An Entity of Type: House103544360, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

The ecclesiastical confiscations of Mendizábal (Spanish: desamortización eclesiástica de Mendizábal), more often referred to simply as la Desamortización in Spanish, were a set of decrees that resulted in the expropriation and privatisation of monastic properties in Spain from 1835 to 1837.

Property Value
dbo:abstract
  • La desamortització va ser un llarg procés historicoeconòmic iniciat a l'estat espanyol el 1798 per Manuel Godoy i tancat ja molt entrat el segle xx (16 de desembre del 1924). Va consistir a posar al mercat, mitjançant subhasta pública, les terres i béns no productius en poder de les anomenades mans mortes que no les conreaven, gairebé sempre l'Església catòlica o els ordes religiosos, que els havien acumulats com a habituals beneficiaris de donacions, testaments i abintestats, a fi d'augmentar la riquesa nacional i crear una burgesia i una classe mitjana de llauradors propietaris. A més, l'erari obtenia uns ingressos extraordinaris amb els quals es pretenien amortitzar els títols de deute públic. La desamortització es va convertir en la principal arma política amb què els liberals van modificar el sistema de propietat de l'Antic Règim per implantar el nou estat burgès durant la primera meitat del segle xix. (ca)
  • كانت المصادرة الإسبانية عبارة عن استيلاء الحكومة الإسبانية على الممتلكات وبيعها، بما في ذلك ممتلكات الكنيسة الكاثوليكية، واستمرت منذ أواخر القرن الثامن عشر حتى أوائل القرن العشرين. كانت المصادرة عمليةً تاريخيةً واقتصاديةً واجتماعيةً طويلةً، وبدأت في عام 1798 تحت اسم «مصادرة جودوي»، وانتهت في 16 ديسمبر 1924، وكانت مشابهة لإحدى الحوادث في عهد تشارلز الثالث ملك إسبانيا. مثلت المصادرة الاستيلاء القسري على أراضي وممتلكات «الممولين» (الكنيسة الكاثوليكية والطوائف الدينية) التي جمعتها من المنح والوصايا، ومن البلديات. ثم باعت الحكومة المصادرات في السوق أو من خلال المزادات العامة. حصلت حوادث مماثلة في بعض البلدان الأخرى مثل المكسيك. كان الهدف إسبانيا الرئيسي من المصادرات هو الحصول على المال لسداد سندات الدين العام، المعروفة باسم قسائم الملكية، والتي تصدرها الدولة لتمويل نفسها. كانت الحكومة تأمل أيضًا في زيادة الثروة الوطنية، وإنشاء برجوازية وطبقة متوسطة من المزارعين الذين يمتلكون الأراضي ويزرعونها، وتعزيز الظروف الرأسمالية (على سبيل المثال، الخصخصة وتأمين نظام مالي قوي) حتى تتمكن الدولة من جمع المزيد من الضرائب. كانت المصادرة إحدى الأسلحة السياسية التي عدّل الليبراليون الإسبان بواسطتها نظام ملكية الحكم الأترافي خلال النصف الأول من القرن التاسع عشر. (ar)
  • Mit Desamortisation bezeichnet man die Überführung von Gütern der Kirche, von Institutionen und Gemeinden in Nationaleigentum und ihre Versteigerung an Private. Die bedeutendsten Maßnahmen der Desamortisation fanden in Spanien im Verlauf des 19. Jahrhunderts statt. (de)
  • Desamortización aŭ alienado estis en Hispanio historia, ekonomia kaj socia proceso komencita fine de la 18a jarcento fare de Godoy (1798) kaj fermita jam en la 20a jarcento (16a de decembro de 1924). En aliaj landoj okazis similaj procesoj. Ĝi konsistis en vendigo, post deviga eksproprietigo kaj pere de publika aŭkcio, de la teroj, bienoj kaj posedoj kiuj ĝis tiam ne estis vendeblaj, tio estas en la povo de la tiel nomataj «mortintaj manoj», tio estas, la Katolika Eklezio en ties diversaj instancoj, sed ankaŭ de komunaj bienaroj de municipoj. La celo estis pligrandigi la nacian riĉon kaj krei burĝaron kaj mezan klason de kamparanaj posedantoj. Krome la ŝtato akiris eksterordinarajn enspezojn. La desamortización iĝis la ĉefa politika armilo per kiu la liberaloj modifis la reĝimon de la posedo de la Antikva Reĝimo por enkonduki al la nova liberala ŝtato dum la unua duono de la 19a jarcento. (eo)
