| dbo:abstract
|
- Arnolfo di Cambio (Colle di Val d'Elsa, c. 1240 – 1300/1310) va ser un arquitecte i escultor italià. (ca)
- Arnolfo di Cambio (1245, – 1302, Florencie) byl italským sochařem a architektem. (cs)
- أرنولفو دي كامبيو (1240 - 1310) معماري ونحات إيطالي (بالإيطالية: Arnolfo di Cambio) (ar)
- Ο Αρνόλφο ντι Κάμπιο (Arnolfo di Cambio, π. 1240 – π. 1310) ήταν Ιταλός γλύπτης και αρχιτέκτονας. Γεννήθηκε στο Colle Val d'Elsa της Τοσκάνης και υπήρξε βοηθός του Νικόλα Πιζάνο στην κατασκευή του μαρμάρινου άμβωνα του καθεδρικού ναού της Σιένας (1268-68). Το 1277 πήγε στην Ρώμη και τέθηκε στην υπηρεσία του Καρόλου του Ανζού. Το άγαλμά του τού Καρόλου είναι από τα πρώτα γλυπτά-προσωπογραφίες που φιλοτεχνήθηκαν μετά την αρχαιότητα (σήμερα στα Musei Capitolini της Ρώμης). Εξαίρετο έργο του θεωρείται το επιτάφιο μνημείο του καρδιναλίου Guillaume de Braye στον San Domenico του Ορβιέτο, με τον οποίο καθιέρωσε τον τύπο των επιτοιχίων τάφων που κυριάρχησε για έναν αιώνα. Το περιφημότερο πάντως έργο του είναι το ορειχάλκινο άγαλμα του Αγίου Πέτρου στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου της Ρώμης. Ως αρχιτέκτονας, ξεκίνησε την ανέγερση του καθεδρικού ναού της Φλωρεντίας και δημιούργησε επίσης μια σειρά αγαλμάτων για την πρόσοψη του ναού. Όσα σώζονται, φυλάσσονται στο μουσείο της μητρόπολης (Museo dell'Opera del Duomo). Κατά τον πολύ γενναιόδωρο εν προκειμένω Βαζάρι, ο Αρνόλφο σχεδίασε επίσης την Santa Croce, το Palazzo Vecchio και τη νέα πόλη San Giovanni Valdarno που έκτισαν οι Φλωρεντίνοι. Γεγονός πάντως είναι ότι η Φλωρεντία φέρει την αρχιτεκτονική σφραγίδα του Αρνόλφο και ότι τα ταφικά μνημεία του υπήρξαν το υπόδειγμα της γοτθικής επιτύμβιας τέχνης. (el)
- Arnolfo di Cambio (c. 1240 – 1300/1310) was an Italian architect and sculptor. He designed Florence Cathedral and the sixth city wall around Florence (1284–1333), while his most important surviving work as a sculptor is the tomb of Cardinal de Braye in S. Domenico, Orvieto. (en)
- Arnolfo di Cambio (ĉ. 1240 – 1300/1310) estis itala arkitekto kaj skulptisto. (eo)
- Arnolfo di Cambio (* um 1240/45 in Colle di Val d’Elsa; † 1302/1310 in Florenz) war ein italienischer Architekt und gotischer Bildhauer. Von Giorgio Vasari wurde er fälschlicherweise als „Arnolfo di Lapo“ bezeichnet, da er annahm, dass der Vater von Arnolfo ein deutscher Baumeister namens Lapo sei. (de)
- Arnolfo di Cambio (Colle di Val d'Elsa, c. 1240 - Florentzia, 1300-1310eko martxoaren 8a) italiar arkitekto eta eskultorea izan zen. Nicola Pisanoren laguntzailea izan zen Sienako katedraleko pulpituan. 1266/67an Erroman lan egin zuen Karlos I.a Anjoukoarentzat eta Campidoglioko estatua batean erretratatu zuen; kardinalaren hilobia ere egin zuen. 1294/95ean Florentzian lan egin zuen, non katedrala eta hiriko seigarren harresia diseinatu zituen. (eu)
