| dbo:abstract
|
- Das Harrod-Domar-Modell ist eine frühe einfache postkeynesianische Wachstumstheorie, welche den Doppelcharakter der Investitionen in den Mittelpunkt der Überlegungen stellt. Auf der einen Seite ist die Nachfrage nach Investitionsgütern ein Teil der gesamtwirtschaftlichen Nachfrage (der andere Teil ist die Nachfrage nach Konsumgütern). Auf der anderen Seite wird der Kapitalstock um die Investitionen vergrößert und damit das gesamtwirtschaftliche Güterangebot. Roy F. Harrod und Evsey D. Domar untersuchten (Harrod: 1939 und Domar: 1946) nun unabhängig voneinander, unter welchen Bedingungen eine Wirtschaft so wachsen kann, dass Nachfrage und Angebot miteinander übereinstimmen unter der Berücksichtigung, dass Nachfrage und Angebot in unterschiedlicher Weise von den Investitionen beeinflusst werden. Dabei ging Domar von einem technisch gegebenen Zusammenhang zwischen Kapitalstock und der damit erzielbaren Produktionsmenge aus (die wiederum gleich der Gesamtnachfrage sein soll), Harrod von einer Investitionsfunktion, nach der die Investoren versuchen, ihren Kapitalstock an Veränderungen der Gesamtnachfrage (die durch die Produktionsmenge befriedigt werden soll) anzupassen. Inhaltlich besteht hier also ein Unterschied zwischen den beiden Wirtschaftswissenschaftlern, der aber formal oder mathematisch auf dieselben Gleichungen hinausläuft. Diese Gleichgewichtsbedingungen finden sich so auch allgemein in Wachstumsmodellen wie etwa im Solow-Modell. Als Keynesianer waren Harrod und Domar der Meinung, dass eine Volkswirtschaft, die sich nicht auf diesem Gleichgewichtspfad befindet, nur durch wirtschaftspolitische Maßnahmen dorthin zurückgebracht werden kann. Neoklassische Wirtschaftswissenschaftler vertrauen dagegen auf die Marktkräfte, welche zum Gleichgewichtspfad zurückführen. Eine Zwischenlösung besteht darin, es von den Werten bestimmter Parameter abhängig zu machen, ob der Gleichgewichtspfad stabil oder instabil ist. (de)
- The Harrod–Domar model is a Keynesian model of economic growth. It is used in development economics to explain an economy's growth rate in terms of the level of saving and of capital. It suggests that there is no natural reason for an economy to have balanced growth. The model was developed independently by Roy F. Harrod in 1939, and Evsey Domar in 1946, although a similar model had been proposed by Gustav Cassel in 1924. The Harrod–Domar model was the precursor to the exogenous growth model. Neoclassical economists claimed shortcomings in the Harrod–Domar model—in particular the instability of its solution—and, by the late 1950s, started an academic dialogue that led to the development of the Solow–Swan model. According to the Harrod–Domar model there are three kinds of growth: warranted growth, actual growth and natural rate of growth. Warranted growth rate is the rate of growth at which the economy does not expand indefinitely or go into recession. Actual growth is the real rate increase in a country's GDP per year. (See also: Gross domestic product and Natural gross domestic product). Natural growth is the growth an economy requires to maintain full employment. For example, If the labor force grows at 3 percent per year, then to maintain full employment, the economy’s annual growth rate must be 3 percent. (en)
