| dbo:abstract
|
- La trompeta és un instrument musical de vent, pertanyent a la família dels instruments de vent-metall o metalls, fabricat en un aliatge de metall. El so es produeix mitjançant la vibració dels llavis de l'intèrpret en l'embocadura a partir de la columna de l'aire (flux d'aire), embocadura que està acoblada a un tub corbat que acaba en un pavelló. El músic que toca la trompeta rep el nom de trompetista. Hi ha diferents tipus de trompetes. La trompeta més emprada està afinada en si♭ (bemoll), i és un instrument transpositor, i la més familiar per a nosaltres és la trompeta en do, que no és transpositora. També hi ha trompetes afinades en fa, en la i en mi♭. L'embocadura de la trompeta, com la del trombó, té una perforació interior en forma de copa en U. Això contribueix a fer que la sonoritat de la trompeta sigui més vibrant, i menys càlida que la d'altres instruments, com per exemple, la trompa. El tub de la trompeta, que pot ésser de diferents aliatges, com per exemple de coure, tret de la part del pavelló que és cònica, està constituït per un tub cilíndric, fet que en combinació amb les característiques de l'embocadura li confereixen a l'instrument el timbre i potència sonora característica. És un dels instruments més antics.de les trompetes, instruments als quals des de l'antiguitat se'ls va an paper militar o cerimonial pel fet d'estar constituïdes per un tub bàsicament cilíndric, caldria cercar-lo en els antics instruments de canya o fusta. Un exemple en seria la trompeta d'escorça. Instruments metàl·lics d'aquestes característiques ja es troba a l'antic Egipte, però els parents més propers de les actuals trompetes foren el salpinx, mena de trompeta curta dels grecs, o la tuba, trompeta llarga dels romans, ambdues destinades a un ús militar, així com en la gran trompeta sarraïna, importada pels croats. Amb una construcció inicialment recta, al segle XV s'inicien els intents, primerament amb una rudimentària forma en S, que conduiran, un segle més tardI, a desenvolupar una tècnica més depurada que permetrà enrotllar el tub sobre ell mateix,x unes possibilitats tècniques més destacades, amb l'afegit de cossos de recanvi que permetien modificar la llargada de l'instrument i, per tant, la tonalitat. No serà fins al segle xix que s'hi incorpori algun mecanisme per modificar la dimensió total del tub amb algun sofisticat sistema que allargava el tub principal mitjançant la inclusió de tubs complementaris pels quals es podia desvibre de sons que pot fer l'instrument. Si en un principi aquest mecanisme foren les giratòries, posteriorment es van imposar arreu les vàlvules de pistons, excepció feta de l'àrea germànica, els quals permeten a l'instrument tocar dues octaves i mitja. La sordina és un accessori de metall o fusta que s'introdueix en el pavelló. Permet graduar, segons les necessitats expressives, tant la potència sonora de l'instrument com la seva qualitat tímbrica. Així, el jazz, estil de música en el qual la trompeta ha assolit un paper destacat, ha donat peu a uns tipus específics de sordines calibrats d'acord amb els gusts i estètiques propis d'aquest estil. (ca)
- Trubka (pro českou etymologii viz) je dechový žesťový nástroj, ze všech v současnosti používaných žesťových nástrojů dosahuje vůbec nejvyšších tónů (nepočítaje její menší variantu, piccolo trubku). Má široké využití prakticky ve všech hudebních žánrech – v klasické hudbě, jazzu, popu, latinskoamerické hudbě aj. (cs)
- البُوق (بالإيطالية: Buccina) وهو بوق العسكر عند الروم، من (باللاتينية: Bucca) أي الفم ومنها جاءت الكلمة العامية المصرية «بُق» أي الفم. كما يصطلح في الرومية بكلمة Bucca على سهل البقاع كذلك.آلة نفخ نحاسية تصدر صوتا حادا. لها ثلاث صمامات للحصول على عدد متغير من النغمات. والضغط على صمام واحد يعطي أحد عشرة نغمة. يضم الأوركسترا عادة ثلاث أبواق، وأهم ما يميزها عن سواها من آلات النفخ النحاسية، أنها ذات أنابيب مستقيمة متوازية، أسطوانية الشكل في الغالب، بأنبوب الأخير ذي شكل مخروطي منساب في الاتساع تدريجيا حتى طرف يشبه الجرس. يستخدم البوق في العديد من أنواع الموسيقى، بما فيها الموسيقى الكلاسيكية والجاز. من عازفو بوق المشاهير: لويس أرمسترونغ، مايلز ديفيس، ديزي غيليسبي، كليفورد براون، لي مورغان، فريدي هوبارد وماينارد فيرغسون. (ar)
- Η τρομπέτα είναι αερόσφωνο μουσικό όργανο με μεταλλικό επιστόμιο σε σχήμα κούπας, που ανήκει στην οικογένεια των χάλκινων πνευστών. Στην αρχική μορφή της, ως σάλπιγγα, από τους αρχαίους Έλληνες, ήταν γνωστή στους Αιγυπτίους, στους Εβραίους και τους Ρωμαίους, φτιαγμένη αρχικά από ξύλο, αργότερα από μέταλλο (μπρούντζο, ασήμι) και τέλος (όπως και σήμερα) από χαλκό. Αποτελούνταν από ένα μακρύ σωλήνα σε διάφορα μήκη που από το τέλος του 1ου μ.Χ. αιώνα και μετά φάρδυνε, καταλήγοντας σε μια μετρίου μεγέθους καμπάνα. Καθώς παρέμενε η αδυναμία του οργάνου να παράγει όλες τις νότες της κλίμακας, από τα τέλη του 18ου αιώνα επιχειρήθηκε η εισαγωγή μηχανισμού που θα βοηθούσε στην παραγωγή όλων των φθόγγων. Στις αρχές του 19ου αιώνα εισήχθησαν τα έμβολα, στην αρχή δύο, έπειτα τρία και τέσσερα, που επέτρεψαν την εκτέλεση όλων των χρωματικών ήχων μιας κλίμακας. Από εκεί και ύστερα, ονομάζεται τρομπέτα με έμβολα, σε διάκριση από την παλαιότερη φυσική τρομπέτα. Ως στρατιωτικό μουσικό όργανο εισήχθη στην ορχήστρα στις αρχές του 17ου αιώνα, όμως περισσότερο γνωστή έγινε στη διάρκεια του 19ου αιώνα. Έχει διαπεραστική και λαμπερή τονική χροιά και μεγάλες τεχνικές δυνατότητες. Η ανάπτυξη της δεξιοτεχνίας στον χειρισμό της έχει κάνει πολλούς συνθέτες να τη χρησιμοποιήσουν ως μελωδικό όργανο ίδιας ευκινησίας με τα ξύλινα πνευστά και έτσι η τρομπέτα θεωρείται σήμερα δημοφιλέστατο όργανο ορχήστρας και συγκροτήματος, ιδίως στην παραδοσιακή μουσική της Καλύμνου και της Λαμίας , καθώς και τη μουσική τζαζ και σκα. (el)
- Die Trompete ist ein hohes Blechblasinstrument mit drei, seltener vier Ventilen, das als Aerophon mit einem Kesselmundstück nach dem Prinzip der Polsterpfeife angeblasen wird. Die Mensur ist relativ eng. Ein großer Teil des in Bügelform gewundenen, hergestellten Rohres ist zylindrisch, bevor es konisch in den ausladenden Schalltrichter ausläuft. Die Rohrlänge der , die am häufigsten vorkommt, beträgt etwa 130 cm. (de)
