| dbo:abstract
|
- كيماري (باليابانية: 蹴鞠) هي لعبة ورياضة كرة إشتهرت في اليابان خلال فترة هييان، وتم إحيائها في ألعصر الحديث. (ar)
- Kemari (蹴鞠), també anomenat Kenatt, és el nom que rep un joc de pilota que es practica en Japó des del segle vi dC. El kemari va ser creat a partir de l'esport xinès del cuju, que es va introduir al Japó al voltant del 600 dC durant el període Asuka. Els caràcters per al kemari són els mateixos que per al cuju en xinès. Més tard el tsu chu (cuju) i altres jocs emparentats van perdre la seva popularitat a la Xina i el Sud-est Asiàtic, de manera que només el kemari ha sobreviscut. És jugat normalment per entre sis a vuit persones, encara que el nombre pot variar de 6 a 12 jugadors anomenats mariashi. El joc consisteix a impedir que la pilota toqui a terra únicament amb l'ajuda dels peus i mitjançant passades a la resta de jugadors. Quan un jugador trepitja la pilota ha de cridar «ariyaaa!» i «ari!» en passar-li la pilota a un altre jugador. La pilota, anomenada Mari, és una pilota d'entre 23 a 25 cm de diàmetre feta amb cuir de cérvol i farcida de serradures. La pista de joc rep el nom kikutsubo i té aproximadament 15 m de longitud, encara que la grandària del camp pot variar en funció dels jugadors. El kikutsubo està delimitat per quatre arbres plantats a cada cantonada, tradicionalment aquests arbres són: cirerer, auró, salze i pi, que representen les quatre estacions de l'any. Es considera que el kemari és de caràcter no competitiu, de manera que no hi ha guanyadors ni perdedors sinó que tots els jugadors col·laboren per mantenir la pilota a l'aire, encara que hi ha discrepàncies i hi ha qui considera que sí que hi havia competició de manera que guanyava l'equip que més tocs aconseguís. Sí que se sap amb certesa però, que els bons equips o jugadors de kemari eren recompensats amb regals i favors per part de l'emperador. Inicialment el kemari va ser jugat per l'aristocràcia però entre els segles x al xvi, època d'or per al kemari, el joc es va expandir a totes les classes socials i es va transformar en la inspiració de poetes i escriptors. Amb el temps el kemari va perdre popularitat en favor d'altres esports tradicionals japonesos, pel que el 1903 l'emperador Meiji va fundar l'«Associació per a la Conservació del kemari» per evitar-ne la desaparició. Actualment el kemari tot just és practicat durant alguns festivals. El vestit amb què es practica el kemari és conegut com a kariginu. Un vestit de seda popular en l'era Asuka la principal característica són les seves llargues mànigues. (ca)
- El cuju (Ts'u Chü) va ser un joc de pilota que es jugava a l'Àsia fa milers d'anys i que es considera el precursor del futbol. Originalment, la pilota era de cuir plena de plomes i de pèl entortolligats. L'objectiu del joc consistia a llençar la pilota fins a fer-la entrar a una petita xarxa lligada a uns 10 metres d'altura a l'extrem de dues llargues vares de bambú separades només de 30 a 40 cm. Una altra modalitat, descrita en un manual antic, consistia en què els jugadors, en el seu camí a la meta, havien de superar els atacs d'un rival; podien jugar la bola amb peus, pit, esquena i espatlles, però no amb la mà. Se sap que es jugava a finals del segle iii aC, però hi ha indicis que és milers d'anys més antic. Durant la dinastia Tang, la pilota es va canviar per una que estava plena d'aire, i van aparèixer les variants "Zhu Qiu" i "Bai Da". Durant la dinastia Ming hi va haver un gran interès en aquest esport. (ca)
- Cchu-ťü (čínsky pchin-jinem cùjú, znaky 蹴鞠) byla čínská míčová hra podobná fotbalu. Hra existovala už v III. – II. století př. n. l. Zprvu byla cvičením vojáků, později se rozšířila i na císařský dvůr a do vyšších vrstev společnosti. Širokou oblíbenost mezi obyvatelstvem získala za dynastie Sung, kdy se objevili i profesionální hráči cchu-ťü. Za dynastie Ming popularita hry upadla. Hráči měli kopáním dostat kožený míč (30–40 cm v průměru) do malé sítě, případně na část hrací plochy přidělenou protivníkům. Roku 2004 ji FIFA prohlásila za předchůdkyni fotbalu, přestože mezi hrami neexistuje spojení. (cs)
- Kemari (japonsky:蹴鞠) je stará japonská míčová hra, populární během období Heian. Tento sport byl v moderní době znovu oživen a je hráván v šintoistických svatyních na oslavách. (cs)
