This HTML5 document contains 136 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

Prefix	IRI
dbpedia-da	http://da.dbpedia.org/resource/
dbt	http://dbpedia.org/resource/Template:
dbpedia-sv	http://sv.dbpedia.org/resource/
wikipedia-en	http://en.wikipedia.org/wiki/
n48	http://ia.dbpedia.org/resource/
dbpedia-bg	http://bg.dbpedia.org/resource/
dbpedia-fi	http://fi.dbpedia.org/resource/
n52	http://hy.dbpedia.org/resource/
dbr	http://dbpedia.org/resource/
dbpedia-hr	http://hr.dbpedia.org/resource/
dbpedia-ms	http://ms.dbpedia.org/resource/
dbpedia-et	http://et.dbpedia.org/resource/
dbpedia-he	http://he.dbpedia.org/resource/
n32	http://tl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-fr	http://fr.dbpedia.org/resource/
n42	http://dbpedia.org/resource/Wikt:
n4	http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/
n37	http://ky.dbpedia.org/resource/
dcterms	http://purl.org/dc/terms/
rdfs	http://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
dbpedia-cs	http://cs.dbpedia.org/resource/
dbpedia-az	http://az.dbpedia.org/resource/
dbpedia-kk	http://kk.dbpedia.org/resource/
rdf	http://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
n39	http://dbpedia.org/resource/File:
dbp	http://dbpedia.org/property/
dbpedia-eo	http://eo.dbpedia.org/resource/
xsdh	http://www.w3.org/2001/XMLSchema#
dbpedia-uk	http://uk.dbpedia.org/resource/
dbpedia-id	http://id.dbpedia.org/resource/
dbpedia-la	http://la.dbpedia.org/resource/
dbo	http://dbpedia.org/ontology/
dbpedia-pt	http://pt.dbpedia.org/resource/
dbpedia-sk	http://sk.dbpedia.org/resource/
dbc	http://dbpedia.org/resource/Category:
dbpedia-pl	http://pl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-de	http://de.dbpedia.org/resource/
dbpedia-ru	http://ru.dbpedia.org/resource/
wikidata	http://www.wikidata.org/entity/
dbpedia-nl	http://nl.dbpedia.org/resource/
n21	https://global.dbpedia.org/id/
dbpedia-oc	http://oc.dbpedia.org/resource/
n18	http://hi.dbpedia.org/resource/
dbpedia-ca	http://ca.dbpedia.org/resource/
prov	http://www.w3.org/ns/prov#
foaf	http://xmlns.com/foaf/0.1/
n49	http://su.dbpedia.org/resource/
dbpedia-simple	http://simple.dbpedia.org/resource/
n17	http://lt.dbpedia.org/resource/
dbpedia-gl	http://gl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-fa	http://fa.dbpedia.org/resource/
dbpedia-tr	http://tr.dbpedia.org/resource/
dbpedia-es	http://es.dbpedia.org/resource/
freebase	http://rdf.freebase.com/ns/
owl	http://www.w3.org/2002/07/owl#

Statements

Subject Item

dbr:Connotation

rdfs:label

Konnotation Connotatie Conotação Konotasi Конотація Коннотация Konotacio Connotation Connotació Connotation Konotacja (językoznawstwo) Konotace Connotación Konnotation