- El modelo de crecimiento de Harrod-Domar fue elaborado a finales de los años cuarenta por dos economistas keynesianos (keynesianismo), Sir Roy Harrod de Gran Bretaña y de Estados Unidos, ambos desarrollaron de forma independiente un análisis del crecimiento económico que es conocido como el modelo Harrod-Domar. En el modelo económico se analizan los factores o razones que influyen en la velocidad del crecimiento, a saber, la tasa de crecimiento del trabajo, la productividad del trabajo, la tasa de crecimiento del capital o tasa de ahorro e inversión y la productividad del capital. En el modelo de Harrod-Domar se llama tasa natural de crecimiento al ritmo de crecimiento de la oferta de trabajo. Por oferta de trabajo se entiende aquí no solo el aumento del número de trabajadores, o de horas que están dispuestos a trabajar, sino también al aumento de su capacidad productiva y de su productividad. En otras palabras, es la tasa de crecimiento de la población activa más la tasa de crecimiento de la productividad del trabajo. Para que haya un crecimiento económico equilibrado y con pleno empleo es necesario que el producto y el capital productivo crezcan exactamente en esa misma proporción, la tasa natural. Si el crecimiento del capital es menor del crecimiento del trabajo, habrá desempleo. Si el crecimiento es superior se producirán distorsiones en la tasa de ahorro e inversión que desequilibrarán el crecimiento. El crecimiento del producto requiere crecimiento del capital existente y esto requiere ahorro, es decir, destinar un porcentaje de la renta a la inversión en capital. En el modelo de Harrod-Domar se llama tasa garantizada de crecimiento o tasa de crecimiento requerido a "aquel ritmo general de avance que, si se consigue, dejará a los empresarios en una actitud que les predispondrá a continuar un avance similar". En otras palabras, es la tasa de crecimiento que hace que la tasa de ahorro e inversión permanezcan constantes. Al analizar Harrod y Domar esas variables y las relaciones entre ellas, se encontraron dos graves problemas: Las razones del crecimiento de la población activa no tienen nada que ver con las razones que determinan el ahorro, la inversión y las variaciones en la productividad del trabajo y del capital. Por tanto, no hay ninguna razón por la que podamos suponer que sus tasas de crecimiento coincidan. Cuando la tasa de crecimiento del producto difiere de la tasa natural, el distanciamiento tiende a agravarse. Por tanto sus previsiones de crecimiento resultaron muy pesimistas. El crecimiento económico tiene tendencia a ser inestable e inevitablemente se producirán cambios cíclicos en las tasas de crecimiento, de ahorro, inversión y empleo. La solución del modelo de Harrod es del tipo función exponencial, condición suficiente para que se produzca una economía de rendimientos constantes. Una solución exponencial determina que la economía crece igual que una cantidad monetaria depositada en un banco a un tipo de interés nominal g. En el modelo de Harrod g, es la tasa garantizada. (es)
- Le modèle Harrod-Domar est un modèle économique formalisé de la croissance économique. Ancêtre des modèles de la théorie de la croissance exogène, il a ouvert la voie aux modèles modernes de la croissance, en particulier au modèle de Solow. (fr)
- Il modello di Harrod-Domar, noto anche come modello di crescita come sviluppo è un modello matematico keynesiano della crescita economica. Viene usato in economia dello sviluppo per spiegare il tasso di crescita di un'economia in termini di livello di risparmio e produttività del capitale. Esso suggerisce che non ci sia una ragione naturale perché un'economia abbia crescita bilanciata. Il modello fu sviluppato indipendentemente da Roy F. Harrod nel 1939, e Evsey Domar nel 1946, sebbene un modello simile era stato proposto da Gustav Cassel nel 1924. Il modello di Harrod–Domar fu il precursore del modello di crescita esogena. Gli economisti neoclassici evidenziano alcune carenze nel modello di Harrod–Domar, in particolare circa l'instabilità della sua soluzione e, alla fine degli anni 1950, cominciò un dialogo accademico che portò allo sviluppo del modello di Solow-Swan. Secondo il modello di Harrod–Domar ci sono tre tipi di crescita: crescita garantita, crescita effettiva e tasso di crescita naturale. Il tasso di crescita garantita è il tasso di crescita al quale l'economia non si espande indefinitamente né va in recessione. La crescita effettiva è il vero aumento di tasso in un PIL nazionale all'anno. La crescita naturale è la crescita che richiede un'economia per mantenere la piena occupazione. Per esempio, se la forza-lavoro cresce al circa 3% annuo, allora per mantenere la piena occupazione, il tasso di crescita annuale dell'economia deve essere del 3 per cento. (it)