- تسوجو (بالصينية القديمة: 蹴鞠) هي لعبة صينية قديمة، يتنافس فيها اللاعبون على ركل الكرة عبر فتحة في الشبكة دون استخدام اليدين. وتعد أقدم لعبة تشبه كرة القدم الحديثة، اعترفت بها الفيفا على أنها الشكل الأول لكرة القدم الذي يوجد دليل عليه. تم اختراعها في عهد أسرة هان الصينية حوالي القرن الثاني قبل الميلاد، وتم ذكرها لأول مرة على أنه تمرين عسكري. لعبت هذه اللعبة أيضا في كوريا واليابان وفيتنام. (ar)
- Cuju (chinesisch 蹴鞠, Pinyin cùjū, W.-G. ts’u-chü, auch Ts’u Chü oder Ts’u Kü) war ein asiatisches Ballspiel, das als Vorläufer des Fußballs gilt. (de)
- Ĉina piedpilkado (ĉine: 蹴鞠 cùjú; EPĈ-a metode cuĝju signifanta 'piedbat-pilkado') estis piedpilka sporto en la antikva Ĉinio. Oni ludis ĝin per leda pilko. Ĝiaj praformoj eble estis ludataj per ŝtona pilko. En multaj lokoj de Shanxi-provinco oni elterigis ŝtonajn pilkojn, el kiuj iuj pezas je du kilogramoj, aliaj je nur 90 gramoj. Ĉar ili ŝajne ne estis uzataj por ludo, arkeologoj konjektis, ke antikvuloj kunligis du aŭ tri ŝtonajn pilkojn kun leda rubando, tenis unu ŝtonan pilkon, svingis la rubandon super la kapo kaj ĵetis ĝin al besto aŭ malamiko por ĉirkaŭvolvi iliajn piedojn kaj kapti ilin. En Banpo-ruino de Shaanxi (Ŝenŝji)provinco oni elterigis en la tombo de iu 3-4jara knabino tri malgrandajn ŝtonajn pilkojn, kiuj evidente estis ludiloj. Ankaŭ en Anhui-provinco oni elterigis centon da delikataj fajencaj pilketoj faritaj antaŭ 5 mil jaroj, ili supozeble estis ludiloj, ornamaĵoj aŭ oferaĵoj. Pri la origino de piedpilka ludo historia libro diras: "Leda pilko, laŭdire, estis inventita de Huangdi aŭ farita en la periodo de Militantaj Regnoj (475-221 a.K.)." Huangdi estis tribestro de fora antikveco, al kiu oni atribuis la meriton de invento de leda pilko, tio nur estas onidiro. Estas certe, ke en la periodo de Militantaj Regnoj tre furoris la piedpilka ludo. Tiam ofte okazis militoj, kaj la piedpilka ludo disvolviĝis kiel unu el la soldataj ekzercoj. Poste la sporto disvastiĝis en la popolo. Historia libro diras: "Qi-regno estas riĉa, ĝia popolo senescepte scipovas ludi muzikilojn kaj piedpilkon."Fariĝinte la unua imperiestro de la Okcidenta Han-dinastio, Liu Bang (206- 194 a.K. sur trono) invitis sian patron el kamparo en la kortegon en Chang'an (nun Xi'an). Tamen la maljunulo ne kutimis al lakortega vivo. Li diris: "Mi nur ŝatas kune kun buĉistoj kaj etvendistoj trinki alkoholaĵon, vendi patkukon, bataligi kokojn kaj ludi piedpilkon." Tial Liu Bang tuj ordonis konstrui en antaŭurbo de Chang'annovan urbon similan al lia naskiĝloko kaj loĝigis en ĝi samlokanojn por ke ili akompanu lian patron. Tiel la piedpilka ludo venis en la kortegon, kaj Liu Bang mem fariĝis fanatikulo. Li konstruigis en la kortego pilkoludejon ĉirkaŭitan de altaj muroj. Li ofte sidis sur podio en nordo ne nur por spekti, sed ankaŭ por trejni militistojn.Ankaŭ imperiestro Wudi (140-87 a.K. sur trono) de Han-dinastio, kiu multe kontribuis por malfermi la Silkan Vojon, ŝatis pilkoludon. Pro tio Haj favorataj korteganoj kolektis Iertajn pilkoludantojn el la tuta lando kaj okazigis pilkokonkurson en.la pilkoludejo de la kortego. Wudi ne nur spektis ĉiun konkurson, sed ankaŭ elektis nacimalplimultanojn sur la Silka Vojo, kiuj lertis en pilkoludo, por partoprenigi ilin en la konkurso. Emociita, Wudi eĉ mem ludis kaj ordonis al literatura paĝio versi pri tio.Ankaŭ juna generalo Huo Qubing, kiu faris kontribuon por defendi la Silkan Vojon, estis heroo sur la pilkoludejo. Intertempe de bataloj, li gvidis soldatojn konstrui pilkoludejon en la kampadejo, okazigis kaj eĉ mem partoprenis pilkan konkurson por stimuli la batalspiriton. Laŭdire, foje pro neakurata proviantado la batalistoj dronis en malsato. Tamen la malsata Huo Qubing persistis en ludo de piedpilko.Tiam ĉiuj ordinaraj viroj devis servi en armeo. Dum la armea vivo ili lernis ludi piedpilkon. Post milito ili revenis hejmen kaj instruis la samvilaĝanojn ludi ĝin. Tiel en la prospera Okcidenta Han-dinastio furoris la piedpilka ludo en la kortego, armeo kaj popolo, kaj ankaŭ aperis libroj pri ludartoj kaj ludreguloj. La piedpilko de Han-dinastio estas solida kaj farita el ledo kun haroj ene. La pilkoludejo estas rektangula, ĉe ambaŭ ekstremoj estas po ses duonrondaj golejoj. Por ilin gardi, la du konkursaj flankoj metis po ses golulojn. La venko aŭ malvenko dependis de nombro de la enpafitaj goloj. Ĉiu flanko havis unu