| rdfs:comment
| - فرجينيا إروين (بالإنجليزية: Virginia Irwin) هي مراسلة عسكرية وصحفية أمريكية، ولدت في 29 يونيو 1908 في كوينسي في الولايات المتحدة، وتوفيت في 19 أغسطس 1980. (ar)
- Virginia Irwin (1908–1980) was an American Second World War war correspondent who worked for Joseph Pulitzer. A photo of her with the headline "She Got to Berlin" featured in the St. Louis Post-Dispatch on VE Day, 1945. After the war she took on a position as New York correspondent for the Post-Dispatch, returning to Saint Louis in 1960. Despite the more cosmopolitan locale, even in New York City she was often assigned the "woman's angle" again, making advice column contributions under the pseudonym 'Martha Carr', work she disliked. (en)
- Virginia Irwin (ur. 29 czerwca 1908 w Quincy w stanie Illinois, zm. 19 sierpnia 1980) - dziennikarka amerykańska. W latach 1932-1963 pracowała dla "St. Louis Post-Dispatch". Uczyła się w Lindenwood College oraz w Gem City Business College. Do redakcji "St. Louis Post-Dispatch" trafiła w 1932. Początkowo zajmowała się dokumentacją w dziale sprawozdań. Po niespełna roku pracy powierzono jej stanowisko redaktora odpowiedzialnego za pisanie o żywności. Od 1934 zaczęła regularnie publikować. (pl)
|
| has abstract
| - فرجينيا إروين (بالإنجليزية: Virginia Irwin) هي مراسلة عسكرية وصحفية أمريكية، ولدت في 29 يونيو 1908 في كوينسي في الولايات المتحدة، وتوفيت في 19 أغسطس 1980. (ar)
- Virginia Irwin (1908–1980) was an American Second World War war correspondent who worked for Joseph Pulitzer. A photo of her with the headline "She Got to Berlin" featured in the St. Louis Post-Dispatch on VE Day, 1945. Irwin was born in Quincy, Illinois, where she became valedictorian of her high school and attended Lindenwood College and Gem City Business College. Her first job was a secretarial position in a paper factory owned by her uncle, where she met a salesman whom she briefly married 1930–1932. After her divorce she moved to Saint Louis where she worked at the St. Louis Post-Dispatch reference desk. She started writing for the cooking column and was hired by the editor of the Everyday Magazine in 1934. She was assigned "the woman's angle" and wrote on "childcare, etiquette, marriage, divorce, and household problems". Her pieces often provoked letters to the editor, and her work was read by women and men alike. After Pearl Harbor her work took on a more serious tone and she wrote a series on women working in the Women's Auxiliary Army Corps. Irwin finished an eleven-part series on women in war industries in 1943. For this she had traveled across the western United States and this inspired efforts to obtain accreditation to report on events in Europe as a war correspondent. Her superiors (OK Bovard and Ben Reese) refused to agree to sponsor a woman abroad, but they agreed on a leave of absence for a year and she left for England, where she worked in the public relations department of the American Red Cross. She was encouraged to send in articles, which she did until finally earning accreditation from Washington D.C. through approval from Joseph Pulitzer and formal application by Washington correspondent Raymond P. Brandt. Her early contributions described the preparations of American soldiers in England preparing for Operation Overlord, always being careful to include stories of local men wherever possible. A month after D-Day she finally left for the continent and joined the American troops and accompanied them to France. In September 1944 she became the first woman correspondent of the 19th Air Command. She followed the Third Army through the winter and spring, and on April 25, 1945, she was covering the fall of Nuremberg when she met Boston reporter Andrew Tully who had a driver and asked her if she wanted to go see the fall of Berlin. They crossed the Elbe at Torgau and managed to make it to Berlin, but due to censorship the dateline of her April 27 filed story was finally published on May 8 front page. After the war she took on a position as New York correspondent for the Post-Dispatch, returning to Saint Louis in 1960. Despite the more cosmopolitan locale, even in New York City she was often assigned the "woman's angle" again, making advice column contributions under the pseudonym 'Martha Carr', work she disliked. (en)
