| dbo:abstract
|
- معركة رودس هي معركة وقعت في 4–16 مايو 1912م بجزيرة رودس اليونانية كجزء من الحرب العثمانية الإيطالية . بين قوات الدولة العثمانية وقوات مملكة إيطاليا ،انتهت المعركة بانتصار مملكة إيطاليا. أستغرقت المعركة ثلاثة عشر يوماً مع استعانة الإيطاليين بقواتهم البحرية ومشاركة أسطولهم البحري وانهت مملكة إيطاليا بانتصارها في هذة المعركة على السيطرة العثمانية على جزيرة رودس التي قاربت من 400 عاماً . (ar)
- Η Μάχη της Ρόδου έλαβε χώρα τον Μάιο του 1912. Η μάχη ήταν μέρος του ιταλοτουρκικού πολέμου. Τα Ιταλικά στρατεύματα υπό τον αντιστράτηγο Τζιοβάνι Αμέλιο αποβιβάστηκαν στο τουρκικό νησί της Ρόδου και μετά από 13 ημέρες μάχης, έθεσαν τέλος στην Οθωμανική κατοχή του νησιού. Ήταν μιά σημαντική μάχη κατά τη διάρκεια των ιταλικών επιχειρήσεων στο Αιγαίο Πέλαγος. Οι ιταλικές δυνάμεις αριθμούσαν περίπου 9.000-10.400 άνδρες οι οποίοι υποστηρίζονταν από τα πλοία του στόλου του Ιταλικού Βασιλικού Ναυτικού. Πολλοί στρατιώτες ήταν βετεράνοι από τη Λιβύη, οι οποίοι είχαν πολεμήσει στη Βεγγάζη και το Τομπρούκ. Το Ιταλικό ΒασιλικόΝαυτικό άρχισε να επιχειρεί στο νησί λίγες μέρες πριν από την εισβολή, την 1η Μαΐου έκοψε το καλώδιο επικοινωνιών που συνέδεε τη Ρόδο με την ηπειρωτική χώρα. Στις 4:00 π.μ. της 4ης Μαΐου οι Ιταλοί άρχισαν να αποβιβάζονται στον κόλπο της Καλλιθέας και η απόβαση ολοκληρώθηκε στις 2:00 μ.μ. Ύστερα οι Ιταλοί άρχισαν την προέλαση του προς τη Ρόδο. Ο Οθωμανικός Στρατός αριθμούσε περίπου 1.000 άνδρες και αξιωματικούς με μια χούφτα παλιών πυροβόλων, αν και 10.000 στρατιώτες είχαν επιστρατευθεί από τους ντόπιουςΜουσουλμάνους. Στην αρχή οι Ιταλοί υπερεκτίμησαν την Οθωμανική φρουρά του νησιού, θεωρώντας ότι αποτελούνταν από 2.000-5.000 μέλη. Ως εκ τούτου περίμεναν μέχρι να συγκεντρώσουν αρκετούς άνδρες για την επίθεση. Η Ρόδος προστατευόταν από κάστρο αλλά οι Τούρκοι δεν το χρησιμοποίησαν και δεν έπαιξε κανένα ρόλο στη μάχη. Η πρώτη γραμμή της τουρκικής άμυνας έλαβε χώρα στο οροπέδιο Σμιθ όπου είχαν τοποθετηθεί λίγες εκατοντάδες άνδρες. Ιταλικά στρατεύματα επιτέθηκαν στο οροπέδιο, ενώ έντεκα ιταλικά πλοία βομβάρδισαν την περιοχή. Οι Τούρκοι ηττήθηκαν με σημαντικές απώλειες. Εκείνο το βράδυ οι οθωμανικές δυνάμεις υποχώρησαν στα βουνά γύρω από τη Ψίνθο και οι Ιταλοί προωθήθηκαν στα περίχωρα της Ρόδου και σταμάτησαν στις 7:00 μ.μ. Όταν η πόλη παραδόθηκε την επομένη στις 10:00 το πρωί, ο ιταλικός στρατός βάδισε χωρίς εμπόδιο. Εν τω μεταξύ, οι Ιταλοί έκαναν αποβάσεις στη Καλαβάρδα και το Κόλπο Μαλόνα χωρίς την αντίδραση των Τούρκων. Στις 7 Μαΐου, το ιταλικό αντιτορπιλικό Όστρο συνέλαβε τον Βαλή της Ρόδου μαζί με πάνω από 100 τούρκους αξιωματούχους. Οι Τούρκοι προσπαθούσαν να εγκαταλείψουν τα νησιά, αλλά αντ'αυτού κατέληξαν στον Τάραντα στις 11 Μαΐου ως αιχμάλωτοι. Ο Στρατηγός Αμέλιο ξεκίνησε δεύτερη επίθεση στις 15 Μαΐου εναντίον των δυνάμεων του εχθρού γύρω από την Ψίνθο. Με τις αποβάσεις στην Καλαβάρδα και τον κόλπο Μαλόνα να έχουν ολοκληρωθεί, ο Αμέλιο και η κύρια δύναμη ήταν σε θέση να περικυκλώσουν τους τούρκους από τρεις πλευρές ενώ το θωρηκτό Αμιράλιο ντι Σαιντ Μπον βομβάρδιζε συγκεντρώσεις στρατευμάτων του εχθρού. Μετά από εννέα ώρες μάχης οι Τούρκοι νικήθηκαν και η μάχη για τη Ρόδο ολοκληρώθηκε όταν οι τούρκοι παραδόθηκαν στις 16 Μαΐου. Ογδόντα τρεις Τούρκοι σκοτώθηκαν στην Ψίνθο, είκοσι έξι τραυματίστηκαν και 983 παραδόθηκαν. Οι υπόλοιποι 10.000 στρατιώτες επέστρεψαν στα σπίτια τους. Από την ιταλική πλευρά, αναφέρθηκαν τέσσερις θάνατοι στην τελική μάχη και είκοσι έξι τραυματίστηκαν. Μετά από 390 χρόνια Μουσουλμανικής διακυβέρνησης, η Ρόδος ανήκε και πάλι σε χριστιανικό κράτος. (el)
