| dbo:abstract
|
- Alexandronectes is a genus of elasmosaurid plesiosaur, a type of long-necked marine reptile, that lived in the oceans of Late Cretaceous New Zealand. It contains one species, A. zealandiensis. Fossils of Alexandronectes were found in the Conway Formation of Canterbury, which can be dated to the Early Maastrichtian stage of the Cretaceous. Fossils of it were found around 1872 near the Waipara River, north of Christchurch, New Zealand. (en)
- Alexandronectes es un género de plesiosaurio elasmosáurido, un tipo de reptil marino de cuello largo, que vivió en los océanos del Cretácico superior en lo que hoy es Nueva Zelanda. Contiene una especie, A. zealandiensis. Fósiles de Alexandronectes fueron encontrados en la Formación Conway de Canterbury. (es)
- Alexandronectes – rodzaj plezjozaura z rodziny elasmozaurów, żyjącego w kredzie późnej (mastrycht) w wodach obecnej Nowej Zelandii. Skamieniałości nieznanego zwierzęcia znaleziono w Nowej Zelandii, na Wyspie Południowej. Znaleziono je w dorzeczu środkowej Waipary, na północ od Christchurch (prawdopodobne współrzędne 43°03’24’’ S, 172°34’52’’). Spoczywały wśród skał formacji , miękkich, podatnych na erozję, ale masywnych ciemnoszarych mułowców bądź mulistych piaskowców ze śladami intensywnej bioturbacji i dużymi sferycznymi konkrecjami wapiennymi, powstałych pod koniec kredy, w mastrychcie. Prawdopodobnie skały odłożyły się w warunkach niskiej dostępności tlenu, w wodach niewzburzonych silnym nurtem i falami. Wcześniej w skałach tej formacji znajdywano pozostałości ryb dokonałokostnych, zęby rekinów, ramienionogi, a także szczątki roślinne i bruzdnice, których z resztą użyto do wydatowania innych szczątków. Rzeczony okaz znajdował się w warstwie bruzdnic A. acutulum. Skamieniałości znalazł w tym samym miejscu Alexander McKay. Dokładna data odkrycia nie jest znana, ale wedle katalogu musiało się to odbyć jeszcze przed 1888. Skatalogowano je jako CM Zfr 73 i CM Zfr 91. Były to dwa elementy czaszki. Zfr 73 obejmował część żuchwy z kośćmi kwadratową i łuskową, z zachowanym wyrostkiem paroccipital process. Zfr 91 obejmował fragment czaszki (dużej czaszki, jak pisali później Hiller i Mannering), obejmujący część prawej kości skrzydłowej, , , zmiażdżoną prawą kość łuskową i kość kwadratową. Początkowo uznano, że pochodzą od różnych osobników. Sytuacja zmieniała się z publikacją autorstwa Hiller i Mannering w 2004 w piśmie wydawanym przez Canterbury Museum, gdzie umieszczono skamieniałości. Badacze doszli do wniosku, że oba fragmenty czaszki pochodzą z tego samego osobnika, dużego plezjozaura. Istotnie, jak zauważyli Otero et al., fragmenty obejmują uzupełniające się fragmenty czaszki, mają odpowiadające sobie rozmiary, nie ma żadnych nakładających się elementów, a stopień mineralizacji kości jest taki sam. Podobny jest też sposób uszkodzenia kości poprzez ich zmiażdżenie, erozję i dezintegrację. Hiller i Mannering porównali znalezisko do sympatrycznego haasti, jednak w części systematycznej swej pracy określili opisywany okaz jako po prostu niezidentyfikowanego bliżej Elasmosauridae. Lokowało by to rzeczone znalezisko w bogatej faunie nowozelandzkich plezjozaurów z kredy późnej. Wyróżniono już wcześniej 7 gatunków, aczkolwiek część z nich stało się później nomina dubia. Z zachowanym wymienia się opisaną w 2002 Kaiwhekea, zaliczoną przez Cruickshanka et al. do , a później do , przemianowanych jeszcze później na , a także z elasmozaurów spoza Aristonectinae, i w końcu , kreowany przez Hectora jeszcze w XIX wieku. Ponadto w Nowej Zelandii znajdywano nieokreślone bliżej szczątki czy . Okaz wyróżniał się jednak od znanych wcześniej plezjozaurów niespotykaną dotąd kombinacją cech. Jego czaszka była nieco krótsza i węższa od należących do i Kaiwhekea, wyższa od , choć niższa od Kaiwhekea. Panewka była zaokrąglona, gruba, podobnie nieco do obserwowanej u Kaiwhekea kość łuskowa miała wyrostek grzbietowy skierowany tylko-bocznie, tworzący wgłębienie w kształcie litery A. Tutaj również Otero et al. widzą podobieństwo do Kaiwhekea, różnicę natomiast stwierdzają w grubszych gałęziach grzbietowych. Z kolei wyrostek paroccipital process nie przypomina rozmoarami swych homologów u innych Aristonectinae, krótszy i bardziej krępy od nich. Jego koniec dalszy był poszerzony grzbieto-brzusznie, spłaszczany zaś aksjalnie, z wklęsłą powierzchnią grzbietową a wypukłą brzuszną. Nasuwa tutaj na myśl wyrostek Libonectes. W 2016 Otero, R. A., O'Gorman, J. P., Hiller, N., O'Keefe, F. R. i Fordyce, R. E. opublikowali w piśmie Journal of Vertebrate Paleontology publikację zatytułowaną Alexandronectes zealandiensis gen. et sp. nov., a new aristonectine plesiosaur from the lower Maastrichtian of New Zealand ("Alexandronectes zealandiensis gen. et sp. nov., nowy plezjozaur z Aristonectinae z dolnego mastrychtu z Nowej Zelandii"). Nazwa rodzajowa upamiętnia Alexandra McKaya, który odkrył kości. W rodzaju umieszczono gatunek Alexandronectes zealandiensis. Epitet gatunkowy odwołuje się do obejmującego tereny współczesnej Nowej Zelandii mikrokontynentu Zelandii, który oderwał się od superkontynentu Gondwany w epoce kredy późnej. Badacze umieścili zwierzę w rodzinie elasmozaurów i podrodzinie . Przeprowadzili . Uwzględnili 24 rodzaje plezjozaurów, rozpatrując 91 cech. Otrzymali następujące drzewo strict consensus (uproszczono): (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Alexandronectes is a genus of elasmosaurid plesiosaur, a type of long-necked marine reptile, that lived in the oceans of Late Cretaceous New Zealand. It contains one species, A. zealandiensis. Fossils of Alexandronectes were found in the Conway Formation of Canterbury, which can be dated to the Early Maastrichtian stage of the Cretaceous. Fossils of it were found around 1872 near the Waipara River, north of Christchurch, New Zealand. (en)
- Alexandronectes es un género de plesiosaurio elasmosáurido, un tipo de reptil marino de cuello largo, que vivió en los océanos del Cretácico superior en lo que hoy es Nueva Zelanda. Contiene una especie, A. zealandiensis. Fósiles de Alexandronectes fueron encontrados en la Formación Conway de Canterbury. (es)
- Alexandronectes – rodzaj plezjozaura z rodziny elasmozaurów, żyjącego w kredzie późnej (mastrycht) w wodach obecnej Nowej Zelandii. Skamieniałości nieznanego zwierzęcia znaleziono w Nowej Zelandii, na Wyspie Południowej. Znaleziono je w dorzeczu środkowej Waipary, na północ od Christchurch (prawdopodobne współrzędne 43°03’24’’ S, 172°34’52’’). Spoczywały wśród skał formacji , miękkich, podatnych na erozję, ale masywnych ciemnoszarych mułowców bądź mulistych piaskowców ze śladami intensywnej bioturbacji i dużymi sferycznymi konkrecjami wapiennymi, powstałych pod koniec kredy, w mastrychcie. Prawdopodobnie skały odłożyły się w warunkach niskiej dostępności tlenu, w wodach niewzburzonych silnym nurtem i falami. Wcześniej w skałach tej formacji znajdywano pozostałości ryb dokonałokostnych, zęb (pl)
|
