| dbo:abstract
|
- يوهان بيرينجر (بالألمانية: Johann Beringer) (و. 1667 – 1738 م) هو طبيب، وفيلسوف، وأستاذ جامعي، وإحاثي ألماني، ولد في فورتسبورغ، توفي في فورتسبورغ، عن عمر يناهز 71 عاماً. (ar)
- Bei den Würzburger Lügensteinen (auch Beringersche Lügensteine) handelt es sich um gefälschte Fossilien aus Kalkstein des mainfränkischen Muschelkalks. Sie wurden Anfang des 18. Jahrhunderts in erheblicher Anzahl von dem Würzburger Professor Johann Beringer (1667–1738) gefunden. Es handelt sich um eine der bekanntesten Fossilfälschungen in der Geschichte der Paläontologie. (de)
- Johannes Bartholomäus Adam Beringer, auch Johann Barthel Adam Beringer oder nur Barthel Adam Beringer (* um 1670 in Würzburg; † 11. April 1738 ebenda) war ein deutscher Arzt, Professor der Medizin in Würzburg und Leibarzt des Fürstbischofs von Würzburg. Bekannt wurde Beringer vor allem durch einen Streich, den dem Sammler von Versteinerungen Studenten spielten. (de)
- Johann Bartholomeus Adam Beringer (1667 - 1738), fue un profesor de la Facultad de medicina de la Universidad de Wurzburgo, famoso por haber sido víctima de una célebre broma científica por parte de sus compañeros. Beringer se dedicaba a la búsqueda de fósiles, creyendo que estos eran de manufactura divina y estratégicamente colocados para probar la fe del hombre al descubrirlos. Su creencia parecía confirmada cuando descubre fósiles de pájaros, lunas, estrellas. No sabía que dos de sus compañeros en la universidad enterraban fósiles falsos incluso inscribían placas con palabras hebreas, latinas y árabes. Beringer llegó a publicar un libro Lithographia Wirceburgensis en 1726 con su teoría y descubrimientos, pero en una de esas placas encontró inscrito su nombre. Inmediatamente intentó devolver todas las copias de su libro pero fue tarde, gracias al engaño se convirtió en un éxito. (es)
- Johann Bartholomeus Adam Beringer (1670—11 April 1738) was a German physician and professor of medicine at the University of Würzburg who became the victim of a hoax and ended up describing fake fossils, Beringer's Lying Stones, and considered their origins in a book entitled Lithographiae imaginibus Wirceburgensis ducentis published in 1726. He discovered the hoax shortly after and tried to recall all copies of the book and took the hoaxers to court but was not able to regain his reputation. A paleontology journal Beringeria is named after him. (en)
- Les fausses pierres de Wurtzbourg (en allemand, Würzburger Lügensteine, pierres menteuses de Wurtzbourg) sont des morceaux de calcaire gravés représentant divers animaux, découverts en 1725 par Johann Bartholomeus Adam Beringer, alors doyen de la faculté de médecine de l'université de Wurtzbourg. Beringer les prit pour des fossiles, et suggéra qu'ils étaient d'origine divine. Il s'agissait en fait d'une mystification organisée par deux de ses collègues, que Beringer traîna en justice en découvrant la fraude ; le scandale qui s'ensuivit ruina la réputation des trois hommes. Stephen Jay Gould considère qu'il s'agit de « la plus célèbre histoire de fraude dans le domaine [(la paléontologie)] qui est le [sien] ». (fr)
- ヨハン・ベリンガー（Johann Bartholomew Adam Beringer、1670年? - 1740年）はヴュルツブルク大学の医学教授・博物学者であったが、学者としての業績よりも18世紀に起こった化石贋作事件の被害者として知られている。 (ja)
