| dbo:abstract
|
- La Venus de Mèdici és una escultura hel·lenística en marbre a escala real que representa la dea Venus o Afrodita. És una còpia en marbre del s. I ae, feta potser a Atenes, d'un original grec en bronze, seguint el tipus de l'Afrodita púdica, que l'hauria realitzat un escultor en la immediata tradició de Praxíteles, potser a la fi del segle. S'ha convertit en un dels punts crucials del progrés de la tradició clàssica occidental, les referències de la qual resumeixen els canvis de gust i el procés de recerca clàssica. S'exhibeix a la Galeria Uffizi, a Florència (Itàlia). La dea es representa en una posa momentània, com si hagués estat sorpresa en el moment d'emergir de la mar, a la qual al·ludeix el dofí als seus peus, que no hauria estat un suport necessari per al bronze original. Conté la inscripció grega CLEÒMENES, FILL D'APOL·LODOR D'ATENES a la base. La inscripció no és original, però al s. XVIII el nom «Cleòmenes» es gravava sobre escultures de poca qualitat per augmentar-ne el valor, mentre es dubtava de la inscripció en la Venus de Mèdici per poder atribuir l'obra a un dels noms de més consideració: a part de Praxíteles, els menys probables Fídies o Escopes. Les restauracions dels braços, les feu Ercole Ferrata, que li donà dits manieristes, llargs i fins. Amb el nom «Venus de Mèdici» n'hi ha moltes rèpliques i fragments d'aquesta versió del tema de Praxíteles, que introduí la representació nua a grandària real d'Afrodita. Tot i que aquesta variant no és identificable en cap obra conservada, degué ser molt coneguda pels experts grecs i romans. La més propera en caràcter i qualitat major és una Venus de marbre del Museu Metropolità d'Art. Aquestes escultures es descriuen com «còpies romanes», perquè foren produïdes, sovint per escultors grecs, en qualsevol lloc sota dominació romana «entre la dictadura de Sul·la i la cessió de la capital a Constantinoble, del 81 ae al 330.» La qualitat pot variar-ne des de l'obra executada per un bon escultor per a un patró entés fins a còpies vulgars fabricades en massa per als jardins. (ca)
- La Venuso de Mediĉoj (itale Venus de' Medici) estas helenisma marmora skulptaĵo prezentanta la grekan diinon de amo Afrodito. Ĝi estas marmora kopio el la 1-a jarcento a.K., eble farita en Ateno, el bronza origina greka skulptaĵo, sekvante la specon de la Afrodito de Knido, kiu estus farita de skulptisto en la tuja praksitela tradicio, eble ĉe la fino de la jarcento. Ĝi fariĝis unu el la navigadaj punktoj per kiuj la progreso de la okcidenta klasika tradicio estas spurita, la referencoj al ĝi priskribas la ŝanĝojn de gusto kaj la procezo de klasika esplorado. Ĝi troviĝas en la Galerio Uffizi, Florenco, Italio. (eo)
- Die Venus Medici ist eine antike Statue vom Typus der Venus pudica, der schamhaften Venus. Sie entstand im 1. Jahrhundert v. Chr. und gehört wie das Vorbild der Kapitolinischen Venus in das Umfeld hellenistischer Umbildungen der Aphrodite von Knidos, deren Original um 350/40 v. Chr. von Praxiteles geschaffen wurde. Bei einer Höhe von 1,53 Meter ist die lebensgroße Statue aus Marmor 0,42 Meter breit und 0,56 Meter tief. Die genaue Herkunft ist unbekannt, doch legt die früheste Erwähnung der Statue in einem der Manuskripte des neapolitanischen Antiquars Pirro Ligorio nahe, dass die Skulptur vor 1550 bei den Trajansthermen in Rom gefunden wurde. Wohl bereits am Ende des 16. Jahrhunderts gelangte sie in den Besitz der Familie Medici; im Jahr 1638 wird sie erstmals gesichert erwähnt und ihr Standort in der Villa Medici in Rom dokumentiert. Im August 1677 wurde sie von Rom nach Florenz geschickt, wo sie 1688 in der Tribuna der Uffizien Aufstellung fand. Während dieses Transportes brachen Arme und Kopf sowie die Statuenstütze in Form eines kleinen Delphins, auf dessen Rücken zwei Eroten reiten. Nach 1800 kam sie unter Napoleon für zwölf Jahre nach Paris. Seit 1815 befindet sie sich unter der Inventarnummer 224 wieder in der Sammlung der Uffizien. Chemische Analysen des Objektes ergaben, dass das Haupt der Statue ursprünglich goldene Blätter zierten. Weiterhin hatte sie rote Lippen und Ohrlöcher. Nicht die Venus