. . "Arachis pintoi, tamb\u00E9m conhecido como amendoim forrageiro \u00E9 uma esp\u00E9cie da fam\u00EDlia Fabaceae (Leguminosae), nativa dos Cerrados do Brasil. Essa planta \u00E9 utilizada para forragem de boa qualidade, para fixa\u00E7\u00E3o de nitrog\u00EAnio no solo e possui boa toler\u00E2ncia ao sombreamento. \u00C9 uma leguminosa perene, que se propaga atrav\u00E9s de sementes, estol\u00E3o ou coroa com parte da raiz. Crescimento rasteiro, estolon\u00EDfera, de 20 a 40 cm de altura. Raiz pivotante. Folhas alternas. O caule \u00E9 ramificado, cil\u00EDndrico, ligeiramente achatado com entren\u00F3s curtos. A flora\u00E7\u00E3o \u00E9 indeterminada e cont\u00EDnua com as infloresc\u00EAncias axilares em espiga. O fruto desenvolve-se dentro do solo (geoc\u00E1rpico). Adapta-se bem em v\u00E1rias partes da Am\u00E9rica tropical e do Brasil, possui alta qualidade nutricional e persist\u00EAncia, caracter\u00EDsticas "@pt . "2645"^^ . . . "Arachis pintoi"@en . "Arachis pintoi"@es . . . "Arachis pintoi"@pt . . . "Fura\u011Da ternukso, Arachis pintoi estas fura\u011Da planto indi\u011Dena en savana vegeta\u0135aro de centra okcidento de Brazilo. \u011Ci apartenas al la valoj de la supra San-Francisko kaj 'Jequitinhonha' riveroj en Minas-\u011Cerajso. \u011Ci ricevis la nomon de la brazila botanikisto Geraldo Pinto, kiu unue kolektis la planton \u0109e la loko 'Boca do C\u00F3rrego', munic\u00EDpio de Belmonte (\u015Dtato Bahio) en 1954 kaj sugestis \u011Dian valoran uzon kiel fura\u011Do. La specio estis priskribita unue de A. Krapovickas kaj W. Gregory en 1994. \u0108i tiu sova\u011Da plurjara parenco de la ordinara ternukso gravegis por plibonigi pa\u015Dtejojn en la tropikoj. \u011Cia stoloneca kreskokutimo, subtera semoproduktado, alta fura\u011Da kvalito, kaj akceptebleco al pa\u015Dtantaj brutoj havas specialan valoron. \u011Ci estas vaste uzata en tropikaj pa\u015Dtaj sistemoj por rema\u0109uloj. La plej ofta kulturvario unue estis liberigita en 1989 kiel cv. 'Amarillo' en A\u016Dstralio. Poste, \u011Di estis liberigita kiel cv. \"Mani Forrajero Perenne\" en Kolombio en 1992. \u011Ci estis vaste distribuita en la tropikoj kiel ali\u011Do CIAT 17434."@eo . "Arachis pintoi"@eu . "Arachis"@en . "Fura\u011Da ternukso"@eo . . . . . . . . . . . . . . "Arachis pintoia elikagai gisa erabiltzen da etxe-hegaztietan."@eu . . "Arachis pintoi \u00E4r en \u00E4rtv\u00E4xtart som beskrevs av Antonio Krapovickas och . Arachis pintoi ing\u00E5r i sl\u00E4ktet jordn\u00F6tter, och familjen \u00E4rtv\u00E4xter. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life."@sv . . "Arachis pintoi \u00E4r en \u00E4rtv\u00E4xtart som beskrevs av Antonio Krapovickas och . Arachis pintoi ing\u00E5r i sl\u00E4ktet jordn\u00F6tter, och familjen \u00E4rtv\u00E4xter. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life."@sv . . "Arachis pintoia elikagai gisa erabiltzen da etxe-hegaztietan."@eu . . . "El man\u00ED forrajero (Arachis pintoi) es una planta leguminosa; se usa como alimento complementario en aves de corral."@es . . . . . . "Fura\u011Da ternukso, Arachis pintoi estas fura\u011Da planto indi\u011Dena en savana vegeta\u0135aro de centra okcidento de Brazilo. \u011Ci apartenas al la valoj de la supra San-Francisko kaj 'Jequitinhonha' riveroj en Minas-\u011Cerajso. \u011Ci ricevis la nomon de la brazila botanikisto Geraldo Pinto, kiu unue kolektis la planton \u0109e la loko 'Boca do C\u00F3rrego', munic\u00EDpio de Belmonte (\u015Dtato Bahio) en 1954 kaj sugestis \u011Dian valoran uzon kiel fura\u011Do. La specio estis priskribita unue de A. Krapovickas kaj W. Gregory en 1994."