gvidanton, kaj la du flankoj kune elektis unu juĝanton. Dum konkurso la juĝanto devis esti justa, kaj la ludantoj devis obei la juĝanton. El tio oni povas vidi, ke en Han-dinastio la piedpilka ludo jam estis regula.En Tang-dinastio (618-907) la piedpilka ludo fariĝis pli amuza ol soldat-trejna kaj multe progresis la tekniko de pilkofarado. Oni uzis animalan vezikon kiel internon, plenigis ĝin per aero kaj ekstere kovris ĝin per ledo. Tiel farita pilko riĉas je elasteco kaj estas je 300-400 jaroj pli frua ol la aer-plenigita pilko inventita de okcidentanoj en la 11-a jarcento. Tiam la piedpilka ludo havis alian karakterizaĵon: partopreno de virinoj.El poemoj de Tang-dinastio ni povas scii, ke en la tiama kortego furoris piedpilka ludo tute sen antagonismo, nur kun atento pri persona lerteco. Tiam ne plu ekzistis golejoj, nur unu, du aŭ dek homoj ludis pilkon per ĉiuj partoj de la korpo, kiaj kapo, ŝultroj, dorso, postaĵo, brusto, ventro, genuoj kaj piedoj. Tia prezentado reliefigas belan pozon, do ĝi pli konvenas al virinoj. Sur kupra spegulo, porcelana kapkuseno, plumujo kc. de Tang- kaj sekvantaj dinastioj ofte vidiĝis bildoj montrantaj virinojn aŭ geedzojn ludantajn pilkon. Tio signifas, ke tiam la pilkoludo jani fariĝis familia amuzo. En Song-dinastio (960-1279) ekzistis Yuanshe, societo de piedpilka ludo, kies anoj surmetis silkajn ŝuojn kaj vestojn kaj estis rigardataj kiel plej admirataj homoj. Kaj la piedpilka ludo fari11 is unu el la plej popularaJ amuzoj en la popolo. En Ming-dinastio (1368-1644), aperis multaj profesiaj stelulinoj de pilkoludo. Kun superba lerteco ili faris prezentadon ĉie. Komence de Ming-dinastio iu virino famis pro sia lerta rulado de pilko, t.e. ruli pilkon sur la tuta korpo kaj ne lasi ĝin fali. Tia lertaĵo jam estas simila al akrobataĵo. En la fino de Ming-dinastio ankaŭ la favorata kromedzino Tian de imperiestro Chong Zhen estis lerta en pilkoludo. Iu priskribis ŝian ludon per la vortoj "tiel gracie ke neniu povas sin kompari kunHistoria libro diras. ke en Tang-dinastio la ĉina piedpilka ludo enkondukiĝis en Koreion kaj Japanion. Tiam (a koreoj tre ŝatis ĉinajn vejĉi-on kaj piedpilkon. Japana antikva piedpilka libro diras: "Piedpilko devenis de Tang-dinastio." En 627-650 Japanio sinsekve sendis senditojn kaj studentojn al Ĉinio. Eble estas ili, kiuj kondukis Ia piedpilkan ludon en Japanion.La ĉina antikva piedpilka ludo havis sian prosperon kaj iom post iom malprosperiĝis. Tion kaŭzis eble, ke la prezentado anstataŭis la antagonismon. El EPĈ 1997/11 (eo)
- Kemari (japane: 蹴鞠) estas speco de piedpilkado tre populara en Japanio dum la Heian-epoko. Nuntempe ĝi iĝas denove populara. La ludo devenas de ĉina sporto: kaj estis enkondukita en Japanion ĉirkaŭ la jaro 600. Kemari estas tre fizika sporto. La celo de la ludo estas, ke la pilko ne tuŝu teron. Ĉiuj ludantoj kunlaboras al tiu celo. La pilko nomiĝas mari kaj estas farita el bestfeloj. (eo)
- El cuju (Ts'u Chü) fue un juego de pelota que se jugó en la Antigua China durante más de mil quinientos años, y que se considera un precursor del fútbol. Se sabe que se jugaba al menos desde finales del siglo III a.C. Originalmente el balón era de cuero relleno de plumas y de pelo enrollado. El objetivo del juego consistía en lanzarse la pelota con los pies hasta hacerla entrar en una pequeña red ligada a unos 10 metros de altura en el extremo de dos largas varas de bambú separadas sólo de 30 a 40 cm. Los oficiales lo introdujeron entre las prácticas de entrenamiento de los soldados. Otra modalidad, descrita en un manual antiguo, consistía en que los jugadores, en su camino a la meta, debían sortear los ataques de un rival, pudiendo tocar la bola con pies, pecho, espalda y hombros, pero no con la mano. Durante la dinastía Tang la pelota se cambió por una hueca llena de aire, y emergieron las variantes "Zhu Qiu" y "Bai Da", alcanzando su apogeo durante la dinastía Song como parte de una cultura urbana del ocio, y el entretenimiento. Entonces ya era practicado por profesionales y en partidos por equipos que competían por meter goles, tal como describe el famoso libro Los esplendores de la capital oriental sobre la vida en la capital Kaifeng en 1120. Los clubes de cuju tenían patrocinadores, entrenadores y capitanes y sus miembros eran usualmente chicos jóvenes de familias ricas. El