| rdfs:comment
| - Der Begriff UN-Schutzzone hat in der deutschsprachigen Berichterstattung über die Jugoslawienkriege 1991 bis 1995 unterschiedliche Bedeutungen. Zunächst wurde er als Übersetzung für die englischsprachige Bezeichnung „United Nations Protected Areas“ (UNPAs) in Kroatien verwendet, später auch für die „safe areas“ in Bosnien und Herzegowina, die aufgrund verschiedener Resolutionen des UN-Sicherheitsrats eingerichtet wurden. Seltener werden auch die Bezeichnungen „geschützte Zone“ und „Sicherheitszone“ verwendet. (de)
- De VN-veilige gebieden – UN Protected Areas, afgekort tot "UNPA", en UN Safe Areas genoemd in het engels – waren een aantal door de Verenigde Naties aangeduide en beschermde plaatsen voor vluchtelingen in Kroatië tijdens de Kroatische Onafhankelijkheidsoorlog en Bosnië en Herzegovina tijdens de Bosnische Burgeroorlog. (nl)
- كانت مناطق الأمم المتحدة الآمنة (مناطق الأمم المتحدة الآمنة) عبارة عن ممرات إنسانية أُنشئت عام 1993 في أراضي البوسنة والهرسك خلال حرب البوسنة بموجب عدة قرارات صادرة عن مجلس الأمن التابع للأمم المتحدة. في 16 أبريل 1993، بموجب قرار مجلس الأمن الدولي رقم 819 ، تم إعلان جيب سريبرينيتشا منطقة آمنة. في 6 مايو 1993، قرر مجلس الأمن التابع للأمم المتحدة رقم 824 تمديد الوضع ليشمل سراييفو وسيبا وغورايد وتوزلا وبيهاتش. وُضعت هذه المدن والأراضي تحت حماية وحدات حفظ السلام التابعة للأمم المتحدة. بحلول نهاية الحرب، تعرضت كل منطقة من المناطق الآمنة للهجوم من قبل الصرب، وتم اجتياح سريبرينيتشا وسيبا. (ar)
- United Nations Safe Areas (UN Safe Areas) were humanitarian corridors established in 1993 in the territory of Bosnia and Herzegovina during the Bosnian War by several resolutions of the United Nations Security Council. On 16 April 1993, with the United Nations Security Council Resolution 819 the Srebrenica enclave was declared a safe area. On 6 May 1993, the United Nations Security Council Resolution 824 further extended the status to Sarajevo, Žepa, Goražde, Tuzla and Bihać. These cities and territories were placed under the protection of the UN peacekeeping units UNPROFOR. (en)
- Strefy bezpieczeństwa ONZ w Bośni i Hercegowinie – wydzielone w 1993 roku podczas wojny w Bośni i Hercegowinie muzułmańskie enklawy nadzorowane przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Podstawą do stworzenia stref bezpieczeństwa był prawny zakaz prowadzenia na terenach nimi objętych działań wojennych. Łącznie do 1995 roku funkcjonowało sześć stref ONZ. Niespełna miesiąc później, 6 maja 1993, Rada Bezpieczeństwa ONZ podjęła Rezolucję 824, na mocy której powstały strefy obejmujące swym zasięgiem pięć miast: Tuzlę, Žepę, Goražde, Bihać oraz stolicę Bośni i Hercegowiny Sarajewo. (pl)
- As Zonas de Segurança das Nações Unidas ou Áreas de Segurança das Nações Unidas na Bósnia (em inglês: United Nations Safe Areas) foram corredores humanitários estabelecidos em 1993 no território da Bósnia e Herzegovina, durante a Guerra da Bósnia, por várias resoluções do Conselho de Segurança das Nações Unidas. Até o final da guerra, todas as áreas de segurança foram atacadas pelos sérvios, e Srbrenica e Zepa foram conquistadas. (pt)
|
| has abstract
| - كانت مناطق الأمم المتحدة الآمنة (مناطق الأمم المتحدة الآمنة) عبارة عن ممرات إنسانية أُنشئت عام 1993 في أراضي البوسنة والهرسك خلال حرب البوسنة بموجب عدة قرارات صادرة عن مجلس الأمن التابع للأمم المتحدة. في 16 أبريل 1993، بموجب قرار مجلس الأمن الدولي رقم 819 ، تم إعلان جيب سريبرينيتشا منطقة آمنة. في 6 مايو 1993، قرر مجلس الأمن التابع للأمم المتحدة رقم 824 تمديد الوضع ليشمل سراييفو وسيبا وغورايد وتوزلا وبيهاتش. وُضعت هذه المدن والأراضي تحت حماية وحدات حفظ السلام التابعة للأمم المتحدة. يعتبر إنشاء المناطق الآمنة للأمم المتحدة اليوم أحد أكثر قرارات الأمم المتحدة إثارة للجدل. لم تكن القرارات واضحة بشأن الإجراء الذي سيتم من خلاله حماية هذه المناطق الآمنة في منطقة حرب مثل البوسنة والهرسك. خلق القرار وضعاً دبلوماسياً صعباً لأن