| rdfs:comment
| - Wladislaus II. von Oppeln (auch Ladislaus II. von Oppeln, Wladislaw II. von Oppeln; polnisch Władysław Opolczyk, tschechisch Vladislav II. Opolský; * zwischen 1326 und 1332; † 18. Mai 1401 in Oppeln) war ab 1356 böhmischer Lehns- und Erbherzog von Oppeln, 1367–1372 Palatin von Ungarn, 1370–1392 polnischer Lehnsherzog von Wieluń, 1372–1378 Statthalter in der „Rus“, 1377/78 Statthalter von Polen, 1375–1396 böhmischer Lehnsherzog von Pleß, 1378–1392 polnischer Lehnsherzog von Dobrin und Kujawien, 1382–1385 Regent der Oppelner Teilherzogtümer Falkenberg und Strehlitz sowie 1384–1390 böhmischer Lehnsherzog von Jägerndorf. Er entstammte dem Oppelner Zweig der Schlesischen Piasten. (de)
- Ο Βλαδίσαος Β΄, πολων. Władysław ΙΙ Opolczyk ([. 1332 - 18 Μαΐου 1401) από τον Οίκο των Πιαστ-Σιλεσίας ήταν δούκας του Οπόλε (από το 1356, ως υποτελής της Βοημίας), παλατινός κόμης της Ουγγαρίας (1367-72), κυβερνήτης του Λουμπλίνιετς (από το 1368), δούκας του Βιέλουν (1370-92), κυβερνήτης του Μπολεσλάβιετς (από το 1370), κυνερνήτης της Γαλικίας-Βολυνίας (1372-78), κυβερνήτης της Πστσύνα (1375-96), παλατινός κόμης της Πολωνίας (το 1378), δούκας του Ντόμπσυν & Κουγιάβυ (1378-92, ως υποτελής της Πολωνίας), κυβερνήτης του Γκλογκούβεκ (από το 1383) και κυβερνήτης του Κρνοβ (1385-92). (el)
- Vladislas II d'Opole (polonais : Władysław Opolczyk, allemand : Wladislaus von Oppeln, hongrois : Oppelni László, ukrainien : Владислав Опольчик) (né vers 1332 – 18 mai 1401) fut duc d'Opole à partir de 1356 comme vassal du royaume de Bohême, Comte Palatin de Hongrie entre 1367 et 1372, souverain de Lubliniec jusqu'en 1368, Duc de Wieluń entre 1370 et 1392, souverain de Bolesławiec à titre viager à partir de 1370, Gouverneur de la Principauté de Galicie-Volhynie en 1372–1378, souverain de Pszczyna entre 1375 et 1396, Voïvode (Régent) de Pologne en 1378, Duc de Dobrzyń et de Cujavie entre 1378 et 1392 comme vassal de la Pologne, souverain de Głogówek à partir de 1383 et souverain de Krnov entre 1385 et 1392. (fr)
- ヴワディスワフ・オポルチク（ポーランド語：Władysław Opolczyk；ドイツ語：Władysław von Oppeln, 1332年頃 - 1401年5月8日）は、オポーレ公（在位：1356年 - 1401年、1396年以後は名目のみ）、ハンガリー宮中伯（副王：ナードル、在任：1367年 - 1372年）、（1368年 - 1401年）、ヴィエルニ（1370年 - 1392年）、（1370年 - 1401年）、（1375年 - 1396年）、（1383年 - 1401年）、（1385年 - 1392年）の支配者、ハールィチ・ヴォルィーニ総督（在位：1372年 - 1378年）、ポーランド宮中伯（在任：1378年）、＝公（在位：1378年 - 1392年、ポーランド王の封臣として）。オポーレ公ボルコ2世の長男で、母はシフィドニツァ公ベルナルトの娘エルジュビェタ。 (ja)
- Vladislaus II of Opole (Polish: Władysław Opolczyk, German: Wladislaus von Oppeln, Hungarian: Oppelni László, Ukrainian: Владислав Опольчик; ca. 1332 – 18 May 1401), nicknamed Naderspan, was Duke of Opole from 1356, Count palatine of Hungary (1367–1372), Duke of Wieluń (1370–1392), Governor of Ruthenia (1372–1378), Count palatine of Poland (1378) as well as Duke of Dobrzyń, Inowrocław (1378–1392), Krnov and Kuyavia (1385–1392). Vladislaus was the eldest son of Duke Bolko II of Opole by his wife Elisabeth, daughter of Duke Bernard of Świdnica. (en)
- Władysław Opolczyk zwany Naderspan (ur. pomiędzy 1326 a 1332, zm. 18 maja 1401 w Opolu) – książę opolski w latach 1356–1401 (jako lennik czeski, do 1370 formalne współrządy z braćmi), 1367–1372 palatyn węgierski, 1368–1372 w Lublińcu, 1370–1392 w ziemi wieluńskiej i Częstochowie, od 1370 (dożywotnio) w Bolesławcu, 1372–1378 Namiestnik na Rusi Halickiej, 1375–1396 w Pszczynie, w 1378 wielkorządca Polski 1385–1392 w Karniowie, 1378–1392, książę dobrzyński i kujawski (jako lennik Polski), od 1383 w Głogówku, 1382–1385 regent w Strzelcach i Niemodlinie, od 1396 w księstwie opolskim tylko formalnie. (pl)
- 瓦迪斯瓦夫二世（波蘭語：Władysław Opolczyk，約1332年－1401年5月18日），，波爾科二世的長子。1367年至1372年，瓦迪斯瓦夫二世受拉約什一世任命擔任。 (zh)