- Arnolfo di Lapo, también conocido como Arnolfo di Cambio, (1232 o 1245 – 1310) fue un arquitecto y escultor florentino.Su obra arquitectónica incluye el proyecto de la catedral de Santa María del Fiore, en Florencia (1294) y la Basílica de Santa Cruz, en la misma ciudad; y la catedral de Orvieto en Italia. Entre sus obras más destacadas como escultor se encuentran el Monumento al cardenal Annibaldi (1276); la Estatua de Robert Anjou (1277); la Fuente de los Sedientos, en Perugia, Italia; la Tumba del cardenal de Braye, en San Domenico, Orvieto, Italia (1282); y el Monumento al papa Bonifacio VIII en el Museo de la Opera del Duomo, Florencia. (es)
- Arnolfo di Cambio ou Arnolfo di Lapo est un architecte, un sculpteur et peut-être un peintre, né à Colle di Val d'Elsa (province de Sienne) autour de 1245, et mort à Florence le 8 mars d'une année imprécisée entre 1302 et 1310. Sa contribution la plus haute à la culture figurative italienne fut de définir le nouveau style du gothique italien. (fr)
- Arnolfo di Cambio, noto anche come Arnolfo di Lapo (Colle di Val d'Elsa, 1245 circa – Firenze, 8 marzo tra il 1302 e il 1310 circa), è stato uno scultore, architetto e urbanista italiano attivo in particolare a Roma e a Firenze alla fine del Duecento e ai primi del secolo successivo. (it)
- Arnolfo di Lapo, beter bekend als Arnolfo di Cambio (Colle di Val d'Elsa, 1232 - Florence, 1302/1310) was een Florentijns beeldhouwer en architect, bekend van de Santa Maria del Fiore in Florence . Hij was ook vermoedelijk schilder. Zijn werken vormen een overgang tussen de architectuur van de laat-gotiek en de renaissance. Arnolfo had van zijn vader, Jacopo di Lapo, alles geleerd wat hij weten moest, toen deze in 1262 stierf. Meer nog genoot Arnolfo roem vanwege zijn andere leermeester: Cimabue, die hem inwijdde in de schilderkunst. Andere bronnen spreken van een opleiding (discipulus) als beeldhouwer bij Nicola Pisano (1220-1278) op de bouwplaats van de cisterciënzerkerk. Rond 1265 werd hij een der voornaamste medewerkers van Nicola Pisano aan de preekstoel van de kathedraal van Siena. Hij werd hiervoor zes soldi per dag betaald. Tegen het einde van de jaren zestig werkte hij reeds zelfstandig en had hij al een zekere faam bekomen Tussen 1266 en 1267 was hij aan het werk in Rome in dienst van Karel I van Napels. Hij maakte zijn standbeeld op de Capitolijn. In die periode maakte hij ook het grafmonument van paus Adrianus V in de kerk San Francesco in Viterbo. Dit wordt beschouwd als zijn eerste grafmonument. In 1277 vroeg de stadsstaat Perugia de toestemming aan Karel II van Napels om de ingeniosus magister te laten overkomen voor de bouw van een fontein aldaar. Van deze fontein zijn vijf beelden in Carrara-marmer bewaard gebleven. In 1282 was hij aan het werk in Orvieto aan het grafmonument van de kardinaal Guillaume de Bray in de kerk van San Domenico. Hij vatte dit monument op met een originele manier door bovenop de rouwkamer een tabernakel te plaatsen, met daarin de tronende Maria met Kind, aanschouwd door de heiligen Domenicus en Marcus met de knielende kardinaal naast zich. Twee acolieten trekken de gordijen dicht van de rouwkamer van de kardinaal. Voor de Madonna had hij de Romeinse godin Abundantia als voorbeeld gebruikt Tussen 1284 en 1293 was hij opnieuw aan het werk in Rome. Eerst in de basiliek Sint-Paulus buiten de Muren waar hij het altaarciborie (1284) ontwierp. Vervolgens in 1293 ontwierp hij het ciborium in de