| dbo:abstract
|
- Glàucies (en llatí Glaucias, en grec antic Γλαυκίας) era un rei dels taulantis, una de les tribus d'Il·líria i amb poder sobre altres tribus menors. El menciona Flavi Arrià, i diu que l'any 335 aC va ajudar el rei Clitos, cap d'una de les tribus il·líries contra Alexandre el Gran. Tots dos van ser derrotats i Clitos es va haver de refugiar al territori dels taulantis on Alexandre no els va perseguir al conèixer la notícia de la revolta de Tebes. Les fonts no en parlen durant 20 anys, i després torna a aparèixer quan va donar asil al jove Pirros, quan el seu pare Aecides va ser expulsat de l'Epir, cosa que el va enfrontar amb Cassandre que volia apoderar-se de l'Epir i que va oferir a Glàucies 200 talents pel cap del jove príncep (circa el 317 aC), oferta que Glàucies no va acceptar. Poc després, Cassandre va ocupar el país, i encara que havia vençut Glàucies, aquest no li va entregar Pirros, tot i que es va comprometre a no atacar al rei de l'Epir ni a cap dels seus aliats. Quan l'any 313 aC els epirotes van restablir Aecides al tron, els macedonis van envair el país i el van derrotar dues vegades; també van envair el territori de Glàucies, que era el seu aliat, (potser l'any 312 aC) i van obtenir una victòria; per un tractat va haver d'acceptar fer la pau amb els aliats de Macedònia, especialment amb el rei de l'Epir Alcetes II que s'havia aliat a Cassandre (312 aC). El jove Pirros va romandre a la cort il·líria fins al 307 aC quan una revolta popular va enderrocar i matar a Alcetes i els seus dos fills, i Glàucies va ajudar a la proclamació de Pirros (que tenia 12 anys) com a nou rei, segons Diodor de Sicília i Plutarc. El territori de Glàucies limitava amb les ciutats gregues d'Apol·lònia i Epidamne (que quedaven rodejades de territori il·liri) i Glàucies es va enfrontar sovint amb aquestos estats i el 312 aC amb ajut de Còrcira, es va arribar a apoderar d'Epidamne. No se sap quan va morir però encara regnava el 302 aC quan Pirros va anar a la seva cort per estar present a la boda d'un dels seus fills. (ca)
- Ο Γλαυκίας ήταν βασιλιάς των Ταυλάντιων στην νότια Ιλλυρία το 2ο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. (335 π.Χ. - 302 π.Χ.). Αναφέρεται για πρώτη φορά όταν υποστήριξε έναν άλλον Ιλλυριό πρίγκιπα τον Κλείτο της Δαρδανίας εναντίον του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Πολιορκία του Πηλίου (335 π.Χ.). Τελικά ηττήθηκαν και δραπέτευσαν στους Ταυλάντιους, ο Μέγας Αλέξανδρος δεν τους καταδίωξε επειδή προτεραιότητα του ήταν να αντιμετωπίσει την εξέγερση στην Θήβα. Το όνομα του Γλαυκία εμφανίζεται 20 χρόνια αργότερα όταν πρόσφερε άσυλο στο βρέφος Πύρρο τον μετέπειτα μεγάλο βασιλιά της Ηπείρου, ο πατέρας του Αιακίδης της Ηπείρου είχε εξοριστεί από την Ήπειρο. Ο σύμμαχος του βασιλιάς της Μακεδονίας Κάσσανδρος δυσαρεστήθηκε αλλά αποφάσισε να περιθάλψει το βρέφος ύστερα από συμβουλή του μαντείου, ο Κάσσανδρος του πρόσφερε 200 Τάλαντα να αφήσει το παιδί αλλά πάλι ο Γλαυκίας αρνήθηκε. Ο βασιλιάς της Μακεδονίας επιτέθηκε στις περιοχές του και τον νίκησε, ο Γλαυκίας δεσμεύτηκε ότι δεν θα πολεμήσει κανέναν σύμμαχο των Μακεδόνων αλλά όταν πέθανε ο Αλκέτας Β΄ της Ηπείρου μετέβη στην Ήπειρο και ανέβασε στον θρόνο τον 12χρονο Πύρρο. Βρέθηκε σε συνεχή πόλεμο με τις γειτονικές πόλεις Απολλωνία και Επίδαμνος, τελικά κατέκτησε την Απολλωνία (312 π.Χ.). Η χρονιά του θανάτου του είναι άγνωστη αλλά φαίνεται ότι ζούσε ακόμα την χρονιά που ο βασιλιάς της Ηπείρου Πύρρος παραβρέθηκε στον γάμο ενός από τους γιους του (302 π.Χ.). (el)