- Trumpeto estas la latuna blovinstrumento per kiu oni povas ludi la plej altajn notojn el ĉiuj aliaj latunaj. Persono kiu ludas trumpeton estas trumpetanto aŭ trumpetisto. Trumpeto estas farata el latuna pipoj en longa spiralo lastatempe plej ofte kun rektangula formo. Sonon povas fari la trumpetisto per zumado fare per la lipoj el buŝaĵo. La trumpetisto povas ŝanĝi la sonon per movado de klapoj (almenaŭ en lastaj jardekoj) kiuj devigas aeron tra pli longaj pipoj en formo de staranta ondo. La korpo de la trumpeto konsistas ĉefe el cilindra tubo, nur la finaĵo estas konuseca sonfunelo. Por fari sonon oni blovas vibrigante la lipojn, kaj la vibradoj svingigas la aerkolonon en la tubo. Trumpeto estas tre laŭta instrumento, kaj la laŭteco dependas de la larĝeco de la sonfunelo: ju pli larĝa la funelo, des pli laŭta la tono. Kiel signala aparato, trumpetoj havas tre longan historion, date reen ĝis almenaŭ la jaro 1500 a.K.; ili estis uzataj kiel muzikaj instrumentoj almenaŭ ekde la 15-a jarcento. Estas multaj tipoj de trumpetoj, plej ofte kiel transpona muzikinstrumento kun tuba longo de 1.48 m kaj ankaŭ plej ofte tri normalaj valvoj aŭ turnovalvoj. Ĉiu valvo pliigas la longon de la tubo kaze de uzado, tiele basante la tonon. (eo)
- La trompeta es un instrumento musical de viento, que pertenece a la familia de los instrumentos de viento metal o metales, fabricado en aleación de metal. El sonido se produce gracias a la vibración de los labios del intérprete en la parte denominada boquilla a partir de la columna del aire (flujo del aire). Comúnmente, suele estar afinada en si ♭ (bemol), es decir, un tono por debajo de la afinación escrita en el pentagrama, aunque también hay trompetas afinadas en fa, en do, en la y en mi, - bemol -. Al músico que toca la trompeta se le conoce como trompetista o trompeta. (es)
- Tronpeta haize-instrumentua da, metalen taldekoa, oso hedatua dagoena. Tresna honen jotzaileak tronpeta-jotzaileak edo tronpetariak dira. (eu)
- Is uirlis cheoil é an trumpa. Uirlis phráis atá ann. Trí chomhla aige. Úsáidtear i ngach ceolfhoireann é. Téánn stair an trumpa siar go dtí ar a laghad. (ga)
- La trompette est un instrument de musique à vent de la famille des cuivres clairs. Elle est fabriquée dans un tube de 1,50 m de long comme le cornet. Le métal utilisé pour fabriquer la trompette est surtout le laiton (en moyenne 70 % de la trompette est fabriquée avec du laiton). Pour en jouer, on utilise souvent 3 pistons (parfois 4 dans la piccolo) ainsi que de l'air (colonne d'air). (fr)
- Trompet adalah alat musik tiup logam. Terletak pada jajaran tertinggi di antara tuba, eufonium, trombon, , French horn, dan Bariton. Trompet di-pitch di B♭. Trompet hanya memiliki tiga tombol, dan pemain trompet harus menyesuaikan untuk mendapatkan nada yang berbeda. (in)
- La tromba è uno strumento musicale appartenente alla famiglia degli ottoni. Tra gli ottoni è quello che suona nella parte più acuta del registro, dopo il trombino. Il musicista che suona la tromba è chiamato trombettista. (it)
- トランペットは、金管楽器の一種である。略称は 「Tp」など。語源は貝殻の一種を意味するギリシア語のstrombosであるとされる。 (ja)
- 트럼펫(trumpet, 문화어: 트롬페트)은 금관 악기 중에 가장 많이 쓰이는 악기로, 가장 높은 음을 낸다. 가장 흔히 쓰는 트럼펫은 내림 나 조의 이조 악기이다. (ko)
- De trompet is een blaasinstrument van de familie der koperblazers, waarbij het geluid ontstaat doordat de lippen die tegen het mondstuk geplaatst worden, met de adem in trilling worden gebracht. (nl)
- Trąbka (wł. tromba, skrót: tr.) – Instrument dęty blaszany. Najpopularniejszy z tej grupy instrumentów, do których należą także: róg (waltornia), puzon, tuba i wiele innych. Słowo trąbka (zdrobnienie od trąba), pochodzi z włoskiego tromba. Trąbka jest instrumentem transponującym – jej najpopularniejszym strojem jest B, lecz występują także trąbki C (nie transponuje), D, Es, F lub A. Jest to związane z tradycją pochodzącą jeszcze z czasów, w których instrumenty dęte blaszane bez systemu wentyli wydawały tylko szereg tonów naturalnych, dlatego też występowały różne odmiany instrumentu, przeznaczone do grania w różnych tonacjach (z niewielką liczbą znaków przykluczowych). Trąbka w stroju B przyjęła się z powodu swego optymalnego brzmienia i wymagań technicznych, stawianych instrumentaliście pod względem zadęcia. Skala instrumentu (zakres dźwięków): w zapisie od fis do c³, w brzmieniu od e do b². Jednak skala instrumentu zależna jest od predyspozycji i umiejętności grającego. Oprócz najbardziej popularnych odmian trąbki używane są:
* trąbka basowa – grająca o oktawę niżej;
* trąbka piccolo – grająca o oktawę wyżej;
* trąbka kieszonkowa (pocket trumpet) – instrument o rozmiarach zmniejszonych dzięki wielokrotnemu zwinięciu rury; ma gorsze walory brzmieniowe. Instrumentami zewnętrznie podobnymi do trąbki, choć o odmiennej konstrukcji i pochodzeniu, są:
* kornet;
* skrzydłówka. Współczesna trąbka składa się z metalowej rury, najczęściej wykonanej z mosiądzu, rzadziej z metali szlachetnych. Rura skręcona jest w pętlę. Z jednej strony zakończona kielichowym ustnikiem, a z drugiej rozszerzeniem w kształcie dzwonu (czarą). Zespół trzech zaworów (najczęściej tłoków) otwiera lub zamyka alternatywne drogi przepływu powietrza, umożliwiając zmianę wysokości dźwięku. Trąbka wyposażona jest także w jeden lub więcej zaworów pozwalających na usuwanie gromadzącej się wilgoci (śliny grającego i skroplonej pary wodnej). Strojenie trąbki polega na drobnej regulacji długości głównej pętli (między innymi dźwięku g), ale także za pomocą pozostałych krąglików. Brzmienie trąbki w dużej mierze zależne jest od techniki gry i może być łagodne i melodyjne bądź ostre i wibrujące. Charakterystyczna dla tego instrumentu jest duża siła dźwięku i donośność. Zastosowanie tłumików pozwala na zmianę siły i barwy dźwięku. Istnieje również trąbka cyfrowa, umożliwiająca wydawanie z niej dźwięków innych niż dźwięk trąbki. Wczesna trąbka (obecnie znana jako trąbka naturalna), wywodząca się z archaicznych instrumentów blaszanych, bardziej przypominała współczesny róg (waltornię) niż dzisiejszą trąbkę. Bez zaworów i o ograniczonych możliwościach technicznych, używana była do grania fanfar. Dopiero w XVII i XVIII wieku wypracowano technikę gry clarino. Polegała ona na używaniu wysokiego rejestru instrumentu. Technika clarino wykorzystywana była powszechnie w baroku. Gra na trąbce, niezwykle trudna i wymagająca znacznych umiejętności technicznych, stała się bardzo intratnym zawodem. Trębacze byli najlepiej opłacanymi instrumentalistami swych czasów. Nic zatem dziwnego, że gildie zrzeszające tych instrumentalistów stały się zamkniętymi klubami, do których z zasady dopuszczano potomków i krewnych muzyków z nich się wywodzących. W drugiej połowie XVIII wieku znaczenie trąbki w muzyce zaczęło się zmniejszać. Mimo prób ulepszenia instrumentu nie osiągnięto znaczących rezultatów. Przetrwała zmiana kształtu ustnika na płytszy, co w pewnym stopniu ułatwiło grę w wyższych rejestrach. Inną próbą było skonstruowanie trąbki suwakowej, mającej tę samą zasadę działania, co puzon. Rozwiązało to problem wydobywania wszystkich dźwięków, lecz uczyniło trąbkę stosunkowo powolnym instrumentem, uniemożliwiając grę w szybkich tempach. Trąbka suwakowa sporadycznie używana jest do dziś. Inną próbą była poczyniona przez Antona Wieldigera w 1801 wyprodukowania trąbki z klapami na wzór klarnetu. Próba okazała się nieudana, jednak zaowocowała powstaniem jednego z najpopularniejszych koncertów trąbkowych – Koncertu na trąbkę Es-dur Josepha Haydna, który jest koncertem przeznaczonym właśnie na trąbkę klapową. Po wprowadzeniu klapek instrument okazał się niezdolny do wykonywania dźwięków w dostatecznie szerokim zakresie. Współczesna trąbka znana jest w swej formie od 1813 roku, kiedy to wyposażono ją w zawory, co znacznie ułatwiło technikę gry i umożliwiło wydobycie wszystkich dźwięków chromatycznych w całej skali instrumentu. Niemniej odbiło się to na jakości dźwięku instrumentu, który stracił wiele ze swego blasku. Choć partię trąbki umieszczali w swych kompozycjach tacy kompozytorzy, jak Ludwig van Beethoven, Hector Berlioz, Gioacchino Rossini czy Igor Strawinski, trąbka nie wróciła do swej świetności z czasów clarino. Dopiero w latach czterdziestych XX wieku nastąpił renesans instrumentu za sprawą muzyków jazzowych. (pl)
