The Uprising of Georgi Voyteh (Bulgarian: Въстание на Георги Войтех, Serbian: Словенски устанак у Поморављу - Slav Uprising in Pomoravlje) was a Bulgarian uprising in the Byzantine theme of Bulgaria in 1072. It was the second major attempt to restore the Bulgarian Empire after the Uprising of Peter Delyan in 1040-1041.
| Attributes | Values |
|---|
| rdfs:label
| - Εξέγερση του Γκεόργκι Βόιτεχ (el)
- Rebelión de Jorge Voiteh (es)
- Revolta de Jorge, o Boitaco (pt)
- Uprising of Georgi Voyteh (en)
- 格奥尔基·沃伊特赫起义 (zh)
|
| rdfs:comment
| - A Revolta de Jorge, o Boitaco (em búlgaro: Въстание на Георги Войтех; em sérvio: Словенски устанак у Поморављу - Revolta Eslava em Pomoravlje) foi uma revolta búlgara contra o Império Bizantino em 1072. Foi a segunda grande tentativa de restaurar o Império Búlgaro após a Revolta de Pedro Deliano em 1040-1041. (pt)
- Η Εξέγερση του Γκεόργκι Βόιτεχ (βουλγαρικά : Въстание на Георги Войтех, σερβικά : Словенски устанак у Поморављу) ήταν μια Σλαβική εξέγερση εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που έγινε το 1072, ήταν η δεύτερη σημαντική προσπάθεια για την αποκατάσταση της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας μετά την Εξέγερση του Πέτρου Δελεάνου το 1040-1041. (el)
- La rebelión de Jorge Voiteh (en búlgaro: Въстание на Георги Войтех, serbio: Словенски устанак у Поморављу o Rebelión eslava en Pomoravlje') fue un alzamiento búlgaro contra el Imperio bizantino que tuvo lugar en 1072. Fue el segundo intento importante de restaurar el Imperio búlgaro después de la rebelión de Pedro Delyan de 1040-1041. (es)
- The Uprising of Georgi Voyteh (Bulgarian: Въстание на Георги Войтех, Serbian: Словенски устанак у Поморављу - Slav Uprising in Pomoravlje) was a Bulgarian uprising in the Byzantine theme of Bulgaria in 1072. It was the second major attempt to restore the Bulgarian Empire after the Uprising of Peter Delyan in 1040-1041. (en)
- 格奥尔基·沃伊特赫起义（保加利亞語：Въстание на Георги Войтех；塞爾維亞語：Словенски устанак у Поморављу，直译：波莫拉夫列的斯拉夫起义）是1072年保加利亞人反抗拜占庭保加利亚军区的一场起义。它是继1040至1041年的之后，第二次意图恢复保加利亚帝国的主要起义。 佩切涅格人侵入多瑙河下游地区、1071年曼齐刻尔特战役中大败于塞尔柱突厥人以及諾曼人从意大利南部入侵导致了拜占庭的虚弱，加之米海尔七世在位时期赋税不断地攀升，成为了起义的重要前提条件。起义是由领导的斯科普里保加利亚贵族筹划的。他们选择塞尔维亚王子杜克里亚·米海尔的儿子，为领导者，因为他是保加利亚皇帝萨穆尔的后裔。1072年夏，君士坦丁·伯丁抵达普里兹伦，并在这里称帝，名号为彼得三世。塞尔维亚王子派出了300名士兵，由率领。 君士坦丁堡派出了一支由（Damianos Dalassenos）率领的军队，以协助保加利亚军区将军。在随后的战斗中，拜占庭军队被彻底击败。达拉瑟诺斯和其他拜占庭指挥官被俘虏并被保加利亚部队押至斯科普里。 (zh)
|
| foaf:depiction
| |
| dcterms:subject
| |
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| Link from a Wikipage to an external page
| |
| sameAs
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| thumbnail
| |
| has abstract