- Glaŭkias (greke Γλαυκίας; regis ĉ. 335 – ĉ. 302 a.K.) estis reĝo de Ilirio de la ŝtato de Taulantioj kiu hegemoniis en la aferoj de Ilirio en la dua duono de la 4a jarcento a.K. Glaŭkias estis unua menciita kiel portanta konsiderindan forton helpe de Klejto de Dardanio, alia princo de Ilirio, kontraŭ Aleksandro la Granda, en la batalo de Peliono en 335 a.K. Ili estis, tamen, ambaŭ venkitaj, kaj Klejto estis devigita rifuĝiĝi ene de la teritorioj de Taulantioj, kie Aleksandro ne povis persekuti lin, dum lia atento estis alvokita aliloken pro la novaĵoj de la ribelo de Tebo. Oni sciis poste pri Glaŭkias, preskaŭ 20 jaroj poste, havigante rifuĝon por la infanto Pirho, kiam lia patro Eacido de Epiro estis forigita el Epiro; la edzino de Glaŭkias nome Berea de Epiro apartenis al la Eacedoj de Molosanoj. Tiele li ofendis Kasandron, kiu intencis ekposedi Epiron por si mem, kaj kiu malsukcesis proponis al Glaukias 200 atikajn talantojn por transdoni la infanon. Ne longe poste, la reĝo de Macedonio invadis liajn teritoriojn, kaj venkis lin batale; sed kvankam Glaŭkias ligiĝis per la traktato kiu evitis malamikaĵojn kontraŭ la aliancanoj de Kasandro, li ankoraŭ retenis Pirhon je sia kortego, kaj, post la morto de Alcetas la 2-a de Epiro, en 307 a.K., li kaptis la oportunon por invadi Epiron per armeo, kaj establis la junan princon, tiam 12 jarojn aĝa, en la tronon. La teritorioj de Glaŭkias bordis ĉe tiuj de Apolonio, Ilirio, kaj Epidamnos, kaj tiu proksimeco metis lin en oftaj malamikecoj kun tiuj ŝtatoj. En 312 a.K. li akiris kontrolon de Epidamno. La dato de sia morto ne estas menciitaj, sed ŝajne li estis ankoraŭ reganta en 302 a.K., kiam Pirho revenis al sia kortego, por esti ĉe la geedzeco de unu el siaj filoj. (eo)
- Glaukias († 302 v. Chr.) war ein illyrischer König aus dem Stamm der Taulantier. Er regierte von 317 bis 302.335 v. Chr. wird Glaukias erstmals historisch fassbar, als er den illyrischen Fürsten im Kampf gegen Alexander den Großen von Makedonien unterstützte. Sie wurden von den Makedoniern besiegt und mussten sich ins Gebiet der Taulantier zurückziehen. 317 konnte sich Glaukias zum König der Taulantier aufschwingen. Er strebte dann nach einem Bündnis mit dem molossischen Königreich Epiros. Glaukias gewährte deshalb dem molossischen Prinzen Pyrrhos I. Asyl und adoptierte ihn auch, um diesen Thronprätendenten gegen die promakedonische Partei in Epiros aufzubauen. Pyrrhus wurde später tatsächlich König in Epiros. König Kassander von Makedonien forderte die Auslieferung von Pyrrhus und bot Glaukias auch Geld dafür an. Dieser jedoch weigerte sich. 314 wurden die Taulantier unter Glaukias durch Kassander angegriffen und besiegt. Kassander beanspruchte Dyrrachium und Apollonia an der Adriaküste für Makedonien und zwang Glaukias zu einem ungünstigen Friedensvertrag mit Makedonien und seinen griechischen Verbündeten.Pyrrhus, der Adoptivsohn des Glaukias, blieb aber weiter an dessen Hof. Die Feindseligkeiten mit den Griechenstädten Epidamnos und Apollonia gingen weiter und 312 v. Chr. konnte Glaukias mit Hilfe der Kerkyrer zumindest Epidamnos unterwerfen. Nach dem Tod des epirotischen Königs Alketas II. marschierte Glaukias 307 mit einer Armee in Epirus ein und setzte den zwölfjährigen Pyrrhos I. auf den Thron der Molosser. (de)
