An Entity of Type: music genre, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Canzone napoletana (pronounced [kanˈtsoːne napoleˈtaːna]), sometimes referred to as Neapolitan song (Neapolitan: canzona napulitana [kanˈdzoːnə napuliˈtɑːnə]), is a generic term for a traditional form of music sung in the Neapolitan language, ordinarily for the male voice singing solo, although well represented by female soloists as well, and expressed in familiar genres such as the love song and serenade. Many of the songs are about the nostalgic longing for Naples as it once was. The genre consists of a large body of composed popular music—such songs as "’O sole mio"; "Torna a Surriento"; "Funiculì, Funiculà"; "Santa Lucia" and others.

Property Value
dbo:abstract
  • الأغنية النابولية (بالإيطالية: canzone napoletana)‏هي نتاج مؤلف بشكل عام من اللغة النابولية ذات صوت ذكورى بعزف منفرد ومصحوبة بأله موسيقية. تعد سمة مميزة لمدينة نابولي وإقليمها. كلماتها متنوعة، إلا أنهم اعتادوا على الإشارة إلى مواضيع الحب وطبيعة جنوب إيطاليا. ومن بين هذه الأغنيات الأكثر شهرة تظهر كل من الوحيد ميووعائد إلى سيرينتو والحبال والتران والقديسة لوسيا. أصبحت الأغنية النابولية موجودة رسميًا على الساحة منذ عقد 1830، بعدما أُقيمت مسابقة للأغنية النابولية خلال مهرجان من بيديجروتا، وهو مهرجانًا مخصصًا إلى عذراء بيديجروتا، صورة شعبية في حي ميرخلين النابولي.وكانت الأغنية الفائزة في المهرجان الأول تحمل اسم تي بيني لمؤلفها رافائيل ساكو وملحنها فيليبو كامبانيلا، على الرغم من أن موضوعها الموسيقي الأصلي يعود إلى الأصل الأصل الفلكورلي؛ وهناك بعض الآراء التي نسبت هذه الأغنية خطأً إلى جايتانو دونيزيتي، على الرغم من مقال نشر في عام 1984 من قبل مارسيلو كيلر يوضح أنه ليس هناك أدلة تاريخية على صحة إسناد ذلك الأمر. استمر المهرجان حتى عام 1950، عندما ظهر مهرجان نابولي، والمعروف أيضًا باسم مهرجان الأغنية النابولية، ليصبح بديلًا له، وحقق هذا المهرجان نجاحًا كبيرًا على مدار ذلك العقد، إلى أن اختفى في النهاية في عام 1971، على الرغم من محاولته استعادته مرة أخرى، ولكنه لم يحقق النجاح المرجو منه كما حدث في الفترة الأولى. (ar)
  • La cançó napolitana (en italià, canzone napoletana) és una composició generalment en napolità per a veu masculina solista i acompanyament instrumental. És característica de la ciutat de Nàpols i la seua regió. Les seues lletres són variades, però solen fer referència a assumptes amorosos o al paisatge del Sud d'Itàlia. Algunes de les cançons més famoses són 'O sole mio, Torna a Surriento, o Santa Llúcia. En la dècada de 1830, es va celebrar un concurs a la cançó napolitana durant la Festa de Piedigrotta, festa dedicada a la , una imatge molt popular en el barri napolità de Mergellina. La cançó que va guanyar aquest primer concurs es titulava Te voglio bbene assaje i els seus autors eren el poeta i, segurament, el compositor (encara que el tema musical original pot ser d'origen folklòric; alguns autors l'hi han atribuït, equivocadament, a Gaetano Donizetti). Aquest festival va perdurar fins a 1950, quan es va crear el (també conegut com a Festival de la Cançó Napolitana), que va tenir gran èxit durant tota la dècada fins que, finalment, també va desaparèixer en 1971 (posteriorment, s'ha intentat recuperar-lo, sense que haja arribat a l'èxit de la seua primera època). (ca)
  • Die Neapolitanische Volksmusik (Italienisch: Canzone napoletana, Neapolitanisch: Canzona napulitana) ist im neapolitanischen Dialekt geschrieben und im Mittelalter entstanden. Es gibt getragenere Lieder, wie beispielsweise Liebeslieder und schnelle, wie zum Beispiel die Tarantella. Die traditionell verwendeten Instrumente sind Gitarre, Mandoline und Tamburin. Also hauptsächlich Zupfinstrumente, welche von kleinen Trommeln und Rasseln begleitet werden. (de)
