| dbo:abstract
|
- Cielo d'Alcamo (en la sicilia lingvo Ciullu d'Àlcamu) estis itala poeto, supozeble naskiĝinta en Alcamo, Sicilio, en la unua duono de la 13-a jarcento. Estas unu el la plej reprezentaj poetoj de la populara poezio kaj de la Sicilia skolo. Li estas aŭtoro de kontrasto en suda dialekto titolita "Rosa fresca aulentissima" kaj kiu inaŭguris en Italio la tradicion de populara poezio. (eo)
- Cielo d'Alcamo (Italian pronunciation: [ˈtʃɛːlo ˈdalkamo]; also spelled Ciullo) was an Italian poet, born in the early 13th century. He is considered one of the fathers of Italian medieval jester poetry. His traditional surname (which would mean "from Alcamo", a town in northwestern Sicily) has been differently identified by other scholars as Dalcamo. (The modern form of the name "Cielo" is "Michele" or "Michael".) Cielo d'Alcamo and fellow 13th century poet Giacomo da Lentini are credited as the inventors of the love sonnet. D'Alcamo is known exclusively from the poem "Rosa Fresca Aulentissima" ("Fresh and Very Perfumed Rose"), which contained in a single codex now in the Vatican Library. This work is written in a southern Italian language, with several continental influences: it represents a parody of the themes of the contemporary Troubador poetry of Provence, as well as of the language used in the "Magna Curia" of literates and scholars at the court of Emperor Frederick II at the time. The date of execution has been assigned between 1231 and 1250. Identified by some scholars (such as Francesco De Sanctis) as a popular work, "Rosa fresca aulentissima" was most likely written by an acculturated author, as testified by his knowledge of works such as the Roman de la Rose and by his likely vicinity to Frederick II's court. (en)
- Cielo d'Alcamo est un écrivain sicilien du XIIIe siècle. Son texte le plus connu est le Contrasto (Rosa fresca aulentissima...), qui est une parodie de l'amour courtois de l'époque. Sa forme métrique très particulière s'inspire peut-être de la poésie arabo-andalouse circulant encore à son époque. (fr)
- Cielo d'Alcamo fue un poeta italiano, nacido presumiblemente en Alcamo, Sicilia, en la primera mitad del siglo XIII. Es uno de los poetas más representativos de la poesía popular juglaresca y de la Escuela siciliana. Es autor de un en dialecto meridional que lleva por título Rosa fresca aulentissima y que inaugura en Italia la tradición de la . Se trata de un diálogo destinado a la representación, en el que una mujer aldeana, solicitada por un amante descarado, trata de resistirse antes de entregarse a él. (es)
- Cielo d'Alcamo – poeta włoski XIII wieku, zaliczany do przedstawicieli szkoły sycylijskiej Cielo d'Alcamo był prawdopodobnie żonglerem sycylijskim, choć doskonałe opanowanie przez niego formuł poezji dworskiej, jakiego dowody daje w swoim utworze, jest podstawą domysłów, iż mógł być związany z dworem cesarza Fryderyka II Hohenstaufa świadomie używającym języka nowej poezji w sposób komiczny. Zachował się jego dialog (contrasto) znany pod tytułem Rosa fresca aulentissima (Różo świeża, najwonniejsza). Utwór powstał około czwartego dziesięciolecia XIII wieku. Był przeznaczony do recytacji lub odegrania. Stylistycznie nawiązuje do pastoreli, w której poeta-rycerz przy pomocy utrzymanych w dwornym tonie komplementów, obietnic zapłaty lub gróźb zabiegał o wzajemność skromnej, często nieokrzesanej, dość wulgarnej i szpetnej pasterki. Był to rodzaj zalotów niewątpliwie odległy od świata dworskiego, jednak zrozumiały tylko na jego tle, jako jego zaprzeczenie. Dialog Ciela toczy się między żonglerem-donżuanem a zuchwałą dziewczyną, która początkowo odrzuca jego zaloty ("oszalałeś", "dam sobie raczej obciąć włosy" – to jest – pójdę do klasztoru, "strzeż się moich krewnych"). Stopniowo jednak ustępuje: prosi, aby znalazł sobie piękniejszą (on wylicza wtedy krainy, w których takiej szukał), wyraża zgodę pod