Medici, aber eine Statue dieses Typus war Vorbild für das berühmte Gemälde Sandro Botticellis (1445–1510) Die Geburt der Venus (um 1486). Ein Gemälde mit einer Darstellung der Tribuna in den Uffizien des deutsch-britischen Malers Johann Zoffany aus den 1770er Jahren, heute im Besitz der Royal Collection der britischen Königsfamilie, demonstriert das hohe Maß an Bewunderung, das der Venus Medici neben den anderen in der Tribuna der Uffizien präsentierten Werken zukam. Dass sich Reproduktionen der Statue in verschiedenen Materialien, auch in Porzellan, in bildungsbürgerlichen Haushalten bis weit ins 19. Jahrhundert höchster Beliebtheit erfreuten, beweisen die Verse aus der "Frommen Helene" von Wilhelm Busch (1872), in denen ein Kater die auf dem Kamingesims aufgestellte Porzellanreplik der Venus Medici zum Absturz bringt: "Sehr in Ängsten sieht man ihn/ Aufwärts sausen am Kamin// Ach! - Die Venus ist perdü-/ Klickeradoms! - von Medici!". (de)
- La Venus de Médici es una escultura helenística en mármol a escala real que representa a la diosa Venus o Afrodita. Se trata de una copia en mármol del siglo I a. C., hecha quizás en Atenas, de un original griego en bronce, siguiendo el tipo de la Afrodita púdica, que habría sido realizada por un escultor en la inmediata tradición de Praxíteles, quizá a finales del siglo. Se ha convertido en uno de los puntos cruciales del progreso de la tradición clásica occidental, cuyas referencias resumen los cambios de gusto y el proceso de investigación clásica. Se exhibe en la Galería Uffizi, en Florencia (Italia). La diosa se representa en una pose fugitiva y momentánea, como si hubiese sido sorprendida en el momento de emerger del mar, a lo que alude el delfín a sus pies, que no habría sido un apoyo necesario para el bronce original. Lleva la inscripción griega CLEÓMENES HIJO DE APOLODORO DE ATENAS en su base. La inscripción no es original, pero en el siglo XVIII el nombre «Cleómenes» se grababa sobre esculturas de modesta calidad para aumentar su valor, mientras se dudaba de la inscripción en la Venus de Médici para poder atribuir la obra a uno de los diversos nombres de mayor consideración: aparte de Praxíteles, los menos probables Fidias o Escopas. Las restauraciones de los brazos fueron realizadas por Ercole Ferrata, quien le dio dedos manieristas largos y finos que no empezaron a ser reconocidos como fuera de lugar en la escultura hasta el siglo XIX. Bajo el nombre «Venus de Médici» se agrupan muchas réplicas y fragmentos de esta versión concreta del tema de Praxíteles, que introdujo la representación desnuda a tamaño real de Afrodita. Aunque esta variante particular no es identificable en ninguna obras conservada, debe haber sido ampliamente conocida por los expertos griegos y romanos. Entre las réplicas y fragmentos de mejor importancia, la más cercana en carácter y calidad más elevada es una Venus de mármol del Museo Metropolitano de Arte, descrita más abajo. Estas esculturas se describen como «copias romanas», al entenderse que fueron producidas, a menudo por escultores griegos, en cualquier lugar bajo dominación romana «digamos, entre la dictadura de Sila y la cesión de la capitalía a Constantinopla, del 81 a. C. al 330 d. C.» Su calidad puede variar desde la obra ejecutada por un buen escultor para un patrón entendido hasta copias vulgares producidas en masa para los jardines. (es)
- La Vénus de Médicis est une célèbre sculpture grecque en marbre représentant la déesse Aphrodite (Vénus pour les Romains). C'est une copie du Ier siècle av. J.