| dbo:abstract
|
- Ektenie (z řeckého ἐκτενής ektenés) je soubor modliteb, užívaných v bohoslužbách východních církví (tedy v Řeckokatolické a Pravoslavné církvi, např. v rámci Liturgie svatého Jana Zlatoústého). Existuje několik druhů ektenií, např. velká, malá, za zesnulé, za katechumeny apod. (cs)
- Die Ektenie (altgriechisch ἐκτένεια ekténeia „Eifer, Inbrunst“) oder auch das diakonische Gebet ist ein litaneiartiges Fürbittengebet in der christlichen Liturgie, bei dem ein Diakon vom Lesepult aus die Fürbitten spricht, sich dann mit den Worten „Lasst uns den Herrn anrufen“ an die Gemeinde wendet, die daraufhin mit einem gemeinsamen Gebetsruf, z. B. „Kyrie eleison“, „Herr, erbarme dich“ oder „Gott, erhöre uns“, antwortet und damit das Gebet bestätigt und verstärkt. Diese Gebetsform wird hauptsächlich in der Göttlichen Liturgie und dem Stundengebet der Orthodoxen Kirchen praktiziert, sie hat sich aber inzwischen auch in katholischen und evangelischen Gottesdiensten etabliert, weil sie eine stärkere Einbindung der Gemeinde und eine Solidarisierung mit den vorgetragenen Bitten ermöglicht. In vielen evangelischen Gottesdiensten wird die Ektenie vom Liturgen, vom Altar aus zur Gemeinde gewandt, praktiziert. Der Gegensatz zur Ektenie ist die Prosphonese. (de)
- An ektenia (from Greek: ἐκτενής, romanized: ektenés; literally, "diligence"), often called by the better known English word litany, consists of a series of petitions occurring in the Eastern Orthodox and Byzantine Catholic liturgies. The prevalent ecclesiastical word for this kind of litany in Greek is συναπτή synaptê, while ektenia is the word preferred in Church Slavonic (ектенїѧ ekteniya). A litany is normally intoned by a deacon, with the choir or people chanting the responses. As he concludes each petition, the deacon raises the end of his orarion and crosses himself; if there is no deacon serving, the petitions are intoned by a priest. During many litanies the priest says a prayer silently; after the last petition of the litany, the priest says an ecphonesis which, when a silent prayer is said during the litany, is the final phrase of that prayer. When there is no priest present during the canonical hours, the litanies are not said; rather, the reader replaces them by saying "Lord, have mercy," three, twelve, or forty times, depending on which litany is being replaced. (en)
- Une ecténie (du grec ancien : ἐκτενής, ektenès, « assidu, empressé ») est, dans les Églises d'Orient – Églises orthodoxes et Églises catholiques de rite byzantin – une suite de prières ou de supplications appelée généralement litanie. Le terme le plus courant pour désigner les litanies en grec moderne est συναπτή, synaptê (collecte) ; le terme ektenia est plutôt employé dans les Églises de langue liturgique slave. Les litanies sont normalement chantées par un diacre ; le chœur chante les répons. Après chaque supplication, l'officiant élève le bout de son orarion comme signal aux fidèles d'élever leurs cœurs et leurs voix dans la prière. Dans certains cas, un prêtre peut remplacer le diacre. Souvent, durant les litanies, l'officiant peut prononcer des prières silencieuses devant l'autel. La dernière supplication d'une litanie s'adresse très souvent à la Theotokos (la Mère de Dieu). Après la dernière prière de la litanie, l'officiant prononce une ecphonèse qui résume les supplications des fidèles et il conclut par une doxologie glorifiant la Sainte Trinité. Lorsqu'aucun prêtre n'est présent, les litanies ne sont pas dites ; un lecteur les remplace en prononçant : « Seigneur, prends pitié », trois, douze ou quarante fois selon la litanie remplacée. (fr)
- 連祷（れんとう、ギリシア語: ἐκτένεια, ロシア語: Ектения, 英語: Ektenia）とは、正教会における公祈祷（礼拝）の重要な構成要素の一つ。 輔祭（輔祭がいない場合は司祭）と詠隊（聖歌隊）が歌い交わす形式を採る。 (ja)
