| dbo:abstract
|
- Bibiano Zapirain (2 December 1919 – 2 December 2000) was a Uruguayan footballer. (en)
- Bibiano Zapirain (Tomás Gomensoro, Artigas, 2 de diciembre de 1919 - Bogotá, Colombia, 2 de diciembre de 2000) fue un futbolista uruguayo de destacadas actuaciones durante los años 1940 e integrante de la delantera que conquistó el Quinquenio de Nacional. (es)
- Bibiano Zapirain (né le 2 décembre 1919 à Tomas Gomensoro en Uruguay et mort le 2 décembre 2000 à Bogota en Colombie) est un footballeur international uruguayen, qui évoluait au poste d'attaquant. (fr)
- Bibiano Zapirain (Tomás Gomensoro, 2 dicembre 1919 – Bogotà, 2 dicembre 2000) è stato un calciatore uruguaiano. (it)
- Bibiano Zapirain (ur. 2 grudnia 1919 w Tomás Gomensoro, zm. 2 grudnia 2000 w Bogocie) – urugwajski piłkarz, napastnik. Urodzony w Tomás Gomensoro w piłkę zaczął grać w klubie Colón. Jako gracz tego klubu w 1937 roku występował w reprezentacji departamentu Artigas. W 1939 roku został graczem brazylijskiego klubu , a rok później grał już w barwach Club Nacional de Football. Razem z Nacionalem zdobył w 1940 i 1941 roku tytuł mistrza Urugwaju. Jako piłkarz klubu Nacional wziął udział w turnieju Copa América 1942, gdzie Urugwaj zdobył tytuł mistrza Ameryki Południowej. Zapirain zagrał we wszystkich sześciu meczach – z Chile (zdobył bramkę), Ekwadorem (zdobył bramkę), Brazylią, Paragwajem, Peru i Argentyną (zdobył bramkę). Zapirain w 1942 i 1943 roku zdobył razem z Nacionalem kolejne dwa mistrzostwa Urugwaju, a w 1944 i 1945 roku dwa razy z rzędu wicemistrzostwo Urugwaju. Nadal jako gracz klubu Nacional wziął udział w turnieju Copa América 1945, gdzie Urugwaj zajął czwarte miejsce. Zapirain zagrał w czterech meczach – z Kolumbią (w 60 minucie zastąpił go Luis Ernesto Castro), Brazylią, Chile i Argentyną. Rok później wziął udział w turnieju Copa América 1946, gdzie Urugwaj ponownie był czwarty. Zapirain zagrał w czterech meczach – z Chile, Brazylią, Boliwią (zagrał tylko w pierwszej połowie – po przerwie jego miejsce zajął Ramón Castro) i Argentyną. W 1946 roku, po zakończonym turnieju kontynentalnym, wyemigrował do Włoch, by grać w drużynie klubu Inter Mediolan. Pierwszy raz barwy Interu przywdział w zremisowanym 1:1 meczu z Brescią. W Interze do 1948 roku rozegrał 58 meczów, w których zdobył 18 bramek. W 1949 znów grał w Urugwaju, w klubie Nacional, z którym zdobył wicemistrzostwo, a w 1950 roku mistrzostwo Urugwaju. W 1951 roku Zapirain ponownie był wicemistrzem kraju, a w 1952 roku zdobył swój ostatni tytuł mistrza Urugwaju. Łącznie w klubie Nacional Zapirain zoregrał 190 meczów i zdobył 112 bramek. W 1953 roku przeszedł do wenezuelskiego klubu , a później grał w kolumbijskich klubach Millonarios FC i Independiente Santa Fe. Od 10 stycznia 1942 roku do 2 lutego 1946 roku rozegrał w reprezentacji Urugwaju 20 meczów i zdobył 4 bramki. Zmarł 2 grudnia 2000 roku w Bogocie, stolicy Kolumbii. (pl)
- Bibiano Zapirain (Tomás Gomensoro, 2 de dezembro de 1919 - Bogotá, 2 de dezembro de 2000) foi um antigo futebolista uruguaio. Foi um dos mais afamados atacantes uruguaios dos anos 40. Começou a jogar pelo clube amador Colón, de sua cidade natal, e com 18 anos disputa o Torneo del Litoral pela seleção do departamento de Artigas. Em 1939 atravessa a fronteira norte e tem uma fugaz passagem pelo Grêmio Esportivo Bagé. Em 1940 chega ao Nacional, um dos grandes do futebol uruguaio, e disputa 7 temporadas seguintes pelo tricolor de Montevidéu ao lado de goleadores como Luis Ernesto Castro, Aníbal Ciocca, Atilio Garcia e Roberto Porta, vencendo 4 campeonatos uruguaios nesse período (1941,1942,1943 e 1946). Ainda conquista com a seleção uruguaia a Copa América, então denominada Campeonato Sul-Americano de Seleções em 1942, no certame realizado em Montevidéu, e no qual Zapirain marcou o gol da vitória contra os argentinos, diante de 70.000 espectadores no Estádio Centenário, gol que deu o título aos orientais.Jogava como ala-esquerda , mas havia iniciado a carreira como atacante . Dotado de força