. . . . "1.15"^^ . . . . . . . . . "La vancleavea (Vancleavea campi) \u00E8 un rettile estinto appartenente agli arcosauriformi. Visse nel Triassico superiore (Carnico - Norico, circa 225 - 205 milioni di anni fa). I suoi resti fossili sono stati ritrovati in Nordamerica."@it . . . . . . . "Vancleavea"@en . "Vancleavea is a genus of extinct, armoured, non-archosaurian archosauriforms from the Late Triassic of western North America. The type and only known species is V. campi, named by Robert Long & in 1995. At that time, the genus was only known from fragmentary bones including osteoderms and vertebrae. However, since then many more fossils have been found, including a pair of nearly complete skeletons discovered in 2002. These finds have shown that members of the genus were bizarre semiaquatic reptiles. Vancleavea individuals had short snouts with large, fang-like teeth, and long bodies with small limbs. They were completely covered with bony plates known as osteoderms, which came in several different varieties distributed around the body. Phylogenetic analyses by professional paleontologists have shown that Vancleavea was an archosauriform, part of the lineage of reptiles that would lead to archosaurs such as dinosaurs and crocodilians. Vancleavea lacks certain traits which are present in most other archosauriforms, most notably the antorbital, mandibular and supratemporal fenestrae, which are weight-saving holes in the skulls of other taxa. However, other features clearly support its archosauriform identity, including a lack of , the presence of osteoderms, an ossified laterosphenoid, and several adaptations of the femur and ankle bones. In 2016, a new genus of archosauriform, Litorosuchus, was described. This genus resembled both Vancleavea and more typical archosauriforms in different respects, allowing Litorosuchus to act as a transitional fossil linking Vancleavea to less aberrant archosauriforms."@en . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "42348"^^ . "Long & Murry, 1995"@en . . . "Vancleavea"@nl . "\u0412\u0430\u043D\u043A\u043B\u0438\u0432\u0435\u044F (\u043B\u0430\u0442. Vancleavea) \u2014 \u0440\u043E\u0434 \u0432\u044B\u043C\u0435\u0440\u0448\u0438\u0445 \u0431\u0440\u043E\u043D\u0438\u0440\u043E\u0432\u0430\u043D\u043D\u044B\u0445 \u043F\u0440\u0435\u0441\u043C\u044B\u043A\u0430\u044E\u0449\u0438\u0445\u0441\u044F, \u043E\u0431\u0438\u0442\u0430\u0432\u0448\u0438\u0445 \u0432 \u043F\u043E\u0437\u0434\u043D\u0435\u043C \u0442\u0440\u0438\u0430\u0441\u0435 \u043D\u0430 \u0442\u0435\u0440\u0440\u0438\u0442\u043E\u0440\u0438\u0438 \u0441\u043E\u0432\u0440\u0435\u043C\u0435\u043D\u043D\u044B\u0445 \u0421\u0428\u0410. \u0422\u0438\u043F\u043E\u0432\u043E\u0439 \u0438 \u0435\u0434\u0438\u043D\u0441\u0442\u0432\u0435\u043D\u043D\u044B\u0439 \u0432\u0438\u0434 \u2014 Vancleavea campi."