. . . . . "Charles Hermite"@pl . "*\u00C9cole Polytechnique\n*Sorbonne"@en . . . . . . . . . "13498"^^ . . . . "\u590F\u723E\u00B7\u57C3\u723E\u7C73\u7279"@zh . . . . . "\u590F\u5C14\u00B7\u57C3\u5C14\u7C73\u7279\u6216\u8BD1\u4F5C\u590F\u52D2\u00B7\u5384\u5BC6\uFF08Charles Hermite\uFF0C\u6CD5\u8BED\u53D1\u97F3\uFF1A[\u0283a\u0281l \u025B\u0281\u02C8mit]\uFF0C1822\u5E7412\u670824\u65E5\uFF0D1901\u5E741\u670814\u65E5)\u662F\u4E00\u4F4D\u6770\u51FA\u7684\u6CD5\u56FD\u6570\u5B66\u5BB6\uFF0C\u56E0\u8BC1\u660E \u662F\u8D85\u8D8A\u6570\u800C\u95FB\u540D\u3002 \u7814\u7A76\u9886\u57DF\u8FD8\u6D89\u53CA\u6570\u8BBA\u3001\u7EBF\u6027\u6CDB\u51FD\u5206\u6790\uFF08\u4E00\u79CD\u65E0\u7A77\u7EF4\u7EBF\u6027\u4EE3\u6570\uFF09\u3001\u4E0D\u53D8\u91CF\u7406\u8BBA\u3001\u6B63\u4EA4\u591A\u9879\u5F0F\u3001\u692D\u5706\u51FD\u6570\u3001\u4EE3\u6570\u5B66\u3002\u57C3\u5C14\u7C73\u7279\u591A\u9879\u5F0F\u3001\u57C3\u5C14\u7C73\u7279\u89C4\u8303\u5F62\u5F0F\u3001\u57C3\u5C14\u7C73\u7279\u7B97\u5B50\uFF08\u81EA\u4F34\u7B97\u5B50\uFF09\u3001\u57C3\u5C14\u7C73\u7279\u77E9\u9635\uFF08\u81EA\u4F34\u77E9\u9635\uFF09\u3001\u7ACB\u65B9\u57C3\u5C14\u7C73\u7279\u6837\u6761\u63D2\u503C\u6CD5\u90FD\u4EE5\u4ED6\u547D\u540D\u3002\u5176\u4E2D\u6709\u5173\u5185\u79EF\u7A7A\u95F4\u4E2D\u81EA\u4F34\u7B97\u5B50\uFF08\u5384\u5BC6\u7B97\u7B26\uFF09\u7684\u8DA3\u5473\u7406\u8BBA\uFF0C\u610F\u5916\u5730\u6210\u4E3A\u4E86\u534A\u4E2A\u4E16\u7EAA\u540E\u5174\u8D77\u7684\u91CF\u5B50\u529B\u5B66\u7814\u7A76\u7684\u57FA\u7840\u4EE3\u6570\u5DE5\u5177\u3002\u201C\u81EA\u4F34\u7B97\u5B50\uFF08\u57C3\u5C14\u7C73\u7279\u7B97\u5B50\uFF09\u53EF\u4E0E\u5B9E\u6570\u7C7B\u6BD4\uFF0C\u5176\u7279\u5F81\u503C\u4E00\u5B9A\u662F\u5B9E\u6570\u201D\u8FD9\u4E2A\u4E0D\u592A\u8D77\u773C\u7684\u57FA\u7840\u6027\u8D28\uFF0C\u5374\u662F\u91CF\u5B50\u529B\u5B66\u5FC5\u987B\u5F15\u7528\u81EA\u4F34\u7B97\u5B50\u6765\u8868\u8FBE\u53EF\u89C2\u6D4B\u7269\u7406\u91CF\u7684\u6700\u5927\u539F\u56E0\uFF0C\u800C\u91CF\u5B50\u529B\u5B66\u4E2D\u7684\u7B97\u5B50\u8FD0\u7B97\uFF0C\u4E5F\u4E3A\u7EBF\u6027\u4EE3\u6570\u5B66\u4E2D\u7684\u5BF9\u5076\u7A7A\u95F4\u7406\u8BBA\uFF0C\u63D0\u4F9B\u4E86\u4E00\u4E2A\u91CD\u8981\u800C\u5947\u5999\u7684\u5E94\u7528\u5B9E\u4F8B\u3002"@zh . . "Charles Hermite (v\u00FDslovnost v IPA, /\u02CC\u0283a\u0281l \u025B\u0281\u02C8mit/, tj. \u201Eermit\u201C) (24. prosince 1822, Dieuze, Francie \u2013 14. ledna 1901, Pa\u0159\u00ED\u017E) byl francouzsk\u00FD matematik. Zab\u00FDval se zejm\u00E9na teori\u00ED \u010D\u00EDsel a algebrou. Jako prvn\u00ED dok\u00E1zal, \u017Ee Eulerovo \u010D\u00EDslo e je trascendentn\u00ED. Jeho metodu pozd\u011Bji zjednodu\u0161il Ferdinand von Lindemann a dok\u00E1zal jej\u00EDm u\u017Eit\u00EDm transcendentnost \u010D\u00EDsla \u03C0. Jedn\u00EDm z jeho student\u016F byl Henri Poincar\u00E9. Je po n\u011Bm pojmenov\u00E1n m\u011Bs\u00ED\u010Dn\u00ED kr\u00E1ter Hermite, kde byla nam\u011B\u0159ena nejni\u017E\u0161\u00ED teplota ve Slune\u010Dn\u00ED soustav\u011B (26 Kelvin\u016F = \u2013247\u00B0 Celsia) a tak\u00E9 planetka hlavn\u00EDho p\u00E1su s katalogov\u00FDm \u010D\u00EDslem 24998."@cs . "Charles Hermite, f\u00F6dd 24 december 1822 i Dieuze i Lothringen, d\u00F6d 14 januari 1901 i Paris, fransk matematiker. Hermite h\u00E4rstammade fr\u00E5n en familj i Marseille och p\u00E5 Santo Domingo. Som fallet oftast varit med stora matematiker, visade sig Hermites ovanliga matematiska beg\u00E5vning mycket tidigt. Redan som elev vid lyceet Louis le grand i Paris sysslade han p\u00E5 lediga stunder med studiet av de klassiska m\u00E4starnas arbeten. S\u00E4rskilt gjorde enligt Hermites egen uppgift norrmannen Abels skrifter och levnad p\u00E5 honom ett s\u00E5 djupt intryck, att han redan p\u00E5 skolb\u00E4nken fattade beslutet att \u00E4gna sitt liv \u00E5t den matematiska vetenskapen. Han p\u00E5b\u00F6rjade visseligen studier vid \u00C9cole Polytechnique men avbr\u00F6t efter ett \u00E5r f\u00F6r att \u00E4gna all sin tid \u00E5t matematiken."@sv . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "1901-01-14"^^ . "Charles Hermite (Dieuze, Lorena, 1822ko abenduaren 24a \u2014 Paris, 1901eko urtarrilaren 14a) matematikari frantsesa izan zen. Parisko Eskola Politeknikoko irakasle eta Frantziako Zientzien Akademiako kide izan zen. Funtzio eliptikoei eta zenbakien teoriari buruzko lanak egin zituen bereziki. e zenbakia zenbaki transzendentea dela frogatzen lehena izan zen. Henri Poincar\u00E9ko irakaslea izan zen, besteak beste."@eu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "Charles Hermite"@it . "Charles Hermite (Dieuze, Lorena, 1822ko abenduaren 24a \u2014 Paris, 1901eko urtarrilaren 14a) matematikari frantsesa izan zen. Parisko Eskola Politeknikoko irakasle eta Frantziako Zientzien Akademiako kide izan zen. Funtzio eliptikoei eta zenbakien teoriari buruzko lanak egin zituen bereziki. e zenbakia zenbaki transzendentea dela frogatzen lehena izan zen. Henri Poincar\u00E9ko irakaslea izan zen, besteak beste."@eu . . . . . . . . . . "Charles Hermite"@en . "Charles Hermite (ur. 24 grudnia 1822 w Dieuze, zm. 14 stycznia 1901 w Pary\u017Cu) \u2013 matematyk francuski. Zajmowa\u0142 si\u0119 teori\u0105 liczb, algebr\u0105 i analiz\u0105 matematyczn\u0105. Jako pierwszy dowi\u00F3d\u0142, \u017Ce liczba e jest liczb\u0105 przest\u0119pn\u0105. Jego prace wykorzysta\u0142 potem Ferdinand Lindemann przy dowodzeniu, \u017Ce liczba \u03C0 jest r\u00F3wnie\u017C liczb\u0105 przest\u0119pn\u0105. Takie poj\u0119cia matematyczne jak Wielomiany Hermite'a czy Sprz\u0119\u017Cenie hermitowskie s\u0105 nazwane na jego cze\u015B\u0107. Jego uczniem by\u0142 inny znany matematyk, Henri Poincar\u00E9. Jego zi\u0119ciem by\u0142 Charles-\u00C9mile Picard."@pl . . . "\u0428\u0430\u0440\u043B\u044C \u042D\u0440\u043C\u0438\u0301\u0442 (\u0444\u0440. Charles Hermite; 24 \u0434\u0435\u043A\u0430\u0431\u0440\u044F 1822, \u0414\u044C\u0451\u0437, \u0424\u0440\u0430\u043D\u0446\u0438\u044F \u2014 14 \u044F\u043D\u0432\u0430\u0440\u044F 1901, \u041F\u0430\u0440\u0438\u0436) \u2014 \u0444\u0440\u0430\u043D\u0446\u0443\u0437\u0441\u043A\u0438\u0439 \u043C\u0430\u0442\u0435\u043C\u0430\u0442\u0438\u043A, \u043F\u0440\u0438\u0437\u043D\u0430\u043D\u043D\u044B\u0439 \u043B\u0438\u0434\u0435\u0440 \u043C\u0430\u0442\u0435\u043C\u0430\u0442\u0438\u043A\u043E\u0432 \u0424\u0440\u0430\u043D\u0446\u0438\u0438 \u0432\u043E \u0432\u0442\u043E\u0440\u043E\u0439 \u043F\u043E\u043B\u043E\u0432\u0438\u043D\u0435 XIX \u0432\u0435\u043A\u0430. \u0427\u043B\u0435\u043D \u041F\u0430\u0440\u0438\u0436\u0441\u043A\u043E\u0439 \u0430\u043A\u0430\u0434\u0435\u043C\u0438\u0438 \u043D\u0430\u0443\u043A (1856), \u0438\u043D\u043E\u0441\u0442\u0440\u0430\u043D\u043D\u044B\u0439 \u0447\u043B\u0435\u043D-\u043A\u043E\u0440\u0440\u0435\u0441\u043F\u043E\u043D\u0434\u0435\u043D\u0442 (1857) \u0438 \u043F\u043E\u0447\u0451\u0442\u043D\u044B\u0439 \u0447\u043B\u0435\u043D (1895) \u041F\u0435\u0442\u0435\u0440\u0431\u0443\u0440\u0433\u0441\u043A\u043E\u0439 \u0430\u043A\u0430\u0434\u0435\u043C\u0438\u0438 \u043D\u0430\u0443\u043A, \u0438\u043D\u043E\u0441\u0442\u0440\u0430\u043D\u043D\u044B\u0439 \u0447\u043B\u0435\u043D \u041B\u043E\u043D\u0434\u043E\u043D\u0441\u043A\u043E\u0433\u043E \u043A\u043E\u0440\u043E\u043B\u0435\u0432\u0441\u043A\u043E\u0433\u043E \u043E\u0431\u0449\u0435\u0441\u0442\u0432\u0430 (1873). \u041D\u0430\u0433\u0440\u0430\u0436\u0434\u0451\u043D \u043E\u0440\u0434\u0435\u043D\u043E\u043C \u041F\u043E\u0447\u0451\u0442\u043D\u043E\u0433\u043E \u043B\u0435\u0433\u0438\u043E\u043D\u0430 (1892)."