| dbo:abstract
|
- اختبار تثبيت المتممة هو اختبار مناعي طبي يمكن استخدامه للكشف عن وجود جسم مضاد محدد أو مستضد محدد في مصل المريض، وذلك استنادًا إلى ما إذا كان تثبيت المتتمة يحدث أم لا. وقد استخدم على نطاق واسع لتشخيص العدوى، لا سيما مع الميكروبات التي لا يمكن اكتشافها بسهولة من خلال طرق الزراعة، والأمراض الروماتيزمية. ومع ذلك، في مختبرات التشخيص السريري تم استبدالها إلى حد كبير من قبل الطرق المصلية الأخرى مثل مقايسة امتصاصية مناعية للإنزيم المرتبط وطرق الكشف عن مسببات الأمراض على أساس الحمض النووي، وخاصة تفاعل البوليميراز المتسلسل. (ar)
- Komplement fixační test (zkratka CFT z anglického Complement fixation test), někdy označovaná jako reakce vazby komplementu nebo komplement fixační reakce (KFR), je imunologická metoda patřící mezi základní sérologické metody, jež fungují na principu reakce protilátky s antigenem. CFT využívá schopnosti vázat se na komplex antigenu s protilátkou (IgG a IgM izotopu) a následně tím aktivovat komplementový systém.Test se používá především k diagnostice infekčních onemocnění lidí a zvířat, přičemž CFT lze použit k identifikaci jak specifických protilátek tak antigenu. Metoda byla vypracována v roce 1901 Bordetem a Genguem. Přestože je metoda již na ústupu a je často nahrazována jinou technikou (např. ELISA), stále se používá v řadě diagnostických laboratořích například k diagnostice toxoplasmózy. (cs)
- Bei der Komplementbindungsreaktion (KBR) handelt es sich um einen Test zum Nachweis von Antikörpern (Ak) im Blutserum menschlicher und tierischer Patienten. Die KBR wurde durch den ELISA ersetzt. (de)
- The complement fixation test is an immunological medical test that can be used to detect the presence of either specific antibody or specific antigen in a patient's serum, based on whether complement fixation occurs. It was widely used to diagnose infections, particularly with microbes that are not easily detected by culture methods, and in rheumatic diseases. However, in clinical diagnostics labs it has been largely superseded by other serological methods such as ELISA and by DNA-based methods of pathogen detection, particularly PCR. (en)
- El ensayo de fijación del complemento es una prueba inmunológica que se puede usar para detectar la presencia de un anticuerpo específico o un antígeno específico en el suero de un paciente, en función de si se produce la fijación del complemento. Ha sido justificado y ampliamente utilizado para diagnosticar infecciones en particular de microbios que no se detectan fácilmente con métodos de cultivo y en enfermedades reumáticas. Sin embargo, en los laboratorios de diagnóstico clínico se ha sustituido en gran medida por otros métodos serológicos, como los ELISA y los métodos de detección de patógenos basados en el ADN, en particular la PCR . (es)
- Le test de fixation du complément est un test immunologique médical qui peut être utilisé pour détecter la présence d'anticorps spécifiques d'un antigène dans le sérum d'un patient, selon que la fixation du complément se produit ou non. Il a été largement utilisé pour diagnostiquer les infections, en particulier avec les microbes qui ne sont pas facilement détectables par des méthodes de culture, et dans les maladies rhumatismales. Cependant, dans les laboratoires de diagnostic clinique, il a été largement remplacée par d'autres méthodes sérologiques comme ELISA et par des méthodes basées sur la détection de l'ADN des pathogènes, en particulier la PCR. (fr)
- Il test di fissazione del complemento (F.d.C.) è una reazione immunologica utilizzata nei laboratori di microbiologia che sfrutta la capacità del complemento (una serie di proteine presenti nel sangue dei mammiferi e dell'uomo) di attivarsi qualora vi sia una reazione immunologica. In particolare, la formazione di un immunocomplesso prodotto tra un antigene e una immunoglobulina (IgG o IgM) attiva una cascata enzimatica che porta alla formazione di una proteina che lisa la cellula presentante l'antigene. In laboratorio, questa proprietà è sfruttata per la ricerca di anticorpi nel sangue, attraverso l'utilizzo di due sistemi Ag-Ab: il primo sistema è composto da un antigene noto e un siero ignoto, nel quale si ricerca la presenza di anticorpi; il secondo sistema è costituito da globuli rossi, solitamente di montone