| dbo:abstract
|
- Constitutio criminalis Carolina (zkráceně CCC, Lex Carolina nebo jen Carolina) byl trestní řád, respektive zákoník s platností pro Svatou říši římskou vydaný císařem Karlem V. v roce 1532. Ustanovení Caroliny nikdy neplatila absolutně a v jednotlivých státech říše se k ní přistupovalo jen jako k určité směrnici, i tak se jednalo o velmi důležitou úpravu germánského trestního práva na dalších téměř tři sta let. Carolina upravovala zejména proces trestního práva, stanovila důležité zásady pro inkviziční řízení (přikazuje důsledné oddělení části vyšetřovací a části stanovení rozsudku), důležitá byla také stanovení užití útrpného práva, které bylo do této doby užíváno značně nejednotně. Navazuje na vydaný v roce 1507 pro bamberské biskupství. (cs)
- Die Constitutio Criminalis Carolina (CCC) oder Carolina (in zeitgenössischer Übersetzung Peinliche Gerichts- oder Peinliche Halsgerichtsordnung Kaiser Karls V., auch des Keysers Karls des fünfften und des heyligen Römischen Reichs peinlich Gerichts ordnung) von 1532 gilt als erstes allgemeines deutsches Strafgesetzbuch. Der Begriff „Peinlich“ bezieht auf das lateinische poena für „Strafe“ und meint Leibes- und Lebensstrafen. (de)
- La Constitutio Criminalis Carolina (ankaŭ konata kiel Lex Carolina) estas korpo de leĝoj de la Sankta Romia Imperio aprobita en 1532 dum la regado de Karlo la 5-a, de kiu ĝi prenas sian nomon. Ĝi estas konsiderata la unua korpuso de germana kriminala juro. En la germana estis nomita Halsgerichtsordnung Karls V. (eo)
- The Constitutio Criminalis Carolina (sometimes shortened to Carolina) is recognised as the first body of German criminal law (Strafgesetzbuch). It was also known as the Halsgerichtsordnung (Procedure for the judgment of capital crimes) of Charles V. Its basis was the Halsgerichtsordnung of Bamberg (also known as the Bambergensis) drawn up by Johann Freiherr von Schwarzenberg in 1507, which in turn went back to the humanistic school of Roman law. The Carolina was agreed in 1530 at the Diet of Augsburg under Holy Roman Emperor Charles V and ratified two years later at the Diet in Regensburg (1532) (which was judicially a Hoftag, an informal meeting), at which point it became law. It predominantly covered civil law alongside criminal law. Under the terms of the Constitutio Criminalis Carolina, actions such as murder, manslaughter, robbery, arson, homosexual relations, and witchcraft were henceforth defined as severe crimes. In particular, the Carolina specified that those found guilty of causing harm through witchcraft should be executed with fire, laying the foundation for the mass witch trials between 1580 and 1680. It was also the basis for the use of obtaining confessions by torture. The aim of the Constitutio Criminalis Carolina was to unify the legal system of the Holy Roman Empire, and thereby put an end to the penal jurisdiction which had until then varied haphazardly between the Empire's states. The Carolina succeeded in this despite a severability clause under which the Carolina only had subsidiary importance to the particular laws of the Imperial Estates. This severability clause was necessary to secure the assent of the Imperial Estates, which wanted to hold on to their own legal and legislative powers. Nevertheless, the severability clause did not detract from the Carolina's unification of the legal system and its reformatory effect on criminal law was indisputable. Further historical importance of the Constitutio Criminalis Carolina arises from the fact that this was the first adoption of the canonical Italian legal institute of the inquisition. Earlier criminal law only dealt with accusations of the victim of the crime without making inquiries of its own. The inquisition gave the court the chance to examine a case on its own accord and to find a judgement basing only on facts without being restricted by the interests of the parties. (en)