| - Η Εξέγερση του Γκεόργκι Βόιτεχ (βουλγαρικά : Въстание на Георги Войтех, σερβικά : Словенски устанак у Поморављу) ήταν μια Σλαβική εξέγερση εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που έγινε το 1072, ήταν η δεύτερη σημαντική προσπάθεια για την αποκατάσταση της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας μετά την Εξέγερση του Πέτρου Δελεάνου το 1040-1041. Οι βασικές προϋποθέσεις για την εξέγερση ήταν η αδυναμία του Βυζαντίου μετά τις επιδρομές των Πετσεγένων στον κάτω Δούναβη, η μεγάλη ήττα από τουν Σελτζούκους στη Μάχη του Μαντζικέρτ (1071) και η εισβολή των Νορμανδών στη νότια Ιταλία καθώς και η αύξηση των φόρων κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μιχαήλ Ζ΄. Η εξέγερση παρασκευάστηκε από τη βουλγαρική αριστοκρατία στα Σκόπια με επικεφαλής τον . Επέλεξαν το γιο του Σέρβου Μιχαήλ, ως αρχηγό τους, δεδομένου ότι ήταν απόγονος του Βούλγαρου αυτοκράτορα Σαμουήλ. Το φθινόπωρο του 1072 ο Κωνσταντίνος Μποντίν έφτασε στο Πρίζρεν όπου ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας των Βουλγάρων υπό το όνομα του "Πέτρος Γ΄", ο Σέρβος ηγεμόνας έστειλε 300 στρατιώτες υπό την ηγεσία του . Η Κωνσταντινούπολη άμεσα έστειλε στρατό υπό τον Διαμιανό Δαλασσηνό για να βοηθήσει τον στρατηγό του θέματος της Βουλγαρίας, Νικηφόρος Καραντινό. Στη μάχη που ακολούθησε ο βυζαντινός στρατός νικήθηκε ολοκληρωτικά, ο Δαλασσηνός και άλλοι βυζαντινοί διοικητές όπως ο Λογγιβαρδόπουλος συνελήφθησαν και στάλθηκαν αιχμάλωτοι στα Σκόπια. Μετά από αυτή την επιτυχία οι επαναστάτες προσπάθησαν να επεκτείνουν την περιοχή που είχαν υπό τον έλεγχό τους. Ο Κωνσταντίνος Μποντίν κατευθύνθηκε βόρεια και έφτασε στην Νίσα. Επειδή κάποιες πόλεις με βυζαντινές φρουρές αρνήθηκαν να παραδοθούν τις πυρπόλησαν. Ο Βοεβόδας Πετρίλο βάδισε νότια και κατέλαβε την Οχρίδα και την . Ωστόσο, κοντά στην πόλη της Καστοριάς ο μεγάλος στρατός του νικήθηκε από τους Βυζαντινούς και κάποιους βούλγαρους οι οποίοι δεν αναγνώριζαν τον Μποντίν ως βασιλιά τους. Ένας άλλος στρατός στάλθηκε από την Κωνσταντινούπολη με τον . Ο Σαρωνίτης κατέλαβε τα Σκόπια και τον Δεκέμβριο του 1072 νίκησε τον στρατό του Κωνσταντίνου Μποντίν σε ένα μέρος που είναι γνωστό ως "Ταόνιος" (στο νότιο τμήμα του σημερινού στο Κοσσυφοπέδιο). Ο Κωνσταντίνος Μποντίν και ο Γκεόργκι Βόιτεχ συνελήφθησαν. Ο σερβικός στρατός που ο πρίγκιπας Μιχαήλ έστειλε για να βοηθήσει τον γιο του δεν πέτυχε τίποτα γιατί ο διοικητή του Νορμανδός μισθοφόρος αυτομόλησε στους Βυζαντινούς. Η εξέγερση συντρίφθηκε τελικά το 1073 από τον δούκα Νικηφόρο Βρυεννό. (el)
- La rebelión de Jorge Voiteh (en búlgaro: Въстание на Георги Войтех, serbio: Словенски устанак у Поморављу o Rebelión eslava en Pomoravlje') fue un alzamiento búlgaro contra el Imperio bizantino que tuvo lugar en 1072. Fue el segundo intento importante de restaurar el Imperio búlgaro después de la rebelión de Pedro Delyan de 1040-1041. Los principales requisitos para la rebelión fueron la debilidad de Bizancio después de las invasiones de los pechenegos en el bajo Danubio, de la