@ru . . . "Charles Hermite"@ca . "Charles Hermite"@eo . . . . . . . . . "Charles Hermite (Dieuze, Lorena, 24 de desembre de 1822 \u2014 Par\u00EDs, 14 de gener de 1901), va ser un matem\u00E0tic franc\u00E8s. Va ser professor a l'Escola Polit\u00E8cnica de Par\u00EDs i membre de l'Acad\u00E8mia de les Ci\u00E8ncies Francesa. Va fer treballs especialment sobre funcions el\u00B7l\u00EDptiques i teoria de nombres. Va ser el primer a demostrar que e \u00E9s un nombre transcendent. Va ser professor, entre d'altres d'Henri Poincar\u00E9."@ca . . . . "Charles Hermite"@en . . "Charles Hermite (Dieuze, 24 de diciembre de 1822-Par\u00EDs, 14 de enero de 1901)\u200B fue un matem\u00E1tico franc\u00E9s que investig\u00F3 en el campo de la teor\u00EDa de n\u00FAmeros, sobre las formas cuadr\u00E1ticas, polinomios ortogonales y funciones el\u00EDpticas, y en el \u00E1lgebra. Varias entidades matem\u00E1ticas se llaman hermitianas o herm\u00EDticas en su honor. Tambi\u00E9n es conocido por la interpolaci\u00F3n polin\u00F3mica de Hermite. Fue el primero que demostr\u00F3 que e es un n\u00FAmero trascendente y no la ra\u00EDz de una ecuaci\u00F3n algebraica o polin\u00F3mica con coeficientes racionales. Ferdinand von Lindemann sigui\u00F3 su m\u00E9todo para probar la trascendencia de \u03C0 (1882)."@es . . . . . . . . . "\u30B7\u30E3\u30EB\u30EB\u30FB\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8\uFF08Charles Hermite\u30011822\u5E7412\u670824\u65E5-1901\u5E741\u670814\u65E5\uFF09\u306F\u3001\u30D5\u30E9\u30F3\u30B9\u306E\u6570\u5B66\u8005\u30021869\u5E74\u304B\u3089\u30A8\u30B3\u30FC\u30EB\u30FB\u30DD\u30EA\u30C6\u30AF\u30CB\u30FC\u30AF\u306E\u6559\u6388\u30011876\u5E74\u304B\u3089\u30BD\u30EB\u30DC\u30F3\u30CC\u5927\u5B66\u306E\u6559\u6388\u3092\u52D9\u3081\u305F\u3002 \u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8\u306F\u3001\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8\u5185\u7A4D\u3001\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8\u884C\u5217\u3084\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8\u4F5C\u7528\u7D20\uFF08\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8\u6F14\u7B97\u5B50\uFF09\u3001\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8\u591A\u9805\u5F0F\u306A\u3069\u306B\u305D\u306E\u540D\u3092\u6B8B\u3057\u3066\u3044\u308B\u3002\u307E\u305F\u3001\u30AA\u30A4\u30E9\u30FC\u3001\u30E9\u30B0\u30E9\u30F3\u30B8\u30E5\u3001\u30A2\u30FC\u30D9\u30EB\u3001\u30AC\u30ED\u30A2\u7B49\u3001\u6570\u591A\u304F\u306E\u5049\u5927\u306A\u6570\u5B66\u8005\u304C\u6311\u3093\u3060\u4E94\u6B21\u65B9\u7A0B\u5F0F\u306E\u89E3\u6CD5\u3092\u898B\u3064\u3051\u308B\u3068\u3044\u3046\u96E3\u554F\u306B\u6311\u307F\u30011858\u5E74\u306B\u6955\u5186\u95A2\u6570\u3092\u7528\u3044\u3066\u3001\u521D\u3081\u3066\u4E00\u822C\u7684\u306A\u4E94\u6B21\u65B9\u7A0B\u5F0F\u3092\u89E3\u304F\u3053\u3068\u306B\u6210\u529F\u3057\u305F\u30021873\u5E74\u306B\u30CD\u30A4\u30D4\u30A2\u6570 e \u304C\u8D85\u8D8A\u6570\u3067\u3042\u308B\u3053\u3068\u3092\u8A3C\u660E\u3057\u305F\u3053\u3068\u3067\u3082\u77E5\u3089\u308C\u308B\u3002\u3053\u306E\u7D50\u679C\u3092\u5F15\u304D\u7D99\u3044\u3067\u30011882\u5E74\u306B\u30D5\u30A7\u30EB\u30C7\u30A3\u30CA\u30F3\u30C8\u30FB\u30D5\u30A9\u30F3\u30FB\u30EA\u30F3\u30C7\u30DE\u30F3\u306B\u3088\u308A\u5186\u5468\u7387 \u03C0 \u304C\u8D85\u8D8A\u6570\u3067\u3042\u308B\u3053\u3068\u304C\u8A3C\u660E\u3055\u308C\u3001\u5186\u7A4D\u554F\u984C\u304C\u5426\u5B9A\u7684\u306B\u89E3\u6C7A\u3055\u308C\u305F\uFF08\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8=\u30EA\u30F3\u30C7\u30DE\u30F3\u306E\u5B9A\u7406\uFF09\u3002"@ja . "1118385478"^^ . "Charles Hermite (1822-1901) est un math\u00E9maticien fran\u00E7ais. Ses travaux concernent surtout la th\u00E9orie des nombres, les formes quadratiques, les polyn\u00F4mes orthogonaux, les fonctions elliptiques et les \u00E9quations diff\u00E9rentielles. Plusieurs entit\u00E9s math\u00E9matiques sont qualifi\u00E9es d'hermitiennes en son honneur. Il est aussi connu comme l'un des premiers \u00E0 utiliser les matrices. Il fut le premier \u00E0 montrer, en 1873, qu'une constante naturelle de l'analyse, en l'occurrence le nombre e, base des logarithmes naturels, est transcendant. Ses m\u00E9thodes furent ensuite \u00E9tendues par Ferdinand von Lindemann pour prouver la transcendance de \u03C0 (1882)."@fr . . . . . "Charles Hermite (24 december 1822 \u2013 14 januari 1901) was een Franse wiskundige die onderzoek deed in de getaltheorie, kwadratische vormen, , elliptische functies en algebra. De Hermite-polynomen, de , Hermitische matrices en Hermitische operatoren zijn naar hem vernoemd. Hij was de eerste die bewees dat e, de basis van de natuurlijke logaritme, een transcendent getal is. Zijn methodes werden later gebruikt door Carl Louis Ferdinand von Lindemann (1852 - 1939) voor het bewijs van zijn gevierde stelling dat \u03C0 een transcendent getal is."@nl . . . . . . . . . "Charles Hermite (Dieuze, 24 de dezembro de 1822 \u2014 Paris, 14 de janeiro de 1901) foi um matem\u00E1tico franc\u00EAs. Seu pai, , estudou engenharia; empregou-se numa firma de com\u00E9rcio de tecidos e casou-se com a filha de seu patr\u00E3o, que dirigia muito bem os neg\u00F3cios e sua fam\u00EDlia. Charles, sexto filho - cinco homens e duas mulheres - nasceu com uma deformidade na sua perna direita, o que n\u00E3o afetou sua personalidade. Usou uma bengala por toda a vida. De in\u00EDcio, sua instru\u00E7\u00E3o foi recebida de seus pais. Quando tinha seis anos a fam\u00EDlia mudou-se para Nancy tendo ele sido internado num Liceu. N\u00E3o considerando aquela uma boa escola, foi para Paris onde estudou no . Aos dezoito anos foi para o famoso Lyc\u00E9e Louis-le-Grand que destru\u00EDra a carreira de Galois, quinze anos antes."@pt . . . "Charles Hermite (pengucapan bahasa Prancis: [\u0283a\u0281l \u025B\u0281\u02C8mit]) FRS MIAS (24 Desember 1822 \u2013 14 Januari 1901) adalah seorang matematikawan Prancis yang melakukan penelitian pada bidang teori bilangan, , , , , dan aljabar. Ia adalah orang pertama yang membuktikan bahwa e, basis dari logaritma natural, merupakan . Metodenya nanti digunakan oleh Ferdinand von Lindemann untuk membuktikan bahwa \u03C0 juga merupakan bilangan transenden. Salah satu murid Hermite adalah Henri Poincar\u00E9."