  • La desamortización española fue un largo proceso histórico, económico y social iniciado a finales del siglo XVIII con la denominada «Desamortización de Godoy» (1798) —aunque hubo un antecedente en el reinado de Carlos III— y cerrado bien entrado el siglo XX (16 de diciembre de 1924). Consistió en poner en el mercado, previa expropiación forzosa y mediante una subasta pública, las tierras y bienes que hasta entonces no se podían enajenar (vender, hipotecar o ceder) y que se encontraban en poder de las llamadas «manos muertas», es decir, la Iglesia católica y las órdenes religiosas —que los habían acumulado como habituales beneficiarias de donaciones, testamentos y abintestatos— y los llamados baldíos y las tierras comunales de los municipios, que servían de complemento para la precaria economía de los campesinos. Dicho con las palabras de Francisco Tomás y Valiente, la desamortización española presentó «las características siguientes: apropiación por parte del Estado y por decisión unilateral suya de bienes inmuebles pertenecientes a «manos muertas»; venta de los mismos y asignación del importe obtenido con las ventas a la amortización de los títulos de la deuda».​ En otros países sucedió un fenómeno de características más o menos parecidas.​ La finalidad prioritaria de las desamortizaciones habidas en España fue conseguir unos ingresos extraordinarios para amortizar los títulos de deuda pública —singularmente vales reales— que expedía el Estado para financiarse —o extinguirlos porque en alguna ocasión también se admitieron como pago en las subastas—. Asimismo persiguió acrecentar la riqueza nacional y crear una burguesía y clase media de labradores que fuesen propietarios de las parcelas que cultivaban y crear condiciones capitalistas (privatización, sistema financiero fuerte) para que el Estado pudiera recaudar más y mejores impuestos. La desamortización fue una de las armas políticas con la que los liberales modificaron el sistema de la propiedad del Antiguo Régimen para implantar el nuevo Estado liberal durante la primera mitad del siglo XIX. (es)
  • The ecclesiastical confiscations of Mendizábal (Spanish: desamortización eclesiástica de Mendizábal), more often referred to simply as la Desamortización in Spanish, were a set of decrees that resulted in the expropriation and privatisation of monastic properties in Spain from 1835 to 1837. The legislation was promulgated by Juan Álvarez Mendizábal, who was briefly prime minister under Queen Isabel II of Spain. The aims of the legislation were varied. Some of its impulses were fostered by the anticlerical liberal factions engaged in a civil war with Carlist and other reactionary forces. The government wished to use the land to encourage the enterprises of small-land owning middle class, since much of the land was thought of as underused by monastic orders. The government, which refused to compensate the church for the properties, saw this as a source of income. Finally, wealthy noble and other families took advantage of the legislation to increase their holdings. Ultimately, the desamortización led to the vacating of most of the ancient monasteries in Spain, which had been occupied by the various convent orders for centuries. Some of the expropriations were reversed in subsequent decades, as happened at Santo Domingo de Silos, but these re-establishments were relatively few. Some of the secularised monasteries are in a reasonably good state of preservation, for example the Valldemossa Charterhouse; others are ruined, such as San Pedro de Arlanza. (en)