@eo . "Arachis pintoi, tamb\u00E9m conhecido como amendoim forrageiro \u00E9 uma esp\u00E9cie da fam\u00EDlia Fabaceae (Leguminosae), nativa dos Cerrados do Brasil. Essa planta \u00E9 utilizada para forragem de boa qualidade, para fixa\u00E7\u00E3o de nitrog\u00EAnio no solo e possui boa toler\u00E2ncia ao sombreamento. \u00C9 uma leguminosa perene, que se propaga atrav\u00E9s de sementes, estol\u00E3o ou coroa com parte da raiz. Crescimento rasteiro, estolon\u00EDfera, de 20 a 40 cm de altura. Raiz pivotante. Folhas alternas. O caule \u00E9 ramificado, cil\u00EDndrico, ligeiramente achatado com entren\u00F3s curtos. A flora\u00E7\u00E3o \u00E9 indeterminada e cont\u00EDnua com as infloresc\u00EAncias axilares em espiga. O fruto desenvolve-se dentro do solo (geoc\u00E1rpico). Adapta-se bem em v\u00E1rias partes da Am\u00E9rica tropical e do Brasil, possui alta qualidade nutricional e persist\u00EAncia, caracter\u00EDsticas raras em leguminosas tropicais. O uso do A. pintoi na agropecu\u00E1ria ocorre como material forrageiro em consorcia\u00E7\u00E3o com as principais gram\u00EDneas tropicais e como cobertura verde em culturas perenes. Possui alta produ\u00E7\u00E3o de mat\u00E9ria seca cuja digestibilidade pode atingir de 60% a 70% e os teores de prote\u00EDna est\u00E3o entre 13 a 25%. A aceitabilidade entre os animais \u00E9 alta."@pt . . . "Arachis pintoi, the Pinto peanut, is a forage plant native to Cerrado vegetation in Brazil. It is native to the valleys of the upper S\u00E3o Francisco and the Jequitinhonha rivers of Minas Gerais. It has been named after the Brazilian botanist Geraldo Pinto, who first collected the plant at the locality of Boca do C\u00F3rrego, munic\u00EDpio de Belmonte (State of Bahia) in 1954 and suggested its potential as a forage. The species has been first described by A. Krapovickas and W. Gregory in 1994. This wild perennial relative of the groundnut or peanut, has been of increasing importance to pasture improvement in the tropics. Its stoloniferous growth habit, subterranean seed production, high forage quality, and acceptability to grazing cattle are of particular value. It is widely used in tropical grazing systems for ruminant livestock. The most common cultivar was first released in 1989 as cv. 'Amarillo' in Australia. Subsequently, it was released as cv. 'Mani Forrajero Perenne' in Colombia in 1992. It has been widely distributed in the tropics as accession CIAT 17434."@en . . . . . . "1062034539"^^ . . . "Arachis pintoi, the Pinto peanut, is a forage plant native to Cerrado vegetation in Brazil. It is native to the valleys of the upper S\u00E3o Francisco and the Jequitinhonha rivers of Minas Gerais. It has been named after the Brazilian botanist Geraldo Pinto, who first collected the plant at the locality of Boca do C\u00F3rrego, munic\u00EDpio de Belmonte (State of Bahia) in 1954 and suggested its potential as a forage. The species has been first described by A. Krapovickas and W. Gregory in 1994."@en . . . "24794885"^^ . . . "Arachis pintoi"@sv . "El man\u00ED forrajero (Arachis pintoi) es una planta leguminosa; se usa como alimento complementario en aves de corral."@es . . . . "pintoi"@en . . . . . . . . . . . . . . . . "Arachis pintoi foliage and flower"@en . . . . .