rdfs:comment

Conotação, também referido como sentido conotativo e sentido figurado, é a associação subjetiva, cultural e ou emocional, que está para além do significado escrito ou literal de uma palavra, frase ou conceito. Além da sua denotação, o sentido referencial, literal, cada palavra remete a inúmeros outros sentidos, virtuais, conotativos, que são apenas sugeridos, evocando outras ideias associadas, de ordem abstrata, subjetiva. É o sentido de palavras em um sentido incomum, figurado, circunstancial, que depende sempre do contexto. É o significado que palavras ou expressões adquirem, em situações particulares de uso. O seu oposto é a denotação (sentido literal). Der Ausdruck Konnotation (vom lateinischen Präfix con- „mit-“, „zusammen-“ und notatio „Anmerkung“) ist ein mehrdeutiger Ausdruck insbesondere der Logik und der Sprachwissenschaft: In der Logik bezeichnet er den Begriffsinhalt, in der Sprachwissenschaft die Nebenbedeutung. Konotace znamená transformaci člověkem přijaté jazykové formy (slova, věty, tahy malířova štětce, architektonická skica, dendrologická struktura ...) v informaci vytvořenou z ní v jeho psýše. Je to přiřazení (informačního) významu té formě. Uvedená transformace je vágní, subjektivní a emocionální, měnící se od člověka k člověku a u každého z nich v čase. V mimořádném případě, kdy se podaří vágnost anulovat, mizí subjektivita a emocionalita i časová závislost transformace, ta je pak intersubjektivní (interpersonální) a neměnná (exaktní vědy), a říká se jí interpretace. Konnotation (av medeltidslatin connotatio med betydelsen nedskriva, antyda, ge bibetydelse åt) är den associativa bibetydelse som hör ihop med en språklig term eller enskilt ord. Ett ord konnotation är inom språkvetenskap mängden av bibetydelser som ordet syftar på inklusive associationer präglade av känslor. Motsatsen, denotationen, är dess betydelse och det som en språklig term eller enskilt ord betecknar. Konnotationen till ordet ficklampa är alla objekt som kan kallas ficklampor, denotationen är en lampa som är så liten att den ryms i en ficka[källa behövs]. De connotatie ('bijklank, ondertoon, bijbetekenis, gevoelswaarde') van een woord of kleine woordgroep is de ermee verbonden voorstelling (de denotatie) die vaak van emotionele aard is, boven op de eigenlijke betekenis van het woord. Конота́ція (лат. connotatio; від con — «разом», і notare — «позначати») — додаткове значення, відтінки, які накладаються на основне лексичне значення, і оцінку денотата, спричинюють його зміну й уточнення в процесі розвитку мови. Це поняття семіотики (загальної теорії знаків), лінгвістики (мовознавство), філософії мови, літературознавства. Будь-яка, навіть найяскравіша конотація не виключає денотації. Інші приклади: * Лис — хитрість * Півень — задерикуватість * Пиляти — дорікання, скарги, уїдливі балачки Konotacio en PIV estas la valoro elvokiva, aluda, aldone al la denotacio. Sinonime oni povas trovi la terminon kromnocio. Do, la termino konotacio, referencata ankaŭ kiel konotacia senco aŭ figura senco, estas asocio pli malpli subjektiva, kultura aŭ emocia, kiu iras trans la signifo precize skribita aŭ laŭlitere de vorto, frazo, koncepto aŭ esprimo. Krom sia denotacio, nome la referenca, laŭvorta senco, ajna vorto kondukas al aliaj sencoj, virtualaj, konotaciaj, kiuj estas apenaŭ sugestitaj, elvokante aliajn ideojn pli malpli asociajn, ĉu abstraktaj, ĉu subjektivaj. Tiu senco de vortoj estas neregula senco, figurita, cirkonstanca, porokaza, kiu plej ofte dependas el la kunteksto. En Esperanto ekzemple la vorto samideano laŭvorte signifus iun kiu havas la samajn ideojn, tamen en Esperantuj La connotació és la utilització del llenguatge amb un significat més ampli del que tenen les paraules en la primera accepció del diccionari. Depèn del context en què es produeix la comutació i de la subjectivitat del parlant. La connotació és a l'origen de molts recursos literaris, com la metàfora. Una connotación es una asociación cultural o emocional comúnmente entendida que alguna palabra o frase lleva, además de su significado explícito o literal, que es su denotación​. En los hechos comunicativos se denotan los recursos y códigos que se emplean para llevar a cabo estas acciones. Las connotaciones vienen usualmente a ser los significados contextuales distintivos de ciertas enseñanzas culturales, las que al ser empleadas por los emisores, se comunican por el uso en la acción connotativa. Los fenómenos connotativos también son considerables como índice de las particularidades de algunos emisores; y además, como los intentos de definición del contexto, a sus vínculos. Konotacja – zdolność pewnych leksemów do otwierania miejsc dla innych leksemów. Np. użycie przymiotnika jest niepełne – wymaga uzupełnienia rzeczownikiem, a przysłówek – czasownikiem. Rzeczownik w mianowniku nie ma właściwości konotacyjnych. Związek syntaktyczny polega na relacji między wyrazem konotującym a konotowanym (wymaganym); dopiero wtedy osiąga się kompletność znaczeniową. W parze konotacyjnej wyrazem prymarnym (konotującym) jest rzeczownik, gdyż ich treść nie wymaga uzupełnienia. Wyrazem konotowanym (sekundarnym) może być przymiotnik lub czasownik. A connotation is a commonly understood cultural or emotional association that any given word or phrase carries, in addition to its explicit or literal meaning, which is its denotation. A connotation is frequently described as either positive or negative, with regard to its pleasing or displeasing emotional connection. For example, a stubborn person may be described as being either strong-willed or pig-headed; although these have the same literal meaning (stubborn), strong-willed connotes admiration for the level of someone's will (a positive connotation), while pig-headed connotes frustration in dealing with someone (a negative connotation). Ada dua pendapat terkait konotasi. Pendapat ini diyakini bersumber dari sejumlah rujukan dan pengajarannya. Коннота́ция (позднелат. connotatio от лат. con «вместе» + noto «отмечаю, обозначаю») — сопутствующее значение языковой единицы. Коннотация включает дополнительные семантические или стилистические функции, устойчиво связанные с основным значением в сознании носителей языка. Коннотация предназначена для выражения эмоциональных или оценочных оттенков высказывания и отображает культурные традиции общества. Коннотации представляют собой разновидность прагматической информации, отражающей не сами предметы и явления, а определённое отношение к ним.