  • Desamortizazioa izan zen Espainiako gobernu liberalek, XVIII. mendearen bukaeratik aurrera, herrien eta Elizako instituzioen esku zeuden lur, eraikuntza eta ondasun hilak merkatu arruntera igarotzeko abiarazi zuten bidea. Neurri horien helburua bitarikoa zen: Espainiako estatuan Elizaren, lurjabe handien eta herrien sail eta eremu handiak esku pribatuetan uztea; eta, irizpide berriek zioten bezala, nekazaritza bizkortzea, alde batetik, eta, Ameriketako eta estatu barneko gerren ondorioz, behea jota zegoen estatuko kutxa diruz hornitzea, bestetik. Oro har, helburu horiek erdizka baizik ez ziren lortu, lurren jabetza eskuz aldatuagatik Espainiako nekazarien egoera ez baitzen askorik aldatu, Estatuak diru-iturri erosoa lortu bazuen ere. Desamortizazioak Hego Euskal Herrian ere eragin handia izan zuen, prozesuak hemen guztiz ezaugarri bereziak izan zituen arren. XIX. mende osoan zehar hedatu zen desamortizazio-prozesuak bi garai nagusi ezagutu zituen Espainiako estatuan. Lehena, 1837an Mendizabal (jaiotzez, Juan Alvarez Mendez, Mendizabal deitua) ministro liberalak elizaren ondasunak besteren eskuetara igarotzeko eman zuen legearen ondotik etorri zen, eta salmentak Lehen Karlistaldia bukatu ostean (1843-1847) egin ziren, batez ere. 1851. urtean Elizaren eta Estatuaren arteko akordioa izenpetu arte egon zen indarrean Mendizabalen dekretu hori. Bigarrena, Pascual Madoz ministro nafarrak 1855ean herrien eta erresumako instituzioen esku zeuden ondasunak esku pribatuetara igarotzeko aldarrikatu zuen legearen ondoren gauzatu zen, eta salmenta gehienak 1860ko hamarkadan egin ziren, 1868ra arte. Bi lege horiek, ordea, Manuel Godoy ministroaren 1798ko legea zuten oinarri. Godoyren desamortizazioak garrantzi handia izan zuen Hego Euskal Herrian, era apalagoan ezarri zen arren. Herri askotako eliz ondasunak, parrokia bakoitzaren mendean zeudenak batez ere, esku pribatuetara igaro ziren 1798-1799an. Mendizabalen desamortizazioa garrantzitsua izan arren, modu guztiz desberdinean gauzatu zen Hego Euskal Herrian, karlisten eta liberalen arteko gerra zela medio. 1837an abiarazi zen prozesu hark erlijio-ordenen ondasunak zituen batez ere helburu, eta foruzale euskaldunak haren aurka altxatu ziren, elizaren jabetza ez ezik herri-ondasunak ere arriskuan ikusi zituztelako. XIX. mendera arte, Erregimen Zaharrean, udalek ezin zituzten beren lurrak eta ondasunak saldu edo eskuz aldatu, eta Madozen desamortizazioak sendotu eta gauzatu nahi izan zuen XVIII. mende-bukaeratik aurrera hasitako liberalizazioa. Estatua herri-erakundeen ondasunen jabe egin zen, herri-lurrena izan ezik, eta salmenta guztien % 20 jaso zuen; gainerakoa udalarentzat gelditu zen. Saldu ez ziren ondasunak beretzat gorde zituen Estatuak. Desamortizazioak, Erregimen Zaharreko jabetza-moldeak astintzeaz gainera, kinka larrian utzi zituen Euskal Herriko foruak. Ordura arte zerga eta errenta txikiak ordainduz herri-lurrak erabiltzen zituzten laborariek ez zituzten neurri haiek onartu, eta hori izan zen, besteak beste, nekazari euskaldun gehienak liberalen aurka altxatzeko arrazoietako bat. Bestalde, nekazaritza-mundura halako aurrerapenik ez ekartzeaz gainera, desamortizazioak burgesia berri baten hazkundea bideratu zuen: ondasun haien erosle asko eta asko lanbide liberaletan ziharduten pertsonak izan ziren. (eu)