warunkiem, że zakochany ją poślubi za wiedzą rodziców. Mężczyzna nalega dalej: jeśli nie chce mu się oddać niech go natychmiast zabije. Składa przysięgę po wsze czasy na Ewangelię skradzioną z kościoła. Na koniec kobieta robi w końcu to na czym obojgu zależy, mówi: Chodźmy wreszcie do łóżka, bo nie wiadomo, co nas spotka. Początkowe przekomarzanie jest grą pozorów, z której dobrze zdają sobie sprawę obie strony, świadome wzajemnych skłonności. Pożądanie, agresywność, oszustwa i kłamstwa pojawiające się w rozmowie kontrastują z wyidealizowaną miłością intelektualistów. Dosadny, komiczny język zostaje wprowadzony w celu parodystycznym jest wyraźnym przeciwieństwem podniosłego stylu dworskiego. Autor zresztą biegle włada obydwoma stylami obok wyszukanych wyrażeń właściwych trubadurom ("Różo upragniona", "pani pięknolica") używa zwrotów potocznych ("złapałaś mnie jak rybę na wędkę", "potrwa to krócej niż podgrzanie jajka", aż po końcowe zaproszenie do łóżka). Wymiana zdań jest bardzo żywa. Dialog ma przy tym dość skomplikowaną budowę metryczną: strofy 5-wersowe złożone z trzech podwójnych siedmiozgłoskowców i dwóch jedenastozgłoskowców o rymach aaa/bb. (pl)
- Cielo d'Alcamo, un tempo conosciuto anche come Ciullo d'Alcamo (Alcamo, ... – XIII secolo), è stato un poeta italiano. È uno dei più significativi rappresentanti della scuola siciliana. Busto marmoreo di Cielo d'Alcamo (Villa Giulia, Palermo)Monumento a Cielo d'Alcamo (it)
|
| rdfs:comment
|
- Cielo d'Alcamo (en la sicilia lingvo Ciullu d'Àlcamu) estis itala poeto, supozeble naskiĝinta en Alcamo, Sicilio, en la unua duono de la 13-a jarcento. Estas unu el la plej reprezentaj poetoj de la populara poezio kaj de la Sicilia skolo. Li estas aŭtoro de kontrasto en suda dialekto titolita "Rosa fresca aulentissima" kaj kiu inaŭguris en Italio la tradicion de populara poezio. (eo)
- Cielo d'Alcamo est un écrivain sicilien du XIIIe siècle. Son texte le plus connu est le Contrasto (Rosa fresca aulentissima...), qui est une parodie de l'amour courtois de l'époque. Sa forme métrique très particulière s'inspire peut-être de la poésie arabo-andalouse circulant encore à son époque. (fr)
- Cielo d'Alcamo fue un poeta italiano, nacido presumiblemente en Alcamo, Sicilia, en la primera mitad del siglo XIII. Es uno de los poetas más representativos de la poesía popular juglaresca y de la Escuela siciliana. Es autor de un en dialecto meridional que lleva por título Rosa fresca aulentissima y que inaugura en Italia la tradición de la . Se trata de un diálogo destinado a la representación, en el que una mujer aldeana, solicitada por un amante descarado, trata de resistirse antes de entregarse a él. (es)
- Cielo d'Alcamo, un tempo conosciuto anche come Ciullo d'Alcamo (Alcamo, ... – XIII secolo), è stato un poeta italiano. È uno dei più significativi rappresentanti della scuola siciliana. Busto marmoreo di Cielo d'Alcamo (Villa Giulia, Palermo)Monumento a Cielo d'Alcamo (it)
- Cielo d'Alcamo (Italian pronunciation: [ˈtʃɛːlo ˈdalkamo]; also spelled Ciullo) was an Italian poet, born in the early 13th century. He is considered one of the fathers of Italian medieval jester poetry. His traditional surname (which would mean "from Alcamo", a town in northwestern Sicily) has been differently identified by other scholars as Dalcamo. (The modern form of the name "Cielo" is "Michele" or "Michael".) Cielo d'Alcamo and fellow 13th century poet Giacomo da Lentini are credited as the inventors of the love sonnet. (en)
- Cielo d'Alcamo – poeta włoski XIII wieku, zaliczany do przedstawicieli szkoły sycylijskiej Cielo d'Alcamo był prawdopodobnie żonglerem sycylijskim, choć doskonałe opanowanie przez niego formuł poezji dworskiej, jakiego dowody daje w swoim utworze, jest podstawą domysłów, iż mógł być związany z dworem cesarza Fryderyka II Hohenstaufa świadomie używającym języka nowej poezji w sposób komiczny. (pl)
|
