This HTML5 document contains 169 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

PrefixIRI
dbthttp://dbpedia.org/resource/Template:
dbpedia-dahttp://da.dbpedia.org/resource/
dbpedia-elhttp://el.dbpedia.org/resource/
dbpedia-svhttp://sv.dbpedia.org/resource/
wikipedia-enhttp://en.wikipedia.org/wiki/
dbrhttp://dbpedia.org/resource/
dbpedia-arhttp://ar.dbpedia.org/resource/
dbpedia-hehttp://he.dbpedia.org/resource/
n23http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/
dbpedia-frhttp://fr.dbpedia.org/resource/
dctermshttp://purl.org/dc/terms/
rdfshttp://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
dbpedia-cshttp://cs.dbpedia.org/resource/
rdfhttp://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
dbphttp://dbpedia.org/property/
xsdhhttp://www.w3.org/2001/XMLSchema#
dbpedia-ukhttp://uk.dbpedia.org/resource/
dbohttp://dbpedia.org/ontology/
n34https://books.google.com/
n17http://www.globalsecurity.org/military/world/egypt/
dbpedia-pthttp://pt.dbpedia.org/resource/
dbpedia-jahttp://ja.dbpedia.org/resource/
dbchttp://dbpedia.org/resource/Category:
dbpedia-dehttp://de.dbpedia.org/resource/
dbpedia-thhttp://th.dbpedia.org/resource/
yagohttp://dbpedia.org/class/yago/
wikidatahttp://www.wikidata.org/entity/
dbpedia-nlhttp://nl.dbpedia.org/resource/
yago-reshttp://yago-knowledge.org/resource/
n12https://global.dbpedia.org/id/
dbpedia-ithttp://it.dbpedia.org/resource/
provhttp://www.w3.org/ns/prov#
foafhttp://xmlns.com/foaf/0.1/
n14http://arz.dbpedia.org/resource/
dbpedia-trhttp://tr.dbpedia.org/resource/
n10https://archive.org/details/
dbpedia-eshttp://es.dbpedia.org/resource/
freebasehttp://rdf.freebase.com/ns/
owlhttp://www.w3.org/2002/07/owl#

Statements

Subject Item
dbr:Convention_of_Constantinople
rdf:type
owl:Thing yago:WikicatTreatiesOfTheUnitedKingdom yago:Treaty106773434 yago:Writing106362953 yago:Agreement106770275 yago:WikicatTreatiesOfTheKingdomOfItaly(1861–1946) yago:WrittenAgreement106771653 yago:Message106598915 yago:WikicatTreatiesOfFrance yago:Abstraction100002137 yago:WikicatTreatiesOfTheGermanEmpire yago:WikicatTreatiesOfTheOttomanEmpire yago:WrittenCommunication106349220 yago:Statement106722453 yago:Document106470073 yago:Communication100033020 yago:LegalDocument106479665 yago:WikicatTreaties yago:Wikicat1888Treaties yago:WikicatTreatiesOfTheRussianEmpire yago:WikicatTreatiesOfAustria-Hungary
rdfs:label
Convention of Constantinople スエズ運河の自由航行に関する条約 Conventie van Constantinopel Convenzione di Costantinopoli Convention de Constantinople (1888) Convención de Constantinopla Конвенція про Суецький канал Konvention von Konstantinopel (1888) Konstantinopolská konvence Konstantinopelkonventionen Convenção de Constantinopla Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (1888) اتفاقية القسطنطينية
rdfs:comment
La Convenzione di Costantinopoli fu un trattato firmato da Regno Unito, Germania, Austria-Ungheria, Spagna, Francia, Italia, Paesi Bassi, Impero russo e Impero ottomano il 29 ottobre 1888, sulle regole d'uso del Canale di Suez. I firmatari comprendevano tutte le grandi potenze europee nel 1888 e il trattato fu interpretato come un diritto di passaggio garantito di tutte le navi attraverso il Canale di Suez durante i periodi di guerra e di pace. La Convención de Constantinopla es un tratado internacional firmado el 29 de octubre de 1888 por Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda, Francia, Imperio Alemán, Imperio Ruso, Imperio Otomano, Imperio Austrohúngaro, España, Países Bajos y el Reino de Italia en dicha ciudad por el que se estableció el uso libre del paso del Canal de Suez, tanto en tiempo de paz como de guerra y para todo tipo de buques, se prohibió el bloqueo del canal y la zona o área alrededor del mismo que quedaba sujeta al mismo. Konstantinopolská konvence, také Konstantinopolská smlouva nebo Konstantinopolská dohoda byl dokument jenž uzavřely Spojené království, Německé císařství, Rakousko-Uhersko, Španělsko, Francie, Italské království, Nizozemsko, Rusko a Osmanská