「宇宙の恒星の分布がほぼ一様で、恒星の大きさも平均的に場所によらないと仮定すると、空は全体が太陽面のように明るく光輝くはず」というパラドックスである。その名は、18〜19世紀の天文学者であるヴィルヘルム・オルバースに由来する。ただしオルバースが最初に提起したわけではない。 オルバースの逆説、オルバースの逆理、オルバースの背理、ド・シェゾー＝オルバースのパラドックス (de Cheseaux-Olbers paradox)などともいう。 このパラドックスの帰結は、星は距離の2乗に反比例して見かけの面積が小さくなるが、距離が遠い星の数は距離の2乗で増えるので、これらはちょうど打ち消しあい、どの方向を見てもいずれかの星のまばゆい表面がみえるはずだという推論に基づく。 現在では、そのために必要な距離や時間あるいは星の密度は、実際の宇宙の大きさ・年齢・密度よりおよそ10兆倍も大きなものとなることが明らかとなったため、パラドックスの前提は成立しないことがわかっている。これと同様に「宇宙が一様で無限の広がりを持つ」ことを前提とした天文学のパラドックスにゼーリガーのパラドックスがある。 (ja)
- 올베르스의 역설(독일어: Olberssches Paradoxon)이란 1823년 독일의 천문학자인 하인리히 올베르스에 의해 주장된 것으로, 이것은 그동안 가지고 있던 어두운 밤하늘이 무한하고 라는 점이 모순된다는 것을 보여준다. 이 역설은 우주가 정적이지 않다는 빅뱅 이론과 같은 우주론을 지지하는 증거 중 하나이다. 이 "역설"은 때때로 "어두운 밤하늘 역설"이라고 불린다. (보기). (ko)
- Il Paradosso di Olbers ha il seguente enunciato: come è possibile che il cielo notturno sia buio nonostante l'infinità di stelle presenti nell'universo? Prende il suo nome dall'astronomo tedesco Heinrich Wilhelm Olbers, che lo propose nel 1826. In realtà, era già stato descritto da Keplero nel 1610, da Richard Bentley, in un carteggio con Isaac Newton, e dagli astronomi Edmond Halley e Jean-Philippe de Cheseaux nel XVIII secolo. (it)
- Em astrofísica, o paradoxo de Olbers (ou paradoxo da noite escura) argumenta que a escuridão do céu está em contradição com a hipótese de um universo infinito e estático. A escuridão do céu é uma das evidências da não estaticidade do universo, como no modelo do Big Bang do universo. Se o universo fosse estático e populado por uma quantidade infinita de estrelas, qualquer linha de visão partindo da terra coincidiria provavelmente com uma estrela suficientemente luminosa, de forma que o céu seria completamente brilhante. Isso contradiz a observação do céu predominantemente escuro. (pt)
- Фотометри́ческий парадо́кс (парадокс О́льберса, парадокс Шезо́ — О́льберса) — один из парадоксов дорелятивистской космологии, заключающийся в том, что в стационарной Вселенной, равномерно заполненной звёздами (как тогда считалось), яркость неба (в том числе ночного) должна быть примерно равна яркости солнечного диска. В теории в космологической модели Большого Взрыва этот парадокс полностью разрешается посредством учёта конечности скорости света и конечности возраста Вселенной. (ru)
- Olbers paradox är en paradox inom kosmologin, som uppmärksammar att det inte är lika ljust överallt på himlen, som den genomsnittliga stjärnans ljusstyrka. Den tyske läkaren och privatastronomen Heinrich Wilhelm Olbers var inte först (1823) med att fråga varför det är mörkt på natten, men har likväl fått ge namn åt gåtan. (sv)
- Фотометри́чний парадо́кс або парадо́кс Шезо́—О́льберса — суперечність між яскравістю нічного неба, що спостерігається, та теоретичною його яскравістю в моделі статичного нескінченного Всесвіту, досить рівномірно заповненого зорями. (uk)
- 奧伯斯佯謬（英語：Olbers' Paradox）又稱奧伯斯弔詭、黑夜佯謬或光度佯謬，是由德國天文學家奧伯斯於1823年提出，於1826年修訂，指若宇宙是稳恆態而且無限的，則晚上應該是光亮而不是黑暗的。在此之前，類似的想法已由克卜勒於1610年提出，後來於18世紀愛德蒙·哈雷及（Jean-Philippe de Cheseaux）等天文學家的研究中逐漸成熟。漆黑一片的夜空印證了宇宙並非穩恆態的，是大爆炸理論的證據之一。 (zh)