@ru . . "Vancleavea campi Vancleavea Vue dartiste de Vancleavea campi. Genre \u2020 Vancleavea (d) & , 1995 Esp\u00E8ce \u2020 Vancleavea campi (d) & , 1995 Vancleavea est un genre \u00E9teint de reptiles archosauriformes semi-aquatiques ayant v\u00E9cu au Trias sup\u00E9rieur. Ses restes fossiles ont \u00E9t\u00E9 d\u00E9couverts aux \u00C9tats-Unis (Arizona, Nouveau-Mexique, Texas et Utah) ; ils sont courants, mais mal pr\u00E9serv\u00E9s, dans la formation g\u00E9ologique de Chinle. Une seule esp\u00E8ce est rattach\u00E9e au genre, Vancleavea campi, d\u00E9crite par (d) et en 1995."@fr . . . . . "Vancleavea es un g\u00E9nero de arcosauriforme no arcosaurio acorazado, con extremidades relativamente peque\u00F1os del Tri\u00E1sico Superior del oeste de Norteam\u00E9rica, y es el m\u00E1s antiguo conocido a la fecha. La especie tipo y \u00FAnica conocida es V. campi, nombrada por Long & Murry, 1995.\u200B Un esqueleto f\u00F3sil casi completo fue descubierto en la en el centro-norte de Nuevo M\u00E9xico (Ghost Ranch), y fue preparado en el Museo de Paleontolog\u00EDa Ruth Hall en Abiqui\u00FA antes de ser formalmente descrito en la publicaci\u00F3n en 2009.\u200B\u200B Vancleavea fue descubierto originalmente en 1962 en el del Parque nacional del Bosque Petrificado e inicialmente descrito por Long y Murry en 1995.\u200B El g\u00E9nero fue nombrado por Phillip Van Cleave, quien descubri\u00F3 los primeros restos f\u00F3siles del g\u00E9nero.\u200B Vancleavea es un f\u00F3sil com\u00FAn en v"@es . . "Vancleavea \u2013 rodzaj archozauromorfa z kladu Archosauriformes \u017Cyj\u0105cego w p\u00F3\u017Anym trasie na terenach dzisiejszej Ameryki P\u00F3\u0142nocnej. Holotypem jest niekompletny szkielet pozaczaszkowy oznaczony PEFO 2427, odkryty w osadach formacji Chinle na terenie Parku Narodowego Skamienia\u0142ego Lasu w Arizonie. Liczne skamienia\u0142o\u015Bci (przewa\u017Cnie kr\u0119gi i osteodermy) Vancleavea odkryto w stanach Arizona, Nowy Meksyk, Teksas i Utah; prawie kompletny szkielet z zachowan\u0105 czaszk\u0105, oznaczony GR 138, odkryto na terenie Ghost Ranch w Nowym Meksyku. Wiek znanych skamienia\u0142o\u015Bci wskazuje, \u017Ce rodzaj Vancleavea przetrwa\u0142 prawie 20 milion\u00F3w lat, od karniku do retyku; gatunki zwykle nie istniej\u0105 tak d\u0142ugo, co mo\u017Ce sugerowa\u0107, \u017Ce rodzaj Vancleavea obejmowa\u0142 wi\u0119cej ni\u017C jeden gatunek. Najbardziej kompletne szkielety przedstawic"@pl . . . . . . "Vancleavea campi"@it . . . . . . . . . . . . "Parker & Barton 2008"@en . "Late Triassic"@en . . . . . . . . . . . . . . . . . "Vancleavea is a genus of extinct, armoured, non-archosaurian archosauriforms from the Late Triassic of western North America. The type and only known species is V. campi, named by Robert Long & in 1995. At that time, the genus was only known from fragmentary bones including osteoderms and vertebrae. However, since then many more fossils have been found, including a pair of nearly complete skeletons discovered in 2002. These finds have shown that members of the genus were bizarre semiaquatic reptiles. Vancleavea individuals had short snouts with large, fang-like teeth, and long bodies with small limbs. They were completely covered with bony plates known as osteoderms, which came in several different varieties distributed around the