This HTML5 document contains 113 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

PrefixIRI
dbthttp://dbpedia.org/resource/Template:
wikipedia-enhttp://en.wikipedia.org/wiki/
n27http://www.peyman.info/cl/Baha'i/Others/ROB/V4/
dbpedia-fihttp://fi.dbpedia.org/resource/
dbrhttp://dbpedia.org/resource/
n8http://bahai-library.com/
geohttp://www.w3.org/2003/01/geo/wgs84_pos#
georsshttp://www.georss.org/georss/
dbpedia-hehttp://he.dbpedia.org/resource/
n30https://www.bahai.org/library/authoritative-texts/bahaullah/epistle-son-wolf/
n14http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/
dctermshttp://purl.org/dc/terms/
n24http://bahai-news.info/
n39https://archive.org/details/conciseencyclope0000smit/page/
rdfshttp://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
rdfhttp://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
n21http://dbpedia.org/resource/File:
dbphttp://dbpedia.org/property/
dbpedia-eohttp://eo.dbpedia.org/resource/
n11https://bahai-library.com/
xsdhhttp://www.w3.org/2001/XMLSchema#
dbpedia-idhttp://id.dbpedia.org/resource/
dbohttp://dbpedia.org/ontology/
n7https://books.google.com/
dbchttp://dbpedia.org/resource/Category:
yagohttp://dbpedia.org/class/yago/
wikidatahttp://www.wikidata.org/entity/
dbpedia-nlhttp://nl.dbpedia.org/resource/
n31https://www.bahai.org/library/authoritative-texts/shoghi-effendi/decisive-hour/
goldhttp://purl.org/linguistics/gold/
n26http://www.bahai-encyclopedia-project.org/
n4https://global.dbpedia.org/id/
n28http://www.bahai.org/library/authoritative-texts/shoghi-effendi/
provhttp://www.w3.org/ns/prov#
foafhttp://xmlns.com/foaf/0.1/
n19https://www.bahai.org/library/authoritative-texts/bahaullah/summons-lord-hosts/
n40http://reference.bahai.org/en/t/bic/SB/
dbpedia-fahttp://fa.dbpedia.org/resource/
n36http://www.iranicaonline.org/articles/
freebasehttp://rdf.freebase.com/ns/
owlhttp://www.w3.org/2002/07/owl#

Statements

Subject Item
dbr:Síyáh-Chál
rdf:type
yago:GeographicalArea108574314 dbo:Food yago:Object100002684 yago:Tract108673395 geo:SpatialThing yago:Location100027167 yago:Region108630985 yago:YagoGeoEntity yago:Site108651247 yago:WikicatPlacesRelatedToTheHolySpiritInReligiousHistory yago:YagoLegalActorGeo yago:YagoPermanentlyLocatedEntity yago:PhysicalEntity100001930
rdfs:label
Síyáh-Chál Síyáh-Chál Síyáh-Chál Síyáh-Chál
rdfs:comment
Síyáh-Chál (bahasa Persia: سیاه چال, secara harafiah bermakna "lubang hitam") adalah istilah umum dalam bahasa Persia untuk menyebut penjara bawah tanah. Berdasarkan sejarah, 'Síyáh-Chál dulu digunakan sebagai tempat untuk memenjarakan orang-orang yang menerima hukuman terberat, seperti pembunuh, perampok dengan kekerasan, dan pencuri. Umumnya, penjara bawah tanah semacam ini tidak memiliki lubang lain selain pintu masuk yang terhubung ke tangga. Oleh karenanya, kondisi di dalam sangat gelap karena tidak ada penerangan dari sinar matahari yang dapat menjangkaunya. La Karcero Síyáh-Chál (en persa lingvo سیاه چال = laŭlitere "la nigra truo", ublieto / forgeskelo) estis subtera prizono en Teherano (Ṭihrán, ĉefurbo de Persio), kie Bahá'u'lláh, la Profeto-Fondinto de la Bahaa Kredo, estis