| rdfs:comment
| - Synkretismus ist das Zusammenfallen von Beugungsformen, im Deutschen beispielsweise dieselbe Endung bei verschiedenen Kasus. Morphologisch ausgedrückt sind Synkretismen Marker mit identischer Form, die unterschiedliche Werte eines Merkmales ausdrücken. Man unterscheidet zwischen innerparadigmatischen und transparadigmatischen Synkretismen, wobei innerparadigmatische Synkretismen innerhalb eines Flexionsaffix auftreten, während transparadigmatische Synkretismen in verschiedenen Paradigmen auftreten, wie z. B. das deutsche Suffix -en einerseits bei flektierten Adjektiven (vergleiche folgendes Beispiel), andererseits bei infiniten Verbformen wie „geh-en“. Im Folgenden beschränken wir uns auf innerparadigmatische Synkretismen. (de)
- 語形融合（ごけいゆうごう、syncretism）とは、1 つのパラダイムの中に、複数の同音の語形が体系的に存在することである。単に融合とも言う。 たとえば、ドイツ語のあらゆる動詞の現在時制のパラダイムにおいて、一人称複数形と三人称複数形は同音であり、文法的にもこれらの語形は一体となっている（後述）。このような場合、これらの語形は融合している、と言う。 (ja)
- У мовознавстві синкретизм (грец. συνκρητισμός — з’єднання) — формальне нерозрізнення, злиття в одній формі різнорідних мовних елементів. Явище синкретизму притаманне всім рівням мовної структури, однак на кожному з рівнів має специфічні особливості. Синкретизм пов’язаний, з одного боку, з нейтралізацією, з іншого — з процесами взаємоперехідності одиниць мови. На фонологічному рівні він збігається з нейтралізацією. На граматичному й лексично-семантичному рівнях явище синкретизму значно багатше і складніше. Тут поряд з інтеграцією двох чи більше значень в одній формі спостерігаємо перехідні, проміжні явища, що робить нечіткими й схематичними навіть найдокладніші класифікації лексично-граматичних класів, синтаксичних структур, лексично-семантичних варіантів слів. (uk)
- 語形融合（syncretism、形式合一、混合論、不同變化形式的合併）在語言學中，指出現當單一語素的功能性不同而形式上是相同的時之情況。本術語出現在歷史語言學中，指的是在曲折規範下之形態的融合。在這種情況下，以前的區別已經被"融合"掉了。 (zh)
- En lingüística, el sincretisme és la identitat de forma de diferents formes morfològiques d'una paraula. Per exemple, en català, les formes acusativa i dativa dels pronoms "em" i "et" són idèntiques, mentre que "el/li" o "la/li" tenen formes diferents depenent de la funció gramatical del pronom. En llatí, el nominatiu i el vocatiu de la tercera declinació tenen la mateixa forma (e.g. rēx "rei" és alhora el nominatiu i el vocatiu singulars). De manera similar, en alemany, l'infinitiu, la primera persona del plural en present, i la tercera persona del plural present de gairebé tots els verbs tenen una forma idèntica (ex. nehmen "prendre", wir nehmen "prenem", sie nehmen "prenen"). (ca)
- El sincretismo, en lingüística, es un fenómeno por el que dos o más valores morfosintácticos comparten la misma forma. Por ejemplo, en español, la 1.ª y 3.ª personas del singular son idénticas en varios tiempos verbales: así, cantaba puede implicar que el sujeto que canta sea yo, pero también él o ella; lo mismo pasa con cantaría, cante, cantara, cantase; estas formas proceden de formas latinas que sí distinguían ambas personas, pero la desaparición durante la formación del español, y otras lenguas romances, de varias consonantes finales características de la conjugación latina ha dado como resultado formas sincréticas. En morfología, el sincretismo es típico de las lenguas fusionales. No debe confundirse con el sincretismo cultural y religioso. (es)
- In linguistics, syncretism exists when functionally distinct occurrences of a single lexeme, morph or phone are identical in form. The term arose in historical linguistics, referring to the convergence of morphological forms within inflectional paradigms. In such cases, a former distinction has been 'syncretized'. The term syncretism is often used when a fairly regular pattern can be observed across a paradigm. (en)
- In de linguïstiek verwijst de term syncretisme naar het versmelten van talige verschijningsvormen van veelal morfologische aard ofwel deflexie, in combinatie met het verdwijnen van de ermee corresponderende, afzonderlijke functie. In zijn algemeenheid komt dit neer op het veranderen van een synthetische taal in een meer analytische taal. Syncretisme werd in de als een belangrijk argument aangehaald voor de volkswijsheid dat talen de neiging hebben in de loop der tijden grammaticaal eenvoudiger te worden. (nl)
- Synkretyzm przypadków, synkretyzm fleksyjny – zachodzące w językach fleksyjnych zjawisko przejmowania funkcji jednego przypadka deklinacji przez inny i będąca tego następstwem homonimia dwóch bądź kilku form fleksyjnych jednego leksemu. Dochodzi do tego na ogół na skutek zmian fonetycznych, w wyniku których formy obydwu przypadków stają się identyczne. Przykładem synkretyzmu jest przejęcie funkcji ablatywu (odpowiadającego na pytanie skąd?) przez dopełniacz z przyimkiem (od kogo? od czego?) w językach słowiańskich, w wyniku czego liczba przypadków została zredukowana do siedmiu. (pl)
- Синкрети́зм (греч. συγκρητισμός) в языкознании — постоянное объединение в одной форме нескольких значений или компонентов значения, разделённых между разными формами в случаях, соотносимых с данным, или на более ранних этапах истории языка. Синкретические формы могут трактоваться как многозначные (полифункциональные) или омонимичные. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)