- Het Harrod-Domar-model wordt in de ontwikkelingseconomie gebruikt om de mate van economische groei te verklaren in termen van de spaarquote en de marginale productiviteit van kapitaal. Het model suggereert dat er geen natuurlijke reden voor een economie is om een evenwichtige groei te hebben. Het model werd onafhankelijk van elkaar in 1939 door Roy Harrod en in 1946 door Evsey ontwikkeld. Het Harrod-Domar-model was de voorloper van het neoklassieke groeimodel. Het essentieel verschil tussen Harrod en Domar is dat bij Harrod de investeringen endogeen bepaald worden via een accelerator, terwijl ze bij Domar exogeen zijn. Dit heeft voor gevolg dat terwijl het Harrod-model instabiel is, dat van Domar relatief stabiel is. testte de stabiliteit van het Domar-model door de investeringen afhankelijk te maken van de capaciteitsbezetting van de economie. Dit bevestigde de relatieve stabiliteit van het model. De instabiliteit van het Harrod model was dus wel degelijk te wijten aan het accelerator-effect. (nl)
- Model wzrostu Harroda-Domara to model wzrostu gospodarczego stosowany w ekonomii rozwoju wyjaśniający wzrost tempa rozwoju gospodarczego zależny od poziomu oszczędności i produktywności kapitału. Sugeruje to, iż nie ma dla gospodarki naturalnych powodów do zrównoważonego wzrostu gospodarczego.Model został opracowany przez ekonomistów Roya Harroda w 1939 roku i Evseya Domara w 1946 roku.Model wzrostu Harroda-Domara jest prekursorem modelu wzrostu Solowa. Model ten uzależnia stopę wzrostu dochodu narodowego od stopy oszczędzania i wielkości współczynnika kapitałowego (kapitałochłonności). Im wyższa jest stopa oszczędności, tym większe inwestycje, a zatem szybszy wzrost gospodarczy. Natomiast zwiększenie liczby zainwestowanych jednostek kapitału w celu wytworzenia dodatkowej jednostki dochodu narodowego powoduje spadek tempa wzrostu gospodarczego. (pl)
- O Modelo Harrod–Domar é um dos primeiros modelos pós-keynesianos de crescimento econômico. É usado na economia do desenvolvimento para explicar a taxa de crescimento de uma economia em termos do nível de poupança e da produtividade do capital. O modelo sugere que não há motive natural para uma economia apresentar crescimento balanceado. O modelo foi desenvolvido independentemente por em 1939 e em 1946. O modelo Harrod–Domar foi o precursor do . As deficiências do modelo Harrod–Domar foram discutidas no fim dos anos 1950 por economistas neoclássicos, o que eventualmente levou ao desenvolvimento do modelo Solow-Swan. (pt)
- Harrod-Domar-modellen utvecklades, oberoende av varandra, av Roy Harrod under 1939 och Evsey Domar under 1946. Modellen används inom utvecklingsekonomi för att förklara ekonomisk tillväxt utifrån sparandet och produktiviteten av kapital. Modellen bygger på jämviktsvillkoret att sparandet är lika med investeringar. Investeringarna ökar produktionskapaciteten, och därmed ett lands BNP. Landets högre BNP-nivå leder till ökat sparande, och vid jämvikt högre investeringar under nästa period. På detta sätt antas en ökad tillväxt av sparande, investeringar, BNP-nivån och produktionskapaciteten. Harrod-Domar-modellen var en av föregångarna till Solow-modellen. (sv)