-C. d'une statue originale en bronze, du type de l'Aphrodite de Cnide, qui aurait été faite par un élève de Praxitèle. Elle est devenue un point de repère de l'évolution de la tradition classique occidentale. Elle se trouve à la Galerie des Offices à Florence, plus précisément dans la tribune des Offices. La déesse est représentée dans une pose fugitive, comme surprise au moment où elle émerge des flots, ainsi que l'évoque un dauphin à ses pieds, qui pourrait ne pas faire partie du bronze original. Elle porte sur sa base l'inscription en grec CLÉOMÈNES FILS D'APOLLODORE D'ATHÈNES. L'inscription n'est pas d'origine, mais date du XVIIIe siècle, où le nom de « Cléomène » était ajouté aux sculptures pour augmenter leur valeur. La restauration des bras fut faite par Ercole Ferrata, qui lui donna de longs doigts maniéristes qui furent seulement reconnus au XIXe siècle comme étant déplacés sur une telle sculpture. C'est également sous le nom de Vénus de Médicis que sont connues de nombreuses répliques et fragments de cette version du thème, introduit par Praxitèle, d'une représentation grandeur nature d'Aphrodite. Ces sculptures sont décrites comme des « copies romaines », sous-entendant qu'elles ont été produites, peut-être par des sculpteurs grecs, sous l'Empire romain. (fr)
- The Venus de' Medici or Medici Venus is a 1.53 m (5 ft 0 in) tall Hellenistic marble sculpture depicting the Greek goddess of love Aphrodite. It is a 1st-century BC marble copy, perhaps made in Athens, of a bronze original Greek sculpture, following the type of the Aphrodite of Knidos, which would have been made by a sculptor in the immediate Praxitelean tradition, perhaps at the end of the century. It has become one of the navigation points by which the progress of the Western classical tradition is traced, the references to it outline the changes of taste and the process of classical scholarship. It is housed in the Uffizi Gallery, Florence, Italy. (en)
- La Venere de' Medici è una statua greca ellenistica originale in marmo, databile alla fine del I secolo a.C. e conservata nella Tribuna della Galleria degli Uffizi. (it)
- Wenus Medycejska, Wenus Medici – marmurowy posąg bogini Afrodyty, będący kopią brązowej rzeźby Praksytelesa Afrodyta z Knidos. Znajduje się w zbiorach florenckiej Galerii Uffizi. Zgodnie z wyrytą na bazie posągu sygnaturą dzieło zostało wykonane przez Kleomenesa, ateńskiego rzeźbiarza działającego w I wieku p.n.e. Przedstawia nagą boginię, która wstydliwym gestem zakrywa rękami swoje piersi i łono. Rzeźba ma 1,53 m wysokości. Dokładny czas odnalezienia rzeźby w czasach nowożytnych nie jest znany. Znaleziono ją w Rzymie, przypuszczalnie w pobliżu Panteonu lub Portyku Oktawii. Zabytek trafił w posiadanie rodu Medyceuszy, zgodnie z pochodzącą z 1638 roku pierwszą wzmianką na jego temat stanowił ozdobę rzymskiej Willi Medici. Renowację rzeźby przeprowadził , odtwarzając m.in. zaginione ręce postaci. Wenus Medycejska cieszyła się ogromnym poważaniem krytyków sztuki, będąc kopiowana i studiowana m.in. przez Lucę Giordano, papież Innocenty XI uznał ją jednak za zbyt nieprzystojną i polecił usunąć z Rzymu. W 1677 roku przewieziono ją do Galerii Uffizi we Florencji. W trakcie kampanii włoskiej Napoleona w obawie przed grabieżą wywieziono ją do Palermo, ostatecznie jednak wydano ją Francuzom i w 1803 roku trafiła do Paryża. Do Włoch powróciła po upadku Napoleona w 1815 roku. (pl)
- Vênus de Médici é uma escultura grega de tamanho natural da deusa mitólogica do amor Afrodite. É uma cópia em mármore do século I, provavelmente feita em Atenas, de uma estátua de bronze mais antiga no estilo da Afrodite de Cnido, protótipo da família da Vênus Pudica, executada por um escultor da tradição Praxiteliana. A estátua está na Galleria degli Uffizi, em Florença. (pt)
- Вене́ра Ме́дічі, а також Вене́ра Медіце́йська (італ. Venere de' Medici, лат. Venus Medicaea) — римська копія І ст. до н. е. незбереженого грецького оригіналу у натуральну величину, що зображує богиню Афродіту (Венеру). Здогадно виконана в Афінах, за бронзовим оригіналом типу Афродіти Кнідської. Починаючи з 1677 року знаходиться у художній скарбниці роду Медічі — Галереї Уффіці у Флоренції, Італія. (uk)