- Glaucias (Ancient Greek: Γλαυκίας; ruled c. 335 – c. 295 BC) was a ruler of the Taulantian kingdom which dominated southern Illyrian affairs in the second half of the 4th century BC. Glaucias is first mentioned as bringing a considerable force to the assistance of Bardylis' son Cleitus, an Illyrian prince who revolted against Alexander the Great, in the battle of Pelium 335 BC. They were, however, both defeated, and Cleitus was forced to take refuge within the Taulantian territories, whither Alexander did not pursue him, his attention being called elsewhere by the news of the revolt of Thebes. We next hear of Glaucias, nearly 20 years later, as affording an asylum to the infant Pyrrhus, when his father Aeacides was driven out of Epirus; Glaucias' wife Beroea belonged to the Molossian Aeacidae. By this measure he gave offence to Cassander, who sought to gain possession of Epirus for himself, and who in vain offered Glaucias 200 talents to give up the child. Not long after, the Macedonian king invaded his territories, and defeated him in battle; but though Glaucias bound himself by the treaty which ensued to refrain from hostilities against the allies of Cassander, he still retained Pyrrhus at his court, and, after the death of Alcetas II of Epirus, in 307 BC, he took the opportunity to invade Epirus with an army, and establish the young prince, then 12 years old, upon the throne. The territories of Glaucias bordered upon those of Apollonia and Epidamnos, and this proximity involved him in frequent hostilities with those states. In 312 BC he gained control of Epidamnus. The date of his death is not mentioned, but it appears that he was still reigning in 302 BC, when Pyrrhus repaired to his court, to be present at the marriage of one of his sons. (en)
- Glaucias fue un rey de la tribu iliria de los taulantianos. Gobernó durante y después del reinado de Alejandro Magno. En 314 a. C. fue depuesto por Casandro, uno de los diádocos. Casandro quería las ciudades de Dirraquio y Apolonia de Iliria para Macedonia, por lo que obligó firmar a Glaucias un tratado en el que pedía la paz a los macedonios y sus aliados griegos. Dio asilo a Pirro de Epiro, un príncipe originario de Molosia, cuando su padre, Eácides, fue expulsado del Epiro, y luego lo restableció en el trono. El antiguo historiador Flavio Arriano asegura que Glaucias sacrificó tres muchachos, tres muchachas y tres carneros antes de su enfrentamiento con Alejandro Magno. (es)
- Glaucias (en grec ancien Γλαυκίας / Glaukias) est un roi illyrien ayant régné de 335 à 302 av. J.-C. Il est vaincu par Alexandre le Grand lors du siège de Pélion. Il a recueilli à sa cour pendant 10 ans le jeune prince épirote Pyrrhus, qu'il adopta comme son fils, et a lutté contre Cassandre. (fr)
- Glaukias (bahasa Yunani Kuno: Γλαυκίας; berkuasa 335 – sekitar 302 SM) adalah seorang raja Iliria dari suku Taulanti. Glaukias pertama kali disebutkan dalam sejarah sebagai pihak yang memberikan bantuan kepada , seorang pangeran Iliria yang lain, dalam pertempuran melawan Aleksander Agung di Pelium pada tahun 335 SM. Namun, mereka berdua kalah, dan Kleitos terpaksa melarikan diri ke wilayah Taulanti, dan pasukan Aleksander sendiri tidak mengejar mereka karena perhatian mereka teralih oleh pemberontakan di Thiva. Dua puluh tahun kemudian, Glaukias memberikan suaka kepada bayi Piros ketika ayah Piros diusir dari Epiros. Akibatnya, ia membuat marah Kasandros yang ingin menguasai Epiros, dan tawaran Kasandros untuk menukar anak itu dengan 200 ditolak mentah-mentah. Tidak lama sesudahnya, Raja Makedonia menyerbu wilayah Glaukias dan mengalahkannya dalam pertempuran; walaupun Glaukias menandatangani perjanjian yang menyatakan bahwa ia tidak akan bermusuhan dengan sekutu-sekutu Kasandros, ia masih boleh membiarkan Piros di istananya, dan setelah kematian pada tahun 307 SM ia menyerang Epiros dan menjadikan Pangeran Piros yang masih berumur 12 tahun sebagai penguasa Epiros Wilayah Glaukias berbatasan dengan dan Epidamnos. Pada tahun 313 SM, ia berhasil merebut Epidamnos. Tanggal kematiannya tidak diketahui secara pasti, tetapi ia dikatakan masih berkuasa pada tahun 302 SM. (in)