  • Canzone napoletana (pronounced [kanˈtsoːne napoleˈtaːna]), sometimes referred to as Neapolitan song (Neapolitan: canzona napulitana [kanˈdzoːnə napuliˈtɑːnə]), is a generic term for a traditional form of music sung in the Neapolitan language, ordinarily for the male voice singing solo, although well represented by female soloists as well, and expressed in familiar genres such as the love song and serenade. Many of the songs are about the nostalgic longing for Naples as it once was. The genre consists of a large body of composed popular music—such songs as "’O sole mio"; "Torna a Surriento"; "Funiculì, Funiculà"; "Santa Lucia" and others. The Neapolitan song became a formal institution in the 1830s due to an annual song-writing competition for the Festival of Piedigrotta, dedicated to the Madonna of Piedigrotta, a well-known church in the Mergellina area of Naples. The winner of the first festival was a song entitled "Te voglio bene assaie"; it is traditionally attributed to the prominent opera composer Gaetano Donizetti, although an article published in 1984 by Marcello Sorce Keller shows there is no historical evidence in support of the attribution. The festival ran regularly until 1950, when it was abandoned. A subsequent Festival of Neapolitan Song on Italian state radio enjoyed some success in the 1950s but was eventually abandoned as well. The period since 1950 has produced such songs as "Malafemmena" by Totò, "" by Renato Carosone, "Indifferentemente" by Mario Trevi and "Carmela" by Sergio Bruni. Although separated by some decades from the earlier classics of this genre, they have now become Neapolitan "classics" in their own right. (en)
  • La chanson napolitaine est un genre musical formé de chansons populaires originaires de la région de Naples, souvent des complaintes amoureuses ou des sérénades composées habituellement pour voix d'homme seule et chantées en napolitain. Certaines de ces (it) (1830-1970) comme O sole mio, Torna a Surriento, Funiculì funiculà, Core' ngrato, Santa Lucia ou encore Guaglione ont acquis une renommée internationale. (fr)
  • La canción napolitana (en italiano, canzone napoletana) es una composición generalmente en idioma napolitano para voz masculina solista y acompañamiento instrumental. Es característica de la ciudad de Nápoles y su región. Sus letras son variadas, pero suelen hacer referencia a asuntos amorosos o al paisaje del Sur de Italia. Algunas de las canciones más famosas son 'O sole mio, Torna a Surriento, Funiculì, funiculà o Santa Lucia. En la década de 1830, se celebró un concurso a la canción napolitana durante la Festa de Piedigrotta, fiesta dedicada a la Virgen de Piedigrotta, una imagen muy popular en el barrio napolitano de Mergellina. La canción que ganó este primer concurso se titulaba Te voglio bbene assaje y sus autores eran el poeta y, seguramente, el compositor (aunque el tema musical original puede ser de origen folclórico; algunos autores se lo han atribuido, equivocadamente, a Gaetano Donizetti).​ Este festival perduró hasta 1950, cuando se creó el Festival de Nápoles (también conocido como Festival de la Canción Napolitana), que tuvo gran éxito durante toda la década hasta que, finalmente, también desapareció en 1971 (posteriormente, se ha intentado recuperarlo, sin que haya alcanzado el éxito de su primera época). La popularidad internacional de las canciones napolitanas se debió, en parte, a la emigración italiana al resto de Europa y a América entre 1880 y 1920. También contribuyó el interés de intérpretes de ópera como Enrico Caruso, quien recurría a estas canciones de su ciudad natal para interpretarlas como propina en sus actuaciones en el Metropolitan Opera House de Nueva York y las grabó en disco. A ejemplo de Caruso, muchos otros tenores han cantado y han mantenido vivo este repertorio (como sucedió a finales del siglo XX con el fenómeno de Los Tres Tenores). (es)