- Труба́ (древневерхненем. trumba; итал. tromba, фр. trompette, нем. Trompete, англ. trumpet) — медный духовой музыкальный инструмент альтово-сопранового регистра, самый высокий по звучанию среди медных духовых. С древнейших времён натуральная труба использовалась в качестве , примерно с XVII века вошла в состав оркестра. С изобретением механизма вентилей труба получила полный хроматический звукоряд и с середины XIX века стала полноценным инструментом классической музыки. Обладает ярким, блестящим тембром, используется как сольный инструмент или в симфоническом и духовом оркестрах, а также в джазе и других жанрах. Труба используется в разных музыкальных традициях, в том числе и русской. Играющий на трубе называется трубачом. В гвардии и армии Российской империи (кавалерии и артиллерии) существовал нижний чин «Трубач», это был военнослужащий, подающий сигналы. Аналогичную функцию в пехоте выполнял горнист (от слова горн). (ru)
- O trompete é um instrumento musical de sopro, da família dos metais (o trompete é o que produz o som mais agudo da família), caracterizado por instrumentos de bocal, geralmente fabricados de metal. Também faz parte o pistão (pistom, por metonímia) é o sítio onde os trompetistas carregam para fazer um derivado de sons com o mesmo. Quem toca o trompete é chamado de trompetista. O trompete é constituído por corpo, chave de água, bomba de afinação, pistões, cotovelos e bocal. É utilizado em diversos gêneros musicais, sendo muito comumente encontrado na música clássica, no jazz, bandas marciais e nos mariachis. Também é encontrado em estilos mais acelerados, como o frevo, o ska e latinos como o mambo e a salsa, bem como no Maracatu Rural, da zona da mata do norte de Pernambuco,o trompete tem as notas mais agudas na família dos metais e um papel preponderante na orquestra, o trompete possui um conjunto de válvulas e pistões que lhe permitem tocar sequências extremamente rápidas e virtuosas mas também uma melodia lírica e romântica acompanhada pelos restantes instrumentos. (pt)
- Trumpet har tillsammans med kornetten det högsta registret bland bleckblåsinstrumenten. En modern trumpet har vanligtvis tre ventiler och är stämd i Bess eller C, men det finns trumpeter med fler ventiler och med andra stämningar. Man brukar räkna med att trumpeten har ett tonomfång på cirka två och en halv oktav, men en skicklig trumpetare kan ofta spela toner inom ett större område. Trumpet är också en orgelstämma av typen tungstämma, även kallad lingual- eller rörstämma. (sv)
- Труба́ (від прасл. *trǫba) — музичний інструмент сімейства міднихдухових. Інструмент відомий зі стародавніх часів. Тривалий час труба була натуральним інструментом, тобто на трубі можна було виконати лише звуки, що належать до натурального звукоряду, вибудованому від основної ноти. Тому в епоху класицизму були поширені труби найрізноманітніших строїв, які застосовувалися залежно від тональності, в якій був написаний той чи інший твір. Лише на початку XIX століття були сконструйовані труби з вентильним механізмом, що забезпечив можливість виконувати на трубі всі ноти хроматичної гами. За допомогою вентильного механізму, музикант може направляти повітря через ту чи іншу крону інструмента. Тим самим об'єм вібруючого повітря збільшується, а висота звуку — знижується. У сучасній конструкції труби використовують три вентилі, для пониження звуку на півтону, тон та на півтора тону. У сучасній практиці використовують переважно труби у строї B, рідше — у C. Діапазон труби в симфонічній музиці — від e до , у джазовому музикуванні — до і вище. В оркестровій партитурі партія труб пишеться між партіями валторн та партіями тромбонів, рідше — між партією тромбонів та партією валторни. Різновиди труби — пікколо, альтова труба, басова труба. Труба знайшла широке використання в джазовій музиці. Специфічним засобом зміни характеру звуку на трубі є сурдина. В джазовій музиці широко використовують спеціальну сурдину — «квакушку». Серед провідних виконавців — Луї Армстронг, Діззі Гілеспі, Нік ЛаРокка (uk)
- 小號（英語：Trumpet），又稱小喇叭，是一種銅管樂器。常用於古典音樂及爵士樂，小號中的高音小號是銅管樂器家族中音域最高的樂器之一，而的音高比常見的降B調小號要低一個八度。 在歷史上已有使用類似小號的樂器，作為在戰爭或是打獵中發出信號的裝置，日期可以追溯到西元前1500年。不過到十四世紀末到十五世紀初時，才開始當作樂器使用。小號會用在許多不同的音樂型式中，例如管弦樂團、管樂團、爵士乐以及流行音乐。演奏小號時，吹奏者經過號嘴，將雙唇幾乎緊閉，振動小號中的空氣，產生駐波來發聲。自從十五世紀起，小號主要是用黃銅管製成，會彎曲二次，形成有圓角的長方形外形。 小號有許多種，最常見的是B♭小號。小號管長約1.48米（4英尺10英寸）。早期的小號無法調整管長，現代的小號一般有3個（有時會有4個），透過讓吹奏者按下按鍵來調整音高。3個按鍵有八種組合，可以調整出七種不同的管長。按鍵通常為，而式按鍵較為少見。轉閥式按鍵較常見於管弦樂團（特別是德國或德式的管弦樂團），不過也會隨國家而不同。每一個按鍵在按下時都會增加管長，因此會降低音高。 (zh)
- La trompeta és un instrument musical de vent, pertanyent a la família dels instruments de vent-metall o metalls, fabricat en un aliatge de metall. El so es produeix mitjançant la vibració dels llavis de l'intèrpret en l'embocadura a partir de la columna de l'aire (flux d'aire), embocadura que està acoblada a un tub corbat que acaba en un pavelló. El músic que toca la trompeta rep el nom de trompetista. Hi ha diferents tipus de trompetes. La trompeta més emprada està afinada en si♭ (bemoll), i és un instrument transpositor, i la més familiar per a nosaltres és la trompeta en do, que no és transpositora. També hi ha trompetes afinades en fa, en la i en mi♭. L'embocadura de la trompeta, com la del trombó, té una perforació interior en forma de copa en U. Això contribueix a fer que la sonoritat de la trompeta sigui més vibrant, i menys càlida que la d'altres instruments, com per exemple, la trompa. El tub de la trompeta, que pot ésser de diferents aliatges, com per exemple de coure, tret de la part del pavelló que és cònica, està constituït per un tub cilíndric, fet que en combinació amb les característiques de l'embocadura li confereixen a l'instrument el timbre i potència sonora característica. És un dels instruments més antics.de les trompetes, instruments als quals des de