| rdfs:comment
| - Zephyr es un protocolo de mensajería y notificación en tiempo real, desarrollado en la década de los años 1980 por el MIT. Se puede considerar como la primera aplicación de mensajería instantánea, puesto que ya incluía en su funcionamiento los conceptos de presencia y disponibilidad más allá del finger y el talk. Se sigue utilizando en algunos centros, sobre todo académicos y de investigación, como el propio MIT o el CERN.
* Datos: Q191370 (es)
- Created at MIT as part of Project Athena, Zephyr was designed as an instant messaging protocol and application-suite with a heavy Unix background. Using the "do one thing, do it well" philosophy of Unix, it was made up of several separate programs working together to make a complete messaging system. Zephyr and IRC were the first widely used IP-based instant-messaging systems. (en)
- Zephyr war ein Teil vom Projekt Athena (1983–1991) und wurde am Massachusetts Institute of Technology (MIT) als ein Instant-Messaging-Protokoll und das dazugehörige Anwendungsprogrammpaket mit starkem Unix-Hintergrund entwickelt. Ganz im Sinne der Unix-Philosophie „Schreibe Computerprogramme so, dass sie nur eine Aufgabe erledigen und diese gut machen.“ wurde es in mehrere Programme aufgeteilt, die zusammen ein komplettes System zum Austauschen von Nachrichten bilden. (de)
- Zephyr est un protocole de messagerie instantanée et une suite d'applications fonctionnant sous Unix, conçu au Massachusetts Institute of Technology (MIT) comme partie du projet Athena. Suivant la philosophie « Faites une chose, faites-la bien », d'Unix, cette suite est composée de plusieurs programmes séparés fonctionnant ensemble pour réaliser un système de messagerie complet. Le logiciel Pidgin permet d'utiliser le protocole Zephyr (parmi beaucoup d'autres). (fr)
- Zephyr – protokół komunikacyjny uruchomiony w MIT, w ramach , służący do prawie natychmiastowej wymiany komunikatów w sieci, podobnie jak komunikator internetowy. Użytkownik obecny w systemie otrzymuje komunikat natychmiast, co odróżnia działanie protokołu Zephyr od poczty elektronicznej. Protokoły Zephyr i IRC były pierwszymi protokołami do bezpośredniej komunikacji rozpowszechnionymi w Internecie. (pl)
|
| has abstract
| - Zephyr war ein Teil vom Projekt Athena (1983–1991) und wurde am Massachusetts Institute of Technology (MIT) als ein Instant-Messaging-Protokoll und das dazugehörige Anwendungsprogrammpaket mit starkem Unix-Hintergrund entwickelt. Ganz im Sinne der Unix-Philosophie „Schreibe Computerprogramme so, dass sie nur eine Aufgabe erledigen und diese gut machen.“ wurde es in mehrere Programme aufgeteilt, die zusammen ein komplettes System zum Austauschen von Nachrichten bilden. Zephyr wird heute an einigen universitären Umgebungen wie an der Carnegie Mellon University, der Iowa State University, der Stanford University, der University of Maryland, College Park, der Brown University, der North Carolina State University und am MIT nach wie vor genutzt, auch wenn es zum größten Teil durch moderne und populärere Instant-Messaging-Systeme wie AIM und XMPP ersetzt wurde. Zephyr sendet UDP-Datenpakete über die Ports 2102, 2103 und 2104. Das Protokoll ist inkompatibel zu den meisten Routern im NAT-Betrieb, da es nur die interne IP-Adresse des lokalen Netzwerks an den Gesprächspartner weitergibt und somit die Antwort-Datenpakete nicht korrekt geroutet werden können. Zur Authentifizierung nutzt Zephyr das Kerberos-Protokoll. Es gibt Debian-Pakete mit Unterstützung für Kerberos 5. (de)
- Zephyr es un protocolo de mensajería y notificación en tiempo real, desarrollado en la década de los años 1980 por el MIT. Se puede considerar como la primera aplicación de mensajería instantánea, puesto que ya incluía en su funcionamiento los conceptos de presencia y disponibilidad más allá del finger y el talk. Se sigue utilizando en algunos centros, sobre todo académicos y de investigación, como el propio MIT o el CERN.