Basiliek van Santa Cecilia in Trastevere in dezelfde gotische stijl met driepasbogen en wimbergen met opengewerkte roosvensters in maaswerk. Voor de intarsia gebruikte hij de geometrische cosmati-stijl. In dezelfde periode werkte hij ook aan de figuren van de kerststal in de Basiliek van Santa Maria Maggiore, aan een grafmonument in het dwarsschip van de basiliek Santa Maria in Aracoeli, aan een grafmonument voor paus Bonifatius VIII. Het bronzen beeld van de heilige Petrus in de Sint-Pietersbasiliek wordt ook aan hem toegeschreven. Hierna werd hij aangesteld als stadsarchitect van Florence. Hij bouwde eerst aan de buitenste stadsmuur van het snel uitdijende stad en vervolgens aan de renovatie. Hij zou er het uitzicht van de stad grondig veranderen. Hij bouwde er de basiliek Santa Croce (dit wordt wel betwist), de praalgrafkerk van Michelangelo, Lorenzo Ghiberti, Galileo en Machiavelli, waar ook een lege tombe (cenotaaf) voor Dante staat. Daarna begon hij in 1296 aan het ontwikkelen van de kathedraal, de Santa Maria del Fiore, waarvoor hij niet alleen het ontwerp maakte maar ook de beelden van de voorgevel. Dit bouwwerk moest de kathedralen van de concurrerende steden Siena en Pisa ruimschoots in grootte zou overtreffen. Tijdens zijn leven werd een begin gemaakt aan de fundamenten, maar na zijn dood in 1310 moest er nog veel gebeuren. Arnolfo wilde een koepel, maar was niet op de hoogte van de technieken die daarvoor nodig waren. Fillippo Brunelleschi maakte uiteindelijk deze koepel. Van Brunelleschi wordt volgens Giorgio Vasari door sommigen beweerd dat hij een verre nakomeling van Arnolfo is. De brand in 1589 vernielde het onderste gedeelte van de voorgevel. Enkele beelden zijn nog bewaard in het museum van de kathedraal, zoals "Tranende Maria met Kind" (ca. 1300). Zijn kunst had een blijvende invloed in Italië. Zijn grafmonumenten waren door hun moderne gotische vormentaal een vernieuwing en werden een model voor de gotische grafkunst. (nl)
- アルノルフォ・ディ・カンビオ（Arnolfo di Cambio 1245年頃 - 1302年または1310年頃）は、フィレンツェの彫刻家、石工。当時、中央イタリアを代表する巨匠として知られ、サンタ・マリア・デル・フィオーレ大聖堂の最初のプランを計画したほか、幾つかの建築が彼の手によるものとされる。 (ja)
- Arnolfo di Lapo, também conhecido como Arnolfo di Cambio, (1232 ou 1245 – 1310) foi um arquiteto e escultor florentino. Era filho do arquiteto Lapo Tedesco, e formou-se no atelier de Nicola Pisano, a quem auxiliou na criação do púlpito do Duomo de Siena (1265-1269) e em outras obras. Depois de deixar o atelier do mestre transferiu-se para Roma em 1276 ou 1277, entrando no séquito de Carlos I da Sicília, e criando obras importantes como o monumento fúnebre a este rei. Em Roma também expandiu seus conhecimentos ao entrar em contato com a arte clássica antiga e outros mestres de sua época, assimilando a técnica da entársia e do vidro dourado, que aplicou na decoração da Basílica de São Paulo Extramuros (1285) e de Santa Maria in Trastevere (1293), além de criar outros monumentos como a estátua do Papa Bonifácio VIII e a de São Pedro na Antiga Basílica de São Pedro. Em 1294 ou 1295 viajou a Florença, onde iniciou suas atividades de arquiteto, sendo o autor da planta do Palazzo Vecchio, da Igreja de Santa Croce e da Catedral de Santa Maria del Fiore, que ele não veria completar-se, mas deixando numerosas estátuas para a decoração da fachada. Também foi o autor, em Orvieto, do projeto da Catedral e da tumba do Cardeal de Braye. É considerado uma das mais proeminentes figuras de sua época, tanto na escultura como na arquitetura, e sua biografia faz parte da obra "As Vidas dos Artistas", de Giorgio Vasari. (pt)