l'antiguitat se'ls va an paper militar o cerimonial pel fet d'estar constituïdes per un tub bàsicament cilíndric, caldria cercar-lo en els antics instruments de canya o fusta. Un exemple en seria la trompeta d'escorça. Instruments metàl·lics d'aquestes característiques ja es troba a l'antic Egipte, però els parents més propers de les actuals trompetes foren el salpinx, mena de trompeta curta dels grecs, o la tuba, trompeta llarga dels romans, ambdues destinades a un ús militar, així com en la gran trompeta sarraïna, importada pels croats. Amb una construcció inicialment recta, al segle XV s'inicien els intents, primerament amb una rudimentària forma en S, que conduiran, un segle més tardI, a desenvolupar una tècnica més depurada que permetrà enrotllar el tub sobre ell mateix,x unes possibilitats tècniques més destacades, amb l'afegit de cossos de recanvi que permetien modificar la llargada de l'instrument i, per tant, la tonalitat. No serà fins al segle xix que s'hi incorpori algun mecanisme per modificar la dimensió total del tub amb algun sofisticat sistema que allargava el tub principal mitjançant la inclusió de tubs complementaris pels quals es podia desvibre de sons que pot fer l'instrument. Si en un principi aquest mecanisme foren les giratòries, posteriorment es van imposar arreu les vàlvules de pistons, excepció feta de l'àrea germànica, els quals permeten a l'instrument tocar dues octaves i mitja. La sordina és un accessori de metall o fusta que s'introdueix en el pavelló. Permet graduar, segons les necessitats expressives, tant la potència sonora de l'instrument com la seva qualitat tímbrica. Així, el jazz, estil de música en el qual la trompeta ha assolit un paper destacat, ha donat peu a uns tipus específics de sordines calibrats d'acord amb els gusts i estètiques propis d'aquest estil. (ca)
- Trubka (pro českou etymologii viz) je dechový žesťový nástroj, ze všech v současnosti používaných žesťových nástrojů dosahuje vůbec nejvyšších tónů (nepočítaje její menší variantu, piccolo trubku). Má široké využití prakticky ve všech hudebních žánrech – v klasické hudbě, jazzu, popu, latinskoamerické hudbě aj. (cs)
- البُوق (بالإيطالية: Buccina) وهو بوق العسكر عند الروم، من (باللاتينية: Bucca) أي الفم ومنها جاءت الكلمة العامية المصرية «بُق» أي الفم. كما يصطلح في الرومية بكلمة Bucca على سهل البقاع كذلك.آلة نفخ نحاسية تصدر صوتا حادا. لها ثلاث صمامات للحصول على عدد متغير من النغمات. والضغط على صمام واحد يعطي أحد عشرة نغمة. يضم الأوركسترا عادة ثلاث أبواق، وأهم ما يميزها عن سواها من آلات النفخ النحاسية، أنها ذات أنابيب مستقيمة متوازية، أسطوانية الشكل في الغالب، بأنبوب الأخير ذي شكل مخروطي منساب في الاتساع تدريجيا حتى طرف يشبه الجرس. يستخدم البوق في العديد من أنواع الموسيقى، بما فيها الموسيقى الكلاسيكية والجاز. من عازفو بوق المشاهير: لويس أرمسترونغ، مايلز ديفيس، ديزي غيليسبي، كليفورد براون، لي مورغان، فريدي هوبارد وماينارد فيرغسون. (ar)
- Η τρομπέτα είναι αερόσφωνο μουσικό όργανο με μεταλλικό επιστόμιο σε σχήμα κούπας, που ανήκει στην οικογένεια των χάλκινων πνευστών. Στην αρχική μορφή της, ως σάλπιγγα, από τους αρχαίους Έλληνες, ήταν γνωστή στους Αιγυπτίους, στους Εβραίους και τους Ρωμαίους, φτιαγμένη αρχικά από ξύλο, αργότερα από μέταλλο (μπρούντζο, ασήμι) και τέλος (όπως και σήμερα) από χαλκό. Αποτελούνταν από ένα μακρύ σωλήνα σε διάφορα μήκη που από το τέλος του 1ου μ.Χ. αιώνα και μετά φάρδυνε, καταλήγοντας σε μια μετρίου μεγέθους καμπάνα. Καθώς παρέμενε η αδυναμία του οργάνου να παράγει όλες τις νότες της κλίμακας, από τα τέλη του 18ου αιώνα επιχειρήθηκε η εισαγωγή μηχανισμού που θα βοηθούσε στην παραγωγή όλων των φθόγγων. Στις αρχές του 19ου αιώνα εισήχθησαν τα έμβολα, στην αρχή δύο, έπειτα τρία και τέσσερα, που επέτρεψαν την εκτέλεση όλων των χρωματικών ήχων μιας κλίμακας. Από εκεί και ύστερα, ονομάζεται τρομπέτα με έμβολα, σε διάκριση από την παλαιότερη φυσική τρομπέτα. Ως στρατιωτικό μουσικό όργανο εισήχθη στην ορχήστρα στις αρχές του 17ου αιώνα, όμως περισσότερο γνωστή έγινε στη διάρκεια του 19ου αιώνα. Έχει διαπεραστική και λαμπερή τονική χροιά και μεγάλες τεχνικές δυνατότητες. Η ανάπτυξη της δεξιοτεχνίας στον χειρισμό της έχει κάνει πολλούς συνθέτες να τη χρησιμοποιήσουν ως μελωδικό όργανο ίδιας ευκινησίας με τα ξύλινα πνευστά και έτσι η τρομπέτα θεωρείται σήμερα δημοφιλέστατο όργανο ορχήστρας και συγκροτήματος, ιδίως στην παραδοσιακή μουσική της Καλύμνου και της Λαμίας , καθώς και τη μουσική τζαζ και σκα. (el)
- Die Trompete ist ein hohes Blechblasinstrument mit drei, seltener vier Ventilen, das als Aerophon mit einem Kesselmundstück nach dem Prinzip der Polsterpfeife angeblasen wird. Die Mensur ist relativ eng. Ein großer Teil des in Bügelform gewundenen, hergestellten Rohres ist zylindrisch, bevor es konisch in den ausladenden Schalltrichter ausläuft. Die Rohrlänge der , die am häufigsten vorkommt, beträgt etwa 130 cm. (de)
- Trumpeto estas la latuna blovinstrumento per kiu oni povas ludi la plej altajn notojn el ĉiuj aliaj latunaj. Persono kiu ludas trumpeton estas trumpetanto aŭ trumpetisto. Trumpeto estas farata el latuna pipoj en longa spiralo lastatempe plej ofte kun rektangula formo. Sonon povas fari la trumpetisto per zumado fare per la lipoj el buŝaĵo. La trumpetisto povas ŝanĝi la sonon per movado de klapoj (almenaŭ en lastaj jardekoj) kiuj devigas aeron tra pli longaj pipoj en formo de staranta ondo. La korpo de la trumpeto konsistas ĉefe el cilindra tubo, nur la finaĵo estas konuseca sonfunelo. Por fari sonon oni blovas vibrigante la lipojn, kaj la vibradoj svingigas la aerkolonon en la tubo. Trumpeto estas tre laŭta instrumento, kaj la laŭteco dependas de la larĝeco de la sonfunelo: ju pli larĝa la funelo, des pli laŭta la tono. Kiel signala aparato, trumpetoj havas tre longan historion, date reen ĝis almenaŭ la jaro 1500 a.K.; ili estis uzataj kiel muzikaj instrumentoj almenaŭ ekde la 15-a jarcento. Estas multaj tipoj de trumpetoj, plej ofte kiel transpona muzikinstrumento kun tuba longo de 1.48 m kaj ankaŭ plej ofte tri normalaj valvoj aŭ turnovalvoj. Ĉiu valvo pliigas la longon de la tubo kaze de uzado, tiele basante la tonon. (eo)
- La trompeta es un instrumento musical de viento, que pertenece a la familia de los instrumentos de viento metal o metales, fabricado en aleación de metal. El sonido se produce gracias a la vibración de los labios del intérprete en la parte denominada boquilla a partir de la columna del aire (flujo del aire). Comúnmente, suele estar afinada en si ♭ (bemol), es decir, un tono por debajo de la afinación escrita en el pentagrama, aunque también hay trompetas afinadas en fa, en do, en la y en mi, - bemol -. Al músico que toca la trompeta se le conoce como trompetista o trompeta. (es)
- Tronpeta haize-instrumentua da, metalen taldekoa, oso hedatua dagoena. Tresna honen jotzaileak tronpeta-jotzaileak edo tronpetariak dira. (eu)