enkarcerigita fine de 1852 kaj kie li ekkonsciis por la unua fojo pri sia profeta misio. En tia stato Bahá'u'lláh spertis mistikan eventon similan al tiu de la "ardanta arbeto" de Moseo, al la "Bapto" de Jesuo kaj al la renkontiĝo kun la Arkianĝelo Gabrielo en la groto de la monto Hira de Mohamedo. Síyáh-Chal (Perzisch: سیاه چال letterlijk "zwarte put") is de gangbare term in de Perzische taal voor "kerker". In het verleden werden siyah-chals gebruikt als een hardere vorm van opsluiting. Deze kerkers hadden geen ramen of openingen, anders dan de ingang, bestaande uit een korte trap onder grond. In 1868 werd de kerker gedempt en de werd Tikyíh Dowlat, een koninklijk rouwtheater voor Imam Hoessein, eroverheen gebouwd. De plek was eigendom van de bahá'ís van 1954 tot de islamitische revolutie van 1979. Shoghi Effendi noemde het de op een na heiligste bahá'í plek in Iran. The Síyáh-Chál (Persian: سیاه چال literally "black pit") was a subterrenean dungeon southeast of the palace of the Sháh in Tehran. It carries a significant role in the history of the Baháʼí Faith, because its founder, Baháʼu'lláh was held there for four months in 1852, and it is where he claimed to have received a revelation. The Síyáh-Chál is regarded as the second holiest place in Iran to Baháʼís, after the house of the Báb, in Shiraz.
geo:lat
35.67972183227539
geo:long
51.4202766418457
foaf:depiction
n14:Siyah-Chal.jpg
dcterms:subject
dbc:History_of_Tehran dbc:Islamic_architecture dbc:History_of_the_Bahá'í_Faith
dbo:wikiPageID
1328930
dbo:wikiPageRevisionID
1102217003
dbo:wikiPageWikiLink
dbr:Baptism_of_Jesus dbr:Summons_of_the_Lord_of_Hosts dbr:Houri dbr:Islamic_Revolution dbr:Tablet_of_the_Holy_Mariner dbr:Golestan_Palace dbc:History_of_Tehran dbr:Zoroastrianism dbr:Gabriel dbr:Epistle_to_the_Son_of_the_Wolf dbr:Holy_Spirit dbr:God_Passes_By dbr:Shah n21:Siyah-Chal.jpg dbr:Pogrom dbr:Daena dbr:Tehran dbr:Ambassador dbc:Islamic_architecture dbr:Shoghi_Effendi dbr:Burning_Bush dbr:Days_of_Remembrance dbr:Rashḥ-i-ʻAmá dbr:Tikyíh_Dowlat dbr:Bábism dbr:Baháʼí_pilgrimage dbr:Baháʼí_Faith dbr:Tablet_(religious) dbr:Baháʼu'lláh dbr:Sophia_(wisdom) dbr:Revelation dbr:Russia dbr:Poetic_books dbc:History_of_the_Bahá'í_Faith dbr:Baghdad
dbo:wikiPageExternalLink
n7:books%3Fid=z7zdDFTzNr0C n8:kazemi_celestial_fire n11:momen_episodes_bahaullah_iran n11:walbridge_erotic_allegory n8:abdo_female_holy-spirit n7:books%3Fid=7xbzoJ5wFG4C&pg=PA1 n11:hatcher_symbolic_use_huriyyih n19: n24:viewer.erb%3Fvol=09&page=214 n26:index.php%3Fview=article&catid=38%3Ahistory&id=72%3Atehran&option=com_content&Itemid=74 n27:Cover.html n28:god-passes-by n30: n31: n36:baha-allah n7:books%3Fid=7xbzoJ5wFG4C n39:323 n40:sb-3.html.utf8%23gr5
owl:sameAs
n4:21s1a freebase:m.04t63m dbpedia-nl:Síyáh-Chál dbpedia-fi:Síyáh-Chál dbpedia-he:סיאה_צ'אל dbpedia-fa:زندان_سیاه‌چال wikidata:Q2120320 dbpedia-eo:Síyáh-Chál dbpedia-id:Síyáh-Chál
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbt:Sfn dbt:Coord dbt:Blockquote dbt:Short_description dbt:Baháʼí_sidebar dbt:Cite_journal dbt:Cite_encyclopedia dbt:Cite_web dbt:Baháʼí dbt:Reflist dbt:Cite_book
dbo:thumbnail
