| dbo:abstract
|
- Ein magnetohydrodynamischer Antrieb, auch MHA (engl. magnetohydrodynamic drive, MHD) genannt, ist ein Antriebsprinzip für Wasserfahrzeuge. Man kann eine solche Vorrichtung als Umkehrung des magnetohydrodynamischen Generators betrachten: während dort das bewegte Wasserim Magnetfeld einen Strom zwischen den Kollektorplatten erzeugt, setzt hier der Strom im Magnetfeld das Wasser in Bewegung. Da zur Fortbewegung keine Propeller oder andere mechanisch bewegten Teile eingesetzt werden, ist der Antrieb praktisch geräuschlos. Es konnten sowohl in den USA als auch in Japan bereits funktionsfähige Prototypen gebaut werden, die notwendigen hohen magnetischen Flussdichten und elektrischen Ströme machen den Betrieb jedoch unrentabel. (de)
- La propulsión magnetohidrodinámica es un método para propulsar buques de navegación marítima con sólo campos eléctricos y magnéticos, sin partes móviles, empleando la magnetohidrodinámica. El principio de funcionamiento consiste dotar de carga eléctrica al fluido propelente (gas o agua salada) y acelerarlo mediante un campo magnético, empujando el vehículo en la dirección opuesta. Aunque hay algunos prototipos de trabajo existentes, las unidades de MHD son poco prácticas y existe sobre todo en la ciencia ficción. (es)
- Un accélérateur MHD (magnétohydrodynamique) est un convertisseur MHD qui met en mouvement un fluide conducteur, grâce à un champ électrique et un champ magnétique combinés. Le principe de base est le même que celui d'un moteur électrique. Tous deux possèdent un inducteur (électroaimant) générant un champ magnétique dans un induit.
* Dans le cas d'un moteur conventionnel, cet induit est solide : c'est une bobine constituée d'un enroulement de fil métallique.
* Dans le cas d'un accélérateur MHD, cet induit est fluide : liquide conducteur (eau salée, métal liquide) ou gaz ionisé (appelé plasma). Les accélérateurs MHD n'utilisent donc pas de pièce mécanique mobile, contrairement aux moteurs électriques traditionnels, ils convertissent directement l'énergie électromagnétique en énergie cinétique. Un fluide est mis en mouvement dans un champ magnétique, par un champ électrique débitant un courant électrique aux bornes d'électrodes immergées dans le fluide. (fr)
- A magnetohydrodynamic drive or MHD accelerator is a method for propelling vehicles using only electric and magnetic fields with no moving parts, accelerating an electrically conductive propellant (liquid or gas) with magnetohydrodynamics. The fluid is directed to the rear and as a reaction, the vehicle accelerates forward. The first studies examining MHD in the field of marine propulsion date back to the early 1960s. Few large-scale working prototypes have been built, as marine MHD propulsion remains impractical due to its low efficiency, limited by the low electrical conductivity of seawater. Increasing current density is limited by Joule heating and water electrolysis in the vicinity of electrodes, and increasing the magnetic field strength is limited by the cost, size and weight (as well as technological limitations) of electromagnets and the power available to feed them. Stronger technical limitations apply to air-breathing MHD propulsion (where ambient air is ionized) that is still limited to theoretical concepts and early experiments. Plasma propulsion engines using magnetohydrodynamics for space exploration have also been actively studied as such electromagnetic propulsion offers high thrust and high specific impulse at the same time, and the propellant would last much longer than chemical rockets. (en)
