. "1115806848"^^ . . . . . "Umartwienie"@pl . . "Mortification of the flesh"@en . . "Sp\u00E4kning \u00E4r det s\u00E4tt p\u00E5 vilket en person eller en grupp sj\u00E4lvp\u00E5taget bestraffar sig i syfte att f\u00E5 syndernas f\u00F6rl\u00E5telse och f\u00F6r att finna v\u00E4gen till salighet. Termen anv\u00E4nds huvudsakligen i religi\u00F6s och andlig kontext. Ut\u00F6vandet av sp\u00E4kning \u00E4r inte begr\u00E4nsat till enstaka kulturer eller sammanhang, men \u00E4r kanske mest uttalat inom den romersk-katolska kyrkan och dess helgonkult."@sv . . . . . . . . . . "100393"^^ . "Mortification of the flesh is an act by which an individual or group seeks to mortify or deaden their sinful nature, as a part of the process of sanctification. In Christianity, mortification of the flesh is undertaken in order to repent for sins and share in the Passion of Jesus. Common forms of Christian mortification that are practiced to this day include fasting, abstinence, as well as pious kneeling. Also common among Christian religious orders in the past were the wearing of sackcloth, as well as self-flagellation in imitation of Jesus Christ's suffering and death. Christian theology holds that the Holy Spirit helps believers in the \"mortification of the sins of the flesh.\" Verses in the Old Testament (Hebrew Bible) considered to be precursors to Christian ideas of self-mortification include Zechariah 13:6 and 1 Kings 18:28\u201329. Although the term 'mortification of the flesh', which is derived from the King James version of Romans 8:13 and Colossians 3:5, is primarily used in a Christian context, other cultures may have analogous concepts of self-denial; secular practices exist as well. Some forms unique to various Asian cultures are carrying heavy loads and immersion in water."@en . . . . . "La mortificaci\u00F3 \u00E9s la privaci\u00F3 o el patiment voluntari que hom s'imposa a si mateix per motius asc\u00E8tics i religiosos. Amb aquesta pr\u00E0ctica mortificar, \u00E9s a dir donar la mort als seus pecats per tal d'at\u00E8nyer la santedat. Tot i que la paraula prov\u00E9 de la Carta als Romans de Pau de Tars, pr\u00E0ctiques semblants es van trobar en altres religions."@ca . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "Umartwienie \u2013 w chrze\u015Bcija\u0144stwie umy\u015Blne i dobrowolne wyrzekanie si\u0119 pewnych przyjemno\u015Bci i wyg\u00F3d oraz panowanie nad samym sob\u0105."@pl . "La mortificaci\u00F3n de la carne es un acto por el cual un individuo o grupo busca mortificar, o poner a la muerte, su naturaleza pecaminosa, como parte del proceso de santificaci\u00F3n. En el cristianismo, las formas comunes de mortificaci\u00F3n que se practican hasta el d\u00EDa incluyen el ayuno, la abstinencia y el arrodillado piadoso. Tambi\u00E9n era com\u00FAn entre las \u00F3rdenes religiosas cristianas en el pasado el uso de cilicio, as\u00ED como la flagelaci\u00F3n en la imitaci\u00F3n del sufrimiento de Jes\u00FAs de Nazaret y la muerte por crucifixi\u00F3n. La teolog\u00EDa cristiana sostiene que el Esp\u00EDritu Santo ayuda a los creyentes en la \"mortificaci\u00F3n de los pecados de la carne\". Aunque el t\u00E9rmino \"mortificaci\u00F3n de la carne\", que se deriva de Romanos 8:13 y Colosenses 3: 5 en la Biblia, se usa principalmente en un contexto cristiano"@es . . . . . . "Zelfkastijding is het zichzelf pijn doen. Dit wordt vaak gedaan uit religieuze overtuiging, als onderdeel van de ascese. De Rooms-Katholieke Kerk kent het cilicium; dit kan een ruwharen kleed zijn, een zogenoemd boetekleed maar ook een band van metalen ringen, voorzien van haakjes die naar binnen gekeerd zijn. Deze band wordt om het bovenbeen of een ander lichaamsdeel gedaan en veroorzaakt pijn. Deze pijn is een soort boetedoening voor de kruisiging van Jezus. Daarnaast is er de gesel waarmee men zichzelf op de rug kan kastijden."