- The Battle of Rhodes or Invasion of Rhodes was fought in May 1912 as part of the Italo-Turkish War. Italian troops under Lieutenant General Giovanni Ameglio landed on the Turkish held island and took control after thirteen days of fighting, ending nearly 400 years of Ottoman rule. The battle became the major engagement during the Italian operations in the Aegean Sea. Italian forces numbered about 9,000-10,400 men supported by a fleet of Regia Marina warships. Many of the Italian troops were veterans of the campaigns in Libya, having been shipped from Benghazi and Tobruk. The Regia Marina began operating off the island a few days prior to the invasion. On 1 May, the Italian navy cut the communications cable linking Rhodes with the mainland. An unopposed landing in Kalithea Bay began at 4:00 am on 4 May and lasted until 2:00 pm when the Italians began their march north towards the city of Rhodes. Ottoman Army personnel numbered about 1,000 men and officers with a handful of old artillery pieces though another 10,000 militiamen were recruited from the local Muslim civilian population. At first the Italians overestimated the Ottoman garrison on the island at 2,000-5,000, therefore they waited until they gathered enough men for the attack. Rhodes was protected by a castle but it was not utilized by the Turks and played no part in the battle. The first line of Turkish defenses was at Smith Plateau, where a few hundred men were stationed. Italian troops attacked the position, while eleven Italian ships bombarded the area. The Turks were routed with significant losses though the Italians reported that only seven of their men were wounded. Ottoman forces retreated that night to the mountains around Psithos and the Italians advanced to within two kilometers of Rhodes and stopped at 7:00 pm. When the city was surrendered the following morning at 10:00 am, the Italian army marched in without opposition. Meanwhile, additional unopposed landings took place at Kalavarda and Malona Bay, both about thirty miles south of Rhodes. On May 7, the Wali of Rhodes was captured with over 100 Turkish officials by the Italian destroyer Ostro. The Turks were trying to flee the islands, but instead ended up going to Taranto on 11 May as prisoners. Lieutenant General Ameglio took the offensive again on 15 May against the enemy forces around Psithos. With the landings at Kalavarda and Malona Bay completed Ameglio and his main force were able to surround the Turkish position on three sides while the battleship Ammiraglio di Saint Bon bombarded troop concentrations from the fourth. After a nine-hour battle the Ottomans were defeated and the battle for Rhodes came to an end when the Turkish commanders surrendered the next day on 16 May. Eighty-three Turks were killed at Psithos, twenty-six were wounded and 983 surrendered. The remaining 10,000 militiamen returned to their homes. Four Italians were reported to have been killed in the final engagement and twenty-six men were wounded. After 390 years of Muslim rule, Rhodes was once again controlled by Christian forces. (en)