říše 29. října 1888 v Istanbulu. Die Konvention von Konstantinopel bezeichnet einen Vertrag, der den völkerrechtlichen Status des Suezkanals bestimmt. Er betrifft die Nutzung des Suezkanals und wurde von neun Staaten im Oktober 1888 unterzeichnet. Es handelte sich um die damaligen Großmächte Frankreich, Deutsches Reich, Österreich-Ungarn, Spanien, Vereinigtes Königreich, Italien, Niederlande, Russisches Reich und Osmanisches Reich. Später traten weitere sieben Staaten hinzu, darunter China und Japan. スエズ運河の自由航行に関する条約（英: Convention Respecting the Free Navigation of the Suez Maritime Canal）は、スエズ運河の地位を定める多国間条約である。 第1条は、平時および戦時においてスエズ運河をすべての船に対し開放する旨定め、締約国に対し、運河の自由な使用に干渉しないことを義務付けている。 La convention de Constantinople est un accord de droit maritime conclu le 29 octobre 1888 par l'Allemagne, l'Autriche-Hongrie, l'Empire ottoman, l'Espagne, la France, l'Italie, les Pays-Bas, le Royaume-Uni et la Russie régissant la liberté de circulation dans le canal de Suez, à l'occasion de l'ouverture de celui-ci en 1869. Le premier article de la convention précise ainsi que « Le Canal Maritime de Suez sera toujours libre et ouvert, en temps de guerre comme en temps de paix, à tout navire de commerce ou de guerre, sans distinction de pavillon. » De Conventie van Constantinopel is een multilateraal handelsverdrag betreffende het gebruik van het Suezkanaal tussen Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, Spanje, Nederland, Oostenrijk-Hongarije, Rusland, Italië en het Ottomaanse Rijk dat ontworpen is op 2 maart 1888. Enkele maanden later, op 29 oktober 1888 werd het verdrag door eerdergenoemde partijen ondertekend en december 1888 werd het daadwerkelijk actief. Namens Nederland waren aanwezig de heren M.M.H. Jansen en Prof. T.M.C. Asser, resp staatsraad en hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam A Convenção de Constantinopla é um tratado internacional assinado em 29 de outubro de 1888 pela Grã-Bretanha, França, Alemanha, Rússia, Turquia, Áustria-Hungria, Espanha, Holanda e Itália, na cidade de Constantinopla em que foi estabelecido o uso livre da passagem do Canal de Suez, tanto em tempo de paz e como de guerra e a todos os tipos de navios, foi proibido o bloqueio do canal ou da área ao redor da mesma que estava sujeita a ele. Konstantinopelkonventionen (franska: Convention de Constantinople) var ett internationellt fördrag som slöts i Konstantinopel den 29 oktober 1888 gällande kontrollen över Suezkanalen, en tvistefråga främst mellan Storbritannien och Frankrike. اتفاقية القسطنطينية هي معاهدة وُقعت في 29 أكتوبر 1888م بين المملكة المتحدة، والإمبراطورية الألمانية، والإمبراطورية النمساوية المجرية، والإمبراطورية الروسية والدولة العثمانية وإسبانيا، وفرنسا، وإيطاليا، وهولندا ونصت في المعاهدة حرية الملاحة في قناة السويس، واعترفت بسيادة مصر على القناة كما ألزمت الدول باحترام سلامة القناة والامتناع عن عمل أي عمليات عسكرية فيها، في حين حصلت مصر بموجبها على السيطرة الشكلية على قناة السويس. Конве́нція щодо забезпечення вільного плавання Суецьким каналом, створена 29 жовтня 1888 в Константинополі (Стамбулі). Конвенцію підписали Австро-Угорська імперія, Велика Британія, Німецька імперія, Іспанська імперія, Королівство Італія, Нідерланди, Російська імперія, Османська імперія, Французька республіка. До конвенції приєдналися Королівство Греція, Королівство Португалія, Швеція, Норвегія, Данія, Японська імперія, Китай. Османська імперія підписала конвенцію за Єгипет, який перебував у васальній залежності від неї. The Convention of Constantinople is a treaty concerning the use of the Suez Canal in Egypt. It was signed on 29 October 1888 by the United Kingdom, Germany, Austria-Hungary, Spain, France, Italy, the Netherlands, the Russian Empire, and the Ottoman Empire. The Khedivate of Egypt, through whose territory the Canal ran, and to whom all shares in the Suez Canal Company were due to revert when the company's 99-year lease to manage the Canal expired, was not invited to participate in the negotiations, and did not sign the treaty.