  • カンツォーネ (伊: Canzone) は、イタリア語では単に「歌」を指す単語である。小規模のカンツォーネのことをカンツォネッタ (Canzonetta) と呼ぶ。ただし日本で「カンツォーネ」といった場合、以下のものを指すことが多い。 1. * 主にクラシック音楽の歌手によって歌われる、1880年代末から1920年代に書かれ普及したイタリアの大衆歌曲、特にナポリのもの(カンツォーネ・ナポレターナ、Canzone napoletana)。「オー・ソレ・ミオ」「フニクリ・フニクラ」などが知られる。 2. * 1960年代~1970年代に日本で流行したイタリアのポップスのこと。有名曲には、ボビー・ソロの『ほほにかかる涙』などがある。作曲家には、ジョバンニ・フスコ、エンニオ・モリコーネらがいる。 3. * このほか、1.の「カンツォーネ・ナポレターナ」の隆盛よりも以前の18世紀から19世紀に流行したヴェネツィア歌謡としてのカンツォーネ(カンツォーネ・ヴェネツィアーナ、Canzone veneziana)には「ゴンドラのブロンド(La biondina in gondoleta)」「愛しのわが子」などがある。 (ja)
  • Het Napolitaanse lied, in het (standaard-)Italiaans: canzone napoletana, is een aanduiding voor liederen uit de stad Napels en omgeving in Zuid-Italië. De Napolitaanse stijl van zingen is ook overgenomen buiten Italië, onder meer door Willy Alberti, Elton John, Paul McCartney, Celine Dion en René Riva. Enkele bekende Napolitaanse liederen zijn: * Santa Lucia van Teodoro Cottrau, 1849, over een haven bij Napels * Funiculì Funiculà, 1880, over de kabelbaan van de Vesuvius * 'O sole mio (Mijn zon), 1899, liefdeslied * (Terugkeer in Sorrento) van Ernesto de Curtis, 1905 * 'O Surdato 'Nnamurato (De verliefde soldaat), 1915 * Tu vuo' fa' l'americano van Renato Carosone, 1956 (nl)
  • Pieśń neapolitańska – pieśń nawiązująca do muzyki ludowej pochodzącej z okolic Neapolu, komponowana do tekstów w języku neapolitańskim. Do najbardziej znanych utworów tego gatunku należą: „Te voglio bene assaje” (1835), „Santa Lucia” (1848), „’O sole mio” (1898) i „Torna a Surriento” (1902). (pl)
  • La canzone napoletana è una forma tradizionale di musica cantata in dialetto napoletano. Il repertorio che va dagli inizi del XIX secolo all'immediato secondo dopoguerra in Italia costituisce la canzone classica napoletana, che rappresenta uno dei punti d'eccellenza della canzone italiana, divenuta nel corso degli anni simbolo della musica italiana nel mondo. I brani del periodo sono stati interpretati nel corso del tempo da numerosi interpreti di fama mondiale i quali ne hanno contribuito alla diffusione. Fra i numerosi e protagonisti del genere si hanno ad esempio Enrico Caruso, tra i primi nel '900 ad aver portato i genere all'attenzione del mondo; altri cantautori furono Sergio Bruni, Roberto Murolo, Renato Carosone e Pino Daniele, e, tra i gli interpreti, si hanno Mario Abbate, Domenico Modugno, Massimo Ranieri, Nunzio Gallo, Mario Trevi, Consiglia Licciardi, Teresa De Sio, Fred Bongusto, Mario Merola, Beniamino Gigli, Giuseppe Di Stefano, Plácido Domingo, José Carreras, Andrea Bocelli, Claudio Villa, Al Bano, Lucio Dalla, Renato Zero, Nino Taranto, Mina, Nina Simone, Frank Sinatra, Luciano Pavarotti, Renzo Arbore, Nino D'Angelo, Gigi D'Alessio. Generalmente definita come musica tradizionale e più specificamente musica popolare, pur nelle origini di tradizione orale, secondo alcuni musicologi la canzone napoletana apparterrebbe eccezionalmente alla musica colta. (it)
  • Canzóne napoletána — песня на неаполитанском диалекте итальянского языка. Исполняется сольно и преимущественно мужчинами. Может рассматриваться одновременно как музыкально-поэтическое народное творчество региона Кампания и как поджанр лёгкой музыки. (ru)