body. Phylogenetic analyses by professional paleontologist"@en . . . . . . . . "A cast of specimen GR 138"@en . . "Vancleavea campi"@en . "\u0412\u0430\u043D\u043A\u043B\u0438\u0432\u0435\u044F (\u043B\u0430\u0442. Vancleavea) \u2014 \u0440\u043E\u0434 \u0432\u044B\u043C\u0435\u0440\u0448\u0438\u0445 \u0431\u0440\u043E\u043D\u0438\u0440\u043E\u0432\u0430\u043D\u043D\u044B\u0445 \u043F\u0440\u0435\u0441\u043C\u044B\u043A\u0430\u044E\u0449\u0438\u0445\u0441\u044F, \u043E\u0431\u0438\u0442\u0430\u0432\u0448\u0438\u0445 \u0432 \u043F\u043E\u0437\u0434\u043D\u0435\u043C \u0442\u0440\u0438\u0430\u0441\u0435 \u043D\u0430 \u0442\u0435\u0440\u0440\u0438\u0442\u043E\u0440\u0438\u0438 \u0441\u043E\u0432\u0440\u0435\u043C\u0435\u043D\u043D\u044B\u0445 \u0421\u0428\u0410. \u0422\u0438\u043F\u043E\u0432\u043E\u0439 \u0438 \u0435\u0434\u0438\u043D\u0441\u0442\u0432\u0435\u043D\u043D\u044B\u0439 \u0432\u0438\u0434 \u2014 Vancleavea campi."@ru . "Vancleavea campi \u2014 \u0432\u0438\u043A\u043E\u043F\u043D\u0438\u0439 \u0432\u0438\u0434 \u0430\u0440\u0445\u043E\u0437\u0430\u0432\u0440\u043E\u043F\u043E\u0434\u0456\u0431\u043D\u0438\u0445 \u043F\u043B\u0430\u0437\u0443\u043D\u0456\u0432 \u0440\u043E\u0434\u0438\u043D\u0438 , \u0449\u043E \u0456\u0441\u043D\u0443\u0432\u0430\u0432 \u0443 \u0442\u0440\u0456\u0430\u0441\u043E\u0432\u043E\u043C\u0443 \u043F\u0435\u0440\u0456\u043E\u0434\u0456 (228\u2014203 \u043C\u043B\u043D \u0440\u043E\u043A\u0456\u0432 \u0442\u043E\u043C\u0443). \u0420\u0435\u0448\u0442\u043A\u0438 \u0432\u0438\u0434\u0443 \u0437\u043D\u0430\u0439\u0434\u0435\u043D\u0456 \u0443 \u0421\u0428\u0410 (\u0410\u0440\u0438\u0437\u043E\u043D\u0430, \u041D\u044C\u044E-\u041C\u0435\u043A\u0441\u0438\u043A\u043E, \u0422\u0435\u0445\u0430\u0441, \u042E\u0442\u0430)."@uk . . . "Vancleavea campi Vancleavea Vue dartiste de Vancleavea campi. Genre \u2020 Vancleavea (d) & , 1995 Esp\u00E8ce \u2020 Vancleavea campi (d) & , 1995 Vancleavea est un genre \u00E9teint de reptiles archosauriformes semi-aquatiques ayant v\u00E9cu au Trias sup\u00E9rieur. Ses restes fossiles ont \u00E9t\u00E9 d\u00E9couverts aux \u00C9tats-Unis (Arizona, Nouveau-Mexique, Texas et Utah) ; ils sont courants, mais mal pr\u00E9serv\u00E9s, dans la formation g\u00E9ologique de Chinle. Une seule esp\u00E8ce est rattach\u00E9e au genre, Vancleavea campi, d\u00E9crite par (d) et en 1995."@fr . . . "Vancleavea es un g\u00E9nero de arcosauriforme no arcosaurio acorazado, con extremidades relativamente peque\u00F1os del Tri\u00E1sico Superior del oeste de Norteam\u00E9rica, y es el m\u00E1s antiguo conocido a la fecha. La especie tipo y \u00FAnica conocida es V. campi, nombrada por Long & Murry, 1995.\u200B Un esqueleto f\u00F3sil casi completo fue descubierto en la en el centro-norte de Nuevo M\u00E9xico (Ghost Ranch), y fue preparado en el Museo de Paleontolog\u00EDa Ruth Hall en Abiqui\u00FA antes de ser formalmente descrito en la publicaci\u00F3n en 2009.\u200B\u200B Vancleavea fue descubierto originalmente en 1962 en el del Parque nacional del Bosque Petrificado e inicialmente descrito por Long y Murry en 1995.