owl:differentFrom
dbr:Treaty_of_Constantinople_(disambiguation) dbr:Istanbul_Convention_on_Temporary_Entry dbr:Istanbul_Convention dbr:Constantinople_Agreement dbr:Istanbul_Protocol
dbp:name
Convention of Constantinople
foaf:depiction
n23:Convention_of_Constantinople_1888.jpg
dcterms:subject
dbc:Suez_Canal dbc:Treaties_entered_into_force_in_1904 dbc:1888_in_Egypt dbc:1888_treaties
dbo:wikiPageID
1834511
dbo:wikiPageRevisionID
1117628434
dbo:wikiPageWikiLink
dbr:Abbas_II_of_Egypt dbr:Italy dbc:Suez_Canal dbr:Russian_Empire dbr:Multinational_Force_and_Observers dbr:Netherlands dbr:Ashgate_Publishing dbr:Great_power dbr:Egypt dbr:Khedivate_of_Egypt dbr:Ottoman_Empire dbr:United_Kingdom_of_Great_Britain_and_Ireland dbr:ʻUrabi_revolt dbr:Austria-Hungary dbr:Central_Powers dbr:Treaty dbr:Europe dbr:Spain dbr:Anglo–Egyptian_War dbr:German_Empire dbr:Entente_Cordiale dbr:Sultanate_of_Egypt dbr:French_language dbr:History_of_Egypt_under_the_British dbr:Constantinople dbr:Axis_powers dbr:Peace dbr:Isma'il_Pasha dbr:Suez_Canal_Company dbr:Israel dbr:Suez_Canal dbr:Suez_Canal_Authority dbr:Ship dbc:Treaties_entered_into_force_in_1904 dbr:Second_World_War dbc:1888_in_Egypt dbc:1888_treaties dbr:War dbr:Six-Day_War dbr:First_World_War dbr:French_Third_Republic dbr:Hussein_Kamel_of_Egypt dbr:Restoration_(Spain) dbr:Khedive dbr:Tewfik_Pasha
dbo:wikiPageExternalLink
n10:suezthetwicefoug00love n10:problemsinterna02barcgoog n17:suez-canal.htm n34:books%3Foutput=html&id=7fo0AAAAIAAJ&dq=Barclay+Thomas+Problems+of+International+Practice+and+Diplomacy&jtp=308
owl:sameAs
n12:4w1xG dbpedia-el:Σύμβαση_της_Κωνσταντινούπολης_(1888) n14:اتفاقية_القسطنطينيه dbpedia-he:אמנת_קושטא dbpedia-uk:Конвенція_про_Суецький_канал dbpedia-tr:İstanbul_Antlaşması_(1888) dbpedia-de:Konvention_von_Konstantinopel_(1888) dbpedia-ar:اتفاقية_القسطنطينية dbpedia-pt:Convenção_de_Constantinopla dbpedia-ja:スエズ運河の自由航行に関する条約 freebase:m.05_ny2 dbpedia-es:Convención_de_Constantinopla dbpedia-th:อนุสัญญาคอนสแตนติโนเปิล dbpedia-it:Convenzione_di_Costantinopoli dbpedia-sv:Konstantinopelkonventionen dbpedia-nl:Conventie_van_Constantinopel dbpedia-cs:Konstantinopolská_konvence yago-res:Convention_of_Constantinople dbpedia-da:Konstantinopelkonventionen dbpedia-fr:Convention_de_Constantinople_(1888) wikidata:Q761454
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbt:Cite_book dbt:Short_description dbt:Suez_Canal dbt:Infobox_Treaty dbt:Reflist dbt:! dbt:Flag dbt:Flagicon dbt:Use_dmy_dates dbt:Wikisource dbt:Confused dbt:Ottoman_treaties
dbo:thumbnail
n23:Convention_of_Constantinople_1888.jpg?width=300
dbp:depositor
dbr:Ottoman_Empire
dbp:locationSigned
dbr:Ottoman_Empire dbr:Constantinople
dbp:signatories
* * * * * * * * Kingdom of Spain
dbp:caption
Representatives of each respective country
dbp:dateSigned
1888-10-29
dbp:imageSize
320
dbp:language
dbr:French_language
dbp:type
Multilateral trade treaty
dbp:dateEffective
1904-04-08
dbo:abstract
The Convention of Constantinople is a treaty concerning the use of the Suez Canal in Egypt. It was signed on 29 October 1888 by the United Kingdom, Germany, Austria-Hungary, Spain, France, Italy, the Netherlands, the Russian Empire, and the Ottoman Empire. The Khedivate of Egypt, through whose territory the Canal ran, and to whom all shares in the Suez Canal Company were due to revert when the company's 99-year lease to manage the Canal expired, was not invited to participate in the negotiations, and did not sign the treaty. The signatories comprised all the great European powers of the era, and the treaty was interpreted as a guaranteed right of passage of all ships through