| dbo:abstract
|
- El procés de gelatina d'argent és un procés fotogràfic utilitzat per la fabricació de pel·lícules i impressions. Aquest consisteix en una emulsió feta a base de nitrat d'argent i gelatina abocada sobre un suport com el vidre, una pel·lícula o un paper. Aquests materials sensibles a la llum, es mantenen estables sota condicions normals de manteniment i permeten ser exposats i processats diverses vegades al llarg d'uns quants anys després de la seva fabricació. Aquest procés neix com a solució al procés a base de col·lodió humit vigent i predominant al llarg del 1850 fins al 1880. (ca)
- The gelatin silver process is the most commonly used chemical process in black-and-white photography, and is the fundamental chemical process for modern analog color photography. As such, films and printing papers available for analog photography rarely rely on any other chemical process to record an image. A suspension of silver salts in gelatin is coated onto a support such as glass, flexible plastic or film, baryta paper, or resin-coated paper. These light-sensitive materials are stable under normal keeping conditions and are able to be exposed and processed even many years after their manufacture. This was an improvement on the collodion wet-plate process dominant from the 1850s–1880s, which had to be exposed and developed immediately after coating. (en)
- Le procédé gélatino-argentique est le procédé chimique fondamental de la photographie argentique, que ce soit en noir et blanc ou en couleur. En tant que tels, les films disponibles pour la photographie argentique reposent rarement sur un autre procédé chimique pour enregistrer une image. Une suspension d'halogénures d'argent dans de la gélatine est appliquée sur un support tel que du verre, du plastique ou film flexible, du papier baryté ou enduit de résine. Ces matériaux photosensibles sont stables dans des conditions de conservation normales et peuvent être exposés et traités même plusieurs années après leur fabrication. Il s'agit d'une amélioration du procédé de «plaque humide» au collodion dominant des années 1850 à 1880, qui devait être exposé et développé immédiatement après le revêtement. (fr)
- 銀塩写真（ぎんえんしゃしん）は、乾板や写真フィルム、さらには印画紙に、銀塩（ハロゲン化銀）を感光材料として使用する写真術による写真である。銀塩写真のうち、写真フィルムを使うものをフィルム写真という。銀塩写真用のカメラを銀塩カメラ、またそのうちで写真フィルムを使うものをフィルムカメラと称する。銀塩写真においては、フィルム等の感光媒体の表面にある、ハロゲン化銀を含んだに光を当て、潜像として記録する。そののちなどの処理方法に沿って現像し、さらに引き伸ばしによって写真（プリント）を得る。これらは伝統的には全て光学的および化学的な過程のみでおこなわれていた。近年では撮像素子によるスキャンやプリンタによる印刷などといった機材が途中に入ることもある。 (ja)
- Zilvergelatinedruk of gelatine zilverdruk is het fotografische proces dat het begin van de moderne fotografie inluidde. Het is een proces dat werd uitgevonden in de jaren 1880 waarbij een emulsie van lichtgevoelige zilverzouten zoals zilverbromide gecombineerd wordt met gelatine. De gelatine werkt hier als bindmiddel, terwijl het zilver het materiaal is dat het binnenvallend licht omzet in een beeld. Zilvergelatinedruk levert steeds een zwart-witfoto op, of een monochrome afdruk. Aanvankelijk toegepast in het droge-platenproces, werd het later op papier aangebracht. Fotografie (nl)
- Odbitka żelatynowo-srebrowa – pozytyw fotograficzny na papierze pokrytym warstwą barytową i warstwą żelatyny zawierającą sole srebra: bromek srebra (był to wówczas papier bromowy, zw. też bromo-srebrowym), chlorek srebra (papier chlorowy lub chloro-srebrowy) lub mieszaninę obydwu (papier chloro-bromowy lub chloro-bromo-srebrowy). Obraz uzyskiwało się bądź poprzez kopiowanie (ang. printing-out print, POP), tzn. stykowe naświetlanie papieru przez negatyw aż do pełnego pojawienia się obrazu, bądź przez wywoływanie (ang. developing-out print, DOP), tzn. krótkie naświetlenie stykowo lub przez powiększalnik, a następnie chemiczne wywołanie przy użyciu wywoływacza. Technika pozytywowa na papierze żelatynowo-srebrowym ukształtowała się w wyniku prac prowadzonych przez wielu badaczy, w tym Richarda Leacha Maddoxa, autora „suchej płyty” wykorzystującej bromek srebra i żelatynę, a także Petera Mawdsleya, , Giuseppe Pizzighellego i Williama de Wiveleslie Abneya. Papiery żelatynowo-srebrowe, stosowane od lat 80. XIX wieku, wyparły powszechny wcześniej papier albuminowy i produkowane są do dziś. Technika żelatynowo-srebrowa wywoływana była podstawowym procesem, w jakim w XX wieku wykonywano odbitki fotograficzne, zanim w latach 60. XX w. zaczęła dominować fotografia barwna. Niemal wszyscy najważniejsi fotografowie XX wieku, tacy jak Ansel Adams, Richard Avedon, Henri Cartier-Bresson czy Edward Weston, używali w swojej pracy właśnie papierów żelatynowo-srebrowych. (pl)
