| dbo:abstract
|
- Due to the near-universal desire for safe and good quality healthcare, there is a growing interest in international healthcare accreditation. Providing healthcare, especially of an adequate standard, is a complex and challenging process. Healthcare is a vital and emotive issue—its importance pervades all aspects of societies, and it has medical, social, political, ethical, business, and financial ramifications. In any part of the world healthcare services can be provided either by the public sector or by the private sector, or by a combination of both, and the site of delivery of healthcare can be located in hospitals or be accessed through practitioners working in the community, such as general medical practitioners and dental surgeons. This is occurring in most parts of the developed world in a setting in which people are expressing ever-greater expectations of hospitals and healthcare services. This trend is especially strong where socialised medical systems exist. For example, in the European Union "... patients have ever-greater expectations of what health systems ought to deliver," although there has been a "... continuous rise in costs of services determined by scientific and technological innovation." And in one particular EU member state, the United Kingdom, "... People are going to increase demand and they have also got an increased expectation of what the NHS can deliver." The USA manifests some differences here, and is an unusual and distinct oddity among developed Western countries. In 2007, 45.7 million of the overall US population (i.e. 15.3%) had no health insurance whatsoever yet in 2007 the USA spent nearly $2.3 trillion on healthcare, or 16% of the country's gross domestic product, more than twice as much per capita as the OECD average. Because of this, some US citizens are having to look outside of their country to find affordable healthcare, through the medium of medical tourism, also known as "Global Healthcare" (see below). Apart from using hospitals and healthcare services to regain their health if it has become impaired, or to prevent ill health occurring in the first place, people the world over may also use them for a wide variety of other services, for example “improving upon nature” (e.g. cosmetic surgery, gender reassignment surgery or acquiring help to overcome difficulties with becoming a parent (e.g. infertility treatment). (en)
- Akredytacja (łac. accredito, zawierzyć, zaufać; od łac. credo, wiara) – system oceny poziomu opieki zdrowotnej. Termin „akredytacja” w odniesieniu do organizacji świadczących opiekę zdrowotną oznacza dobrowolny, usystematyzowany proces oceny, nakierowany na stymulowanie poprawy jakości i bezpieczeństwa tej opieki, prowadzony przez niezależnych wizytatorów. Cechy większości programów akredytacyjnych:
* dobrowolność: zgłoszenie woli poprawy funkcjonowania jest dobrowolne (chociaż akredytacja jest obligatoryjna w niektórych krajach, na przykład we Francji)
* niezależność i autonomia decyzji akredytacyjnej: ocena jest oparta na znanych, opublikowanych, multidyscyplinarnych standardach akredytacyjnych, a decyzje przyznania lub odmowy akredytacji podejmowane są zazwyczaj przez autonomiczne organy decyzyjne
* standardy powinny spełniać określone kryteria: istotność (dotyczą obszarów, mających istotny wpływ na jakość i bezpieczeństwo opieki), zrozumiałość, mierzalność i charakter edukacyjny (ukierunkowujący praktykę). Nieliczne standardy dotyczą struktury, większość odnosi się do procesu i wyniku opieki.
* ocena koleżeńska (ang. peer review): wizytatorzy akredytacyjni to praktykujący lekarze, pielęgniarki, administratorzy. Istotna jest wymiana doświadczeń, nakierowana na poprawę i edukację.
* cykliczność oceny: poprawa zakłada ciągłe doskonalenie, dlatego model akredytacji oparty jest na regularnie planowanych i cyklicznie przeprowadzanych przeglądach
* samoocena: funkcjonuje w wielu programach. Służy do identyfikacji obszarów poprawy, określa poziom dostosowania do wymogów standardów akredytacyjnych. Użyteczna w fazie przygotowawczej.
* zgodność z procedura akredytacyjną, ustaloną i jawną, która określa tryb zgłoszenia, zasady przygotowania do przeglądu, przebieg wizytacji, kryteria oceny, metodologię procesu decyzyjnego w zakresie przyznawania lub odmowy akredytacji dla szpitali. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Due to the near-universal desire for safe and good quality healthcare, there is a growing interest in international healthcare accreditation. Providing healthcare, especially of an adequate standard, is a complex and challenging process. Healthcare is a vital and emotive issue—its importance pervades all aspects of societies, and it has medical, social, political, ethical, business, and financial ramifications. In any part of the world healthcare services can be provided either by the public sector or by the private sector, or by a combination of both, and the site of delivery of healthcare can be located in hospitals or be accessed through practitioners working in the community, such as general medical practitioners and dental surgeons. (en)
- Akredytacja (łac. accredito, zawierzyć, zaufać; od łac. credo, wiara) – system oceny poziomu opieki zdrowotnej. Termin „akredytacja” w odniesieniu do organizacji świadczących opiekę zdrowotną oznacza dobrowolny, usystematyzowany proces oceny, nakierowany na stymulowanie poprawy jakości i bezpieczeństwa tej opieki, prowadzony przez niezależnych wizytatorów. Cechy większości programów akredytacyjnych: (pl)
|