e di un antisiero anti-globuli rossi di montone, chiamato "sistema emolitico". Il complemento oscillerà tra i due sistemi, aggredendo il primo o il secondo, in funzione della formazione di un immunocomplesso. Più precisamente, per eseguire il test bisogna innanzitutto rimuovere il complemento dal siero in esame attraverso una inattivazione termica (il complemento è un fattore labile che viene distrutto tramite trattamento termico alla temperatura di 58 °C per 30 minuti), successivamente, si mettono a reagire una certa quantità di siero (a varie diluizioni) con una quantità fissa di antigene; in seguito, si aggiunge una quantità standardizzata di complemento (2 unità) in ogni provetta o pozzetto di reazione, e si incuba la reazione a 37 °C per 30 minuti. Il complemento si fisserà al sistema Ag-Ab qualora nel siero vi siano presenti anticorpi specifici. Nel caso in cui non vi sia specificità tra gli immunocompetenti in esame, il complemento rimarrà libero di legarsi al secondo sistema, aggiunto al termine della prima incubazione e costituito da sangue di montone e immunoglobuline anti-emazie di montone (chiamato in genere sistema emolitico), provocando la lisi dei globuli rossi e la liberazione di emoglobina. Se invece vi sarà stata la formazione di un immunocomplesso, esso lascerà libero il sistema emolitico di depositarsi interamente sul fondo della provetta o del pozzetto di una micropiastra, evidenziando una reazione positiva. (it)
- 補体結合反応（ほたいけつごうはんのう、英:complement fixation test）とは抗原抗体複合体と補体が結合する性質を利用した反応。抗原、抗体、補体が存在する溶液内では抗原が抗体に特異的に結合し、その抗原抗体複合体に非特異的に補体が結合する。また、補体は感作赤血球と結合して溶血を起こす。検体に一定量の抗原と補体を加え、一定時間反応させた後の感作赤血球を加えると、検体内に抗体が存在する場合には抗原抗体複合体に補体が結合し、感作赤血球に結合する補体がなくなるため溶血を示さない。反対に検体内に抗体が存在しない場合は溶血を示す。つまり、補体結合反応では溶血を示さなければ陽性、示せば陰性である。 (ja)
- Odczyn wiązania dopełniacza (OWD) – technika immunologiczna umożliwiająca wykrycie i określenie antygenu lub przeciwciała w badanym materiale (surowicy). Wykorzystuje się zdolność dopełniacza do lizy kompleksu: krwinka czerwona + swoiste przeciwciało. Odczyn jest dwustopniowy i zawiera układ testujący: surowica badana pozbawiona własnego dopełniacza (podgrzana wcześniej do temp. 56°C) + antygen + dopełniacz, inkubacja,następnie dodaje się system wykrywający: krwinki czerwone owcy + przeciwciała swoiste (amboceptor króliczy). Brak hemolizy świadczy o obecności poszukiwanych przeciwciał – odczyn dodatni, obecność hemolizy – odczyn ujemny. Prawidłowe wykonanie odczynu wymaga odpowiednich kontroli i precyzyjnej standaryzacji. Do niedawna był stosowany w diagnostyce kiły jako tzw. odczyn Wassermana (jakościowy) lub Kolmera (ilościowy). (pl)
- De complement-bindingsreactie (CBR) is een immunologische test die gebruikt wordt in de medische diagnostiek meestal binnen de medische microbiologie om een infectie aan te tonen. Dit onderzoek toont aan dat een microorganisme (virus, bacterie) bij een patiënt aanwezig is of geweest is. Dit gebeurt door aantonen van ofwel onderdelen van het micro-organisme zelf (een z.g. antigeen), of van een reactie van de patiënt op het micro-organisme (z.g. specifieke antistoffen in het bloed van de patiënt). De CBR ontleent zijn naam aan het gegeven dat complement wordt verbruikt wanneer een verbinding ontstaat tussen antigeen en antilichaam. Aan het eind van de 19e eeuw kwamen veel serologische onderzoeksmethoden tot stand. Grote vorderingen zijn gemaakt voor de diagnose van syfilis met de Wassermannreactie, een belangrijke vertegenwoordiger van de complementbindingsreactie. (nl)
- Реакція зв'язування комплементу (РЗК, англ. complement fixation test) — серологічний тест, заснований на інактивації комплементу комплексом антиген-антитіло, що відбувається на 1-й стадії реакції. При відповідності один одному антигени і антитіла утворюють такий імунний комплекс, до якого через Fc-фрагмент антитіл приєднується комплемент, тобто відбувається зв'язування комплементу комплексом антиген-антитіло. Якщо ж комплекс антиген-антитіло не утворюється, то комплемент залишається вільним. Зв'язування вільного комплементу можна виявити шляхом додавання другої системи антиген-антитіло, такої як еритроцити та антитіла до них, що потребує комплементу для його завершення — відбувається на 2-й стадії реакції. Відсутність лізису еритроцитів