foaf:depiction

n4:Cartoony_red_rose.svg n4:Cartoony_cross.svg n4:Cartoony_heart.svg

dcterms:subject

dbc:Semantics dbc:Concepts_in_logic dbc:Subjective_experience dbc:Meaning_(philosophy_of_language) dbc:Connotation

dbo:wikiPageID

55671

dbo:wikiPageRevisionID

1117055488

dbo:wikiPageWikiLink

dbr:Intensional_definition dbr:Literal_and_figurative_language dbr:Representation_(arts) dbc:Concepts_in_logic dbr:Semantics dbr:Semantic_property dbr:Rose dbc:Semantics dbr:Double_entendre dbr:Loaded_language dbr:Metacommunicative_competence dbr:Terry_Eagleton dbr:Extensional_definition dbr:Semantic_differential dbr:Plant_stem dbc:Subjective_experience dbc:Meaning_(philosophy_of_language) dbr:Subtext dbr:Culture dbr:Context_as_Other_Minds dbr:Euphemism dbr:Pejorative n39:Cartoony_cross.svg n39:Cartoony_heart.svg n39:Cartoony_red_rose.svg dbr:Intension dbr:Objectivity_(philosophy) dbr:Logic dbr:Extension_(semantics) dbr:Symbol n42:disparaging dbr:Emotional dbr:Sign_(semiotics) dbr:Meaning_(philosophy_of_language) dbc:Connotation dbr:Denotation dbr:Pun

owl:sameAs

dbpedia-cs:Konotace wikidata:Q661062 dbpedia-pt:Conotação dbpedia-ru:Коннотация dbpedia-simple:Connotation freebase:m.0fgf2 dbpedia-tr:Konotasyon n17:Konotacija n18:लक्ष्यार्थ dbpedia-kk:Коннотация dbpedia-sv:Konnotation n21:4qTRX dbpedia-sk:Konotácia dbpedia-bg:Конотация dbpedia-ca:Connotació dbpedia-es:Connotación dbpedia-id:Konotasi dbpedia-az:Konotasiya n32:Pakahulugan dbpedia-nl:Connotatie dbpedia-de:Konnotation dbpedia-la:Connotatio dbpedia-he:משמעות_לוואי n37:Коннотация dbpedia-gl:Connotación dbpedia-fr:Connotation dbpedia-fa:معنای_ضمنی dbpedia-da:Konnotation dbpedia-oc:Connotacion dbpedia-pl:Konotacja_(językoznawstwo) dbpedia-eo:Konotacio dbpedia-ms:Konotasi n48:Connotation n49:Konotasi dbpedia-uk:Конотація dbpedia-fi:Konnotaatio n52:Կոննոտացիա dbpedia-et:Konnotatsioon dbpedia-hr:Konotacija