- L'Ektenia (dal greco: ἐκτένεια/ekténeia) è una preghiera di richiesta nella Divina Liturgia di rito bizantino, adottata dalla Chiesa ortodossa e da quindici Chiese sui iuris nell'ambito della Chiesa cattolica. In greco a questo termine viene preferito συναπτή/synaptê, ma ektenia è il termine utilizzato preferentemente in slavo ecclesiastico (ектенїѧ/ektenija). L'ektenia è generalmente intonata da un diacono e si svolge in forma responsoriale con il coro. A conclusione di ogni invocazione, il diacono solleva il lembo del suo per dare ai fedeli un segnale di elevare i loro cuori e le loro voci in preghiera. In assenza di un diacono, l'ektenia può essere intonata da un presbitero; tuttavia alcune ektenie, come quelle usate nel sacramento dell'ordine di un presbitero o di un vescovo sono riservate ad un presbitero. Spesso, durante l'ektenia il sacerdote recita una preghiera in silenzio mentre è in piedi dinanzi all'altare; in assenza del diacono, il coro alla fine dell'ektenia rimane in silenzio per concedere al sacerdote il tempo per recitare l'orazione. L'ultima invocazione di un'ektenia spesso consiste in una preghiera di lode indirizzata alla Madre di Dio (Theotókos). Dopo l'ultima invocazione, il sacerdote pronuncia un', riassumendo le invocazioni dei fedeli, e conclude con una dossologia indirizzata alla Santissima Trinità. In assenza del sacerdote, le ektenie non vengono recitate e un lettore le sostituisce ripetendo tre, dodici o quaranta volte le parole "Signore, abbi pietà di noi" (equivalenti al latino: Domine, miserere nobis). (it)
- Ektenia, gr. Εκτενής, cs. ектенїѧ (wym. jektenija) – rodzaj litanii, obecnej w rozmaitych rytach Boskiej Liturgii w Kościołach wschodnich. Składa się z kolejnych wezwań modlitewnych, śpiewanych jest przez diakona lub kapłana, a lud (lub chór) odpowiada "Panie, zmiłuj się" (cs. "Hospodi pomiłuj"). Wyjątkiem jest ektenia błagalna, której niektóre wezwania mają odpowiedź "Racz dać, o Panie" (cs. "Podaj Hospodi"). Ostatnie wezwanie ektenii często odnosi się do Bogurodzicy. Po ostatnim wezwaniu odpowiedź brzmi "Tobie, o Panie" (cs. "Tiebie, Hospodi"). Ektenia jest rozpoczynana i śpiewana przez diakona. Gdy diakon skończy śpiewać, kapłan śpiewa modlitwę uwielbienia Świętej Trójcy, na którą wierni odpowiadają "Amen" (cs. "Amiń"). Jeżeli nie ma diakona, zarówno ektenię, jak i końcową modlitwę śpiewa kapłan. Wyróżnia się:
* Ektenię Wielką (zwaną także ektenią pokoju) - rozpoczyna się słowami "W pokoju do Pana módlmy się" (cs. "Mirom Hospodu pomolimsia"), występuje na początku liturgii, a także w innych nabożeństwach,
* ektenię usilną (żarliwą) - rozpoczyna się słowami "Rcem wsi ot wsieja duszy i ot wsieho pomyszlenija naszeho rcem" (cs.), ma miejsce w czasie św. Liturgii po homilii,
* małą ektenię (zawierającą tylko dwa wezwania z Wielkiej Ektenii), występuje między kolejnymi antyfonami na początku św. Liturgii,
* ektenię błagalną - cs. prositelnaja jektenija - na pierwsze wezwania odpowiada się "Panie, zmiłuj się" (cs. "Hospodi pomiłuj"), na kolejne "Racz dać, o Panie" - cs. "Podaj Hospodi", występuje w różnych nabożeństwach, a także podczas św. Liturgii po zakończeniu anafory,
* ektenię dziękczynną (po Komunii św.).
* ektenię za katechumenów - odmawianą przed odesłaniem katechumenów w czasie św. Liturgii,
* ektenię za wiernych - odmawianą po odesłaniu katechumenów,
* ektenię za zmarłych - zawierającą prośby o życie wieczne dla zmarłych; używana w czasie panichidy oraz w św. Liturgii odprawianej za dusze zmarłych. (pl)
- Єкте́нія або ектенія (букв. по-грецьки — розповсюдження) — сукупність молитов з проханнями і зверненнями до Бога, які від імені вірних читає диякон чи священик під час кожного богослужіння. Найвживаніших єктеній п'ять: 1.
* Велика або мирна єктенія (Η μεγάλη συναπτή; τα ειρηνικά), яка починається словами «У мирі Господу помолімось». Вона має багато молінь і прохань, і після кожного з них співається: «Господи, помилуй!» 2.
* Мала єктенія (гр. Μικρὴ Συναπτή) — це скорочення великої. Вона починається словами: «Ще і ще у мирі Господу помолімось!» і має всього два прохання. 3.
* Сугуба (посилена) єктенія (гр. ἐκτενὴς)починається словами: «Помилуй нас, Боже, з великої милості Твоєї, молимося Тобі, вислухай і помилуй». На кожне прохання сугубої єктенії хор відповідає триразовим: «Господи, помилуй!» Тому сама єктенія називається сугубою, або посиленою. 4.
* Прохальна єктенія (гр. αἰτήσεις; Δέησις; Πληρωτικά) починається словами: «Доповнімо (доведемо до повноти) молитву (ранню чи вечірню) нашу Господеві». Після кожного благання, крім перших двох, хор співає: «Подай, Господи!» 5.