cuju se incluía entonces como entretenimiento en los banquetes de la corte o ante embajadas extranjeras, e incluso los emperadores jugaban. También las mujeres. Los manuales sobre las reglas del juego de la época Song indican que había dos tipos principales de juego, con o sin goles; cada equipo tenía sus colores y los capitanes llevaban un sombrero decorado con pequeñas alas tiesas, mientras los de los jugadores las tenían rizadas. Ganaba el equipo que metiera más goles y los tiros exitosos se recompensaban con redobles de tambor, banderines y vino. Como era de esperar en una sociedad confuciana, los clubes de cuju practicaban la benevolencia y la cortesía. El espíritu de equipo y el respeto no dejaban lugar para conductas poco caballerosas, juego sucio o acaparar la pelota. Los mejores jugadores obtenían fama y fortuna, y junto con sus equipos eran invitados a las celebraciones imperiales. Durante la dinastía Ming, hubo un resurgir del interés en este deporte, pero luego desapareció definitivamente. (es)
- Le cuju (en chinois traditionnel, 蹴鞠, en pinyin, cù jū), ou Ts'u Chü est un ancien jeu de balle ayant des ressemblances avec le football. Joseph Blatter, ex-président de la FIFA, en a fait la plus ancienne forme de football pour laquelle il existe des preuves, étant d'abord mentionné comme un exercice d'entraînement militaire aux IIe et IIIe siècles avant notre ère — forme sans parenté avec le football qui se fonde sur les Cambridge rules dont les origines remontent à un jeu de balle très différent nommé (en) d'abord joué en Grande-Bretagne au Moyen Âge. Le cuju est originaire de Chine ancienne et a également été joué en Corée, au Japon et au Vietnam. (fr)
- Kemari (蹴鞠) is an athletic game that was popular in Japan during the Heian (794–1185) and Kamakura period (1185–1333). It resembles a game of football or hacky sack. The game was popular in Kyoto, the capital, and the surrounding Kinki (Kansai region), and over time it spread from the aristocracy to the samurai class and chōnin class. Nowadays, kemari is played as a seasonal event mainly at Shinto shrines in the Kansai region, and players play in a costume called kariginu (ja:狩衣), which was worn as everyday clothing by court nobles during the Heian period. (en)
- Kemari (蹴鞠), también llamado kenatt, es un juego de pelota que se practica en Japón desde el siglo VI d. C. Es considerado uno de los antecesores primitivos del fútbol actual. El kemari fue creado a partir del deporte chino del cuju que se introdujo en Japón alrededor del 600 d. C. durante el Período Asuka. Los caracteres para el kemari son los mismos que para el cuju en chino. Más tarde el tsu chu (cuju) y otros juegos emparentados perdieron su popularidad en China y el Sureste Asiático, de forma que solo el kemari ha sobrevivido. Es jugado normalmente por entre seis a ocho personas, aunque el número puede variar de 6 a 12 jugadores llamados mariashi. El juego consiste en impedir que la pelota toque el suelo únicamente con la ayuda de los pies y mediante pases al resto de jugadores. Cuando un jugador patea el balón debe gritar “¡ariyaaa!” y “¡ari!” al pasarle el balón a otro jugador. El balón llamado Mari, es una pelota de entre 23 a 25 cm de diámetro hecha con cuero de ciervo y rellena de serrín. La pista de juego es llamada kikutsubo y tiene aproximadamente 15 m de longitud, aunque el tamaño del campo puede variar en función de los jugadores. El kikutsubo está delimitado por cuatro árboles plantados en cada esquina, tradicionalmente estos árboles son: cerezo, arce, sauce y pino, que representan las cuatro estaciones del año. Se considera que el kemari es de carácter no competitivo, por lo que no hay ganadores ni perdedores sino que todos los jugadores colaboran para mantener la pelota en el aire. Aunque existen discrepancias y hay quien considera que sí había competición de forma que ganaba el equipo que más toques consiguiera. Sí se sabe con certeza sin embargo, que los buenos equipos o jugadores de kemari eran recompensados con regalos y favores por parte del emperador. Inicialmente el kemari fue jugado por la aristocracia pero entre los siglos X al XVI, época de oro para el kemari, el juego se expandió a todas las clases sociales y se transformó en la inspiración de poetas y escritores. Con el tiempo el kemari fue perdiendo popularidad en favor de otros deportes tradicionales japoneses, por lo que en 1903 el emperador Meiji fundó la “Asociación para la Conservación del kemari”, cuyo objetivo es evitar la desaparición de este deporte tradicional japonés. Actualmente el kemari apenas es practicado durante algunos festivales. El traje con el que se practica el kemari es conocido como kariginu. Un traje de seda popular en la era Asuka cuya principal característica son sus largas mangas. (es)
