| dbo:abstract
|
- Ο δικαιοφύλαξ ήταν νομικό αξίωμα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αντίστοιχο με το εκκλησιαστικό αξίωμα του εκδίκου. Γι' αυτό και κάποιες φορές στην εκκλησιαστική αλληλογραφία από τον 14ο αιώνα συναντάμε τον όρο «δικαιοφύλαξ» αντί του «έκδικος» ή «πρωτέκδικος», ή συναντάμε αυτούς τους όρους και μαζί. Παράδειγμα, στην επιστολή του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κάλλιστου Α΄, το 1352, διαβάζουμε: «ο τιμιώτατος δικαιοφύλαξ και πρωτέκδικος». Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος με νεαρά του Μαΐου 1270 επέτρεψε στον δικαιοφύλακα Θεόδωρο Σκουταριώτη να λάβει κατ' εξαίρεση την αμέσως μετά τον πρωτέκδικο τάξη. Το αξίωμα αυτό απονέμεται όχι μόνο στην , αλλά και σε άλλες μητροπόλεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Π.χ. στη μητρόπολη Χίου, όπως δείχνει η επιστολή, το 1579, του κλήρου της μητρόπολης αυτής προς τον πατριάρχη Μητροφάνη Γ', και η πράξη Χιακής Συνόδου του Οκτωβρίου 1671. Επίσης, στη μητρόπολη Σερρών, στον κώδικα αριθμός 1 αναφέρεται το αξίωμα του δικαιοφύλακος. Συνοδική επιστολή των πατριαρχών Αντιοχείας Ιωακείμ και Ιεροσολύμων Σωφρονίου το 1599 φανερώνει ότι και στα πατριαρχεία αυτά υπήρχαν δικαιοφύλακες. Το αξίωμα του δικαιοφύλακος απαντάται, εκτός από τα πατριαρχεία, και σε αυτοκέφαλες εκκλησίες. Στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου διαπιστώνεται αυτό από κυρωτική επιστολή του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ματθαίου Β΄ για τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου Βενιαμίν. (el)
- The dikaiophylax (Greek: δικαιοφύλαξ, "guardian of the laws") was a Byzantine judicial office of the 11th–15th centuries. The title is first attested in the middle of the 11th century, both in Constantinople and the provinces. Its holders dealt with ecclesiastical cases and had to combine knowledge of civil law and canon law. Initially the office was given to both lay and ecclesiastical officials, but from the reign of Michael VIII Palaiologos (r. 1259–1282) it was only given to churchmen. The most notable holder was Theodore Skoutariotes, who was appointed after the reconquest of Constantinople by Michael VIII. From Skoutariotes on, all dikaiophylakes combined the office with one of the positions reserved for the exokatakoiloi and were counted among the latter. (en)
- Il dikaiofilace, oppure dicaiofilace (in greco moderno: δικαιοφύλαξ, cioè "guardiano delle leggi"), era un incarico giudiziario bizantino in uso dall'XI al XV secolo. Si ha la prima testimonianza del conferimento dell'incarico già nella metà dell'XI secolo, sia a Costantinopoli che nelle province imperiali. Il dikaiofilace si occupava di cause ecclesiastiche e doveva avere una buona conoscenza del e del diritto canonico. Inizialmente erano dikaiofilaci sia i laici che gli ecclesiastici, ma a partire dal regno dell'imperatore Michele VIII Paleologo l'incarico fu detenuto solamente dai chierici. Il dikaiofilace più noto è Teodoro Scutariote, nominato tale dopo la riconquista di Costantinopoli da parte di Michele VIII. Dopo lo Scutariote, i dikaiofilaci detennero, in più, un incarico ecclesiale parte degli exokatakoiloi e vennero ricordati con quest'ultimo titolo. (it)
- Diceofílax (em grego: δικαιοφύλαξ; romaniz.: dikaiophýlax , lit. "guardião das leis") foi um oficial judicial bizantino dos séculos XI-XV. É atestado pela primeira vez em meados do século XI, em Constantinopla e nas províncias. Seus titulares lidavam com os casos eclesiásticos e tinham um conhecimento combinado de direito civil e canônico. Inicialmente o ofício foi dado a oficiais leigos e eclesiásticos, mas do reinado do imperador Miguel VIII Paleólogo (r. 1259–1282), foi apenas concedido aos clérigos. O titular mais notável foi Teodoro Escutariota, que foi nomeado após a reconquista de Constantinopla por Miguel VIII. De Escutariota em diante, todos os diceofílaces combinaram o ofício com algumas das posições reservadas aos exocatácelos e foram contados entre os últimos. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- Ο δικαιοφύλαξ ήταν νομικό αξίωμα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αντίστοιχο με το εκκλησιαστικό αξίωμα του εκδίκου. Γι' αυτό και κάποιες φορές στην εκκλησιαστική αλληλογραφία από τον 14ο αιώνα συναντάμε τον όρο «δικαιοφύλαξ» αντί του «έκδικος» ή «πρωτέκδικος», ή συναντάμε αυτούς τους όρους και μαζί. Παράδειγμα, στην επιστολή του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κάλλιστου Α΄, το 1352, διαβάζουμε: «ο τιμιώτατος δικαιοφύλαξ και πρωτέκδικος». Συνοδική επιστολή των πατριαρχών Αντιοχείας Ιωακείμ και Ιεροσολύμων Σωφρονίου το 1599 φανερώνει ότι και στα πατριαρχεία αυτά υπήρχαν δικαιοφύλακες. (el)
- The dikaiophylax (Greek: δικαιοφύλαξ, "guardian of the laws") was a Byzantine judicial office of the 11th–15th centuries. The title is first attested in the middle of the 11th century, both in Constantinople and the provinces. Its holders dealt with ecclesiastical cases and had to combine knowledge of civil law and canon law. Initially the office was given to both lay and ecclesiastical officials, but from the reign of Michael VIII Palaiologos (r. 1259–1282) it was only given to churchmen. (en)
- Il dikaiofilace, oppure dicaiofilace (in greco moderno: δικαιοφύλαξ, cioè "guardiano delle leggi"), era un incarico giudiziario bizantino in uso dall'XI al XV secolo. Si ha la prima testimonianza del conferimento dell'incarico già nella metà dell'XI secolo, sia a Costantinopoli che nelle province imperiali. Il dikaiofilace si occupava di cause ecclesiastiche e doveva avere una buona conoscenza del e del diritto canonico. Inizialmente erano dikaiofilaci sia i laici che gli ecclesiastici, ma a partire dal regno dell'imperatore Michele VIII Paleologo l'incarico fu detenuto solamente dai chierici. (it)
- Diceofílax (em grego: δικαιοφύλαξ; romaniz.: dikaiophýlax , lit. "guardião das leis") foi um oficial judicial bizantino dos séculos XI-XV. É atestado pela primeira vez em meados do século XI, em Constantinopla e nas províncias. Seus titulares lidavam com os casos eclesiásticos e tinham um conhecimento combinado de direito civil e canônico. (pt)
|
