rdfs:comment
| - Talkin' John Birch Paranoid Blues, conosciuta anche come Talkin' John Birch Society Blues e Talkin' John Birch Blues, è una canzone scritta da Bob Dylan nel 1962 e contenuta nel triplo album del 1991 intitolato The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991. Il brano è contenuto anche nelle rarissime prime copie stampate dell'album The Freewheelin' Bob Dylan, prima che il brano fosse eliminato e rimpiazzato da un altro per ordine della CBS. (it)
- «Talkin' John Birch Paranoid Blues», también conocida como «Talkin' John Birch Society Blues» y «Talkin' John Birch Blues», es una canción de protesta y de blues hablado del músico estadounidense Bob Dylan en 1962. Es una canción satírica, en la que un narrador paranoico está convencido de que los comunistas, o «Reds» («Rojos»), como los llama, se están infiltrando en el país. Se une a la John Birch Society, un grupo anticomunista, y comienza a buscar «rojos» en todas partes. El narrador condena a Betsy Ross como comunista y a cuatro presidentes de Estados Unidos como espías rusos, mientras que elogia a Adolf Hitler y George Lincoln Rockwell. Después de agotar las posibilidades de nuevos lugares para encontrar comunistas, comienza a investigarse a sí mismo. (es)
- "Talkin' John Birch Paranoid Blues", also known as "Talkin' John Birch Society Blues" and "Talkin' John Birch Blues", is a protest song and talking blues song written by singer-songwriter Bob Dylan in 1962. It is a satirical song, in which a paranoid narrator is convinced that communists, or "Reds" as he calls them, are infiltrating the country. He joins the John Birch Society, an anti-communist group, and begins searching for Reds everywhere. The narrator decries Betsy Ross as a communist and four U.S. Presidents as Russian spies, while lauding Adolf Hitler and George Lincoln Rockwell. After exhausting the possibilities of new places to find communists, he begins to investigate himself. (en)
- Talkin' John Birch Paranoid Blues is een nummer dat geschreven is door Bob Dylan in 1962. Hij nam het op voor zijn tweede studio-album The freewheelin' Bob Dylan op 23 april 1962 in de studio van Columbia. Het lag oorspronkelijk in de bedoeling het nummer op het album te zetten, maar kort voor het uitkomen van het album op 27 mei 1963 besloot Columbia, Dylans platenmaatschappij, vier nummers te vervangen. Dat waren Talkin' John Birch paranoid blues, Rocks and gravel, Let me die in my footsteps en Gamblin' Willie's dead man's hand. De vervangers waren Girl from the north country, Masters of war, Bob Dylan's dream en Talkin' World War III blues. Deze beslissing betekende dat alle hoezen en platenlabels op het laatste moment opnieuw gedrukt moesten worden. Circa twintig exemplaren van het alb (nl)
|