- Johann Bartholomaeus Adam Beringer (circa 1667 – 1740) van de medische faculteit van de Universiteit van Würzburg was een van de eerste wetenschappers die te maken kreeg met wetenschappelijke fraude. Beringer interesseerde zich voor fossielen. In 1725 kreeg hij van drie jongens, Christian Zanger en de broertjes Niklaus en Valentin Hehn, een aantal stenen met figuren erop die bestonden uit hemellichamen, planten, dieren en tabletten met Latijnse, Arabische en Hebreeuwse teksten. Beringer trachtte uit te zoeken wat de betekenis van deze stenen was. In totaal vond hij er daarna ongeveer tweeduizend, waarvan hij er tweehonderd op kopergravures liet afbeelden in een luxe uitgave van een proefschrift van een van zijn studenten, Georg Ludwig Hueber: Lithographiae Wirceburgensis: specimen primum, uitgegeven in 1726. Hierin probeerde hij onder andere een verklaring te zoeken voor dit fenomeen. Hij verwierp allerlei hypothesen waaronder de mogelijkheid dat het om oude heidense afbeeldingen zou gaan, resten van levende dieren of inwerkingen van natuurkrachten. Heidenen kenden geen Hebreeuws, de stenen bevatten geen skeletresten en natuurkrachten konden nooit een resultaat opleveren dat leek op een uitgebeiteld kunstwerk. Uiteindelijk bleef hem geen andere verklaring over dan dat het directe uitingen waren van de scheppende macht van God. Hoe Beringer erachter kwam dat het om vervalsingen ging, is niet precies bekend; volgens de overlevering stond op een van de laatste "figuurstenen" (lapides figurati) die hij kreeg zijn eigen naam. Het bleek uiteindelijk tijdens een rechtszaak dat de vervalsingen waren gemaakt door twee universitaire collega's, professor en bibliothecaris , die Beringer nogal arrogant vonden en hem een poets wilden bakken door de nepfossielen in de lagen te laten verbergen die Beringer onderzocht. Omdat de grap uit de hand dreigde te lopen, hadden ze hem op het eind door al te onzinnige exemplaren te produceren duidelijk proberen te maken hoe de zaak werkelijk zat. Ook dat had geen effect gehad waarna ze de geruchten begonnen te verspreiden die ertoe leidden dat Beringer ze voor het gerecht daagde wegens aantasting van zijn eer en goede naam. Toen hij eenmaal met veel moeite tot het besef kwam bedrogen te zijn, probeerde Beringer de hele oplage van het proefschrift terug te kopen. Dat schijnt hem bijna zijn vermogen te hebben gekost. Zijn nazaten gaven het proefschrift in 1767 opnieuw uit en verdienden daar een vermogen mee (ook volgens overlevering). Vaak wordt gezegd dat Beringer zich uit de wetenschap terugtrok maar dat is een fabeltje; von Eckhart en Roderick werden echter ontslagen. De vervalsingen zouden later bekend worden onder de naam Würzburger Lügensteine. Nog 458 zouden er bewaard zijn gebleven. De affaire wordt vaak aangehaald in boeken over de geschiedenis van de biologie waarbij het verhaal nogal eens veranderd en aangedikt wordt. Zo zou Beringer door zijn eigen studenten zijn bedrogen of hij zou zo goedgelovig zijn geweest dat hij meende dat het om echte fossielen in moderne zin ging, dus overblijfselen van organismen. (nl)
- De Würzburger Lügensteinen of leugenstenen zijn een collectie van ongeveer 2000 vervalste fossielen die gevonden werden door Johann Beringer. Ze zijn een van de bekendste voorbeelden van wetenschappelijke fraude in de geschiedenis van de paleontologie. (nl)
- Johann Bartholomäus Adam Beringer (Würzburg, 1667 – Würzburg, 11 aprile 1738) è stato un medico tedesco. È passato alla storia per essere stato vittima di uno scherzo che lo ha portato a pubblicare un libro sul ritrovamento di alcuni falsi fossili, rinvenuti in un terreno e da lui ritenuti autentici. (it)
- Johann Beringer (ur. 1667, zm. w 1740) – niemiecki lekarz i paleontolog, znany jako ofiara jednego z najgłośniejszych oszustw w naukach przyrodniczych. (pl)