the Suez Canal during war and peace. During the 74 years of the United Kingdom's military presence in Egypt, from 1882 to 1956, the British government was in effective control of the Canal. In 1956, the Egyptian government nationalised the Suez Canal Company. Future wars between Egypt and the State of Israel would see the Canal blocked and unusable for extended periods of time. Конве́нція щодо забезпечення вільного плавання Суецьким каналом, створена 29 жовтня 1888 в Константинополі (Стамбулі). Конвенцію підписали Австро-Угорська імперія, Велика Британія, Німецька імперія, Іспанська імперія, Королівство Італія, Нідерланди, Російська імперія, Османська імперія, Французька республіка. До конвенції приєдналися Королівство Греція, Королівство Португалія, Швеція, Норвегія, Данія, Японська імперія, Китай. Османська імперія підписала конвенцію за Єгипет, який перебував у васальній залежності від неї. Конвенція закріплює принцип вільного судноплавства «для всіх комерційних та військових суден без розрізнення прапора» як у воєнний, так і в мирний час. Сторони зобов'язались ні в чому не порушувати вільного користування каналом. Відповідно до проголошених конвенцією принципів нейтралізації та демілітарізації в Суецькому каналі заборонені «дії, що допущені війною» та «дії, ворожі або які мають за ціль порушення вільного плавання каналом». Великій Британії вдалося закріпити своє головне положення в районі Суецького каналу. Передбачалась можливість недотримання статей конвенції, якщо це необхідно для «захисту Єгипту та підтримки суспільного порядку». Конвенція виходить із визнання прав Єгипту щодо Суецького каналу та покладає на нього обов'язки вживати заходів, необхідних для її дотримання. До націоналізації Єгиптом Суецького каналу 26 червня 1956 року він фактично перебував під виключним контролем Великої Британії, яка неодноразово порушувала основні положення конвенції, і насамперед принцип вільного судноплавства. Конвенція в цілому відповідає інтересам як Єгипту, так і всіх держав, які використовують канал, тому її чітке виконання необхідне для забезпечення нормальних умов для міжнародного судноплавства. Внаслідок англо-франко-ізраїльської агресії проти Єгипту 1956 року та ізраїльської агресії 1967 року проти Єгипту та деяких інших арабських країн, судноплавство Суецьким каналом переривалось. اتفاقية القسطنطينية هي معاهدة وُقعت في 29 أكتوبر 1888م بين المملكة المتحدة، والإمبراطورية الألمانية، والإمبراطورية النمساوية المجرية، والإمبراطورية الروسية والدولة العثمانية وإسبانيا، وفرنسا، وإيطاليا، وهولندا ونصت في المعاهدة حرية الملاحة في قناة السويس، واعترفت بسيادة مصر على القناة كما ألزمت الدول باحترام سلامة القناة والامتناع عن عمل أي عمليات عسكرية فيها، في حين حصلت مصر بموجبها على السيطرة الشكلية على قناة السويس. La convention de Constantinople est un accord de droit maritime conclu le 29 octobre 1888 par l'Allemagne, l'Autriche-Hongrie, l'Empire ottoman, l'Espagne, la France, l'Italie, les Pays-Bas, le Royaume-Uni et la Russie régissant la liberté de circulation dans le canal de Suez, à l'occasion de l'ouverture de celui-ci en 1869. Le premier article de la convention précise ainsi que « Le Canal Maritime de Suez sera toujours libre et ouvert, en temps de guerre comme en temps de paix, à tout navire de commerce ou de guerre, sans distinction de pavillon. » Cette convention complète le traité de Paris sur la liberté du trafic maritime. Elle a été violée plusieurs fois : durant la Première Guerre mondiale, la Deuxième Guerre mondiale et le conflit israélo-arabe de 1956, mais reste toujours en vigueur. Konstantinopolská konvence, také Konstantinopolská smlouva nebo