- Glaucia (in greco antico: Γλαυκίας; IV secolo a.C. – IV secolo a.C.) è stato re dei Taulanti tra il 335 e il 302 a.C.. (it)
- Glaukias (gr.: Γλαυκίας, Glaukías) – król iliryjskich Taulantiów w latach ok. 335-302 p.n.e. Glaukias pierwszy raz wzmiankowany w r. 335 p.n.e., kiedy to brał udział w buncie Klejtosem, królem Dardanów, przeciwko Macedonii. W tym czasie wczesnym latem tego roku Aleksander Macedoński powracał ze swoją armią znad Dunaju do ojczyzny. Po drodze zatrzymał się w kraju Langarosa, króla , który był przyjacielem macedońskim. Dalszy marsz był utrudniony z powodu otrzymanych wieści o wystąpieniu Klejtosa. Glaukias postanowił wesprzeć go wojskowo. Do nich dołączyło się także inne plemię iliryjskie, . Aleksander, dowiadując się o tym, postanowił zorganizować szybki kontratak, by nie doszło do połączenia armii wrogów. Wysłał sojusznika Langarosa z częścią Agrianów, by zaatakował plemię . Ci pokonani nie mogli połączyć się ze swymi sojusznikami. Aleksander Macedoński przez podążył w górę rzeki Erigon (ob. Crna), by zaatakować i okrążyć Klejtosa, przebywającego w twierdzy Pellion na terenie Linkos. Barbarzyńscy, po złożeniu ofiar z ludzi, zaatakowali Macedończyków, ale wycofali się do twierdzy. Aleksander miał trudności z przeprowadzeniem oblężenia, bowiem nadeszły następnego dnia duże oddziały Taulantiów. Macedończycy w ten sposób znaleźli się pomiędzy wrogimi armiami. Glaukias organizował ciągłe próby złapania wrogów w pułapkę w górzystym terenie. Aleksander Macedoński postanowił wykorzystać doświadczenie żołnierzy, by wycofać się z pułapki przez wzgórza zajęte przez Taulantiów. Ci, będąc wystraszeni zmianami szyku przeciwnika, nie podjęli z nimi walki. Macedończycy, wycofując się, doszli do rzeki Eordiakos, którą przeszli pod osłoną łuczników i machin miotających. Wycofali się praktycznie bez strat. Aleksander zaś miał zostać ugodzony kamieniem i maczugą. Armie Klejtosa i Glaukiasa mogły się w końcu połączyć. Ci, uważając, że Macedończycy uciekli do domu, poczuli się bezpiecznie. Nie zabezpieczyli obozu oraz nie wystawiali straży. Macedończycy, wykorzystując tę okazję, trzeciego dnia uderzyli na wrogów porą nocną. Zabili ich wielu w tym uciekających z obozu w góry. Klejtos postanowił opuścić Pellion, które podpalił, oraz uciec do Taulantiów. Pokonani Ilirowie do końca panowania Aleksandra nie zagrażali już granicom Macedonii. W r. 317 p.n.e. król Epiru Ajakides, ojciec Pyrrusa, został wypędzony z kraju w wyniku rozruchów przez Lykiskosa, macedońskiego gubernatora Epiru. Gdy dochodziło do aresztowań i mordowania stronników króla, nieletni Pyrrus został zabrany przez Adroklejdesa i Angelosa z pomocą towarzyszy do Ilirii, do Glaukiasa. Niebawem wrogowie zażądali chłopczyka, nawet za cenę dwustu talentów. Król nie zgodził się na ich żądania, ponieważ jego żona Beroe była krewną chłopca. W r. 313 p.n.e. ojciec Pyrrusa odzyskał tron. Niezbyt długo rządził, bowiem pod Ojniadami (miasto w Akarnanii) został zraniony i niedługo potem zmarł w r. 312 p.n.e. Epiroci wezwali wówczas na tron Alketasa II, starszego brata zmarłego. Ten po pięciu latach został zamordowany przez Epirotów. Wówczas Glaukias, zawierając przymierze z Epidamnos, Apollonią i Korkyrą, osadził na tronie epirockim dwunastoletniego Pyrrusa w 307 p.n.e. Później poparł Demetriusza I Poliorketesa, który przygotowywał się do wyprawy na północną Grecję wiosną r. 306 p.n.e. (pl)
- Glaukias, var kung över taulanterna i Illyrien 317-302 f.Kr. Makedonkungen Kassandros besegrade Glaukias 314 f.Kr. som då nödgades att avsäga sig sina anspråk på Dyrrhachium och Apollonia. Han adopterade kungen av Epirus, Pyrrhus. (sv)