@in . "Charles Hermite [\u0283a\u0281l \u025B\u0281\u02C8mit] (* 24. Dezember 1822 in Dieuze, Lothringen; \u2020 14. Januar 1901 in Paris) war ein franz\u00F6sischer Mathematiker."@de . . . . . . "1822-12-24"^^ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "22870422"^^ . . . . . . "Charles Hermite"@in . . . . . . . . . . . . . . "\u30B7\u30E3\u30EB\u30EB\u30FB\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8\uFF08Charles Hermite\u30011822\u5E7412\u670824\u65E5-1901\u5E741\u670814\u65E5\uFF09\u306F\u3001\u30D5\u30E9\u30F3\u30B9\u306E\u6570\u5B66\u8005\u30021869\u5E74\u304B\u3089\u30A8\u30B3\u30FC\u30EB\u30FB\u30DD\u30EA\u30C6\u30AF\u30CB\u30FC\u30AF\u306E\u6559\u6388\u30011876\u5E74\u304B\u3089\u30BD\u30EB\u30DC\u30F3\u30CC\u5927\u5B66\u306E\u6559\u6388\u3092\u52D9\u3081\u305F\u3002 \u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8\u306F\u3001\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8\u5185\u7A4D\u3001\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8\u884C\u5217\u3084\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8\u4F5C\u7528\u7D20\uFF08\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8\u6F14\u7B97\u5B50\uFF09\u3001\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8\u591A\u9805\u5F0F\u306A\u3069\u306B\u305D\u306E\u540D\u3092\u6B8B\u3057\u3066\u3044\u308B\u3002\u307E\u305F\u3001\u30AA\u30A4\u30E9\u30FC\u3001\u30E9\u30B0\u30E9\u30F3\u30B8\u30E5\u3001\u30A2\u30FC\u30D9\u30EB\u3001\u30AC\u30ED\u30A2\u7B49\u3001\u6570\u591A\u304F\u306E\u5049\u5927\u306A\u6570\u5B66\u8005\u304C\u6311\u3093\u3060\u4E94\u6B21\u65B9\u7A0B\u5F0F\u306E\u89E3\u6CD5\u3092\u898B\u3064\u3051\u308B\u3068\u3044\u3046\u96E3\u554F\u306B\u6311\u307F\u30011858\u5E74\u306B\u6955\u5186\u95A2\u6570\u3092\u7528\u3044\u3066\u3001\u521D\u3081\u3066\u4E00\u822C\u7684\u306A\u4E94\u6B21\u65B9\u7A0B\u5F0F\u3092\u89E3\u304F\u3053\u3068\u306B\u6210\u529F\u3057\u305F\u30021873\u5E74\u306B\u30CD\u30A4\u30D4\u30A2\u6570 e \u304C\u8D85\u8D8A\u6570\u3067\u3042\u308B\u3053\u3068\u3092\u8A3C\u660E\u3057\u305F\u3053\u3068\u3067\u3082\u77E5\u3089\u308C\u308B\u3002\u3053\u306E\u7D50\u679C\u3092\u5F15\u304D\u7D99\u3044\u3067\u30011882\u5E74\u306B\u30D5\u30A7\u30EB\u30C7\u30A3\u30CA\u30F3\u30C8\u30FB\u30D5\u30A9\u30F3\u30FB\u30EA\u30F3\u30C7\u30DE\u30F3\u306B\u3088\u308A\u5186\u5468\u7387 \u03C0 \u304C\u8D85\u8D8A\u6570\u3067\u3042\u308B\u3053\u3068\u304C\u8A3C\u660E\u3055\u308C\u3001\u5186\u7A4D\u554F\u984C\u304C\u5426\u5B9A\u7684\u306B\u89E3\u6C7A\u3055\u308C\u305F\uFF08\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8=\u30EA\u30F3\u30C7\u30DE\u30F3\u306E\u5B9A\u7406\uFF09\u3002"@ja . . "Charles Hermite (French pronunciation: \u200B[\u0283a\u0281l \u025B\u0281\u02C8mit]) FRS FRSE MIAS (24 December 1822 \u2013 14 January 1901) was a French mathematician who did research concerning number theory, quadratic forms, invariant theory, orthogonal polynomials, elliptic functions, and algebra. Hermite polynomials, Hermite interpolation, Hermite normal form, Hermitian operators, and cubic Hermite splines are named in his honor. One of his students was Henri Poincar\u00E9. He was the first to prove that e, the base of natural logarithms, is a transcendental number. His methods were used later by Ferdinand von Lindemann to prove that \u03C0 is transcendental."@en . . . . . "1901-01-14"^^ . . . . . "Charles Hermite (v\u00FDslovnost v IPA, /\u02CC\u0283a\u0281l \u025B\u0281\u02C8mit/, tj. \u201Eermit\u201C) (24. prosince 1822, Dieuze, Francie \u2013 14. ledna 1901, Pa\u0159\u00ED\u017E) byl francouzsk\u00FD matematik. Zab\u00FDval se zejm\u00E9na teori\u00ED \u010D\u00EDsel a algebrou. Jako prvn\u00ED dok\u00E1zal, \u017Ee Eulerovo \u010D\u00EDslo e je trascendentn\u00ED. Jeho metodu pozd\u011Bji zjednodu\u0161il Ferdinand von Lindemann a dok\u00E1zal jej\u00EDm u\u017Eit\u00EDm transcendentnost \u010D\u00EDsla \u03C0. Jedn\u00EDm z jeho student\u016F byl Henri Poincar\u00E9. Je po n\u011Bm pojmenov\u00E1n m\u011Bs\u00ED\u010Dn\u00ED kr\u00E1ter Hermite, kde byla nam\u011B\u0159ena nejni\u017E\u0161\u00ED teplota ve Slune\u010Dn\u00ED soustav\u011B (26 Kelvin\u016F = \u2013247\u00B0 Celsia) a tak\u00E9 planetka hlavn\u00EDho p\u00E1su s katalogov\u00FDm \u010D\u00EDslem 24998."@cs . "Charles Hermite"@pt . "\u0634\u0627\u0631\u0644 \u0622\u0631\u0645\u064A\u062A (\u0628\u0627\u0644\u0641\u0631\u0646\u0633\u064A\u0629: Charles Hermite)\u200F \u0647\u0648 \u0631\u064A\u0627\u0636\u064A\u0627\u062A\u064A \u0641\u0631\u0646\u0633\u064A. \u0648\u0644\u062F \u0641\u064A \u0627\u0644\u0631\u0627\u0628\u0639 \u0648 \u0627\u0644\u0639\u0634\u0631\u064A\u0646 \u0645\u0646 \u062F\u064A\u0633\u0645\u0628\u0631 \u0639\u0627\u0645 1822\u060C \u0648\u062A\u0648\u0641\u064A \u0641\u064A \u0627\u0644\u0631\u0627\u0628\u0639 \u0639\u0634\u0631 \u0645\u0646 \u064A\u0646\u0627\u064A\u0631 \u0639\u0627\u0645 1901. \u0642\u0627\u0645 \u0628\u0623\u0628\u062D\u0627\u062B \u0641\u064A \u0645\u062C\u0627\u0644\u0627\u062A \u0646\u0638\u0631\u064A\u0629 \u0627\u0644\u0623\u0639\u062F\u0627\u062F \u0648\u0627\u0644\u0623\u0634\u0643\u0627\u0644 \u0627\u0644\u062A\u0631\u0628\u064A\u0639\u064A\u0629 \u0648\u0645\u062A\u0639\u062F\u062F\u0627\u062A \u0627\u0644\u062D\u062F\u0648\u062F \u0627\u0644\u0645\u062A\u0639\u0627\u0645\u062F\u0629 \u0648\u0627\u0644\u062F\u0648\u0627\u0644 \u0627\u0644\u0625\u0647\u0644\u064A\u0644\u062C\u064A\u0629 \u0648\u0627\u0644\u062C\u0628\u0631.\u062D\u0644 \u062A\u0643\u0627\u0645\u0644\u0627\u062A ."@ar . "Charles Hermite"@en . . "Hermite,+Charles"@en . . . "1822-12-24"^^ . . . . "Charles Hermite (naski\u011Dis la 24-an de decembro 1822, mortis la 14-an de januaro 1901) estis franca matematikisto. En siaj labora\u0135oj okupi\u011Dis pri nombroteorio, algebro kaj analitiko. Kiel la unua pruvis, ke la nombro e estas transcenda nombro. Liajn atignojn poste utiligis dum pruvo, ke la nombro \u03C0 anka\u016D estas la transcenda nombro. Tiaj matematikaj nocioj kiel polinomo de Hermite a\u016D konjugita transpono estis nomataj oma\u011De al li. Lia dis\u0109iplo estis alia konata matematikisto Henri Poincar\u00E9."@eo . . . . "Charles Hermite (Dieuze, 24 dicembre 1822 \u2013 Parigi, 14 gennaio 1901) \u00E8 stato un matematico francese che diede rilevanti contributi a campi quali teoria dei numeri, forme quadratiche, teoria degli invarianti, polinomi ortogonali, funzioni ellittiche e algebra. Egli fu il primo a dimostrare che la costante , la base dei logaritmi naturali, \u00E8 un numero trascendente.I suoi metodi furono usati successivamente da Ferdinand von Lindemann per dimostrare il teorema secondo il quale \u00E8 trascendente."