| dbo:abstract
|
- Η Δίκη των πρωταιτίων της Χούντας διεξήχθη από το πενταμελές εφετείο Αθηνών στις το καλοκαίρι του 1975 (28 Ιουλίου - 29 Αυγούστου) σε βάρος των υπευθύνων του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967. Οι κατηγορίες που βάραιναν 24 απόστρατους αξιωματικούς του στρατού ξηράς και της αεροπορίας αφορούσαν τα αδικήματα της εσχάτης προδοσίας και της στάσης. Είκοσι από αυτούς κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, τρεις φυγοδικούσαν ενώ ένας, ο Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος, δικαζόταν την ίδια περίοδο στο στρατοδικείο με κατηγορίες βασανισμών και η υπόθεσή του διαχωρίστηκε. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου προσήχθησαν μόνο οι υπαίτιοι του πραξικοπήματος, διότι το αδίκημα χαρακτηρίστηκε -και όχι συνεχές- εξαιρώντας έτσι από τη δίκη την πλειονότητα των στελεχών της δικτατορίας. Επίσης, αρκετούς μήνες μετά την πτώση της χούντας οι πρωταίτιοι δεν βρίσκονταν στην φυλακή, αλλά κυκλοφορούσαν ελεύθεροι, ή ήταν κατ' οίκον περιορισμένοι, όπως ο Γεώργιος Παπαδόπουλος. Σύμφωνα με κάποιους, η εξήγηση αυτού του γεγονότος ήταν η εξής: η κυβέρνηση της Εθνικής Ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή -που είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρα από τις 24 Ιουλίου του 1974- εξέδωσε άμεσα ένα νομοθετικό διάταγμα, βάσει του οποίου χορηγήθηκε μια μάλλον ασαφής αμνηστία για όλα τα πολιτικά εγκλήματα του διαστήματος 21 Απριλίου 1967 - 23 Ιουλίου 1974, και έτσι καταστάθηκε δυνατή η απελευθέρωση και η επιστροφή από τους τόπους εξορίας, των φυλακισμένων και εκτοπισμένων αντιπάλων του δικτατορικού καθεστώτος, όπως και έγινε. Ωστόσο, η διαταγή αυτή δεν εξαιρούσε τους πραξικοπηματίες, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να παραμένουν ελεύθεροι. Με τη Γ΄Συντακτική της Πράξη, η Βουλή των Ελλήνων επιχείρησε να ερμηνεύσει το διάταγμα, με συνέπεια τα εγκλήματα των χουντικών να εξαιρεθούν από την αμνήστευση. Έτσι τελικά, άνοιξε ο δρόμος για οποιονδήποτε πολίτη το επιθυμούσε, να καταθέσει μηνύσεις εναντίον των πραξικοπηματιών για Εσχάτη προδοσία. Την αρχή έκανε μια ομάδα νεαρών δικηγόρων της Αθήνας μεταξύ των οποίων και ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, έτσι ώστε κινήθηκε η διαδικασία της ποινικής δίωξης, γεγονός που οδήγησε στη σύλληψή τους. Στις 23 Αυγούστου του 1975, ο πρόεδρος του 5μελούς Εφετείου Αθηνών Γιάννης Ντεγιάννης εκφώνησε την υπ' αριθμ. 477 απόφαση του δικαστηρίου το οποίο επέβαλε τις ακόλουθες ποινές:
* Γεώργιος Παπαδόπουλος: Στρατιωτική καθαίρεση και θάνατος.
* Στυλιανός Παττακός: Στρατιωτική καθαίρεση και θάνατος.
* Νικόλαος Μακαρέζος: Στρατιωτική καθαίρεση και θάνατος.
* Γρηγόριος Σπαντιδάκης : Στρατιωτική καθαίρεση και ισόβια.
* Γεώργιος Ζωιτάκης: Στρατιωτική καθαίρεση και ισόβια.
* Οδυσσέας Αγγελής: Στρατιωτική καθαίρεση και 20ετής κάθειρξη.
