| dbo:abstract
|
- Nagid (en hebreo: pronunciado [na.ˈgid]) es una palabra en hebreo, נגִּיד que significa príncipe o dirigente. Este título era a menudo aplicado al dirigente religioso de las comunidades sefardíes en el medievo. En Egipto, el nagid estaba a cargo de todos los judíos viviendo bajo el dominio del sultán egipcio; se le investía con todo el poder de un rey y podía castigar y encarcelar a quienes se oponían a sus decretos; su deber era también nombrar a los dayyanim (jueces) de cada ciudad. Según estudiosos musulmanes, la función del nagid (o ra'īs) era representar a la mayoría judía rabínica, pero también para representar a los grupos minoritarios de caraítas y samaritanos. Por lo tanto, su función era "unir a estas comunidades judías y evitar su separación", principalmente por ser una figura de autoridad legal en concordancia a las leyes y costumbres. Entre las personas que ocuparon este título se encuentran:
* Samuel ibn Naghrillah (Shmuel Ha-Naggid)
* Joseph ibn Naghrela (Yosef Ha-Naggid)
* Maimónides
* Abraham ben Moisés ben Maimon
* Yehoshua Hanagid (es)
- Naggid (hébreu : נגיד, de la racine ה-ג-ד, approx. « celui qui dicte ») est un titre désignant à l’origine un dirigeant communautaire juif, d’un rang équivalent à celui d’un gouverneur. Le terme, provenant de la racine H-G-D (« dire »), est employé à plusieurs reprises dans la Bible, illustrant la corrélation entre « celui qui parle » et « celui qui commande ». Son emploi semble avoir commencé dans les pays musulmans, dans les siècles suivant la conquête arabe, et ne persister ensuite qu’en Égypte, bien que le d’une communauté soit parfois dénommé naggid ha'ïr (« gouverneur de la ville »). Parmi les figures les plus illustres à avoir porté ce titre figurent :
* Samuel Hanaggid,
* son fils Joseph Hanaggid,
* Moïse Maïmonide,
* son fils Avraham Maïmonide et leurs descendants jusqu’au XIVe siècle. Le naggid semble avoir exercé un rôle davantage temporel que spirituel (bien que certains aient sans doute combiné les fonctions), représentant les Juifs auprès du gouvernement, ainsi que le gouvernement auprès des Juifs. Naggid est ensuite devenu un patronyme majoritairement séfarades. Il est porté, entre autres, par , écrivain, homme de théâtre et critique roumano-israélien.Il a par ailleurs été conservé en hébreu moderne pour désigner le gouverneur de la Banque d'Israël. (fr)
- Nagid (Hebrew: נגיד pronounced [naˈgid]) is a Hebrew term meaning a prince or leader. This title was often applied to the religious leader in Sephardic communities of the Middle Ages. In Egypt, the Jewish Nagid was appointed over all the Jews living under the dominion of the king of Egypt; he was invested with all the power of a king and could punish and imprison those who acted in opposition to his decrees; his duty was also to appoint the Dayyanim (judges) in every city. According to Muslim scholars, the role of the Nagid (or Ra’īs) was to represent the Rabbanite majority, but also to represent the minority groups of the Karaites and Samaritans as well. Accordingly, his function was to "join the Jews together and to prevent their separation," mainly by serving them as legal authority in accordance with their laws and customs. Among the individuals bearing this title are the following (Dates refer to lifespan, not when this title was held.):
* Samuel ibn Naghrillah (Shmuel Ha-Naggid), 993-1056 CE
* Sa'adya ben Mevorakh, 999-?