* Єктенія за спочилих складається з прохань до Господа, щоб Він упокоїв у Царстві Небесному душі померлих, простивши їм усі гріхи. Кожна єктенія закінчується виголосом священика, який прославляє Пресвяту Тройцю. (uk)
- Ектения́ (также ектенья́, эктения́; поздн. греч. ἐκτενὴς — «распространение, протяжное моление»), в богослужении — название последовательности молитвенных прошений. Ектения — одна из главных составных частей богослужения, входит в состав бо́льшей части богослужений в православной церкви. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Ektenie (z řeckého ἐκτενής ektenés) je soubor modliteb, užívaných v bohoslužbách východních církví (tedy v Řeckokatolické a Pravoslavné církvi, např. v rámci Liturgie svatého Jana Zlatoústého). Existuje několik druhů ektenií, např. velká, malá, za zesnulé, za katechumeny apod. (cs)
- 連祷（れんとう、ギリシア語: ἐκτένεια, ロシア語: Ектения, 英語: Ektenia）とは、正教会における公祈祷（礼拝）の重要な構成要素の一つ。 輔祭（輔祭がいない場合は司祭）と詠隊（聖歌隊）が歌い交わす形式を採る。 (ja)
- Ектения́ (также ектенья́, эктения́; поздн. греч. ἐκτενὴς — «распространение, протяжное моление»), в богослужении — название последовательности молитвенных прошений. Ектения — одна из главных составных частей богослужения, входит в состав бо́льшей части богослужений в православной церкви. (ru)
- Die Ektenie (altgriechisch ἐκτένεια ekténeia „Eifer, Inbrunst“) oder auch das diakonische Gebet ist ein litaneiartiges Fürbittengebet in der christlichen Liturgie, bei dem ein Diakon vom Lesepult aus die Fürbitten spricht, sich dann mit den Worten „Lasst uns den Herrn anrufen“ an die Gemeinde wendet, die daraufhin mit einem gemeinsamen Gebetsruf, z. B. „Kyrie eleison“, „Herr, erbarme dich“ oder „Gott, erhöre uns“, antwortet und damit das Gebet bestätigt und verstärkt. In vielen evangelischen Gottesdiensten wird die Ektenie vom Liturgen, vom Altar aus zur Gemeinde gewandt, praktiziert. (de)
- An ektenia (from Greek: ἐκτενής, romanized: ektenés; literally, "diligence"), often called by the better known English word litany, consists of a series of petitions occurring in the Eastern Orthodox and Byzantine Catholic liturgies. The prevalent ecclesiastical word for this kind of litany in Greek is συναπτή synaptê, while ektenia is the word preferred in Church Slavonic (ектенїѧ ekteniya). (en)
- Une ecténie (du grec ancien : ἐκτενής, ektenès, « assidu, empressé ») est, dans les Églises d'Orient – Églises orthodoxes et Églises catholiques de rite byzantin – une suite de prières ou de supplications appelée généralement litanie. Le terme le plus courant pour désigner les litanies en grec moderne est συναπτή, synaptê (collecte) ; le terme ektenia est plutôt employé dans les Églises de langue liturgique slave. (fr)
- L'Ektenia (dal greco: ἐκτένεια/ekténeia) è una preghiera di richiesta nella Divina Liturgia di rito bizantino, adottata dalla Chiesa ortodossa e da quindici Chiese sui iuris nell'ambito della Chiesa cattolica. In greco a questo termine viene preferito συναπτή/synaptê, ma ektenia è il termine utilizzato preferentemente in slavo ecclesiastico (ектенїѧ/ektenija). In assenza del sacerdote, le ektenie non vengono recitate e un lettore le sostituisce ripetendo tre, dodici o quaranta volte le parole "Signore, abbi pietà di noi" (equivalenti al latino: Domine, miserere nobis). (it)
- Ektenia, gr. Εκτενής, cs. ектенїѧ (wym. jektenija) – rodzaj litanii, obecnej w rozmaitych rytach Boskiej Liturgii w Kościołach wschodnich. Składa się z kolejnych wezwań modlitewnych, śpiewanych jest przez diakona lub kapłana, a lud (lub chór) odpowiada "Panie, zmiłuj się" (cs. "Hospodi pomiłuj"). Wyjątkiem jest ektenia błagalna, której niektóre wezwania mają odpowiedź "Racz dać, o Panie" (cs. "Podaj Hospodi"). Ostatnie wezwanie ektenii często odnosi się do Bogurodzicy. Po ostatnim wezwaniu odpowiedź brzmi "Tobie, o Panie" (cs. "Tiebie, Hospodi"). Wyróżnia się: (pl)
- Єкте́нія або ектенія (букв. по-грецьки — розповсюдження) — сукупність молитов з проханнями і зверненнями до Бога, які від імені вірних читає диякон чи священик під час кожного богослужіння. Найвживаніших єктеній п'ять: Кожна єктенія закінчується виголосом священика, який прославляє Пресвяту Тройцю. (uk)
|