- Is uirlis cheoil é an trumpa. Uirlis phráis atá ann. Trí chomhla aige. Úsáidtear i ngach ceolfhoireann é. Téánn stair an trumpa siar go dtí ar a laghad. (ga)
- La trompette est un instrument de musique à vent de la famille des cuivres clairs. Elle est fabriquée dans un tube de 1,50 m de long comme le cornet. Le métal utilisé pour fabriquer la trompette est surtout le laiton (en moyenne 70 % de la trompette est fabriquée avec du laiton). Pour en jouer, on utilise souvent 3 pistons (parfois 4 dans la piccolo) ainsi que de l'air (colonne d'air). (fr)
- Trompet adalah alat musik tiup logam. Terletak pada jajaran tertinggi di antara tuba, eufonium, trombon, , French horn, dan Bariton. Trompet di-pitch di B♭. Trompet hanya memiliki tiga tombol, dan pemain trompet harus menyesuaikan untuk mendapatkan nada yang berbeda. (in)
- La tromba è uno strumento musicale appartenente alla famiglia degli ottoni. Tra gli ottoni è quello che suona nella parte più acuta del registro, dopo il trombino. Il musicista che suona la tromba è chiamato trombettista. (it)
- トランペットは、金管楽器の一種である。略称は 「Tp」など。語源は貝殻の一種を意味するギリシア語のstrombosであるとされる。 (ja)
- 트럼펫(trumpet, 문화어: 트롬페트)은 금관 악기 중에 가장 많이 쓰이는 악기로, 가장 높은 음을 낸다. 가장 흔히 쓰는 트럼펫은 내림 나 조의 이조 악기이다. (ko)
- De trompet is een blaasinstrument van de familie der koperblazers, waarbij het geluid ontstaat doordat de lippen die tegen het mondstuk geplaatst worden, met de adem in trilling worden gebracht. (nl)
- Trąbka (wł. tromba, skrót: tr.) – Instrument dęty blaszany. Najpopularniejszy z tej grupy instrumentów, do których należą także: róg (waltornia), puzon, tuba i wiele innych. Słowo trąbka (zdrobnienie od trąba), pochodzi z włoskiego tromba. Trąbka jest instrumentem transponującym – jej najpopularniejszym strojem jest B, lecz występują także trąbki C (nie transponuje), D, Es, F lub A. Jest to związane z tradycją pochodzącą jeszcze z czasów, w których instrumenty dęte blaszane bez systemu wentyli wydawały tylko szereg tonów naturalnych, dlatego też występowały różne odmiany instrumentu, przeznaczone do grania w różnych tonacjach (z niewielką liczbą znaków przykluczowych). Trąbka w stroju B przyjęła się z powodu swego optymalnego brzmienia i wymagań technicznych, stawianych instrumentaliście pod względem zadęcia. Skala instrumentu (zakres dźwięków): w zapisie od fis do c³, w brzmieniu od e do b². Jednak skala instrumentu zależna jest od predyspozycji i umiejętności grającego. Oprócz najbardziej popularnych odmian trąbki używane są:
* trąbka basowa – grająca o oktawę niżej;
* trąbka piccolo – grająca o oktawę wyżej;
* trąbka kieszonkowa (pocket trumpet) – instrument o rozmiarach zmniejszonych dzięki wielokrotnemu zwinięciu rury; ma gorsze walory brzmieniowe. Instrumentami zewnętrznie podobnymi do trąbki, choć o odmiennej konstrukcji i pochodzeniu, są:
* kornet;
* skrzydłówka. Współczesna trąbka składa się z metalowej rury, najczęściej wykonanej z mosiądzu, rzadziej z metali szlachetnych. Rura skręcona jest w pętlę. Z jednej strony zakończona kielichowym ustnikiem, a z drugiej rozszerzeniem w kształcie dzwonu (czarą). Zespół trzech zaworów (najczęściej tłoków) otwiera lub zamyka alternatywne drogi przepływu powietrza, umożliwiając zmianę wysokości dźwięku. Trąbka wyposażona jest także w jeden lub więcej zaworów pozwalających na usuwanie gromadzącej się wilgoci (śliny grającego i skroplonej pary wodnej). Strojenie trąbki polega na drobnej regulacji długości głównej pętli (między innymi dźwięku g), ale także za pomocą pozostałych krąglików. Brzmienie trąbki w dużej mierze zależne jest od techniki gry i może być łagodne i melodyjne bądź ostre i wibrujące. Charakterystyczna dla tego instrumentu jest duża siła dźwięku i donośność. Zastosowanie tłumików pozwala na zmianę siły i barwy dźwięku. Istnieje również trąbka cyfrowa, umożliwiająca wydawanie z niej dźwięków innych niż dźwięk trąbki. Wczesna trąbka (obecnie znana jako trąbka naturalna), wywodząca się z archaicznych instrumentów blaszanych, bardziej przypominała współczesny róg (waltornię) niż dzisiejszą trąbkę. Bez zaworów i o ograniczonych możliwościach technicznych, używana była do grania fanfar. Dopiero w XVII i XVIII wieku wypracowano technikę gry clarino. Polegała ona na używaniu wysokiego rejestru instrumentu. Technika clarino wykorzystywana była powszechnie w baroku. Gra na trąbce, niezwykle trudna i wymagająca znacznych umiejętności technicznych, stała się bardzo intratnym zawodem. Trębacze byli najlepiej opłacanymi instrumentalistami swych czasów. Nic zatem dziwnego, że gildie zrzeszające tych instrumentalistów stały się zamkniętymi klubami, do których z zasady dopuszczano potomków i krewnych muzyków z nich się wywodzących. W drugiej połowie XVIII wieku znaczenie trąbki w muzyce zaczęło się zmniejszać. Mimo prób ulepszenia instrumentu nie osiągnięto znaczących rezultatów. Przetrwała zmiana kształtu ustnika na płytszy, co w pewnym stopniu ułatwiło grę w wyższych rejestrach. Inną próbą było skonstruowanie trąbki suwakowej, mającej tę samą zasadę działania, co puzon. Rozwiązało to problem wydobywania wszystkich dźwięków, lecz uczyniło trąbkę stosunkowo powolnym instrumentem, uniemożliwiając grę w szybkich tempach. Trąbka suwakowa sporadycznie używana jest do dziś. Inną próbą była poczyniona przez Antona Wieldigera w 1801 wyprodukowania trąbki z klapami na wzór klarnetu. Próba okazała się nieudana, jednak zaowocowała powstaniem jednego z najpopularniejszych koncertów trąbkowych – Koncertu na trąbkę Es-dur Josepha Haydna, który jest koncertem przeznaczonym właśnie na trąbkę klapową. Po wprowadzeniu klapek instrument okazał się niezdolny do wykonywania dźwięków w dostatecznie szerokim zakresie. Współczesna trąbka znana jest w swej formie od 1813 roku, kiedy to wyposażono ją w zawory, co znacznie ułatwiło technikę gry i umożliwiło wydobycie wszystkich dźwięków chromatycznych w całej skali instrumentu. Niemniej odbiło się to na jakości dźwięku instrumentu, który stracił wiele ze swego blasku. Choć partię trąbki umieszczali w swych kompozycjach tacy kompozytorzy, jak Ludwig van Beethoven, Hector Berlioz, Gioacchino Rossini czy Igor Strawinski, trąbka nie wróciła do swej świetności z czasów clarino. Dopiero w latach czterdziestych XX wieku nastąpił renesans instrumentu za sprawą muzyków jazzowych. (pl)