\u200B El g\u00E9nero fue nombrado por Phillip Van Cleave, quien descubri\u00F3 los primeros restos f\u00F3siles del g\u00E9nero.\u200B Vancleavea es un f\u00F3sil com\u00FAn en varios niveles de la , sin embargo, debido a que sus restos f\u00F3siles est\u00E1n mal preservados, es dif\u00EDcil comparar los espec\u00EDmenes a trav\u00E9s de los niveles estratigr\u00E1ficos.\u200B\u200B"@es . . . . . . . . . . "Vancleavea"@pl . "Long & Murry, 1995"@en . . . . . . . . "Vancleavea"@en . "25282954"^^ . . . . "Vancleavea \u2013 rodzaj archozauromorfa z kladu Archosauriformes \u017Cyj\u0105cego w p\u00F3\u017Anym trasie na terenach dzisiejszej Ameryki P\u00F3\u0142nocnej. Holotypem jest niekompletny szkielet pozaczaszkowy oznaczony PEFO 2427, odkryty w osadach formacji Chinle na terenie Parku Narodowego Skamienia\u0142ego Lasu w Arizonie. Liczne skamienia\u0142o\u015Bci (przewa\u017Cnie kr\u0119gi i osteodermy) Vancleavea odkryto w stanach Arizona, Nowy Meksyk, Teksas i Utah; prawie kompletny szkielet z zachowan\u0105 czaszk\u0105, oznaczony GR 138, odkryto na terenie Ghost Ranch w Nowym Meksyku. Wiek znanych skamienia\u0142o\u015Bci wskazuje, \u017Ce rodzaj Vancleavea przetrwa\u0142 prawie 20 milion\u00F3w lat, od karniku do retyku; gatunki zwykle nie istniej\u0105 tak d\u0142ugo, co mo\u017Ce sugerowa\u0107, \u017Ce rodzaj Vancleavea obejmowa\u0142 wi\u0119cej ni\u017C jeden gatunek. Najbardziej kompletne szkielety przedstawicieli tego rodzaju r\u00F3\u017Cni\u0105 si\u0119 mi\u0119dzy sob\u0105 proporcjami niekt\u00F3rych ko\u015Bci, jednak obecnie nie da si\u0119 stwierdzi\u0107, czy r\u00F3\u017Cnice te dowodz\u0105, \u017Ce szkielety nale\u017Ca\u0142y do zwierz\u0105t z r\u00F3\u017Cnych gatunk\u00F3w czy zwierz\u0105t z tego samego gatunku w r\u00F3\u017Cnym wieku. Nesbitt i wsp\u00F3\u0142pracownicy (2009) zaliczyli do rodzaju Vancleavea tylko jeden gatunek \u2013 gatunek typowy tego rodzaju, V. campi. Vancleavea by\u0142 czworono\u017Cnym zwierz\u0119ciem o d\u0142ugo\u015Bci ok. 1,25 metra, z d\u0142ugim tu\u0142owiem i wysokim, bocznie sp\u0142aszczonym ogonem. Jego czaszka by\u0142a kr\u00F3tka i wysoka; na region przedoczodo\u0142owy przypada\u0142o ok. 35% d\u0142ugo\u015Bci czaszki. Vancleavea nie mia\u0142 typowego dla Archosauriformes okna przedoczodo\u0142owego ani g\u00F3rnego otworu skroniowego; nie jest pewne, czy mia\u0142 niewielkie okno \u017Cuchwowe, czy te\u017C otw\u00F3r ten u niego zanik\u0142. Small i Downs (2002) opisali jego uz\u0119bienie jako tekodontyczne; Nesbitt i wsp\u00F3\u0142pracownicy (2009) nie chcieli pos\u0142ugiwa\u0107 si\u0119 terminem \u201Euz\u0119bienie tekodontyczne\u201D, uznaj\u0105c go za nie\u015Bcis\u0142y, stwierdzili jednak, \u017Ce z\u0119by Vancleavea by\u0142y osadzone tak jak z\u0119by archozaur\u00F3w, euparkerii oraz przedstawicieli rodzin Proterochampsidae i Erythrosuchidae, a nie jak u przedstawicieli rodziny Proterosuchidae oraz u archozauromorf\u00F3w nie nale\u017C\u0105cych do Archosauriformes. U Vancleavea wyst\u0119powa\u0142o uz\u0119bienie heterodontyczne, w tym du\u017Ce