- Penggerak magnetohidrodinamika adalah alat yang mengubah energi listrik yang hanya memanfaatkan temperatur tinggi pada proses pembakaran dan tidak melibatkan kerja secara mekanik. Turbin uap konvensional menggunakan magnetohidrodinamika sebagai atau sebagai generator pada proses tumpang. Pada magnetohidrodinamika, medan magnetik yang ditimbulkan melalui proses elektromagnetik digantikan dengan sistem saluran gas panas berkecepatan tinggi. (in)
- Een magnetohydrodynamische aandrijving of MHD-voortstuwer is een aandrijvingsmethode voor vaartuigen die alleen gebruikmaakt van elektriciteit en magnetische velden, zonder bewegende delen, dit alles berustend op de magnetohydrodynamica. Het werkingsprincipe berust op de elektrificatie van een drijfstof (gas of water) die kan worden gericht door een magnetisch veld en dus het voertuig in de tegenovergestelde richting stuwt. Er bestaan een aantal werkende prototypen, maar MHD-aandrijving blijft onpraktisch door de beperkte snelheid in verhouding tot de grote hoeveelheid gebruikte energie. (nl)
- A propulsão magneto-hidrodinâmica é um sistema de propulsão de embarcações que vem sendo testado por diversas empresas, Em teoria a velocidade que se poderia alcançar com estes sistemas seria muito maior do que com os sistemas convencionais por se evitar a turbulência. MHD é utilizado como acrónimo para a teoria da magneto-hidrodinâmica que considera uma aproximação fluida para o estudo de plasmas ou, genericamente, de fluidos ionizados. A base teórica foi iniciada pelo físico sueco Hannes Alfvén, valendo-lhe um prémio Nobel da Física em 1970. (pt)
- Napęd magnetohydrodynamiczny (MHD) – napęd jednostek pływających, zwłaszcza okrętów podwodnych, oparty na zasadach magnetohydrodynamiki (MHD). We wczesnych latach 60. XX wieku, amerykański naukowiec przeprowadził na uniwersytecie kalifornijskim w Santa Barbara eksperyment w którym zademonstrował w jaki sposób pole magnetyczne może napędzać okręt podwodny. Napęd magnetohydrodynamiczny (MHD) używa pola magnetycznego (magneto-) do oddziaływania na strumień wody (-hydro-) oraz tworzenia kierunkowej siły (-dynamika). System tego rodzaju jest cichy i eliminuje konieczność używania śruby i wału napędowego, przekładni napędu i innych związanych z nimi elementów mechanicznych. Dodatkowo, mechanika w tego rodzaju układzie napędowym nie jest złożona, jeśli układ wykorzystuje nadprzewodnictwo. Do pojawienia się nadprzewodników, ilość energii niezbędnej do wytwarzania pola magnetycznego dla pracującego układu napędowego MHD okrętu podwodnego była olbrzymia. Nadprzewodnikowe magnesy – z uwagi na brak generowanego normalnie przez opór elektryczny ciepła – mogą wytwarzać bardzo silne pole magnetyczne, niezbędne do wytworzenia ciągu zdolnego poruszać okręt podwodny. Woda morska wpływa do urządzenia wytwarzającego ciąg, gdzie w obszarze pola magnetycznego wytworzonego przez elektromagnes płynie przez nią między elektrodami prąd elektryczny o kierunku prostopadłym do kierunku pola magnetycznego i ruchu wody. Na wodę, tak jak na przewodnik znajdujący się w polu magnetycznym, w którym płynie prąd elektryczny działa siła. Siła ta przyspiesza wodę przepływającą przez urządzenie tworzące ciąg, a zgodnie z trzecią zasadą dynamiki Newtona odpowiadająca jej siła reakcji (ciąg) oddziałuje na okręt w kierunku przeciwnym. Jak wspomniano wyżej napęd tego rodzaju jest cichy, gdyż redukuje do minimum urządzenia mechaniczne układu napędowego, z punktu widzenia okrętów podwodnych nie jest jednak pozbawiony wad. Na elektrodach tworzą się bowiem bąble wodoru, które pękając następnie, tworzą sygnaturę akustyczną okrętu. Według naukowców jednak, problem ten jest rozwiązywalny w dalszym rozwoju tej technologii. Także silne pole magnetyczne niezbędne dla działania