Konstantinopolská dohoda byl dokument jenž uzavřely Spojené království, Německé císařství, Rakousko-Uhersko, Španělsko, Francie, Italské království, Nizozemsko, Rusko a Osmanská říše 29. října 1888 v Istanbulu. A Convenção de Constantinopla é um tratado internacional assinado em 29 de outubro de 1888 pela Grã-Bretanha, França, Alemanha, Rússia, Turquia, Áustria-Hungria, Espanha, Holanda e Itália, na cidade de Constantinopla em que foi estabelecido o uso livre da passagem do Canal de Suez, tanto em tempo de paz e como de guerra e a todos os tipos de navios, foi proibido o bloqueio do canal ou da área ao redor da mesma que estava sujeita a ele. Para atingir seu objetivo foi estabelecido que o Canal de Suez não poderia ser zona de guerra, nem zona de segurança estabelecida três milhas ao seu redor. O canal passou a ser desmilitarizado e suas fortificações tinham que ser eliminadas e, em nenhum caso, deveria permitir a construção de novos edifícios militares. Em 1882, a Grã-Bretanha havia recentemente adquirido o controle físico sobre o Canal de Suez e do Egito, após sua invasão ao país. A França, que havia dominado o Canal e ainda controlava parte das ações da , esperava enfraquecer o controle britânico e tentou influenciar a opinião pública europeia a favor da internacionalização do Canal. As duas potências ficaram comprometidas por neutralizar o canal pelo presente Tratado. As razões para o estabelecimento do tratado nascem em 1854, quando é dada a Ferdinand de Lesseps uma concessão para a construção do Canal pelos franceses. Os contratos entre a Companhia Universal do Canal de Suez e o Quedivato do Egito (sob o Império Otomano), previam o uso comercial, mas não bélico, um acordo que tomou forma em 1866. Durante a Guerra russo-turca de 1877–1878, o Império Britânico (o maior acionista da Companhia Universal do Canal de Suez) temia um bloqueio de canal, que iria interromper suas comunicações com a Índia. Embora as partes em conflito manifestaram ao Reino Unido a sua vontade de não usar bloqueio do canal como uma arma de guerra, tanto este país como a França, em 1885, iniciaram conversações para alcançar um acordo internacional que defina o estatuto definitivo. Assim, em 1887, ambos os países assinaram um acordo que, em suma, é convertido com pouca variações na Convenção de Constantinopla. Os signatários incluíram todas as grandes potências europeias da época, e o tratado foi interpretado como um direito garantido de passagem de todos os navios pelo Canal de Suez durante guerra e a paz. O Artigo I, garantia a passagem a todos os navios durante a guerra e a paz estava em tensão com o Artigo X, que permitia ao Quediva tomar medidas para "a defesa do Egito e à manutenção da ordem pública". Esta última foi utilizada para defender as suas ações pelos ingleses na Segunda Guerra Mundial e pelo Egito contra os navios de Israel depois de 1948. Em 5 de agosto de 1914, no início da Primeira Guerra Mundial, o Egito declarou que o canal estaria aberto aos navios de todas as nações, mas a Grã Bretanha converteu sua ocupação em um protetorado britânico, e proibiu o acesso ao Canal a navios inimigos. Citando a segurança do Canal, a Grã-Bretanha tentou manter as suas prerrogativas em declarações unilaterais. La Convenzione di Costantinopoli fu un trattato firmato da Regno Unito, Germania, Austria-Ungheria, Spagna, Francia, Italia, Paesi Bassi, Impero russo e Impero ottomano il 29 ottobre 1888, sulle regole d'uso del Canale di Suez. Nel 1882 la guerra anglo-egiziana portò la Gran Bretagna ad acquisire il controllo fisico del Canale di Suez e dell'Egitto. La Francia, che