z\u0119by z przodu czaszki przypominaj\u0105ce k\u0142y (po jednym w ka\u017Cdej ko\u015Bci przedszcz\u0119kowej, szcz\u0119kowej i z\u0119bowej) oraz szereg mniejszych z\u0119b\u00F3w, niekt\u00F3re przypominaj\u0105ce kszta\u0142tem tylne z\u0119by fitozaur\u00F3w. Nesbitt i wsp\u00F3\u0142pracownicy (2009) opisali pi\u0119\u0107 rodzaj\u00F3w osteoderm\u00F3w wyst\u0119puj\u0105cych u Vancleavea. Najbardziej charakterystyczne by\u0142o ok. 30 wysokich, bocznie sp\u0142aszczonych osteoderm\u00F3w rosn\u0105cych rz\u0119dem na wierzchniej cz\u0119\u015Bci ogona zwierz\u0119cia; Vancleavea jest jedynym znanym zwierz\u0119ciem, u kt\u00F3rego wysoki, bocznie sp\u0142aszczony ogon powsta\u0142 nie w rezultacie wyd\u0142u\u017Cenia wyrostk\u00F3w kolczystych kr\u0119g\u00F3w, lecz modyfikacji kszta\u0142tu osteoderm\u00F3w. Autorzy opisu V. campi, Robert Long i Phillip Murry (1995), sklasyfikowali go jako przedstawiciela kladu Neodiapsida o niepewnej pozycji filogenetycznej, cho\u0107 podejrzewali, \u017Ce m\u00F3g\u0142 on nale\u017Ce\u0107 do archozauromorf\u00F3w. Downs i Davidge (1997) sklasyfikowali GR 138 jako przedstawiciela kladu Choristodera; p\u00F3\u017Aniej jednak Small i Downs (2002) uznali go za przedstawiciela Archosauriformes o niepewnej pozycji filogenetycznej. Ze wszystkich analiz kladystycznych, w kt\u00F3rych uwzgl\u0119dniano V. campi wynika, \u017Ce gatunek ten by\u0142 przedstawicielem kladu Archosauriformes nie nale\u017C\u0105cym do archozaur\u00F3w. Parker i Barton (2008) badali pozycj\u0119 filogenetyczn\u0105 V. campi w oparciu o dane uzyskane dzi\u0119ki badaniu dw\u00F3ch niekompletnych szkielet\u00F3w odkrytych w Arizonie (PEFO 34035 i PEFO 33978), za\u015B Nesbitt i wsp\u00F3\u0142pracownicy (2009) \u2013 w oparciu o GR 138 i inny szkielet z Nowego Meksyku, oznaczony GR 139. Wed\u0142ug analizy Parkera i Bartona Vancleavea tworzy nierozwik\u0142an\u0105 politomi\u0119 z kladem Archosauria oraz z gatunkami (z rodziny Proterochampsidae), i Turfanosuchus dabanensis; jednak potrzebny jest tylko jeden dodatkowy krok ewolucyjny, aby uzyska\u0107 drzewo, w kt\u00F3rym nierozwik\u0142an\u0105 politomi\u0119 z V. campi tworz\u0105 archozaury, Chanaresuchus, Doswellia, Turfanosuchus i Euparkeria. Wed\u0142ug analizy Nesbitta i wsp\u00F3\u0142pracownik\u00F3w V. campi by\u0142 taksonem siostrzanym do kladu tworzonego przez archozaury, euparkeri\u0119 i rodzin\u0119 Proterochampsidae. Tak\u0105 pozycj\u0119 filogenetyczn\u0105 V. campi potwierdzi\u0142a analiza kladystyczna przeprowadzona przez Nesbitta (2011); wynika z niej, \u017Ce Vancleavea by\u0142 taksonem siostrzanym do kladu obejmuj\u0105cego archozaury, fitozaury, euparkeri\u0119 i Proterochampsidae. Wed\u0142ug analizy Ezcurry, Lecuony i Martinellego (2010) Vancleavea by\u0142 siostrzany do rodzaju Doswellia, a oba te rodzaje tworzy\u0142y klad siostrzany do kladu Archosauria. Wreszcie wed\u0142ug analizy Desojo, Ezcurry i Schultza (2011) Vancleavea by\u0142 jednym z najbardziej bazalnych znanych przedstawicieli Archosauriformes; wed\u0142ug tej analizy by\u0142 on taksonem