* Ιωάννης Λαδάς: Στρατιωτική καθαίρεση και 20ετής κάθειρξη.
* Δημήτριος Ιωαννίδης: Στρατιωτική καθαίρεση και ισόβια.
* Νικόλαος Ντερτιλής: Στρατιωτική καθαίρεση και ισόβια.
* Μιχαήλ Μπαλόπουλος: Στρατιωτική καθαίρεση και ισόβια.
* Μιχαήλ Ρουφογάλης: Στρατιωτική καθαίρεση και ισόβια.
* Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος (χουντικός) : Στρατιωτική καθαίρεση και ισόβια.
* Κωνσταντίνος Ασλανίδης: Ερήμην σε ισόβια.
* Αντώνιος Λέκκας: Ισόβια.
* : Ισόβια.
* : Πέντε χρόνια φυλακή. (Ο Δημήτριος Σταματελόπουλος ήταν ο μόνος από τους κατδικασθέντες, που του αναγνωρίστηκαν τα ελαφρυντικά του προηγουμένου εντίμου βίου του και ότι έδειξε αληθινά μεταμέλεια για τις πράξεις του και για πολύ καιρό μετά τις πράξεις η συμπεριφορά του ήταν καλή. Παρότι πρωταίτιος, διαφώνησε σύντομα μετά την 21η Απριλίου 1967 με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και ανέπτυξε αντιστασιακή δράση. 'Εγινε ευρύτερα γνωστός από τα άρθρα του στη Βραδυνή, στα οποία ασκούσε έντονη κριτική στο δικτατορικό καθεστώς και τα οποία είχαν μεγάλη απήχηση στο αστικό κοινό, οδηγώντας την εφημερίδα Βραδυνή σε ρεκόρ κυκλοφορίας. Ο Σταματελόπουλος βοήθησε την αντίσταση. Η προσφορά του καταχωρήθηκε στο ενεργητικό του και γι' αυτό τού αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά, σημαντικά ελαφρυντικά.) Αποφυλακίστηκε με χάρη τον Απρίλιο του 1977.
* : Ισόβια.
* Ευάγγελος Τσάκας: Ισόβια.
* Νικόλαος Γκαντώνας: Ισόβια.
* Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος: Ισόβια. (Ο Θεοφιλογιαννάκος παραπέμφθηκε και στη Δίκη των βασανιστών).
* Ερήμην σε ισόβια καταδικάσθηκαν επίσης οι Ιωάννης Παλαιολόγος και .
* Από τους υπόλοιπους καταδικασθέντες, σε έξι επιβλήθηκαν ποινές από 20ετούς καθείρξεως μέχρι 5ετούς φυλακίσεως, ενώ οι Αλέξανδρος Χατζηπέτρος, Κωνσταντίνος Καρύδας και έξι ακόμη κηρύχθηκαν αθώοι. Σημειώνεται ότι ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, με απόφασή του, μετέτρεψε τις θανατικές ποινές σε ισόβια. (el)
- The Greek junta trials (Greek: Οι Δίκες της Χούντας translated as: The Τrials of the Junta) were the trials involving members of the military junta that ruled Greece from 21 April 1967 to 23 July 1974. These trials involved the instigators of the coup as well as other junta members of various ranks who took part in the events of the Athens Polytechnic uprising and in the torture of citizens. The military coup leaders were formally arrested during the metapolitefsi period that followed the junta, and in early August 1975 the government of Konstantinos Karamanlis brought charges of high treason and insurrection against Georgios Papadopoulos and other co-conspirators. The mass trial, described as "Greece's Nuremberg" and known as "The Trial of the Instigators", took place at the Korydallos Prison amidst heavy security. The principal leaders of the 1967 coup, Georgios Papadopoulos, Stylianos Pattakos and Nikolaos Makarezos, were sentenced to death for high treason, following the trial. Shortly after the sentences were pronounced, they were commuted to life imprisonment by the Karamanlis government. The trial of the instigators was followed by a second trial which investigated the events surrounding the Athens Polytechnic uprising known as "The Trial of the Polytechnic" and, finally, a series of trials involving incidents of torture known in Greece as "The Trials of the Torturers". Journalist and author Leslie Finer, who was expelled by the junta from Greece in 1968, reporting in 1975 on the trials for New Society wrote: "The trial of 20 ringleaders of the 1967 coup is a test of democratic justice. Among its other functions, this is a mode of exorcism and education." The trials exposed the pettiness, conspiracies, corruption, and incompetence, within the regime, and served to demystify it, and with it, destroy the myth of the junta strongman. The corruption, which came to light during the trials, was so widespread that it surprised even the military. The details of torture of senior officers by their subordinates, revealed during the trials, offended the career officer class. The invasion of Cyprus was the final straw which led to the military withdrawing its support for the junta and abandoning any notion of supporting any military men acting as politicians. (en)