@it . "\u590F\u5C14\u00B7\u57C3\u5C14\u7C73\u7279\u6216\u8BD1\u4F5C\u590F\u52D2\u00B7\u5384\u5BC6\uFF08Charles Hermite\uFF0C\u6CD5\u8BED\u53D1\u97F3\uFF1A[\u0283a\u0281l \u025B\u0281\u02C8mit]\uFF0C1822\u5E7412\u670824\u65E5\uFF0D1901\u5E741\u670814\u65E5)\u662F\u4E00\u4F4D\u6770\u51FA\u7684\u6CD5\u56FD\u6570\u5B66\u5BB6\uFF0C\u56E0\u8BC1\u660E \u662F\u8D85\u8D8A\u6570\u800C\u95FB\u540D\u3002 \u7814\u7A76\u9886\u57DF\u8FD8\u6D89\u53CA\u6570\u8BBA\u3001\u7EBF\u6027\u6CDB\u51FD\u5206\u6790\uFF08\u4E00\u79CD\u65E0\u7A77\u7EF4\u7EBF\u6027\u4EE3\u6570\uFF09\u3001\u4E0D\u53D8\u91CF\u7406\u8BBA\u3001\u6B63\u4EA4\u591A\u9879\u5F0F\u3001\u692D\u5706\u51FD\u6570\u3001\u4EE3\u6570\u5B66\u3002\u57C3\u5C14\u7C73\u7279\u591A\u9879\u5F0F\u3001\u57C3\u5C14\u7C73\u7279\u89C4\u8303\u5F62\u5F0F\u3001\u57C3\u5C14\u7C73\u7279\u7B97\u5B50\uFF08\u81EA\u4F34\u7B97\u5B50\uFF09\u3001\u57C3\u5C14\u7C73\u7279\u77E9\u9635\uFF08\u81EA\u4F34\u77E9\u9635\uFF09\u3001\u7ACB\u65B9\u57C3\u5C14\u7C73\u7279\u6837\u6761\u63D2\u503C\u6CD5\u90FD\u4EE5\u4ED6\u547D\u540D\u3002\u5176\u4E2D\u6709\u5173\u5185\u79EF\u7A7A\u95F4\u4E2D\u81EA\u4F34\u7B97\u5B50\uFF08\u5384\u5BC6\u7B97\u7B26\uFF09\u7684\u8DA3\u5473\u7406\u8BBA\uFF0C\u610F\u5916\u5730\u6210\u4E3A\u4E86\u534A\u4E2A\u4E16\u7EAA\u540E\u5174\u8D77\u7684\u91CF\u5B50\u529B\u5B66\u7814\u7A76\u7684\u57FA\u7840\u4EE3\u6570\u5DE5\u5177\u3002\u201C\u81EA\u4F34\u7B97\u5B50\uFF08\u57C3\u5C14\u7C73\u7279\u7B97\u5B50\uFF09\u53EF\u4E0E\u5B9E\u6570\u7C7B\u6BD4\uFF0C\u5176\u7279\u5F81\u503C\u4E00\u5B9A\u662F\u5B9E\u6570\u201D\u8FD9\u4E2A\u4E0D\u592A\u8D77\u773C\u7684\u57FA\u7840\u6027\u8D28\uFF0C\u5374\u662F\u91CF\u5B50\u529B\u5B66\u5FC5\u987B\u5F15\u7528\u81EA\u4F34\u7B97\u5B50\u6765\u8868\u8FBE\u53EF\u89C2\u6D4B\u7269\u7406\u91CF\u7684\u6700\u5927\u539F\u56E0\uFF0C\u800C\u91CF\u5B50\u529B\u5B66\u4E2D\u7684\u7B97\u5B50\u8FD0\u7B97\uFF0C\u4E5F\u4E3A\u7EBF\u6027\u4EE3\u6570\u5B66\u4E2D\u7684\u5BF9\u5076\u7A7A\u95F4\u7406\u8BBA\uFF0C\u63D0\u4F9B\u4E86\u4E00\u4E2A\u91CD\u8981\u800C\u5947\u5999\u7684\u5E94\u7528\u5B9E\u4F8B\u3002"@zh . "Charles Hermite"@cs . . . . . . . . "Charles Hermite (Dieuze, 24 dicembre 1822 \u2013 Parigi, 14 gennaio 1901) \u00E8 stato un matematico francese che diede rilevanti contributi a campi quali teoria dei numeri, forme quadratiche, teoria degli invarianti, polinomi ortogonali, funzioni ellittiche e algebra. Egli fu il primo a dimostrare che la costante , la base dei logaritmi naturali, \u00E8 un numero trascendente.I suoi metodi furono usati successivamente da Ferdinand von Lindemann per dimostrare il teorema secondo il quale \u00E8 trascendente."@it . . . . . . . . . . . . . . . . "Charles Hermite"@es . . . "Charles Hermite"@sv . . "\uC0E4\uB97C \uC5D0\uB974\uBBF8\uD2B8(\uD504\uB791\uC2A4\uC5B4: Charles Hermite [\u0283a\u0281l \u025B\u0281\u02C8mit], 1822\u20131901)\uB294 \uD504\uB791\uC2A4\uC758 \uC218\uD559\uC790\uB2E4. \uC218\uB860\uC5D0 \uC5C5\uC801\uC744 \uB0A8\uACBC\uACE0, \uD2B9\uD788 e\uAC00 \uCD08\uC6D4\uC218\uC784\uC744 \uC99D\uBA85\uD558\uC600\uB2E4."@ko . . . . . . . . . "\uC0E4\uB97C \uC5D0\uB974\uBBF8\uD2B8(\uD504\uB791\uC2A4\uC5B4: Charles Hermite [\u0283a\u0281l \u025B\u0281\u02C8mit], 1822\u20131901)\uB294 \uD504\uB791\uC2A4\uC758 \uC218\uD559\uC790\uB2E4. \uC218\uB860\uC5D0 \uC5C5\uC801\uC744 \uB0A8\uACBC\uACE0, \uD2B9\uD788 e\uAC00 \uCD08\uC6D4\uC218\uC784\uC744 \uC99D\uBA85\uD558\uC600\uB2E4."@ko . . . . "\u0634\u0627\u0631\u0644 \u0622\u0631\u0645\u064A\u062A (\u0628\u0627\u0644\u0641\u0631\u0646\u0633\u064A\u0629: Charles Hermite)\u200F \u0647\u0648 \u0631\u064A\u0627\u0636\u064A\u0627\u062A\u064A \u0641\u0631\u0646\u0633\u064A. \u0648\u0644\u062F \u0641\u064A \u0627\u0644\u0631\u0627\u0628\u0639 \u0648 \u0627\u0644\u0639\u0634\u0631\u064A\u0646 \u0645\u0646 \u062F\u064A\u0633\u0645\u0628\u0631 \u0639\u0627\u0645 1822\u060C \u0648\u062A\u0648\u0641\u064A \u0641\u064A \u0627\u0644\u0631\u0627\u0628\u0639 \u0639\u0634\u0631 \u0645\u0646 \u064A\u0646\u0627\u064A\u0631 \u0639\u0627\u0645 1901. \u0642\u0627\u0645 \u0628\u0623\u0628\u062D\u0627\u062B \u0641\u064A \u0645\u062C\u0627\u0644\u0627\u062A \u0646\u0638\u0631\u064A\u0629 \u0627\u0644\u0623\u0639\u062F\u0627\u062F \u0648\u0627\u0644\u0623\u0634\u0643\u0627\u0644 \u0627\u0644\u062A\u0631\u0628\u064A\u0639\u064A\u0629 \u0648\u0645\u062A\u0639\u062F\u062F\u0627\u062A \u0627\u0644\u062D\u062F\u0648\u062F \u0627\u0644\u0645\u062A\u0639\u0627\u0645\u062F\u0629 \u0648\u0627\u0644\u062F\u0648\u0627\u0644 \u0627\u0644\u0625\u0647\u0644\u064A\u0644\u062C\u064A\u0629 \u0648\u0627\u0644\u062C\u0628\u0631.\u062D\u0644 \u062A\u0643\u0627\u0645\u0644\u0627\u062A ."@ar . . . . . . . . "Charles Hermite"@eu . . . . . . . "Proof that e is transcendental"@en . "Charles Hermite (Dieuze, Lorena, 24 de desembre de 1822 \u2014 Par\u00EDs, 14 de gener de 1901), va ser un matem\u00E0tic franc\u00E8s. Va ser professor a l'Escola Polit\u00E8cnica de Par\u00EDs i membre de l'Acad\u00E8mia de les Ci\u00E8ncies Francesa. Va fer treballs especialment sobre funcions el\u00B7l\u00EDptiques i teoria de nombres. Va ser el primer a demostrar que e \u00E9s un nombre transcendent. Va ser professor, entre d'altres d'Henri Poincar\u00E9."@ca . . . . . "Charles Hermite (pengucapan bahasa Prancis: [\u0283a\u0281l \u025B\u0281\u02C8mit]) FRS MIAS (24 Desember 1822 \u2013 14 Januari 1901) adalah seorang matematikawan Prancis yang melakukan penelitian pada bidang teori bilangan, , , , , dan aljabar. Ia adalah orang pertama yang membuktikan bahwa e, basis dari logaritma natural, merupakan . Metodenya nanti digunakan oleh Ferdinand von Lindemann untuk membuktikan bahwa \u03C0 juga merupakan bilangan transenden. Salah satu murid Hermite adalah Henri Poincar\u00E9. Polinomial Hermite, , , dan dinamai dengan nama dirinya. Kawah Hermite yang terletak dekat dengan kutub utara Bulan juga dinamai atas jasanya."@in . . "Charles Hermite (naski\u011Dis la 24-an de decembro 1822, mortis la 14-an de januaro 1901) estis franca matematikisto. En siaj labora\u0135oj okupi\u011Dis pri nombroteorio, algebro kaj analitiko. Kiel la unua pruvis, ke la nombro e estas transcenda nombro. Liajn atignojn poste utiligis dum pruvo, ke la nombro \u03C0 anka\u016D estas la transcenda nombro. Tiaj matematikaj nocioj kiel polinomo de Hermite a\u016D konjugita transpono estis nomataj oma\u011De al li. Lia dis\u0109iplo estis alia konata matematikisto Henri Poincar\u00E9."@eo . . "Charles Hermite"@nl . "Charles Hermite (ur. 24 grudnia 1822 w Dieuze, zm. 14 stycznia 1901 w Pary\u017Cu) \u2013 matematyk francuski. Zajmowa\u0142 si\u0119 teori\u0105 liczb, algebr\u0105 i analiz\u0105 matematyczn\u0105. Jako pierwszy dowi\u00F3d\u0142, \u017Ce liczba e jest liczb\u0105 przest\u0119pn\u0105. Jego prace wykorzysta\u0142 potem Ferdinand Lindemann przy dowodzeniu, \u017Ce liczba \u03C0 jest r\u00F3wnie\u017C liczb\u0105 przest\u0119pn\u0105. Takie poj\u0119cia matematyczne jak Wielomiany Hermite'a czy Sprz\u0119\u017Cenie hermitowskie s\u0105 nazwane na jego cze\u015B\u0107. Jego uczniem by\u0142 inny znany matematyk, Henri Poincar\u00E9. Jego zi\u0119ciem by\u0142 Charles-\u00C9mile Picard."