- O processo da prata coloidal é o processo fotográfico usado com os filmes preto e branco e papéis de fotografia atualmente disponíveis. Uma suspensão de sal de prata em gelatina é coberta com um filme de acetato ou resina coberta com papel e deixada para secar (daí o termo "placa seca"). Estes materiais permanecem estáveis por meses e anos, ao contrário da "placa molhada" que os precede. O Processo da prata coloidal foi introduzido por em 1871, com melhoramentos subseqüentes consideráveis na sensibilidade obtida por em 1878. Intensas pesquisas nos últimos 125 anos chegaram aos atuais materiais que exibem poucos grãos e possuem alta sensibilidade à luz. Quando pequenos cristais (chamados "grãos") de sais de prata, como o brometo de prata (AgBr) e o cloreto de prata (AgCl), são expostos à luz, alguns átomos livres de prata metálica são liberados. Esses átomos livres formam a imagem latente. Esta imagem latente é relativamente estável e irá persistir por alguns meses sem degradação, desde que o filme seja mantido em um lugar escuro e fresco. Os filmes são revelados usando soluções que reduzem o número de átomos de prata livres. Uma "amplificação" da imagem latente ocorre quando o sal de prata próximo aos átomos livres de prata também são reduzidos a prata metálica. A intensidade, a temperatura e o tempo de ação do revelador permite ao fotógrafo controlar o contraste da imagem final. Depois de completa a revelação, o sal de prata não revelado deve ser removido por fixação, e então o filme (ou papel) deve ser lavado em água limpa. A imagem final consiste em prata metálica embebida na cobertura de gelatina. (pt)
- Silvergelatintryck är ett fotografiskt tryck på papper som gjorts ljuskänsligt med silversalter i gelatin. Sådant papper blev först tillgängligt under 1880-talet, och dess kvalitet förbättrades därefter. Det är fortfarande vanligt att fotografer som arbetar i svart-vitt använder det. (sv)
- Желатиносеребряный фотопроцесс — современный фотографический процесс, основанный на использовании желатина в качестве связующего элемента светочувствительных галогенидов серебра. Фотоэмульсия такого состава наносится на подложку из стекла, бумаги или гибкой плёнки и сохраняет светочувствительность и пригодность для лабораторной обработки в течение многих лет. Процесс допускает использование любых галогенидов серебра, но часто упоминается под названием сухая броможелатиновая эмульсия. Технология разработана Ричардом Меддоксом (англ. Richard Leach Maddox) в 1871 году и усовершенствована Чарльзом Беннетом (англ. Charles Harper Bennett) в 1878 году. По другим данным фотографическая эмульсия на основе желатина была впервые получена Робертом Бингемом в Великобритании в 1850 году. Процесс быстро заменил мокрый коллодионный, который требовал экспонирования и лабораторной обработки немедленно после приготовления, значительно усложняя фотографирование. Подавляющее большинство современных фотоматериалов, в том числе цветных, основаны на желатиносеребряной технологии. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- El procés de gelatina d'argent és un procés fotogràfic utilitzat per la fabricació de pel·lícules i impressions. Aquest consisteix en una emulsió feta a base de nitrat d'argent i gelatina abocada sobre un suport com el vidre, una pel·lícula o un paper. Aquests materials sensibles a la llum, es mantenen estables sota condicions normals de manteniment i permeten ser exposats i processats diverses vegades al llarg d'uns quants anys després de la seva fabricació. Aquest procés neix com a solució al procés a base de col·lodió humit vigent i predominant al llarg del 1850 fins al 1880. (ca)