  • Le désamortissement (desamortización en espagnol) fut un long processus historico-économique entamé en Espagne à la fin du XVIIIe siècle (1798) par Manuel Godoy et qui ne s'est terminé qu'au XXe siècle (le 16 décembre 1924). Dans d'autres pays un phénomène aux caractéristiques similaires s'est également déroulé. Le désamortissement consista à mettre aux enchères publiques des terres et des biens improductifs détenus par les « mainmortes », dans l'immense majorité des cas l'Église catholique ou les ordres religieux, qui les avaient accumulés par le biais de nombreux legs ou donations, ainsi que des propriétés foncières appartenant à la noblesse.L'objectif poursuivi était l'augmentation de la richesse nationale et la création d'une bourgeoisie et d'une classe moyenne de travailleurs propriétaires. De plus, le Trésor public obtenait ainsi des revenus très importants, grâce auxquels il prétendait amortir les titres de la dette publique. Le désamortissement devint la principale arme politique avec laquelle les libéraux s'attaquèrent au régime de propriété de l'Ancien Régime pour implanter le nouvel État bourgeois durant la première moitié du XIXe siècle. (fr)
  • 永代所有財産解放令 (-えいだいしょゆうざいさんかいほうれい、Desamortización)は、18世紀後半から20世紀初頭にかけ、幾度か出されたスペインの法令の名前。最も有名なのは1835年から1837年にかけ、スペイン首相が出した法令で、メンディサバル法(Desamortizacion Ecclesiastica de Mendizabal)の別称で知られる。他の国でも同様の現象が起きた。 メンディサバル以前にも、カルロス3世・カルロス4世時代にイエズス会の財産没収が行われた。ホセ1世(ジョゼフ・ボナパルト)も、フランス軍の経費接収目的で教会財産没収を行った。 公共の土地、永代所有されてきた非生産的な土地(大半はカトリック教会、修道会や上級貴族が多くの遺産や寄付を通じて代々所有していた)を没収し、競売にかけた。法令の目的は、国富を増やし、新興ブルジョワや中産階級、そして農民の土地所有を進めることだった。また、公的債務の解消を模索していた国庫にとって、願ってもないことだった。富裕層は土地所有を促進する立法を支持した。カルリスタ戦争の中にあった自由主義派の政府にとって、保守的なカルリスタを支持する教会権力をそぐ狙いもあった。 最終的に、数世紀にわたって所有されてきた、スペイン国内の由緒ある修道院の多くが明け渡された。都市部においては、都市中心部に広大な土地を所有する教会や修道院が退去したことで、近代的な都市計画の推進が可能となった。 (ja)
  • La desamortización fu un lungo processo storico-economico iniziato in Spagna alla fine del XVIII secolo da Manuel de Godoy (1798) e concluso nel XX secolo (16 dicembre 1924). In altri paesi il fenomeno ebbe caratteristiche più o meno analoghe. Consistette nel porre nel mercato, mediante asta pubblica, le terre e i beni improduttivi (manomorta), quasi sempre appartenenti alla Chiesa cattolica o ai suoi ordini religiosi oppure latifondi nobiliari, che erano stati accumulati attraverso donazioni, testamenti e successioni ab intestato. Aveva come fine di accrescere la ricchezza nazionale e creare una borghesia e una classe media di lavoratori proprietari. Inoltre, l'erario avrebbe potuto ottenere entrate straordinarie con cui si volevano ripagare i titoli del debito pubblico. La desamortización si trasformò nella principale arma politica con cui i liberali modificarono l'assetto della proprietà dell'Ancien Régime, per soppiantarlo con il nuovo stato borghese durante la prima metà del XIX secolo. (it)