gran derrota a manos de los turcos selyúcidas en la batalla de Manzikert (1071) y de la invasión de los normandos del sur de Italia y el aumento de los impuestos durante el reinado de Miguel VII. La rebelión fue preparada por la nobleza búlgara en Skopie dirigida por Jorge Voiteh. Los nobles nombraron caudillo al hijo de Miguel, príncipe serbio de Doclea, Constantino Bodin, ya que era descendiente del emperador búlgaro Samuel. En el otoño de 1072, Constantino Bodin llegó a Prizren, donde fue proclamado zar de los búlgaros con el nombre de Pedro III. El príncipe serbio le envió trescientos soldados al mando del voivoda Petrilo. Constantinopla envió inmediatamente a Damián Dalaseno con un ejército para ayudar al estratego del Thema de Bulgaria, Nicéforo Caranteno. En la batalla que siguió al encuentro de los dos bandos, el ejército bizantino fue completamente derrotado. Dalaseno y otros comandantes bizantinos fueron capturados y las tropas búlgaras tomaron Skopie. Después de esta victoria, los rebeldes trataron de ensanchar el territorio bajo su control. Constantino Bodin se dirigió al norte y llegó a Niš. Dado que algunas ciudades búlgaras con guarniciones bizantinas no se rindieron, fueron incendiadas. Petrilo marchó hacia el sur y conquistó Ohrid y Devol. Sin embargo, los bizantinos y algunos jefes búlgaros que habían rechazado reconocer la autoridad de Pedro III vencieron a su gran ejército cerca de la ciudad de Kastoria. Constantinopla despachó otro ejército fue enviado al mando de Miguel Saronita. Este tomó Skopie y, en diciembre de 1072, venció al ejército de Constantino Bodin en un lugar conocido como Taonios (al sur de Kosovo Polje). Constantino Bodin y Jorge Voiteh fueron apresados. El ejército que el príncipe Miguel envió para ayudar a su hijo no consiguió nada, porque su jefe, un mercenario normando, desertó a los bizantinos. La rebelión fue finalmente aplastada en 1073 por el dux Nicéforo Brienio. (es)
- The Uprising of Georgi Voyteh (Bulgarian: Въстание на Георги Войтех, Serbian: Словенски устанак у Поморављу - Slav Uprising in Pomoravlje) was a Bulgarian uprising in the Byzantine theme of Bulgaria in 1072. It was the second major attempt to restore the Bulgarian Empire after the Uprising of Peter Delyan in 1040-1041. The main prerequisites for the uprising were the weakness of Byzantium after the invasions of the Pechenegs in the lower Danube, the great defeat at the hands of the Seljuk Turks in the battle of Manzikert (1071) and the invasion of the Normans from southern Italy as well as the rising taxes during the reign of Michael VII. The uprising was prepared by the Bulgarian nobility in Skopje led by Georgi Voyteh. They chose the son of Serbian Prince of Duklja Michael, Constantine Bodin as their leader, as he was a descendant of the Bulgarian Emperor Samuil. In