@pl . . . . . "\u0428\u0430\u0440\u043B\u044C \u0415\u0440\u043C\u0456\u0442 (\u0444\u0440. Charles Hermite; 24 \u0433\u0440\u0443\u0434\u043D\u044F 1822 \u2014 14 \u0441\u0456\u0447\u043D\u044F 1901) \u2014 \u0444\u0440\u0430\u043D\u0446\u0443\u0437\u044C\u043A\u0438\u0439 \u043C\u0430\u0442\u0435\u043C\u0430\u0442\u0438\u043A. \u041D\u0430\u0440\u043E\u0434\u0438\u0432\u0441\u044F 24 \u0433\u0440\u0443\u0434\u043D\u044F 1822 \u0432 \u0414\u044C\u0454\u0437\u0456. \u0412\u0456\u0434\u0432\u0456\u0434\u0443\u0432\u0430\u0432 \u043A\u043E\u043B\u0435\u0436 \u0413\u0435\u043D\u0440\u0456\u0445\u0430 IV. \u0423 1841 \u0432\u0441\u0442\u0443\u043F\u0438\u0432 \u0434\u043E \u043B\u0456\u0446\u0435\u044E \u041B\u044E\u0434\u043E\u0432\u0438\u043A\u0430 \u0412\u0435\u043B\u0438\u043A\u043E\u0433\u043E, \u043F\u043E\u0442\u0456\u043C \u0443 1842 \u0440\u043E\u0446\u0456 \u0432\u0441\u0442\u0443\u043F\u0438\u0432 \u0443 \u041F\u043E\u043B\u0456\u0442\u0435\u0445\u043D\u0456\u0447\u043D\u0443 \u0448\u043A\u043E\u043B\u0443, \u0437 \u044F\u043A\u043E\u0457 \u0431\u0443\u0432 \u0432\u0456\u0434\u0440\u0430\u0445\u043E\u0432\u0430\u043D\u0438\u0439 1 \u0441\u0456\u0447\u043D\u044F 1844 \u0440\u043E\u043A\u0443, \u043E\u0441\u043A\u0456\u043B\u044C\u043A\u0438 \u043F\u0440\u043E\u043F\u0443\u0441\u0442\u0438\u0432 \u0441\u0435\u043C\u0435\u0441\u0442\u0440 \u0447\u0435\u0440\u0435\u0437 \u043F\u043E\u0433\u0430\u043D\u0438\u0439 \u0441\u0442\u0430\u043D \u0437\u0434\u043E\u0440\u043E\u0432'\u044F. \u0417 1848 \u0432\u0438\u043A\u043B\u0430\u0434\u0430\u0432 \u043C\u0430\u0442\u0435\u043C\u0430\u0442\u0438\u043A\u0443 \u0432 \u041A\u043E\u043B\u0435\u0436 \u0434\u0435 \u0424\u0440\u0430\u043D\u0441, \u0437 1870 \u2014 \u043F\u0440\u043E\u0444\u0435\u0441\u043E\u0440 \u0412\u0438\u0449\u043E\u0457 \u043D\u043E\u0440\u043C\u0430\u043B\u044C\u043D\u043E\u0457 \u0448\u043A\u043E\u043B\u0438 \u0456 \u0421\u043E\u0440\u0431\u043E\u043D\u043D\u0438. \u0427\u043B\u0435\u043D \u041F\u0430\u0440\u0438\u0437\u044C\u043A\u043E\u0457 \u0430\u043A\u0430\u0434\u0435\u043C\u0456\u0457 \u043D\u0430\u0443\u043A \u0437 1856, \u041B\u043E\u043D\u0434\u043E\u043D\u0441\u044C\u043A\u043E\u0433\u043E \u043A\u043E\u0440\u043E\u043B\u0456\u0432\u0441\u044C\u043A\u043E\u0433\u043E \u0442\u043E\u0432\u0430\u0440\u0438\u0441\u0442\u0432\u0430 \u0437 1873. \u0420\u043E\u0431\u043E\u0442\u0438 \u0415\u0440\u043C\u0456\u0442\u0430 \u043F\u0440\u0438\u0441\u0432\u044F\u0447\u0435\u043D\u0456 \u0442\u0435\u043E\u0440\u0456\u0457 \u0447\u0438\u0441\u0435\u043B, \u0430\u043B\u0433\u0435\u0431\u0440\u0456 \u0442\u0430 \u0442\u0435\u043E\u0440\u0456\u0457 \u0435\u043B\u0456\u043F\u0442\u0438\u0447\u043D\u0438\u0445 \u0444\u0443\u043D\u043A\u0446\u0456\u0439. \u0412\u0456\u043D \u043F\u043E\u043A\u0430\u0437\u0430\u0432, \u044F\u043A \u0437\u0432\u0435\u0441\u0442\u0438 \u0437\u0430\u0433\u0430\u043B\u044C\u043D\u0435 \u0430\u043B\u0433\u0435\u0431\u0440\u0430\u0457\u0447\u043D\u0435 \u0440\u0456\u0432\u043D\u044F\u043D\u043D\u044F \u043F'\u044F\u0442\u043E\u0433\u043E \u0441\u0442\u0435\u043F\u0435\u043D\u044F \u0434\u043E \u0432\u0438\u0434\u0443, \u0449\u043E \u0440\u043E\u0437\u0432'\u044F\u0437\u0443\u0454\u0442\u044C\u0441\u044F \u0432 \u0435\u043B\u0456\u043F\u0442\u0438\u0447\u043D\u0438\u0445 \u043C\u043E\u0434\u0443\u043B\u044F\u0440\u043D\u0438\u0445 \u0444\u0443\u043D\u043A\u0446\u0456\u044F\u0445. \u0412\u0438\u0432\u0447\u0438\u0432 \u043A\u043B\u0430\u0441 \u043E\u0440\u0442\u043E\u0433\u043E\u043D\u0430\u043B\u044C\u043D\u0438\u0445 \u043C\u043D\u043E\u0433\u043E\u0447\u043B\u0435\u043D\u0456\u0432 (\u043C\u043D\u043E\u0433\u043E\u0447\u043B\u0435\u043D\u0438 \u0415\u0440\u043C\u0456\u0442\u0430), \u0441\u0442\u0432\u043E\u0440\u0438\u0432 \u0442\u0435\u043E\u0440\u0456\u044E \u0456\u043D\u0432\u0430\u0440\u0456\u0430\u043D\u0442\u0456\u0432 (\u0441\u043F\u0456\u043B\u044C\u043D\u043E \u0437 \u041A\u0435\u043B\u0456 \u0456 \u0421\u0456\u043B\u044C\u0432\u0435\u0440\u0441\u0442\u043E\u043C). \u0414\u043E\u0432\u0456\u0432 \u0442\u0440\u0430\u043D\u0441\u0446\u0435\u043D\u0434\u0435\u043D\u0442\u043D\u0456\u0441\u0442\u044C \u0447\u0438\u0441\u043B\u0430 e (1873); \u043F\u0456\u0437\u043D\u0456\u0448\u0435 \u043D\u0456\u043C\u0435\u0446\u044C\u043A\u0438\u0439 \u043C\u0430\u0442\u0435\u043C\u0430\u0442\u0438\u043A \u0424\u0435\u0440\u0434\u0438\u043D\u0430\u043D\u0434 \u0444\u043E\u043D \u041B\u0456\u043D\u0434\u0435\u043C\u0430\u043D \u0434\u043E\u0432\u0456\u0432 \u043C\u0435\u0442\u043E\u0434\u043E\u043C, \u0430\u043D\u0430\u043B\u043E\u0433\u0456\u0447\u043D\u0438\u043C \u043C\u0435\u0442\u043E\u0434\u0443 \u0415\u0440\u043C\u0456\u0442\u0430, \u0442\u0440\u0430\u043D\u0441\u0446\u0435\u043D\u0434\u0435\u043D\u0442\u043D\u0456\u0441\u0442\u044C \u0447\u0438\u0441\u043B\u0430 \u03C0. \u0412\u0456\u0434\u043E\u043C\u0430 \u043F\u0440\u0430\u0446\u044F \u0415\u0440\u043C\u0456\u0442\u0430 \u00AB\u041F\u0440\u043E \u0440\u043E\u0437\u0432'\u044F\u0437\u0443\u0432\u0430\u043D\u043D\u044F \u0440\u0456\u0432\u043D\u044F\u043D\u043D\u044F \u043F'\u044F\u0442\u043E\u0433\u043E \u0441\u0442\u0443\u043F\u0435\u043D\u044F\u00BB (Sur la r\u00E9solution de l `\u00E9quatia du cinqui\u00E8me degr\u00E9, 1858). \u041F\u043E\u043C\u0435\u0440 \u0415\u0440\u043C\u0456\u0442 \u0432 \u041F\u0430\u0440\u0438\u0436\u0456 14 \u0441\u0456\u0447\u043D\u044F 1901. \u041D\u0430 \u0439\u043E\u0433\u043E \u0447\u0435\u0441\u0442\u044C \u043D\u0430\u0437\u0432\u0430\u043D\u043E \u0430\u0441\u0442\u0435\u0440\u043E\u0457\u0434 24998 \u0415\u0440\u043C\u0456\u0442."@uk . . . . "Charles Hermite (Dieuze, 24 de diciembre de 1822-Par\u00EDs, 14 de enero de 1901)\u200B fue un matem\u00E1tico franc\u00E9s que investig\u00F3 en el campo de la teor\u00EDa de n\u00FAmeros, sobre las formas cuadr\u00E1ticas, polinomios ortogonales y funciones el\u00EDpticas, y en el \u00E1lgebra. Varias entidades matem\u00E1ticas se llaman hermitianas o herm\u00EDticas en su honor. Tambi\u00E9n es conocido por la interpolaci\u00F3n polin\u00F3mica de Hermite."@es . . . . . . "\u30B7\u30E3\u30EB\u30EB\u30FB\u30A8\u30EB\u30DF\u30FC\u30C8"@ja . . . . "Charles Hermite [\u0283a\u0281l \u025B\u0281\u02C8mit] (* 24. Dezember 1822 in Dieuze, Lothringen; \u2020 14. Januar 1901 in Paris) war ein franz\u00F6sischer Mathematiker."