dbp:wikiPageUsesTemplate

dbt:Short_description dbt:Relevance dbt:Reflist dbt:For dbt:Redirect dbt:Wiktionary

dbo:thumbnail

n4:Cartoony_heart.svg?width=300

dbo:abstract

Der Ausdruck Konnotation (vom lateinischen Präfix con- „mit-“, „zusammen-“ und notatio „Anmerkung“) ist ein mehrdeutiger Ausdruck insbesondere der Logik und der Sprachwissenschaft: In der Logik bezeichnet er den Begriffsinhalt, in der Sprachwissenschaft die Nebenbedeutung. Konotacio en PIV estas la valoro elvokiva, aluda, aldone al la denotacio. Sinonime oni povas trovi la terminon kromnocio. Do, la termino konotacio, referencata ankaŭ kiel konotacia senco aŭ figura senco, estas asocio pli malpli subjektiva, kultura aŭ emocia, kiu iras trans la signifo precize skribita aŭ laŭlitere de vorto, frazo, koncepto aŭ esprimo. Krom sia denotacio, nome la referenca, laŭvorta senco, ajna vorto kondukas al aliaj sencoj, virtualaj, konotaciaj, kiuj estas apenaŭ sugestitaj, elvokante aliajn ideojn pli malpli asociajn, ĉu abstraktaj, ĉu subjektivaj. Tiu senco de vortoj estas neregula senco, figurita, cirkonstanca, porokaza, kiu plej ofte dependas el la kunteksto. En Esperanto ekzemple la vorto samideano laŭvorte signifus iun kiu havas la samajn ideojn, tamen en Esperantujo plej ofte ĝi signifas simple esperantiston. Una connotación es una asociación cultural o emocional comúnmente entendida que alguna palabra o frase lleva, además de su significado explícito o literal, que es su denotación​. En los hechos comunicativos se denotan los recursos y códigos que se emplean para llevar a cabo estas acciones. Las connotaciones vienen usualmente a ser los significados contextuales distintivos de ciertas enseñanzas culturales, las que al ser empleadas por los emisores, se comunican por el uso en la acción connotativa. Los fenómenos connotativos también son considerables como índice de las particularidades de algunos emisores; y además, como los intentos de definición del contexto, a sus vínculos. La connotación actúa conjuntamente, mediante diversas maneras específicas, en cada serie comunicacional que se emplee denotativamente: Es una serie paralela al cuerpo denotativo o basal del mensaje. Un ejemplo sería el de la frase nominal "una vida de perros". La denotación en ella refiere a la vida de los animales (perros), pero casi nunca es esa la significación dada en su uso. La connotación significativa de la frase es la de una existencia sufriente, floja, mala. Infinidad de frases y palabras poseen un significado casi por entero connotativo. La connotación contextualiza, atrapa al sentido denotado, y superpone una intencionalidad a la base denotativa. Esa intencionalidad puede ser consciente como inconsciente en la voluntad de sus emisores. Al estar combinadas denotación y connotación como conjunto previo, su resultado informativo o comunicativo determina, eventualmente, un significado adicional en la captación de los mensajes: En las mentes de sus receptores son evocadas significaciones culturales, de un modo institucionalizado, a través del material connotativo. Junto a los procesos del entendimiento discriminativo y analítico (el qué se está comunicando), operan la intencionalidad y el color afectivo (el cómo y las circunstancias de la comunicación), para la posible concreción de un significado global que conjugue lo denotado y su connotación. Este conjunto significativo se comparte entre quienes lo reciben como en quienes lo emiten; habida cuenta de que esta comprensión o inteligencia interpersonal puede sufrir manipulaciones que vayan en contra de las personas, por parte de cualesquier emisores psicopáticos y/o dominantes. Véase también: Denotación Por la connotación, el hecho comunicacional sintagmático es llevado hacia un campo de significación adjunta, que con su organización formal lo caracteriza. Esta estructuración se articula en cadenas de oposiciones proporcionales para cada eje connotativo, por ejemplo: si cierto mensaje denotase «La leche hace bien en todas las edades» y este dicho se acompañara con la imagen de una sonriente anciana saltarina, el eje de oposiciones connotado versaría en torno