- Arnolfo di Cambio (ur. ok. 1240 w Colle di Val d'Elsa, zm. 1302 we Florencji) - włoski architekt i rzeźbiarz. Pochodził z Toskanii. Był uczniem Nicoli Pisano. (pl)
- Арнольфо ді Камбіо (італ. Arnolfo di Cambio) (близько 1245–1302) — італійський скульптор і архітектор епохи готики, представник Проторенесансу. (uk)
- Arnolfo di Cambio, född cirka 1245 i Colle di Val d'Elsa, Toscana, död cirka 1302 i Florens, var en italiensk arkitekt och skulptör. Han var medhjälpare till Nicola Pisano. (sv)
- Арно́льфо ди Ка́мбио (итал. Arnolfo di Cambio; ок. 1245 — до 1310, Флоренция) — итальянский скульптор и архитектор, представитель Проторенессанса. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Arnolfo di Cambio (Colle di Val d'Elsa, c. 1240 – 1300/1310) va ser un arquitecte i escultor italià. (ca)
- Arnolfo di Cambio (1245, – 1302, Florencie) byl italským sochařem a architektem. (cs)
- أرنولفو دي كامبيو (1240 - 1310) معماري ونحات إيطالي (بالإيطالية: Arnolfo di Cambio) (ar)
- Arnolfo di Cambio (c. 1240 – 1300/1310) was an Italian architect and sculptor. He designed Florence Cathedral and the sixth city wall around Florence (1284–1333), while his most important surviving work as a sculptor is the tomb of Cardinal de Braye in S. Domenico, Orvieto. (en)
- Arnolfo di Cambio (ĉ. 1240 – 1300/1310) estis itala arkitekto kaj skulptisto. (eo)
- Arnolfo di Cambio (* um 1240/45 in Colle di Val d’Elsa; † 1302/1310 in Florenz) war ein italienischer Architekt und gotischer Bildhauer. Von Giorgio Vasari wurde er fälschlicherweise als „Arnolfo di Lapo“ bezeichnet, da er annahm, dass der Vater von Arnolfo ein deutscher Baumeister namens Lapo sei. (de)
- Arnolfo di Cambio (Colle di Val d'Elsa, c. 1240 - Florentzia, 1300-1310eko martxoaren 8a) italiar arkitekto eta eskultorea izan zen. Nicola Pisanoren laguntzailea izan zen Sienako katedraleko pulpituan. 1266/67an Erroman lan egin zuen Karlos I.a Anjoukoarentzat eta Campidoglioko estatua batean erretratatu zuen; kardinalaren hilobia ere egin zuen. 1294/95ean Florentzian lan egin zuen, non katedrala eta hiriko seigarren harresia diseinatu zituen. (eu)
- Arnolfo di Cambio ou Arnolfo di Lapo est un architecte, un sculpteur et peut-être un peintre, né à Colle di Val d'Elsa (province de Sienne) autour de 1245, et mort à Florence le 8 mars d'une année imprécisée entre 1302 et 1310. Sa contribution la plus haute à la culture figurative italienne fut de définir le nouveau style du gothique italien. (fr)
- Arnolfo di Cambio, noto anche come Arnolfo di Lapo (Colle di Val d'Elsa, 1245 circa – Firenze, 8 marzo tra il 1302 e il 1310 circa), è stato uno scultore, architetto e urbanista italiano attivo in particolare a Roma e a Firenze alla fine del Duecento e ai primi del secolo successivo. (it)