@de . . . "\u0428\u0430\u0440\u043B\u044C \u0415\u0440\u043C\u0456\u0442 (\u0444\u0440. Charles Hermite; 24 \u0433\u0440\u0443\u0434\u043D\u044F 1822 \u2014 14 \u0441\u0456\u0447\u043D\u044F 1901) \u2014 \u0444\u0440\u0430\u043D\u0446\u0443\u0437\u044C\u043A\u0438\u0439 \u043C\u0430\u0442\u0435\u043C\u0430\u0442\u0438\u043A. \u041D\u0430\u0440\u043E\u0434\u0438\u0432\u0441\u044F 24 \u0433\u0440\u0443\u0434\u043D\u044F 1822 \u0432 \u0414\u044C\u0454\u0437\u0456. \u0412\u0456\u0434\u0432\u0456\u0434\u0443\u0432\u0430\u0432 \u043A\u043E\u043B\u0435\u0436 \u0413\u0435\u043D\u0440\u0456\u0445\u0430 IV. \u0423 1841 \u0432\u0441\u0442\u0443\u043F\u0438\u0432 \u0434\u043E \u043B\u0456\u0446\u0435\u044E \u041B\u044E\u0434\u043E\u0432\u0438\u043A\u0430 \u0412\u0435\u043B\u0438\u043A\u043E\u0433\u043E, \u043F\u043E\u0442\u0456\u043C \u0443 1842 \u0440\u043E\u0446\u0456 \u0432\u0441\u0442\u0443\u043F\u0438\u0432 \u0443 \u041F\u043E\u043B\u0456\u0442\u0435\u0445\u043D\u0456\u0447\u043D\u0443 \u0448\u043A\u043E\u043B\u0443, \u0437 \u044F\u043A\u043E\u0457 \u0431\u0443\u0432 \u0432\u0456\u0434\u0440\u0430\u0445\u043E\u0432\u0430\u043D\u0438\u0439 1 \u0441\u0456\u0447\u043D\u044F 1844 \u0440\u043E\u043A\u0443, \u043E\u0441\u043A\u0456\u043B\u044C\u043A\u0438 \u043F\u0440\u043E\u043F\u0443\u0441\u0442\u0438\u0432 \u0441\u0435\u043C\u0435\u0441\u0442\u0440 \u0447\u0435\u0440\u0435\u0437 \u043F\u043E\u0433\u0430\u043D\u0438\u0439 \u0441\u0442\u0430\u043D \u0437\u0434\u043E\u0440\u043E\u0432'\u044F. \u0417 1848 \u0432\u0438\u043A\u043B\u0430\u0434\u0430\u0432 \u043C\u0430\u0442\u0435\u043C\u0430\u0442\u0438\u043A\u0443 \u0432 \u041A\u043E\u043B\u0435\u0436 \u0434\u0435 \u0424\u0440\u0430\u043D\u0441, \u0437 1870 \u2014 \u043F\u0440\u043E\u0444\u0435\u0441\u043E\u0440 \u0412\u0438\u0449\u043E\u0457 \u043D\u043E\u0440\u043C\u0430\u043B\u044C\u043D\u043E\u0457 \u0448\u043A\u043E\u043B\u0438 \u0456 \u0421\u043E\u0440\u0431\u043E\u043D\u043D\u0438. \u0427\u043B\u0435\u043D \u041F\u0430\u0440\u0438\u0437\u044C\u043A\u043E\u0457 \u0430\u043A\u0430\u0434\u0435\u043C\u0456\u0457 \u043D\u0430\u0443\u043A \u0437 1856, \u041B\u043E\u043D\u0434\u043E\u043D\u0441\u044C\u043A\u043E\u0433\u043E \u043A\u043E\u0440\u043E\u043B\u0456\u0432\u0441\u044C\u043A\u043E\u0433\u043E \u0442\u043E\u0432\u0430\u0440\u0438\u0441\u0442\u0432\u0430 \u0437 1873. \u041F\u043E\u043C\u0435\u0440 \u0415\u0440\u043C\u0456\u0442 \u0432 \u041F\u0430\u0440\u0438\u0436\u0456 14 \u0441\u0456\u0447\u043D\u044F 1901."@uk . . . "Charles Hermite"@en . "Charles Hermite (French pronunciation: \u200B[\u0283a\u0281l \u025B\u0281\u02C8mit]) FRS FRSE MIAS (24 December 1822 \u2013 14 January 1901) was a French mathematician who did research concerning number theory, quadratic forms, invariant theory, orthogonal polynomials, elliptic functions, and algebra. Hermite polynomials, Hermite interpolation, Hermite normal form, Hermitian operators, and cubic Hermite splines are named in his honor. One of his students was Henri Poincar\u00E9."@en . . "Charles Hermite"@fr . . . . . . . . . . . . . . . . "Charles Hermite (1822-1901) est un math\u00E9maticien fran\u00E7ais. Ses travaux concernent surtout la th\u00E9orie des nombres, les formes quadratiques, les polyn\u00F4mes orthogonaux, les fonctions elliptiques et les \u00E9quations diff\u00E9rentielles. Plusieurs entit\u00E9s math\u00E9matiques sont qualifi\u00E9es d'hermitiennes en son honneur. Il est aussi connu comme l'un des premiers \u00E0 utiliser les matrices."@fr . . . . . . . . . . . . . . . . "Charles Hermite"@de . . . "Charles Hermite (24 december 1822 \u2013 14 januari 1901) was een Franse wiskundige die onderzoek deed in de getaltheorie, kwadratische vormen, , elliptische functies en algebra. De Hermite-polynomen, de , Hermitische matrices en Hermitische operatoren zijn naar hem vernoemd. Hij was de eerste die bewees dat e, de basis van de natuurlijke logaritme, een transcendent getal is. Zijn methodes werden later gebruikt door Carl Louis Ferdinand von Lindemann (1852 - 1939) voor het bewijs van zijn gevierde stelling dat \u03C0 een transcendent getal is."@nl . . . . . "\u0634\u0627\u0631\u0644 \u0622\u0631\u0645\u064A\u062A"@ar . . "\u0428\u0430\u0440\u043B\u044C \u042D\u0440\u043C\u0438\u0301\u0442 (\u0444\u0440. Charles Hermite; 24 \u0434\u0435\u043A\u0430\u0431\u0440\u044F 1822, \u0414\u044C\u0451\u0437, \u0424\u0440\u0430\u043D\u0446\u0438\u044F \u2014 14 \u044F\u043D\u0432\u0430\u0440\u044F 1901, \u041F\u0430\u0440\u0438\u0436) \u2014 \u0444\u0440\u0430\u043D\u0446\u0443\u0437\u0441\u043A\u0438\u0439 \u043C\u0430\u0442\u0435\u043C\u0430\u0442\u0438\u043A, \u043F\u0440\u0438\u0437\u043D\u0430\u043D\u043D\u044B\u0439 \u043B\u0438\u0434\u0435\u0440 \u043C\u0430\u0442\u0435\u043C\u0430\u0442\u0438\u043A\u043E\u0432 \u0424\u0440\u0430\u043D\u0446\u0438\u0438 \u0432\u043E \u0432\u0442\u043E\u0440\u043E\u0439 \u043F\u043E\u043B\u043E\u0432\u0438\u043D\u0435 XIX \u0432\u0435\u043A\u0430. \u0427\u043B\u0435\u043D \u041F\u0430\u0440\u0438\u0436\u0441\u043A\u043E\u0439 \u0430\u043A\u0430\u0434\u0435\u043C\u0438\u0438 \u043D\u0430\u0443\u043A (1856), \u0438\u043D\u043E\u0441\u0442\u0440\u0430\u043D\u043D\u044B\u0439 \u0447\u043B\u0435\u043D-\u043A\u043E\u0440\u0440\u0435\u0441\u043F\u043E\u043D\u0434\u0435\u043D\u0442 (1857) \u0438 \u043F\u043E\u0447\u0451\u0442\u043D\u044B\u0439 \u0447\u043B\u0435\u043D (1895) \u041F\u0435\u0442\u0435\u0440\u0431\u0443\u0440\u0433\u0441\u043A\u043E\u0439 \u0430\u043A\u0430\u0434\u0435\u043C\u0438\u0438 \u043D\u0430\u0443\u043A, \u0438\u043D\u043E\u0441\u0442\u0440\u0430\u043D\u043D\u044B\u0439 \u0447\u043B\u0435\u043D \u041B\u043E\u043D\u0434\u043E\u043D\u0441\u043A\u043E\u0433\u043E \u043A\u043E\u0440\u043E\u043B\u0435\u0432\u0441\u043A\u043E\u0433\u043E \u043E\u0431\u0449\u0435\u0441\u0442\u0432\u0430 (1873). \u041D\u0430\u0433\u0440\u0430\u0436\u0434\u0451\u043D \u043E\u0440\u0434\u0435\u043D\u043E\u043C \u041F\u043E\u0447\u0451\u0442\u043D\u043E\u0433\u043E \u043B\u0435\u0433\u0438\u043E\u043D\u0430 (1892)."