siostrzanym do kladu obejmuj\u0105cego wszystkich pozosta\u0142ych przedstawicieli Archosauriformes poza najbardziej bazalnym rodzajem Proterosuchus. Taka pozycja filogenetyczna, w po\u0142\u0105czeniu z wiekiem najm\u0142odszych znanych skamienia\u0142o\u015Bci V. campi, oznacza, \u017Ce gatunek ten jest najm\u0142odszym znanym przedstawicielem Archosauriformes nie nale\u017C\u0105cym do archozaur\u00F3w (by\u0107 mo\u017Ce z wyj\u0105tkiem niekt\u00F3rych przedstawicieli fitozaur\u00F3w, je\u015Bli grupa ta nie nale\u017Ca\u0142a do Archosauria). Nie jest pewne, jaki tryb \u017Cycia prowadzi\u0142 V. campi. Small i Downs (2002) stwierdzili, \u017Ce takie cechy budowy jego cia\u0142a, jak skierowane ku g\u00F3rze nozdrza, d\u0142ugi tu\u0142\u00F3w z kr\u00F3tkimi ko\u0144czynami i d\u0142ugi, wysoki, bocznie sp\u0142aszczony ogon sugeruj\u0105, \u017Ce by\u0142 on zwierz\u0119ciem ziemnowodnym. Z kolei Hunt i wsp\u00F3\u0142pracownicy (2002) oraz Hunt, Lucas i Spielmann (2005) uznali za bardziej prawdopodobne, \u017Ce V. campi by\u0142 zwierz\u0119ciem l\u0105dowym, poniewa\u017C jego skamienia\u0142o\u015Bci odkrywane s\u0105 razem ze skamienia\u0142o\u015Bciami czworonog\u00F3w \u017Cyj\u0105cych w \u015Brodowisku l\u0105dowym; wed\u0142ug tych autor\u00F3w tak\u017Ce fakt, \u017Ce cia\u0142o V. campi by\u0142o pokryte osteodermami czyni bardziej prawdopodobnym l\u0105dowy tryb \u017Cycia. Nesbitt i wsp\u00F3\u0142pracownicy (2009) zakwestionowali twierdzenie Smalla i Downsa o rzekomo skr\u00F3conych ko\u0144czynach V. campi, lecz poza tym poparli hipotez\u0119 o ziemnowodnym trybie \u017Cycia. Autorzy przytoczyli przyk\u0142ady odkrywania zwierz\u0105t wodnych, w tym ryb, razem ze skamienia\u0142o\u015Bciami V. campi; ich zdaniem skamienia\u0142o\u015Bci Vancleavea odkrywane s\u0105 na obszarach, na kt\u00F3rych w triasie znajdowa\u0142y si\u0119 r\u00F3wniny zalewowe. Wed\u0142ug nich obecno\u015B\u0107 osteoderm\u00F3w nie przes\u0105dza o trybie \u017Cycia V. campi, gdy\u017C s\u0105 one obecne zar\u00F3wno u takson\u00F3w l\u0105dowych, jak i wodnych, takich jak \u017C\u00F3\u0142wie, plakodonty, krokodyle, krokodylomorfy z kladu czy fitozaury. Nazwa rodzajowa honoruje odkrywc\u0119 holotypu V. campi, Philipa VanCleave\u2019a. Epitet gatunkowy honoruje profesora . Pozycja filogenetyczna Vancleavea campi wed\u0142ug Parkera i Bartona (2008): Pozycja filogenetyczna Vancleavea campi wed\u0142ug Nesbitta i wsp\u00F3\u0142pracownik\u00F3w (2009):"@pl . . "Vancleavea is een geslacht van uitgestorven, gepantserde, niet-archosaurische archosauriformen uit het Laat-Trias in het westen van Noord-Amerika. De type- en de enige bekende soort is Vancleavea campi, benoemd in 1995 door Robert Long & Phillip A. Murry. In die tijd was het geslacht alleen bekend van fragmentarische botten, waaronder osteodermen en wervels."@nl . . . . . "La vancleavea (Vancleavea campi) \u00E8 un rettile estinto appartenente agli arcosauriformi. Visse nel Triassico superiore (Carnico - Norico, circa 225 - 205 milioni di anni fa). I suoi resti fossili sono stati ritrovati in Nordamerica."