- La Constitutio Criminalis Carolina (también conocida como Lex Carolina) es un cuerpo de leyes del Sacro Imperio Romano Germánico aprobado en 1532 durante el reinado de Carlos V, del que toma su nombre. Es considerada el primer cuerpo de derecho penal alemán. En alemán se denominó Halsgerichtsordnung Karls V (Procedimiento para el enjuiciamiento de crímenes capitales de Carlos V). Se basó en el Halsgerichtsordnung de Bamberg (también conocido como el Bambergensis), elaborado por , en 1507, que volvía a la escuela humanista del derecho romano. La Lex Carolina se redactó en 1530 en la Dieta de Augsburgo y fue ratificada dos años más tarde en la Dieta de Ratisbona. A pesar de su nombre dedica mayor parte al derecho civil que al derecho penal. Bajo la Constitutio Carolina Criminalis se consideraban delitos graves actos tales como el asesinato, el homicidio, el robo, el incendio provocado, la homosexualidad y la brujería. En particular, la Carolina especificó que los culpables de causar un daño a través de la brujería deberían ser ejecutados en la hoguera, sentando las bases para los juicios de brujas masivos producidos entre 1580 y 1680. También constituyó el fundamento legal de la tortura para la obtención de confesiones. El objetivo de la Constitutio Carolina Criminalis era unificar el sistema legal del Imperio, y así poner fin a la jurisdicción penal local, que hasta entonces había variado al azar entre los estados del imperio. La Lex Carolina logró esto a pesar de una cláusula de separación por la cual la Carolina sólo tenía importancia secundaria tras las leyes particulares de los estados imperiales. Esta cláusula de separación fue necesaria para asegurar la aprobación de los estados imperiales, que querían mantener a sus propios poderes judiciales y legislativos. No obstante, la cláusula de separación no impidió la unificación del sistema jurídico de la Carolina y su efecto reformador en el derecho penal fue indiscutible. La Constitutio Criminalis Carolina dejó impronta en el derecho al ser tomada como fuente de la inquisición italiana. A diferencia de las leyes penales anteriores que solo se aplicaban tras la acusación de la víctima de un delito, sin que existiera la posibilidad de que los juzgados hicieran investigaciones por iniciativa propia. La inquisición le dio al tribunal la oportunidad de examinar un caso a requerimiento suyo y encontrar una sentencia basándose únicamente en hechos, sin estar limitada por los intereses de las partes. (es)
- La Constitutio Criminalis Carolina est une loi du Saint-Empire romain germanique rendue en 1532, sous Charles Quint, dont elle reçut le nom. Elle réglait la procédure criminelle dans toute l'Allemagne et mettait un terme à l'arbitraire qui régnait dans cette partie de l'administration. Entre autres dispositions, elle prescrivait la publicité des débats et la publication des jugements. Elle contenait une clause d'exception : elle était promulguée sous réserve d'être acceptée dans les territoires, de ne pas être contraire au droit territorial. Rédigé entre 1530 et 1532, elle est en vigueur dans de nombreux pays d'Europe jusqu'au XIXe siècle. La rédaction de ce code commence avec la Diète d’Augsbourg de 1530 et s’achève lors de la Diète de Ratisbonne de 1532. En effet le droit est tellement différent d'un pays à l'autre que Charles décide de l'harmoniser en créant une base commune. Ce code précurseur en Europe est publié en 1533 en allemand puis en Français. Elle pose les bases du droit et des procédures pénales qui seront valides dans le monde germanique pendant près de 300 ans. La « Caroline » fut également reçue dans certains cantons suisses, tels que Fribourg qui l’appliqua de 1741 à 1799 ; puis de 1803 jusqu’en 1849, date d’entrée en vigueur d’un Code criminel propre à ce Canton. Jusqu’à la Révolution, elle s’est même appliquée aux troupes suisses placées au service du Roi de France, suivant le principe de la personnalité des lois (et non celui de la territorialité des lois). Le nom de « La caroline » vient de l'adjectif dérivé du latin « carolina », qui a trait à Charles. (fr)