@ru . . . "\u0428\u0430\u0440\u043B\u044C \u0415\u0440\u043C\u0456\u0442"@uk . "Charles Hermite (Dieuze, 24 de dezembro de 1822 \u2014 Paris, 14 de janeiro de 1901) foi um matem\u00E1tico franc\u00EAs. Seu pai, , estudou engenharia; empregou-se numa firma de com\u00E9rcio de tecidos e casou-se com a filha de seu patr\u00E3o, que dirigia muito bem os neg\u00F3cios e sua fam\u00EDlia. Charles, sexto filho - cinco homens e duas mulheres - nasceu com uma deformidade na sua perna direita, o que n\u00E3o afetou sua personalidade. Usou uma bengala por toda a vida. De in\u00EDcio, sua instru\u00E7\u00E3o foi recebida de seus pais. Quando tinha seis anos a fam\u00EDlia mudou-se para Nancy tendo ele sido internado num Liceu. N\u00E3o considerando aquela uma boa escola, foi para Paris onde estudou no . Aos dezoito anos foi para o famoso Lyc\u00E9e Louis-le-Grand que destru\u00EDra a carreira de Galois, quinze anos antes. Hermite era indiferente \u00E0 matem\u00E1tica elementar. As excelentes aulas de f\u00EDsica fascinaram-no. Nesta escola os examinadores eram med\u00EDocres e prepotentes. Gra\u00E7as \u00E0 diplom\u00E1tica persist\u00EAncia do inteligente prof. Richard n\u00E3o foi reprovado. Suplementava as prim\u00E1rias aulas que recebia, lendo na Biblioteca de Sainte-Genevi\u00E8ve, os livros de Lagrange sobre a solu\u00E7\u00E3o de equa\u00E7\u00F5es num\u00E9ricas. Atrav\u00E9s de r\u00EDgida economia, conseguiu comprar a tradu\u00E7\u00E3o francesa da Disquisitiones Arithmeticae de Gauss dominando-a como poucos antes ou depois o fizeram. Disse: \u201CNestes dois livros aprendi Algebra\u201D. Ainda assim, o desempenho de Hermite nas provas era med\u00EDocre. As tolices matem\u00E1ticas derrubavam-no. Richard esfor\u00E7ou-se para convencer Hermite a buscar estudos menos profundos e mais adequados \u00E0s provas que o levariam \u00E0 Escola Polit\u00E9cnica. Suas primeiras publica\u00E7\u00F5es foram do tempo em que ele estudava no Lyc\u00E9e Louis-le-Grand, no jornal \u201CNouvelles Annales de Math\u00E9matiques\u201D, fundado em 1842, dirigido aos estudantes de escolas superiores. Na primeira publica\u00E7\u00E3o encontravam-se dois artigos seus: o primeiro, um simples trabalho de que n\u00E3o apresentava nenhuma originalidade; o segundo que contou apenas seis p\u00E1ginas e meia nas suas obras completas, \u00E9 bem mais avan\u00E7ado. Seu t\u00EDtulo despretensioso era . Ele dizia: \u201C\u00C9 sabido que Lagrange ofereceu a solu\u00E7\u00E3o alg\u00E9brica para as equa\u00E7\u00F5es do quinto grau dependente da determina\u00E7\u00E3o da raiz de uma certa equa\u00E7\u00E3o do sexto grau, a que ele chama uma equa\u00E7\u00E3o reduzida (hoje, uma \u201Cresolvent\u201D).... Portanto, se esta \u201Cresolvent\u201D, fosse decomposta em seus fatores racionais de segundo e terceiro grau, n\u00F3s ter\u00EDamos a solu\u00E7\u00E3o da equa\u00E7\u00E3o do quinto grau. Tentarei mostrar que tal decomposi\u00E7\u00E3o \u00E9 imposs\u00EDvel.\u201D Hermite n\u00E3o s\u00F3 conseguiu provar o que afirmava - atrav\u00E9s de uma argumenta\u00E7\u00E3o simples e perfeita, mas demonstrou tamb\u00E9m, por tal feito, ser um algebrista. No entanto, este jovem capaz do genu\u00EDno racioc\u00EDnio matem\u00E1tico demonstrado neste artigo, encontrava dificuldades em matem\u00E1tica elementar. A raz\u00E3o \u00E9 a de que uma grande parte da mat\u00E9ria que um candidato deve saber para ingressar numa escola t\u00E9cnica ou cient\u00EDfica, ou mesmo para gradua\u00E7\u00E3o, \u00E9 menos do que in\u00FAtil para uma carreira matem\u00E1tica. Hermite, o criador de matem\u00E1tica, quase foi reprovado como candidato. No final de 1842, candidatou-se para a Escola Polit\u00E9cnica. Passou no sexag\u00E9simo oitavo lugar, embora j\u00E1 fosse um matem\u00E1tico muito superior aos que o examinavam. Esta humilha\u00E7\u00E3o n\u00E3o foi apagada por todos os triunfos obtidos posteriormente.Foi expulso da Polit\u00E9cnica um ano depois porque seu p\u00E9 defeituoso, de acordo com o regulamento, tornava-o inadequado para qualquer posi\u00E7\u00E3o oferecida para estudantes bem sucedidos daquela escola. Enquanto esteve nesta escola, ao inv\u00E9s de escravizar-se com a geometria descritiva, passou seu tempo com \u201Cfun\u00E7\u00F5es abelianas\u201D, naquela \u00E9poca (1842) talvez o t\u00F3pico de maior interesse e import\u00E2ncia para os grandes matem\u00E1ticos da Europa, bem como se tornou conhecido de Joseph Liouville matem\u00E1tico e editor do Journal de Math\u00E9matiques Pures et Appliqu\u00E9es. Em 1843 iniciou sua correspond\u00EAncia com Jacobi. A carreira de magist\u00E9rio n\u00E3o lhe abriria as portas por n\u00E3o ter ele o grau exigido. Continuou, pois com suas pesquisas, enquanto pode resistir. Quando atingiu a idade de vinte e quatro anos conscientizou que teria que definir sua vida. Abandonou, pois, as importantes descobertas que estava fazendo, para aprender as trivialidades requeridas para a obten\u00E7\u00E3o o grau de bacharel em letras e ci\u00EAncia. Fez uma prova relativamente simples. Conseguiu vencer duas outras, bem mais dif\u00EDceis que se seguiram a esta e, finalmente, escapou da \u00FAltima e pior, quando seus amigos influentes colocaram-no numa situa\u00E7\u00E3o em que ele podia zombar dos examinadores. Embora muito mal, passou no teste. E n\u00E3o teria passado n\u00E3o fosse pela cordialidade de dois examinadores - Sturm e Bertrand, ambos excelentes matem\u00E1ticos que reconheciam quando se encontravam diante de um colega. Por ironia do destino a primeira fun\u00E7\u00E3o acad\u00EAmica a ele atribu\u00EDda foi a de examinador para admiss\u00E3o \u00E0 Polit\u00E9cnica. Alguns meses mais tarde ele foi designado quiz m\u00E1ster, r\u00E9p\u00E9titeur d'analyse (em franc\u00EAs), nesta mesma institui\u00E7\u00E3o. Ele agora estava seguro no nicho de onde nenhum examinador podia tira-lo.Para alcan\u00E7ar este patamar, cumprindo a exig\u00EAncia do sistema oficial, ele sacrificara quase cinco anos, do que seria seu mais inventivo per\u00EDodo. Agora ele poderia tornar-se um grande matem\u00E1tico. De 1840 a 1842 ele substituiu no . Seis anos mais tarde, com apenas trinta e quatro anos, foi eleito membro da . Neste ano casou-se com Louise, irm\u00E3 de Bertrand. A despeito de sua reputa\u00E7\u00E3o internacional como um matem\u00E1tico criativo, s\u00F3 com a idade de quarenta e sete anos conseguiu um emprego condigno, quando foi designado professor em 1869 para a Escola Normal e, finalmente, em 1870, tornou-se professor da Sorbonne, lugar que manteve at\u00E9 sua aposentadoria, vinte anos mais tarde. Durante o tempo em que ocupou esta importante posi\u00E7\u00E3o, treinou um gera\u00E7\u00E3o de ilustres matem\u00E1ticos franceses, entre os quais \u00C9mile Picard,Gaston Darboux, , \u00C9mile Borel, Paul Painlev\u00E9 e Henri Poincar\u00E9. Sua influ\u00EAncia estendeu-se para al\u00E9m da Fran\u00E7a, e seus cl\u00E1ssicos trabalhos ajudaram a educar seus contempor\u00E2neos em outros pa\u00EDses. Uma importante caracter\u00EDstica da nobreza de Hermite est\u00E1 aliada ao seu cuidado para n\u00E3o aproveitar-se de sua posi\u00E7\u00E3o autorit\u00E1ria para re-criar seus alunos \u00E0 sua imagem. Provavelmente nenhum outro matem\u00E1tico dos tempos modernos manteve t\u00E3o volumosa correspond\u00EAncia cientifica com toda a Europa. O tom de suas cartas era sempre bondoso, encorajador e apreciativo. Muitos matem\u00E1ticos da segunda metade do s\u00E9culo XIX devem seu reconhecimento, pela publicidade que Hermite deu aos seus primeiros esfor\u00E7os. Neste, assim como em outros aspectos, n\u00E3o existe um car\u00E1ter mais fino do que o de Hermite em toda a hist\u00F3ria da matem\u00E1tica. Hermite dividiu com Jacobi com ele n\u00E3o apenas suas descobertas em , mas tamb\u00E9m lhe mandou quatro enormes