  • Dezamortyzacja (hiszp. desamortización) – hiszpański proces zainicjowanej przez państwo i regulowanej ustawowo redystrybucji ziemi; polegał on najpierw na wywłaszczaniu terenów będących pod kontrolą różnych instytucji (głównie Kościoła Katolickiego i wspólnot komunalnych), a następnie ich sprzedaży na licytacjach. Początki dezamortyzacji datuje się na lata 60-te XVIII wieku, a ostatnie dotyczące jej regulacje zostały zniesione w roku 1924. Przyjmuje się jednak, że zasadnicza faza procesu trwała od lat 1830. do lat 1860. Początkowo celem reform było ratowanie zagrożonego bankructwem skarbu państwa. Aczkolwiek motywy finansowe nadal odgrywały znaczną rolę, w okresie rządów liberałów dezamortyzacja stała się narzędziem walki z żywiołami konserwatywnymi: miała osłabić Kościół oraz wzmocnić burżuazję. W zależności od tego, jak defniowany jest termin dezamortyzacja, wielkość objętej nią powierzchni szacuje się na od 13 do 20 mln ha, czyli 25–40% powierzchni kraju i 40–60% terenów uprawnych. Najbardziej intensywny charakter miała w południowej części kraju, w najmniejszym zakresie dotknęła północne wybrzeże atlantyckie. Najważniejszym skutkiem procesu była likwidacja postfeudalnych form gospodarki rolnej oraz zastąpienie ich stosunkami kapitalistycznymi. W wymiarze ekonomicznym przyniósł on wzrost produkcji rolnej. W wymiarze socjalnym dezamortyzacja doprowadziła do pauperyzacji mas chłopskich i w konsekwencji narastania napięć społecznych na wsi. W wymiarze ekologicznym jej rezultatem była katastrofalna deforestacja Hiszpanii, a w kulturowym utrata części dziedzictwa artystycznego kraju. Cele reformatorów w większości nie zostały osiągnięte. Sanacja finansów publicznych okazała się krótkoterminowa. Aczkolwiek pozycja Kościoła została znacząco osłabiona, pozostał on kluczowym graczem na krajowej scenie politycznej. Beneficjentem dezamortyzacji okazała się nie warstwa średnia, ale latyfundyści i wielka burżuazja. (pl)
  • A desamortização na Espanha foi um longo processo histórico-econômico iniciado no final do século XVIII por Godoy (1798) e concluído já entrado o século XX (16 de Dezembro de 1924). Em Portugal e outros países sucederam fenômenos de características similares. Consistiu em pôr no mercado, mediante leilão público, as terras e bens não produtivos em poder das chamadas «mãos-mortas», quase sempre da Igreja Católica ou das ordens religiosas e territórios nobiliários, que os acumularam como habituais beneficiárias de doações, testamentos e abintestatos. Sua finalidade foi acrescentar a riqueza nacional e criar uma burguesia e classe média de lavradores proprietários. Além disso, o erário obtinha rendas extraordinárias com as que se visava amortizar os títulos da dívida pública. A desamortização tornou-se a principal arma política com que os liberais modificaram o regime da propriedade do Antigo Regime, para implantar o novo Estado burguês durante a primeira metade do século XIX. (pt)
  • 西班牙没收是指西班牙政府从18世纪末到20世纪初做出的一系列没收和出售宗教團體财产的舉動,其中有不少財產是来自於天主教会。西班牙没收始于1798年的“没收戈多伊,并于1924年12月16日结束。类似的现象也发生在墨西哥等其他国家。西班牙當局將宗教團體財產拍賣後把所获得资金用於償還自己所發行的公共债券。 (zh)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageID
  • 23121278 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 2941 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 813525405 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • Mit Desamortisation bezeichnet man die Überführung von Gütern der Kirche, von Institutionen und Gemeinden in Nationaleigentum und ihre Versteigerung an Private. Die bedeutendsten Maßnahmen der Desamortisation fanden in Spanien im Verlauf des 19. Jahrhunderts statt. (de)