układu może być wykryte przez samoloty i helikoptery do zwalczania okrętów podwodnych, wyposażone w detektory anomalii magnetycznych (MAD). Jednakże zajmujące się tą tematyką źródła, wskazują na możliwość skutecznego ekranowania. Aktualna wydajność istniejących napędów MHD jest jeszcze niska, i według danych przedstawionych w roku 1988 na londyńskiej konferencji „London Underseas Defense” wynosiła 5% a nawet mniej, jednakże postęp techniczny w tej dziedzinie jest bardzo szybki. Na przełomie lat 70. i 80. XX wieku, zachodnie służby wywiadowcze podejrzewały marynarkę radziecką o umieszczenie nad rufowym sterem pionowym swoich okrętów z napędem jądrowym układu MHD. W 1990 roku jednak, odwiedzający niemiecką stocznię okrętów podwodnych HDW w Kilonii ostatni dowódca marynarki radzieckiej i późniejszy pierwszy dowódca Marynarki Wojennej Federacji Rosyjskiej adm. Władimir Czernawin ujawnił, że umieszczona na sterze pionowym gondola mieści antenę ultra-niskiej częstotliwości, umożliwiającą skrytą komunikację okrętu z lądem. Jeszcze inne informacje sugerowały iż gondola ta mieści holowaną antenę sonaru. Po upadku jednak Związku Radzieckiego, podejrzenia o zastosowanie napędu MHD zostały ponad wszelką wątpliwość rozwiane, jednakże potencjał rozwoju, a następnie zastosowania tego rodzaju napędu jest bardzo duży. W 1991 roku japońska „Fundacja Rozwoju Budownictwa Okrętowego”, w kooperacji z Mitsui Engineering and Shipbuilding, oraz , zwodowała 30-metrową jednostkę eksperymentalną „”, wyposażoną w napęd MHD używający nadprzewodnictwa niskotemperaturowego. Według specjalistów z amerykańskiego Naval Hydromechanics Division of David Taylor Model Basin z dostępem do japońskiego programu, „Yamato I” wyposażony jest w dwie bliźniacze podwieszane gondole MHD, każda składająca się z sześciu cewek dipolowych wokół 6 kanałów, ułożonych w pierścień celem redukcji radiacji elektromagnetycznej oraz eliminacji konieczności ekranowania. Każdy kanał ma 24 cm średnicy. Energię dla bliźniaczych gondol zapewniają dwa generatory elektryczne napędzane przez silniki Diesla, produkujące około 4 megawatów energii elektrycznej. Zapewnia to jednostce prędkość konstrukcyjną 8 węzłów. Konstrukcja ma jeszcze wszystkie opisane wyżej wady napędu magnetohydrodynamicznego, w tym wydajność mniejszą niż 4%, generacja bąbli wodorowych i korozja elektrod, które muszą zostać usunięte, jednakże perspektywa pozbycia się z okrętów podwodnych masywnych wałów, hałaśliwych przekładni i śrub, powoduje że koncepcja MHD jest bardzo atrakcyjna dla konstruktorów okrętów podwodnych na początku XXI wieku. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- La propulsión magnetohidrodinámica es un método para propulsar buques de navegación marítima con sólo campos eléctricos y magnéticos, sin partes móviles, empleando la magnetohidrodinámica. El principio de funcionamiento consiste dotar de carga eléctrica al fluido propelente (gas o agua salada) y acelerarlo mediante un campo magnético, empujando el vehículo en la dirección opuesta. Aunque hay algunos prototipos de trabajo existentes, las unidades de MHD son poco prácticas y existe sobre todo en la ciencia ficción. (es)
- Penggerak magnetohidrodinamika adalah alat yang mengubah energi listrik yang hanya memanfaatkan temperatur tinggi pada proses pembakaran dan tidak melibatkan kerja secara mekanik. Turbin uap konvensional menggunakan magnetohidrodinamika sebagai atau sebagai generator pada proses tumpang. Pada magnetohidrodinamika, medan magnetik yang ditimbulkan melalui proses elektromagnetik digantikan dengan sistem saluran gas panas berkecepatan tinggi. (in)