- Cuju, atau Tsu' Chu, adalah sebuah Tiongkok kuno, yang berasal dari kata Kanton "chuk-ko". Permainan tersebut merupakan sebuah permainan kompetitif yang melibatkan penendangan sebuah bola pada saat pembukaan ke dalam gawang. Penggunaan tangan tidak diperbolehkan. Permainan tersebut dipandang oleh FIFA sebagai bentuk terawal dari sepak bola karena keberadaannya pertama kali disebutkan sebagai kegiatan militer dari abad ke-3 sampai ke-2 SM meskipun pakar-pakar sepak bola modern memandang sepak bola modern merupakan hasil perkembangan dari "" yang tidak ada hubungannya dengan cuju. Cuju adalah sebuah olahraga kompetitif yang berasal dari Tiongkok dan juga dimainkan di Korea, Jepang dan Vietnam. Kata Jepang untuk cuju adalah kemari yang masih diterapkan di Kyoto dan beberapa kuil lainnya di Jepang. (in)
- Le kemari (蹴鞠, litt. « balle frappée ») est une forme de football qui était populaire au Japon pendant la période Heian (794-1185). (fr)
- Kemari (蹴鞠) adalah sebuah permainan atletik yang populer di Jepang pada zaman Heian. Permainan tersebut mirip dengan permainan sepak bola atau . Kemari telah dibangkitkan pada zaman modern. (in)
- ( 다른 뜻에 대해서는 축나라 문서를 참고하십시오.) 축국(蹴鞠)은 과거 중국의 전통 축구이다. 위키미디어 공용에 축국 관련 미디어 분류가 있습니다. (ko)
- Il Kemari (蹴鞠?) è un gioco con il pallone, molto popolare in Giappone durante il periodo Heian. (it)
- 게마리(일본어: 蹴鞠 けまり[*])는 헤이안 시대에 유행한 구기 중 하나이다. 사슴 가죽으로 된 공을 일정한 높이로 계속 걷어차 횟수를 겨루는 경기이다. 축국의 유형 중 제기차기 형태의 축국이다. (ko)
- Kemari is het Japanse oervoetbal. Het is een spel zonder winnaars of verliezers en met een apart tenue.Kemari komt, net als zoveel zaken in de Japanse cultuur, oorspronkelijk uit China.Zhugju('trap-bal'), het Chinese voetbal, zou zijn uitgevonden door de Gele Keizer in 2690 v.C. Hij gaf zijn hovelingen bevel met een afgehakt hoofd te voetballen. Voor de Chinezen was voetbal oorlog, het was een onderdeel van de militaire training. Het Chinese voetbal werd tussen 500 en 700 na Christus in Japan ingevoerd. De volkssport in Japan werd sumo-worstelen en niet Kemari. Nu zijn er nog maar een handvol plekken waar Kemari gespeeld wordt. (nl)
- 蹴鞠（けまり / しゅうきく）は、日本の平安時代に流行し、鎌倉時代から室町時代前期に芸道として完成され、現代まで続く球技の一つ。2枚の鹿革を馬革で縫い合わせて作る鞠を一定の高さ（身長の2.5倍が限度）で蹴り続け、その回数を追求する球技である。 本項では、中国にかつて存在した類似した競技についても解説する。 (ja)
- Cuju (蹴鞠) is een voetbalspel uit de Chinese oudheid. Het wordt door sommigen als de voorloper van het moderne voetbal gezien. (nl)
- Kemari (jap. 蹴鞠 dosł. piłka kopana) – rodzaj dawnej gry w piłkę, popularnej początkowo wśród arystokracji Japonii w erze Heian (VIII–XII w.), a z biegiem stuleci także wśród innych grup społecznych. Kemari polega na jak najdłuższym utrzymaniu w powietrzu piłki (mari), poprzez podbijanie jej stopami przez ośmiu graczy stojących w okręgu, twarzami do siebie. Osoba będąca przy piłce może wykonać dowolną liczbę podbić, aby uzyskać kontrolę nad piłką. Następnie podaje ją do następnego gracza. Współcześnie na terenie pałacu cesarskiego w Kioto i w niektórych chramach shintō odbywają się pokazy tej gry. Uczestnicy zabawy są ubrani w stroje z okresu Heian. Uważa się, że gra dotarła do Japonii z Chin w okresie Yamato, czyli około 1400 lat temu. W grze nie ma zwycięzców lub przegranych. Celem zabawy jest przekazywanie piłki pozostałym graczom. W okresie Kamakura gra przyjęła się wśród samurajów, a w okresach Muromachi i Edo stała się popularna wśród mieszczan. Była wspominana w przedstawieniach teatru nō i kyōgen. Po restauracji Meiji, kemari straciło popularność i z tego powodu w 1903 r. z pomocą dworu cesarskiego zostało utworzone stowarzyszenie służące zachowaniu tradycji tej starożytnej gry. (pl)
