| dbo:abstract
|
- Khwarezmiyya oder Chwarismier ist die Eigenbezeichnung der ehemaligen Reitertruppen des letzten Choresm-Schahs Dschalal ad-Din († 1231), die nach dessen Tod als Freischärler in Obermesopotamien, Syrien und Palästina kämpften (auch Choresmier oder Khwarizmier). Die Khwarezmiyya waren für ihre Wildheit und Grausamkeit gefürchtet. Christliche Chronisten bezeichnen sie auch pauschal als Tataren (von griech. Tartaros: „die aus der Hölle kommen“). (de)
- The Khwarazmian army, also called the Khwarazmiyya, maintained itself as a force of freebooters and mercenaries between 1231 and 1246, following the Mongol conquest of the Khwarazmian Empire (1221) and the death of the last Khwarazmshah, Jalal al-Din (1231). It was active in Upper Mesopotamia, Anatolia, Syria and Palestine and shifted its allegiance several times, often acting autonomously before it was defeated and destroyed by the Ayyubids. In 1231, the Khwarazmians were briefly in the service of the Ayyubid governors around Lake Van. Between 1231 and 1237, they were in the service of the Seljukid sultanate of Rum and fought against an Ayyubid invasion in 1232–1233. The Khwarazmians were forced back into Upper Mesopotamia in 1237, during a Seljukid succession crisis. They were then hired by the Ayyubid emir of Damascus. Taking part in the Ayyubid civil wars in Syria, they launched invasions against the emir of Aleppo in 1240 and 1241. Defeated in their second invasion, they retreated to central Mesopotamia and took service with the Abbasid caliphate. Later in 1241, the Khwarazmians hired themselves out to the Zengid emir of Mosul before returning to Syrian Ayyubid politics. They were defeated by Aleppo in 1242. The Khwarazmians made an alliance with the Ayyubid sultan of Egypt in 1243. In 1244, they invaded Palestine, sacked Jerusalem and defeated the anti-Egyptian alliance at the Battle of La Forbie. Thus they permanently ended Crusader rule in Jerusalem. In 1245, they helped the Egyptians conquer Damascus. Dissatisfied with their rewards, they rebelled in 1246 and besieged Damascus. They suffered a crushing defeat at the hands of an alliance led by Aleppo, and disintegrated as a unified force. (en)
- Les Khwarezmiens sont également appelés Chorasmiens, Kharezmiens ou Korasmiens. L'ancien royaume iranien de Khwarezm, entre la mer Caspienne et la mer d'Aral, est attesté depuis l'Antiquité. Islamisé et turquisé au Moyen Âge, il devient une puissance majeure d'Asie centrale aux XIIe – XIIIe siècles avant d'être balayé par les Mongols gengiskhanides en 1221. Le shah du Kharezm et le reste de ses armées vont vagabonder pendant des années entre l'Iran, l'Inde et le Proche-Orient. En 1244, ils s'emparent de Jérusalem, pratiquement désarmée depuis Frédéric II, et la pillent de fond en comble. Les princes ayyoubides utilisent leur concours contre les croisés, avant de se retourner contre eux et de les détruire. Le grand raid des Khwarezmiens affaiblit les États latins d'Orient, mais aussi les Ayyoubides, qui dépendent de plus en plus de leurs mercenaires mamelouks. En effet les Khwarezmiens, intégrés dans l'unité de la wāfidiyya , représentent une force de 10 000 cavaliers, et sont donc une potentielle menace pour le pouvoir ayyoubide. (fr)