- Труба́ (древневерхненем. trumba; итал. tromba, фр. trompette, нем. Trompete, англ. trumpet) — медный духовой музыкальный инструмент альтово-сопранового регистра, самый высокий по звучанию среди медных духовых. С древнейших времён натуральная труба использовалась в качестве , примерно с XVII века вошла в состав оркестра. С изобретением механизма вентилей труба получила полный хроматический звукоряд и с середины XIX века стала полноценным инструментом классической музыки. Обладает ярким, блестящим тембром, используется как сольный инструмент или в симфоническом и духовом оркестрах, а также в джазе и других жанрах. Труба используется в разных музыкальных традициях, в том числе и русской. Играющий на трубе называется трубачом. В гвардии и армии Российской империи (кавалерии и артиллерии) существовал нижний чин «Трубач», это был военнослужащий, подающий сигналы. Аналогичную функцию в пехоте выполнял горнист (от слова горн). (ru)
- O trompete é um instrumento musical de sopro, da família dos metais (o trompete é o que produz o som mais agudo da família), caracterizado por instrumentos de bocal, geralmente fabricados de metal. Também faz parte o pistão (pistom, por metonímia) é o sítio onde os trompetistas carregam para fazer um derivado de sons com o mesmo. Quem toca o trompete é chamado de trompetista. O trompete é constituído por corpo, chave de água, bomba de afinação, pistões, cotovelos e bocal. É utilizado em diversos gêneros musicais, sendo muito comumente encontrado na música clássica, no jazz, bandas marciais e nos mariachis. Também é encontrado em estilos mais acelerados, como o frevo, o ska e latinos como o mambo e a salsa, bem como no Maracatu Rural, da zona da mata do norte de Pernambuco,o trompete tem as notas mais agudas na família dos metais e um papel preponderante na orquestra, o trompete possui um conjunto de válvulas e pistões que lhe permitem tocar sequências extremamente rápidas e virtuosas mas também uma melodia lírica e romântica acompanhada pelos restantes instrumentos. (pt)
- Trumpet har tillsammans med kornetten det högsta registret bland bleckblåsinstrumenten. En modern trumpet har vanligtvis tre ventiler och är stämd i Bess eller C, men det finns trumpeter med fler ventiler och med andra stämningar. Man brukar räkna med att trumpeten har ett tonomfång på cirka två och en halv oktav, men en skicklig trumpetare kan ofta spela toner inom ett större område. Trumpet är också en orgelstämma av typen tungstämma, även kallad lingual- eller rörstämma. (sv)
- Труба́ (від прасл. *trǫba) — музичний інструмент сімейства міднихдухових. Інструмент відомий зі стародавніх часів. Тривалий час труба була натуральним інструментом, тобто на трубі можна було виконати лише звуки, що належать до натурального звукоряду, вибудованому від основної ноти. Тому в епоху класицизму були поширені труби найрізноманітніших строїв, які застосовувалися залежно від тональності, в якій був написаний той чи інший твір. Лише на початку XIX століття були сконструйовані труби з вентильним механізмом, що забезпечив можливість виконувати на трубі всі ноти хроматичної гами. За допомогою вентильного механізму, музикант може направляти повітря через ту чи іншу крону інструмента. Тим самим об'єм вібруючого повітря збільшується, а висота звуку — знижується. У сучасній конструкції труби використовують три вентилі, для пониження звуку на півтону, тон та на півтора тону. У сучасній практиці використовують переважно труби у строї B, рідше — у C. Діапазон труби в симфонічній музиці — від e до , у джазовому музикуванні — до і вище. В оркестровій партитурі партія труб пишеться між партіями валторн та партіями тромбонів, рідше — між партією тромбонів та партією валторни. Різновиди труби — пікколо, альтова труба, басова труба. Труба знайшла широке використання в джазовій музиці. Специфічним засобом зміни характеру звуку на трубі є сурдина. В джазовій музиці широко використовують спеціальну сурдину — «квакушку». Серед провідних виконавців — Луї Армстронг, Діззі Гілеспі, Нік ЛаРокка (uk)
- 小號（英語：Trumpet），又稱小喇叭，是一種銅管樂器。常用於古典音樂及爵士樂，小號中的高音小號是銅管樂器家族中音域最高的樂器之一，而的音高比常見的降B調小號要低一個八度。 在歷史上已有使用類似小號的樂器，作為在戰爭或是打獵中發出信號的裝置，日期可以追溯到西元前1500年。不過到十四世紀末到十五世紀初時，才開始當作樂器使用。小號會用在許多不同的音樂型式中，例如管弦樂團、管樂團、爵士乐以及流行音乐。演奏小號時，吹奏者經過號嘴，將雙唇幾乎緊閉，振動小號中的空氣，產生駐波來發聲。自從十五世紀起，小號主要是用黃銅管製成，會彎曲二次，形成有圓角的長方形外形。 小號有許多種，最常見的是B♭小號。小號管長約1.48米（4英尺10英寸）。早期的小號無法調整管長，現代的小號一般有3個（有時會有4個），透過讓吹奏者按下按鍵來調整音高。3個按鍵有八種組合，可以調整出七種不同的管長。按鍵通常為，而式按鍵較為少見。轉閥式按鍵較常見於管弦樂團（特別是德國或德式的管弦樂團），不過也會隨國家而不同。每一個按鍵在按下時都會增加管長，因此會降低音高。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Trubka (pro českou etymologii viz) je dechový žesťový nástroj, ze všech v současnosti používaných žesťových nástrojů dosahuje vůbec nejvyšších tónů (nepočítaje její menší variantu, piccolo trubku). Má široké využití prakticky ve všech hudebních žánrech – v klasické hudbě, jazzu, popu, latinskoamerické hudbě aj. (cs)
- Die Trompete ist ein hohes Blechblasinstrument mit drei, seltener vier Ventilen, das als Aerophon mit einem Kesselmundstück nach dem Prinzip der Polsterpfeife angeblasen wird. Die Mensur ist relativ eng. Ein großer Teil des in Bügelform gewundenen, hergestellten Rohres ist zylindrisch, bevor es konisch in den ausladenden Schalltrichter ausläuft. Die Rohrlänge der , die am häufigsten vorkommt, beträgt etwa 130 cm. (de)
- La trompeta es un instrumento musical de viento, que pertenece a la familia de los instrumentos de viento metal o metales, fabricado en aleación de metal. El sonido se produce gracias a la vibración de los labios del intérprete en la parte denominada boquilla a partir de la columna del aire (flujo del aire). Comúnmente, suele estar afinada en si ♭ (bemol), es decir, un tono por debajo de la afinación escrita en el pentagrama, aunque también hay trompetas afinadas en fa, en do, en la y en mi, - bemol -. Al músico que toca la trompeta se le conoce como trompetista o trompeta. (es)
- Tronpeta haize-instrumentua da, metalen taldekoa, oso hedatua dagoena. Tresna honen jotzaileak tronpeta-jotzaileak edo tronpetariak dira. (eu)
- Is uirlis cheoil é an trumpa. Uirlis phráis atá ann. Trí chomhla aige. Úsáidtear i ngach ceolfhoireann é. Téánn stair an trumpa siar go dtí ar a laghad. (ga)
- La trompette est un instrument de musique à vent de la famille des cuivres clairs. Elle est fabriquée dans un tube de 1,50 m de long comme le cornet. Le métal utilisé pour fabriquer la trompette est surtout le laiton (en moyenne 70 % de la trompette est fabriquée avec du laiton). Pour en jouer, on utilise souvent 3 pistons (parfois 4 dans la piccolo) ainsi que de l'air (colonne d'air). (fr)
- Trompet adalah alat musik tiup logam. Terletak pada jajaran tertinggi di antara tuba, eufonium, trombon, , French horn, dan Bariton. Trompet di-pitch di B♭. Trompet hanya memiliki tiga tombol, dan pemain trompet harus menyesuaikan untuk mendapatkan nada yang berbeda. (in)
- La tromba è uno strumento musicale appartenente alla famiglia degli ottoni. Tra gli ottoni è quello che suona nella parte più acuta del registro, dopo il trombino. Il musicista che suona la tromba è chiamato trombettista. (it)