- Les procès de la junte grecque, en grec moderne : Οι Δίκες της Χούντας / I dikes tis xountas, sont les procès impliquant des membres de la junte militaire qui a dirigé la Grèce, du 21 avril 1967 au 23 juillet 1974. Ces procès impliquent les instigateurs du coup d'État ainsi que d'autres membres de la junte, de différents rangs, qui ont participé aux événements du soulèvement de l'Université polytechnique d'Athènes et à la torture de citoyens. Les meneurs du coup d'État militaire sont officiellement arrêtés, pendant la période du Metapolítefsi qui suit la junte, et au début du mois d'août 1975, le gouvernement de Konstantínos Karamanlís porte des accusations de haute trahison et d'insurrection contre Geórgios Papadópoulos et d'autres co-conspirateurs. Le procès de masse, décrit comme « le Nuremberg de la Grèce » et connu sous le nom de « procès des instigateurs », se déroule à la prison de Korydallós dans un environnement de haute sécurité. Les principaux dirigeants du coup d’État de 1967, Geórgios Papadópoulos, Stylianós Pattakós et Nikolaos Makarezos, sont condamnés à mort pour haute trahison, à l'issue du procès. Peu après le prononcé des sentences, celles-ci sont commuées en peines de prison à vie, par le gouvernement Karamanlís. Le procès des instigateurs est suivi d'un second procès qui enquête sur les événements entourant le soulèvement de l'Université polytechnique nationale d'Athènes, connu sous le nom de « procès de l'École polytechnique » et, enfin, d'une série de procès concernant des cas de torture connus en Grèce sous le nom de « procès des tortionnaires ». Le journaliste et auteur (en), qui a été expulsé de Grèce, par la junte, en 1968, et qui a fait un reportage en 1975, sur les procès, pour le compte de (en), écrit : « Le procès des 20 meneurs du coup d'État de 1967 est un test de la justice démocratique. Les procès ont mis en lumière la mesquinerie, les complots, la corruption et l'incompétence du régime, et ont servi à le démystifier et, par là même, à détruire le mythe de l'homme fort de la junte ». La corruption, mise au jour lors des procès, est si répandue qu'elle a même surpris les militaires. Les détails des tortures infligées aux officiers supérieurs par leurs subordonnés, révélés lors des procès, ont offensé la classe des officiers de carrière. L'invasion de Chypre est la goutte d'eau qui fait que l'armée retire son soutien à la junte et abandonne toute idée de soutenir des militaires agissant en tant que politiciens. (fr)
- I processi della Giunta greca (in greco moderno: Οι Δίκες της Χούντας) furono i processi che coinvolsero i membri della giunta militare che governò la Grecia dal 21 aprile 1967 al 23 luglio 1974. Questi processi riguardarono gli istigatori del colpo di stato e altri membri della giunta di vario grado che furono coinvolti agli eventi della rivolta del Politecnico di Atene e alla tortura dei cittadini. I capi militari del golpe furono formalmente arrestati durante il periodo della metapolitefsi che seguì la giunta, e all'inizio dell'agosto 1975 il governo di Konstantinos Karamanlis accusò Georgios Papadopoulos e altri cospiratori di alto tradimento e insurrezione. Il processo di massa, descritto come la "Norimberga greca" e noto anche come "Il processo agli istigatori", fu organizzato nella prigione di Korydallos in mezzo a una pesante rete di sicurezza. I principali capi del colpo di stato del 1967, Georgios