  • A canção napolitana (em napolitano Canzóna napulitana; em italiano canzone napoletana) é uma manifestação da música popular típica da cidade de Nápoles e regiões adjacentes. Suas composições são geralmente feitas em napolitano para voz masculina solista e acompanhamento instrumental. Suas letras abordam temas variados, mas assuntos amorosos ou as paisagens da Itália são inspirações recorrentes. Algumas das canções mais famosas são 'O sole mio, Torna a Surriento, e Santa Lucia. (pt)
  • Неаполіта́нська пі́сня (італ. canzone napoletana) — * термін, яким позначають неаполітанську народну музику; * популярний в Італії і за її межами жанр побутової та естрадної ліричної пісні, для якої характерні особлива співучість, пластичність, витонченість мелодії і велика експресивність. Попри те, що неаполітанська пісня належить до народної музики, тому до усної традиції, деякі музикознавці відносять її винятково до популярної музики. (uk)
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 3886047 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 9941 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1100489960 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • Die Neapolitanische Volksmusik (Italienisch: Canzone napoletana, Neapolitanisch: Canzona napulitana) ist im neapolitanischen Dialekt geschrieben und im Mittelalter entstanden. Es gibt getragenere Lieder, wie beispielsweise Liebeslieder und schnelle, wie zum Beispiel die Tarantella. Die traditionell verwendeten Instrumente sind Gitarre, Mandoline und Tamburin. Also hauptsächlich Zupfinstrumente, welche von kleinen Trommeln und Rasseln begleitet werden. (de)
  • La chanson napolitaine est un genre musical formé de chansons populaires originaires de la région de Naples, souvent des complaintes amoureuses ou des sérénades composées habituellement pour voix d'homme seule et chantées en napolitain. Certaines de ces (it) (1830-1970) comme O sole mio, Torna a Surriento, Funiculì funiculà, Core' ngrato, Santa Lucia ou encore Guaglione ont acquis une renommée internationale. (fr)
  • カンツォーネ (伊: Canzone) は、イタリア語では単に「歌」を指す単語である。小規模のカンツォーネのことをカンツォネッタ (Canzonetta) と呼ぶ。ただし日本で「カンツォーネ」といった場合、以下のものを指すことが多い。 1. * 主にクラシック音楽の歌手によって歌われる、1880年代末から1920年代に書かれ普及したイタリアの大衆歌曲、特にナポリのもの(カンツォーネ・ナポレターナ、Canzone napoletana)。「オー・ソレ・ミオ」「フニクリ・フニクラ」などが知られる。 2. * 1960年代~1970年代に日本で流行したイタリアのポップスのこと。有名曲には、ボビー・ソロの『ほほにかかる涙』などがある。作曲家には、ジョバンニ・フスコ、エンニオ・モリコーネらがいる。 3. * このほか、1.の「カンツォーネ・ナポレターナ」の隆盛よりも以前の18世紀から19世紀に流行したヴェネツィア歌謡としてのカンツォーネ(カンツォーネ・ヴェネツィアーナ、Canzone veneziana)には「ゴンドラのブロンド(La biondina in gondoleta)」「愛しのわが子」などがある。 (ja)
  • Pieśń neapolitańska – pieśń nawiązująca do muzyki ludowej pochodzącej z okolic Neapolu, komponowana do tekstów w języku neapolitańskim. Do najbardziej znanych utworów tego gatunku należą: „Te voglio bene assaje” (1835), „Santa Lucia” (1848), „’O sole mio” (1898) i „Torna a Surriento” (1902). (pl)
  • Canzóne napoletána — песня на неаполитанском диалекте итальянского языка. Исполняется сольно и преимущественно мужчинами. Может рассматриваться одновременно как музыкально-поэтическое народное творчество региона Кампания и как поджанр лёгкой музыки. (ru)
  • A canção napolitana (em napolitano Canzóna napulitana; em italiano canzone napoletana) é uma manifestação da música popular típica da cidade de Nápoles e regiões adjacentes. Suas composições são geralmente feitas em napolitano para voz masculina solista e acompanhamento instrumental. Suas letras abordam temas variados, mas assuntos amorosos ou as paisagens da Itália são inspirações recorrentes. Algumas das canções mais famosas são 'O sole mio, Torna a Surriento, e Santa Lucia. (pt)