- Olbersen paradoxa astrofisikaren eta kosmologia fisikoaren arloko paradoxa bat da, hau argudiatzen duena: unibertsoa mugarik gabea balitz eta argia igortzen duten izarrak espazio horretan modu uniformez banatuak baleude, gauez zeruak argia izan beharko lukeela, izar horiek igortzen duten argiari esker. XVI. mendean Thomas Digges ingeles matematikari eta astronomoak antzeko paradoxa bat aurkeztu zuen arren, Heinrich Wilhelm Olbers astronomoak 1823an plazaratu zuen paradoxa hau, eta harengandik hartu du izena, nahiz eta askoz lehenago ere beste batzuek deskribatua zuten (hala nola Keplerrek, 1610ean). (eu)
- Le paradoxe d'Olbers (en anglais : Olbers' paradox), appelé aussi paradoxe de Cheseaux-Olbers ou paradoxe de la nuit noire, est une contradiction apparente entre le fait que le ciel est noir pendant la nuit et l'hypothèse que l'Univers serait statique, homogène et infini, qui impliquerait notamment que depuis tout point du ciel, on devrait pouvoir observer une source lumineuse, aussi éloignée et petite soit-elle. (fr)
- Olbers's paradox, also known as the dark night sky paradox, is an argument in astrophysics and physical cosmology that says that the darkness of the night sky conflicts with the assumption of an infinite and eternal static universe. In the hypothetical case that the universe is static, homogeneous at a large scale, and populated by an infinite number of stars, any line of sight from Earth must end at the surface of a star and hence the night sky should be completely illuminated and very bright. This contradicts the observed darkness and non-uniformity of the night. (en)
- Paradoks Olbers, juga dikenal paradoks langit malam, adalah paradoks yang menyatakan bahwa langit malam seharusnya tidak gelap dalam (asumsi) alam semesta yang tidak terbatas dan tidak berubah. Paradoks ini dinamai setelah Heinrich Olbers, astronom berkebangsaan Jerman, yang merumuskannya pada tahun 1823. (in)
- Paradoks Olbersa – paradoks ukazujący sprzeczność pomiędzy obserwowanym ciemnym niebem nocnym a hipotezą, że nocne niebo powinno świecić jednostajnym blaskiem gwiazd je wypełniających. Dylemat ów był rozważany przez naukowców od dawna, jednak Heinrich Olbers nadał mu rozgłos formułując go w następujący sposób: Dlaczego w nocy niebo jest ciemne, skoro patrząc w każdym kierunku, patrzę na jakąś gwiazdę?. Olbers rozumował następująco: Jeśli Wszechświat byłby zatem taki jak w założeniach Olbersa, noc wcale nie powinna być ciemna. (pl)
- De paradox van Olbers is een paradox die stelt dat de nachtelijke hemel niet donker zou moeten zijn in een oneindig en eeuwig statisch heelal. De paradox is naar de Duitse astronoom Heinrich Olbers genoemd, die de hem in 1823 formuleerde. Olbers was niet de eerste die zich om deze paradox bekommerde. Wellicht de eerste correcte formulering van het probleem kwam van Philippe de Chéseaux in 1744, maar Thomas Digges had zich al in 1576 met het probleem beziggehouden. Johannes Kepler stelde in 1610 voor dat de oplossing was dat het universum niet oneindig groot was. (nl)
|