@nl . "Mortificaci\u00F3"@ca . "Zelfkastijding is het zichzelf pijn doen. Dit wordt vaak gedaan uit religieuze overtuiging, als onderdeel van de ascese. De Rooms-Katholieke Kerk kent het cilicium; dit kan een ruwharen kleed zijn, een zogenoemd boetekleed maar ook een band van metalen ringen, voorzien van haakjes die naar binnen gekeerd zijn. Deze band wordt om het bovenbeen of een ander lichaamsdeel gedaan en veroorzaakt pijn. Deze pijn is een soort boetedoening voor de kruisiging van Jezus. Daarnaast is er de gesel waarmee men zichzelf op de rug kan kastijden. In sommige landen (vaak de Latijns-Amerikaanse) komt het voor, dat men de kruisloop naar de berg Golgotha naloopt met een kruis en een doornenkroon op het hoofd. Hierbij vloeit ook echt bloed. Sommigen gaan zelfs zover, zich daadwerkelijk te laten kruisigen. Zonder dat dit de dood tot gevolg heeft overigens. Meelopers in deze tocht, kastijden zichzelf vaak tot bloedens toe met gesels. Ze worden wel flagellanten genoemd. Er zijn mensen die zichzelf pijnigen zonder dat dat het een religieuze basis heeft. Het is dan vaak het gevolg van psychische problematiek. Door zichzelf pijn te doen, probeert men meer grip te krijgen op gevoelens. Er kan sprake zijn van automutilatie. Zolang dit geen gevolgen heeft voor het dagelijks functioneren is er volgens het handboek voor psychiatrische diagnostiek, DSM-5, geen psychiatrische stoornis."@nl . "Kasteiung"@de . . . . . . . . . . . . . . . "Kasteiung oder Selbstkasteiung (von lat. castigatio, \u201AZ\u00FCchtigung\u2018, das \u201EKasteien\u201C), im mittelalterlichen Deutsch Kestigung, bezeichnet freiwillige Entbehrungen und Leiden um eines h\u00F6heren Gutes willen. Das Wort Kasteiung wurde allerdings in historischen Zusammenh\u00E4ngen durchaus nicht ausschlie\u00DFlich f\u00FCr die selbst durchgef\u00FChrte religi\u00F6se Praxis verwendet. Auch Strafen aus erzieherischen Gr\u00FCnden wurden so bezeichnet. So beschreibt der Beichtvater der Mystikerin Dorothea von Montau (1347\u20131394), wie sie ihre Kinder \u201Evern\u00FCnftig und hart\u201C schlug (\u201Esy casteyte sye [ihre Kinder] vornumftlich und hertlich\u201C). Als eine Form der Askese erscheint Kasteiung, wenn man sie zur Beschr\u00E4nkung oder Abt\u00F6tung der Triebhaftigkeit oder auch der Sinnlichkeit auf sich nimmt (\u201EAbt\u00F6tung des Fleisches\u201C) mit dem Ziel, innerlich frei zu werden f\u00FCr H\u00F6heres. Solche Kasteiung geschieht zum Beispiel durch den Entzug von Nahrung oder Schlaf durch Fasten und n\u00E4chtliches Gebet oder auch das Tragen von h\u00E4renen Hemden, Bu\u00DFg\u00FCrteln, oder eines Ciliciums. F\u00FCr die christliche Religion benennt Dinzelbacher f\u00FCnf zentrale Formen der Kasteiung: Fasten, Venien (Kniebeugen), Selbstgeisselung, Wachen (Wachbleiben) und sexuelle Enthaltsamkeit. Zahlreiche Erlebnismystiker und -mystikerinnen des Mittelalters praktizierten harte Formen der Kasteiung. So trug Heinrich Seuse etwa Unterw\u00E4sche mit eingearbeiteten N\u00E4geln und stichelte den Namen Jesu auf seine Brust, Adelheid Langmann verwendete zur Selbstverwundung eine Igelhaut, Christina von Retters schlie\u00DFlich verbrannte sich zur Abt\u00F6tung des Fleisches ihre Scheide. Mechthild von Magdeburg betrieb ihre Selbstgei\u00DFelungen wohl 20 Jahre lang sehr ausgiebig: \u201EIch mu\u00DFte mich stets in gro\u00DFen \u00C4ngsten haben, und w\u00E4hrend meiner ganzen Jugend mit heftigen Abwehrhieben auf meinen Leib einschlagen; das waren: Seufzen, Weinen, Beichten, Fasten, Wachen, Rutenschl\u00E4ge und immerw\u00E4hrende Anbetung.