- Een magnetohydrodynamische aandrijving of MHD-voortstuwer is een aandrijvingsmethode voor vaartuigen die alleen gebruikmaakt van elektriciteit en magnetische velden, zonder bewegende delen, dit alles berustend op de magnetohydrodynamica. Het werkingsprincipe berust op de elektrificatie van een drijfstof (gas of water) die kan worden gericht door een magnetisch veld en dus het voertuig in de tegenovergestelde richting stuwt. Er bestaan een aantal werkende prototypen, maar MHD-aandrijving blijft onpraktisch door de beperkte snelheid in verhouding tot de grote hoeveelheid gebruikte energie. (nl)
- A propulsão magneto-hidrodinâmica é um sistema de propulsão de embarcações que vem sendo testado por diversas empresas, Em teoria a velocidade que se poderia alcançar com estes sistemas seria muito maior do que com os sistemas convencionais por se evitar a turbulência. MHD é utilizado como acrónimo para a teoria da magneto-hidrodinâmica que considera uma aproximação fluida para o estudo de plasmas ou, genericamente, de fluidos ionizados. A base teórica foi iniciada pelo físico sueco Hannes Alfvén, valendo-lhe um prémio Nobel da Física em 1970. (pt)
- Ein magnetohydrodynamischer Antrieb, auch MHA (engl. magnetohydrodynamic drive, MHD) genannt, ist ein Antriebsprinzip für Wasserfahrzeuge. Man kann eine solche Vorrichtung als Umkehrung des magnetohydrodynamischen Generators betrachten: während dort das bewegte Wasserim Magnetfeld einen Strom zwischen den Kollektorplatten erzeugt, setzt hier der Strom im Magnetfeld das Wasser in Bewegung. Da zur Fortbewegung keine Propeller oder andere mechanisch bewegten Teile eingesetzt werden, ist der Antrieb praktisch geräuschlos. (de)
- A magnetohydrodynamic drive or MHD accelerator is a method for propelling vehicles using only electric and magnetic fields with no moving parts, accelerating an electrically conductive propellant (liquid or gas) with magnetohydrodynamics. The fluid is directed to the rear and as a reaction, the vehicle accelerates forward. The first studies examining MHD in the field of marine propulsion date back to the early 1960s. Stronger technical limitations apply to air-breathing MHD propulsion (where ambient air is ionized) that is still limited to theoretical concepts and early experiments. (en)
- Un accélérateur MHD (magnétohydrodynamique) est un convertisseur MHD qui met en mouvement un fluide conducteur, grâce à un champ électrique et un champ magnétique combinés. Le principe de base est le même que celui d'un moteur électrique. Tous deux possèdent un inducteur (électroaimant) générant un champ magnétique dans un induit.
* Dans le cas d'un moteur conventionnel, cet induit est solide : c'est une bobine constituée d'un enroulement de fil métallique.
* Dans le cas d'un accélérateur MHD, cet induit est fluide : liquide conducteur (eau salée, métal liquide) ou gaz ionisé (appelé plasma). (fr)
- Napęd magnetohydrodynamiczny (MHD) – napęd jednostek pływających, zwłaszcza okrętów podwodnych, oparty na zasadach magnetohydrodynamiki (MHD). We wczesnych latach 60. XX wieku, amerykański naukowiec przeprowadził na uniwersytecie kalifornijskim w Santa Barbara eksperyment w którym zademonstrował w jaki sposób pole magnetyczne może napędzać okręt podwodny. Napęd magnetohydrodynamiczny (MHD) używa pola magnetycznego (magneto-) do oddziaływania na strumień wody (-hydro-) oraz tworzenia kierunkowej siły (-dynamika). System tego rodzaju jest cichy i eliminuje konieczność używania śruby i wału napędowego, przekładni napędu i innych związanych z nimi elementów mechanicznych. Dodatkowo, mechanika w tego rodzaju układzie napędowym nie jest złożona, jeśli układ wykorzystuje nadprzewodnictwo. (pl)
|
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