cartas sobre a teoria dos n\u00FAmeros, no come\u00E7o de 1847. Estas cartas, a primeira das quais escrita quando Hermite tinha apenas vinte e quatro anos, abriu um novo caminho e bastariam para coloca-lo como um matem\u00E1tico criativo de primeira grandeza.A primeira carta escrita por Hermite para Jacobi foi imediatamente por este respondida. Hermite, por seu lado, s\u00F3 acusou o recebimento da generosa resposta recebida, dois anos depois. Ele diz \u201CAproximadamente dois anos se passaram, sem minha resposta \u00E0 carta cheia de benevol\u00EAncia que tive a honra de receber. Hoje lhe pe\u00E7o perd\u00E3o pela minha neglig\u00EAncia e expresso a alegria que senti ao ver-me mencionado em seu trabalho\u201D. (Jacobi publicou trechos da carta de Hermite, com seu devido reconhecimento, em um de seus trabalhos). At\u00E9 a idade de quarenta e tr\u00EAs anos ele era um tolerante agn\u00F3stico. Em 1856 adoeceu gravemente. Debilitado, tornou-se presa f\u00E1cil de Cauchy, que sempre deplorara o desinteresse de seu brilhante colega pelos assuntos religiosos, convertendo-o, facilmente para a Igreja Cat\u00F3lica.Hermite acreditava que os n\u00FAmeros tinham uma exist\u00EAncia pr\u00F3pria acima de qualquer controle humano. Aos matem\u00E1ticos, ele dizia, \u00E9 permitido de vez em quando capturar vislumbres da sobre-humana harmonia que regula este et\u00E9reo reino da exist\u00EAncia num\u00E9rica, exatamente como os grandes g\u00EAnios da \u00E9tica e da moral t\u00EAm, algumas vezes afirmado, ter vislumbrado a perfei\u00E7\u00E3o celestial do Reino do C\u00E9u. Finalmente, cansou de tentar convencer a outros matem\u00E1ticos o que para ele era claro e l\u00F3gico. Escreveu para Borchardt \u201CEu n\u00E3o arriscarei nada na tentativa de provar a transcend\u00EAncia do n\u00FAmero p. Se outros quiserem encarregar-se deste empreendimento, nenhuma outra pessoa ficar\u00E1 mais feliz do que eu com sua vit\u00F3ria mas, acredite-me querido amigo, certamente, ser\u00E1 muito dif\u00EDcil\u201D. Nove anos mais tarde, (em 1882) Ferdinand Lindemann, da Universidade de Munique, usando m\u00E9todos muito parecidos com os que tinham sido adotados por Hermite, provou que p \u00E9 transcendental, assim decidindo para sempre a quest\u00E3o da \u201Cquadratura do c\u00EDrculo\u201D. Do que Lindermann provou segue-se que \u00E9 imposs\u00EDvel com uma r\u00E9gua e um compasso simplesmente, construir um quadrado cuja \u00E1rea seja igual a qualquer que seja o c\u00EDrculo, um problema que atormentou gera\u00E7\u00F5es de matem\u00E1ticos desde antes de Euclides. Foi muito grande a contribui\u00E7\u00E3o de Hermite para a t\u00E9cnica da matem\u00E1tica por\u00E9m ainda mais significativa foi a sua permanente busca do ideal de que a ci\u00EAncia est\u00E1 para al\u00E9m das na\u00E7\u00F5es, acima da for\u00E7a de credos que visam dominar ou embrutecer. Morreu em 14 de janeiro de 1901."@pt . "\u042D\u0440\u043C\u0438\u0442, \u0428\u0430\u0440\u043B\u044C"@ru . . . . . . . . . . "Charles Hermite, f\u00F6dd 24 december 1822 i Dieuze i Lothringen, d\u00F6d 14 januari 1901 i Paris, fransk matematiker. Hermite h\u00E4rstammade fr\u00E5n en familj i Marseille och p\u00E5 Santo Domingo. Som fallet oftast varit med stora matematiker, visade sig Hermites ovanliga matematiska beg\u00E5vning mycket tidigt. Redan som elev vid lyceet Louis le grand i Paris sysslade han p\u00E5 lediga stunder med studiet av de klassiska m\u00E4starnas arbeten. S\u00E4rskilt gjorde enligt Hermites egen uppgift norrmannen Abels skrifter och levnad p\u00E5 honom ett s\u00E5 djupt intryck, att han redan p\u00E5 skolb\u00E4nken fattade beslutet att \u00E4gna sitt liv \u00E5t den matematiska vetenskapen. Han p\u00E5b\u00F6rjade visseligen studier vid \u00C9cole Polytechnique men avbr\u00F6t efter ett \u00E5r f\u00F6r att \u00E4gna all sin tid \u00E5t matematiken. Vid endast 19 \u00E5rs \u00E5lder hade han redan v\u00E4ckt den matematiska v\u00E4rldens uppm\u00E4rksamhet genom sin l\u00F6sning av divisionsproblemet f\u00F6r de . Detta var inom en av de vid denna tid minst tillg\u00E4ngliga delarna av den h\u00F6gre matematiken. Hans arbete \u00F6ver de ultra-elliptiska funktionerna efterf\u00F6ljdes snart av uppt\u00E4ckten av en rad nya och enkla egenskaper hos de elliptiska funktionerna, vilka helt och h\u00E5llet undg\u00E5tt Abels och Jacobis uppm\u00E4rksamhet. Efter dessa arbeten inom matematisk analys \u00E4gnade sig Hermite huvudsakligen \u00E5t aritmetik och algebra. S\u00E4rskilt b\u00F6r framh\u00E5llas l\u00F6sningen av femtegradsekvationer. Abels f\u00F6rsta banbrytande arbete var hans bevis f\u00F6r satsen, att en allm\u00E4n algebraisk likhet av h\u00F6gre gradtal \u00E4n det fj\u00E4rde inte kan l\u00F6sas genom upprepande av rotutdragningar. D\u00E4rmed var d\u00E5 visat, att den allm\u00E4nna femtegradsekvationen inte kunde l\u00F6sas p\u00E5 samma s\u00E4tt som de allm\u00E4nna ekvationerna av de fyra l\u00E4gre gradtalen, och femtegradsekvationens l\u00F6sning blev d\u00E4rigenom ett av de problem, vilkas behandling syntes ligga vida \u00F6ver vetenskapens krafter. S\u00E5 var l\u00E4get i 34 \u00E5r, \u00E4nda till 1858, men d\u00E5 upptr\u00E4dde n\u00E4stan samtidigt tre olika matematiker, Hermite, italienaren Brioschi och tysken Kronecker, med det sv\u00E5ra problemets fullst\u00E4ndiga l\u00F6sning. Hermites publikation var den tidigaste. Han visade, att de elliptiska funktionerna gav de n\u00F6dv\u00E4ndiga medlen till femtegradsekvationens l\u00F6sning och att densamma kunde behandlas ungef\u00E4r som det av gammalt k\u00E4nda casus irreductibilis vid tredjegradsekvationen. Hermite \u00E5terv\u00E4nde d\u00E4refter till sin f\u00F6rsta ungdoms analytiska studier, och den tredje perioden av hans karri\u00E4r tog sin b\u00F6rjan. Bland avhandlingarna efter 1865 finns dock en av 1873, vilken var av grundl\u00E4ggande betydelse s\u00E5v\u00E4l inom den rena analysen som inom algebran och talteorin. I avhandlingen Sur la fonction exponentielle (1866) bevisar Hermite, att talet e inte \u00E4r roten till en algebraisk likhet med hela talkoefficienter. Detta j\u00E4mte en lika sats om talet \u03C0 var viktiga f\u00F6r kunskapen om s\u00E5dana icke algebraiska irrationaliteter. Om\u00F6jligheten av quadratura circuli (cirkelns kvadratur) var \u00E4ven visad, det vill s\u00E4ga att det var bevisat, att f\u00F6rh\u00E5llandet mellan en cirkels omkrets och dess radie inte kan erh\u00E5llas genom euklidisk geometrisk konstruktion. Hermite blev 1856 medlem av Franska vetenskapsakademin, var utl\u00E4ndsk medlem av Royal Society och invaldes 1881 som utl\u00E4ndsk ledamot av Kungliga Vetenskapsakademien. Hermite bel\u00F6nades med Hederslegionen och Nordstj\u00E4rneorden."@sv . . . . "225"^^ . . . . . "\uC0E4\uB97C \uC5D0\uB974\uBBF8\uD2B8"@ko . . . . . . . .