- トランペットは、金管楽器の一種である。略称は 「Tp」など。語源は貝殻の一種を意味するギリシア語のstrombosであるとされる。 (ja)
- 트럼펫(trumpet, 문화어: 트롬페트)은 금관 악기 중에 가장 많이 쓰이는 악기로, 가장 높은 음을 낸다. 가장 흔히 쓰는 트럼펫은 내림 나 조의 이조 악기이다. (ko)
- De trompet is een blaasinstrument van de familie der koperblazers, waarbij het geluid ontstaat doordat de lippen die tegen het mondstuk geplaatst worden, met de adem in trilling worden gebracht. (nl)
- Trumpet har tillsammans med kornetten det högsta registret bland bleckblåsinstrumenten. En modern trumpet har vanligtvis tre ventiler och är stämd i Bess eller C, men det finns trumpeter med fler ventiler och med andra stämningar. Man brukar räkna med att trumpeten har ett tonomfång på cirka två och en halv oktav, men en skicklig trumpetare kan ofta spela toner inom ett större område. Trumpet är också en orgelstämma av typen tungstämma, även kallad lingual- eller rörstämma. (sv)
- 小號（英語：Trumpet），又稱小喇叭，是一種銅管樂器。常用於古典音樂及爵士樂，小號中的高音小號是銅管樂器家族中音域最高的樂器之一，而的音高比常見的降B調小號要低一個八度。 在歷史上已有使用類似小號的樂器，作為在戰爭或是打獵中發出信號的裝置，日期可以追溯到西元前1500年。不過到十四世紀末到十五世紀初時，才開始當作樂器使用。小號會用在許多不同的音樂型式中，例如管弦樂團、管樂團、爵士乐以及流行音乐。演奏小號時，吹奏者經過號嘴，將雙唇幾乎緊閉，振動小號中的空氣，產生駐波來發聲。自從十五世紀起，小號主要是用黃銅管製成，會彎曲二次，形成有圓角的長方形外形。 小號有許多種，最常見的是B♭小號。小號管長約1.48米（4英尺10英寸）。早期的小號無法調整管長，現代的小號一般有3個（有時會有4個），透過讓吹奏者按下按鍵來調整音高。3個按鍵有八種組合，可以調整出七種不同的管長。按鍵通常為，而式按鍵較為少見。轉閥式按鍵較常見於管弦樂團（特別是德國或德式的管弦樂團），不過也會隨國家而不同。每一個按鍵在按下時都會增加管長，因此會降低音高。 (zh)
- البُوق (بالإيطالية: Buccina) وهو بوق العسكر عند الروم، من (باللاتينية: Bucca) أي الفم ومنها جاءت الكلمة العامية المصرية «بُق» أي الفم. كما يصطلح في الرومية بكلمة Bucca على سهل البقاع كذلك.آلة نفخ نحاسية تصدر صوتا حادا. لها ثلاث صمامات للحصول على عدد متغير من النغمات. والضغط على صمام واحد يعطي أحد عشرة نغمة. يضم الأوركسترا عادة ثلاث أبواق، وأهم ما يميزها عن سواها من آلات النفخ النحاسية، أنها ذات أنابيب مستقيمة متوازية، أسطوانية الشكل في الغالب، بأنبوب الأخير ذي شكل مخروطي منساب في الاتساع تدريجيا حتى طرف يشبه الجرس. (ar)
- La trompeta és un instrument musical de vent, pertanyent a la família dels instruments de vent-metall o metalls, fabricat en un aliatge de metall. El so es produeix mitjançant la vibració dels llavis de l'intèrpret en l'embocadura a partir de la columna de l'aire (flux d'aire), embocadura que està acoblada a un tub corbat que acaba en un pavelló. El músic que toca la trompeta rep el nom de trompetista. (ca)
- Η τρομπέτα είναι αερόσφωνο μουσικό όργανο με μεταλλικό επιστόμιο σε σχήμα κούπας, που ανήκει στην οικογένεια των χάλκινων πνευστών. Στην αρχική μορφή της, ως σάλπιγγα, από τους αρχαίους Έλληνες, ήταν γνωστή στους Αιγυπτίους, στους Εβραίους και τους Ρωμαίους, φτιαγμένη αρχικά από ξύλο, αργότερα από μέταλλο (μπρούντζο, ασήμι) και τέλος (όπως και σήμερα) από χαλκό. Αποτελούνταν από ένα μακρύ σωλήνα σε διάφορα μήκη που από το τέλος του 1ου μ.Χ. αιώνα και μετά φάρδυνε, καταλήγοντας σε μια μετρίου μεγέθους καμπάνα. (el)
- Trumpeto estas la latuna blovinstrumento per kiu oni povas ludi la plej altajn notojn el ĉiuj aliaj latunaj. Persono kiu ludas trumpeton estas trumpetanto aŭ trumpetisto. Trumpeto estas farata el latuna pipoj en longa spiralo lastatempe plej ofte kun rektangula formo. Sonon povas fari la trumpetisto per zumado fare per la lipoj el buŝaĵo. La trumpetisto povas ŝanĝi la sonon per movado de klapoj (almenaŭ en lastaj jardekoj) kiuj devigas aeron tra pli longaj pipoj en formo de staranta ondo. (eo)
- Trąbka (wł. tromba, skrót: tr.) – Instrument dęty blaszany. Najpopularniejszy z tej grupy instrumentów, do których należą także: róg (waltornia), puzon, tuba i wiele innych. Słowo trąbka (zdrobnienie od trąba), pochodzi z włoskiego tromba. Skala instrumentu (zakres dźwięków): w zapisie od fis do c³, w brzmieniu od e do b². Jednak skala instrumentu zależna jest od predyspozycji i umiejętności grającego. Oprócz najbardziej popularnych odmian trąbki używane są: Instrumentami zewnętrznie podobnymi do trąbki, choć o odmiennej konstrukcji i pochodzeniu, są:
* kornet;
* skrzydłówka. (pl)
- O trompete é um instrumento musical de sopro, da família dos metais (o trompete é o que produz o som mais agudo da família), caracterizado por instrumentos de bocal, geralmente fabricados de metal. Também faz parte o pistão (pistom, por metonímia) é o sítio onde os trompetistas carregam para fazer um derivado de sons com o mesmo. Quem toca o trompete é chamado de trompetista. (pt)
- Труба́ (древневерхненем. trumba; итал. tromba, фр. trompette, нем. Trompete, англ. trumpet) — медный духовой музыкальный инструмент альтово-сопранового регистра, самый высокий по звучанию среди медных духовых. С древнейших времён натуральная труба использовалась в качестве , примерно с XVII века вошла в состав оркестра. С изобретением механизма вентилей труба получила полный хроматический звукоряд и с середины XIX века стала полноценным инструментом классической музыки. Обладает ярким, блестящим тембром, используется как сольный инструмент или в симфоническом и духовом оркестрах, а также в джазе и других жанрах. Труба используется в разных музыкальных традициях, в том числе и русской. (ru)
- Труба́ (від прасл. *trǫba) — музичний інструмент сімейства міднихдухових. Інструмент відомий зі стародавніх часів. Тривалий час труба була натуральним інструментом, тобто на трубі можна було виконати лише звуки, що належать до натурального звукоряду, вибудованому від основної ноти. Тому в епоху класицизму були поширені труби найрізноманітніших строїв, які застосовувалися залежно від тональності, в якій був написаний той чи інший твір. Різновиди труби — пікколо, альтова труба, басова труба. (uk)
- Trubka (pro českou etymologii viz) je dechový žesťový nástroj, ze všech v současnosti používaných žesťových nástrojů dosahuje vůbec nejvyšších tónů (nepočítaje její menší variantu, piccolo trubku). Má široké využití prakticky ve všech hudebních žánrech – v klasické hudbě, jazzu, popu, latinskoamerické hudbě aj. (cs)
- Die Trompete ist ein hohes Blechblasinstrument mit drei, seltener vier Ventilen, das als Aerophon mit einem Kesselmundstück nach dem Prinzip der Polsterpfeife angeblasen wird. Die Mensur ist relativ eng. Ein großer Teil des in Bügelform gewundenen, hergestellten Rohres ist zylindrisch, bevor es konisch in den ausladenden Schalltrichter ausläuft. Die Rohrlänge der , die am häufigsten vorkommt, beträgt etwa 130 cm. (de)
- La trompeta es un instrumento musical de viento, que pertenece a la familia de los instrumentos de viento metal o metales, fabricado en aleación de metal. El sonido se produce gracias a la vibración de los labios del intérprete en la parte denominada boquilla a partir de la columna del aire (flujo del aire). Comúnmente, suele estar afinada en si ♭ (bemol), es decir, un tono por debajo de la afinación escrita en el pentagrama, aunque también hay trompetas afinadas en fa, en do, en la y en mi, - bemol -. Al músico que toca la trompeta se le conoce como trompetista o trompeta. (es)