\u201C Catharina von Gebsweiler (1250\u20131330) beschreibt in ihren Lebensbeschreibungen den Klosteralltag: \"Einige m\u00FCheten sich in h\u00E4ufigen Kniebeugungen und schlugen sich selber unter dem Anbeten der Majest\u00E4t des Herrn. (...) Andere gei\u00DFelten sich und zerrissen auf\u2019s Heftigste sich an einzelnen Tagen das Fleisch durch Ruthentstreiche, andere mit knotenreichen Riemen, welche zwei oder drei Ausl\u00E4ufer hatten, noch andere aber mit Dornengei\u00DFeln.\" Kasteiung kann auch eine Art der Bu\u00DFe und S\u00FChne sein. Zuweilen geht es bei solchen Praktiken auch um das Erdulden von Schmerzen. Im \u00F6ffentlichen Raum wurde solche Kasteiung in besonders spektakul\u00E4rer Form von den Flagellanten oder Gei\u00DFlern praktiziert. Im Christentum kann Kasteiung auch im Sinne der Compassio, des k\u00F6rperlichen Mit- oder Nachvollzugs des Leidens Christi, erfolgen. Die Compassio im vergeistigten Sinn, in der es um das Mitleiden im seelischen Schmerz geht, kann hingegen nicht als Kasteiung verstanden werden. Auch im heutigen Christentum spielen harte Formen der Kasteiung eine Rolle, beispielsweise in der Organisation Opus Dei. Die sogenannten Numerarier, z\u00F6libat\u00E4r lebende Mitglieder, praktizieren neben anderen Formen der Askese auch das Tragen eines Bu\u00DFg\u00FCrtels (Cilicium) f\u00FCr zwei Stunden des Tages und eine w\u00F6chentliche Kasteiung im Sinne einer Selbstgei\u00DFelung. Auch im Hinduismus und im Islam gibt es die Selbstkasteiung. Ein Beispiel bei den Schiiten sind die Trauer- und Bu\u00DFrituale, arabisch \"Tatbir\", anl\u00E4sslich der schiitischen Passionsspiele, insbesondere am M\u00E4rtyrer-Gedenktag Aschura, die manche Theologen allerdings auch als dem Ansehen der Religion sch\u00E4dlich kritisieren. Formen der Kasteiung im Sinne der Askese gibt es nahezu in allen Kulturen."@de . . "La mortificaci\u00F3n de la carne es un acto por el cual un individuo o grupo busca mortificar, o poner a la muerte, su naturaleza pecaminosa, como parte del proceso de santificaci\u00F3n. En el cristianismo, las formas comunes de mortificaci\u00F3n que se practican hasta el d\u00EDa incluyen el ayuno, la abstinencia y el arrodillado piadoso. Tambi\u00E9n era com\u00FAn entre las \u00F3rdenes religiosas cristianas en el pasado el uso de cilicio, as\u00ED como la flagelaci\u00F3n en la imitaci\u00F3n del sufrimiento de Jes\u00FAs de Nazaret y la muerte por crucifixi\u00F3n. La teolog\u00EDa cristiana sostiene que el Esp\u00EDritu Santo ayuda a los creyentes en la \"mortificaci\u00F3n de los pecados de la carne\". Aunque el t\u00E9rmino \"mortificaci\u00F3n de la carne\", que se deriva de Romanos 8:13 y Colosenses 3: 5 en la Biblia, se usa principalmente en un contexto cristiano, otras culturas pueden tener conceptos an\u00E1logos de abnegaci\u00F3n; las pr\u00E1cticas seculares existen tambi\u00E9n. Algunas formas \u00FAnicas de varias culturas asi\u00E1ticas llevan cargas pesadas e inmersi\u00F3n en agua."@es . . . . "Which shamans? What culture?"@en . . "February 2022"@en . . . . . . . . . . . . . . . "Mortification of the flesh is an act by which an individual or group seeks to mortify or deaden their sinful nature, as a part of the process of sanctification. In Christianity, mortification of the flesh is undertaken in order to repent for sins and share in the Passion of Jesus. Common forms of Christian mortification that are practiced to this day include fasting, abstinence, as well as pious kneeling. Also common among Christian religious orders in the past were the wearing of sackcloth, as well as self-flagellation in imitation of Jesus Christ's suffering and death. Christian theology holds that the Holy Spirit helps believers in the \"mortification of the sins of the flesh.