- Constitutio Criminalis Carolina (nazwa potoczna: Carolina; znana również pod skrótem CCC) – szesnastowieczny niemiecki kodeks karny, uznawany za pierwszą wielką kodyfikację prawa czasów nowożytnych. Carolina wprowadziła do prawa karnego materialnego i procesowego szereg przełomowych unowocześnień (m.in. przyjęcie w ściganiu przestępstw, określenie winy jako podstawy odpowiedzialności karnej, zniesienie systemu kar kompozycyjnych, przyjęcie zasady prawdy materialnej i zasady racjonalnych środków dowodowych w procesie karnym) przy jednoczesnym radykalnym zwiększeniu surowości kar w porównaniu z czasami średniowiecza. Czas powstania tej konstytucji datuje się pod koniec lipca 1532 w Ratyzbonie. Uchwalona przez Sejm Rzeszy, ogłoszona przez Karola V w 1532. Wywarła wpływ na większość kodyfikacji prawa karnego w Europie od XVI do XVIII wieku. (pl)
- Constitutio Criminalis Carolina (ibland bara Carolina) var en tidig lag (Strafgesetzbuch) i Tysk-romerska riket. Den kallades ocklså , och antogs 1530 på . Den lade grunden för häxprocesserna som genomfördes 1580-1680. (sv)
- Каролина (лат. Constitutio Criminalis Carolina, сокращённо C.C.C., немецкое название — нем. Peinliche Gerichtsordnung Karls V, сокращённо P.G.O.) — принятое в 1532 и опубликованное в 1533 году Уголовно-судебное уложение «Священной Римской империи германской нации». Получила название в честь императора Карла V. Являясь единственным общеимперским уголовным уложением, Каролина имела целью упорядочить уголовное судопроизводство в местных судах. Данное Уложение является одним из самых полных кодексов уголовного законодательства XVI века. Издан он был через три года после окончания крестьянской войны в Германии, отличался суровостью наказаний. Действовал до конца XVIII века. Каролина строилась на основе принципа справедливости, о чем неоднократно упоминается в ее тексте. Данный памятник не вводил в Германии инквизиционный процесс, а лишь закреплял его и устанавливал законные правила ведения процесса. Каролина представляется существенным шагом вперед в законодательной технике, поскольку достаточно четко определялись некоторые тонкие вопросы уголовного права, такие как, например, отличие причинения смерти по неосторожности от невиновного причинения смерти (ст.146), условия для признания необходимой обороны правомерной (ст.140) и т.д. (ru)
- O Constitutio Criminalis Carolina (às vezes abreviado para Carolina) é reconhecido como o primeiro esboço do direito penal alemão. Era também conhecido como Halsgerichtsordnung (Procedimento para o julgamento de crimes capitais) de Carlos V. Sua base era o Halsgerichtsordnung de Bamberg (também conhecido como Bambergensis), elaborado por Johann Freiherr von Schwarzenberg em 1507, que por sua vez remontava à escola humanística do direito romano. O Carolina foi acordado em 1530 na Dieta de Augsburg sob o Sacro Imperador Romano Carlos V e ratificado dois anos depois na Dieta de Regensburg (1532) (que era judicialmente um Hoftag, uma reunião informal), altura em que se tornou lei. Abrangeu predominantemente o direito civil ao lado do direito penal. Nos termos da Constitutio Criminalis Carolina, atos como homicídio, homicídio, roubo, incêndio criminoso, relações homossexuais e feitiçaria passaram a ser definidos como crimes graves. Em particular, Carolina especificou que aqueles considerados culpados de causar danos por meio de bruxaria deveriam ser executados com fogo, lançando as bases para os julgamentos