- The gelatin silver process is the most commonly used chemical process in black-and-white photography, and is the fundamental chemical process for modern analog color photography. As such, films and printing papers available for analog photography rarely rely on any other chemical process to record an image. A suspension of silver salts in gelatin is coated onto a support such as glass, flexible plastic or film, baryta paper, or resin-coated paper. These light-sensitive materials are stable under normal keeping conditions and are able to be exposed and processed even many years after their manufacture. This was an improvement on the collodion wet-plate process dominant from the 1850s–1880s, which had to be exposed and developed immediately after coating. (en)
- 銀塩写真（ぎんえんしゃしん）は、乾板や写真フィルム、さらには印画紙に、銀塩（ハロゲン化銀）を感光材料として使用する写真術による写真である。銀塩写真のうち、写真フィルムを使うものをフィルム写真という。銀塩写真用のカメラを銀塩カメラ、またそのうちで写真フィルムを使うものをフィルムカメラと称する。銀塩写真においては、フィルム等の感光媒体の表面にある、ハロゲン化銀を含んだに光を当て、潜像として記録する。そののちなどの処理方法に沿って現像し、さらに引き伸ばしによって写真（プリント）を得る。これらは伝統的には全て光学的および化学的な過程のみでおこなわれていた。近年では撮像素子によるスキャンやプリンタによる印刷などといった機材が途中に入ることもある。 (ja)
- Zilvergelatinedruk of gelatine zilverdruk is het fotografische proces dat het begin van de moderne fotografie inluidde. Het is een proces dat werd uitgevonden in de jaren 1880 waarbij een emulsie van lichtgevoelige zilverzouten zoals zilverbromide gecombineerd wordt met gelatine. De gelatine werkt hier als bindmiddel, terwijl het zilver het materiaal is dat het binnenvallend licht omzet in een beeld. Zilvergelatinedruk levert steeds een zwart-witfoto op, of een monochrome afdruk. Aanvankelijk toegepast in het droge-platenproces, werd het later op papier aangebracht. Fotografie (nl)
- Silvergelatintryck är ett fotografiskt tryck på papper som gjorts ljuskänsligt med silversalter i gelatin. Sådant papper blev först tillgängligt under 1880-talet, och dess kvalitet förbättrades därefter. Det är fortfarande vanligt att fotografer som arbetar i svart-vitt använder det. (sv)
- Le procédé gélatino-argentique est le procédé chimique fondamental de la photographie argentique, que ce soit en noir et blanc ou en couleur. En tant que tels, les films disponibles pour la photographie argentique reposent rarement sur un autre procédé chimique pour enregistrer une image. Une suspension d'halogénures d'argent dans de la gélatine est appliquée sur un support tel que du verre, du plastique ou film flexible, du papier baryté ou enduit de résine. Ces matériaux photosensibles sont stables dans des conditions de conservation normales et peuvent être exposés et traités même plusieurs années après leur fabrication. Il s'agit d'une amélioration du procédé de «plaque humide» au collodion dominant des années 1850 à 1880, qui devait être exposé et développé immédiatement après le revê (fr)
- Odbitka żelatynowo-srebrowa – pozytyw fotograficzny na papierze pokrytym warstwą barytową i warstwą żelatyny zawierającą sole srebra: bromek srebra (był to wówczas papier bromowy, zw. też bromo-srebrowym), chlorek srebra (papier chlorowy lub chloro-srebrowy) lub mieszaninę obydwu (papier chloro-bromowy lub chloro-bromo-srebrowy). Obraz uzyskiwało się bądź poprzez kopiowanie (ang. printing-out print, POP), tzn. stykowe naświetlanie papieru przez negatyw aż do pełnego pojawienia się obrazu, bądź przez wywoływanie (ang. developing-out print, DOP), tzn. krótkie naświetlenie stykowo lub przez powiększalnik, a następnie chemiczne wywołanie przy użyciu wywoływacza. (pl)
- O processo da prata coloidal é o processo fotográfico usado com os filmes preto e branco e papéis de fotografia atualmente disponíveis. Uma suspensão de sal de prata em gelatina é coberta com um filme de acetato ou resina coberta com papel e deixada para secar (daí o termo "placa seca"). Estes materiais permanecem estáveis por meses e anos, ao contrário da "placa molhada" que os precede. (pt)
- Желатиносеребряный фотопроцесс — современный фотографический процесс, основанный на использовании желатина в качестве связующего элемента светочувствительных галогенидов серебра. Фотоэмульсия такого состава наносится на подложку из стекла, бумаги или гибкой плёнки и сохраняет светочувствительность и пригодность для лабораторной обработки в течение многих лет. Процесс допускает использование любых галогенидов серебра, но часто упоминается под названием сухая броможелатиновая эмульсия. Технология разработана Ричардом Меддоксом (англ. Richard Leach Maddox) в 1871 году и усовершенствована Чарльзом Беннетом (англ. Charles Harper Bennett) в 1878 году. По другим данным фотографическая эмульсия на основе желатина была впервые получена Робертом Бингемом в Великобритании в 1850 году. Процесс быстро (ru)
|