in precedenza aveva dominato il canale e i cui investitori controllavano ancora la maggioranza delle azioni della Compagnia del canale di Suez, sperava di indebolire il controllo britannico e tentò di influenzare l'opinione europea al fine di internazionalizzare il canale. Le due potenze raggiunsero un compromesso attraverso il trattato. L'articolo I, che garantisce il passaggio a tutte le navi durante la guerra e la pace, era in conflitto con l'articolo X, che consentiva al Chedivè di adottare misure per "la difesa dell'Egitto e del mantenimento dell'ordine pubblico". Quest'ultima clausola venne usata per difendere le loro azioni dagli inglesi nella seconda guerra mondiale e dall'Egitto contro la spedizione israeliana dopo il 1948. Tuttavia, la Gran Bretagna accettò il trattato con riluttanza e solo con serie riserve: I delegati della Gran Bretagna, nell'offrire questo testo come regola definitiva per garantire il libero uso del Canale di Suez, ritengono che sia loro dovere annunciare una riserva generale sull'applicabilità delle sue disposizioni in quanto incompatibili con lo Stato transitorio ed eccezionale in cui si trova effettivamente l'Egitto e nella misura in cui potrebbero ostacolare la libertà di azione del governo durante l'occupazione dell'Egitto da parte delle forze britanniche. La Francia accettò la riserva ma, in conformità con il diritto internazionale dell'epoca, notò che ciò rendeva il trattato una "dichiarazione accademica" "tecnicamente inoperante". La riserva non fu rimossa fino all'Entente Cordiale tra Gran Bretagna e Francia, e la convenzione entrò finalmente in vigore nel 1904. L'Intesa stabilì che il funzionamento della commissione internazionale di supervisione descritta nell'articolo 8 sarebbe "rimasto sospeso". Tuttavia, per i successivi quarant'anni, le azioni britanniche sarebbero state in gran parte nello spirito della riserva abbandonata. Il 5 agosto 1914, all'inizio della prima guerra mondiale, l'Egitto dichiarò che il canale sarebbe stato aperto alle navi di tutte le nazioni, ma la Gran Bretagna convertì la sua occupazione in un protettorato britannico e vietò l'accesso al canale alle navi nemiche. Citando la sicurezza del canale, la Gran Bretagna tentò di mantenere le sue prerogative nelle dichiarazioni unilaterali. I firmatari comprendevano tutte le grandi potenze europee nel 1888 e il trattato fu interpretato come un diritto di passaggio garantito di tutte le navi attraverso il Canale di Suez durante i periodi di guerra e di pace. I successivi conflitti e scontri passarono sul controllo del Canale alle varie potenze, tra cui Regno Unito, Egitto, Israele e Nazioni Unite. Nel 1956 il governo egiziano nazionalizzò il Canale di Suez. Il 5 giugno 1967, durante la Guerra dei Sei Giorni, l'Egitto chiuse e bloccò il canale contro Israele. Il corso d'acqua venne riaperto il 10 giugno 1975. Una forza multinazionale di osservatori (compresi gli Stati Uniti, Israele e l'Egitto) supervisiona attualmente il canale, che è di proprietà e gestito dall'Autorità del Canale di Suez della Repubblica Araba d'Egitto. Secondo le regole internazionali che regolano la navigazione attraverso Suez, l'Egitto non può vietare a nessuna nave di passare attraverso il Canale di Suez se non c'è una guerra tra l'Egitto e quel paese. De Conventie van Constantinopel is een multilateraal handelsverdrag betreffende het gebruik van het Suezkanaal tussen Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, Spanje, Nederland, Oostenrijk-Hongarije, Rusland, Italië en het Ottomaanse Rijk dat ontworpen is op 2 maart 1888. Enkele maanden later, op 29 oktober 