- Владисла́в Опольчик (польск. Władysław Opolczyk, между 1326 и 1332 годами — 18 мая 1401 года) — князь Опольский (1356—1401), Велюнский (1370-1391), Иновроцлавский (1378-1932), Крновский (1384-1390), владелец Добжинской земли (1378-1392), граф-палатин Венгрии (1367-1372), граф-палатин Польши (1378), наместник Галицко-Волынского княжества (1372-1378). (ru)
- Vladislav II. Opolský (polsky Władysław Opolczyk) († 1401) byl opolský kníže a diplomat z rodu slezských Piastovců. Narodil se jako syn opolského knížete Boleslava II. a Alžběty Svídnické. Jako mladý začínal na dvoře svého strýce, uherského krále Ludvíka I. z Anjou. Na diplomatickou scénu vstoupil v druhé polovině 14. století, když se spolupodílel na přípravě sjezdu v Krakově v roce 1364. V roce 1367 získal hodnost uherského palatina a prešpurského župana. Po Ludvíkově převzetí polského trůnu se stal Vladislav jedním z jeho nejpřednějších rádců. Za svá jednání s Karlem IV. o česko-polsko-uherských vztazích obdržel od Ludvíka několik polských hradů a panství a právo razit vlastní mince. Poté byl poslán jako místodržící na Červenou Rus, kde se velmi osvědčil. Po útěku Ludvíka z Polska se na (cs)
- Vladislao II de Opole (en polaco: Władysław Opolczyk, alemán: Władysław von Oppeln, ucraniano: Владислав Опольчик) (aprox. 1332 - 18 de mayo de 1401) fue el duque de Opole desde 1356 (sólo formalmente en 1396), conde palatino de Hungría desde 1367-1372, soberano de desde 1368, duque de Wieluń desde 1370-1392, gobernador de Bolesławiec desde 1370 (solo por el resto de su vida), gobernador de Galitzia-Volynia desde 1372-1378, gobernador de desde 1375-1396, el conde palatino del Polonia en 1378, duque de Dobrzyń y Cuyavia desde 1378-1392 (como vasallo de Polonia), gobernante de desde 1383 y como gobernador de Karniów desde 1385-1392. (es)
- Ladislao II di Opole (in polacco Władysław Opolczyk, in tedesco Wladislaus von Oppeln, in ungherese Oppelni László, in ucraino Владислав Опольчик) (circa 1332 – Opole, 18 maggio 1401) fu duca di Opole dal 1356 (come vassallo boemo), conte palatino di Ungheria dal 1367 al 1372, signore di Lubliniec dal 1368, tra il 1370 e il 1392, signore di Bolesławiec dal 1370, Governatore della Galizia-Volinia dal 1372 al 1378, signore di Pszczyna tra il 1375 e il 1396, conte palatino di Polonia nel 1378, duca di Dobrzyń e Cuiavia tra il 1378 e il 1392 (come vassallo polacco), signore di Głogówek dal 1383 e signore di Krnov tra il 1385 e il 1392. (it)
- Władysław van Opole (1326/1330 - mei 1401) was de oudste zoon van Bolesław II van Opole en Elisabeth van Schweidnitz. Hij volgde zijn vader in 1356 op als hertog van . Van 1382 tot 1385 was hij ook regent van Strzelce Opolskie en Niemodlin. Sinds 1396 oefende hij niet langer de macht uit, maar behield wel zijn titel. Władysław was gehuwd met:
* Elisabeth Bassaraba (1340-1367/1369), dochter van Nicolaas Alexander Bassaraba, woiwode van Walachije,
* Euphemia, dochter van Ziemovit III van Mazovië, en had volgende kinderen: (nl)
- Володисла́в ІІ (пол. Władysław Opolczyk; 1326/1332 — 18 травня 1401) — князь опольський (1356-1401). Представник роду Верхньосілезьких П'ястів. Син опольського князя Болеслава II і свідницької князівни Єлизавети. Онук белзької князівни Гремислави з династії Рюриковичів. Суддя куманів, осілих в Угорщині. Жупан Темешвару і Братислави (1366), палатин Угорщини (1367—1372), володар (1370), де заснував Ченстохову. Намісник угорського короля Людовика в Русі (1372—1378) і Польщі (1378). Титулувався «господарем і дідичем Руської землі». Сприяв розвитку міст та торгівлі в Галичині: заохочував німецьке розселення та продовжив карбування руської монети (з 1372). Підтримував домініканців, допоміг створенню католицької Руської митрополії (1375). Згодом відкликаний Людовиком І з Русі, за що отримав Добж (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)