- Tronpeta haize-instrumentua da, metalen taldekoa, oso hedatua dagoena. Tresna honen jotzaileak tronpeta-jotzaileak edo tronpetariak dira. (eu)
- Is uirlis cheoil é an trumpa. Uirlis phráis atá ann. Trí chomhla aige. Úsáidtear i ngach ceolfhoireann é. Téánn stair an trumpa siar go dtí ar a laghad. (ga)
- La trompette est un instrument de musique à vent de la famille des cuivres clairs. Elle est fabriquée dans un tube de 1,50 m de long comme le cornet. Le métal utilisé pour fabriquer la trompette est surtout le laiton (en moyenne 70 % de la trompette est fabriquée avec du laiton). Pour en jouer, on utilise souvent 3 pistons (parfois 4 dans la piccolo) ainsi que de l'air (colonne d'air). (fr)
- Trompet adalah alat musik tiup logam. Terletak pada jajaran tertinggi di antara tuba, eufonium, trombon, , French horn, dan Bariton. Trompet di-pitch di B♭. Trompet hanya memiliki tiga tombol, dan pemain trompet harus menyesuaikan untuk mendapatkan nada yang berbeda. (in)
- La tromba è uno strumento musicale appartenente alla famiglia degli ottoni. Tra gli ottoni è quello che suona nella parte più acuta del registro, dopo il trombino. Il musicista che suona la tromba è chiamato trombettista. (it)
- トランペットは、金管楽器の一種である。略称は 「Tp」など。語源は貝殻の一種を意味するギリシア語のstrombosであるとされる。 (ja)
- 트럼펫(trumpet, 문화어: 트롬페트)은 금관 악기 중에 가장 많이 쓰이는 악기로, 가장 높은 음을 낸다. 가장 흔히 쓰는 트럼펫은 내림 나 조의 이조 악기이다. (ko)
- De trompet is een blaasinstrument van de familie der koperblazers, waarbij het geluid ontstaat doordat de lippen die tegen het mondstuk geplaatst worden, met de adem in trilling worden gebracht. (nl)
- Trumpet har tillsammans med kornetten det högsta registret bland bleckblåsinstrumenten. En modern trumpet har vanligtvis tre ventiler och är stämd i Bess eller C, men det finns trumpeter med fler ventiler och med andra stämningar. Man brukar räkna med att trumpeten har ett tonomfång på cirka två och en halv oktav, men en skicklig trumpetare kan ofta spela toner inom ett större område. Trumpet är också en orgelstämma av typen tungstämma, även kallad lingual- eller rörstämma. (sv)
- 小號（英語：Trumpet），又稱小喇叭，是一種銅管樂器。常用於古典音樂及爵士樂，小號中的高音小號是銅管樂器家族中音域最高的樂器之一，而的音高比常見的降B調小號要低一個八度。 在歷史上已有使用類似小號的樂器，作為在戰爭或是打獵中發出信號的裝置，日期可以追溯到西元前1500年。不過到十四世紀末到十五世紀初時，才開始當作樂器使用。小號會用在許多不同的音樂型式中，例如管弦樂團、管樂團、爵士乐以及流行音乐。演奏小號時，吹奏者經過號嘴，將雙唇幾乎緊閉，振動小號中的空氣，產生駐波來發聲。自從十五世紀起，小號主要是用黃銅管製成，會彎曲二次，形成有圓角的長方形外形。 小號有許多種，最常見的是B♭小號。小號管長約1.48米（4英尺10英寸）。早期的小號無法調整管長，現代的小號一般有3個（有時會有4個），透過讓吹奏者按下按鍵來調整音高。3個按鍵有八種組合，可以調整出七種不同的管長。按鍵通常為，而式按鍵較為少見。轉閥式按鍵較常見於管弦樂團（特別是德國或德式的管弦樂團），不過也會隨國家而不同。每一個按鍵在按下時都會增加管長，因此會降低音高。 (zh)
- البُوق (بالإيطالية: Buccina) وهو بوق العسكر عند الروم، من (باللاتينية: Bucca) أي الفم ومنها جاءت الكلمة العامية المصرية «بُق» أي الفم. كما يصطلح في الرومية بكلمة Bucca على سهل البقاع كذلك.آلة نفخ نحاسية تصدر صوتا حادا. لها ثلاث صمامات للحصول على عدد متغير من النغمات. والضغط على صمام واحد يعطي أحد عشرة نغمة. يضم الأوركسترا عادة ثلاث أبواق، وأهم ما يميزها عن سواها من آلات النفخ النحاسية، أنها ذات أنابيب مستقيمة متوازية، أسطوانية الشكل في الغالب، بأنبوب الأخير ذي شكل مخروطي منساب في الاتساع تدريجيا حتى طرف يشبه الجرس. (ar)
- La trompeta és un instrument musical de vent, pertanyent a la família dels instruments de vent-metall o metalls, fabricat en un aliatge de metall. El so es produeix mitjançant la vibració dels llavis de l'intèrpret en l'embocadura a partir de la columna de l'aire (flux d'aire), embocadura que està acoblada a un tub corbat que acaba en un pavelló. El músic que toca la trompeta rep el nom de trompetista. (ca)
- Η τρομπέτα είναι αερόσφωνο μουσικό όργανο με μεταλλικό επιστόμιο σε σχήμα κούπας, που ανήκει στην οικογένεια των χάλκινων πνευστών. Στην αρχική μορφή της, ως σάλπιγγα, από τους αρχαίους Έλληνες, ήταν γνωστή στους Αιγυπτίους, στους Εβραίους και τους Ρωμαίους, φτιαγμένη αρχικά από ξύλο, αργότερα από μέταλλο (μπρούντζο, ασήμι) και τέλος (όπως και σήμερα) από χαλκό. Αποτελούνταν από ένα μακρύ σωλήνα σε διάφορα μήκη που από το τέλος του 1ου μ.Χ. αιώνα και μετά φάρδυνε, καταλήγοντας σε μια μετρίου μεγέθους καμπάνα. (el)
- Trumpeto estas la latuna blovinstrumento per kiu oni povas ludi la plej altajn notojn el ĉiuj aliaj latunaj. Persono kiu ludas trumpeton estas trumpetanto aŭ trumpetisto. Trumpeto estas farata el latuna pipoj en longa spiralo lastatempe plej ofte kun rektangula formo. Sonon povas fari la trumpetisto per zumado fare per la lipoj el buŝaĵo. La trumpetisto povas ŝanĝi la sonon per movado de klapoj (almenaŭ en lastaj jardekoj) kiuj devigas aeron tra pli longaj pipoj en formo de staranta ondo. (eo)
- Trąbka (wł. tromba, skrót: tr.) – Instrument dęty blaszany. Najpopularniejszy z tej grupy instrumentów, do których należą także: róg (waltornia), puzon, tuba i wiele innych. Słowo trąbka (zdrobnienie od trąba), pochodzi z włoskiego tromba. Skala instrumentu (zakres dźwięków): w zapisie od fis do c³, w brzmieniu od e do b². Jednak skala instrumentu zależna jest od predyspozycji i umiejętności grającego. Oprócz najbardziej popularnych odmian trąbki używane są: Instrumentami zewnętrznie podobnymi do trąbki, choć o odmiennej konstrukcji i pochodzeniu, są:
* kornet;
* skrzydłówka. (pl)
- O trompete é um instrumento musical de sopro, da família dos metais (o trompete é o que produz o som mais agudo da família), caracterizado por instrumentos de bocal, geralmente fabricados de metal. Também faz parte o pistão (pistom, por metonímia) é o sítio onde os trompetistas carregam para fazer um derivado de sons com o mesmo. Quem toca o trompete é chamado de trompetista. (pt)
- Труба́ (древневерхненем. trumba; итал. tromba, фр. trompette, нем. Trompete, англ. trumpet) — медный духовой музыкальный инструмент альтово-сопранового регистра, самый высокий по звучанию среди медных духовых. С древнейших времён натуральная труба использовалась в качестве , примерно с XVII века вошла в состав оркестра. С изобретением механизма вентилей труба получила полный хроматический звукоряд и с середины XIX века стала полноценным инструментом классической музыки. Обладает ярким, блестящим тембром, используется как сольный инструмент или в симфоническом и духовом оркестрах, а также в джазе и других жанрах. Труба используется в разных музыкальных традициях, в том числе и русской. (ru)
- Труба́ (від прасл. *trǫba) — музичний інструмент сімейства міднихдухових. Інструмент відомий зі стародавніх часів. Тривалий час труба була натуральним інструментом, тобто на трубі можна було виконати лише звуки, що належать до натурального звукоряду, вибудованому від основної ноти. Тому в епоху класицизму були поширені труби найрізноманітніших строїв, які застосовувалися залежно від тональності, в якій був написаний той чи інший твір. Різновиди труби — пікколо, альтова труба, басова труба. (uk)
|