n14:Siyah-Chal.jpg?width=300
georss:point
35.679722222222225 51.42027777777778
dbo:abstract
La Karcero Síyáh-Chál (en persa lingvo سیاه چال = laŭlitere "la nigra truo", ublieto / forgeskelo) estis subtera prizono en Teherano (Ṭihrán, ĉefurbo de Persio), kie Bahá'u'lláh, la Profeto-Fondinto de la Bahaa Kredo, estis enkarcerigita fine de 1852 kaj kie li ekkonsciis por la unua fojo pri sia profeta misio. Je la 15-a de aŭgusto 1852 la tri babanoj Ṣádiq, Fatḥu'lláh kaj Ḥájí Qásim atencis la reĝon de Persio Náṣiri'd-Dín Sháh Qájár (1831-1896), kiun ili opiniis responsa pri la sovaĝa subpremado de la baba movado. Sekve okazis furioza pogromo kontraŭ la babanoj. Multajn oni amasbuĉadis kaj enprizonigis, aliaj devis forfuĝi aŭ sin kaŝi. Ṭáhirih, la 17-a "Litero de la Vivanto", estis martirigita. La babanestro Mírzá Ḥusayn 'Alí Núrí titolita Bahá'u'lláh tiam gastis ĉe la frato de la Granda Veziro en somera rezidejo proksima al Tehrano. Eksciinte pri tiu evento, li decidis renkontiĝi kun la Ŝaho por senkulpigi sin, sed survoje li estis arestita, ligita kaj eskortita piede kaj humilige al tiu prizono Síyáh-Chál. Tiu karcero origine estis subtera akvorezervujo, sen nek lumo nek eliro (krom la unusola enira ŝtuparo). Tie dum kvar monatoj Bahá'u'llah estis enkarcerigita kaj ligita per pezaj ĉenoj kun 150 aliaj malliberigitoj : vojrabistoj, ŝtelistoj kaj murdistoj, kiuj "vivis" (kaj rapide mortis) sen eĉ vestaĵoj aŭ kuŝejoj en plej kompleta mallumo, malvarmo, haladzo kaj putraĵoj. En tia stato Bahá'u'lláh spertis mistikan eventon similan al tiu de la "ardanta arbeto" de Moseo, al la "Bapto" de Jesuo kaj al la renkontiĝo kun la Arkianĝelo Gabrielo en la groto de la monto Hira de Mohamedo. Jen kiel Bahá'u'llah poste priskribis tiun sperton en sia Epistolo al la Filo de la Lupo : "Je la justeco de Dio! Ni havis nenion komunan kun tiu abomeninda faro, kaj Nia senkulpeco estis nedisputeble pruvita antaŭ la tribunaloj. Malgraŭ tio, oni arestis Nin kaj el Nijavarano, kiu estis tiam la reĝa restadejo, kondukis Nin, katenigita, kun nuda kapo kaj nudaj piedoj en la subteran malliberejon en Tehrano. Bruta gardanto, kiu Nin akompanis surĉevale, ekprenis la ĉapelon de sur Nia kapo, dum multaj ekzekutistoj kaj gardistoj pelis Nin antaŭen kun granda rapideco. Oni enfermis Nin dum kvar monatoj en loko abomena preter kompreno. Efektive, malluma kaj malvasta ĉelo estus multe pli preferebla ol la subtera loko, kie estis enkarcerigitaj tiu ĉi Persekutato kaj Liaj kunsuferantoj. Je Nia alveno oni kondukis Nin tra malluma koridoro kaj de tie Ni malsupreniris tri krutajn ŝtuparojn ĝis al la subterejo destinita por Ni. Tiu ĉi loko estis peĉe malluma, kaj Niaj kunmalliberuloj nombris preskaŭ cent kvindek; ŝtelistoj, murdistoj kaj vojrabistoj. Kvankam tiom homplena, ĝi tamen havis nenian elirejon krom la koridoro tra kiu Ni eniris. Neniu plumo kapablas priskribi tiun lokon, nek la lango ĝian putran malbonodoron konigi. La plej multaj el la viroj havis nek veston nek kuŝaĵon. Nur Dio scias kio Nin trafis en tiu odoraĉa kaj fia loko! Tage kaj nokte, en tiu subtera malliberejo, Ni meditis pri la faroj, la stato, kaj la konduto de la babanoj, scivolante