em massa por bruxaria entre 1580 e 1680. Era também a base para a obtenção de confissões por meio de tortura. O objetivo da Constitutio Criminalis Carolina era unificar o sistema jurídico do Sacro Império Romano e, assim, acabar com a jurisdição penal que até então tinha variado desordenadamente entre os estados do Império. O Carolina teve sucesso nisso, apesar de uma cláusula de separabilidade sob a qual Carolina só tinha importância subsidiária para as leis particulares dos Estados Imperiais. Essa cláusula de separabilidade era necessária para garantir o consentimento dos Estados imperiais, que queriam manter seus próprios poderes legais e legislativos. No entanto, a cláusula de separabilidade não prejudicou a unificação do sistema jurídico pelo Carolina e seu efeito reformatório sobre o direito penal foi indiscutível. Outra importância histórica da Constitutio Criminalis Carolina surge do fato de que esta foi a primeira adoção do instituto jurídico italiano canônico da Inquisição. O direito penal anterior tratava apenas das acusações da vítima do crime, sem fazer investigações próprias. A inquisição deu ao tribunal a chance de examinar um caso por conta própria e encontrar uma decisão baseada apenas em fatos, sem ser restringido pelos interesses das partes. (pt)
- Кароліна (лат. Constitutio Criminalis Carolina або скорочено, C.C.C., німецька назва — Peinliche Gerichtsordnung Karl’s V, або скорочено, P.G.O.) — ухвалене 1532 року й опубліковане 1533 року Кримінально-судове укладення Священної Римської імперії німецької нації. Отримала назву на честь імператора Карла V (1519—1555). Будучи єдиним загальноімперським законом роздробленої Німеччини, Кароліна мала на меті упорядкувати кримінальне судочинство у місцевих судах. Дане Укладення є одним з найповніших кодексів кримінального законодавства XVI століття. Весь кодекс був побудований на презумпції вини, тобто звинувачуваний сам мав доводити свою невинуватість. Видано його було через три роки після завершення селянської війни в Німеччині, відрізнявся суворістю, навіть жорстокістю мір покарання. Діяв до кінця XVIII століття. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Constitutio criminalis Carolina (zkráceně CCC, Lex Carolina nebo jen Carolina) byl trestní řád, respektive zákoník s platností pro Svatou říši římskou vydaný císařem Karlem V. v roce 1532. Ustanovení Caroliny nikdy neplatila absolutně a v jednotlivých státech říše se k ní přistupovalo jen jako k určité směrnici, i tak se jednalo o velmi důležitou úpravu germánského trestního práva na dalších téměř tři sta let. Carolina upravovala zejména proces trestního práva, stanovila důležité zásady pro inkviziční řízení (přikazuje důsledné oddělení části vyšetřovací a části stanovení rozsudku), důležitá byla také stanovení užití útrpného práva, které bylo do této doby užíváno značně nejednotně. Navazuje na vydaný v roce 1507 pro bamberské biskupství. (cs)
- Die Constitutio Criminalis Carolina (CCC) oder Carolina (in zeitgenössischer Übersetzung Peinliche Gerichts- oder Peinliche Halsgerichtsordnung Kaiser Karls V., auch des Keysers Karls des fünfften und des heyligen Römischen Reichs peinlich Gerichts ordnung) von 1532 gilt als erstes allgemeines deutsches Strafgesetzbuch. Der Begriff „Peinlich“ bezieht auf das lateinische poena für „Strafe“ und meint Leibes- und Lebensstrafen. (de)
- La Constitutio Criminalis Carolina (ankaŭ konata kiel Lex Carolina) estas korpo de leĝoj de la Sankta Romia Imperio aprobita en 1532 dum la regado de Karlo la 5-a, de kiu ĝi prenas sian nomon. Ĝi estas konsiderata la unua korpuso de germana kriminala juro. En la germana estis nomita Halsgerichtsordnung Karls V. (eo)
- Constitutio Criminalis Carolina (ibland bara Carolina) var en tidig lag (Strafgesetzbuch) i Tysk-romerska riket. Den kallades ocklså , och antogs 1530 på . Den lade grunden för häxprocesserna som genomfördes 1580-1680. (sv)