вказує на те, що специфічна реакція антиген-антитіло відбулася на 1-й стадії. Якщо ж еритроцити лізирувалися, то присутній вільний комплемент, що вказує на відсутність реакції антиген-антитіло на 1-й стадії. Реакція може бути використана для виявлення наявності специфічного антитіла або специфічного антигену в сироватці пацієнта залежно від того, відбувається чи ні фіксація комплементу. Його широко використовували для діагностики інфекційних хвороб, зокрема бактеріальних, які важко виявити за допомогою бактеріологічного посіву, як то при сифілісі, кампілобактеріозі, а також при ревматичних захворюваннях. Специфічна взаємодія антигенів та антитіл супроводжується адсорбцією, тобто зв'язуванням комплементу. Оскільки процес його зв'язування комплементу не проявляється візуально, Ж. Борде і О. Жангу на початку XX століття запропонували використовувати як індикатор реакції гемолітичну систему — еритроцити барана разом із гемолітичною сироваткою, яка показує, чи фіксований комплемент комплексом антиген-антитіло. Якщо вони відповідають один одному, то утворюється імунний комплекс, з яким комплемент зв'язується і гемолізу не відбувається. Якщо антитіла не відповідають антигену, то комплекс не створюється і комплемент, що залишився вільним, з'єднується з іншою системою і спричинює гемоліз. І хоча сироватка втрачала здатність аглютинувати еритроцити при нагріванні до 55°C, її потенція відновлювалася, коли додавали комплемент. Антигеном для реакції слугують культури різних вбитих мікроорганізмів, їхні лизати, компоненти бактерій, патологічно змінених і нормальних органів, тканинних ліпідів, віруси і вірусовмісні матеріали. Реакцію враховують кількісно, налаштувавши серію розведень сироватки пацієнта, визначають найвище розведення, при якому ще є зв'язування комплементу. Розведення починається з 1:5 і зменшується з кратністю 2, найчастіще закінчується 1:400. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- اختبار تثبيت المتممة هو اختبار مناعي طبي يمكن استخدامه للكشف عن وجود جسم مضاد محدد أو مستضد محدد في مصل المريض، وذلك استنادًا إلى ما إذا كان تثبيت المتتمة يحدث أم لا. وقد استخدم على نطاق واسع لتشخيص العدوى، لا سيما مع الميكروبات التي لا يمكن اكتشافها بسهولة من خلال طرق الزراعة، والأمراض الروماتيزمية. ومع ذلك، في مختبرات التشخيص السريري تم استبدالها إلى حد كبير من قبل الطرق المصلية الأخرى مثل مقايسة امتصاصية مناعية للإنزيم المرتبط وطرق الكشف عن مسببات الأمراض على أساس الحمض النووي، وخاصة تفاعل البوليميراز المتسلسل. (ar)
- Bei der Komplementbindungsreaktion (KBR) handelt es sich um einen Test zum Nachweis von Antikörpern (Ak) im Blutserum menschlicher und tierischer Patienten. Die KBR wurde durch den ELISA ersetzt. (de)
- The complement fixation test is an immunological medical test that can be used to detect the presence of either specific antibody or specific antigen in a patient's serum, based on whether complement fixation occurs. It was widely used to diagnose infections, particularly with microbes that are not easily detected by culture methods, and in rheumatic diseases. However, in clinical diagnostics labs it has been largely superseded by other serological methods such as ELISA and by DNA-based methods of pathogen detection, particularly PCR. (en)
- El ensayo de fijación del complemento es una prueba inmunológica que se puede usar para detectar la presencia de un anticuerpo específico o un antígeno específico en el suero de un paciente, en función de si se produce la fijación del complemento. Ha sido justificado y ampliamente utilizado para diagnosticar infecciones en particular de microbios que no se detectan fácilmente con métodos de cultivo y en enfermedades reumáticas. Sin embargo, en los laboratorios de diagnóstico clínico se ha sustituido en gran medida por otros métodos serológicos, como los ELISA y los métodos de detección de patógenos basados en el ADN, en particular la PCR . (es)
- Le test de fixation du complément est un test immunologique médical qui peut être utilisé pour détecter la présence d'anticorps spécifiques d'un antigène dans le sérum d'un patient, selon que la fixation du complément se produit ou non. Il a été largement utilisé pour diagnostiquer les infections, en particulier avec les microbes qui ne sont pas facilement détectables par des méthodes de culture, et dans les maladies rhumatismales. Cependant, dans les laboratoires de diagnostic clinique, il a été largement remplacée par d'autres méthodes sérologiques comme ELISA et par des méthodes basées sur la détection de l'ADN des pathogènes, en particulier la PCR. (fr)