Papadopoulos, Stylianos Pattakos e Nikolaos Makarezos, furono condannati a morte per alto tradimento, a seguito del processo. Poco dopo la pronuncia delle sentenze, le condanne furono commutate in ergastolo dal governo di Karamanlis. Al processo degli istigatori seguì un secondo processo che indagò sugli eventi riguardanti la rivolta del Politecnico di Atene noto come "Il processo del Politecnico" e, infine, su una serie di processi relativi agli episodi di tortura conosciuti in Grecia come "I processi dei Torturatori". La giornalista e autrice Leslie Finer, espulsa dalla giunta dalla Grecia nel 1968, nel 1975 riferendo sui processi per scrisse: "Il processo a 20 capi del colpo di stato del 1967 è una prova di giustizia democratica. Tra le sue altre funzioni, questa è una modalità di esorcizzazione e di educazione." I processi misero in luce la meschinità, le cospirazioni, la corruzione e l'incompetenza, all'interno del regime, e servirono a demistificarlo e, con esso, a distruggere il mito dell'uomo forte della giunta. La corruzione, venuta alla luce durante i processi, era così diffusa da sorprendere anche i militari. I dettagli della tortura degli alti ufficiali da parte dei loro subordinati, rivelati durante i processi, offesero la classe degli ufficiali di carriera. L'invasione di Cipro fu l'ultima goccia che portò i militari a ritirare il loro sostegno alla giunta e ad abbandonare qualsiasi idea di sostenere qualsiasi militare che agisse come politico. (it)
- Судовий процес над грецькою хунтою (грец. Οι Δίκες της Χούντας) — суди над членами військової хунти (так званий «Режим полковників»), які керували Грецією між 21 квітня 1967 року та 23 липня 1974 року. На цих судах підсудними були як учасники державного перевороту, так й інші члени хунти з різними званнями, які брали участь в жорстокому придушенні повстання в Афінському Політехнічному університеті та в тортурах над студентами. Лідери військового перевороту були офіційно арештовані під час періоду метаполітефсі, перехідного періоду, який розпочався одразу після закінчення влади хунти, а в серпні 1975 року уряд Константіноса Караманліса висунув звинувачення в державній зраді та в незаконному повстанні проти Георгіоса Пападопулоса та інших заколотників. Масовий судовий процес, описаний як «грецький Нюрнберг» і відомий як «судовий процес проти заколотників», був влаштований у в'язниці «Коридаллос» під посиленою охороною. Основні лідери перевороту 1967 року Георгіос Пападопулос, Стиліанос Паттакос та Ніколаос Макарезос були засуджені до смертної кари за державну зраду після суду. Незабаром після оголошення вироків уряд Караманліса замінив покарання на довічне позбавлення волі. Судовий процес над заколотниками супроводжувався іншим процесом, який розслідував події повстання в Афінському Політехнічному університеті, відомий як «Політехнічний судовий процес», і, нарешті, серія судових процесів, пов'язаних із випадками катувань, відомих у Греції як «судові процеси над катами». Журналіст і автор Леслі Фінер, якого хунта вигнала з Греції в 1968 році, писав 1975 року в журналі про судові процеси: "Суд над 20 лідерами перевороту 1967 року є випробуванням демократичного правосуддя. Серед інших його функцій - це екзорцизм та виховання". Під час судового процесу були показані підлість, змовництво, корумпованість та некомпетентність режиму, і це викриття сприяло демістифікації, а разом з цим і руйнуванню міфів про хунту. Корумпованість, яка була висвітлена під час суду, була настільки поширеною, що здивувала навіть військових. Деталі катувань старших офіцерів їхніми підлеглих, розкриті під час судових процесів, глибоко вразили кар’єрних офіцерів. Вторгнення на Кіпр стало останньою краплею, після якої військові відмовилися підтримувати хунту та перестали будь-яким чином підтримувати військових, які поводяться як політики. (uk)
|