- Cuju (em chinês: 蹴鞠, em pinyin: cùjú, pronuncia-se tsudji, significa literalmente "chutar a bola"), às vezes chamado de ts'uh Kúh, é um antigo jogo de futebol com semelhanças ao futebol atual. De fato, ele é reconhecido pela FIFA como um dos principais precursores do futebol moderno. Originou-se na China, mas também era praticado na Coreia, Japão e no Indochina. Atualmente, o cuju não é um esporte institucionalizado, porém alguns países orientais ainda o praticam com as regras tradicionais a fim de preservar seu valor histórico e cultural. (pt)
- Цуцзю́й (кит. упр. 蹴鞠, пиньинь cùjú, палл. цуцзюй, [tsʰuː˥˩ tɕy˧˥], досл. толкни мяч)— старинная китайская игра с мячом, напоминающая современный футбол. В неё играли также в Корее (местное название — чукгук). В Японии существует игра кэмари, на которую оказала влияние цуцзюй. В 2004 году представитель ФИФА официально заявил, что цуцзюй — наиболее древняя из известных предшественниц современного футбола. (ru)
- Kemari (em japonês: 蹴鞠) é uma variante do futebol, muito popular no Japão durante o Período Heian. Kemari foi revivido nos tempos modernos. A primeira evidência do kemari é de 644 d.C. Fontes indicam que o Kemari foi influenciado pelo esporte chinês Cuju. Embora não seja institucionalizado, o kemari ainda é praticado no Japão com o intuito de preservar seu valor histórico. (pt)
- Кемарі (яп. 蹴鞠) — різновид футболу. Гра, популярна в Японії під час періоду Хейан. Тепер Кемарі знову набуває популярності. (uk)
- Кэмари (яп. 蹴鞠) — разновидность футбола, игра, популярная в Японии во время периода Хэйан. Сейчас Кэмари вновь пользуется популярностью. (ru)
- 蹴鞠（拼音：cù jū，中古擬音：chiuk giuk，注音符號：ㄘㄨˋ ㄐㄩˊ），亦稱「蹋鞠」，翻译为现代汉语就是“踢球”，其中蹴是“踢”的意思，鞠是“球”。 蹴鞠始於戰國時代，在唐朝開行。 (zh)
- Цуцзюй (蹴鞠 - cùjū, у перекладі з сучасної китайської мови означає «удар», де «cu» означає «удар», а «ju» – «м'яч») – вид спорту, який походить із часів Стародавнього Китаю. Цуцзюй зародився в період Чжаньго. Цей вид спорту практикувався в династії Тан. Сучасний футбол еволюціонував із цуцзюю. У 2004 році Міжнародна футбольна асоціація (FIFA) підтвердила походження футболу з провінції Шаньдун, Китай. Перші письмові записи можна віднести до періоду воюючих держав. Цю думку підтримують вчені, які вважають, що цуцзюй виник у Період воюючих держав Ці (нині район Лінзі, провінція Шаньдун). За легендою, це був винахід Жовтого Імператора Китаю, який використовувався для фізичної підготовки солдатів. Військове навчання згодом переросло в гру. Відомі генерали Вей Цін і Хуо Кубін із династії Хань у вільний час грали з м'ячем. Також спорт цуцзюй поширений в таких країнах Східної Азії, як Північна Корея, Японія та В'єтнам. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- كيماري (باليابانية: 蹴鞠) هي لعبة ورياضة كرة إشتهرت في اليابان خلال فترة هييان، وتم إحيائها في ألعصر الحديث. (ar)
- Kemari (japonsky:蹴鞠) je stará japonská míčová hra, populární během období Heian. Tento sport byl v moderní době znovu oživen a je hráván v šintoistických svatyních na oslavách. (cs)
- تسوجو (بالصينية القديمة: 蹴鞠) هي لعبة صينية قديمة، يتنافس فيها اللاعبون على ركل الكرة عبر فتحة في الشبكة دون استخدام اليدين. وتعد أقدم لعبة تشبه كرة القدم الحديثة، اعترفت بها الفيفا على أنها الشكل الأول لكرة القدم الذي يوجد دليل عليه. تم اختراعها في عهد أسرة هان الصينية حوالي القرن الثاني قبل الميلاد، وتم ذكرها لأول مرة على أنه تمرين عسكري. لعبت هذه اللعبة أيضا في كوريا واليابان وفيتنام. (ar)
- Cuju (chinesisch 蹴鞠, Pinyin cùjū, W.-G. ts’u-chü, auch Ts’u Chü oder Ts’u Kü) war ein asiatisches Ballspiel, das als Vorläufer des Fußballs gilt. (de)
- Kemari (japane: 蹴鞠) estas speco de piedpilkado tre populara en Japanio dum la Heian-epoko. Nuntempe ĝi iĝas denove populara. La ludo devenas de ĉina sporto: kaj estis enkondukita en Japanion ĉirkaŭ la jaro 600. Kemari estas tre fizika sporto. La celo de la ludo estas, ke la pilko ne tuŝu teron. Ĉiuj ludantoj kunlaboras al tiu celo. La pilko nomiĝas mari kaj estas farita el bestfeloj. (eo)
- Le cuju (en chinois traditionnel, 蹴鞠, en pinyin, cù jū), ou Ts'u Chü est un ancien jeu de balle ayant des ressemblances avec le football. Joseph Blatter, ex-président de la FIFA, en a fait la plus ancienne forme de football pour laquelle il existe des preuves, étant d'abord mentionné comme un exercice d'entraînement militaire aux IIe et IIIe siècles avant notre ère — forme sans parenté avec le football qui se fonde sur les Cambridge rules dont les origines remontent à un jeu de balle très différent nommé (en) d'abord joué en Grande-Bretagne au Moyen Âge. Le cuju est originaire de Chine ancienne et a également été joué en Corée, au Japon et au Vietnam. (fr)