- 補体結合反応（ほたいけつごうはんのう、英:complement fixation test）とは抗原抗体複合体と補体が結合する性質を利用した反応。抗原、抗体、補体が存在する溶液内では抗原が抗体に特異的に結合し、その抗原抗体複合体に非特異的に補体が結合する。また、補体は感作赤血球と結合して溶血を起こす。検体に一定量の抗原と補体を加え、一定時間反応させた後の感作赤血球を加えると、検体内に抗体が存在する場合には抗原抗体複合体に補体が結合し、感作赤血球に結合する補体がなくなるため溶血を示さない。反対に検体内に抗体が存在しない場合は溶血を示す。つまり、補体結合反応では溶血を示さなければ陽性、示せば陰性である。 (ja)
- Komplement fixační test (zkratka CFT z anglického Complement fixation test), někdy označovaná jako reakce vazby komplementu nebo komplement fixační reakce (KFR), je imunologická metoda patřící mezi základní sérologické metody, jež fungují na principu reakce protilátky s antigenem. CFT využívá schopnosti vázat se na komplex antigenu s protilátkou (IgG a IgM izotopu) a následně tím aktivovat komplementový systém.Test se používá především k diagnostice infekčních onemocnění lidí a zvířat, přičemž CFT lze použit k identifikaci jak specifických protilátek tak antigenu. Metoda byla vypracována v roce 1901 Bordetem a Genguem. Přestože je metoda již na ústupu a je často nahrazována jinou technikou (např. ELISA), stále se používá v řadě diagnostických laboratořích například k diagnostice toxoplasmó (cs)
- Il test di fissazione del complemento (F.d.C.) è una reazione immunologica utilizzata nei laboratori di microbiologia che sfrutta la capacità del complemento (una serie di proteine presenti nel sangue dei mammiferi e dell'uomo) di attivarsi qualora vi sia una reazione immunologica. In particolare, la formazione di un immunocomplesso prodotto tra un antigene e una immunoglobulina (IgG o IgM) attiva una cascata enzimatica che porta alla formazione di una proteina che lisa la cellula presentante l'antigene. (it)
- De complement-bindingsreactie (CBR) is een immunologische test die gebruikt wordt in de medische diagnostiek meestal binnen de medische microbiologie om een infectie aan te tonen. Dit onderzoek toont aan dat een microorganisme (virus, bacterie) bij een patiënt aanwezig is of geweest is. Dit gebeurt door aantonen van ofwel onderdelen van het micro-organisme zelf (een z.g. antigeen), of van een reactie van de patiënt op het micro-organisme (z.g. specifieke antistoffen in het bloed van de patiënt). De CBR ontleent zijn naam aan het gegeven dat complement wordt verbruikt wanneer een verbinding ontstaat tussen antigeen en antilichaam. Aan het eind van de 19e eeuw kwamen veel serologische onderzoeksmethoden tot stand. Grote vorderingen zijn gemaakt voor de diagnose van syfilis met de Wassermannr (nl)
- Odczyn wiązania dopełniacza (OWD) – technika immunologiczna umożliwiająca wykrycie i określenie antygenu lub przeciwciała w badanym materiale (surowicy). Wykorzystuje się zdolność dopełniacza do lizy kompleksu: krwinka czerwona + swoiste przeciwciało. Odczyn jest dwustopniowy i zawiera układ testujący: surowica badana pozbawiona własnego dopełniacza (podgrzana wcześniej do temp. 56°C) + antygen + dopełniacz, inkubacja,następnie dodaje się system wykrywający: krwinki czerwone owcy + przeciwciała swoiste (amboceptor króliczy). Brak hemolizy świadczy o obecności poszukiwanych przeciwciał – odczyn dodatni, obecność hemolizy – odczyn ujemny. Prawidłowe wykonanie odczynu wymaga odpowiednich kontroli i precyzyjnej standaryzacji. Do niedawna był stosowany w diagnostyce kiły jako tzw. odczyn Wasser (pl)
- Реакція зв'язування комплементу (РЗК, англ. complement fixation test) — серологічний тест, заснований на інактивації комплементу комплексом антиген-антитіло, що відбувається на 1-й стадії реакції. При відповідності один одному антигени і антитіла утворюють такий імунний комплекс, до якого через Fc-фрагмент антитіл приєднується комплемент, тобто відбувається зв'язування комплементу комплексом антиген-антитіло. Якщо ж комплекс антиген-антитіло не утворюється, то комплемент залишається вільним. Зв'язування вільного комплементу можна виявити шляхом додавання другої системи антиген-антитіло, такої як еритроцити та антитіла до них, що потребує комплементу для його завершення — відбувається на 2-й стадії реакції. (uk)
|