@it . "Vancleavea"@fr . . . . . . . . . . "Phylogenetic position of Vancleavea"@en . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "Vancleavea is een geslacht van uitgestorven, gepantserde, niet-archosaurische archosauriformen uit het Laat-Trias in het westen van Noord-Amerika. De type- en de enige bekende soort is Vancleavea campi, benoemd in 1995 door Robert Long & Phillip A. Murry. In die tijd was het geslacht alleen bekend van fragmentarische botten, waaronder osteodermen en wervels. Sindsdien zijn er echter veel meer fossielen gevonden, waaronder een paar bijna complete skeletten die in 2002 werden ontdekt. Deze vondsten hebben aangetoond dat leden van het geslacht bizarre semi-aquatische reptielen waren. Vancleavea-individuen hadden korte snuiten met grote, hoektandachtige tanden en lange lichamen met kleine ledematen. Ze waren volledig bedekt met benige platen die bekend staan als osteodermen, die in verschillende vari\u00EBteiten over het lichaam verspreid waren. Fylogenetische analyses door paleontologen hebben aangetoond dat Vancleavea een archosauriform was, onderdeel van de aftakking van de reptielen die zou leiden tot de archosauri\u00EBrs zoals dinosauri\u00EBrs en krokodilachtigen. Vancleavea mist bepaalde eigenschappen die aanwezig zijn bij de meeste andere archosauriformen, met name de antorbitale, mandibulaire en supratemporale fenestrae, die gewichtsbesparende gaten in de schedels van andere taxa zijn. Andere kenmerken ondersteunen echter duidelijk de archosauriforme identiteit, waaronder een gebrek aan intercentra, de aanwezigheid van osteodermen, een verbeend laterospheno\u00EFde en verschillende aanpassingen van het dijbeen en de enkelbotten. In 2016 werd het nieuwe archosauriforme geslacht Litorosuchus beschreven. Dit geslacht leek in verschillende opzichten op zowel Vancleavea als meer typische archosauriformen, waardoor Litorosuchus kon fungeren als een overgangsfossiel dat Vancleavea verbindt met minder afwijkende archosauriformen."@nl . . . . . . . . . "Vancleavea"@es . . . . . . . . . . . . . "\u0412\u0430\u043D\u043A\u043B\u0438\u0432\u0435\u044F"@ru . . . . . "1117724840"^^ . . . . . . . . . . . . . "Vancleavea campi"@uk . . . . . . . . . . . . . . "Vancleavea campi \u2014 \u0432\u0438\u043A\u043E\u043F\u043D\u0438\u0439 \u0432\u0438\u0434 \u0430\u0440\u0445\u043E\u0437\u0430\u0432\u0440\u043E\u043F\u043E\u0434\u0456\u0431\u043D\u0438\u0445 \u043F\u043B\u0430\u0437\u0443\u043D\u0456\u0432 \u0440\u043E\u0434\u0438\u043D\u0438 , \u0449\u043E \u0456\u0441\u043D\u0443\u0432\u0430\u0432 \u0443 \u0442\u0440\u0456\u0430\u0441\u043E\u0432\u043E\u043C\u0443 \u043F\u0435\u0440\u0456\u043E\u0434\u0456 (228\u2014203 \u043C\u043B\u043D \u0440\u043E\u043A\u0456\u0432 \u0442\u043E\u043C\u0443). \u0420\u0435\u0448\u0442\u043A\u0438 \u0432\u0438\u0434\u0443 \u0437\u043D\u0430\u0439\u0434\u0435\u043D\u0456 \u0443 \u0421\u0428\u0410 (\u0410\u0440\u0438\u0437\u043E\u043D\u0430, \u041D\u044C\u044E-\u041C\u0435\u043A\u0441\u0438\u043A\u043E, \u0422\u0435\u0445\u0430\u0441, \u042E\u0442\u0430)."@uk . . . . . . . . . . . . .