\" Verses in the Old Testament (Hebrew Bible) considered to be precursors to Christian ideas of self-mortification"@en . . "Umartwienie \u2013 w chrze\u015Bcija\u0144stwie umy\u015Blne i dobrowolne wyrzekanie si\u0119 pewnych przyjemno\u015Bci i wyg\u00F3d oraz panowanie nad samym sob\u0105."@pl . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "Sp\u00E4kning \u00E4r det s\u00E4tt p\u00E5 vilket en person eller en grupp sj\u00E4lvp\u00E5taget bestraffar sig i syfte att f\u00E5 syndernas f\u00F6rl\u00E5telse och f\u00F6r att finna v\u00E4gen till salighet. Termen anv\u00E4nds huvudsakligen i religi\u00F6s och andlig kontext. Ut\u00F6vandet av sp\u00E4kning \u00E4r inte begr\u00E4nsat till enstaka kulturer eller sammanhang, men \u00E4r kanske mest uttalat inom den romersk-katolska kyrkan och dess helgonkult. Vanliga former av sp\u00E4kning \u00E4r flagellation som ett s\u00E4tt att likna och f\u00F6lja Jesu lidande och d\u00F6d genom korsf\u00E4stelse. Andra former av sp\u00E4kning kan vara fasta, att b\u00E4ra tungt eller neds\u00E4nka sig i vatten, vilket kan \u00E5terfinnas i vissa asiatiska kulturer."@sv . . . . . . "Mortificaci\u00F3n de la carne"@es . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "33112"^^ . . . . . . . . . . "Sp\u00E4kning"@sv . "La mortificaci\u00F3 \u00E9s la privaci\u00F3 o el patiment voluntari que hom s'imposa a si mateix per motius asc\u00E8tics i religiosos. Amb aquesta pr\u00E0ctica mortificar, \u00E9s a dir donar la mort als seus pecats per tal d'at\u00E8nyer la santedat. Tot i que la paraula prov\u00E9 de la Carta als Romans de Pau de Tars, pr\u00E0ctiques semblants es van trobar en altres religions. A les diferents variants de la religi\u00F3 cristiana, avui dia es troben diferents formes de mortificaci\u00F3: l'abstin\u00E8ncia, dejuni, autoflagel\u00B7laci\u00F3, portar el cilici, agenollar-se durant molt de temps en un suport inconfortable. El concepte rau en el principi que res no pot superar el sofriment del Crist a la creu i que com m\u00E9s pateix l'home durant la seva vida a la terra, tant m\u00E9s feli\u00E7 ser\u00E0 al cel. Una idea que volia consolar la gent en preconitzar que les injust\u00EDcies o el dolor encorregudes durant la vida serien compensades a la vida eterna, va ser pervertida al sentit que en afegint sofriment al capdamunt del dolor natural, s'augmentaria la felicitat eterna al cel. Segons la teologia cristiana l'Esperit sant ajuda els creients en la \u00ABmortificaci\u00F3 dels pecats de la carn\u00BB, una idea absent als quatre evangelis, llen\u00E7ada posteriorment per Pau de Tars. La pol\u00EDtica de l' pot ser vista com una interpretaci\u00F3 moderna d'aquest concepte. Igualment \u00E9s un concepte central en la filosofia de l'Opus Dei."@ca . . . . . . . . . . . . . . "Zelfkastijding"@nl . . . "Kasteiung oder Selbstkasteiung (von lat. castigatio, \u201AZ\u00FCchtigung\u2018, das \u201EKasteien\u201C), im mittelalterlichen Deutsch Kestigung, bezeichnet freiwillige Entbehrungen und Leiden um eines h\u00F6heren Gutes willen. F\u00FCr die christliche Religion benennt Dinzelbacher f\u00FCnf zentrale Formen der Kasteiung: Fasten, Venien (Kniebeugen), Selbstgeisselung, Wachen (Wachbleiben) und sexuelle Enthaltsamkeit. Formen der Kasteiung im Sinne der Askese gibt es nahezu in allen Kulturen."@de . . . . . .