| dbo:abstract
|
- Ludwik Marian Kurnatowski was a Polish public official and author. (en)
- Ludwik Marian Kurnatowski herbu Łodzia (ur. w 1868, zm. 23 stycznia 1940 w Warszawie) – wysoki urzędnik Policji Państwowej, pisarz. W służbie śledczej był jeszcze na długo przed I wojną światową. W 1905 kierownik Kancelarii Urzędu Śledczego w Warszawie (wcześniej referent tamże). W 1910 prowadził głośną sprawę Bogdana Jaxa-Ronikiera. Podczas I wojny światowej ewakuowany do Rosji, służył w policji moskiewskiej. Na przełomie 1916 i 1917 brał udział w obławie na warszawskich złodziei, którzy włamali się do banku w Charkowie. Za zasługi przy tej sprawie odznaczony w 1917 Orderem Świętego Włodzimierza IV stopnia. W trakcie rewolucji październikowej odsunięty od obowiązków i osadzony czasowo w więzieniu w Moskwie (razem z przestępcami, których pomógł ująć). Po odzyskaniu niepodległości mianowany nadkomisarzem i zastępcą naczelnika Urzędu Śledczego w Warszawie. Tuż po I wojnie światowej prowadził wiele spraw kryminalnych, przyczyniając się do rozbicia kilku gangów działających w Warszawie. W 1922 prowadził dochodzenie w sprawie mordu w Skolimowie, jednej z najstraszniejszych zbrodni II RP (w napadzie na młyn w Skolimowie zginęła prawie cała rodzina młynarza i pomocnicy). Funkcję zastępcy naczelnika UŚ sprawował jeszcze w czerwcu 1926. W 1927 głośna była sprawa ucieczki Kurnatowskiego, który miał zeznawać jako świadek na procesie swego podwładnego: aspiranta Daniela Bachracha, oskarżonego o szefowanie szajce fałszerzy paszportów. Równolegle oskarżany przez niektóre ofiary napadów rabunkowych za przyjmowanie łapówek. Kurnatowski wyjechał najpierw do Wolnego Miasta Gdańska, potem do Berlina, skąd miał wyjechać do Szwajcarii. Ostatecznie z Gdańska powrócił do Warszawy. Winy nie zostały mu udowodnione, były komisarz wyszedł z aresztu za kaucją. Na początku lat 30. XX wieku napisał kilka zbiorów wspomnień – autentycznych historii kryminalnych, w których brał udział. Planował wydanie pamiętników, ale te się nie ukazały. Poszczególnie opowiadania ukazywały się także w gazetach w latach 30. Zmarł 23 stycznia 1940 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Był żonaty z Marią Łodzia-Kurnatowską, urodzoną w 1880, zmarłą 15 września 1961 i pochowaną również na Powązkach. Mieli dwóch synów: Ryszarda, prawnika w Warszawie (ur. 1899), i Antoniego, urzędnika (ur. 11 maja 1901). (pl)
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 1004 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| schema:sameAs
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- Ludwik Marian Kurnatowski was a Polish public official and author. (en)
- Ludwik Marian Kurnatowski herbu Łodzia (ur. w 1868, zm. 23 stycznia 1940 w Warszawie) – wysoki urzędnik Policji Państwowej, pisarz. W służbie śledczej był jeszcze na długo przed I wojną światową. W 1905 kierownik Kancelarii Urzędu Śledczego w Warszawie (wcześniej referent tamże). W 1910 prowadził głośną sprawę Bogdana Jaxa-Ronikiera. Podczas I wojny światowej ewakuowany do Rosji, służył w policji moskiewskiej. Na przełomie 1916 i 1917 brał udział w obławie na warszawskich złodziei, którzy włamali się do banku w Charkowie. Za zasługi przy tej sprawie odznaczony w 1917 Orderem Świętego Włodzimierza IV stopnia. (pl)
|
| rdfs:label
|
- Ludwik Marian Kurnatowski (en)
- Ludwik Marian Kurnatowski (pl)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is foaf:primaryTopic
of | |