  • Неаполіта́нська пі́сня (італ. canzone napoletana) — * термін, яким позначають неаполітанську народну музику; * популярний в Італії і за її межами жанр побутової та естрадної ліричної пісні, для якої характерні особлива співучість, пластичність, витонченість мелодії і велика експресивність. Попри те, що неаполітанська пісня належить до народної музики, тому до усної традиції, деякі музикознавці відносять її винятково до популярної музики. (uk)
  • الأغنية النابولية (بالإيطالية: canzone napoletana)‏هي نتاج مؤلف بشكل عام من اللغة النابولية ذات صوت ذكورى بعزف منفرد ومصحوبة بأله موسيقية. تعد سمة مميزة لمدينة نابولي وإقليمها. كلماتها متنوعة، إلا أنهم اعتادوا على الإشارة إلى مواضيع الحب وطبيعة جنوب إيطاليا. ومن بين هذه الأغنيات الأكثر شهرة تظهر كل من الوحيد ميووعائد إلى سيرينتو والحبال والتران والقديسة لوسيا. (ar)
  • La cançó napolitana (en italià, canzone napoletana) és una composició generalment en napolità per a veu masculina solista i acompanyament instrumental. És característica de la ciutat de Nàpols i la seua regió. Les seues lletres són variades, però solen fer referència a assumptes amorosos o al paisatge del Sud d'Itàlia. Algunes de les cançons més famoses són 'O sole mio, Torna a Surriento, o Santa Llúcia. (ca)
  • Canzone napoletana (pronounced [kanˈtsoːne napoleˈtaːna]), sometimes referred to as Neapolitan song (Neapolitan: canzona napulitana [kanˈdzoːnə napuliˈtɑːnə]), is a generic term for a traditional form of music sung in the Neapolitan language, ordinarily for the male voice singing solo, although well represented by female soloists as well, and expressed in familiar genres such as the love song and serenade. Many of the songs are about the nostalgic longing for Naples as it once was. The genre consists of a large body of composed popular music—such songs as "’O sole mio"; "Torna a Surriento"; "Funiculì, Funiculà"; "Santa Lucia" and others. (en)
  • La canción napolitana (en italiano, canzone napoletana) es una composición generalmente en idioma napolitano para voz masculina solista y acompañamiento instrumental. Es característica de la ciudad de Nápoles y su región. Sus letras son variadas, pero suelen hacer referencia a asuntos amorosos o al paisaje del Sur de Italia. Algunas de las canciones más famosas son 'O sole mio, Torna a Surriento, Funiculì, funiculà o Santa Lucia. (es)
  • La canzone napoletana è una forma tradizionale di musica cantata in dialetto napoletano. Il repertorio che va dagli inizi del XIX secolo all'immediato secondo dopoguerra in Italia costituisce la canzone classica napoletana, che rappresenta uno dei punti d'eccellenza della canzone italiana, divenuta nel corso degli anni simbolo della musica italiana nel mondo. I brani del periodo sono stati interpretati nel corso del tempo da numerosi interpreti di fama mondiale i quali ne hanno contribuito alla diffusione. (it)
  • Het Napolitaanse lied, in het (standaard-)Italiaans: canzone napoletana, is een aanduiding voor liederen uit de stad Napels en omgeving in Zuid-Italië. De Napolitaanse stijl van zingen is ook overgenomen buiten Italië, onder meer door Willy Alberti, Elton John, Paul McCartney, Celine Dion en René Riva. Enkele bekende Napolitaanse liederen zijn: (nl)
rdfs:label
  • أغنية نابولية (ar)
  • Cançó napolitana (ca)
  • Canzone Napoletana (en)
  • Neapolitanische Volksmusik (de)
  • Canción napolitana (es)
  • Chanson napolitaine (fr)
  • Canzone napoletana (it)
  • カンツォーネ (ja)
  • Napolitaans lied (nl)
  • Pieśń neapolitańska (pl)
  • Canção napolitana (pt)
  • Неаполитанская песня (ru)
  • Неаполітанська пісня (uk)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:genre of
is dbo:stylisticOrigin of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is dbp:genre of
is dbp:stylisticOrigins of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License