* David ben Daniel, fl. 1078-1094
* Joseph ibn Naghrela (Yosef Ha-Naggid), 1035-1066
* Yehudah "Judah" ben Sa'adya, 1020-1080
* Abū 'l-Faḍl Mevorakh ben Saʿadya, 1040-1111
* Nethan'el ben Mevorakh, 1098-c. 1160
* , fl. 1110-c.1141
* , fl. 1160-1170
* Sar Shalom ben Moses, ?-1204
* Maimonides, 1138-1204
* Abraham ben Moses ben Maimon, 1186-1237
* , 1222-1300
* , c. 1246–c. 1316
* Yehoshua Hanagid, 1310-1355
* , 1335?-1415? (en)
- Nagid (hebr נגיד. przywódca, władca, książę) – w średniowieczu tytuł nadawany reprezentantom lokalnych wspólnot żydowskich w krajach muzułmańskich i niektórych krajach chrześcijańskich. Pierwotnie tytuł ten nosił zastępca egzylarchy. Jako tytuł przywódczy wystąpił prawdopodobnie po raz pierwszy w Egipcie w X w. n.e. Używano go zwłaszcza w krajach Maghrebu i Hiszpanii. Z czasem utracił on swoje oficjalne znaczenie i zaczęto tak nazywać osoby znaczne w gminie, zwłaszcza bogaczy. W sztetlach Europy Wschodniej posługiwano się słowem z języka jidisz negidisz, które etymologicznie wywodzi się od nagid. (pl)
- Нагид (ивр. נגיד, предводитель, вождь начальник) — духовный глава еврейской общины, в основном, в мусульманских странах в средние века. Начиная с X–XI вв. должность нагида существовала в Испании, Кайруане, Египте, Йемене, а с XVI в. по XIX в. — в Марокко, Алжире и Тунисе. В Египете должность нагида просуществовала около 800 лет. В Каирской генизе сохранились документы, содержащие многочисленные детали, свидетельствующие о деятельности местных нагидов. По некоторым источникам, первым, кто носил титул нагида в Египте, был, Палтиэль (умер в 975 г.). Одним из знаменитых нагидов в XII веке был еврейский философ и теолог Маймонид. При нагиде действовал еврейский религиозный суд (бейт дин), в котором заседали от трех до семи членов. В Египте в средние века, нагид был наделен достаточно широкими полномочиями. Он мог принимать решения по гражданским и уголовным делам общины, назначал раввинов, отвечал за сбор податей, наказывал и сажал в тюрьму провинившихся. Помощником нагида являлся мешуллам. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Nagid (hebr נגיד. przywódca, władca, książę) – w średniowieczu tytuł nadawany reprezentantom lokalnych wspólnot żydowskich w krajach muzułmańskich i niektórych krajach chrześcijańskich. Pierwotnie tytuł ten nosił zastępca egzylarchy. Jako tytuł przywódczy wystąpił prawdopodobnie po raz pierwszy w Egipcie w X w. n.e. Używano go zwłaszcza w krajach Maghrebu i Hiszpanii. Z czasem utracił on swoje oficjalne znaczenie i zaczęto tak nazywać osoby znaczne w gminie, zwłaszcza bogaczy. W sztetlach Europy Wschodniej posługiwano się słowem z języka jidisz negidisz, które etymologicznie wywodzi się od nagid. (pl)
- Naggid (hébreu : נגיד, de la racine ה-ג-ד, approx. « celui qui dicte ») est un titre désignant à l’origine un dirigeant communautaire juif, d’un rang équivalent à celui d’un gouverneur. Le terme, provenant de la racine H-G-D (« dire »), est employé à plusieurs reprises dans la Bible, illustrant la corrélation entre « celui qui parle » et « celui qui commande ». Son emploi semble avoir commencé dans les pays musulmans, dans les siècles suivant la conquête arabe, et ne persister ensuite qu’en Égypte, bien que le d’une communauté soit parfois dénommé naggid ha'ïr (« gouverneur de la ville »). (fr)
- Nagid (en hebreo: pronunciado [na.ˈgid]) es una palabra en hebreo, נגִּיד que significa príncipe o dirigente. Este título era a menudo aplicado al dirigente religioso de las comunidades sefardíes en el medievo. En Egipto, el nagid estaba a cargo de todos los judíos viviendo bajo el dominio del sultán egipcio; se le investía con todo el poder de un rey y podía castigar y encarcelar a quienes se oponían a sus decretos; su deber era también nombrar a los dayyanim (jueces) de cada ciudad. Entre las personas que ocuparon este título se encuentran: (es)
- Nagid (Hebrew: נגיד pronounced [naˈgid]) is a Hebrew term meaning a prince or leader. This title was often applied to the religious leader in Sephardic communities of the Middle Ages. In Egypt, the Jewish Nagid was appointed over all the Jews living under the dominion of the king of Egypt; he was invested with all the power of a king and could punish and imprison those who acted in opposition to his decrees; his duty was also to appoint the Dayyanim (judges) in every city. Among the individuals bearing this title are the following (Dates refer to lifespan, not when this title was held.): (en)
- Нагид (ивр. נגיד, предводитель, вождь начальник) — духовный глава еврейской общины, в основном, в мусульманских странах в средние века. Начиная с X–XI вв. должность нагида существовала в Испании, Кайруане, Египте, Йемене, а с XVI в. по XIX в. — в Марокко, Алжире и Тунисе. (ru)
|