- Die Schlacht von Rhodos wurde im Mai 1912 als Teil des Italienisch-Türkischen Krieges geschlagen. Italienische Truppen unter Generalleutnant landeten auf der Insel und kämpften gegen die osmanische Garnison. Nach dreizehn Tagen des Kampfes endete damit die beinahe 400-jährige osmanische Herrschaft über die Insel. Die Schlacht war die wichtigste Operation der italienischen Armee in der Ägäis. Die Stärke der italienischen Streitkräfte betrug etwa 9.000 bis 10.400 Mann. Sie wurden von einer Flotte von Kriegsschiffen der Regia Marina unterstützt. Viele der italienischen Soldaten waren Veteranen der Kampagnen in Libyen, die von Bengasi und Tobruk verlegt worden waren. Die Regia Marina begannen mit der Offensive einige Tage vor der Landung auf See. Am 1. Mai kappte die italienische Flotte die Kommunikationskabel, die Rhodos mit dem Festland verbanden (⊙). Die Landung am Strand von Kalithea begann um 4:00 Uhr morgens am 4. Mai und dauerte bis 14:00 Uhr, als die Italiener begannen, ihre Truppen in Richtung auf die Stadt Rhodos in Bewegung zu setzen. Bis dahin gab es keinen Widerstand. Die Garnison der Osmanischen Armee bestand aus ca. 1.000 Soldaten und Offizieren, die nur ein geringes Kontingent an Waffen zu Verfügung hatten. Weitere 10.000 Milizionäre wurden noch kurzfristig aus der ansässigen muslimischen Bevölkerung rekrutiert. Anfangs überschätzten die Italiener die osmanische Garnison auf 2.000 bis 5.000 Mann und warteten daher zunächst ab, bis sie genug Männer für die Attacke zusammengezogen hatten. Rhodos war durch Befestigungsanlagen geschützt, aber das wurde von den türkischen Streitkräften nicht genützt und spielte in der Schlacht keine Rolle. Die erste Verteidigungslinie der Osmanen lag am Smith Plateau (⊙), wo einige Hundertschaften stationiert waren. Italienische Verbände attackierten die Stellungen, während elf italienische Schiffe das Ziel bombardierten. Dabei erlitten die Türken schwere Verluste. Auf italienischer Seite gab es dagegen nur sieben Verwundete. Die osmanischen Streitkräfte zogen sich in der Nacht in die Berge um zurück. Die Italiener rückten auf zwei Kilometer an Rhodos heran und hielten um 19:00 Uhr an. Als sich die Stadt am nächsten Morgen um 10:00 Uhr ergab, marschierten die Italiener ohne Gegenwehr ein. Zu gleicher Zeit kam es zu einer zweiten Landung im Westen bei und Malona. Am 7. Mai wurde der Wali von Rhodos zusammen mit mehr als 100 anderen Beamten durch ein Kommando des Zerstörers Ostro festgenommen. Die Türken hatten versucht, von der Insel zu fliehen und wurden hingegen am 11. Mai als Gefangene nach Tarent gebracht. Generalleutnant Ameglio führte die Offensive am 15. Mai noch einmal gegen die Besatzung rund um Psithos. Durch die Truppen, die bei Kalavarda und Malona gelandet waren, war es Ameglio ein leichtes, die türkischen Kontingente von drei Seiten einzukesseln, während das Schlachtschiff die Truppen von der vierten Seite bombardierte. Nach einer neunstündigen Schlacht gaben sich die Türken geschlagen und die Schlacht war beendet, als die türkischen Kommandanten am nächsten Tag, dem 16. Mai, sich offiziell ergaben. 83 Türken wurden bei Psithos getötet, 26 verwundet und 983 ergaben sich. Die verbleibenden 10.000 Milizionäre kehrten nach Hause zurück. In der Schlacht wurden vier Italiener getötet und 26 verwundet. Nach 391 Jahren muslimischer Herrschaft wurde Rhodos wieder von einer christlichen Macht erobert. (de)
- La bataille de Rhodes ou invasion de Rhodes a eu lieu en mai 1912 dans le cadre de la guerre italo-turque. Les troupes italiennes commandées par le lieutenant général ( Tenente generale) Giovanni Ameglio ont débarqué sur l'île tenue par les Turcs et en ont pris le contrôle après treize jours de combats, mettant ainsi fin à près de 400 ans de domination ottomane. Cette bataille est devenue le principal engagement des opérations italiennes en mer Égée. (fr)