1888 werd het verdrag door eerdergenoemde partijen ondertekend en december 1888 werd het daadwerkelijk actief. Namens Nederland waren aanwezig de heren M.M.H. Jansen en Prof. T.M.C. Asser, resp staatsraad en hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam Het verdrag behelsde de vrije doorgang van alle schepen door het Suezkanaal in tijden van oorlog en vrede. Om de vrije doorvaart te garanderen namen de Britten de taak op zich om de scheepvaart (en dus het kanaal) te verdedigen; er waren al sinds 1882 Britse troepen in Egypte aanwezig nadat zij een opstand van militairen tegen Europese en Ottomaanse overheersing hadden neergeslagen. Als gevolg hiervan werd het Khedivaat Egypte, door wiens grondgebied het kanaal liep en aan wie alle aandelen in de Suezkanaalmaatschappij zouden terugvallen toen de 99-jarige huurovereenkomst van de onderneming om het kanaal te beheren afliep, dan ook niet uitgenodigd om deel te nemen aan de onderhandelingen en heeft het verdrag ook niet ondertekend. De ondertekenaars omvatten alle grote Europese mogendheden van die tijd, en het verdrag werd geïnterpreteerd als een gegarandeerd recht van doorvaart door het Suezkanaal tijdens oorlog en vrede. Tijdens de 74 jaar van de militaire aanwezigheid van het Verenigd Koninkrijk in Egypte, van 1882 tot 1956, had de Britse regering de effectieve controle over het kanaal. In 1956 nationaliseerde de Egyptische regering de Suezkanaal Maatschappij. Toekomstige oorlogen tussen Egypte en de staat Israël zouden het kanaal voor langere tijd geblokkeerd en onbruikbaar maken. La Convención de Constantinopla es un tratado internacional firmado el 29 de octubre de 1888 por Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda, Francia, Imperio Alemán, Imperio Ruso, Imperio Otomano, Imperio Austrohúngaro, España, Países Bajos y el Reino de Italia en dicha ciudad por el que se estableció el uso libre del paso del Canal de Suez, tanto en tiempo de paz como de guerra y para todo tipo de buques, se prohibió el bloqueo del canal y la zona o área alrededor del mismo que quedaba sujeta al mismo. Para alcanzar su objetivo se fijó que el Canal de Suez no podría ser zona de hostilidades, ni tampoco la zona de seguridad establecida tres millas alrededor de él. El Canal pasaba a estar desmilitarizado y sus fortificaciones debían ser eliminadas y, en todo caso, no se permitirían nuevas construcciones militares. Las razones para el establecimiento del tratado nacen cuando en 1854 se le otorga a Fernando de Lesseps la concesión para la construcción del Canal por parte de Francia. Los acuerdos entre la Compañía Universal del Canal de Suez y el Khedive de Egipto (sometido al Imperio Otomano) preveían el uso comercial, pero no el bélico, acuerdo que se plasmó en 1866. Durante la guerra ruso-turca en 1877, el Imperio británico (el mayor accionista de la Compañía Universal del Canal de Suez) temió un bloqueo del canal, lo que interrumpiría sus comunicaciones con la India Británica. Aunque las partes beligerantes manifestaron al Reino Unido su disposición al no uso del bloqueo del canal como arma de guerra, tanto este país como Francia iniciaron en 1885 conversaciones para llegar a un acuerdo internacional que fijase el estatuto jurídico definitivo. Así en 1887, ambos países firmaron un acuerdo que, en resumen, se convertirá con pocas variaciones en la Convención de Constantinopla. Die Konvention von Konstantinopel bezeichnet einen Vertrag, der den völkerrechtlichen Status des Suezkanals bestimmt. Er betrifft die Nutzung des Suezkanals und wurde von neun Staaten im Oktober 1888 unterzeichnet. Es handelte