- Kemari (蹴鞠) is an athletic game that was popular in Japan during the Heian (794–1185) and Kamakura period (1185–1333). It resembles a game of football or hacky sack. The game was popular in Kyoto, the capital, and the surrounding Kinki (Kansai region), and over time it spread from the aristocracy to the samurai class and chōnin class. Nowadays, kemari is played as a seasonal event mainly at Shinto shrines in the Kansai region, and players play in a costume called kariginu (ja:狩衣), which was worn as everyday clothing by court nobles during the Heian period. (en)
- Le kemari (蹴鞠, litt. « balle frappée ») est une forme de football qui était populaire au Japon pendant la période Heian (794-1185). (fr)
- Kemari (蹴鞠) adalah sebuah permainan atletik yang populer di Jepang pada zaman Heian. Permainan tersebut mirip dengan permainan sepak bola atau . Kemari telah dibangkitkan pada zaman modern. (in)
- ( 다른 뜻에 대해서는 축나라 문서를 참고하십시오.) 축국(蹴鞠)은 과거 중국의 전통 축구이다. 위키미디어 공용에 축국 관련 미디어 분류가 있습니다. (ko)
- Il Kemari (蹴鞠?) è un gioco con il pallone, molto popolare in Giappone durante il periodo Heian. (it)
- 게마리(일본어: 蹴鞠 けまり[*])는 헤이안 시대에 유행한 구기 중 하나이다. 사슴 가죽으로 된 공을 일정한 높이로 계속 걷어차 횟수를 겨루는 경기이다. 축국의 유형 중 제기차기 형태의 축국이다. (ko)
- Kemari is het Japanse oervoetbal. Het is een spel zonder winnaars of verliezers en met een apart tenue.Kemari komt, net als zoveel zaken in de Japanse cultuur, oorspronkelijk uit China.Zhugju('trap-bal'), het Chinese voetbal, zou zijn uitgevonden door de Gele Keizer in 2690 v.C. Hij gaf zijn hovelingen bevel met een afgehakt hoofd te voetballen. Voor de Chinezen was voetbal oorlog, het was een onderdeel van de militaire training. Het Chinese voetbal werd tussen 500 en 700 na Christus in Japan ingevoerd. De volkssport in Japan werd sumo-worstelen en niet Kemari. Nu zijn er nog maar een handvol plekken waar Kemari gespeeld wordt. (nl)
- 蹴鞠（けまり / しゅうきく）は、日本の平安時代に流行し、鎌倉時代から室町時代前期に芸道として完成され、現代まで続く球技の一つ。2枚の鹿革を馬革で縫い合わせて作る鞠を一定の高さ（身長の2.5倍が限度）で蹴り続け、その回数を追求する球技である。 本項では、中国にかつて存在した類似した競技についても解説する。 (ja)
- Cuju (蹴鞠) is een voetbalspel uit de Chinese oudheid. Het wordt door sommigen als de voorloper van het moderne voetbal gezien. (nl)
- Cuju (em chinês: 蹴鞠, em pinyin: cùjú, pronuncia-se tsudji, significa literalmente "chutar a bola"), às vezes chamado de ts'uh Kúh, é um antigo jogo de futebol com semelhanças ao futebol atual. De fato, ele é reconhecido pela FIFA como um dos principais precursores do futebol moderno. Originou-se na China, mas também era praticado na Coreia, Japão e no Indochina. Atualmente, o cuju não é um esporte institucionalizado, porém alguns países orientais ainda o praticam com as regras tradicionais a fim de preservar seu valor histórico e cultural. (pt)
- Цуцзю́й (кит. упр. 蹴鞠, пиньинь cùjú, палл. цуцзюй, [tsʰuː˥˩ tɕy˧˥], досл. толкни мяч)— старинная китайская игра с мячом, напоминающая современный футбол. В неё играли также в Корее (местное название — чукгук). В Японии существует игра кэмари, на которую оказала влияние цуцзюй. В 2004 году представитель ФИФА официально заявил, что цуцзюй — наиболее древняя из известных предшественниц современного футбола. (ru)
- Kemari (em japonês: 蹴鞠) é uma variante do futebol, muito popular no Japão durante o Período Heian. Kemari foi revivido nos tempos modernos. A primeira evidência do kemari é de 644 d.C. Fontes indicam que o Kemari foi influenciado pelo esporte chinês Cuju. Embora não seja institucionalizado, o kemari ainda é praticado no Japão com o intuito de preservar seu valor histórico. (pt)
- Кемарі (яп. 蹴鞠) — різновид футболу. Гра, популярна в Японії під час періоду Хейан. Тепер Кемарі знову набуває популярності. (uk)
- Кэмари (яп. 蹴鞠) — разновидность футбола, игра, популярная в Японии во время периода Хэйан. Сейчас Кэмари вновь пользуется популярностью. (ru)
- 蹴鞠（拼音：cù jū，中古擬音：chiuk giuk，注音符號：ㄘㄨˋ ㄐㄩˊ），亦稱「蹋鞠」，翻译为现代汉语就是“踢球”，其中蹴是“踢”的意思，鞠是“球”。 蹴鞠始於戰國時代，在唐朝開行。 (zh)
- Kemari (蹴鞠), també anomenat Kenatt, és el nom que rep un joc de pilota que es practica en Japó des del segle vi dC. El kemari va ser creat a partir de l'esport xinès del cuju, que es va introduir al Japó al voltant del 600 dC durant el període Asuka. Els caràcters per al kemari són els mateixos que per al cuju en xinès. Més tard el tsu chu (cuju) i altres jocs emparentats van perdre la seva popularitat a la Xina i el Sud-est Asiàtic, de manera que només el kemari ha sobreviscut. (ca)
