| dbo:abstract
|
- الديوثيلية أو المشيئتان هي عقيدة مسيحية مضادة للمونوثيلية ترى أن للمسيح طبيعتان ومشيئتان منفصلتان. تم تبني هذه النظرة لدى الكنائس الكاثوليكية والأرثوذكسية الشرقية بعد مجمع القسطنطينية الثالث. (ar)
- Dyothelitism or dithelitism (from Greek δυοθελητισμός "doctrine of two wills") is a particular Christological doctrine that teaches the existence of two wills (divine and human) in the person of Jesus Christ. Specifically, dyothelitism correlates the distinctiveness of two wills with the existence of two specific natures (divine and human) in the person of Jesus Christ (dyophysitism). (en)
- El diotelitismo, dicotilismo o diotelismo, del griego δυοθελητισμός que significa «doctrina de las dos voluntades», es una doctrina cristológica particular que enseña la existencia de dos voluntades, una divina y otra humana, en la persona de Jesucristo. Específicamente, el diotelismo correlaciona el carácter distintivo de las dos voluntades con la existencia de dos naturalezas específicas, divina y humana, en la persona de Jesucristo (diotelismo). El Catecismo de la Iglesia Católica, no. 475, establece: Del mismo modo, en el Sexto Concilio Ecuménico, llevado a cabo en Constantinopla, tercero de esa ciudad, en 681, la Iglesia confesó que Cristo posee dos voluntades y dos operaciones naturales, divina y humana. No se oponen entre sí, sino que cooperan de tal manera que el Verbo hecho carne quiso humanamente en obediencia a su Padre todo lo que había decidido divinamente con el Padre y el Espíritu Santo para nuestra salvación. La voluntad humana de Cristo "no se resiste ni se opone, sino que sigue a su voluntad divina y todopoderosa, sino todo lo contrario pues está subordinada a esa voluntad omnipotente. Esta posición se opone a la posición del monotelismo (doctrina de la voluntad única) en los debates cristológicos. El debate sobre las iglesias monotelistas y la Iglesia Católica llegó a su conclusión en el Tercer Concilio Ecuménico de Constantinopla en 681. El Concilio declaró que, de acuerdo con las declaraciones del Concilio de Calcedonia en 451, que declaró dos naturalezas en la única persona de Jesucristo, también hay igualmente dos "voluntades" o "modos de operación" en la única persona de Jesucristo . El diotelismo fue defendido por san Máximo el Confesor contra el monotelismo. (es)
- 이의론(Dyothelitism)은 기독교 교리로 예수 그리스도가 신성의 의지와 인간의 의지가 있다는 교리다. 681년에 열린 콘스탄티노플 3차 공의회에서 이 교리가 선언되었다. 이에 따라 단의론은 정죄되었다. 이의론은 에 의해 정립되었고 그는 단의론을 반박하였다. (ko)
- Dioteletyzm – kierunek w teologii chrześcijańskiej przyjmujący, że Jezus Chrystus posiada dwa rodzaje woli, jedną Boską i jedną ludzką oraz że obydwie przejawiały się w działaniu. Dioteletyzm został uznany za obowiązującą doktrynę na Soborze konstantynopolitańskim III w 681 roku. Doktryna uznana jako naturalna konsekwencja doktryny o dwóch naturach w Chrystusie. Przeciwieństwem dioteletyzmu jest uznawany za heretycki monoteletyzm, według którego wola ludzka została wchłonięta przez wolę Boską. Teologiczne podwaliny pod doktrynę dioteletyzmu wypracował Maksym Wyznawca. Wykładnia znajduje się w dziele Dysputa z Pyrrusem z 645 roku. (pl)
- Диофелитство (от греч. δυο — «две» + греч. θέλημα — «воля») — диофизитская христологическая доктрина о двух природных волях в Иисусе Христе. Развита в трудах Максима Исповедника и догматизирована для халкидонских церквей (Римско-католическая церковь и Восточные православные церкви) на Шестом Вселенском соборе. Догмат о двух природных волях во Христе был принят в богословском противостоянии монофелитству — христологической доктрине о единой Богочеловеческой личностной воле Христа, осуждённой в халкидонизме как ересь. В свою очередь, само диофелитство анафематствуется как христологическая ересь нехалкидонскими Древневосточными православными церквями, исповедующими единоволие Христа как неотъемлемую составляющую их общей миафизитской христологии. (ru)
|
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 3807 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- الديوثيلية أو المشيئتان هي عقيدة مسيحية مضادة للمونوثيلية ترى أن للمسيح طبيعتان ومشيئتان منفصلتان. تم تبني هذه النظرة لدى الكنائس الكاثوليكية والأرثوذكسية الشرقية بعد مجمع القسطنطينية الثالث. (ar)
- Dyothelitism or dithelitism (from Greek δυοθελητισμός "doctrine of two wills") is a particular Christological doctrine that teaches the existence of two wills (divine and human) in the person of Jesus Christ. Specifically, dyothelitism correlates the distinctiveness of two wills with the existence of two specific natures (divine and human) in the person of Jesus Christ (dyophysitism). (en)
- 이의론(Dyothelitism)은 기독교 교리로 예수 그리스도가 신성의 의지와 인간의 의지가 있다는 교리다. 681년에 열린 콘스탄티노플 3차 공의회에서 이 교리가 선언되었다. 이에 따라 단의론은 정죄되었다. 이의론은 에 의해 정립되었고 그는 단의론을 반박하였다. (ko)
- El diotelitismo, dicotilismo o diotelismo, del griego δυοθελητισμός que significa «doctrina de las dos voluntades», es una doctrina cristológica particular que enseña la existencia de dos voluntades, una divina y otra humana, en la persona de Jesucristo. Específicamente, el diotelismo correlaciona el carácter distintivo de las dos voluntades con la existencia de dos naturalezas específicas, divina y humana, en la persona de Jesucristo (diotelismo). El Catecismo de la Iglesia Católica, no. 475, establece: El diotelismo fue defendido por san Máximo el Confesor contra el monotelismo. (es)
- Dioteletyzm – kierunek w teologii chrześcijańskiej przyjmujący, że Jezus Chrystus posiada dwa rodzaje woli, jedną Boską i jedną ludzką oraz że obydwie przejawiały się w działaniu. Dioteletyzm został uznany za obowiązującą doktrynę na Soborze konstantynopolitańskim III w 681 roku. Doktryna uznana jako naturalna konsekwencja doktryny o dwóch naturach w Chrystusie. Przeciwieństwem dioteletyzmu jest uznawany za heretycki monoteletyzm, według którego wola ludzka została wchłonięta przez wolę Boską. (pl)
- Диофелитство (от греч. δυο — «две» + греч. θέλημα — «воля») — диофизитская христологическая доктрина о двух природных волях в Иисусе Христе. Развита в трудах Максима Исповедника и догматизирована для халкидонских церквей (Римско-католическая церковь и Восточные православные церкви) на Шестом Вселенском соборе. (ru)
|
| rdfs:label
|
- ديوثيلية (ar)
- Diotelitismo (es)
- Dyothelitism (en)
- 이의론 (ko)
- Dioteletyzm (pl)
- Диофелитство (ru)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