- Модель Харрода — Домара (англ. Harrod–Domar model) — кейнсианская модель экзогенного экономического роста, объясняющая рост экономики при условии постоянства предельной производительности капитала и нормы сбережению в долгосрочном периоде. Создана под влиянием теории «большого толчка». Стала основной моделью кейнсианства в вопросах экономического роста. В модели были впервые интегрированы эффекты мультипликатора и акселератора. Равновесие спроса и предложения в этой модели сохраняется только в случае равенства всех трёх темпов роста — гарантированного, естественного и фактического — и является неустойчивым, так как любое отклонение инвестиций от равновесного значения выводит систему из равновесия, а механизмов возврата в равновесное состояние не существует. Модель объединяет концепции Роя Харрода, изложенную в 1939 году, и Евсея Домара, изложенную в 1946 году. Последующая полемика и критика модели Харрода — Домара привела к созданию неоклассической модели экономического роста Солоу. (ru)
- Модель Харрода — Домара (англ. Harrod - Domar model) — неокейнсіанська модель економічного зростання, що пояснює зростання економіки за умови постійності коефіцієнтів і схильності до заощаджень в довгостроковому періоді. У моделі були уперше інтегровані процеси мультиплікації і акселерації. Модель об'єднала роботи Роя Харрода, що уперше запропонував свою модель гарантованого зростання в 1939 році, і Овсія Домара, який в 1946 році розширив умови короткострокової кейнсіанської рівноваги в довгостроковому періоді. Подальша полеміка і критика моделі Харрода — Домара привела до створення неокласичної моделі економічного зростання — моделі Слоу. (uk)
- 哈罗德-多马模型（Harrod-Domar model），即哈罗德－多马经济增长模型，一種经济增长模型。這個模型分別由罗伊·哈罗德與埃弗塞·多马贡献，是現代发展经济学最早的數理模型。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Le modèle Harrod-Domar est un modèle économique formalisé de la croissance économique. Ancêtre des modèles de la théorie de la croissance exogène, il a ouvert la voie aux modèles modernes de la croissance, en particulier au modèle de Solow. (fr)
- Harrod-Domar-modellen utvecklades, oberoende av varandra, av Roy Harrod under 1939 och Evsey Domar under 1946. Modellen används inom utvecklingsekonomi för att förklara ekonomisk tillväxt utifrån sparandet och produktiviteten av kapital. Modellen bygger på jämviktsvillkoret att sparandet är lika med investeringar. Investeringarna ökar produktionskapaciteten, och därmed ett lands BNP. Landets högre BNP-nivå leder till ökat sparande, och vid jämvikt högre investeringar under nästa period. På detta sätt antas en ökad tillväxt av sparande, investeringar, BNP-nivån och produktionskapaciteten. Harrod-Domar-modellen var en av föregångarna till Solow-modellen. (sv)
- Модель Харрода — Домара (англ. Harrod - Domar model) — неокейнсіанська модель економічного зростання, що пояснює зростання економіки за умови постійності коефіцієнтів і схильності до заощаджень в довгостроковому періоді. У моделі були уперше інтегровані процеси мультиплікації і акселерації. Модель об'єднала роботи Роя Харрода, що уперше запропонував свою модель гарантованого зростання в 1939 році, і Овсія Домара, який в 1946 році розширив умови короткострокової кейнсіанської рівноваги в довгостроковому періоді. Подальша полеміка і критика моделі Харрода — Домара привела до створення неокласичної моделі економічного зростання — моделі Слоу. (uk)
- 哈罗德-多马模型（Harrod-Domar model），即哈罗德－多马经济增长模型，一種经济增长模型。這個模型分別由罗伊·哈罗德與埃弗塞·多马贡献，是現代发展经济学最早的數理模型。 (zh)
- Das Harrod-Domar-Modell ist eine frühe einfache postkeynesianische Wachstumstheorie, welche den Doppelcharakter der Investitionen in den Mittelpunkt der Überlegungen stellt. Auf der einen Seite ist die Nachfrage nach Investitionsgütern ein Teil der gesamtwirtschaftlichen Nachfrage (der andere Teil ist die Nachfrage nach Konsumgütern). Auf der anderen Seite wird der Kapitalstock um die Investitionen vergrößert und damit das gesamtwirtschaftliche Güterangebot. (de)