- Главкий (др.-греч. Γλαυκίας; прав с 335—302 до н. э.) — тавлантский царь, доминировавший на территории Иллирии во второй половине IV века до н. э. Впервые Главкий упоминается как царь, пославший значительные силы дарданскому царю Клевту против Александра Македонского во время иллирийской кампании Александра в 335 до н. э. Однако, оба они потерпели поражение, и Клевт был вынужден скрыться в Тавлантии, куда Александр не пошёл. 20 лет спустя Главкий предоставил убежище ещё младенцу Пирру, когда его отец Эакид был изгнан из Эпира. Жена Главкия Бероя принадлежала к роду Эакида. Кассандр, узнав, где укрылся Пирр, пытался заставить Главкия выдать ребёнка, даже предлагал ему большой выкуп, но тот отказался. Кассандр пытался вторгнутся во владения Главкия, однако ничего не вышло, и Пирру позволили остаться в Иллирии. После смерти эпирского царя Алкета II Главкий решил, что нужно восстановить права Пирра, и помог ему сесть на престол. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Glaucias (en grec ancien Γλαυκίας / Glaukias) est un roi illyrien ayant régné de 335 à 302 av. J.-C. Il est vaincu par Alexandre le Grand lors du siège de Pélion. Il a recueilli à sa cour pendant 10 ans le jeune prince épirote Pyrrhus, qu'il adopta comme son fils, et a lutté contre Cassandre. (fr)
- Glaucia (in greco antico: Γλαυκίας; IV secolo a.C. – IV secolo a.C.) è stato re dei Taulanti tra il 335 e il 302 a.C.. (it)
- Glaukias, var kung över taulanterna i Illyrien 317-302 f.Kr. Makedonkungen Kassandros besegrade Glaukias 314 f.Kr. som då nödgades att avsäga sig sina anspråk på Dyrrhachium och Apollonia. Han adopterade kungen av Epirus, Pyrrhus. (sv)
- Glàucies (en llatí Glaucias, en grec antic Γλαυκίας) era un rei dels taulantis, una de les tribus d'Il·líria i amb poder sobre altres tribus menors. El menciona Flavi Arrià, i diu que l'any 335 aC va ajudar el rei Clitos, cap d'una de les tribus il·líries contra Alexandre el Gran. Tots dos van ser derrotats i Clitos es va haver de refugiar al territori dels taulantis on Alexandre no els va perseguir al conèixer la notícia de la revolta de Tebes. Les fonts no en parlen durant 20 anys, i després torna a aparèixer quan va donar asil al jove Pirros, quan el seu pare Aecides va ser expulsat de l'Epir, cosa que el va enfrontar amb Cassandre que volia apoderar-se de l'Epir i que va oferir a Glàucies 200 talents pel cap del jove príncep (circa el 317 aC), oferta que Glàucies no va acceptar. Poc de (ca)
- Glaukias († 302 v. Chr.) war ein illyrischer König aus dem Stamm der Taulantier. Er regierte von 317 bis 302.335 v. Chr. wird Glaukias erstmals historisch fassbar, als er den illyrischen Fürsten im Kampf gegen Alexander den Großen von Makedonien unterstützte. Sie wurden von den Makedoniern besiegt und mussten sich ins Gebiet der Taulantier zurückziehen. Die Feindseligkeiten mit den Griechenstädten Epidamnos und Apollonia gingen weiter und 312 v. Chr. konnte Glaukias mit Hilfe der Kerkyrer zumindest Epidamnos unterwerfen. (de)
- Ο Γλαυκίας ήταν βασιλιάς των Ταυλάντιων στην νότια Ιλλυρία το 2ο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. (335 π.Χ. - 302 π.Χ.). Αναφέρεται για πρώτη φορά όταν υποστήριξε έναν άλλον Ιλλυριό πρίγκιπα τον Κλείτο της Δαρδανίας εναντίον του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Πολιορκία του Πηλίου (335 π.Χ.). Τελικά ηττήθηκαν και δραπέτευσαν στους Ταυλάντιους, ο Μέγας Αλέξανδρος δεν τους καταδίωξε επειδή προτεραιότητα του ήταν να αντιμετωπίσει την εξέγερση στην Θήβα. Το όνομα του Γλαυκία εμφανίζεται 20 χρόνια αργότερα όταν πρόσφερε άσυλο στο βρέφος Πύρρο τον μετέπειτα μεγάλο βασιλιά της Ηπείρου, ο πατέρας του Αιακίδης της Ηπείρου είχε εξοριστεί από την Ήπειρο. Ο σύμμαχος του βασιλιάς της Μακεδονίας Κάσσανδρος δυσαρεστήθηκε αλλά αποφάσισε να περιθάλψει το βρέφος ύστερα από συμβουλή του μαντείου, ο Κάσσανδρος του πρόσφερε 20 (el)