- Окаменелости Берингера (нем. Beringersche Lügensteine) — одна из самых известных научных мистификаций начала XVIII века. Связаны с именем Иоганна Берингера (нем. Johann Beringer; 1667—1738) — профессора медицины в Вюрцбургском университете, помимо своей непосредственной сферы интересовавшегося поисками окаменелостей триасового периода в окрестностях родного города. В 1725 году студенты преподнесли Берингеру камни с выгравированными на них изображениями зверей, насекомых, пауков, букв древних языков (древнееврейского, латыни) и прочих символов, причём на некоторых из камней были представлены целые сюжеты (например, пчела летит к цветку, паук атакует муху, запутавшуюся в паутине). Впоследствии профессор обнаружил такие же камни на горе Эйбельштадт, куда часто отправлялся на поиски окаменелостей. Берингер отнёсся к этой находке очень серьёзно: он объявил камни доказательством проявления «силы Божией» и написал о них в 1726 году ставший известным в Европе научный труд Lithographiæ Wirceburgensis, где описывал несколько сотен найденных им камней. Отчасти веру Берингера в истинность изображений можно объяснить и крайне плохим состоянием науки об окаменелостях в те времена, когда она только лишь зарождалась. Также следует отметить, что Берингер никогда не называл их настоящими окаменелостями, отстаивая точку зрения, что данные камни — результат божественного промысла. Впоследствии камни были разоблачены как мистификация, её инициаторами являлись коллеги Берингера — математик Игнац Родерик (1697—1756) и историк Иоганн Георг фон Экхардт, которыми двигало желание отомстить тому за его надменность и самоуверенность. Именно они организовали создание камней и их подбрасывание на Эйбельштадт, затем первоначально делали вид, что поддерживают идею Берингера (хотя многие учёные усомнились в подлинности камней сразу же после их обнаружения), но, когда обман зашел уже слишком далеко, стали убеждать Берингера в поддельности камней, не раскрывая при этом своего участия в мистификации. Отказываясь воспринимать какие-либо аргументы и свято веря в свою правоту, Берингер, чтобы спасти свою честь, вызвал их обоих в суд, где и была разоблачена подделка. Последовавший скандал не только разрушил репутацию Берингера — оба мистификатора тоже были дискредитированы, Родерику пришлось покинуть город, а Экхарт лишился занимаемых постов. Камни Берингера были названы Lügensteine («лживые камни»), некоторые из них сохранились и выставляются в нескольких музеях мира (например, в Оксфордском и музее Тейлора). История вошла во многие учебники геологии и палеонтологии как предупреждение о вреде слепой веры в увиденное. Существует легенда, что Берингер до конца жизни пытался скупить все эти камни, чтобы избавить себя от позора; это якобы привело его к полному финансовому разорению, причём скупить все камни он не смог. Второе издание его книги было выпущено уже после его смерти, в 1768 году, а в 1963 она была переведена на английский язык. (ru)
- 约翰·贝林格（英語：Johann Bartholomew Adam Beringer，1670年? - 1740年4月11日）维尔茨堡大学医学教授、博物学者。但比起他的学术成就，他1726年被骗的事件更加出名。当时他出版了一部书，大书特书了他发现的化石，十分畅销。然后后来发现，这些化石是别人伪造故意骗他的，他被戏弄了。22-23 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- يوهان بيرينجر (بالألمانية: Johann Beringer) (و. 1667 – 1738 م) هو طبيب، وفيلسوف، وأستاذ جامعي، وإحاثي ألماني، ولد في فورتسبورغ، توفي في فورتسبورغ، عن عمر يناهز 71 عاماً. (ar)
- Bei den Würzburger Lügensteinen (auch Beringersche Lügensteine) handelt es sich um gefälschte Fossilien aus Kalkstein des mainfränkischen Muschelkalks. Sie wurden Anfang des 18. Jahrhunderts in erheblicher Anzahl von dem Würzburger Professor Johann Beringer (1667–1738) gefunden. Es handelt sich um eine der bekanntesten Fossilfälschungen in der Geschichte der Paläontologie. (de)
- Johannes Bartholomäus Adam Beringer, auch Johann Barthel Adam Beringer oder nur Barthel Adam Beringer (* um 1670 in Würzburg; † 11. April 1738 ebenda) war ein deutscher Arzt, Professor der Medizin in Würzburg und Leibarzt des Fürstbischofs von Würzburg. Bekannt wurde Beringer vor allem durch einen Streich, den dem Sammler von Versteinerungen Studenten spielten. (de)
- Johann Bartholomeus Adam Beringer (1670—11 April 1738) was a German physician and professor of medicine at the University of Würzburg who became the victim of a hoax and ended up describing fake fossils, Beringer's Lying Stones, and considered their origins in a book entitled Lithographiae imaginibus Wirceburgensis ducentis published in 1726. He discovered the hoax shortly after and tried to recall all copies of the book and took the hoaxers to court but was not able to regain his reputation. A paleontology journal Beringeria is named after him. (en)