- Венера Медицейская (итал. La Venere de' Medici ) — античная статуя, изображающая богиню любви и красоты Венеру. Скульптура типа Венеры Целомудренной (лат. Venus Pudica), прикрывающей одной рукой лоно, а другой грудь. Повторение эллинистического времени I века до н. э., возможно, сделанное в Афинах, с бронзовой древнегреческой статуи, близкой Афродите Книдской работы прославленного Праксителя. В иной версии: это работа мастера неоаттической школы в Италии. Находится в галерее Уффици, Флоренция, Италия. Особенность статуи в том, что у ног Венеры изображён (в качестве дополнительной опоры) дельфин, отсутствующий в других вариациях темы «Venus Pudica». Скульптура была известна уже в 1559 году, о её популярности свидетельствуют многочисленные повторения в бронзе в уменьшённом виде. Утраченные части рук были воссозданы скульптором Эрколе Феррата в середине XVII века, он придал пальцам рук статуи откровенно маньеристичный характер. Французский король Людовик XIV имел не менее пяти миниатюрных повторений этой статуи. В XVII веке Венера находилась в Ватикане и вызывала восторги гостей Вечного города. В 1677 году статую с разрешения Иннокентия XI, который посчитал её непристойной, отправили во Флоренцию, её приобрели для своего собрания Медичи; с тех пор это произведение хранится в Уффици под названием «Венера Медичи». На цоколе статуи награвирована надпись по-гречески: CLEOMENES SON OF APOLLODORUS OF ATHENS" (Клеомен, сын Аполлодора из Афин). Надпись не является оригинальной. В XVIII веке имя «Клеомен» часто использовали для того, чтобы повысить цену неатрибутированных произведений античной скульптуры. В разное время оригинал статуи приписывали помимо Праксителя работе Фидия или Скопаса.Лорд Джордж Гордон Байрон посвятил описанию Венеры Медицейской пять строф в поэме «Паломничество Чайльд-Гарольда». При наступлении французских армий в 1803 году статую попытались перевезти из Флоренции в Неаполь, но она была перехвачена и отправлена по распоряжению Наполеона Бонапарта в Париж. До 1815 года она украшала собой Лувр. Чтобы компенсировать потерю итальянский скульптор Антонио Канова создал по её образцу новую скульптуру, получившую название: Венера Италийская. Но после отречения Наполеона Венера Медицейская была возвращена в Италию 27 декабря 1815 года и помещена на прежнее место в галерею Уффици. Реплику, которую выполнил Антонио Канова, поставили в зале Венеры в Палаццо Питти во Флоренции.Мраморная статуя типа Венеры Медицейской имеется в Метрополитен музее в Нью-Йорке. Её также датируют I веком до н. э. Повторения Венеры Медичи имеются во многих дворцах, садах и парках Европы. Статую воспроизводили в миниатюре в бисквите (неглазурованном фарфоре) на французской фарфоровой мануфактуре в Севре. Матовая белизна бисквита ассоциируется с белизной античных мраморов.
* И. Цоффани. Трибуна Уффици. Между 1772 и 1777 гг. Холст, масло. Королевская коллекция, Лондон
* А. Канова. Венера Италийская. 1804—1811. Мрамор. Палаццо Питти, Флоренция
* Венера Медичи в галерее Уффици, Флоренция. Фотография ок. 1920 г.
* Венера Медичи. Гипсовый слепок. Музей изобразительных искусств им. А. С. Пушкина, Москва
* Венера Медичи. Реплика XVIII века. Мрамор. Петергоф (ru)
|
| rdfs:comment
|
- La Venuso de Mediĉoj (itale Venus de' Medici) estas helenisma marmora skulptaĵo prezentanta la grekan diinon de amo Afrodito. Ĝi estas marmora kopio el la 1-a jarcento a.K., eble farita en Ateno, el bronza origina greka skulptaĵo, sekvante la specon de la Afrodito de Knido, kiu estus farita de skulptisto en la tuja praksitela tradicio, eble ĉe la fino de la jarcento. Ĝi fariĝis unu el la navigadaj punktoj per kiuj la progreso de la okcidenta klasika tradicio estas spurita, la referencoj al ĝi priskribas la ŝanĝojn de gusto kaj la procezo de klasika esplorado. Ĝi troviĝas en la Galerio Uffizi, Florenco, Italio. (eo)
- The Venus de' Medici or Medici Venus is a 1.53 m (5 ft 0 in) tall Hellenistic marble sculpture depicting the Greek goddess of love Aphrodite. It is a 1st-century BC marble copy, perhaps made in Athens, of a bronze original Greek sculpture, following the type of the Aphrodite of Knidos, which would have been made by a sculptor in the immediate Praxitelean tradition, perhaps at the end of the century. It has become one of the navigation points by which the progress of the Western classical tradition is traced, the references to it outline the changes of taste and the process of classical scholarship. It is housed in the Uffizi Gallery, Florence, Italy. (en)
- La Venere de' Medici è una statua greca ellenistica originale in marmo, databile alla fine del I secolo a.C. e conservata nella Tribuna della Galleria degli Uffizi. (it)