- El cuju (Ts'u Chü) va ser un joc de pilota que es jugava a l'Àsia fa milers d'anys i que es considera el precursor del futbol. Originalment, la pilota era de cuir plena de plomes i de pèl entortolligats. L'objectiu del joc consistia a llençar la pilota fins a fer-la entrar a una petita xarxa lligada a uns 10 metres d'altura a l'extrem de dues llargues vares de bambú separades només de 30 a 40 cm. Una altra modalitat, descrita en un manual antic, consistia en què els jugadors, en el seu camí a la meta, havien de superar els atacs d'un rival; podien jugar la bola amb peus, pit, esquena i espatlles, però no amb la mà. (ca)
- Cchu-ťü (čínsky pchin-jinem cùjú, znaky 蹴鞠) byla čínská míčová hra podobná fotbalu. Hra existovala už v III. – II. století př. n. l. Zprvu byla cvičením vojáků, později se rozšířila i na císařský dvůr a do vyšších vrstev společnosti. Širokou oblíbenost mezi obyvatelstvem získala za dynastie Sung, kdy se objevili i profesionální hráči cchu-ťü. Za dynastie Ming popularita hry upadla. Hráči měli kopáním dostat kožený míč (30–40 cm v průměru) do malé sítě, případně na část hrací plochy přidělenou protivníkům. (cs)
- Ĉina piedpilkado (ĉine: 蹴鞠 cùjú; EPĈ-a metode cuĝju signifanta 'piedbat-pilkado') estis piedpilka sporto en la antikva Ĉinio. Oni ludis ĝin per leda pilko. Ĝiaj praformoj eble estis ludataj per ŝtona pilko. El EPĈ 1997/11 (eo)
- Kemari (蹴鞠), también llamado kenatt, es un juego de pelota que se practica en Japón desde el siglo VI d. C. Es considerado uno de los antecesores primitivos del fútbol actual. El kemari fue creado a partir del deporte chino del cuju que se introdujo en Japón alrededor del 600 d. C. durante el Período Asuka. Los caracteres para el kemari son los mismos que para el cuju en chino. Más tarde el tsu chu (cuju) y otros juegos emparentados perdieron su popularidad en China y el Sureste Asiático, de forma que solo el kemari ha sobrevivido. (es)
- El cuju (Ts'u Chü) fue un juego de pelota que se jugó en la Antigua China durante más de mil quinientos años, y que se considera un precursor del fútbol. Se sabe que se jugaba al menos desde finales del siglo III a.C. Originalmente el balón era de cuero relleno de plumas y de pelo enrollado. El objetivo del juego consistía en lanzarse la pelota con los pies hasta hacerla entrar en una pequeña red ligada a unos 10 metros de altura en el extremo de dos largas varas de bambú separadas sólo de 30 a 40 cm. Los oficiales lo introdujeron entre las prácticas de entrenamiento de los soldados. (es)
- Cuju, atau Tsu' Chu, adalah sebuah Tiongkok kuno, yang berasal dari kata Kanton "chuk-ko". Permainan tersebut merupakan sebuah permainan kompetitif yang melibatkan penendangan sebuah bola pada saat pembukaan ke dalam gawang. Penggunaan tangan tidak diperbolehkan. Permainan tersebut dipandang oleh FIFA sebagai bentuk terawal dari sepak bola karena keberadaannya pertama kali disebutkan sebagai kegiatan militer dari abad ke-3 sampai ke-2 SM meskipun pakar-pakar sepak bola modern memandang sepak bola modern merupakan hasil perkembangan dari "" yang tidak ada hubungannya dengan cuju. Cuju adalah sebuah olahraga kompetitif yang berasal dari Tiongkok dan juga dimainkan di Korea, Jepang dan Vietnam. Kata Jepang untuk cuju adalah kemari yang masih diterapkan di Kyoto dan beberapa kuil lainnya di J (in)
- Kemari (jap. 蹴鞠 dosł. piłka kopana) – rodzaj dawnej gry w piłkę, popularnej początkowo wśród arystokracji Japonii w erze Heian (VIII–XII w.), a z biegiem stuleci także wśród innych grup społecznych. Kemari polega na jak najdłuższym utrzymaniu w powietrzu piłki (mari), poprzez podbijanie jej stopami przez ośmiu graczy stojących w okręgu, twarzami do siebie. Osoba będąca przy piłce może wykonać dowolną liczbę podbić, aby uzyskać kontrolę nad piłką. Następnie podaje ją do następnego gracza. (pl)
- Цуцзюй (蹴鞠 - cùjū, у перекладі з сучасної китайської мови означає «удар», де «cu» означає «удар», а «ju» – «м'яч») – вид спорту, який походить із часів Стародавнього Китаю. Цуцзюй зародився в період Чжаньго. Цей вид спорту практикувався в династії Тан. Сучасний футбол еволюціонував із цуцзюю. У 2004 році Міжнародна футбольна асоціація (FIFA) підтвердила походження футболу з провінції Шаньдун, Китай. (uk)
|