the autumn of 1072 Constantine Bodin arrived at Prizren where he was proclaimed Emperor of the Bulgarians under the name Peter III. The Serbian Prince sent 300 soldiers led by Vojvoda Petrilo. An army under was immediately sent from Constantinople to help the strategos of the Theme of Bulgaria, Nikephoros Karantenos. In the battle that followed the Byzantine army was completely defeated. Dalassenos and other Byzantine commanders were captured and Skopie was taken by the Bulgarians troops. After that success the rebels tried to expand the area under their control. Constantine Bodin headed north and reached Naissus (modern Niš). Because some Bulgarian towns with Byzantine garrisons did not surrender, they were burned down. Petrilo marched southwards and captured Ochrid (modern Ohrid) and Devol. However, near the town of Kastoria his large army was defeated by the Byzantines and some Bulgarian commanders who did not want to acknowledge Peter III as their ruler. Another army was sent from Constantinople under Michael Saronites. Saronites seized Skoupoi and in December 1072 he defeated the army of Constantine Bodin at a place known as Taonios (in the southern parts of Kosovo Polje). Constantine Bodin and Georgi Voyteh were captured. The army which Prince Michael sent to relieve his son did not achieve anything because its commander, a Norman mercenary defected to the Byzantines. The rebellion was finally crushed in 1073 by doux Nikephoros Bryennios. (en)
- A Revolta de Jorge, o Boitaco (em búlgaro: Въстание на Георги Войтех; em sérvio: Словенски устанак у Поморављу - Revolta Eslava em Pomoravlje) foi uma revolta búlgara contra o Império Bizantino em 1072. Foi a segunda grande tentativa de restaurar o Império Búlgaro após a Revolta de Pedro Deliano em 1040-1041. (pt)
- 格奥尔基·沃伊特赫起义（保加利亞語：Въстание на Георги Войтех；塞爾維亞語：Словенски устанак у Поморављу，直译：波莫拉夫列的斯拉夫起义）是1072年保加利亞人反抗拜占庭保加利亚军区的一场起义。它是继1040至1041年的之后，第二次意图恢复保加利亚帝国的主要起义。 佩切涅格人侵入多瑙河下游地区、1071年曼齐刻尔特战役中大败于塞尔柱突厥人以及諾曼人从意大利南部入侵导致了拜占庭的虚弱，加之米海尔七世在位时期赋税不断地攀升，成为了起义的重要前提条件。起义是由领导的斯科普里保加利亚贵族筹划的。他们选择塞尔维亚王子杜克里亚·米海尔的儿子，为领导者，因为他是保加利亚皇帝萨穆尔的后裔。1072年夏，君士坦丁·伯丁抵达普里兹伦，并在这里称帝，名号为彼得三世。塞尔维亚王子派出了300名士兵，由率领。 君士坦丁堡派出了一支由（Damianos Dalassenos）率领的军队，以协助保加利亚军区将军。在随后的战斗中，拜占庭军队被彻底击败。达拉瑟诺斯和其他拜占庭指挥官被俘虏并被保加利亚部队押至斯科普里。 起义成功后起义者开始尽力扩展控制的领土。君士坦丁·伯丁向北进军，抵达尼什。由于一些有拜占庭驻军的保加利亚城镇没有投降，因而被他们烧毁。彼得里拉向南进占了奥赫里德与。然而在卡斯托里亚其大军遭拜占庭人击败，而且一些保加利亚指挥官不愿承认彼得三世为他们的统治者。 米海尔·萨罗尼特斯（Michael Saronites）率领另一支拜占庭军队从君士坦丁堡赶来。他占领了斯科普里，并在1072年12月在一处被称为塔奥尼奥斯（Taonio，位于科索沃波爾耶南部）的地方击败了君士坦丁·伯丁的军队，格奥尔基·沃伊特赫被擒。米海尔王子派去解救儿子的军队未能达成任何目标，因为其指挥官，一个諾曼人雇佣兵倒向了拜占庭。叛乱终于在1073年被都督（dux）平定。 (zh)
|
| prov:wasDerivedFrom
| |
| page length (characters) of wiki page
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is Link from a Wikipage to another Wikipage
of | |
.png)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