- Glaŭkias (greke Γλαυκίας; regis ĉ. 335 – ĉ. 302 a.K.) estis reĝo de Ilirio de la ŝtato de Taulantioj kiu hegemoniis en la aferoj de Ilirio en la dua duono de la 4a jarcento a.K. Glaŭkias estis unua menciita kiel portanta konsiderindan forton helpe de Klejto de Dardanio, alia princo de Ilirio, kontraŭ Aleksandro la Granda, en la batalo de Peliono en 335 a.K. Ili estis, tamen, ambaŭ venkitaj, kaj Klejto estis devigita rifuĝiĝi ene de la teritorioj de Taulantioj, kie Aleksandro ne povis persekuti lin, dum lia atento estis alvokita aliloken pro la novaĵoj de la ribelo de Tebo. (eo)
- Glaucias (Ancient Greek: Γλαυκίας; ruled c. 335 – c. 295 BC) was a ruler of the Taulantian kingdom which dominated southern Illyrian affairs in the second half of the 4th century BC. Glaucias is first mentioned as bringing a considerable force to the assistance of Bardylis' son Cleitus, an Illyrian prince who revolted against Alexander the Great, in the battle of Pelium 335 BC. They were, however, both defeated, and Cleitus was forced to take refuge within the Taulantian territories, whither Alexander did not pursue him, his attention being called elsewhere by the news of the revolt of Thebes. (en)
- Glaucias fue un rey de la tribu iliria de los taulantianos. Gobernó durante y después del reinado de Alejandro Magno. En 314 a. C. fue depuesto por Casandro, uno de los diádocos. Casandro quería las ciudades de Dirraquio y Apolonia de Iliria para Macedonia, por lo que obligó firmar a Glaucias un tratado en el que pedía la paz a los macedonios y sus aliados griegos. (es)
- Glaukias (bahasa Yunani Kuno: Γλαυκίας; berkuasa 335 – sekitar 302 SM) adalah seorang raja Iliria dari suku Taulanti. Glaukias pertama kali disebutkan dalam sejarah sebagai pihak yang memberikan bantuan kepada , seorang pangeran Iliria yang lain, dalam pertempuran melawan Aleksander Agung di Pelium pada tahun 335 SM. Namun, mereka berdua kalah, dan Kleitos terpaksa melarikan diri ke wilayah Taulanti, dan pasukan Aleksander sendiri tidak mengejar mereka karena perhatian mereka teralih oleh pemberontakan di Thiva. (in)
- Glaukias (gr.: Γλαυκίας, Glaukías) – król iliryjskich Taulantiów w latach ok. 335-302 p.n.e. Glaukias pierwszy raz wzmiankowany w r. 335 p.n.e., kiedy to brał udział w buncie Klejtosem, królem Dardanów, przeciwko Macedonii. W tym czasie wczesnym latem tego roku Aleksander Macedoński powracał ze swoją armią znad Dunaju do ojczyzny. Po drodze zatrzymał się w kraju Langarosa, króla , który był przyjacielem macedońskim. Dalszy marsz był utrudniony z powodu otrzymanych wieści o wystąpieniu Klejtosa. Glaukias postanowił wesprzeć go wojskowo. Do nich dołączyło się także inne plemię iliryjskie, . Aleksander, dowiadując się o tym, postanowił zorganizować szybki kontratak, by nie doszło do połączenia armii wrogów. Wysłał sojusznika Langarosa z częścią Agrianów, by zaatakował plemię . Ci pokonani nie (pl)
- Главкий (др.-греч. Γλαυκίας; прав с 335—302 до н. э.) — тавлантский царь, доминировавший на территории Иллирии во второй половине IV века до н. э. Впервые Главкий упоминается как царь, пославший значительные силы дарданскому царю Клевту против Александра Македонского во время иллирийской кампании Александра в 335 до н. э. Однако, оба они потерпели поражение, и Клевт был вынужден скрыться в Тавлантии, куда Александр не пошёл. (ru)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