física e boa qualidade técnica seus atributos principais era a velocidade na corrida e o chute potente e preciso. Em 1946, foi para a Itália, onde defendeu a Internazionale de Milão, que adquiria o passe de outros sul-americanos: os argentinos Bovio e Cerioni e os também uruguaios Volpi e Pedemonti. Esse quinteto de jogadores entrou para a história da equipe neroazzura de forma negativa e foi apelidado de I cinque bidoni (Os cinco enganadores) pelo rendimento decepcionante , mas Zapirain consegue se salvar das pesadas críticas da tifoseria e da imprensa milanesa apesar da sua fama de inveterado jogador de bilhar. Em 58 partidas pela Internazionale, Zapirain marcou 18 gols, e em 1949 está de volta ao Uruguai. Em 1950, estava na equipe do Nacional que conquista o campeonato uruguaio no mesmo ano que a Celeste Olímpica vence a Copa do Mundo de 1950 disputada no Brasil. Depois tem uma fugaz passagem pelo Cúcuta Deportivo da Colômbia. Em 1952, disputa sua última temporada pelo Nacional, conquistando mais um campeonato uruguaio, totalizando seis com a camisa tricolor. Em 1953, Zapirain deixa definitivamente o Uruguai jogando primeiramente no Loyola SC, da Venezuela e depois voltando e radicando-se na Colômbia onde ainda atua pelo Millonarios e pelo Independiente Santa Fe. Zapirain faleceu no dia em que completou 81 anos em Bogotá, em 2 de dezembro do ano 2000. (pt)
- Бибиа́но Сапира́йн (исп. Bibiano Zapirain Olivera; 2 декабря 1919, Томас-Гоменсоро, департамент Артигас — 2 декабря 2000, Богота, Колумбия) — уругвайский футболист, левый крайний нападающий. Чемпион Южной Америки 1942 года в составе сборной Уругвая. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Bibiano Zapirain (2 December 1919 – 2 December 2000) was a Uruguayan footballer. (en)
- Bibiano Zapirain (Tomás Gomensoro, Artigas, 2 de diciembre de 1919 - Bogotá, Colombia, 2 de diciembre de 2000) fue un futbolista uruguayo de destacadas actuaciones durante los años 1940 e integrante de la delantera que conquistó el Quinquenio de Nacional. (es)
- Bibiano Zapirain (né le 2 décembre 1919 à Tomas Gomensoro en Uruguay et mort le 2 décembre 2000 à Bogota en Colombie) est un footballeur international uruguayen, qui évoluait au poste d'attaquant. (fr)
- Bibiano Zapirain (Tomás Gomensoro, 2 dicembre 1919 – Bogotà, 2 dicembre 2000) è stato un calciatore uruguaiano. (it)
- Бибиа́но Сапира́йн (исп. Bibiano Zapirain Olivera; 2 декабря 1919, Томас-Гоменсоро, департамент Артигас — 2 декабря 2000, Богота, Колумбия) — уругвайский футболист, левый крайний нападающий. Чемпион Южной Америки 1942 года в составе сборной Уругвая. (ru)
- Bibiano Zapirain (ur. 2 grudnia 1919 w Tomás Gomensoro, zm. 2 grudnia 2000 w Bogocie) – urugwajski piłkarz, napastnik. Urodzony w Tomás Gomensoro w piłkę zaczął grać w klubie Colón. Jako gracz tego klubu w 1937 roku występował w reprezentacji departamentu Artigas. W 1939 roku został graczem brazylijskiego klubu , a rok później grał już w barwach Club Nacional de Football. Razem z Nacionalem zdobył w 1940 i 1941 roku tytuł mistrza Urugwaju. Zapirain w 1942 i 1943 roku zdobył razem z Nacionalem kolejne dwa mistrzostwa Urugwaju, a w 1944 i 1945 roku dwa razy z rzędu wicemistrzostwo Urugwaju. (pl)
- Bibiano Zapirain (Tomás Gomensoro, 2 de dezembro de 1919 - Bogotá, 2 de dezembro de 2000) foi um antigo futebolista uruguaio. Foi um dos mais afamados atacantes uruguaios dos anos 40. Começou a jogar pelo clube amador Colón, de sua cidade natal, e com 18 anos disputa o Torneo del Litoral pela seleção do departamento de Artigas. Em 1939 atravessa a fronteira norte e tem uma fugaz passagem pelo Grêmio Esportivo Bagé. Em 1940 chega ao Nacional, um dos grandes do futebol uruguaio, e disputa 7 temporadas seguintes pelo tricolor de Montevidéu ao lado de goleadores como Luis Ernesto Castro, Aníbal Ciocca, Atilio Garcia e Roberto Porta, vencendo 4 campeonatos uruguaios nesse período (1941,1942,1943 e 1946). Ainda conquista com a seleção uruguaia a Copa América, então denominada Campeonato Sul-Amer (pt)
|