الدول الأعضاء التي صوتت لصالحه لم تكن، لأسباب سياسية، على استعداد لاتخاذ الخطوات اللازمة لضمان أمن المناطق الآمنة تم قتل المدنيين نتيجة تقصير الأمم المتحدة وعدم اهتمامهم بما يحصل من الاجتياح الصربي في عام 1995 كان الوضع في المناطق الآمنة للأمم المتحدة يتدهور، مما أدى إلى أزمة دبلوماسية بلغت ذروتها في مذبحة سريبرينيتشا. واحدة من أسوأ الفظائع في أوروبا منذ الحرب العالمية الثانية. وكان قرارا الأمم المتحدة رقم 819 و 836 قد حددا سريبرينيتشا «منطقة آمنة» يجب حمايتها باستخدام «جميع الوسائل الضرورية، بما في ذلك استخدام القوة». أدت الهجمات المستمرة على المناطق الآمنة التابعة للأمم المتحدة وكذلك استمرار حصار سراييفو في نهاية المطاف إلى تدخل الناتو في البوسنة والهرسك باسم عملية القوة المتعمدة. بحلول نهاية الحرب، تعرضت كل منطقة من المناطق الآمنة للهجوم من قبل الصرب، وتم اجتياح سريبرينيتشا وسيبا. وحدثة مذبحة تحت انظار الامم المتحدة (ar)
- Der Begriff UN-Schutzzone hat in der deutschsprachigen Berichterstattung über die Jugoslawienkriege 1991 bis 1995 unterschiedliche Bedeutungen. Zunächst wurde er als Übersetzung für die englischsprachige Bezeichnung „United Nations Protected Areas“ (UNPAs) in Kroatien verwendet, später auch für die „safe areas“ in Bosnien und Herzegowina, die aufgrund verschiedener Resolutionen des UN-Sicherheitsrats eingerichtet wurden. Seltener werden auch die Bezeichnungen „geschützte Zone“ und „Sicherheitszone“ verwendet. (de)
- United Nations Safe Areas (UN Safe Areas) were humanitarian corridors established in 1993 in the territory of Bosnia and Herzegovina during the Bosnian War by several resolutions of the United Nations Security Council. On 16 April 1993, with the United Nations Security Council Resolution 819 the Srebrenica enclave was declared a safe area. On 6 May 1993, the United Nations Security Council Resolution 824 further extended the status to Sarajevo, Žepa, Goražde, Tuzla and Bihać. These cities and territories were placed under the protection of the UN peacekeeping units UNPROFOR. The establishment of the UN Safe Areas is considered today to be one of the most controversial decisions of the United Nations. The resolutions were unclear about the procedure by which these safe areas were to be protected in a war zone like Bosnia and Herzegovina. The resolution created a difficult diplomatic situation because the member states that voted in favor of it were, for political reasons, not willing to take the necessary steps to ensure the security of the safe areas. In 1995 the situation in UN Safe Areas was deteriorating, and it led to a diplomatic crisis which culminated in the Srebrenica massacre; one of the worst atrocities in Europe since World War II. The Security Council Resolution 819 and 836 had designated Srebrenica a "safe area" to be protected using "all necessary means, including the use of force". Continued attacks on UN Safe Areas as well as the continued Siege of Sarajevo also ultimately resulted in NATO intervention in Bosnia and Herzegovina named Operation Deliberate Force. By the end of the war every one of the Safe Areas had been attacked by the Army of Republika Srpska, and Srebrenica and Žepa were overrun. (en)
- De VN-veilige gebieden – UN Protected Areas, afgekort tot "UNPA", en UN Safe Areas genoemd in het engels – waren een aantal door de Verenigde Naties aangeduide en beschermde plaatsen voor vluchtelingen in Kroatië tijdens de Kroatische Onafhankelijkheidsoorlog en Bosnië en Herzegovina tijdens de Bosnische Burgeroorlog. (nl)