- The Constitutio Criminalis Carolina (sometimes shortened to Carolina) is recognised as the first body of German criminal law (Strafgesetzbuch). It was also known as the Halsgerichtsordnung (Procedure for the judgment of capital crimes) of Charles V. Its basis was the Halsgerichtsordnung of Bamberg (also known as the Bambergensis) drawn up by Johann Freiherr von Schwarzenberg in 1507, which in turn went back to the humanistic school of Roman law. (en)
- La Constitutio Criminalis Carolina (también conocida como Lex Carolina) es un cuerpo de leyes del Sacro Imperio Romano Germánico aprobado en 1532 durante el reinado de Carlos V, del que toma su nombre. Es considerada el primer cuerpo de derecho penal alemán. En alemán se denominó Halsgerichtsordnung Karls V (Procedimiento para el enjuiciamiento de crímenes capitales de Carlos V). Se basó en el Halsgerichtsordnung de Bamberg (también conocido como el Bambergensis), elaborado por , en 1507, que volvía a la escuela humanista del derecho romano. (es)
- La Constitutio Criminalis Carolina est une loi du Saint-Empire romain germanique rendue en 1532, sous Charles Quint, dont elle reçut le nom. Elle réglait la procédure criminelle dans toute l'Allemagne et mettait un terme à l'arbitraire qui régnait dans cette partie de l'administration. Entre autres dispositions, elle prescrivait la publicité des débats et la publication des jugements. Elle contenait une clause d'exception : elle était promulguée sous réserve d'être acceptée dans les territoires, de ne pas être contraire au droit territorial. (fr)
- Constitutio Criminalis Carolina (nazwa potoczna: Carolina; znana również pod skrótem CCC) – szesnastowieczny niemiecki kodeks karny, uznawany za pierwszą wielką kodyfikację prawa czasów nowożytnych. Carolina wprowadziła do prawa karnego materialnego i procesowego szereg przełomowych unowocześnień (m.in. przyjęcie w ściganiu przestępstw, określenie winy jako podstawy odpowiedzialności karnej, zniesienie systemu kar kompozycyjnych, przyjęcie zasady prawdy materialnej i zasady racjonalnych środków dowodowych w procesie karnym) przy jednoczesnym radykalnym zwiększeniu surowości kar w porównaniu z czasami średniowiecza. (pl)
- O Constitutio Criminalis Carolina (às vezes abreviado para Carolina) é reconhecido como o primeiro esboço do direito penal alemão. Era também conhecido como Halsgerichtsordnung (Procedimento para o julgamento de crimes capitais) de Carlos V. Sua base era o Halsgerichtsordnung de Bamberg (também conhecido como Bambergensis), elaborado por Johann Freiherr von Schwarzenberg em 1507, que por sua vez remontava à escola humanística do direito romano. (pt)
- Каролина (лат. Constitutio Criminalis Carolina, сокращённо C.C.C., немецкое название — нем. Peinliche Gerichtsordnung Karls V, сокращённо P.G.O.) — принятое в 1532 и опубликованное в 1533 году Уголовно-судебное уложение «Священной Римской империи германской нации». Получила название в честь императора Карла V. Являясь единственным общеимперским уголовным уложением, Каролина имела целью упорядочить уголовное судопроизводство в местных судах. Данное Уложение является одним из самых полных кодексов уголовного законодательства XVI века. (ru)
- Кароліна (лат. Constitutio Criminalis Carolina або скорочено, C.C.C., німецька назва — Peinliche Gerichtsordnung Karl’s V, або скорочено, P.G.O.) — ухвалене 1532 року й опубліковане 1533 року Кримінально-судове укладення Священної Римської імперії німецької нації. Отримала назву на честь імператора Карла V (1519—1555). Видано його було через три роки після завершення селянської війни в Німеччині, відрізнявся суворістю, навіть жорстокістю мір покарання. Діяв до кінця XVIII століття. (uk)
|
_01.jpg?width=300)
_01.jpg){kind=link}
_01.jpg){kind=link}