- Vênus de Médici é uma escultura grega de tamanho natural da deusa mitólogica do amor Afrodite. É uma cópia em mármore do século I, provavelmente feita em Atenas, de uma estátua de bronze mais antiga no estilo da Afrodite de Cnido, protótipo da família da Vênus Pudica, executada por um escultor da tradição Praxiteliana. A estátua está na Galleria degli Uffizi, em Florença. (pt)
- Вене́ра Ме́дічі, а також Вене́ра Медіце́йська (італ. Venere de' Medici, лат. Venus Medicaea) — римська копія І ст. до н. е. незбереженого грецького оригіналу у натуральну величину, що зображує богиню Афродіту (Венеру). Здогадно виконана в Афінах, за бронзовим оригіналом типу Афродіти Кнідської. Починаючи з 1677 року знаходиться у художній скарбниці роду Медічі — Галереї Уффіці у Флоренції, Італія. (uk)
- La Venus de Mèdici és una escultura hel·lenística en marbre a escala real que representa la dea Venus o Afrodita. És una còpia en marbre del s. I ae, feta potser a Atenes, d'un original grec en bronze, seguint el tipus de l'Afrodita púdica, que l'hauria realitzat un escultor en la immediata tradició de Praxíteles, potser a la fi del segle. S'ha convertit en un dels punts crucials del progrés de la tradició clàssica occidental, les referències de la qual resumeixen els canvis de gust i el procés de recerca clàssica. S'exhibeix a la Galeria Uffizi, a Florència (Itàlia). (ca)
- Die Venus Medici ist eine antike Statue vom Typus der Venus pudica, der schamhaften Venus. Sie entstand im 1. Jahrhundert v. Chr. und gehört wie das Vorbild der Kapitolinischen Venus in das Umfeld hellenistischer Umbildungen der Aphrodite von Knidos, deren Original um 350/40 v. Chr. von Praxiteles geschaffen wurde. Bei einer Höhe von 1,53 Meter ist die lebensgroße Statue aus Marmor 0,42 Meter breit und 0,56 Meter tief. Chemische Analysen des Objektes ergaben, dass das Haupt der Statue ursprünglich goldene Blätter zierten. Weiterhin hatte sie rote Lippen und Ohrlöcher. (de)
- La Venus de Médici es una escultura helenística en mármol a escala real que representa a la diosa Venus o Afrodita. Se trata de una copia en mármol del siglo I a. C., hecha quizás en Atenas, de un original griego en bronce, siguiendo el tipo de la Afrodita púdica, que habría sido realizada por un escultor en la inmediata tradición de Praxíteles, quizá a finales del siglo. Se ha convertido en uno de los puntos cruciales del progreso de la tradición clásica occidental, cuyas referencias resumen los cambios de gusto y el proceso de investigación clásica. Se exhibe en la Galería Uffizi, en Florencia (Italia). (es)
- La Vénus de Médicis est une célèbre sculpture grecque en marbre représentant la déesse Aphrodite (Vénus pour les Romains). C'est une copie du Ier siècle av. J.-C. d'une statue originale en bronze, du type de l'Aphrodite de Cnide, qui aurait été faite par un élève de Praxitèle. Elle est devenue un point de repère de l'évolution de la tradition classique occidentale. Elle se trouve à la Galerie des Offices à Florence, plus précisément dans la tribune des Offices. (fr)
- Wenus Medycejska, Wenus Medici – marmurowy posąg bogini Afrodyty, będący kopią brązowej rzeźby Praksytelesa Afrodyta z Knidos. Znajduje się w zbiorach florenckiej Galerii Uffizi. Zgodnie z wyrytą na bazie posągu sygnaturą dzieło zostało wykonane przez Kleomenesa, ateńskiego rzeźbiarza działającego w I wieku p.n.e. Przedstawia nagą boginię, która wstydliwym gestem zakrywa rękami swoje piersi i łono. Rzeźba ma 1,53 m wysokości. (pl)
- Венера Медицейская (итал. La Venere de' Medici ) — античная статуя, изображающая богиню любви и красоты Венеру. Скульптура типа Венеры Целомудренной (лат. Venus Pudica), прикрывающей одной рукой лоно, а другой грудь. Повторение эллинистического времени I века до н. э., возможно, сделанное в Афинах, с бронзовой древнегреческой статуи, близкой Афродите Книдской работы прославленного Праксителя. В иной версии: это работа мастера неоаттической школы в Италии. Находится в галерее Уффици, Флоренция, Италия.
*
* А. Канова. Венера Италийская. 1804—1811. Мрамор. Палаццо Питти, Флоренция
*
*
* (ru)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