  • 西班牙没收是指西班牙政府从18世纪末到20世纪初做出的一系列没收和出售宗教團體财产的舉動,其中有不少財產是来自於天主教会。西班牙没收始于1798年的“没收戈多伊,并于1924年12月16日结束。类似的现象也发生在墨西哥等其他国家。西班牙當局將宗教團體財產拍賣後把所获得资金用於償還自己所發行的公共债券。 (zh)
  • كانت المصادرة الإسبانية عبارة عن استيلاء الحكومة الإسبانية على الممتلكات وبيعها، بما في ذلك ممتلكات الكنيسة الكاثوليكية، واستمرت منذ أواخر القرن الثامن عشر حتى أوائل القرن العشرين. كانت المصادرة عمليةً تاريخيةً واقتصاديةً واجتماعيةً طويلةً، وبدأت في عام 1798 تحت اسم «مصادرة جودوي»، وانتهت في 16 ديسمبر 1924، وكانت مشابهة لإحدى الحوادث في عهد تشارلز الثالث ملك إسبانيا. (ar)
  • La desamortització va ser un llarg procés historicoeconòmic iniciat a l'estat espanyol el 1798 per Manuel Godoy i tancat ja molt entrat el segle xx (16 de desembre del 1924). Va consistir a posar al mercat, mitjançant subhasta pública, les terres i béns no productius en poder de les anomenades mans mortes que no les conreaven, gairebé sempre l'Església catòlica o els ordes religiosos, que els havien acumulats com a habituals beneficiaris de donacions, testaments i abintestats, a fi d'augmentar la riquesa nacional i crear una burgesia i una classe mitjana de llauradors propietaris. A més, l'erari obtenia uns ingressos extraordinaris amb els quals es pretenien amortitzar els títols de deute públic. La desamortització es va convertir en la principal arma política amb què els liberals van modi (ca)
  • Desamortización aŭ alienado estis en Hispanio historia, ekonomia kaj socia proceso komencita fine de la 18a jarcento fare de Godoy (1798) kaj fermita jam en la 20a jarcento (16a de decembro de 1924). En aliaj landoj okazis similaj procesoj. La desamortización iĝis la ĉefa politika armilo per kiu la liberaloj modifis la reĝimon de la posedo de la Antikva Reĝimo por enkonduki al la nova liberala ŝtato dum la unua duono de la 19a jarcento. (eo)
  • The ecclesiastical confiscations of Mendizábal (Spanish: desamortización eclesiástica de Mendizábal), more often referred to simply as la Desamortización in Spanish, were a set of decrees that resulted in the expropriation and privatisation of monastic properties in Spain from 1835 to 1837. (en)
  • Desamortizazioa izan zen Espainiako gobernu liberalek, XVIII. mendearen bukaeratik aurrera, herrien eta Elizako instituzioen esku zeuden lur, eraikuntza eta ondasun hilak merkatu arruntera igarotzeko abiarazi zuten bidea. Neurri horien helburua bitarikoa zen: Espainiako estatuan Elizaren, lurjabe handien eta herrien sail eta eremu handiak esku pribatuetan uztea; eta, irizpide berriek zioten bezala, nekazaritza bizkortzea, alde batetik, eta, Ameriketako eta estatu barneko gerren ondorioz, behea jota zegoen estatuko kutxa diruz hornitzea, bestetik. Oro har, helburu horiek erdizka baizik ez ziren lortu, lurren jabetza eskuz aldatuagatik Espainiako nekazarien egoera ez baitzen askorik aldatu, Estatuak diru-iturri erosoa lortu bazuen ere. Desamortizazioak Hego Euskal Herrian ere eragin handia i (eu)
  • La desamortización española fue un largo proceso histórico, económico y social iniciado a finales del siglo XVIII con la denominada «Desamortización de Godoy» (1798) —aunque hubo un antecedente en el reinado de Carlos III— y cerrado bien entrado el siglo XX (16 de diciembre de 1924). Consistió en poner en el mercado, previa expropiación forzosa y mediante una subasta pública, las tierras y bienes que hasta entonces no se podían enajenar (vender, hipotecar o ceder) y que se encontraban en poder de las llamadas «manos muertas», es decir, la Iglesia católica y las órdenes religiosas —que los habían acumulado como habituales beneficiarias de donaciones, testamentos y abintestatos— y los llamados baldíos y las tierras comunales de los municipios, que servían de complemento para la precaria econ (es)
