| dbo:abstract
|
- Julius Hallervorden (* 21. Oktober 1882 in Allenberg, Kreis Wehlau, Ostpreußen; † 29. Mai 1965 in Frankfurt am Main) war ein deutscher Arzt und Hirnforscher. In der Zeit des Nationalsozialismus arbeitete er am Kaiser-Wilhelm-Institut für Hirnforschung in Berlin-Buch. Nach Kriegsende war er am Nachfolgeinstitut, dem Max-Planck-Institut für Hirnforschung, beschäftigt. (de)
- Julius Hallervorden (21 October 1882 – 29 May 1965) was a German physician and neuroscientist. Hallervorden was born in Allenburg, East Prussia (Druzhba, Znamensk, Kaliningrad Oblast, Russia) to psychiatrist . He studied medicine at the Albertina in Königsberg. He worked in Berlin in 1909/10 and from 1913 on in Landsberg/Warthe (Gorzów Wielkopolski). In 1921 and 1925/26 he worked at the Deutsche Forschungsanstalt für Psychatrie in Munich, he left Landsberg in 1929 to organize a centralized psychiatric healthcare in the Province of Brandenburg. In 1938, he became the head of the Neuropathology Department of the Kaiser Wilhelm Institute for Brain Research. He was a member of the Nazi Party, and admitted to knowingly performing much of his research on the brains of executed prisoners and participated in the action T4 euthanasia program. In a conversation with Leo Alexander, a Jewish Austrian neurologist and Holocaust refugee who was forced to emigrate to the United States during World War II, Hallervorden said the following of his participation in the T4 program: Hallervorden: "Look here now, boys. If you are going to kill all those people, at least take the brains out so that the material can be utilized.” They asked me, “ How many can you examine?” and so I told them ... the more the better". Along with Hugo Spatz, Hallervorden is credited with the discovery of Hallervorden-Spatz syndrome (now referred to as Pantothenate kinase-associated neurodegeneration). After World War II, Hallervorden became President of the German Neuropathological Society and continued his research at the Max Planck Institute in Giessen, Germany. (en)
- Julius Hallervorden, né le 21 octobre 1882 à Allenberg, Kreis Wehlau (Prusse-Orientale) et mort le 29 mai 1965 à Francfort-sur-le-Main, est un neurologue allemand. Il adhère au parti nazi et profite du programme nazi T4 pour développer ses recherches neurologiques. Après guerre, il n'est pas inquiété. (fr)
- Julius Hallervorden (ur. 21 października 1882 w Allenbergu koło Wehlau, zm. 29 maja 1965 we Frankfurcie nad Menem) – niemiecki lekarz neurolog i neuropatolog. W okresie narodowego socjalizmu pracował w Instytucie Cesarza Wilhelma (Kaiser-Wilhelm-Institut) w Belinie-Buch, po wojnie w Instytucie Badań nad Mózgiem im. Maxa Plancka we Frankfurcie nad Menem (Max-Planck-Institut für Hirnforschung) kontynuującym działalność berlińskiego instytutu. Razem z Hugonem Spatzem opisał chorobę, znaną dawniej jako choroba Hallervordena-Spatza. W związku z udziałem obu neuropatologów w akcji T4, zaproponowano przemianowanie tej choroby na encefalopatię z odkładaniem żelaza w mózgu lub neurodegenerację związaną z kinazą pantotenianu. (pl)
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 3862 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| schema:sameAs
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- Julius Hallervorden (* 21. Oktober 1882 in Allenberg, Kreis Wehlau, Ostpreußen; † 29. Mai 1965 in Frankfurt am Main) war ein deutscher Arzt und Hirnforscher. In der Zeit des Nationalsozialismus arbeitete er am Kaiser-Wilhelm-Institut für Hirnforschung in Berlin-Buch. Nach Kriegsende war er am Nachfolgeinstitut, dem Max-Planck-Institut für Hirnforschung, beschäftigt. (de)
- Julius Hallervorden, né le 21 octobre 1882 à Allenberg, Kreis Wehlau (Prusse-Orientale) et mort le 29 mai 1965 à Francfort-sur-le-Main, est un neurologue allemand. Il adhère au parti nazi et profite du programme nazi T4 pour développer ses recherches neurologiques. Après guerre, il n'est pas inquiété. (fr)
- Julius Hallervorden (ur. 21 października 1882 w Allenbergu koło Wehlau, zm. 29 maja 1965 we Frankfurcie nad Menem) – niemiecki lekarz neurolog i neuropatolog. W okresie narodowego socjalizmu pracował w Instytucie Cesarza Wilhelma (Kaiser-Wilhelm-Institut) w Belinie-Buch, po wojnie w Instytucie Badań nad Mózgiem im. Maxa Plancka we Frankfurcie nad Menem (Max-Planck-Institut für Hirnforschung) kontynuującym działalność berlińskiego instytutu. Razem z Hugonem Spatzem opisał chorobę, znaną dawniej jako choroba Hallervordena-Spatza. W związku z udziałem obu neuropatologów w akcji T4, zaproponowano przemianowanie tej choroby na encefalopatię z odkładaniem żelaza w mózgu lub neurodegenerację związaną z kinazą pantotenianu. (pl)
- Julius Hallervorden (21 October 1882 – 29 May 1965) was a German physician and neuroscientist. Hallervorden was born in Allenburg, East Prussia (Druzhba, Znamensk, Kaliningrad Oblast, Russia) to psychiatrist . He studied medicine at the Albertina in Königsberg. He worked in Berlin in 1909/10 and from 1913 on in Landsberg/Warthe (Gorzów Wielkopolski). In 1921 and 1925/26 he worked at the Deutsche Forschungsanstalt für Psychatrie in Munich, he left Landsberg in 1929 to organize a centralized psychiatric healthcare in the Province of Brandenburg. (en)
|
| rdfs:label
|
- Julius Hallervorden (de)
- Julius Hallervorden (fr)
- Julius Hallervorden (en)
- Julius Hallervorden (pl)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageDisambiguates
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}