- The Harrod–Domar model is a Keynesian model of economic growth. It is used in development economics to explain an economy's growth rate in terms of the level of saving and of capital. It suggests that there is no natural reason for an economy to have balanced growth. The model was developed independently by Roy F. Harrod in 1939, and Evsey Domar in 1946, although a similar model had been proposed by Gustav Cassel in 1924. The Harrod–Domar model was the precursor to the exogenous growth model. (en)
- El modelo de crecimiento de Harrod-Domar fue elaborado a finales de los años cuarenta por dos economistas keynesianos (keynesianismo), Sir Roy Harrod de Gran Bretaña y de Estados Unidos, ambos desarrollaron de forma independiente un análisis del crecimiento económico que es conocido como el modelo Harrod-Domar. En el modelo económico se analizan los factores o razones que influyen en la velocidad del crecimiento, a saber, la tasa de crecimiento del trabajo, la productividad del trabajo, la tasa de crecimiento del capital o tasa de ahorro e inversión y la productividad del capital. (es)
- Il modello di Harrod-Domar, noto anche come modello di crescita come sviluppo è un modello matematico keynesiano della crescita economica. Viene usato in economia dello sviluppo per spiegare il tasso di crescita di un'economia in termini di livello di risparmio e produttività del capitale. Esso suggerisce che non ci sia una ragione naturale perché un'economia abbia crescita bilanciata. Il modello fu sviluppato indipendentemente da Roy F. Harrod nel 1939, e Evsey Domar nel 1946, sebbene un modello simile era stato proposto da Gustav Cassel nel 1924. Il modello di Harrod–Domar fu il precursore del modello di crescita esogena. (it)
- Het Harrod-Domar-model wordt in de ontwikkelingseconomie gebruikt om de mate van economische groei te verklaren in termen van de spaarquote en de marginale productiviteit van kapitaal. Het model suggereert dat er geen natuurlijke reden voor een economie is om een evenwichtige groei te hebben. (nl)
- Model wzrostu Harroda-Domara to model wzrostu gospodarczego stosowany w ekonomii rozwoju wyjaśniający wzrost tempa rozwoju gospodarczego zależny od poziomu oszczędności i produktywności kapitału. Sugeruje to, iż nie ma dla gospodarki naturalnych powodów do zrównoważonego wzrostu gospodarczego.Model został opracowany przez ekonomistów Roya Harroda w 1939 roku i Evseya Domara w 1946 roku.Model wzrostu Harroda-Domara jest prekursorem modelu wzrostu Solowa. (pl)
- O Modelo Harrod–Domar é um dos primeiros modelos pós-keynesianos de crescimento econômico. É usado na economia do desenvolvimento para explicar a taxa de crescimento de uma economia em termos do nível de poupança e da produtividade do capital. O modelo sugere que não há motive natural para uma economia apresentar crescimento balanceado. O modelo foi desenvolvido independentemente por em 1939 e em 1946. O modelo Harrod–Domar foi o precursor do . (pt)
- Модель Харрода — Домара (англ. Harrod–Domar model) — кейнсианская модель экзогенного экономического роста, объясняющая рост экономики при условии постоянства предельной производительности капитала и нормы сбережению в долгосрочном периоде. Создана под влиянием теории «большого толчка». Стала основной моделью кейнсианства в вопросах экономического роста. В модели были впервые интегрированы эффекты мультипликатора и акселератора. Равновесие спроса и предложения в этой модели сохраняется только в случае равенства всех трёх темпов роста — гарантированного, естественного и фактического — и является неустойчивым, так как любое отклонение инвестиций от равновесного значения выводит систему из равновесия, а механизмов возврата в равновесное состояние не существует. Модель объединяет концепции Роя (ru)
|