- Strefy bezpieczeństwa ONZ w Bośni i Hercegowinie – wydzielone w 1993 roku podczas wojny w Bośni i Hercegowinie muzułmańskie enklawy nadzorowane przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Podstawą do stworzenia stref bezpieczeństwa był prawny zakaz prowadzenia na terenach nimi objętych działań wojennych. Łącznie do 1995 roku funkcjonowało sześć stref ONZ. Pierwszą strefę bezpieczeństwa wyznaczono w rejonie Srebrenicy – jej powstanie wynikało z Rezolucji 819 Rady Bezpieczeństwa ONZ z 16 kwietnia 1993 roku. Przyczyną powstania strefy wokół Srebrenicy była ofensywa bośniackich Serbów w celu zdobycia miasta. W czasie dyskusji Rada Bezpieczeństwa ONZ postanowiła, że nie dopuści do zajęcia Srebrenicy. Pod naciskiem strony amerykańskiej postanowiono, że miasto pozostanie zdemilitaryzowaną enklawą muzułmańską pod ochroną wojsk ONZ. Niespełna miesiąc później, 6 maja 1993, Rada Bezpieczeństwa ONZ podjęła Rezolucję 824, na mocy której powstały strefy obejmujące swym zasięgiem pięć miast: Tuzlę, Žepę, Goražde, Bihać oraz stolicę Bośni i Hercegowiny Sarajewo. Wszystkie sześć stref zostało objętych specjalnym nadzorem jednostek pokojowych UNPROFOR (United Nations Protection Force – Siły Ochronne Organizacji Narodów Zjednoczonych), które na terenie byłej Jugosławii funkcjonowały od lutego 1992 roku. Ustanowienie stref przez ONZ uważane jest za decyzję kontrowersyjną, a wiele źródeł podaje, że do 1994 roku ich działalność była nieefektywna, ponieważ strony konfliktu nadal prowadziły między sobą walki na terenach objętych ochroną. Efektem tego było m.in. wzmocnienie sił UNPROFOR poprzez skierowanie wojsk holenderskich do bazy w wiosce Potočari, na przedmieściach Srebrenicy. Sytuacja stref pogorszyła się wiosną 1995, a do ich do upadku doprowadziło zajęcie (w lipcu tego roku) przez wojska dowodzone przez Ratko Mladicia Srebrenicy oraz Žepy. Serbowie zaatakowali także Goražde, ale tego miasta nie udało im się już zdobyć. Wydarzenia z lata 1995 roku oraz ciągle trwające oblężenie Sarajewa (w tym druga masakra na Markale) doprowadziły do rozpoczęcia przez siły NATO operacji Deliberate Force (wydzielonej z misji Deny Flight). Bezpośrednim następstwem tych wydarzeń było odstąpienie wojsk serbskich od swoich pozycji oraz – po rokowaniach pokojowych– podpisanie Układu z Dayton, który formalnie kończył wojnę domową w Bośni i Hercegowinie. (pl)
- As Zonas de Segurança das Nações Unidas ou Áreas de Segurança das Nações Unidas na Bósnia (em inglês: United Nations Safe Areas) foram corredores humanitários estabelecidos em 1993 no território da Bósnia e Herzegovina, durante a Guerra da Bósnia, por várias resoluções do Conselho de Segurança das Nações Unidas. Em 16 de abril de 1993, com a o enclave de Srebrenica foi declarado uma "área segura". Em 6 de maio de 1993, ampliou ainda mais o estatuto para Sarajevo, , Goražde, Tuzla e Bihać. Essas cidades e territórios foram colocados sob a proteção de unidades de manutenção da paz das Nações Unidas, a UNPROFOR. A criação dessas zonas de segurança é considerada hoje uma das decisões mais controversas da Organização das Nações Unidas. A resolução foi clara sobre o processo pelo qual essas áreas de segurança deveriam ser protegidas em uma zona de guerra como a Bósnia e Herzegovina. A resolução criou uma situação difícil porque as diplomacias dos Estados-membros que votaram a favor, por motivos políticos, não estavam dispostos a tomar as medidas necessárias para garantir a segurança das áreas de segurança. Em 1995, a situação nas áreas de segurança da ONU se deteriorou, o que levou a uma crise diplomática que culminou no massacre de Srebrenica, uma das piores atrocidades ocorridas na Europa desde a Segunda Guerra Mundial. As resoluções 819 e 836 da ONU designaram Srebrenica como "área segura", a ser protegida usando "todos os meios necessários, incluindo o uso da força". Os contínuos ataques das Nações Unidas sobre as zonas de segurança, bem como o cerco de Sarajevo, acabaram por resultar na intervenção da OTAN na Bósnia e Herzegovina chamada de Operação Força Deliberada. Até o final da guerra, todas as áreas de segurança foram atacadas pelos sérvios, e Srbrenica e Zepa foram conquistadas. (pt)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