a la significación de "actividad juvenil" opuesta al "quietismo senescente". El mensaje, por su típica organización funcional significativa, está diciendo: «¡Ha de beber leche usted si quiere mantenerse joven!» A connotation is a commonly understood cultural or emotional association that any given word or phrase carries, in addition to its explicit or literal meaning, which is its denotation. A connotation is frequently described as either positive or negative, with regard to its pleasing or displeasing emotional connection. For example, a stubborn person may be described as being either strong-willed or pig-headed; although these have the same literal meaning (stubborn), strong-willed connotes admiration for the level of someone's will (a positive connotation), while pig-headed connotes frustration in dealing with someone (a negative connotation). Konotace znamená transformaci člověkem přijaté jazykové formy (slova, věty, tahy malířova štětce, architektonická skica, dendrologická struktura ...) v informaci vytvořenou z ní v jeho psýše. Je to přiřazení (informačního) významu té formě. Uvedená transformace je vágní, subjektivní a emocionální, měnící se od člověka k člověku a u každého z nich v čase. V mimořádném případě, kdy se podaří vágnost anulovat, mizí subjektivita a emocionalita i časová závislost transformace, ta je pak intersubjektivní (interpersonální) a neměnná (exaktní vědy), a říká se jí interpretace. Ada dua pendapat terkait konotasi. Pendapat ini diyakini bersumber dari sejumlah rujukan dan pengajarannya. Conotação, também referido como sentido conotativo e sentido figurado, é a associação subjetiva, cultural e ou emocional, que está para além do significado escrito ou literal de uma palavra, frase ou conceito. Além da sua denotação, o sentido referencial, literal, cada palavra remete a inúmeros outros sentidos, virtuais, conotativos, que são apenas sugeridos, evocando outras ideias associadas, de ordem abstrata, subjetiva. É o sentido de palavras em um sentido incomum, figurado, circunstancial, que depende sempre do contexto. É o significado que palavras ou expressões adquirem, em situações particulares de uso. O seu oposto é a denotação (sentido literal). A palavra tem valor conotativo quando seu significado é ampliado ou alterado no contexto em que é empregada, sugerindo ideias que vão além de seu sentido mais usual. Por exemplo: Ana é uma flor. O termo flor não adota o mesmo significado que possui no dicionário, sendo que a única maneira de perceber seu significado é por meio da análise do contexto em que o termo está inserido. La connotació és la utilització del llenguatge amb un significat més ampli del que tenen les paraules en la primera accepció del diccionari. Depèn del context en què es produeix la comutació i de la subjectivitat del parlant. Les connotacions poden ser culturals o personals. Per exemple, un colom té el significat denotatiu d'animal, però en la nostra societat s'associa a la pau. Per a un determinat individu, però, pot significar altres coses segons la seva experiència particular. Atesa aquesta subjectivitat, el significat connotatiu és difícil de mesurar o definir, encara que se'n faci temptatives, com ara la tècnica del diferencial semàntic. La connotació és a l'origen de molts recursos literaris, com la metàfora. Per a Geoffrey Leech, és un tipus de significat associatiu, i inclou la connotació pura (un concepte evocat en sentir una paraula que no pertany a la seva definició), la col·locació (el parlant evoca les paraules que acostumen a aparèixer juntament amb aquell terme i que en modifiquen el significat) o el matís afectiu lligat a l'experiència que cada persona pot associar a un mot. Конота́ція (лат. connotatio; від con — «разом», і notare — «позначати») — додаткове значення, відтінки, які накладаються на основне лексичне значення, і оцінку денотата, спричинюють його зміну й уточнення в процесі розвитку мови. Це поняття семіотики (загальної теорії знаків), лінгвістики (мовознавство), філософії мови, літературознавства. Будь-яка, навіть найяскравіша конотація не виключає денотації. Терміном «конотація» позначають