kio povintus igi popolon tiel grandaniman, tiel noblan, kaj tiel inteligentan, fari tiel malrespektan kaj insultegan atencon kontraŭ la vivo de la reganto. Tiu ĉi Persekutato tuj decidis ke, post Sia liberiĝo, Li eklaboros kun plej granda peno por regeneradi tiun ĉi popolon. Unu nokton, en sonĝo, la jenaj glorigaj vortoj aŭdiĝis ĉiuflanke: "Vere, Ni igos Vin triumfa per Vi Mem kaj per Via Plumo. Ne malĝoju pri tio kio okazis al Vi, nek timu, ĉar Vi estas sekura. Baldaŭ Dio aperigos la trezorojn de la Tero - homojn kiuj donos al Vi venkon per Vi Mem kaj per Via Nomo, per kiu Dio revivigis la korojn de tiuj kiuj rekonis Lin" Kaj jen kion li skribis al la reĝo de Persio Naṣiri'd-Dín Sháh Qájár, kiam li publike anoncis al li sian Mision: "Nur homo kiel la aliaj mi estis, dormanta sur mia kuŝejo, kiam la ventetoj de la Plej-Glora blovis sur min kaj donis al mi la konon pri ĉio, kio estis. Ne de mi devenas tio, sed de Tiu, kiu estas la Ĉio-Pova kaj la Ĉio-Scia. Kaj Li ordonis al mi laŭtigi la voĉon inter la tero kaj la ĉieloj; kaj pro tio trafis min tio kio plorigis ĉiun juĝkapablan homon. Mi estas nur folio movata de la ventoj de la volo de via Sinjoro, la Ĉio-Pova, la Plej-Glora. Lia nerezistebla alvoko trafis min kaj igis min kanti Liajn laŭdojn inter ĉiuj popoloj. Mi vere estis kiel mortinto kiam Lia ordono estis eldirata. La mano de la volo de via Sinjoro, la Kompatema, la Mizerikorda, transformis min. Je mia vivo! Ne propravole mi rivelis min, sed ja Dio Siavole manifestis min. Ĉiun fojon, kiam mi elektis kvieton kaj silenton, jen la Voĉo de la Sankta Spirito, staranta dekstre de mi, min vekis. La Plej-Granda Spirito aperis antaŭ mia vizaĝo, Gabrielo min kovris per sia ombro, kaj la Spirito de Gloro moviĝis plej-profunde de mi mem, ordonanta al mi leviĝi kaj ekparoli." Fine, post kvar monatoj da mallibereco kaj suferado, Bahá'u'lláh estis oficiale senkulpigita kaj liberigita, sed ekzilita kun siaj familianoj kaj kunuloj al Bagdado (Baghdád, Irako). The Síyáh-Chál (Persian: سیاه چال literally "black pit") was a subterrenean dungeon southeast of the palace of the Sháh in Tehran. It carries a significant role in the history of the Baháʼí Faith, because its founder, Baháʼu'lláh was held there for four months in 1852, and it is where he claimed to have received a revelation. The Síyáh-Chál is regarded as the second holiest place in Iran to Baháʼís, after the house of the Báb, in Shiraz. The pit was a discarded cistern converted into a dungeon. It had three flights of steep stairs descending into an area that received no light. There was no functioning latrine, and the small area was filled with up to 150 men. On 15 August 1852, a radical group of Bábís attempted the assassination of the Shah and failed. The group of Bábís linked with the plan were rounded up and executed, but notwithstanding the assassins' claim that they were working alone, the entire Bábí community was blamed, precipitating a pogrom against the Bábí community that was encouraged and orchestrated by the government. During this time many Bábís were killed, and about 30, including Baháʼu'lláh, were imprisoned in the