| dbo:abstract
|
- The 1.1"/75 caliber gun was an American anti-aircraft weapon of World War II, used by the United States Navy. The name means that it had a bore diameter of 1.1 in (28 mm) and barrel caliber of 75 (1.1 inches × 75 = 82.5 in (2.1 m)). The gun was designed to replace the M2 Browning and four barrels were required to duplicate the rate of fire. The first shipboard installation, in 1939, was quickly nicknamed the Chicago Piano, possibly because it was the size of a baby grand piano and looked a little like a baby grand without its lid. The name also references the "tommy guns" used by gangsters in Chicago. By 1941, these guns had been mounted on destroyers, cruisers, battleships, aircraft carriers, and some auxiliary ships. Nearly a thousand guns had been produced before production shifted to more reliable shipboard anti-aircraft machine guns in 1942. Quantities were minimal; one mount for a destroyer, two mounts for pre-1930s battleships, and four mounts for North Carolina–class and newer battleships. On at least some ships they were director-controlled. The gun was very unpopular with its crews; it was said that due to its tendency to jam, the only way to fire one was to position a gunner's mate on his back underneath the mount, equipped with an assortment of wrenches and hammers to clear them. It was replaced by the 20 mm (0.79 in) Oerlikon cannon or the 40 mm (1.6 in) Bofors gun whenever possible, but served until the end of the war on some ships. A twin Bofors gun was about the same weight, and was a much more powerful gun. The air-cooled Oerlikon had similar effective range and rate of fire with considerably less weight. The Oerlikon could not sustain fire for as long as the water-cooled 1.1–inch, but six Oerlikons could be installed for the weight of a single 1.1–inch quad mount. (en)
- 28mm対空機銃（1.1"/75 caliber gun）は、第二次世界大戦においてアメリカ海軍が使用した対空兵器である。名前の通り、1.1in（28mm）の銃弾を使用し、その75倍の銃身長（2.1m）を有する。この口径法に関しては口径の項目を参照のこと。 (ja)
- La mitragliera 1.1"/75 era un'arma antiaerea dal calibro di 28 millimetri (1,1 pollici) e dalla lunghezza di 75 calibri, utilizzata su un gran numero di unità della marina militare statunitense generalmente in impianti quadrupli. Nel corso della seconda guerra mondiale questi impianti vennero progressivamente sostituiti dai cannoni Bofors da 40mm, ma rimasero in servizio su un gran numero di unità. (it)
- Działko przeciwlotnicze 1.1" /75 – amerykańskie okrętowe działko przeciwlotnicze 1,1 cala (27,9 mm) z okresu II wojny światowej. Broń została zamówiona przez Bureau of Ordnance w 1928 roku, kiedy stwierdzono, że używane dotychczas w roli broni przeciwlotniczej karabiny maszynowe .50 (12,7 mm) nie są wystarczająco efektywne. Prace projektowe rozpoczęto w marcu 1929, a pierwsze testy przeprowadzono w marcu i maju 1931. Zdecydowano wówczas wprowadzić działko do służby na podstawach poczwórnie sprzężonych, co dawało takiej konstrukcji szybkostrzelność porównywalną do pojedynczego karabinu maszynowego 12,7 mm. Szybkostrzelność teoretyczna działka wynosiła ok. 150 strzałów na minutę, praktyczna wynosiła ok. 100 strzałów. Według raportu US Navy z 1934 roku pojedyncze trafienie w dowolną część samolotu miało być wystarczające, aby taki samolot wyłączyć z walki. Były nazywane w żargonie marynarskim „Pianinami Chicagowskimi”. W 1942 roku marynarka uznała je za nieefektywne i podjęła decyzję o zastąpieniu ich na okrętach działkami 40 mm Boforsa. (pl)
- 28毫米75倍径高射机炮（英語：1.1"/75 caliber gun），第二次世界大戰時美國海軍使用之防空兵器，使用28毫米（1.1英寸）榴弾，舰上的四联装版本则拥有“芝加哥钢琴”的绰号。 (zh)
- 1,1" Mark 1/1 — автоматическое зенитное орудие калибра 28 мм, разработанное в 1930-х годах Бюро вооружений американских ВМС. Производилось в виде счетверённой механизированной установки, применялось в начале Второй мировой войны американским флотом, как средство ближней ПВО кораблей. Известно под неофициальным названием «Чикагское пианино». Недостатки орудия, в частности, ненадёжность, большой вес и сравнительное небольшое поражающее действие снаряда, привели к его постепенной замене на 40-мм орудия «Бофорс» шведской разработки, производившиеся в США по лицензии. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- 28mm対空機銃（1.1"/75 caliber gun）は、第二次世界大戦においてアメリカ海軍が使用した対空兵器である。名前の通り、1.1in（28mm）の銃弾を使用し、その75倍の銃身長（2.1m）を有する。この口径法に関しては口径の項目を参照のこと。 (ja)
- La mitragliera 1.1"/75 era un'arma antiaerea dal calibro di 28 millimetri (1,1 pollici) e dalla lunghezza di 75 calibri, utilizzata su un gran numero di unità della marina militare statunitense generalmente in impianti quadrupli. Nel corso della seconda guerra mondiale questi impianti vennero progressivamente sostituiti dai cannoni Bofors da 40mm, ma rimasero in servizio su un gran numero di unità. (it)
- 28毫米75倍径高射机炮（英語：1.1"/75 caliber gun），第二次世界大戰時美國海軍使用之防空兵器，使用28毫米（1.1英寸）榴弾，舰上的四联装版本则拥有“芝加哥钢琴”的绰号。 (zh)
- 1,1" Mark 1/1 — автоматическое зенитное орудие калибра 28 мм, разработанное в 1930-х годах Бюро вооружений американских ВМС. Производилось в виде счетверённой механизированной установки, применялось в начале Второй мировой войны американским флотом, как средство ближней ПВО кораблей. Известно под неофициальным названием «Чикагское пианино». Недостатки орудия, в частности, ненадёжность, большой вес и сравнительное небольшое поражающее действие снаряда, привели к его постепенной замене на 40-мм орудия «Бофорс» шведской разработки, производившиеся в США по лицензии. (ru)
- The 1.1"/75 caliber gun was an American anti-aircraft weapon of World War II, used by the United States Navy. The name means that it had a bore diameter of 1.1 in (28 mm) and barrel caliber of 75 (1.1 inches × 75 = 82.5 in (2.1 m)). The gun was designed to replace the M2 Browning and four barrels were required to duplicate the rate of fire. (en)
- Działko przeciwlotnicze 1.1" /75 – amerykańskie okrętowe działko przeciwlotnicze 1,1 cala (27,9 mm) z okresu II wojny światowej. Broń została zamówiona przez Bureau of Ordnance w 1928 roku, kiedy stwierdzono, że używane dotychczas w roli broni przeciwlotniczej karabiny maszynowe .50 (12,7 mm) nie są wystarczająco efektywne. Prace projektowe rozpoczęto w marcu 1929, a pierwsze testy przeprowadzono w marcu i maju 1931. Zdecydowano wówczas wprowadzić działko do służby na podstawach poczwórnie sprzężonych, co dawało takiej konstrukcji szybkostrzelność porównywalną do pojedynczego karabinu maszynowego 12,7 mm. Szybkostrzelność teoretyczna działka wynosiła ok. 150 strzałów na minutę, praktyczna wynosiła ok. 100 strzałów. Według raportu US Navy z 1934 roku pojedyncze trafienie w dowolną część sam (pl)
|
_May_1942.jpg){kind=link}
_May_1942.jpg){kind=link}