додаткові смислові й стилістичні відтінки, які нашаровуються на основне значення слова в процесі його функціонування в мові і надають йому експресивного, оцінного забарвлення. Наприклад, здихатися гостя — провести гостя; розплющити оченята — розплющити очі; мешкати в халупі — мешкати в маленькій квартирі. Конотативний комопнент значення зазвичай передає негативну, рідше — позитивну оцінку предмета, явища або дії. Формування значення слова, або лексичного значення, відбувається під дією трьох чинників: об'єктивної дійсності, історичних обставин і ментальності народу, відношень між словами. Історичні обставини, ментальність народу сприяють закріпленню лексичного значення, спричинюють його зміну й уточнення в процесі розвитку мови. Вони обумовлюють конотативне значення слова, тобто додаткове його значення, відтінки, які накладаються на основне значення, і оцінку денотата. У філософії та логіці використовується у дещо вужчому значенні, а саме конотацією терміна є набір властивостей, що їх посідають усі об'єкти з розширення терміна. Наприклад, конотацією терміна «хмарочос» є набір ознак, властивих усім будинкам понад певну висоту. Інші приклади: * Лис — хитрість * Півень — задерикуватість * Пиляти — дорікання, скарги, уїдливі балачки Konotacja – zdolność pewnych leksemów do otwierania miejsc dla innych leksemów. Np. użycie przymiotnika jest niepełne – wymaga uzupełnienia rzeczownikiem, a przysłówek – czasownikiem. Rzeczownik w mianowniku nie ma właściwości konotacyjnych. Związek syntaktyczny polega na relacji między wyrazem konotującym a konotowanym (wymaganym); dopiero wtedy osiąga się kompletność znaczeniową. W parze konotacyjnej wyrazem prymarnym (konotującym) jest rzeczownik, gdyż ich treść nie wymaga uzupełnienia. Wyrazem konotowanym (sekundarnym) może być przymiotnik lub czasownik. W innym znaczeniu konotacja to oparte na kontekście elementy znaczeniowe, skojarzenia przypisywane leksemowi przez użytkowników języka. Np. słowo „czarny” może być asocjowane z nocą, złem czy śmiercią. Konotacja stanowi relację użytkownika języka z realiami pozajęzykowymi; różni się zatem od denotacji, która tworzy związek między jednostką językową a rzeczywistością. Коннота́ция (позднелат. connotatio от лат. con «вместе» + noto «отмечаю, обозначаю») — сопутствующее значение языковой единицы. Коннотация включает дополнительные семантические или стилистические функции, устойчиво связанные с основным значением в сознании носителей языка. Коннотация предназначена для выражения эмоциональных или оценочных оттенков высказывания и отображает культурные традиции общества. Коннотации представляют собой разновидность прагматической информации, отражающей не сами предметы и явления, а определённое отношение к ним. Konnotation (av medeltidslatin connotatio med betydelsen nedskriva, antyda, ge bibetydelse åt) är den associativa bibetydelse som hör ihop med en språklig term eller enskilt ord. Ett ord konnotation är inom språkvetenskap mängden av bibetydelser som ordet syftar på inklusive associationer präglade av känslor. Motsatsen, denotationen, är dess betydelse och det som en språklig term eller enskilt ord betecknar. Konnotationen till ordet ficklampa är alla objekt som kan kallas ficklampor, denotationen är en lampa som är så liten att den ryms i en ficka[källa behövs]. Konnotation är synonymt med begreppet extension eller begreppsomfång; denotation är synonymt med intension (begreppsinnehåll). Distinktionen ska inte utan vidare jämställas med Freges begreppspar referens (Bedeutung) och mening (Sinn)[källa behövs]. Inom logik och filosofisk semantik har begreppen använts sedan John Stuart Mill. Det går även att analysera bilder med stöd av konnotation och denotation för att skapa en förståelse för bildspråk. De connotatie ('bijklank, ondertoon, bijbetekenis, gevoelswaarde') van een woord of kleine woordgroep is de ermee verbonden voorstelling (de denotatie) die vaak van emotionele aard is, boven op de eigenlijke betekenis van het woord.

prov:wasDerivedFrom

wikipedia-en:Connotation?oldid=1117055488&ns=0

dbo:wikiPageLength

5265

foaf:isPrimaryTopicOf

wikipedia-en:Connotation