- Les fausses pierres de Wurtzbourg (en allemand, Würzburger Lügensteine, pierres menteuses de Wurtzbourg) sont des morceaux de calcaire gravés représentant divers animaux, découverts en 1725 par Johann Bartholomeus Adam Beringer, alors doyen de la faculté de médecine de l'université de Wurtzbourg. Beringer les prit pour des fossiles, et suggéra qu'ils étaient d'origine divine. Il s'agissait en fait d'une mystification organisée par deux de ses collègues, que Beringer traîna en justice en découvrant la fraude ; le scandale qui s'ensuivit ruina la réputation des trois hommes. Stephen Jay Gould considère qu'il s'agit de « la plus célèbre histoire de fraude dans le domaine [(la paléontologie)] qui est le [sien] ». (fr)
- ヨハン・ベリンガー（Johann Bartholomew Adam Beringer、1670年? - 1740年）はヴュルツブルク大学の医学教授・博物学者であったが、学者としての業績よりも18世紀に起こった化石贋作事件の被害者として知られている。 (ja)
- De Würzburger Lügensteinen of leugenstenen zijn een collectie van ongeveer 2000 vervalste fossielen die gevonden werden door Johann Beringer. Ze zijn een van de bekendste voorbeelden van wetenschappelijke fraude in de geschiedenis van de paleontologie. (nl)
- Johann Bartholomäus Adam Beringer (Würzburg, 1667 – Würzburg, 11 aprile 1738) è stato un medico tedesco. È passato alla storia per essere stato vittima di uno scherzo che lo ha portato a pubblicare un libro sul ritrovamento di alcuni falsi fossili, rinvenuti in un terreno e da lui ritenuti autentici. (it)
- Johann Beringer (ur. 1667, zm. w 1740) – niemiecki lekarz i paleontolog, znany jako ofiara jednego z najgłośniejszych oszustw w naukach przyrodniczych. (pl)
- 约翰·贝林格（英語：Johann Bartholomew Adam Beringer，1670年? - 1740年4月11日）维尔茨堡大学医学教授、博物学者。但比起他的学术成就，他1726年被骗的事件更加出名。当时他出版了一部书，大书特书了他发现的化石，十分畅销。然后后来发现，这些化石是别人伪造故意骗他的，他被戏弄了。22-23 (zh)
- Johann Bartholomeus Adam Beringer (1667 - 1738), fue un profesor de la Facultad de medicina de la Universidad de Wurzburgo, famoso por haber sido víctima de una célebre broma científica por parte de sus compañeros. Beringer se dedicaba a la búsqueda de fósiles, creyendo que estos eran de manufactura divina y estratégicamente colocados para probar la fe del hombre al descubrirlos. Su creencia parecía confirmada cuando descubre fósiles de pájaros, lunas, estrellas. No sabía que dos de sus compañeros en la universidad enterraban fósiles falsos incluso inscribían placas con palabras hebreas, latinas y árabes. (es)
- Johann Bartholomaeus Adam Beringer (circa 1667 – 1740) van de medische faculteit van de Universiteit van Würzburg was een van de eerste wetenschappers die te maken kreeg met wetenschappelijke fraude. Beringer interesseerde zich voor fossielen. In 1725 kreeg hij van drie jongens, Christian Zanger en de broertjes Niklaus en Valentin Hehn, een aantal stenen met figuren erop die bestonden uit hemellichamen, planten, dieren en tabletten met Latijnse, Arabische en Hebreeuwse teksten. Beringer trachtte uit te zoeken wat de betekenis van deze stenen was. In totaal vond hij er daarna ongeveer tweeduizend, waarvan hij er tweehonderd op kopergravures liet afbeelden in een luxe uitgave van een proefschrift van een van zijn studenten, Georg Ludwig Hueber: Lithographiae Wirceburgensis: specimen primum, (nl)
- Окаменелости Берингера (нем. Beringersche Lügensteine) — одна из самых известных научных мистификаций начала XVIII века. Связаны с именем Иоганна Берингера (нем. Johann Beringer; 1667—1738) — профессора медицины в Вюрцбургском университете, помимо своей непосредственной сферы интересовавшегося поисками окаменелостей триасового периода в окрестностях родного города. (ru)
|