- La battaglia di Rodi fu un episodio della guerra italo-turca tra Regno d'Italia e Impero ottomano; fu combattuta il 16 maggio 1912, quando truppe della Regia Marina e del Regio Esercito occuparono l'isola difesa dalle milizie turche: fu l'evento più importante della guerra nel teatro del Mar Egeo. Le forze italiane assommavano a 9.000-10.400 soldati supportati da unità della Regia Marina italiana. I difensori erano poco più di 1.000 regolari ottomani, più 10.000 miliziani reclutati dalla comunità musulmana dell'isola. Lo sbarco iniziò alle 2:00 del 4 maggio 1912; al primo scontro le perdite italiane furono limitate a sette feriti, mentre i turchi erano in ritirata verso la città di Rodi. Il 7 maggio il wali locale veniva catturato con 100 soldati ottomani e inviato a Taranto. Il 15 maggio la città era completamente circondata, bombardata dalla corazzata Ammiraglio di Saint Bon: dopo nove ore le forze ottomane erano in rotta con 983 prigionieri. La città si arrese il giorno seguente: dopo 390 anni di dominio ottomano, l'isola era in mano ad una potenza europea. (it)
- Вторжение на Родос (англ. Invasion of Rhodes) — операция итальянской армии и флота в мае 1912 года в Эгейском море. Итальянские войска под командованием генерал-лейтенанта Джованни Амелио высадились на удерживаемом Турцией острове Родос и после тринадцати дней боев взяли его под свой контроль, положив конец почти 400-летнему османскому правлению. Итальянские войска насчитывали около 9 000 — 10 400 человек, поддерживаемых флотом. Многие из итальянских военнослужащих были ветеранами кампании в Ливии и были переброшены из Бенгази и Тобрука. Итальянцы оценили османский гарнизон на острове в 2000 — 5000 человек, поэтому выжидали, пока не собрали достаточно войск для вторжения. На самом деле турецкие войска насчитывали около 1000 солдат и офицеров и небольшое количество старых артиллерийских орудий. 10 000 ополченцев были набраны из местного мусульманского гражданского населения. Итальянский флот начал действовать у острова за несколько дней до вторжения. 1 мая был перерезан кабель связи, соединяющий Родос с материком. В 4 часа утра 4 мая началась беспрепятственная высадка войск в бухте Калифея, которая продолжалась до 14 часов, после чего итальянцы начали марш на север, к городу Родос. Первая линия турецкой обороны находилась на плато Смит, где позицию занимали несколько сотен человек. После того как одиннадцать итальянских кораблей обстреляли этот район, итальянские войска атаковали позицию. Турки были разбиты и в ту же ночь отступили в горы вокруг Псифоса. Победившие итальянцы продвинулись к Родосу и остановились в двух км от города. На следующее утро, в 10:00, город был сдан без сопротивления. Тем временем в Калаварде и заливе Малона, примерно в тридцати милях к югу от Родоса, была произведена дополнительная высадка войск, не встретившая сопротивления. Турецкие чиновниками вместе с губернатором пытались бежать с острова, но 7 мая были захвачены итальянским эсминцем «Остро». Завершив высадку в Калаварде и бухте Малона, 15 мая генерал-лейтенант Амелио снова перешел в наступление против сил противника, расположенных вокруг Псифоса. Итальянские войска смогли окружить с трех сторон турецкие позиции, в то время как броненосец «Аммиральо ди Сен-Бон» обстреливал с четвертого скопление вражеских войск. После девятичасового боя турки потерпели поражение и на следующий день, 16 мая, турецкие командиры сдались. После 390 лет османского правления Родос оказался под контролем Италии. Итальянские действия в Эгейском море не остановились на Родосе. В день высадки в Калифее десант с эсминцев «Нембо» и «Аквилон» занял остров Липсос. С 4 по 20 мая один за другим были оккупированы острова Калкия, Калиммо, Пископи Лоро, Патмос, Скарпанто, Каго, Нисиро, Сими и Кос. (ru)
|