- アルノルフォ・ディ・カンビオ（Arnolfo di Cambio 1245年頃 - 1302年または1310年頃）は、フィレンツェの彫刻家、石工。当時、中央イタリアを代表する巨匠として知られ、サンタ・マリア・デル・フィオーレ大聖堂の最初のプランを計画したほか、幾つかの建築が彼の手によるものとされる。 (ja)
- Arnolfo di Cambio (ur. ok. 1240 w Colle di Val d'Elsa, zm. 1302 we Florencji) - włoski architekt i rzeźbiarz. Pochodził z Toskanii. Był uczniem Nicoli Pisano. (pl)
- Арнольфо ді Камбіо (італ. Arnolfo di Cambio) (близько 1245–1302) — італійський скульптор і архітектор епохи готики, представник Проторенесансу. (uk)
- Arnolfo di Cambio, född cirka 1245 i Colle di Val d'Elsa, Toscana, död cirka 1302 i Florens, var en italiensk arkitekt och skulptör. Han var medhjälpare till Nicola Pisano. (sv)
- Арно́льфо ди Ка́мбио (итал. Arnolfo di Cambio; ок. 1245 — до 1310, Флоренция) — итальянский скульптор и архитектор, представитель Проторенессанса. (ru)
- Ο Αρνόλφο ντι Κάμπιο (Arnolfo di Cambio, π. 1240 – π. 1310) ήταν Ιταλός γλύπτης και αρχιτέκτονας. Γεννήθηκε στο Colle Val d'Elsa της Τοσκάνης και υπήρξε βοηθός του Νικόλα Πιζάνο στην κατασκευή του μαρμάρινου άμβωνα του καθεδρικού ναού της Σιένας (1268-68). Το 1277 πήγε στην Ρώμη και τέθηκε στην υπηρεσία του Καρόλου του Ανζού. Το άγαλμά του τού Καρόλου είναι από τα πρώτα γλυπτά-προσωπογραφίες που φιλοτεχνήθηκαν μετά την αρχαιότητα (σήμερα στα Musei Capitolini της Ρώμης). Εξαίρετο έργο του θεωρείται το επιτάφιο μνημείο του καρδιναλίου Guillaume de Braye στον San Domenico του Ορβιέτο, με τον οποίο καθιέρωσε τον τύπο των επιτοιχίων τάφων που κυριάρχησε για έναν αιώνα. Το περιφημότερο πάντως έργο του είναι το ορειχάλκινο άγαλμα του Αγίου Πέτρου στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου της Ρώμης. (el)
- Arnolfo di Lapo, también conocido como Arnolfo di Cambio, (1232 o 1245 – 1310) fue un arquitecto y escultor florentino.Su obra arquitectónica incluye el proyecto de la catedral de Santa María del Fiore, en Florencia (1294) y la Basílica de Santa Cruz, en la misma ciudad; y la catedral de Orvieto en Italia. (es)
- Arnolfo di Lapo, beter bekend als Arnolfo di Cambio (Colle di Val d'Elsa, 1232 - Florence, 1302/1310) was een Florentijns beeldhouwer en architect, bekend van de Santa Maria del Fiore in Florence . Hij was ook vermoedelijk schilder. Zijn werken vormen een overgang tussen de architectuur van de laat-gotiek en de renaissance. Rond 1265 werd hij een der voornaamste medewerkers van Nicola Pisano aan de preekstoel van de kathedraal van Siena. Hij werd hiervoor zes soldi per dag betaald. Tegen het einde van de jaren zestig werkte hij reeds zelfstandig en had hij al een zekere faam bekomen (nl)
- Arnolfo di Lapo, também conhecido como Arnolfo di Cambio, (1232 ou 1245 – 1310) foi um arquiteto e escultor florentino. Era filho do arquiteto Lapo Tedesco, e formou-se no atelier de Nicola Pisano, a quem auxiliou na criação do púlpito do Duomo de Siena (1265-1269) e em outras obras. Depois de deixar o atelier do mestre transferiu-se para Roma em 1276 ou 1277, entrando no séquito de Carlos I da Sicília, e criando obras importantes como o monumento fúnebre a este rei. (pt)
|
_(14597572560).jpg?width=300)
_(14597572560).jpg?width=300){kind=link}
_(14597572560).jpg){kind=link}