sich um die damaligen Großmächte Frankreich, Deutsches Reich, Österreich-Ungarn, Spanien, Vereinigtes Königreich, Italien, Niederlande, Russisches Reich und Osmanisches Reich. Später traten weitere sieben Staaten hinzu, darunter China und Japan. Laut Artikel I der Konvention ist die freie Durchfahrt von Handels- und Kriegsschiffen aller Flaggen in Friedens- und Kriegszeiten garantiert. Der Kanal kann zu gleichen Bedingungen benutzt werden. Für Kriegsschiffe kriegführender Staaten gelten bestimmte Einschränkungen, beispielsweise die Durchfahrt ohne Halt und ohne Versorgung. Der Kanal ist neutralisiert. Kriegsrecht darf in seinem Bereich, seinen Häfen und einer Dreimeilenzone vor den Ausfahrten nicht angewendet werden. Jegliche Kriegshandlungen gegen den Kanal und seine Nebenanlagen sind verboten. Die Konvention von Konstantinopel gilt bis heute. Sie wird im ägyptischen Gesetz Nr. 30 von 1975 über die Organisation der Suez Canal Authority ausdrücklich als verbindlich bezeichnet. Brisanz erreichte die Konvention insbesondere während der Sueskrise. Die Idee, den Kanal zu neutralisieren, wurde wohl zuerst von Metternich in den Jahren 1838 und 1841 in Schreiben an Muhammad Ali Pascha aufgebracht und von Lesseps 1856 und nochmals einige Jahre später vorgeschlagen. 1869 befassten sich die französische Regierung und 1870 eine Handelskonferenz in Kairo sowie die britische Admiralität mit der Idee. Auch die Internationale Kommission von 1873 behandelte das Thema. 1877 bekam das Thema durch den Krieg zwischen Russland und dem Osmanischen Reich praktische Bedeutung. Als Großbritannien 1882 Ägypten besetzte, landeten Truppen in Sues und Port Said und unterbrachen den Schiffsverkehr vorübergehend. Formal war dies allerdings durch einen Beschluss des Vizekönigs gedeckt. 1883 schlug Großbritannien eine internationale Vereinbarung über den Kanal vor, ohne weitere Folgen. 1885 kam es auf Betreiben Frankreichs zu einer Konferenz in Kairo, bei der ein Entwurf ausgearbeitet, aber nicht unterzeichnet wurde. 1887 wurde der Entwurf auf einer Konferenz in Konstantinopel weiterverhandelt. Schließlich wurde die Konvention von Konstantinopel am 29. Oktober 1888 unterzeichnet, jedoch mit dem Vorbehalt, dass sie erst nach der britischen Besetzung Ägyptens in Kraft treten würde. Die Konvention hatte ihre erste Bewährungsprobe 1904, als russische Kriegsschiffe im Krieg gegen Japan ungehindert durch den Kanal fahren konnten, obwohl Japan mit Großbritannien verbündet war. Im Zuge der Entente cordiale mit Frankreich vom 8. April 1904 erklärte Großbritannien, die Konvention in Kraft zu setzen. Konstantinopelkonventionen (franska: Convention de Constantinople) var ett internationellt fördrag som slöts i Konstantinopel den 29 oktober 1888 gällande kontrollen över Suezkanalen, en tvistefråga främst mellan Storbritannien och Frankrike. Konventionen signerades av Förenade kungadömet Storbritannien och Irland, Franska republiken, Tyska riket, Österrike-Ungern, Spanien, Kungariket Italien, Nederländerna, Ryska imperiet och Osmanska riket. Khedivatet Egypten, genom vars territorium kanalen skulle gå, var formellt underställt den turkiske sultanen och ägde därför ingen egen representationsrätt. スエズ運河の自由航行に関する条約（英: Convention Respecting the Free Navigation of the Suez Maritime Canal）は、スエズ運河の地位を定める多国間条約である。 第1条は、平時および戦時においてスエズ運河をすべての船に対し開放する旨定め、締約国に対し、運河の自由な使用に干渉しないことを義務付けている。
dbp:dateDrafted
1888-03-02
dbp:dateExpiration
N/A
prov:wasDerivedFrom
wikipedia-en:Convention_of_Constantinople?oldid=1117628434&ns=0
dbo:wikiPageLength
8716
foaf:isPrimaryTopicOf
wikipedia-en:Convention_of_Constantinople