Síyáh-Chál along with many criminals. According to Baháʼu'lláh, it was during this four-month imprisonment in appalling conditions that he had several mystical experiences, and received a vision of a maiden, through whom he received his mission as a messenger of God and as the one whose coming the Báb had prophesied. It was also the place where he composed his first known tablet, the Rashḥ-i-ʻAmá. The ambassador of Russia requested that Baháʼu'lláh and others apparently unconnected with the conspiracy be spared. After he had been in the Síyáh-Chál for four months Baháʼu'lláh was in fact finally released, on condition he left Iran. In 1868 the dungeon was filled-in and the Tikyíh Dowlat, an opera house, was built over the site. The site was Baháʼí property from 1954 until the Islamic Revolution of 1979. Síyáh-Chal (Perzisch: سیاه چال letterlijk "zwarte put") is de gangbare term in de Perzische taal voor "kerker". In het verleden werden siyah-chals gebruikt als een hardere vorm van opsluiting. Deze kerkers hadden geen ramen of openingen, anders dan de ingang, bestaande uit een korte trap onder grond. In de geschiedenis van het bahá'í-geloof verwijst "Síyáh-Chal" naar de kerker ten zuidoosten van het paleis van de sjah en in de buurt van de Sabzih-Maydan in Teheran waar Bahá'u'lláh, stichter van het bahá'í-geloof, in 1852 gevangen zat, samen met ongeveer 30 andere volgelingen van de Báb. Hij claimde dat hij hier een visioen had van een "Maagd des Hemels, door wie hij zijn missie als boodschapper van God en als degene wiens komst de Báb had voorspeld. Hij beschreef zijn ervaringen in zijn Brief aan de Zoon van de Wolf en de Súriy-i-Haykal. De Síyáh-Chal was ook de plaats waar hij zijn eerste bekende tafel schreef, de Rashh-i-'Amá. In 1868 werd de kerker gedempt en de werd Tikyíh Dowlat, een koninklijk rouwtheater voor Imam Hoessein, eroverheen gebouwd. De plek was eigendom van de bahá'ís van 1954 tot de islamitische revolutie van 1979. Shoghi Effendi noemde het de op een na heiligste bahá'í plek in Iran. Síyáh-Chál (bahasa Persia: سیاه چال, secara harafiah bermakna "lubang hitam") adalah istilah umum dalam bahasa Persia untuk menyebut penjara bawah tanah. Berdasarkan sejarah, 'Síyáh-Chál dulu digunakan sebagai tempat untuk memenjarakan orang-orang yang menerima hukuman terberat, seperti pembunuh, perampok dengan kekerasan, dan pencuri. Umumnya, penjara bawah tanah semacam ini tidak memiliki lubang lain selain pintu masuk yang terhubung ke tangga. Oleh karenanya, kondisi di dalam sangat gelap karena tidak ada penerangan dari sinar matahari yang dapat menjangkaunya. Dalam konteks agama Bahá'í Síyáh-Chál yang secara khusus dimaksud adalah penjara bawah tanah yang berada di sebelah tenggara Istana Golestan. Penjara bawah tanah ini sebelumnya merupakan tempat penampungan air yang digunakan warga untuk mandi dan mencuci. Bahá'u'lláh mendekam di balik gelapnya Síyáh-Chál selama empat bulan.
gold:hypernym
dbr:Word
prov:wasDerivedFrom
wikipedia-en:Síyáh-Chál?oldid=1102217003&ns=0
dbo:wikiPageLength
11495
foaf:isPrimaryTopicOf
wikipedia-en:Síyáh-Chál
geo:geometry
POINT(51.420276641846 35.679721832275)