- Virginia Irwin (ur. 29 czerwca 1908 w Quincy w stanie Illinois, zm. 19 sierpnia 1980) - dziennikarka amerykańska. W latach 1932-1963 pracowała dla "St. Louis Post-Dispatch". Uczyła się w Lindenwood College oraz w Gem City Business College. Do redakcji "St. Louis Post-Dispatch" trafiła w 1932. Początkowo zajmowała się dokumentacją w dziale sprawozdań. Po niespełna roku pracy powierzono jej stanowisko redaktora odpowiedzialnego za pisanie o żywności. Od 1934 zaczęła regularnie publikować. Z początkiem II wojny światowej Irwin rozpoczęła starania o uzyskanie akredytacji, by jako korespondentka wojenna relacjonować wydarzenia w Europie. Przełożeni odmówili zgody na wyjazd. Wówczas wzięła roczny urlop i wyjechała do Anglii, gdzie zatrudniła się w dziale public relations amerykańskiego Czerwonego Krzyża. Na krótko przed inwazją aliantów w Normandii w czerwcu 1944 szefowie "St. Louis Post-Dispatch" zdobyli dla Virgini Irwin akredytację w amerykańskim Departamencie Wojny. Irwin została oficjalnie korespondentką wojenną tej gazety. Opisywała przygotowania żołnierzy w Anglii do operacji Overlord. W niecały miesiąc po D-Day (6 czerwca 1944) przybyła do Francji. Relacjonowała działania wojsk alianckich na froncie zachodnim: we Francji, Belgii, Holandii, Luksemburgu i na terenie Niemiec. Virginia Irwin była w Torgau nad Łabą, kiedy czołowe oddziały Armii Czerwonej i wojsk amerykańskich spotkały się tam 25 kwietnia 1945. Z okazji połączenia się sojuszniczych armii Rosjanie zorganizowali uroczysty bankiet. Na przyjęciu Irwin spotkała Andrew Tully, dziennikarza "Boston Traveler". Wspólnie postanowili wybrać się nieoficjalnie do Berlina. Chcieli jako pierwsi amerykańscy reporterzy zobaczyć i opisać zniszczoną, ogarniętą walkami stolicę III Rzeszy. 27 kwietnia 1945 Irwin i Tully bez żadnego zezwolenia i z pominięciem oficjalnych procedur wyruszyli w kierunku Berlina. Wiózł ich kierowca - sierżant John Wilson. Jechali jeepem wojskowym, do którego przyczepili flagę USA zabraną z Torgau. Flaga Stanów Zjednoczonych, identyfikatory z Naczelnego Dowództwa Alianckich Sił Ekspedycyjnych oraz przyjazne uśmiechy dziennikarzy, którzy na widok Rosjan krzyczeli Amerikanski! pozwoliły tej trójce przeprawić się przez Łabę, minąć zdezorientowane radzieckie patrole i dotrzeć do Berlina. W stolicy Niemiec zetknęli się z młodym rosyjskim majorem nazwiskiem Kowalewski. Virginia Irwin i Andrew Tully podali się za francuskich korespondentów wojennych. Major Kowalewski poczuł się w obowiązku należycie podjąć gości i urządził dla nich ucztę z łososiem, suto zaprawianą wódką, koniakiem i spirytusem. Następnego dnia dziennikarze wrócili do Torgau. Byli pierwszymi zachodnimi korespondentami, którzy widzieli zniszczoną stolicę III Rzeszy. Spisali swoje wrażenia z oblężonego przez Armię Czerwoną miasta. Jednakże ze względu na fakt, że Irwin i Tully pojechali do Berlina nielegalnie, cofnięto im akredytacje. Samowolna wyprawa dziennikarzy doprowadziła do zamieszania w stosunkach rosyjsko-amerykańskich i intensywnej wymiany depesz na linii Moskwa - Waszyngton. Dwight Eisenhower, do którego dotarła kopia pisemnej relacji Irwin z Berlina, był poirytowany sytuacją i zadecydował, że relacje dziennikarzy nie będą opublikowane, zanim nie ocenzuruje ich strona rosyjska. Virginia Irwin została umieszczona w areszcie domowym. Wkrótce Irwin i Andrew Tully zostali odesłani do USA. Dopiero później ich "zrehabilitowano". Pomimo utraty akredytacji i przymusowego powrotu do USA, Virginia Irwin zachowała kopię swoich zapisków z Berlina. Jej relacja z tego wyniszczonego wojną miasta ukazała się na pierwszych stronach "St. Louis Post-Dispatch" 11 dni po tym jak Irwin udało się dotrzeć do oblężonej stolicy Niemiec. Po wojnie Virginia Irwin pracowała w nowojorskim biurze "Post-Dispatch". Pisywała do rubryki z poradami. Niektóre z jej tekstów ukazały się z podpisem "Martha Carr", którego to pseudonimu używali także inni autorzy. W 1960 wróciła do redakcji "Post-Dispatch" w Saint Louis. Do końca swojej dziennikarskiej kariery opisywała w gazecie codzienne wydarzenia. W 1963 odeszła na emeryturę i przeniosła się do Webb City w stanie Missouri. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