  • Le désamortissement (desamortización en espagnol) fut un long processus historico-économique entamé en Espagne à la fin du XVIIIe siècle (1798) par Manuel Godoy et qui ne s'est terminé qu'au XXe siècle (le 16 décembre 1924). Dans d'autres pays un phénomène aux caractéristiques similaires s'est également déroulé. Le désamortissement devint la principale arme politique avec laquelle les libéraux s'attaquèrent au régime de propriété de l'Ancien Régime pour implanter le nouvel État bourgeois durant la première moitié du XIXe siècle. (fr)
  • La desamortización fu un lungo processo storico-economico iniziato in Spagna alla fine del XVIII secolo da Manuel de Godoy (1798) e concluso nel XX secolo (16 dicembre 1924). In altri paesi il fenomeno ebbe caratteristiche più o meno analoghe. Consistette nel porre nel mercato, mediante asta pubblica, le terre e i beni improduttivi (manomorta), quasi sempre appartenenti alla Chiesa cattolica o ai suoi ordini religiosi oppure latifondi nobiliari, che erano stati accumulati attraverso donazioni, testamenti e successioni ab intestato. (it)
  • 永代所有財産解放令 (-えいだいしょゆうざいさんかいほうれい、Desamortización)は、18世紀後半から20世紀初頭にかけ、幾度か出されたスペインの法令の名前。最も有名なのは1835年から1837年にかけ、スペイン首相が出した法令で、メンディサバル法(Desamortizacion Ecclesiastica de Mendizabal)の別称で知られる。他の国でも同様の現象が起きた。 メンディサバル以前にも、カルロス3世・カルロス4世時代にイエズス会の財産没収が行われた。ホセ1世(ジョゼフ・ボナパルト)も、フランス軍の経費接収目的で教会財産没収を行った。 公共の土地、永代所有されてきた非生産的な土地(大半はカトリック教会、修道会や上級貴族が多くの遺産や寄付を通じて代々所有していた)を没収し、競売にかけた。法令の目的は、国富を増やし、新興ブルジョワや中産階級、そして農民の土地所有を進めることだった。また、公的債務の解消を模索していた国庫にとって、願ってもないことだった。富裕層は土地所有を促進する立法を支持した。カルリスタ戦争の中にあった自由主義派の政府にとって、保守的なカルリスタを支持する教会権力をそぐ狙いもあった。 (ja)
  • Dezamortyzacja (hiszp. desamortización) – hiszpański proces zainicjowanej przez państwo i regulowanej ustawowo redystrybucji ziemi; polegał on najpierw na wywłaszczaniu terenów będących pod kontrolą różnych instytucji (głównie Kościoła Katolickiego i wspólnot komunalnych), a następnie ich sprzedaży na licytacjach. (pl)
  • A desamortização na Espanha foi um longo processo histórico-econômico iniciado no final do século XVIII por Godoy (1798) e concluído já entrado o século XX (16 de Dezembro de 1924). Em Portugal e outros países sucederam fenômenos de características similares. Consistiu em pôr no mercado, mediante leilão público, as terras e bens não produtivos em poder das chamadas «mãos-mortas», quase sempre da Igreja Católica ou das ordens religiosas e territórios nobiliários, que os acumularam como habituais beneficiárias de doações, testamentos e abintestatos. (pt)
rdfs:label
  • المصادرة الإسبانية (ar)
  • Desamortitzacions espanyoles (ca)
  • Desamortisation in Spanien (de)
  • Desamortización (eo)
  • Desamortización española (es)
  • Desamortizazioa Espainian (eu)
  • Ecclesiastical confiscations of Mendizábal (en)
  • Désamortissement espagnol (fr)
  • Desamortización di Mendizábal (it)
  • 永代所有財産解放令 (ja)
  • Desamortização na Espanha (pt)
  • Dezamortyzacja (pl)
  • 西班牙没收 (zh)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License