- Chorezmijczycy – nazwę tę można odnieść do wszystkich mieszkańców Chorezmu, jednak w latach 1231-1246 zasłynęła pod nią grupa żołnierzy poległego 15 sierpnia 1231 Dżalal ad-Din Mangubertiego, przeważnie zresztą Turków chorezmijskich, którzy, ze względu na autorytet swojego wodza, używali tej nazwy po jego śmierci. Ich główne siedziby znajdowały się między Edessą a Harranem, utrzymywali się ze służby w armiach książąt Ajjubidzkich, bądź na własną rękę pustoszyli posiadłości małoazjatyckich Seldżuków. Zasłynęli jako mężni, choć niekarni i fanatyczni wojownicy, karne wyprawy przeciwko nim, choć często zwycięskie, nie dawały trwałych rezultatów. Szczyt sławy i znaczenia osiągnęli w roku 1244: działając w porozumieniu z sułtanem Egiptu 11 lipca w sile 10000 ludzi zaatakowali znajdującą się wówczas w rękach krzyżowców Jerozolimę i 23 sierpnia, po ciężkich walkach ostatecznie zmusili załogę do opuszczenia miasta (aczkolwiek dochowali warunków kapitulacji, to jednak w drodze na wybrzeże większość chrześcijan zginęła na skutek ataków arabskich rozbójników). Samo miasto spustoszyli całkowicie, łącznie z grobami chrześcijańskich królów, po czym udali się pod Gazę, gdzie tymczasem mamelucki emir Bajbars obozował z 5000 doborowego wojska. Armie połączyły się i 17 października pod wsią Harbija opodal Gazy zadały ciężką klęskę silniejszym liczebnie sprzymierzonym siłom krzyżowców i syryjskich Ajjubidów, w walce polec miało 5000 żołnierzy chrześcijańsko-syryjskiej koalicji, a ponad 800 dostało się do niewoli, przy czym udział Chorezmijczyków w zwycięstwie był decydujący. Zaraz potem oblegli oni, choć bez powodzenia, Jafę. W nagrodę spodziewali się oni, że sułtan As-Salih Ajjub pozwoli im osiedlić się w Egipcie, jednak zgody na to nie otrzymali, aż do początku 1246 roku pozostając bez jakiejkolwiek nagrody, wobec czego wypowiedzieli As-Salihowi służbę, przyłączając się do jego przeciwnika . Razem z jego wojskiem oblegali Damaszek, jednak wobec braku pomocy ze strony innych Ajjubidów syryjskich zostali zmuszeni do odstąpienia. Cofając się na północ, natknęli się, pomiędzy Baalbekiem a Himsem na spieszącą do Damaszku odsiecz pod dowództwem emira Himsu Al-Mansura Ibrahima. W bitwie, do której doszło na początku maja, zostali całkowicie rozgromieni, ich dowódca poległ. Resztki Chorezmijczyków wycofały się na wschód i przyłączyły do Mongołów. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Khwarezmiyya oder Chwarismier ist die Eigenbezeichnung der ehemaligen Reitertruppen des letzten Choresm-Schahs Dschalal ad-Din († 1231), die nach dessen Tod als Freischärler in Obermesopotamien, Syrien und Palästina kämpften (auch Choresmier oder Khwarizmier). Die Khwarezmiyya waren für ihre Wildheit und Grausamkeit gefürchtet. Christliche Chronisten bezeichnen sie auch pauschal als Tataren (von griech. Tartaros: „die aus der Hölle kommen“). (de)
- The Khwarazmian army, also called the Khwarazmiyya, maintained itself as a force of freebooters and mercenaries between 1231 and 1246, following the Mongol conquest of the Khwarazmian Empire (1221) and the death of the last Khwarazmshah, Jalal al-Din (1231). It was active in Upper Mesopotamia, Anatolia, Syria and Palestine and shifted its allegiance several times, often acting autonomously before it was defeated and destroyed by the Ayyubids. (en)
- Les Khwarezmiens sont également appelés Chorasmiens, Kharezmiens ou Korasmiens. L'ancien royaume iranien de Khwarezm, entre la mer Caspienne et la mer d'Aral, est attesté depuis l'Antiquité. Islamisé et turquisé au Moyen Âge, il devient une puissance majeure d'Asie centrale aux XIIe – XIIIe siècles avant d'être balayé par les Mongols gengiskhanides en 1221. (fr)
- Chorezmijczycy – nazwę tę można odnieść do wszystkich mieszkańców Chorezmu, jednak w latach 1231-1246 zasłynęła pod nią grupa żołnierzy poległego 15 sierpnia 1231 Dżalal ad-Din Mangubertiego, przeważnie zresztą Turków chorezmijskich, którzy, ze względu na autorytet swojego wodza, używali tej nazwy po jego śmierci. (pl)
|