* Datos: Q191370 (es)
- Zephyr est un protocole de messagerie instantanée et une suite d'applications fonctionnant sous Unix, conçu au Massachusetts Institute of Technology (MIT) comme partie du projet Athena. Suivant la philosophie « Faites une chose, faites-la bien », d'Unix, cette suite est composée de plusieurs programmes séparés fonctionnant ensemble pour réaliser un système de messagerie complet. Encore utilisé aujourd'hui dans quelques universités comme l'université Carnegie-Mellon, l'université Stanford, et bien sûr le MIT, Zephyr a été largement remplacé par des systèmes de messageries instantanée modernes et plus populaires comme AIM et Jabber. Le logiciel Pidgin permet d'utiliser le protocole Zephyr (parmi beaucoup d'autres). Zephyr utilise les datagrammes UDP transmis entre les ports 2102, 2103 et 2104. Il est incompatible avec la plupart des routeurs qui font de la translation d'adresses (NAT) parce qu'il transmet l'adresse IP interne, et que les datagrammes « réponse » ne sont donc pas correctement routés au retour. Il utilise l'authentification par Kerberos 4 uniquement, et personne n'a investi l'effort nécessaire pour le convertir à Kerberos 5. (fr)
- Created at MIT as part of Project Athena, Zephyr was designed as an instant messaging protocol and application-suite with a heavy Unix background. Using the "do one thing, do it well" philosophy of Unix, it was made up of several separate programs working together to make a complete messaging system. Zephyr and IRC were the first widely used IP-based instant-messaging systems. (en)
- Zephyr – protokół komunikacyjny uruchomiony w MIT, w ramach , służący do prawie natychmiastowej wymiany komunikatów w sieci, podobnie jak komunikator internetowy. Użytkownik obecny w systemie otrzymuje komunikat natychmiast, co odróżnia działanie protokołu Zephyr od poczty elektronicznej. Protokoły Zephyr i IRC były pierwszymi protokołami do bezpośredniej komunikacji rozpowszechnionymi w Internecie. Twórcą Zephyra był Tony Della Fera, pracownik Digital Equipment Corporation oddelegowany na MIT do prowadzenia badań w ramach projektu „Athena“. Protokół był przeznaczony do przesyłania zawiadomień od obsługi sieci do użytkowników. W tym celu projektanci systemu musieli rozwiązać problem, który określili jako „zwrotne zdalne wywołanie procedury“: w jaki sposób oprogramowanie dostarczające usługę ("serwer" w systemie klient-serwer) może odnaleźć i przesłać komunikat do użytkownika systemu ("klient"). Wstępne założenia rozwiązania powstały na początku 1986 roku podczas rozmów Della Fery i Michaela R. Gretzingera, również inżyniera systemowego w projekcie „Athena“. W połowie roku 1986 Della Fera wydzielił dwie kwestie problemu: możliwości lokalizowania użytkowników w rozproszonym środowisku obliczeniowym (znany dziś jako "wykrywanie obecności"), oraz możliwość prawie natychmiastowego dostarczania prostych wiadomości w rozproszonym środowisku obliczeniowym. Do końca lat osiemdziesiątych zespół wdrażający (Marek W. Eichin, Robert S. French, David C. Jedlinsky, John T. Kohl, William E. Sommerfeld) stworzył oprogramowanie korzystające z protokołu Zephyr. Protokół umożliwia przesyłanie komunikatów podzielonych na rodzaje (klasy i ich instancje). Istnieje możliwość odbierania wyłącznie wybranych klas komunikatów. Protokół umożliwia również sprawdzanie, czy inny użytkownik jest obecny w systemie, z jakiej stacji sieciowej korzysta, oraz otrzymywanie informacji o logowaniu się i wylogowywaniu się użytkowników z systemu. Użytkownicy mogą określić na ile ich obecność w systemie ma być widoczna dla innych użytkowników. Komunikaty systemu są nazywane "zefirami" (zephyrs), "zefirogramami" (zephyrgrams), "oknogramami" (zephyr windowgrams) i są w przenoszą proste wiadomości tekstowe lub informacje o zdarzeniach. Protokół Zephyr jest obsługiwany przez szereg programów klienckich, m.in. zwgc (Zephyr Windowgram Client), vt / jervt, Owl, BarnOwl, Pidgin (począwszy od wersji 0.11.0-pre10, wydanej 13 kwietnia 2001) i był obsługiwany przez Adium od wersji 0.70 (wydanej 18 października 2004 roku) do wersji 1.4b6 (wydanej 3 czerwca 2009 roku) oraz specjalny tryb (zephyr-mode) edytora tekstu Emacs. Oprogramowanie Zephyr uruchomione na MIT korzysta z systemu Kerberos w celu uwierzytelnienia użytkownika. Komunikacja odbywa się pomiędzy maszynami, na których pracują użytkownicy – program kliencki łączy się z programem Zephyr Host Manager (zhm), który zapewnia połączenia z innymi użytkownikami. Zephyr Host Manager powinien być uruchomiony na każdej maszynie, z której korzystają użytkownicy. Do odnalezienia użytkowników i ich maszyn służą serwery usługi Zephyr, które prowadzą katalog użytkowników. Serwery usługi Zephyr wymieniają między sobą spis użytkowników i informację o ich obecności, tak więc awaria jednego z serwerów pozwala na dalsze działanie sieci. Zephyr Host Manager odnajduje w sieci serwery Zephyra poprzez usługę lub korzystając z adresów serwerów podanych podczas uruchomienia program Host Managera. W warstwie transportowej korzystanie z Zephyra polega na wysyłaniu datagramów UDP przy użyciu numerów portów 2102, 2103 i 2104. W treści komunikatów protokołu zawarty jest adres IP stacji nadawczej, w zawiązku z czym korzystanie z protokołu z maszyn podłączonych do sieci z użyciem translacji adresów jest niemożliwe bez stosowania specjalnych bramek. Zephyr nie jest protokołem powszechnie używanym przez użytkowników Internetu (tę rolę pełnią komunikatory internetowe), ale jest nadal w użyciu na kilku uczelniach, takich jak Carnegie Mellon University, Iowa State University, University of Maryland, College Park, Brown University, North Carolina State University i MIT. MIT obecnie używa zarówno Zephyra i Jabbera. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)